Opis konstrukcja

MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
str. 2
lipiec 2014 r.
SPIS TREŚCI
1.
Informacje ogólne……………………………………………………………………………….
3
2.
Cel opracowania…………………………………………………………………………………
3
3.
Wzmocnienie i naprawa żelbetowych elementów konstrukcji
i wykończeniowych elewacji…………………………………………………………………...
3
3.1 Ogólna charakterystyka technologii naprawy i jej zakresu………………………………
3
3.2 Naprawa rys i pęknięć elementów żelbetowych…………………………………………..
4
3.3 Przygotowanie podłoża do naprawy i reprofilacji powierzchniowych…………………...
5
3.4 Naprawa ubytków betonu w elementach konstrukcji elewacji……………………………
6
4.
Naprawa wadliwie wykonanych i nieszczelnych dylatacji międzysegmentowych…..
8
5.
Wzmocnienie warstwowych płyt (tarcz) osłonowych ścian budynku………………….
8
5.1 Konstrukcja i stan techniczny ściennych płyt osłonowych……………………………….
8
5.2 Wzmocnienie i zespolenie warstwowych płyt osłonowych……………………………….
10
6.
Wzmocnienie (stabilizacja) ścian attykowych………………………………………………
11
7.
Uwagi końcowe………………………………………………………………………………….
12
Część rysunkowa:
1-Kw
Elewacja zachodnia – orientacyjny schemat płyt wymagających
wzmocnienia i stabilizacji
1:200
2-Kw
Elewacja południowa – orientacyjny schemat płyt wymagających
wzmocnienia i stabilizacji
1:200
3-Kw
Elewacja wschodnia – widok na ścianę szczytową – orientacyjny schemat
płyt wymagających wzmocnienia i stabilizacji
1:200
4-Kw
Elewacja wschodnia – orientacyjny schemat płyt wymagających
wzmocnienia i stabilizacji
1:200
5-Kw
Elewacja północna – orientacyjny schemat płyt wymagających
wzmocnienia i stabilizacji
1:200
6-Kw
Elewacja północna – widok na ścianę szczytową - orientacyjny schemat
płyt wymagających wzmocnienia i stabilizacji
1:200
7-Kw
Naprawa dylatacji międzysegmentowych
---
8-Kw
Ścienne płyty osłonowe S1, S2 oraz O1 – wzmocnienie i zespolenie
warstw ścian osłonowych
1:50
9-Kw
Wzmocnienie (stabilizacja) ścian attykowych
1:25
10-Kw
Wzmocnienie (stabilizacja) ścian attykowych – WARIANT I
1:10
11-Kw
Wzmocnienie (stabilizacja) ścian attykowych – WARIANT II
1:10
MBM
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
rok zał. 1989
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 3
OPIS TECHNICZNY
do projektu wykonawczego remontu i docieplenia budynku mieszkalnego, wielorodzinnego,
wielokondygnacyjnego, usytuowanego przy ul. Balonowej 1-9 i Horbaczewskiego 65-73 we Wrocławiu
1. INFORMACJE OGÓLNE
Temat:
Remont i docieplenie budynku
Obiekt:
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, wielokondygnacyjny
Adres:
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
dz. nr 5/233, AM-3, obręb Gądów Mały
Inwestor:
Spółdzielnia Mieszkaniowa „PIAST”
Bulwar Ikara 10b, 54-130 Wrocław
Stadium:
Projekt wykonawczy; branża - konstrukcja
2. CEL OPRACOWANIA
Celem
niniejszego
opracowania
jest
podanie
sposobów
wzmocnienia
i zabezpieczenia prefabrykowanych, warstwowych płyt osłonowych budynku, naprawy elewacyjnych,
żelbetowych elementów konstrukcyjnych i wykończeniowych, a także elementów żelbetowych
bezpośredniego otoczenia budynku.
