TANIEC - harmonia ruchu i dobrego wychowania

TANIEC - harmonia ruchu i dobrego wychowania

TANIEC – harmonia ruchu i dobrego wychowania
Tańce i ćwiczenia muzyczno ruchowe zawsze miały swoje miejsce
w programach zarówno wychowania fizycznego jak i nauczania
zintegrowanego. Realizacja tych treści sprawiała i sprawia wielu nauczycielom
trudności . Może to wynikać z braku przystępnie zebranych w jednym
opracowaniu materiałów metodycznych, a przede wszystkim z braku do tych
ćwiczeń odpowiedniej muzyki.
Młodzi ludzie chcą uczyć się tańca, aby być chociażby atrakcyjnymi
towarzysko. Znajomość tańca jest w wielu kręgach uważana za symbol obycia.
Taniec towarzyski jest praktyczny i przydaje się później w życiu, kiedy dorosły
już człowiek idzie na elegancki bal lub zwykłe wesele. Dzięki bogatej
różnorodności form, swojemu powiązaniu z tradycją, swoim walorom
wychowawczym taniec spełnia zarówno cele relaksacyjne, zdrowotne jak
i wychowawcze.
Taniec ma wielostronny wpływ na osobowość człowieka. Poprzez
taniec uczeń wyrabia w sobie poczucie rytmu, słuchu, swobodę i płynność
ruchów.
Wprowadzenie elementów tanecznych do zajęć wychowania
fizycznego może mieć na celu nie tylko urozmaicenie zajęć, ale również
kształtowanie siły mięśni, tułowia, nóg, poprawę wydolności krążenia
i oddychania. Tańce towarzyskie wymagają od dzieci wyprostowanej postawy,
a więc wzmacniają mięśni tułowia, mięsni brzucha, grzbietu. Ruchy taneczne
czyli obroty, podskoki angażują po kolei poszczególne partie ciała
i pozwalają na wyćwiczenie równowagi, giętkości, prawidłowej postawy
i oddechu. Uczą panować nad swoim ciałem, kiedy poruszamy się w sposób
kontrolowany lub utrzymujemy je w równowadze. Dodatkowy atut tańca jest
taki, że można spalić wiele kalorii.
Tańcem zajmują się nie tylko szkoły, ale i różne stowarzyszenia
i organizacje. Działalność CTS oparta została na europejskim systemie tańca
CREA DANCE. Jest to najnowszy w świecie model, który wprowadza taniec
w struktury życia społeczności europejskiej jako nieodzowny element
edukacyjny oraz integracyjny ludzi w każdym wieku i o różnym stopniu
sprawności fizycznej. Głównym celem tej metody nie jest typowe nauczanie
kroków i technik tanecznych, lecz przede wszystkim kulturalne spędzanie czasu
wolnego, sprawianie ludziom przyjemności poprzez radość ruchu i wspólny
taniec. Głównym elementem różniącym ten system od innych to brak
nastawienia i nacisku na uzyskiwanie jak najlepszych wyników, to metoda
nauczania tańca bez stresu. Celem nadrzędnym jest indywidualne
zainteresowanie każdą osobą, gdyż taniec powinien łagodzić obyczaje, zbliżać
ludzi do siebie i pomóc im chociaż przez chwilę zapomnieć o codziennych
problemach i kłopotach, dlatego też ucząc tańca należy uczyć przede wszystkim
1
zasad trzymania tanecznego, stosowanie takiej dynamiki ruchu aby była ona
dostosowana do indywidualnych możliwości każdego z uczniów.
Należy pamiętać, aby rodzaj tańca, który zaproponujemy uczniom był
dostosowany do ich możliwości wiekowych i zainteresowań. Biorąc pod uwagę
ten aspekt przedstawię krótko charakterystykę niektórych tańców i zajęć
muzyczno - ruchowych.
Ćwiczenia muzyczno - ruchowe – podstawowym elementem jest rytm.
Celami tych zajęć jest wyrobienie szybkiej reakcji i ruchowej zdolności
reagowania na muzykę, wdrożenie do świadomego opanowania aparatu
ruchowego z uwzględnieniem estetyki ruchu, wykształcenia wrażliwości na
elementy zawarte w muzyce.
Tańce towarzyskie to nie tylko rozrywka , ale również sposób na stres,
dobre samopoczucie, radość, odprężenie umysłu, relaks i równocześnie aktywna
forma spędzania wolnego czasu.
