D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygnatura akt: XI GC 893/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 października 2016 roku
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki
Protokolant: starszy sekretarz sądowy Weronika Szymczuk - Dąbkowska
po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 roku w Szczecinie
na rozprawie
sprawy z powództwa B. S.
przeciwko A. M.
o zapłatę
1. oddala powództwo;
2. zasądza od powoda B. S. na rzecz pozwanego A. M. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu
kosztów procesu.
Sygnatura akt: XI GC 893/16
UZASADNIENIE
Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym
W dniu 21 marca 2016 roku powód B. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. M. kwoty 5234,70 zł wraz z odsetkami
ustawowymi od dnia 20 stycznia 2015 r. oraz kosztów procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nienależycie wykonał naprawę należącego do powoda samochodu marki R. (...).
W związku z czym domaga się zapłaty odszkodowania, na które składa się zwrot kosztów naprawy pojazdu, zakupu
rolki widełek sprzągła, wynajęcia samochodu zastępczego oraz sporządzenia prywatnej ekspertyzy.
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w
Szczecinie wydał nakaz zapłaty, zgodnie z żądaniem powoda.
W sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i obciążenie powódki
kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że dokonał naprawy pojazdu powoda. Stwierdził, iż roszczenia
powoda są bezzasadne, ponieważ po zamontowaniu kasety sterującej właściwej dla marki V. poinformował powoda
o możliwości uszkodzenia skrzyni biegów. Powód nie zastosował się do poleceń pozwanego. W toku procesu strony
podtrzymały swoje stanowiska.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 18 czerwca 2014 r. w drodze ze S. do B. w pojeździe powoda marki R. (...) doszło do usterki. Kierowca pojazdu
Z. B. przyjechał do warsztatu pozwanego w W.. Początkowo komputer wskazał błąd czujnika (...). Po wymianie
czujnika wada pojazdu nie ustała. D. S., ojciec powoda, w trakcie rozmowy telefonicznej zlecił pozwanemu naprawę
samochodu. Pozwany po ustaleniu, iż przyczyną usterki pojazdu było łożysko oraz sprzęgło dokonał ich naprawy.
Ostatecznie pozwany uznał, iż problem stanowi płyta sterująca skrzynią biegów. Pozwany w porozumieniu z D. S.
dokonał wymiany kasety sterującej skrzyni biegów na używaną część właściwą dla pojazdu marki V.. Po zamontowaniu
używanej kasety sterującej skrzyni biegów pozwany nie mógł jej skonfigurować, nie wyświetlała się numeracja
biegowa. Pozwany poinformował kierowcę o problemie ze skalibrowaniem skrzyni z silnikiem, o prawidłowej pracy
samochodu dopiero po dokonaniu kalibracji oraz o możliwości jej dokonania w serwisie. W celu dokonania kalibracji
pozwany skierował kierowcę do Ż.. Pozwany poinformował D. S., że w drodze powrotnej do S. może uszkodzić skrzynię
biegów i że bezpieczniej byłoby pojazd zawieźć lawetą. W trakcie pobytu kierowcy w warsztacie pozwanego D. S.
szukał odpowiedniej płyty i zdecydował, że naprawa, tj. przeprogramowanie elementu nastąpi po powrocie kierowcy.
Pozwany umówił się z D. S., że jeżeli D. S. nie uda się zaprogramować płyty to będzie mógł ja odesłać, a pozwany zwróci
mu pieniądze. Kierowca wyjechał z warsztatu w dniu 21 czerwca 2014 r.
W dniu 18 czerwca 2014 r. pozwany wystawił powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 3348,06 zł obejmującą: kasetę
sterującą skrzyni biegów o wartości 1845 zł; gniazdo widełek wycisku sprzęgła o wartości 8,61 zł; komplet naprawczy
widełek wycisku sprzęgła o wartości 166,05 zł; łożysko koła zamachowego o wartości 36,90 zł; dwie sztuki rolek
widełek sprzęgła o wartości 123 zł; łożysko wycisku sprzęgła o wartości 676,50 zł oraz wymiana łożyska wycisku
sprzęgła o wartości 492 zł.