3. WZMOCNIENIE I NAPRAWA ŻELBETOWYCH ELEMENTÓW
KONSTRUKCJI I WYKOŃCZENIOWYCH ELEWACJI
3.1 Ogólna charakterystyka technologii naprawy i jej zakresu
W związku z wieloma nieprawidłowościami i uszkodzeniami widocznymi na betonowych
powierzchniach elementów ścian elewacyjnych przedmiotowego budynku (m.in. na żelbetowych
korytach kwiatowych i pionowych podporach tych koryt, na płytach balustradowych, a także na
żelbetowych płytach stropowych loggii, schodach betonowych naziemnych, na wspornikach zadaszeń
nad bramami garażowymi i na wielu innych elementach) konieczne jest ustalenie technologii
wykonania remontu, wzmocnienia i starannego zabezpieczenia antykorozyjnego uszkodzonych
konstrukcji z betonu.
Niniejszy projekt wykonawczy (techniczny) koniecznych wzmocnień, napraw i zabezpieczeń
konstrukcji uwzględnia dobór rozwiązań technologicznych i materiałowych w zakresie:
•
optymalnej technologii przygotowania podłoża - wybór odpowiednich technik usunięcia betonu
słabego, skorodowanego, o małej wytrzymałości z miejsc wymagających naprawy (wybór
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 4
odpowiedniej, skutecznej techniki należy do kierownika budowy w uzgodnieniu z inspektorem
nadzoru),
•
właściwego doboru rozwiązań materiałowo-technologicznych zastosowanych do wykonania
niezbędnych wzmocnień konstrukcyjnych – np. iniekcje uciąglające, iniekcje zabezpieczające
elementy popękane, ewentualne dozbrojenie konstrukcji (w miejsce skorodowanych czy
uszkodzonych wkładek oraz w związku z występującymi nieprawidłowościami projektowymi
względnie wykonawczymi),
•
wyboru systemów reprofilacyjnych i remontowych w zakresie naprawy żelbetu, a w
szczególności dotyczących wykonania:
- zabezpieczenia antykorozyjnego zbrojenia,
- reprofilacji uszkodzeń głębokich,
- reprofilacji uszkodzeń powierzchniowych (z uwzględnieniem różnych rodzajów uszkodzeń),
•
naprawy występujących uszkodzeń elementów konstrukcyjnych i wykończeniowych: - np.
krawędzi koryt kwiatowych i ich podpór, balustrad pionowych i płyt balkonowych logii,
schodów, daszków, przejść, itp.
•
konserwacji wykonanego
wzmocnienia
i antykorozyjnego
zabezpieczenia
wszystkich
betonowych powierzchni elewacyjnych, a także schodów, murków oporowych i innych
naprawionych elementów żelbetowych narażonych na wpływy atmosferyczne.
3.2 Naprawa rys i pęknięć elementów żelbetowych
Widoczne na powierzchniach elementów konstrukcyjnych rysy, pęknięcia i odspojenia otuliny
z uwagi na związane z ich obecnością postępujące procesy korozyjne stali zbrojeniowej i marek
kotwiących, należy naprawić niezależnie od tego czy pozostają nieosłonięte czy osłonięte już
istniejącym ociepleniem.
W elementach cienkościennych (płyty balkonowe, koryta kwiatowe, a także nieocieplone
dotychczas fragmenty elewacyjnej warstwy ścian osłonowych) występują głównie pęknięcia i rysy
skurczowe oraz termiczne, a także rysy eksploatacyjne związane z korozją zbrojenia niewłaściwie
otulonego. Bardzo często rysy i pęknięcia występują w połączeniu z rozległymi rakami betonu
(stwierdzono takie w wielu prefabrykatach). Zaleca się, aby rysy i pęknięcia o rozwartości od 0,2 mm
zostały wypełnione materiałami polimerowymi na bazie żywicy epoksydowej lub poliuretanowej,
gwarantującymi scalenie materiału i przenoszenie naprężeń (efekt wypełniająco - uciąglajacy). Można
tu zastosować techniki iniekcji niskociśnieniowej. W przypadku rys cienkich o rozwartości do 0,1÷0,3
mm i długościach do kilkunastu centymetrów (np. powierzchniowe rysy skurczowe i termiczne) należy
stosować wypełnienie grawitacyjne z wykorzystaniem efektu podciągania żywicy w rysach o małej
rozwartości. Zaleca się stosowanie materiałów iniekcyjnych o niskiej lepkości. Pęknięcia o większych
rozwarciach wypełnić wg przyjętej technologii naprawy popękanego żelbetu. Przyjąć jedną ze znanych
i sprawdzonych technologii naprawy rys i pęknięć w betonie (np. systemy firm Deitermann, Sto, Sika,
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
str. 5
lipiec 2014 r.