Tańce narodowe są wielkim skarbem naszej tradycji i kultury. One
najbardziej obrazują charakter i temperament narodu. Treści i forma tych
tańców zmieniały się z czasem, ale nie straciły nic ze swego piękna. Tańce
narodowe mają bardzo urozmaicone formy taneczne o różnym stopniu
trudności. Trudność ta polega zarówno na trudnych technicznie krokach, ale
także na powiązaniu kilku nieraz elementów następujących w krótkim czasie po
sobie, wykonywanych do tego w szybkim tempie.
Taniec współczesny to zlepek różnych technik tanecznych. Jest on
przestrzenny , dynamiczny, wolny od zbędnego napięcia.
Flamenco to muzyka, tańce, śpiew i przede wszystkim sposób na życie
odwołujący się do najgłębszych ludzkich uczuć i pragnień. Można w nim
odnaleźć radość życia i smutek przemijania. W wydaniu kobiecym
charakteryzuje się zmysłowym ruchem bioder i efektowną grą falban.
Break dance – stworzony został przez czarnych tancerzy. Zawiera dużo
elementów akrobatycznych. Rozwija ogólną sprawność i koordynację.
Hip-hop & Funky to rytmiczny taniec dyskotekowy. Pozornie nogi pracują
niezależnie od rąk w ruchach odśrodkowych i dośrodkowych przy kręceniu
wewnętrznym i zewnętrznym nóg. Połączenie pracy rąk i nóg w tańcu wymaga
dużej kontroli i koordynacji. Ciało jest miękkie, kombinacje taneczne bazują na
naturalnych możliwościach ruchowych i dostosowują się do rytmu.
Tańce integracyjne to przede wszystkim swobodne ruchy rąk i nóg,
tańczone są w grupach.
Mówiąc o walorach tańca należy również wspomnieć o terapii tańcem.
Psychoterapia tańcem jest techniką należącą do szerokiego nurtu arteterapii
terapii poprzez sztukę ). Podstawowe elementy tańca – rytm i ruch stają się
drogą do uzyskania harmonii ciała i umysłu, ułatwiają poznanie siebie i swoich
emocji, a także porozumienia z innymi ludźmi.
Terapia tańcem nie opiera się na nauce zasad technicznych, kroków czy
kombinacji , ale na odnalezieniu własnego rytmu i uwolnieniu się od
2
codziennych napięć. Terapia tańcem wywodzi się z tańca współczesnego, ale
nawiązuje również do starych tańców szamańskich i plemiennych, do czasów,
kiedy taniec był ważną częścią życia społecznego, każdego człowieka,
naturalnym sposobem wyrażania emocji. Techniki, które znalazły zastosowanie
w pracy choeroterapeutów nawiązują do improwizacji tanecznej, pracy z ciałem,
trening odczuwania i relaksacji. Terapia tańcem łączy ze sobą pracę i zabawę
tworząc w ten sposób unikalny instrument jednoczenia ciała, umysłu i duszy
w celu poprawy jakości życia. Jest to doskonała metoda do pracy z dziećmi
nadpobudliwymi, autystycznymi, z osobami niepełnosprawnymi, ofiarami
przemocy.
Choeroterapia może przynieść wiele korzyści nie tylko chorym, ale
wszystkim, którzy są zainteresowani rozwojem świadomości, chcą lepiej poznać
i wyrażać siebie oraz realizować swój twórczy potencjał.
Mówiąc o tańcu należy koniecznie wspomnieć o tańcu towarzyskim
w wykonaniu tancerzy niepełnosprawnych. Taniec to ruch ciała i wcale nie
przeszkadzają w tym chore nogi. Tancerze ci tak samo jak zdrowi potrafią swym
ciałem opisać to co czują – przeżywając muzykę, dostarczając przy tym widzom
wielu emocji i wrażeń estetycznych.
Opracowała :
mgr Emilia Wiewiórska
Bibliografia :
I. Hudańska Tańce w programie wychowania fizycznego Wojewódzki Ośrodek Metodyczny w
Koninie 1994
K. Nowakowska, J. Krawczyk, A. Piotrowski Rytm, muzyka, taniec Wydawnictwo
Pedagogiczne ZNP, Kielce 1999
http:// www.opera.szczecin.pl /warsztaty / techniki.htm
http:// www.choreoterapia.com.pl /terapia.htm
htp:// www.ctszczepan.gd.pl /cts okno.htm
3