H - Piotr Wietrzykowski

H
haczyk hámǔlus,-i m.; úncǔlus,-i m.; t˙ ¤gkÎstrion./oz
Hades Pluton,-ōnis m.; Dis Pater m.; Ἅidh|./oz
Syn Kronosa i Rei, brat Dzeusa, Posejdona, Hery, Hestii
i Demeter, mąż Persefony. Bóg podziemnego świata
zmarłych, patron bogactw naturalnych. Jego atrybutami
są: berło, pies Cerber, cyprys, narcyz. Jako opiekuna
bogactw naturalnych nazywano go Plutonem ("Bogaty")
i przedstawiano z rogiem obfitości.
haft acupictūra,-ae f.; t˙ poÎkilma./ato|
haftować acupingo, 3,-pinxi,-pictum; neo, 1,-avi, -atum; acupicturam facio, 3, feci,
factum; ricamo, 1,-āvi,-ātum; kent£w\ poikil∂w
hagiografia hagiographia,-ae f.; Œ ⁄giografÎa./a|
Hajmon Haemon,-ōnis m.; AÏmwn./ono|
Syn Kreona, króla Teb. Miał być pożarty przez Sfinksa.
Hajmos Haemus,-i m.; AÚmo|./oz
Jeden z synów Boreasza i Orejtyi. On i żona Rodope zostali zamienieni w góry
(Hajmos i Rodopy), ponieważ odważyli się żądać dla siebie czci boskiej.
hak hamus,-i m.; harpāgo,-ōnis m.; uncus,-i m.; t˙ figkistron./oz
halucynacja (h)allucinatio,-ōnis f.; delusio,-ōnis f.; fallacia,-ae f. sensuum; illusio,ōnis f.; Œ vezdaÎsqhsi|./ew|
hałas bombus,-i m.; clamor,-ōris m.; rumor,-ōris m.; frémitus,-us m.; strépitus,-us m.;
tumultus,-us m.; tumultuatio,-ōnis f.; Œ ¤ko‰./Ø|\ Œ bo‰./Ø|\ Œ „c‰./Ø|\ å
œoÒyo|./oz\ å q∂rzbo|./oz
hałasować íncrepo, 1,-āvi,-ātum; strépito, 1,-āvi,-ātum; strepo, 3,-ui,-; tumúltuo, 1,āvi,-ātum; qorzb£w
hamować inhíbĕo, 2,-ui,-itum; móderor, 1,-ātus sum; réfreno, 1,-āvi,-ātum; retardo,
1,-āvi,-ātum; retínĕo, 2,-tinui,-tentum; prohíbĕo, 2,-ui,-itum; tardo, 1,-āvi,-ātum;
veto, 1, vetui (vetavi), vétitum; ∞rgw\ kwl≈w\ kat£cw\ fr‹ssw\ krat£w\ kater≈kw
~ auto *currum sufflamino, 1,-āvi,-ātum; ~ konia equum freno, 1,-āvi,-ātum;
equum sustínĕo, 2,-ui, -; ~ gniew iram premo, 3, pressi, pressum (domare,
coercere); ~ język linguam compesco, 3,-cui, -; ~ łzy lácrimas cohibĕo, 2,-ui,itum; ~ żądze cupiditates coércĕo, 2,-ui,-itum
hamowanie inhibitio,-ōnis f.; frenatio,-ōnis f.; impeditio,-ōnis f.; mitigatio,-ōnis f.;
sistio,-ōnis f.; Œ kÙlzsi|./ew|
hamulec frenum,-i n.; å kwlzst‰r./Øro|\ (samochodu) *súfflamen,-ĭnis n.