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
Ceresit, lub inne, których parametry techniczne nie są gorsze od wymienionych). W każdym
przypadku należy dokładnie przestrzegać instrukcji producenta przyjętego systemu.
Rys. 1. Szkic ideowy wykonania iniekcji rys i pęknięć
przebiegających przez całą grubość ściany;
1 – zamknięcie rysy,
2 – dozbrojenie – pręt zbrojeniowy ϕ6 lub ϕ8 (długość
zależna od grubości ściany),
3 – paker iniekcyjny ϕ8 lub ϕ13,
4 – iniekcja wzmacniająca.
Średnicę otworów, długość i rozmieszczenie przyjąć
wg zaleceń instrukcji opracowanej przez producenta
materiałów przyjętego systemu. Do ewentualnego
zbrojenia pęknięcia stosować stal żebrowaną.
W celu wykonania iniekcji uciąglającej rysy i pęknięcia elementu żelbetowego należy:
•
rozkuć powierzchnię betonu wzdłuż przebiegu rysy w kształcie litery V, na głębokości
ok. 2 cm,
•
nawiercić i przedmuchać otwory iniekcyjne (w przypadku pakerów wierconych i dozbrajania
rys przyjąć średnicę wiertła dopasowaną do średnicy pakera i pręta zbrojeniowego),
•
uszczelnić rysę powierzchniowo odpowiednim materiałem mineralnym,
•
osadzić dodatkowe pręty zbrojeniowe (jeżeli takie są potrzebne) oraz założyć pakery
iniekcyjne,
•
wykonać iniekcję (np. żywicą Deitermann FK Iniekt, MC-DUR 1264 KF, Pagel EH 145, Sakret
W4110 lub Schomburg Asodur IH, lub zastosować inne materiały i technologie o nie gorszych
parametrach technicznych),
•
po związaniu iniektu zdemontować pakery i zamknąć otwory po pakerach odpowiednim
materiałem mineralnym.
Prace
iniekcyjne
wykonywać
dokładnie
wg
instrukcji
(przyjętego
systemu),
opracowanej przez producenta materiału.
Iniekcje rys i pęknięć wykonać przed nałożeniem warstw zewnętrznych – profilacji
ubytków, ułożenia tynku, ocieplenia, malowania, itp.
3.3 Przygotowanie podłoża do naprawy i reprofilacji powierzchniowych
Podłoże betonowe przed wykonaniem napraw i zabezpieczeń musi być czyste i wolne od
materiałów zmniejszających przyczepność. W ramach przygotowania powierzchni betonu zaleca się
stosowanie następujących czynności technologicznych:
MBM
rok zał. 1989
•
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 6
powierzchnię betonu należy opukać w celu lokalizacji warstw odspojonych (głuchy dźwięk), a
fragmenty odspojone należy skuć przy użyciu narzędzi mechanicznych bądź ręcznych,
•
odkuć odspajające się otuliny zbrojenia w bezpośrednim sąsiedztwie skorodowanych prętów
zbrojeniowych,
•
oczyścić beton oraz bardzo dokładnie oczyścić (do „białości”) odsłoniętą stal zbrojeniową.
Oczyszczenie podłoża betonowego można wykonać poprzez zastosowanie znanych technik
suchych gwarantujących właściwą jakość przygotowania powierzchni. W przypadku
stosowania równie skutecznych np. ciśnieniowych metod mokrych (schody zewnętrzne, murki
oporowe w przyziemiu, płyty tarasowe w poziomie stropu nad garażami, itp.) należy
niezwłocznie
po
oczyszczeniu
i
wysuszeniu
zabezpieczyć
zbrojenie
preparatem
antykorozyjnym.
Ostateczny wybór metody oczyszczenia betonu i stali należy do wykonawcy prac
naprawczych. Dokonuje on wyboru na podstawie własnych prób i doświadczeń i uzgodnień z
Inwestorem.