Dowód:
- faktura Vat nr (...), k. 17
- zeznania świadka Z. B., k. 81-83
- zeznania świadka D. S., k. 83-84
- zeznania żony pozwanego, k. 78-79
- zeznania pozwanego, k. 84-85
Powód odesłał pozwanemu zamontowaną przez pozwanego kasetę sterującą skrzyni biegów. W związku z powyższym
w dniu 26 lipca 2014 r. pozwany wystawił powodowi fakturę korygującą nr (...) i zwrócił powodowi kwotę 1845 zł.
Dowód:
- faktura korygująca nr (...), k. 56
- zeznania żony pozwanego, k. 78-79
- zeznania świadka D. S., k. 83-84
Po zwrocie pieniędzy i skorygowaniu faktury D. S. zakupił inną używaną kasetę sterującą skrzyni biegów i zamontował
ją w okolicach P.. D. S. został uprzedzony przez sprzedawcę, iż będzie wyświetlał się błąd niezgodności numeru vin
innego pojazdu. Samochód funkcjonował prawidłowo do momentu przejechania ok. 3-4 tys. km. Po przejechaniu
około 8 tysięcy km od odebrania samochodu z warsztatu pozwanego D. S. oddał pojazd do (...) serwisu (...)/V. w S., w
celu weryfikacji usterki skrzyni biegów objawiającej się zbyt długim czasem wybierania przełożenia biegu. W serwisie
stwierdzono bardzo duże zużycie tulei widełek sprzęgła. Ustalono również, że powyższe było wynikiem uszkodzenia
pokrywki i hamulca osi skrzyni biegów. Pojazd znajdował się w serwisie w dniach 1-8 września 2014 r. Ze względu na
niezgodność kasety sterującej z nadwoziem serwis nie dokonał kalibracji skrzyni biegów. Samochód dalej jeździł na
kasecie zamontowanej w okolicach P..
W dniu 4 września 2014 r. PW (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. Oddział w S. wystawił powodowi
fakturę Vat nr (...) na kwotę 118,08 zł z tytułu dwóch sztuk rolek widełek sprzęgła.
W dniu 8 września 2014 r. Serwisy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa Oddział
w S. (...) serwis (...)/V. wystawiła powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 4740,60 zł z tytułu wymiany: łożyska
widełek, pierścienia spr zew od, 2 sztuk uszczelki, pokrywy, kołka cylindrycznego, tłoczyska, płyty, tulei dystansowej,
korka, sprężyny, oring, pierścienia, 2 sztuk uszczelniacza tłoka hamulca osi, uszczelki, uszczelki miedzianej, 10 sztuk
opasek plastikowych średnich, 10 sztuk opasek plastikowych dużych, 2 sztuk opasek metalowych, 4 sztuk śrub wału
napędowego, 4 sztuk nakrętki oraz demontażu/montażu skrzyni biegów i sprawdzenia układu sterowania z naprawą
skrzyni biegów.
Dowód:
- faktura Vat nr (...), k. 20
- faktura Vat nr (...), k. 18-19
- e-mail, k. 21
- zeznania pozwanego, k. 84-85
- zeznania świadka D. S., k. 83-84
- zeznania J. W., k. 77-78
W dniu 9 września 2014 r. Orient (...) wystawił powodowi fakturę Vat nr (...) kwotę 1230 zł z tytułu dzierżawy ciągnika
siodłowego za okres od 1 września 2014 r. do 8 września 2014 r.
Dowód:
- faktura nr (...)/, k. 28
- protokół zdawczo odbiorczy, k. 35,36
Pismem z dnia 9 września 2014 r. powód wezwał pozwanego do rekompensaty poniesionych kosztów z faktury nr (...).
Pismem z dnia 23 listopada 2014 r. powód ponowił wezwanie do zapłaty.
Dowód:
- pismo z dnia 9 września 2014 r., k. 29
- pismo z dnia 23 listopada 2014 r., k. 30
W dniu 18 października 2014 r. rzeczoznawca samochodowy A. B. sporządził opinię techniczną pojazdu powoda marki
R. (...), w której ustalił iż program sterownika pracy skrzyni biegów mógł wymuszać hamowanie wałka pośredniego
mimo niepełnego ewentualnie opóźnionego rozłączenia napędu silnika przekazywanego do skrzyni biegów. Stwierdził,
że przyczyną awarii mógł być niewłaściwie przeprowadzony proces montażu łożyska wahliwego widełek sprzęgła
doprowadzający do jego pęknięcia lub wadliwe łożysko wahliwe posiadające nadmierny luz. A. B. sporządził powyższą
opinię bez wykonania oględzin pojazdu, samej naprawy i kasety sterującej. Z tego tytułu wystawiono powodowi fakturę
Vat nr (...) na kwotę 350 zł.
