Sygnaturka nr 3-2015

prosimy następujące osoby: Monika Farbaniec, Agnieszka Biłas, Krystyna Czajka, Helena Łatka, Ewa Łatka, Mariusz Kuchta, Halina
Ślusarczyk. Na Woli: Maria i Katarzyna Puchalik.
Ogłoszenie społeczne:
Uczniowie, Nauczyciele oraz Rada Rodziców
zapraszają wszystkich mieszkańców na Jasełka oraz występ Kapeli Jaśliszczanie, w niedzielę 18 stycznia o 12:00 w Domu Ludowym
w Jaśliskach. Jasełka zostały przygotowane
przez uczniów i nauczycieli Zespołu Szkół
Publicznych, Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Jaśliskach.
Stowarzyszenie „Na Styku Kultur”, Gmina
Jaśliska i Parafia Jaśliska zapraszają na III
Noworoczny Koncert Chórów „Jaśliskie kolędowanie”. Wystąpią chóry z Polski i Słowacji
prezentując czterogłosowe opracowania najpiękniejszych kolęd i pastorałek. „Jaśliskie
kolędowanie” odbędzie się 25 stycznia
(niedziela). Początek Koncertu po południowej
Mszy Św., która w tym dniu wyjątkowo rozpocznie się o godz.15.00.
Data
Godz.
2 Niedziela Zwykła
Poniedziałek 19. 01 7:00
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
8:00
Zm. Franciszka Szerszeń /intencja sąsiadów Kuchta/
Zm. Antonina Bukowczyk /intencja pracowników Zespołu Kry17:00
tych Pływali w Krośnie/
Zm. Franciszka Szerszeń /intencja córki Barbary, Marii, EugeWtorek 20. 01
7:00
niusza i wnuków/
8:00
Zm. Maria, Karol i Józef Skubińscy
17:00 Zm. Maria Bukowczyk /greg./
Środa 21. 01
7:00
Zm. za zmarłych rodziców i zm. z rodziny Mezglewskich
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
8:00
Dziękczynna z prośbą o zdrowie, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla Ewy i całej rodziny
17:00 Zm. Julian i Agnieszka Dragan
Czwartek 22. 01
7:00
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
8:00
Zm. Maria, Władysław i Michał Farbaniec
17:00
Piątek 23. 01
7:00
8:00
Sobota 24. 01
Niedziela 25. 01
17:00
7:00
8:00
17:00
7:00
8:00
/Wola/
9:30
11:00
15:00
Zm. Antonina Bukowczyk /intencja pracowników Zespołu Krytych Pływali w Krośnie/
W intencji bogu wiadomej
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
Zm. Jan i Bronisława Mezglewscy i Teresa Błaszcz
Zm. Józef Szałaj i Antoni Rudawski
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
W intencji przebłagalnej za grzechy i łaskę nawrócenia
Zm. Józef, Maria i Paweł Strzemeccy
Zm. Paweł i Józefa Kurdyła
Zm. Maria Bukowczyk /greg./
O zdrowie, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla
Henryka, córek, zięciów, wnuków i wnuczek
Zm. Władysław Łątka w pierwszą rocznicę śmierci /intencja matki/
Zm. Mieczysław Banach w pierwszą rocznicę śmierci
O zdrowi, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla rodziny Banaś
Sanktuarium Królowej Nieba i Ziemi
SYGNATURKA
JAŚLISKA
www.jasliskaparafia.pl
OTO SERCE... – Medytacja (fragment)
o Najświętszym Sercu Jezusa wg św. Józefa
Sebastiana Pelczara
Cieszę się ogromnie, że dane mi jest dzielić
się z czytelnikami Sygnaturki przemyśleniami
dotyczącymi Tajemnicy Najświętszego Serca
Jezusowego. Jak Bóg da, w wielu jeszcze numerach naszego pisemka będą się pojawiały
artykuły o tej tematyce.
Dziś oddaję głos Świętemu. Święci na pewno
lepiej niż my, potrafili
zgłębić Tajemnice Boga,
uwielbiać Go i odpowiadać na Jego wezwania.
Przemówi Patron dnia
jutrzejszego św. Józef
Sebastian Pelczar – rozmiłowany w Najświętszym Sercu Jezusa. Jego
życiową dewizą było
hasło: „Wszystko na
większą chwałę Najświętszego Serca Jezusowego” i rzeczywiście
ono kształtowało całe
życie św. Józefa Sebastiana i jego wielokierunkową służbę. Przekazał je siostrom założonego przez siebie Zgromadzenia zakonnego, czyli siostrom sercankom, do grona których mam szczęście należeć.