handel commercium,-ii n.; mercatūra,-ae f.; mercātus,-us m.; negotiatio,-ōnis f.;
negotium,-ii n.; Œ ™mporÎa./a|\ t˙ ™mp∂rion./oz
- 94 -
Piotr Wietrzykowski
handlarz mercātor,-ōris m.; mercans,-antis m.; mango,-ōnis m.; negotiātor,-ōris m.; å
∞mporo|./oz\ å k‹phlo|./oz
handlować mercor, 1,-ātus sum; commercior, 1,-ātus sum; negotior,-1,-ātus sum;
™mpore≈omai\ diapragmate≈omai
handlowy commerciālis,-e; mercatorius, 3; mercántĭlis,-e; ™mporik∂|. 3
haniebny infāmis,-e; ignominiōsus, 3; turpis,-e; foedus, 3; flagitiōsus, 3;
contumeliōsus, 3; sórdidus, 3; aÍscr∂|. 3
Non habet eventus sórdida praeda bonos. Non tam praeclarum est scire Latīne,
quam turpe nescīre.
hańba infamia,-ae f.; ignominia,-ae f.; contumelia,-ae f.; turpitūdo,-ĭnis f.; dédecus,ǒris n.; flagitium,-ii n.; opprobrium,-ii n.; Œ dzsfhmÎa./a|\ Œ aÍsc≈nh./h|\ t˙
aÌsco|./eo|\ Œ ¤timÎa./a|\ t˙ ©neido|./eo|\ Œ l˛bh./h|
Praestat cum dignitate cadĕre quam cum ignominia vivĕre.
hańbić contumelio, 1,-āvi,-ātum; degenio, 1,-āvi,-ātum; incesto, 1,-āvi,-ātum;
ínquino, 1,-āvi,-ātum; flagitio, 1,-āvi,-ātum; foedo, 1,-āvi,-ātum; violo, 1,-āvi,ātum; bebhl£w\ koin£w\ aÍsc≈nw
haracz tributum,-i n.; illatum,-i n.; véctigal,-alis n.; Œ ¤pofor‹./·|
hardość contumacia,-ae f.; cervicósĭtas,-ātis f.; arrogantia,-ae f.; superbia,-ae f.;
insolentia,-ae f.; Œ çbri|./ew|\ Œ `perhfanÎa./a|
hardy árrogans,-antis; cóntumax,-acis; ínsolens,-entis; fastidiōsus, 3;
cervicōsus, 3; superbus, 3; `per‰fano|./on
harfa (inna niż dzisiejsza harfa) harpha,-ae f.; harpa,-ae f.; lyra,-ae f.;
psalterium,-ii n.; sámbuca,-ae f.; Œ kin≈ra./a|\ t˙ valt‰rion./oz
Harmonia Harmonia,-ae f.; Harmonie, -es f.; ἉrmonÎa./a|
Córka Aresa i Afrodyty, żona Kadmosa.
harmonia accordatio,-ōnis f.; consonantia,-ae f.; concordia,-ae f.;
congruentia,-ae f.; consensus,-us m.; harmonia,-ae f.; Œ ⁄rmonÎa./a|
harmonijność consonantia,-ae f.; congruentia,-ae f.; convenientia,-ae f.; Œ eΩfwnÎa./
a|\ Œ ⁄rmonÎa./a|
harmonijny accórdeus, 3; módulans,-antis; cóngruens,-entis; consentiens,-entis;
cónsonus, 3; ⁄rm∂nio|./on
Harpia Harpyia,-ae f.; Ἅrpzia./a|
"Porywaczki" - skrzydlate duchy przedstawiane jako
ptaki z kobiecymi głowami i ostrymi szponami. W
szponach unosiły dusze zmarłych.
hart dúrĭtas,-ātis f.; duritia,-ae f.; aspérĭtas,-ātis f.; Œ
pÙrwsi|./ew|\ Œ ¤lk‰./Ø|\ Œ `pomon‰./Ø|
hartować índuro, 1,-āvi,-ātum; lapio, 1,-āvi,-ātum;
pwr∂w\ stifr‹w
hartowanie duratio,-ōnis f.; Œ b‹vi|./ew|
hasło classicum,-i n.; signum,-i n.; t˙ s≈nqhma./ato|\ t˙ k£lezsma./ato|
- 95 -
Piotr Wietrzykowski
haust haustus,-us m.; å br∂cqo|./oz
heban (h)ebenus,-i m.f.; Œ ∞beno|./oz
Hebe Hebe,-es f.; Iuventus,-utis f.; $Hbh./h|
Córka Dzeusa i Hery, uosobione bóstwo Młodości. Do czasu
porwania na Olimp Ganimedesa właśnie ona nalewała bogom trunki
w czasie uczt.