Dowód:
- opinia techniczna, k. 22-26
- faktura Vat nr (...), k. 27
- zeznania A. B., k. 77
Pismem z dnia 5 stycznia 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6320,60 zł.
Dowód:
- pismo z dnia 5 stycznia 2015 r. z potwierdzeniem odbioru, k. 31-33;
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo okazało się nieuzasadnione.
Strona powodowa dochodziła zwrotu kosztów naprawy pojazdu, zakupu rolki widełek sprzęgła, wynajęcia samochodu
zastępczego oraz sporządzenia prywatnej ekspertyzy poniesionych wskutek nienależytego wykonania umowy o dzieło
przez stronę pozwaną. Zgodnie z treścią art. 627 kodeksu cywilnego przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie
zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Należy przyjąć, że
wykonanie oznaczonego dzieła jest zwykle określonym procesem pracy lub twórczości o możliwym do wskazania
momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu (rezultatu) przyjętego przez strony
w momencie zawierania umowy.
W sprawie niesporny był fakt zawarcia przez strony w dniu 18 czerwca 2014 r. umowy o dzieło oraz dokonanie naprawy
samochodu powoda w warsztacie pozwanego. Sporna w sprawie pozostawała okoliczność czy czynności naprawcze
dokonane przez pozwanego doprowadziły do uszkodzeń pojazdu powoda, na które to uszkodzenia powód powołuje
się w niniejszym postępowaniu.
Ustalenie, że pozwany poprzez niewłaściwie przeprowadzony proces montażu przyczynił się do uszkodzenia pojazdu,
między innymi skrzyni biegów, warunkowało uprawienie powoda do domagania się zapłaty przez pozwanego kwoty
dochodzonej pozwem.
W odniesieniu do powyższego wskazać należy, iż z jednej strony, zgodnie z regułą określoną w art. 6 k.c., to na powodzie
spoczywał ciężar wykazania, że dokonana przez pozwanego wymiana kasety sterującej skrzyni biegów była przyczyną
uszkodzeń pojazdu, z drugiej strony natomiast, to pozwany kwestionując żądanie pozwu winien wykazać okoliczność
przekazania powodowi informacji o doraźnym charakterze naprawy pojazdu.
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania
lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem
okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zaznaczyć należy, iż odpowiedzialność kontraktowa
dłużnika może mieć miejsce tylko wówczas, jeżeli spełnione są tzw. nieruchome przesłanki odpowiedzialności.
Są nimi: po pierwsze, niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania) będące
następstwem okoliczności, za które dłużnik - z mocy ustawy lub umowy - ponosi odpowiedzialność, po drugie szkoda, po trzecie - związek przyczynowy między faktem niewykonania (nienależytego wykonania) zobowiązania a
szkodą. Ciężar dowodu faktu niewykonania lub nienależytego wykonania, istnienia szkody w określonej wysokości
oraz związku przyczynowego zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu tj. na powodzie.
W istocie w pierwszej kolejności wskazać należy, iż powód nie udźwignął ciężaru dowodu wynikającego z art. 6 k.c. i
nie wykazał w sposób należyty, że pozwany dokonaną naprawą sprzęgła przedmiotowego samochodu oraz wymianą
kasety sterującej skrzyni biegów doprowadził do poważnych uszkodzeń pojazdu. Jak wynika z materiału dowodowego
w sprawie niespornym był fakt przyjazdu kierowcy powoda do warsztatu pozwanego, naprawa sprzęgła i łożyska oraz
wymiany kasety sterującej skrzyni biegów na część używaną właściwą dla pojazdu marki V.. Przesłuchany w sprawie
świadek Z. B., który był kierowcą uszkodzonego samochodu szczegółowo przedstawił przebieg wizyty w warsztacie
pozwanego. Wyjaśnił, iż ojciec powoda D. S. w trakcie rozmowy telefonicznej z pozwanym zlecił mu naprawę sprzęgła.