Sama postać Świętego była w minionych latach kilkakrotnie prezentowana na stronach
Sygnaturki, a także ukazywana przy różnych
okazjach. Poniżej zamieszczony został fragment medytacji poświęconej Sercu Jezusa zamieszczony w jednej z jego książek z dziedziny duchowości. Wybierzmy się zatem razem
ze św. Józefem Sebastianem w pielgrzymce
wiary na Golgotę pod Jezusowy Krzyż, aby
zobaczyć oczami i sercem przeżyć to, co tam
się wydarzyło. Jednak przede wszystkim prośmy Pana, by dane nam było pojąć tę wyjątko-
Rok VIII nr 3 18. 01. 2015 r.
wą troskę Serca Jezusowego o nas - wszystkich grzeszników, posuniętą aż do oddania
życia, aż do przebicia Serca, z którego polał
się na świat potok nieskończonej, życiodajnej
miłości.
Oddajmy głos Świętemu: „Setnik rzymski,
chcąc się przekonać, czy Chrystus Pan już
umarł, wbił włócznię w Jego bok, tak że jej
ostrze przeszyło serce na
wylot. Gdy wyciągnął
włócznię, wypłynęła
z rany krew pomieszana
z wodą, niby strumień
łaski Bożej. Setnik
wzruszony zsiadł z konia, uklęknął, i bijąc się
w piersi głośno wyznawał, że Jezus jest prawdziwym Bogiem i Zbawcą. O tajemnico wielka!
Żo ł n i e r z p o g a ń s k i
otwiera Serce Jezusowe
i pierwszy doznaje Jego
miłosierdzia, aby wskazać drogę wszystkim
ludziom.
- Czym jest to Serce?
Serce Jezusa jest najwspanialszym tronem
Boskiego Majestatu, najświętszą świątynią
Bóstwa, a zarazem ogniskiem miłości boskoludzkiej, z którego wyszedł Kościół jako Oblubienica Chrystusowa, a Matka nasza. A więc
chodź-cie wszystkie dzieci tej Matki świętej
wielbić Trójcę Przenajświętszą. Chodź i ty
z hołdami i ofiarami dla Boskiego Serca. To
Serce jest krynicą pełną łask, z której wszyscy
czerpać mogą. Dla wszystkich ta krynica stoi
otworem; wszystkich też Pan Jezus do niej
wzywa: Pragnący, pójdźcie do wód. A więc
chodźcie, serca wyschłe i wypalone od żaru
trosk i pokus, zaczerpnąć wody życia w tej
krynicy. Chodźcie serca zranione i słabe, uleczyć się i umocnić w tym źródle wiecznie biją-
cym. Chodź i ty po tę wodę, bo i ty jesteś słaby, a przy tym wystawiony na różne troski i
pokusy. Pamiętaj, że ile razy Komunię św.
przyjmujesz, tyle razy przykładasz twe usta do
otwartego Serca Jezusowego.
To Serce jest szkołą cnót wszystkich, w której nieumiejętni i maluczcy mają się uczyć
życia świętego, a szczególnie miłości, bo to
Serce z miłości ofiarowało się na krzyżu i ofiaruje się w Sakramencie Ołtarza. Jest też szkołą
pokory, bo z Jego Serca ciągle idzie głos: uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy : pokornego
serca (Mt 11,29). Spieszcie zatem wszyscy do
tej szkoły i uczcie się żyć po Bożemu.
Czy wszyscy tak czynią? Czy serca wszystkich
chrześcijan są choć trochę podobne do Serca
Jezusowego? „
[W oparciu o te przemyślenia Świętego można
rzeczywiście zrobić sobie porządny rachunek
sumienia:
- Serce Jezusowe najczystsze i najświętsze. A
jakie jest moje serce?
- Serce Jezusa łagodne. Ile w moim sercu jest
łagodności dla innych?
- Serce Jezusa litościwe i czułe. Ile jest we
mnie współczucia dla smutnych, przygnębionych chorobami, czy innymi problemami?
- Serce Jezusa pałające gorliwością o chwałę
Ojca i o zbawienie dusz. A jak ja angażuję się
w apostolstwo przez modlitwę, składane w
ofierze cierpienie, służbę i twórczość dla Jezusa?
- Serce Jezusa posłuszne aż do śmierci, pokorne i cierpliwe. A jak ja staram się szukać woli
Bożej w wydarzeniach, które mnie dotykają?