hebel plana,-ae f.; runcina,-ae f.; å x£sth|./oz\ Œ œzk‹nh./h|
Hefajstos Vulcanus,-i m.; $Hfaisto|./oz
Syn Dzeusa i Hery, mąż Afrodyty. Bóg ognia, sztuki kowalskiej i
złotniczej. Jego atrybutami są: stożkowata czapka, młot i obcęgi.
hegemonia hegemonia,-aef.; dominatio,-ōnis f.; principātus,-us m.;
suprematio,-ōnis f.; Œ ŒgemonÎa./a|
hej! eho! eia! heia! evax! io!; oΩ‹
Hekabe Hecuba,-ae f.; Hecube,-es f.; !Hk‹bh./h|
Druga żona Priama, króla Troi, matka Hektora.
Hekate Hecate,-es f.; !Hk‹th./h|
Córka Asterii i Persesa. Bogini ciemności, świata widm, czarów, magii,
księżyca i rozstajnych dróg; była też boginią pokuty, mścicielką przelanej
krwi. Przedstawiano ją jako kobietę o trzech twarzach.
hekatomba centumboa,-ae f.; hecatomba,-ae f.; Œ ¡kat∂mbh./h|
Hecatoncheirowie Hecatoncheiri,-ōrum m.pl.; !Hkat∂nceire|./wn
"Sturęcy"- synowie Uranosa i Gai. Pomagali Dzeusowi w walce z
tytanami.
Hektor Hector,-ōris m.; $Hktwr./oro|
Prawdopodobnie najstarszy syn króla Troi, Priama, i Hekabe, mąż
Andromachy; głównodowodzący wojsk trojańskich.
helikopter *helicópterum,-i n.; t˙ ¡lik∂pteron./oz
Helena Helene,-es f.; Helena,-ae f.; !Hl£nh./h|
Piękna córka Dzeusa i Ledy, siostra Klytajmestry i Dioskurów,
Kastora i Polydeukesa, żona Menelaosa, króla Sparty. Z młodym
księciem Troi, Parysem, uciekła od męża, co stało się powodem wojny
trojańskiej.
Helenus Helenus,-i m.; $Hleno|./oz
Syn Priama i Hekabe, bliźniaczy syn Kassandry i jak ona posiadający
dar wieszczenia. Po upadku Troi wraz z Hekabą, Andromachą
i Kassandrą, jako jeńcy Neoptolemosa, osiedlają się w Grecji,
najpierw w Tracji, a później w Epirze.
Helios Sol,-is m.; $Hlio|./oz
"Słońce" - starszy od bogów olimpijskich; syn Hyperiona i
Tei, brat Jutrzenki (Eos) i Księżyca (Selene). Jako bóg słońca
przedstawiany był w postaci młodzieńca z aureolą promieni w
rydwanie zaprzężonym w cztery rumaki.
Solem cotidiano cursu diei noctisque spatia signantem.
- 96 -
Piotr Wietrzykowski
Helle Helle,-es f.; $Hllh./h|
Siostra Friksosa, z którym uciekła na latającym baranie przed
nienawistną macochą Ino. Spadając z barana poniosła śmierć w
morzu, które od jej imienia zwało się Hellespontem (dzisiaj Morze
Marmara).
hełm (metalowy) cassis,-is m.; cássida,-ae f.; (ze skóry) galĕa,-ae f.; Œ
perikefalaÎa./a|\ Œ k∂rz|./zqo|\ Œ p‰lhx./hko|\ Œ
trzf‹leia./a|
hemofilia haemophilia,-ae f.; Œ aÅmofilÎa./a|
hemoroidy haemorroides,-um f.pl.; varices,-(i)um f.pl.; aÅ
aÅmorroπde|./¯n
Hera Hera,-ae f.; Iuno,-onis f.; $Hra./a|
Córka Kronosa i Rei, siostra i żona Dzeusa, najpotężniejsza z
bogiń olimpijskich. Była patronką małżeństw i wierności małżeńskiej. Atrybutami jej są: paw, owoc granatu i nieśmiertelnik.