Zeznał, że po dokonaniu naprawy sprzęgła i łożyska i jeździe próbnej usterka nadal występowała. Dodał, że w trzecim
dniu naprawy pozwany zlokalizował problem w kasecie sterującej skrzyni biegów, którą wymienił na używaną część.
Jednak wystąpiły problemy z skalibrowaniem skrzyni biegów z silnikiem. Z. B. przyznał, iż pozwany poinformował
go o problemie z skalibrowaniem skrzyni z silnikiem oraz o tym, że samochód będzie prawidłowo pracował po
skalibrowaniu silnika i skrzyni biegów. Świadek zeznał także, że został, w celu dokonania kalibracji, skierowany
przez pozwanego do Ż., jednak uznał iż jest to w odwrotnym kierunku do ustalonej trasy. Ponadto żona pozwanego
na rozprawie potwierdziła fakt poinformowania kierowcy o konsekwencjach prowizorycznej naprawy pozwanego a
także poinformowania D. S., że w drodze powrotnej do S. może uszkodzić skrzynię biegów i że bezpieczniej byłoby
pojazd zawieźć lawetą. Zdaniem Sądu powyższemu świadkowi nie można odmówić wiary jedynie z tej przyczyny, iż
jest żoną pozwanego. Jej zeznania mają charakter spontaniczny, są konsekwentne, jasne i przedstawiają zdarzenia,
w których świadek sama uczestniczyła bądź była ich świadkiem. Powyższe zeznania korespondują z przesłuchanym
w sprawie ojcem powoda D. S.. Zeznał bowiem, iż to on zdecydował o tym, że naprawa, tj. przeprogramowanie
elementu, nastąpi po powrocie kierowcy. Przyznał również, że wiedział o zamontowaniu przez pozwanego używanego
sterownika, pochodzącego z pojazdu marki V.. Zdaniem Sądu zeznania świadków są wiarygodne, logiczne oraz w
powiazaniu z pozostałym materiałem dowodowym w szczególności w postaci dokumentów oraz zeznań pozwanego
wskazują, że pozwany przed wyjazdem kierowcy z warsztatu, tj. w dniu 21 czerwca 2014 r,. poinformował powoda o
możliwości uszkodzenia skrzyni biegów i że bezpieczniej byłoby pojazd zawieźć lawetą.
Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wszystkie ustawowe warunki,
po spełnieniu których można jednoznacznie i kategorycznie twierdzić o stanie wykonania bądź nienależytego
wykonania zobowiązania. Sąd uwzględniając legalną definicję stanu niewykonania lub nienależytego wykonania
zobowiązania opisanej w art. 354 § 1 k.c. uznał, że powódka również w kwestii odpowiedzialności odszkodowawczej
pozwanego nie sprostała obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. Z art. 354 k.c. wynika, iż dłużnik, jak i
wierzyciel, powinien wykonać zobowiązanie nie tylko zgodnie jego treścią, w sposób odpowiadający jego celowi
społeczno-gospodarczemu ale co najistotniejsze w realiach faktycznych tej sprawy, zasadom współżycia społecznego
oraz istniejących w tym zakresie ustalonym zwyczajom, w sposób im odpowiadający. Innymi słowy sama treść
zobowiązania, to tylko jeden z istotnych elementów w procesie analizy prowadzącej do udzielenia odpowiedzi na
kluczowe pytanie o stan wykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, postrzegany także jako przesłanka
odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 471 k.c. N. od zgodności z treścią zobowiązania, zachowanie
dłużnika powinno odpowiadać także wskazanym wzorcom postępowania, tj. celowi społeczno- gospodarczemu ,
zasadom współżycia społecznego, a także ewentualnie ustalonym zwyczajom. Sąd mając to wszystko każdorazowo
na względzie w kontekście stosowania art. 471 k.c., stwierdził, że nie zachodzą przesłanki odpowiedzialności
odszkodowawczej pozwanego. Z tych przyczyn Sąd powództwo oddalił, orzekając jak w sentencji.