Wytrzymałość na odrywanie podłoża betonowego przygotowwanego do aplikacji zapraw
reprofilacyjnych określona metodą Pull-Off powinna spełniać następujące kryteria dla napraw
żelbetowych elementów konstrukcyjnych:
•
wartość średnia ≥ 1,5 MPa,
•
wartość minimalna ≥ 1,0 MPa.
Dla napraw elementów niekonstrukcyjnych, nie narażonych na bezpośrednie działanie wpływów
atmosferycznych, można przyjąć:
•
wartość średnia ≥ 1,0 MPa,
•
wartość minimalna ≥ 0,5 MPa,
3.4 Naprawa ubytków betonu w elementach konstrukcyjnych i wykończeniowych
elewacji
Występujące na powierzchni różnych żelbetowych elementów elewacji budynku (m.in. na
żelbetowych korytach kwiatowych i pionowych podporach tych koryt, na płytach balustradowych,
a także na żelbetowych płytach stropowych loggii, schodach betonowych naziemnych,
na
wspornikach zadaszeń nad bramami garażowymi i na wielu innych elementach) uszkodzenia betonu
są związane głównie z nieszczelnym betonem (raki, pęknięcia, uszkodzenia mechaniczne), a także z
oddziaływaniami korozyjnymi w źle otulonej i korodującej stali zbrojeniowej oraz z uszkodzeniami
spowodowanymi korozją marek, uchwytów, zawiesi, itp. Głównym problemem w przypadku naprawy
ubytków elementów cienkościennych jest dobór materiału reprofilacyjnego pod względem uzyskania
możliwie najodpowiedniejszego dopasowania uziarnienia, faktury i koloru do istniejącej powierzchni w
miejscu naprawianym.
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 7
Najczęściej wykonuje się naprawy, na uprzednio dobrze przygotowanej powierzchni, w
kolejności jak niżej:
• wypełnienie warstwowe (bez licowania z powierzchnią elementu) głębszych ubytków gotową
zaprawą PCC o odpowiednim module sprężystości i uziarnieniu kruszywa oraz z właściwą w
przyjętym systemie naprawczym warstwą szczepną (w przypadku ubytków o głębokości
znacznie powyżej 10 mm np. jedna z zapraw naprawczych: Deitermann Cerinol RM z warstwą
szczepną Deitermann ZH, zaprawa Zentrifix GM2 z warstwą szczepną KMH, Pagel MS 20 z
warstwą szczepną MS 02, Sakret SM 4 P z warstwą szczepną K&H lub Schomburg AsocretP/FM 30 z warstwą szczepną P/HB). Dopuszcza się stosowanie innych materiałów niż
wymienione, ale o nie gorszych parametrach technicznych,
• uzupełnienie powierzchniowe specjalnie dobranym (wg wymaganej gładkości ściany)
mineralnym materiałem reprofilacyjnym (np. firmy KEIM, Schomburg, Sto, Tytan EOS lub
innej),
W przypadku występowania odsłoniętego zbrojenia reprofilację betonu należy poprzedzić
wykonaniem pokrycia zbrojenia preparatem antykorozyjnym (np. Deitermann MK, Zentrifix KMH,
Tytan EOS, Pagel MS 02, Sakret K&H, Schomburg P/KS, lub innym o nie gorszych parametrach
technicznych). Przykładowy schemat wypełnienia ubytku pokazano na rysunku poniżej.
a)
b)
Rys. 2. Schematyczny przekrój naprawianego ubytku z zabezpieczeniem zbrojenia:
a) pojedynczego pręta, b) paru prętów, np. w słupku żelbetowym S-1. Oznaczenia na rysunku:
1 - odkuty, skorodowany beton z nałożoną warstwą szczepną na „zdrowym betonie”,
2 - zabezpieczenie antykorozyjne zbrojenia po dokładnym oczyszczeniu jego powierzchni,
(powierzchnia skorodowanego zbrojenia musi być oczyszczona do „białości” na całym obwodzie, a
także około 1 cm na długości poza granice skorodowania),
3 - zaprawa naprawcza (reprofilacyjna) nakładana cienkimi warstwami aż do wyrównania ubytku,
4 - zabezpieczenie powierzchniowe betonu o dobranej strukturze i fakturze (dla elementów
nieocieplanych). Kolor naprawionego betonu nie może się różnić od całej powierzchni elementu po
pomalowaniu.