Herakles Hercules,-is (-i) m.; !HraklØ|./£oz|
Syn Dzeusa i ziemianki Alkmeny, żony Amfitriona; bohater słynny
ze swojej siły i nadludzkich czynów.
herb gentili(ci)um,-ii n.; signum,-i n.; stemma,-atis n.; clípeus,-i m.;
t˙ ∞mblhma./ato|\ t˙ sØma./ato|
herbata thĕa,-ae f.;
heretyk haeréticus,-i m.; å aÅretik∂|./o≤
herezja haeresia,-ae f.; haeresis,-is f.; Œ aÏresi|./ew|
Hermafrodyt Hermaphróditus,-i m.; !Hrmafr∂dito|./oz
Syn Afrodyty i Hermesa. Zakochana, a odtrącana, nimfa Salmakis tak
przylgnęła do niego, że powstała osoba o właściwościach obu płci.
hermafrodyta hermaphrodītus,-i m.; sémimas,-aris m.; andrógynus,-i
m.; å ¡rmafr∂dito|./oz\ å ¤ndr˛gzno|./oz
Hermes Mercurius,-ii m.; !HrmØ|./o≤
Syn Dzeusa i Mai; opiekun mówców, pasterzy, kupców,
podróżnych, marynarzy i złodziei; posłaniec bogów, przewodnik
dusz zmarłych. Jego atrybutami są: sandały ze skrzydełkami,
kaduceusz (laska heroldów, symbol pokoju), czapka, która czyniła
go niewidzialnym.
Hermione Hermione,-es f.; Hermiona,-ae f.; !Hrmi∂nh./h|
Córka Menelaosa i Heleny.
heroiczny heróicus, 3; fortis,-e; Œrwøk∂|. 3
heroina 1. (narkotyk) heróinum,-i n.; diacetylmorphinum,-i n.; t˙
Œrwøn∂n./o≤\ 2. (bohaterka) heroina,-ae f.; Œ Œrwπnh. /h|
heroizm heroismus,-i m.; virtus,-utis f. summa; å Œrwøsm∂|./o≤
herold praeco,-ōnis m.; praedicator,ōris m.; curio,-ōnis m.; nuntius,-ii m.;
å kØrzx. /zko|
- 97 -
Piotr Wietrzykowski
heros heros,-i m.; å Ârw|./wo|
herszt princeps,-ipis m. latronum (praedonum); å ¤rcilῃst‰|./o≤
Hesperos Hésperus,-i m.; $Hspero|./oz
Uosobienie gwiazdy wieczornej.
Hesperydy Hesperides,-um f.pl.; !HsperÎde|./wn
Nimfy Zachodzącego Słońca. Ich głównym zadaniem było
strzeżenie ogrodu bógów, w którym dojrzewały złote jabłka.
Hestia Vesta,-ae f.; !Hsti‹./·|
Córka Kronosa i Rei. Bogini ognia, patronka ogniska domowego;
opiekunka dzieci, młodych małżeństw i sierot.
hiacynt Scilla,-ae f. bifolia; hyácinthus,-i m.; å `‹kinqo|./oz
hiena hyaena,-ae f.; Œ çaina./h|
hierarchia hierarchia,-ae f.; auctórĭtas,-ātis f.; ordo,-ĭnis f.; Œ
ÅerarcÎa./a|
hieroglif hierogliphus,-i m.; å Åer∂glzfo|./oz\ t˙ Åeroglzfik∂n./o≤
higiena hygiena,-ae f.; Œ `gÎeia./a|
Hygiena amīca valetúdinis.