Sąd nie przeprowadzał dowodu z opinii biegłego na okoliczność niewłaściwego wykonania naprawy przez pozwanego
i związku przyczynowego między naprawą wykonaną przez pozwanego a wadami pojazdu, które ujawniły się po
tej naprawie. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że sąd na chwilę rozstrzygania o tym wniosku (wniosek
karta 8) nie posiadał żadnych dokumentów na których biegły miałby oprzeć się. Do akt złożono prywatną opinię
którą zakwestionował wyraźnie pozwany (karta 51). Pozwany odniósł się w swoich zarzutach do tego dokumentu
prywatnego w całości, a przy okazji zakwestionował ustalenia (wnioski) tej opinii. Brak było zatem podstaw nawet
do wykorzystania części opisowej tej opinii albowiem sama opinia jako taka stanowi spójną całość a nie może zejść z
pola widzenia, że do określonych wniosków opinii, korzystnych dla powoda, prowadzi przecież zespół ustaleń a zatem
odpowiednio przedstawiony stan faktyczny. Stąd nie było możliwości aby na tym dokumencie prywatnym oprzeć
się. Co więcej, zeznając jako świadek (karta 77) biegły wskazuje, że opinię sporządził na podstawie dokumentów
i dostarczonych mu części. Nie sposób zatem ustalić źródła pochodzenia części dostarczonych biegłemu. Z zeznań
biegłego wynika, że opinia pełna nie była choćby z tego względu, że nie badał on elementu pojazdu w postaci kasety
sterującej co również, poza powyższym wpływa na przyjęcie, że nie można jej wykorzystać w żadnym stopniu w
niniejszej sprawie.
Zeznania świadka (karta 77) mechanika, J. W., nie zdradzają przyczyny uszkodzenia pojazdu, a odnoszą się do faktu
naprawy pewnych elementów.
Załączone do pozwu faktury opisują ceny robocizny i zakupu montowanych części w pojeździe. Dokumenty te opisują
proces naprawczy przy czym nie wskazują stanu faktycznego w sposób bezpośredni. Dodatkowo przedmiotowy
pojazd został zbyty, zaś nie złożono wniosku o zbadanie tego pojazdu, zbadanie części, które zostały wymienione,
nie wskazano, gdzie części te znajdują się, nie wskazano danych nabywcy pojazdu. Należy również zwrócić uwagę,
że przedmiotowe naprawy, zwrotu kosztów których powód domaga się, miały miejsce po tym jak uszkodzony
pojazd miał wykonać kilka tysięcy kilometrów przebiegu (o czym zeznali świadkowie wskazani przez powoda). Tym
bardziej nie sposób zatem powiązać czynności naprawczych wykonanych przez powoda ze skutkiem w postaci awarii,
która nastąpiła po przejechaniu przez pojazd kilku tysięcy kilometrów. Sąd nadmienia tę okoliczność również w
aspekcie tych zeznań, którym sąd dał wiarę, a z których to zeznań wynikało, że kierowca uszkodzonego pojazdu miał
świadomość, że zamontowana część ma charakter tymczasowej naprawy, która miała umożliwić kierowcy dojazd z
towarem do bazy. Kierowca, jak i właściciel pojazdu, mieli tego świadomość a z opisanego stanu faktycznego wynika, że
naprawa w tym względzie spełniła swoje założenia. Nie można było jednocześnie wykluczyć ewentualnego uszkodzenia
pojazdu na skutek jego eksploatacji to jest dojazdu nim do bazy, na co jednak właściciel pojazdu godził się.
Stąd brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego. Jednocześnie sąd nie ustalił związku
przyczynowego między działaniem bądź zaniechaniem pozwanego a szkodą w majątku powoda co skutkować musiało
oddaleniem powództwa. Skoro bowiem nie sposób było ustalić opisanej zależności, niezasadne stają się poboczne
żądania powoda, w tym zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego.
Rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w pkt 2 wyroku znalazły podstawę w przepisie art. 98 §
1 k.p.c., zgodnie z którym koszty postępowania winien ponieść powód jako strona, która przegrała proces. Na koszty te
złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego, ustalone w oparciu o przepis § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, zgodnie z którym
stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sporu powyżej 5000 zł do 10000 zł – 2400 zł.
SSR Mariusz Zawicki
ZARZĄDZENIE
1. (...)
2. (...)
(...)
3. (...)