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
lipiec 2014 r.
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
str. 8
4. NAPRAWA WADLIWIE WYKONANYCH I NIESZCZELNYCH
DYLATACJI MIĘDZYSEGMENTOWYCH BUDYNKU
W
przypadku
dylatacji
standardowych
(rozwarcie
szczeliny
1÷3
cm)
zaleca
się
przeprowadzenie napraw zgodnie z następującym ramowym zakresem czynności:
•
usunięcie istniejącego fragmentu ocieplenia budynku oraz istniejącego wypełnienia dylatacji do
głębokości nie mniejszej niż 6 cm,
•
oczyszczenie betonu w obszarze dylatacji, do uzyskania „zdrowej” powierzchni,
•
wykonanie reprofilacji uszkodzonych krawędzi przydylatacyjnych (wg naprawy ubytków w
betonie),
•
osadzenie poliuretanowego węża oporowego o średnicy dostosowanej do szerokości
naprawianej szczeliny dylatacyjnej,
•
uszczelnienie dylatacji kitem dylatacyjnym trwale plastycznym w kolorze ściany oddylatowanych
części obiektu.
•
uzupełnienie usuniętego fragmentu ocieplenia budynku i nałożenie projektowanych warstw
dociepleniowych z wyprofilowaną blachą dylatacyjną.
Szczegół i przykładowy proces naprawy dylatacji międzysegmentowych budynku
pokazano na rys. 7-Kw.
5. WZMOCNIENIE WARSTWOWYCH PŁYT (TARCZ)
OSŁONOWYCH ŚCIAN BUDYNKU
5.1 Konstrukcja i stan techniczny ściennych płyt osłonowych
W art. 61 Prawa Budowlanego zapisano: „Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest
obowiązany użytkować obiekt zgodnie z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska
oraz utrzymywać go w należytym stanie technicznym i estetycznym”.
Przedmiotowy budynek zmontowano z „wielkiej płyty” wg systemu W-70. Jak w podobnych
systemach wielkopłytowych, ściany osłonowe w systemie W-70 wykonywano jako warstwowe, w
których wyróżnić można następujące warstwy konstrukcyjne i wykończeniowe:
•
warstwa nośna grubości 8÷12 cm z żebrami (opaskami) po obwodzie płyty i wokół otworów
okiennych i drzwiowych. Opaski zbrojono tzw. „drabinkami”,
•
warstwa izolacji termicznej (najczęściej 4÷6 cm styropianu),
•
warstwa fakturowa (zewnętrzna warstwa elewacyjna grubości około 4÷5 cm).
Warstwę fakturową łączono z warstwą nośną tzw. wieszakami lub łącznikami, które miały być
wykonane ze stali nierdzewnej i rozmieszczone w zależności od rodzaju płyty wg ustaleń
projektowych. Na obwodzie płyty i na obwodach otworów okiennych i drzwiowych warstwę fakturową
łączono z płytą nośną w/w żebrami (opaskami). Żebra obwodowe stanowią jedynie skuteczne
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 9
połączenie warstwy konstrukcyjnej z warstwą fakturową. O rozmieszczeniu i stanie technicznym tzw.
wieszaków czy łączników niewiele można powiedzieć poza jednym: najczęściej były wykonywane ze
stali zwykłej. Stosowanie stali nierdzewnej stanowiły wyjątki. Te informacje są argumentem do
stosowania łączników wzmacniających wszędzie tam, gdzie odległości między żebrami opaskowymi
są znaczne.