higieniczny hygiénicus, 3; `giein∂|. 3
hiperbola hypérbola,-ae f.; superlatio,-ōnis f.; Œ `perbol‰./Ø|
hipnotyzm hypnotismus,-i m.; å `pnotism∂|./o≤
hipnoza hypnosis,-is f.; amnalgesia,-ae f.; Œ ὕpnwsi|./ew|
hipochondria hypochondriasis,-is f.; Œ `pocondrÎasi|./ew|
hipodrom hippódromus,-i m.; equorum stadium,-ii n. (circus,-i m.);
å Åpp∂dromo|./oz
hipokryta hypocrites,-is m.; hypocrita,-ae m.f.; (dia)simulātor,-ōris
m.; å `pokrit‰|./o≤
hipokryzja hypocrisia,-ae f.; (dis)simulatio,-ōnis
-ōnis f.; versutia,-ae
versutia,-a f.; Œ
`p∂krisi|./ew|
hipopotam hippopótamus,-i m.; å Åppo/ p∂tamo|./oz
hipoteka hypothēca,-ae f.; Œ `poq‰kh./h|
hipoteza opinio,-ōnis f.; opinatio,-ōnis f.; coniectūra,-ae f.;
hypóthesis,-is f.; Œ `p∂qesi|. /ew|
Hippolyte Hippólite,-es f.; Hippólita,-ae f.; !Ippol≈th./h|
Córka Aresa i Otrete, królowa Amazonek.
Hippolytos Hippólytus,-i m.; !Ipp∂lzto|./oz
Syn Tezeusza i Amazonki Melanippe; obiekt niezdrowej
miłości swej macochy Fedry.
histeria hysteria,-ae f.; neurosis,-is f. hysterica; Œ `sterÎa./a|
histeryk hystéricus,-i m.; å `sterik∂|./o≤
historia historia,-ae f.; res,-rum f.pl. gestae; antegesta,-ōrum n.pl.; Œ ÅstorÎa./a|
Historia vitae magistra. Historiam nescīre, hoc est semper púerum esse. Historia
- 98 -
Piotr Wietrzykowski
est testis témporum, lux veritatis, vita memoriae, magistra vitae, nuntia
vetustatis.
historia choroby anamnēsis,-is f. morbi; decursus,-us m. morbi; Œ ¤n‹mnhsi|./ew|
historyczny históricus, 3; Åstorik∂|. 3
historyk históricus,-i m.; rerum gestarum scriptor,-ōris m.; å Åstorik∂|./o≤\ å
Åstoriogr‹fo|./oz
hodować alo, 3, alui, altum; nutrio, 4,-īvi,-ītum; pábulo, 1,-āvi,-ātum; ságino, 1,-āvi,ātum; ¤natr£fw
hodowca nutritor,-ōris m.; curātor,-ōris m.; cultor,-ōris m.; å ¤natrofe≈|./£w|
hodowla nutritio,-ōnis f.; cultus,-us m.; cultūra,-ae f.; cura,-ae f.; curatio,-ōnis f.; Œ
¤natrof‰./Ø|
hojność largitio,-ōnis f.; lárgĭtas,-ātis f.; liberálĭtas,-ātis f.; benígnĭtas,-ātis f.;
munificentia,-ae f.; generósĭtas,-ātis f.; Œ ¤feidÎa./a|\ t˙ eΩmet‹doton./oz
hojny larg(io)sus, 3; danōsus, 3; generōsus, 3; muníficus, 3; liberālis,-e;
eΩmet‹doto|./on\ ¤feid‰|./£|
hołd hommagium,-ii n.; cultus,-us m.; Œ latreÎa./a|\ Œ prosk≈nhsi|./ew|
hołota vulgus,-i n.; plebs,-bis f.; colluvio,-ōnis f.; colluvies,-ei f.; å ©clo|./oz
homonim homónymus,-i m.; å åmÙnzmo|./oz
homoseksualista paedicātor,-ōris m.; å paiderast‰|./o≤\ å ¤rsenokoÎth|./oz
homoseksualizm homosexualismus,-i m.; Œ paiderastÎa./a|
h. kobiecy lesbismus,-i m.; saphismus,-i m.; tribadia,-ae f.; Œ tribak‰./Ø|\ å
safism∂|./o≤
homoseksualny homosexuālis,-e
honor honor,-ōris m.; honos,-ōris m.; dígnĭtas,-ātis f.; decus,-ǒris n.; Œ d∂xa./h|\ Œ
tim‰./Ø|
Labōres pariunt honōres. Honōres mutant mores, sed raro in meliores. Fructus
honos óneris, fructus honōris onus. Onus est honos. Honos habet onus. Honos
alit artes. Divitiae et honōres incerta et caduca sunt.
honorarium honorarium,-ii n.; retributio,-ōnis f.; salarium,-ii n.; munus,-ĕris n.; å misq∂|./o≤
honorowy honestus, 3; honorábĭlis,-e; ™pÎtimo|./on
hoplita hoplita,-ae m.; å åplÎth|./oz
hormon hormonum,-i n.; t˙ årmht‰rion./oz\ t˙ årmon./oz
hormonalny hormonālis,-e; årmhthrik∂|. 3
horoskop horoscopia,-ae f.; prognosticum,-i n.; å
Ÿrosk∂po|./oz
Hory Horae,-arum f.pl.; $Wrai./¯n
Córki Dzeusa i Temidy, boginie pór roku; czuwają nad
cyklem wegetacji roślin.
horyzont horizon,-ontis m.; finiens,-entis m.; å årÎywn./onto|
horyzontalny horizontālis,-e; åriywntik∂|. 3
hostia hostia,-ae f.; t˙ q≈ma./ato|
- 99 -
Piotr Wietrzykowski
hotel diversorium,-ii n.; hospitium,-ii n.; metatus,-us m.; stábulum,-i n.; t˙
xenodoceÒon./oz
huczeć immugio, 4,-īvi,-ītum; retono, 1,-āvi,-ātum; strepo, 3,-ui, -; sónito, 1,-āvi,ātum; „c£w\ œoq£w\ smarag£w
huczny fastōsus, 3; sumptuōsus, 3; apparātus, 3; spléndidus, 3; pompātus, 3;
pompáticus, 3; ™pÎshmo|./on\ pompik∂|. 3
hufiec caterva,-ae f.; agmen,-ĭnis n.; manípǔlus,-i m.; manus,-us f.; turba,-ae f.; Œ
Ìlh./h|\ t˙ s≈ntagma./ato|\ Œ parembol‰./Ø|
huk bombus,-i m.; detonatio,-ōnis f.; fragor,-ōris m.; crépitus,-us m.; sónitus,-i m.; Œ
b∂mbhsi|./ew|
hulać bacc(h)or, 1,-ātus sum; convivor, 1,-ātus sum; comisor, 1,-ātus sum; hél(l)uor,
1,-ātus sum; luxor, 1,-ātus sum; oblector, 1,-ātus sum; poto, 1,-āvi,-ātum;
sznezwc£omai\ trzf‹w
hulaka helluo,-ōnis m.; hel(l)uātor,-ōris m.; comissātor,-ōris m.; gáneo,-ōnis m.;
gurges,-itis m.; å kapzrist‰|./o≤\ å bakce≈twr./oro|\ å kwmast‰|./o≤
hulanka hel(l)uatio,-ōnis f.; bacchatio,-ōnis f.; comissatio,-ōnis f.; t˙ bakceÒon./oz\
å k¯mo|./oz
hultaj bálatro,-ōnis m.; ardalio,-ōnis m.; percussor,-ōris m.; erro,-ōnis m.; nébulo,ōnis m.; å pl‰kth|./o≤
humanista humanitatis cultor,-ōris m.; humānus,-i m.; humanista,-ae m.; å
¤nqrwpik∂|./o≤
humanistyczny humanísticus, 3; litteratus, 3; ¤nqrwpik∂|. 3
humanitarny humanitarius, 3; humānus, 3; fil‹nqrwpo|./on
humanitaryzm humánĭtas,-ātis f.; filanqrwpÎa./a|
Dum inter hómines sumus, colámus humanitatem.