Z uwagi na istniejące ocieplenie przegród zewnętrznych przedmiotowego budynku,
niemożliwa jest jednoznaczna ocena stanu technicznego warstwowych ścian elewacyjnych
(wymagałoby to zerwania warstwy ocieplenia). Niemniej jednak na podstawie zarejestrowanych
uszkodzeń obiektów sąsiednich, zmontowanych w tym samym okresie i w tej samej technologii
wielkopłytowej, a także na podstawie kompleksowych wyników badań Instytutu Techniki Budowlanej
przyjmuje się, że płyty osłonowe posiadają wady i uszkodzenia w postaci niezabezpieczonych i
korodujących marek stalowych i wieszaków, raków i ubytków w betonie, wykazują zbyt mały bądź
całkowity brak otuliny zbrojenia oraz różnej szerokości niezabezpieczone dylatacje. Z wieloletnich
doświadczeń wynika, że bardzo często wieszaki płyt ściennych były rozmieszczane niestarannie, a ich
nośność zła. Na obniżenie nośności i trwałości wieszaków wpływa wiele czynników. Najważniejsze z
nich to:
•
korozja stali spowodowana zbyt cienką otuliną zbrojenia. Wieszaki miały być wykonywane ze
stali nierdzewnej, a tymczasem wykonywano je ze stali zwykłej, niekiedy chromowej,
•
przy zbyt małej ilości wieszaków powstaje zagrożenie korozją naprężeniową,
•
obecnie nałożone i aktualnie projektowane warstwy ocieplające ścianę (szczególnie z wełny
mineralnej) powodują zwiększenie obciążenia działającego na wieszak. Przy zbyt małej ilości
wieszaków lub nieprawidłowym ich zakotwieniu istnieje zagrożenie oderwania warstwy
fakturowej, szczególnie z płyty bez otworów okiennych czy drzwi balkonowych. Płyty
bezotworowe nie mają obrzeży (opasek) wokoło-otworowych i są bardziej podatne na
rozwarstwienie – wymagają one bezwarunkowego wzmocnienia (połączenia warstw).
Ponadto w przedmiotowym budynku niektóre ściany zostały krzywo ustawione (gołym okiem widoczne
są odchyłki od pionu). Było też wiele innych nieprawidłowości mających wpływ na złą jakość
prefabrykowanych płyt elewacyjnych. Każdy zakład prefabrykacji miał służby kontroli jakości, ale miał
również bardzo napięty plan ilościowy, i ten był najważniejszy. Produkowano dużo i, niestety, byle jak.
Liczyła się ilość, nie jakość. W systemie przyspieszonego dojrzewania cykl rotacji form wynosił nie
więcej niż 24 godziny. Były przypadki, że skracano go do połowy, a nawet do ośmiu godzin. W
technologii tzw. „naparzania” występowały lokalne przegrzania produkowanego elementu, co często
skutkowało „wyparowaniem” styropianu, a także osłabieniem wytrzymałości betonu.
W ostatnich latach wykonano badania termowizyjne setek budynków mieszkalnych. Wyniki
tych badań wyraźnie wskazują miejsca występowania mostków termicznych. Ściany elewacyjne
budynków z wielkiej płyty nie spełniają obowiązujących obecnie wymogów (współczynników)
przenikania ciepła, są to tzw. „ściany zimne”. Przed ociepleniem należy jednak elewacyjne ściany
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 10
warstwowe wzmocnić dodatkowymi łącznikami, zabezpieczając je przed ewentualnym oderwaniem
płyty fakturowej od płyty nośnej. Takie awarie już występowały – są niebezpieczne.
W wielu budynkach z wielkiej płyty można zaobserwować na powierzchniach ścian
zewnętrznych (fakturowych) wyraźne pęknięcia (tzw. „mapy”). Dotyczy to głównie ścian o dużej
powierzchni, bez otworów okiennych i drzwiowych. Otwory zmniejszają powierzchnię, na której
następuje skurcz betonu, a żelbetowe „opaski” wokół otworów zmniejszają niebezpieczeństwo
rozwarstwienia płyt i, w skrajnym przypadku, odpadnięcia warstwy elewacyjnej, nawet wtedy, kiedy
ilość łączników jest niewystarczająca, bądź łączniki wykonano ze stali zwykłej ulegającej korozji.
Powyżej wysokości 25 m ponad poziomem terenu przepisy nakazują, aby do docieplenia
stosować nie styropian, ale niepalną wełnę mineralną, której ciężar (przy jednakowej grubości warstw)
jest około cztery razy większy od ciężaru styropianu. Docieplenie płyty o dużej powierzchni (bez
otworów) sprawia, że dociążenie pochodzące od dodatkowo nałożonych warstw ocieplenia (warstwa
ocieplenia plus warstwa wyprawy tynkarskiej) może być znaczące, szczególnie w płytach
wielkowymiarowych (np. 2,80 x 6,00 m), które mają opaskę żelbetową łączącą płytę fakturową z płytą
nośną tylko na obwodzie - dotyczy to szczególnie płyt bezotworowych. Nie ma jednak pewności czy
opaski w płytach z otworami zostały właściwie wykonane, i jaki jest stan techniczny łączników.
Dotychczas nie opracowano metody (praktycznego sposobu) jednoznacznej oceny aktualnego stanu
technicznego łączników ani metody rozmieszczenia łączników.
5.2 Wzmocnienie i zespolenie warstwowych płyt osłonowych
Z uwagi na brak możliwości skutecznego skontrolowania zamocowania prefabrykowanych,
ściennych płyt osłonowych do konstrukcji budynku, przed przystąpieniem do prac docieplających,
należy bezwzględnie wszystkie płyty elewacyjne (w których nie ma otworów okiennych czy
drzwiowych) wzmocnić systemowymi trzpieniami, przenoszącymi ciężar płyty elewacyjnej poprzez
warstwę izolacyjną, na ścianę nośną budynku.
Warstwowe płyty elewacyjne, w których są otwory drzwiowe lub okienne, mają dodatkowe
połączenie warstwy fakturowej z warstwą konstrukcyjną i dlatego wzmacnianie tych płyt trzpieniami na
ogół nie jest konieczne, chyba, że na obrzeżach otworów widoczne są pęknięcia pionowe, bądź w
nadprożu pęknięcia poziome, świadczące o postępującym rozwarstwianiu płyty elewacyjnej od płyty
konstrukcyjnej. Uszkodzenia te, z uwagi na już istniejące ocieplenie przegród zewnętrznych
przedmiotowego budynku, są niemożliwe do zlokalizowania bez wcześniejszego, dokładnego
zerwania warstwy ocieplającej budynek.
W
Polsce
jest
aktualnie
stosowanych
kilka
systemów
wzmacniania
(zespalania)
trójwarstwowych ścian wielkopłytowych, które uzyskały aprobaty techniczne ITB (np. łączniki stalowe
wklejane HILTI typu HWB i HWB-H – aprobata nr AT-15-6173/2004, łączniki stalowe wklejane K2
firmy INWESTBUD – aprobata techniczna nr AT-15-8130/2009), łączniki wklejane firmy Ceresit –
aprobata techniczna i instrukcja techniczna nr 447/2009 wydana przez ITB). Łączniki firmy Ceresit
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 11
mają nieco mniejsze parametry wytrzymałościowe od łącznika HILTI i INWESTBUDU i dla
wzmocnienia płyt o szerokościach 360 cm i większych trzeba dołożyć po jednym łączniku.
W zależności od powierzchni płyty należy zastosować ilości trzpieni jak na rysunku 8-Kw.
Wykonywanie wzmocnień realizować dokładnie wg zaleceń podanych w instrukcji przyjętego
systemu. Ze ścian już ocieplonych, w miejscach przewidzianych łączników, zdjąć warstwę
ocieplenia.
6. WZMOCNIENIE (STABILIZACJA) ŚCIAN ATTYKOWYCH
W przedmiotowym budynku występują przypadki nadmiernego wychylenia z pionu na
zewnątrz ścian attykowych i konieczności odpowiedniego ich przymocowania do konstrukcji budynku.
Ze względu na budzące ogólne wątpliwości, co do trwałości, utwierdzenie ścian attykowych w
konstrukcji obiektu, zaprojektowano konstrukcję stalową zapewniającą stateczność tych ścian.
Wzmocnienie ścian attykowych zaprojektowano w dwóch wariantach (wyboru wariantu dokona
kierownik budowy w uzgodnieniu z Inspektorem nadzoru).