humanizm humánĭtas,-ātis f.; humanismus,-i m.; å ¤nqrwpism∂|./o≤
humor vena,-ae f. cómica; humor,-ōris m.; hilárĭtas,-ātis f.; spíritus,-us m.; in iocando
lepos,-ōris m.; t˙ kwmik∂n./o≤
huragan procella,-ae f.; túrbines,-um m.pl.; tempestas,-ātis f.; Œ q≈ella./h|\ å
y∂fo|./oz\ Œ laÒlav./ako|\ å prhst‰r./Øro|\ å tzf¯n./¯no|
huśtać libro, 1,-āvi,-ātum; movĕo, 2, movi, motum; aÍwr£w\ sale≈w\ (h. się)
oscillo, 1,-āvi,-ātum; oscillor, 1,-ātus sum; aÍwr£omai\ sale≈omai
huśtawka oscillātor,-ōris m.; oscillum,-i n.; oscillatio,-ōnis f.; Œ aÍÙra./a|
huta officina,-ae f. fusurae; cáminus,-i m.; conflatorium,-ii n.; fábrica,-ae f.; t˙
sidhrozrgeÒon./oz
hutnictwo metallurgia,-ae f.; siderurgia,-ae f.; Œ sidhreÎa./a|
hutniczy aerarius, 3; metallúrgicus, 3; siderúrgicus, 3; sidhrozrg∂|. 3
hutnik conflātor,-ōris m.; fúnditor,-ōris m.; metallurgus,-i m.; å sidhrozrg∂|./o≤
Hyady Hyades,-um f.pl.; !Z‹de|./wn
Córki Atlasa i Okeanidy Ajtry. Przed przemianą w gwiazdy były piastunkami
Dionizosa.
- 100 -
Piotr Wietrzykowski
Hyakintos Hyacinthus,-i m.; !Z‹kinqo|./oz
Piękny syn Amylasa i Diomedy. Przyjaciel Apollona, z którym
kiedyś rzucał dyskiem. Trafiony nieszczęśliwie dyskiem zginął. Z
krwi Hyakintosa Apollon uczynił kwiat hiacynt.
Hybris Hybris,-is f.; Superbia,-ae f.; $Zbri|./ew|
Personifikacja pychy i aroganckiej zuchwałości.
hycel carnifex,-icis m.; å kznolhv‰twr./oro|
Hydra Hydra,-ae f.; $Zdra./a|
Potwór zrodzony przez Tyfona i Echidnę. Strzały zanurzone we
krwi zabitego przez Heraklesa potwora były trujące.
hydria hydria; Œ `drÎa./a|
Hygieja Hygieia,-ae f.; !ZgÎeia./a|
Uosobienie Zdrowia uważana jest za jedną z córek Asklepiosa.
Hylas Hylas,-ae m.; $Zla|./oz
Piękny przyjaciel Heraklesa w czasie wyprawy po złote runo.
Hyllos Hyllus,-i m.; $Zllo|./oz
Syn Heraklesa i Dejaniry.
Hymenajos Hymenaeus,-i m.; !Zm£n/ aio|./oz
Bóg orszaku weselnego, upersonifikowana pieśń weselna.
hymn hymnus,-i m.; paean,-anis m.; å ὕmno|./oz\ å pai‹n./·no|
Hyperborejczycy Hyperborei,-ōrum m.pl.; !Zperb∂reioi./wn oÅ
Mityczny lud zamieszkujący daleką północ związany z bogiem
Apollonem.
Hyperion Hyperion,-ōnis m.; !ZperÎwn. /ono|
Syn Uranosa i Gai, ojciec Heliosa (Słońca), Selene (Księżyca) i
Jutrzenki (Eos).
Hypnos Hypnus,-i m.; $Zpno|./oz
Peronifikacja Snu. Syn Nocy (Nyx) i Erebu, bliźniaczy brat
Tanatosa (Śmierci).
hyzop lekarski Hyssōpus,-i m. officinalis; Œ ὕsswpo|./oz
- 101 -
Piotr Wietrzykowski