Wariant I przewiduje wykonanie wzmocnienia w postaci stalowych zastrzałów z rur
kwadratowych 50x50x3 mm. Zastrzały montowane są w przestrzeni wentylowanej stropodachu,
mocowane do konstrukcji stropu w żebrze pachwinowym między skrajnymi żebrami stropowych płyt
kanałowych. Należy sprawdzić czy przestrzeń pachwiny, w którą przypada wklejenie śrub mocujących
podstawę zastrzału, jest szczelnie wypełniona betonem. Jeżeli nie, pachwinę trzeba wypełnić
drobnoziarnistym betonem i po jego związaniu montować śruby kotwiące. Blachę stropową zastrzału
układać na warstwie kleju do płytek i mocować za pomocą śrub (kotew) wklejanych w konstrukcję
stropu. Górę zastrzału odpowiednio dopasowanej długości montować do blachy wewnętrznej
250x250x5 mm, która winna dokładnie przylegać do wewnętrznej płaszczyzny ściany i być połączona
śrubami z blachą zewnętrzną. Dokładną długość rur należy każdorazowo dobrać po wykonaniu
pomiarów w docelowym miejscu ich wbudowania. Układ elementów wzmocnienia i szczegóły
połączeń z istniejącą konstrukcją budynku dla wariantu I pokazano na rysunkach 9-Kw i 10-Kw.
II wariant wzmocnienia mocowania ścian attykowych przewiduje zastosowanie stalowego
płaskownika przytwierdzonego do ściany wzmacnianej attyki i ułożonego na istniejącej konstrukcji
stropodachu budynku. Płaskownik, o przekroju 40x4 mm, układany na kleju montażowym
bezpośrednio na oczyszczonych płytach dachowych, kotwiony jest stalowymi kotwami wklejanymi w
szczelnie wypełnionych pachwinach między płytami bądź w żebro płyty. Zakończenie płaskownika
stanowi nagwintowany stalowy pręt ϕ14, przyspawany do płaskownika i przepchnięty przez otwór
wywiercony w ścianie attyki. Z zewnątrz należy przyłożyć stalową blachę 100x100x5 mm i dokręcić
nakrętkę. Blachę elewacyjną i płaskownik należy układać na kleju do ceramiki, przed związaniem kleju
dociągnąć śrubę M12. Po wykonaniu wszystkich prac wzmacniających, ściąć śruby równo z nakrętką i
odtworzyć układ warstw pokrycia dachowego. Układ elementów wzmocnienia i szczegóły połączeń
z istniejącą konstrukcją budynku dla wariantu II pokazano na rysunkach 9-Kw oraz 11-Kw.
MBM
rok zał. 1989
Sp. z o.o.
51-144 Wrocław, ul. Wybickiego 10/5
tel/fax 71 729 41 54, kom. 601 643 615
PROJEKT WYKONAWCZY - KONSTRUKCJA
Remont i docieplenie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego
Wrocław, ul. Balonowa 1-9, Horbaczewskiego 65-73
lipiec 2014 r.
str. 12
Ilość i rozmieszczenie wzmocnień należy każdorazowo indywidualnie dopasować do długości
wzmacnianej ściany oraz do miejsca usytuowania osi połączeń płyt stropowych, bądź w wariancie II
usytuowania pachwiny dachowych płyt panwiowych.
Przyjmuje się, że każda płyta attykowa o rozpiętości L ≤ 240 cm będzie przytrzymywana jednym
zastrzałem bądź płaskownikiem, natomiast płyty o rozpiętości L > 240 cm dwoma zastrzałami lub
płaskownikami.
W trakcie realizacji prac budowlanych może się okazać, że żaden z powyższych wariantów (z
nieprzewidywalnych obecnie powodów) nie może być zrealizowany. Konieczne będzie, w ramach
nadzoru autorskiego opracowanie innego rozwiązania.
7. Uwagi końcowe
• Wszystkie prace budowlano-montażowe prowadzić pod nadzorem osób o kwalifikacjach
odpowiednich dla wykonywania określonego typu prac oraz zgodnie z obowiązującymi normami,
instrukcjami, przepisami i zasadami BHP,
• Każdorazowo przed przygotowaniem i montowaniem elementów konstrukcyjnych, czy też
wzmacniających sprawdzić wymiary oraz możliwość i skuteczność zamontowania projektowanego
elementu w naturze (na obiekcie),
• Proponowane w niniejszym projekcie wykonawczym sposoby wykonania remontu, wzmocnień i
zabezpieczeń mogą być w uzasadnionych przypadkach (na wniosek Wykonawcy czy Inwestora)
zmienione przez projektanta w uzgodnieniu z inspektorem nadzoru i kierownikiem budowy.