Czy staram się trudną wole Bożą przyjmować
cierpliwie, z pokorą, bez narzekania, a nawet
radośnie?]
I dalej mówi Święty: „Przeglądnij teraz swe
serce, czy ono podobne do Jezusowego; a jeżeli w swoim sercu znajdziesz namiętność i wady, upokorz się, żałuj i módl się: O Jezu, weź
serce moje, a daj mi Serce Twoje.
Wreszcie to Serce jest naszym schronieniem,
w którym opuszczony znajduje dom, proszący
wysłuchanie, kuszony wzmocnienie, strapiony
pociechę, grzesznik łaskę żalu i przebaczenie.
Dlatego we wszystkich potrzebach duchowych i ziemskich biegnij do tego Serca. A
nie potrzebujesz Go daleko szukać, bo Ono
jest żywe i zawsze bijące w Najświętszym
Sakramencie Ołtarza. Ilekroć uczestniczysz we
Mszy Św., przyjmujesz Komunię Św. albo
modlisz się przed przybytkiem sakramentalnym, tylekroć polecaj się Sercu Jezusowemu
przez Najświętszą Matkę. Z drugiej strony
rozszerzaj, jak możesz, cześć i miłość tego
Serca. Czy tak czynisz?”
/Oprac. S. Helena Łukasik/
Z nauczania pasterskiego
św. Józefa Sebastiana Pelczara
W poniedziałek 19 stycznia obchodzimy liturgiczne wspomnienie św. Józefa Sebastiana
Pelczara. Z tej okazji sięgamy do nauczania
pasterskiego patrona naszej diecezji. Człowiek
został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, powołany przez Boga do udziału w Jego
życiu. Obdarowany został przez Stworzyciela
wszelkimi darami, także nadprzyrodzonymi,
powołany do współpracy i współtworzenia
świata. Każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin, powinien sobie uświadomić to wielkie powołanie i wypływającą z niego godność.
Tym podstawowym powołaniem jest udział w
życiu Boga. Człowiek, aby mógł właściwie się
rozwijać, powinien wejść w bliski kontakt z
Bogiem, dążyć do świętości oraz współpracować ściśle z łaską Bożą. Spośród istot żywych
tylko on otrzymuje różnorakie dary i łaski, by
mógł ściślej jednoczyć się ze Stwórcą, który
jest prawdziwą miłością. Przez Chrystusa, Bóg
w sposób szczególny obdarowuje człowieka
życiem nadprzyrodzonym, uświęca duszę przy
pomocy łaski. Święty Józef Sebastian Pelczar
ukazuje łaskę Bożą jako narzędzie pomocne w
budowaniu i planowaniu domu duchowego.
Łaska Boża wspomaga człowieka w różnych
sytuacjach życiowych, pobudza do wykonywania dobrych czynów. Stąd każdy nieustannie
musi współpracować z łaską Bożą, aby kroczyć drogą wyznaczoną przez Boga. Wzrost
tej łaski dokonuje się w nas dzięki aktywności
życiowej, wtedy, gdy jesteśmy do jej przyjęcia
dysponowani. Święty Józef Sebastian nazywa
łaskę dobrym darem pochodzącym od Ojca
światłości. Łaska jest darem nadprzyrodzonym, którego Bóg udziela z dobrej woli, ze
względu na zasługi Chrystusa, aby człowiek
mógł posiąść obiecane zbawienie. Bóg Ojciec
umiłował nas od wieków w swym jedynym
Synu i przez Niego uczestniczymy w miłości,
jaką ma Syn do Ojca. Poprzez chrzest święty
staliśmy się dziećmi Bożymi, synami Boga, to
znaczy, że Bóg udziela nam własnej natury i
że otrzymujemy ją od Niego. Człowiek powinien życie Boże w sobie rozwijać, pielęgnować, poprzez życie w sprawiedliwości, miłości
do Boga i człowieka. Ten, tak będzie postępował, kto wiernie zachowuje Boże prawo, a
także idzie wiernie śladami swego Mistrza i
Pana Jezusa Chrystusa. Święty Józef Sebastian
pisze, że dawcą łaski jest Bóg Ojciec a wyjednał nam ją Jezus Chrystus. Dzięki zasługom
Chrystusa Pana na krzyżu, zawdzięczamy
przywrócenie synostwa Bożego. Święty Józef
Sebastian, zachęca by każdy się uświęcał i
czynił to w oparciu o naśladowanie Jezusa.
On, przez swoją śmierć krzyżową, wyjednał
nam łaskę, która dokonuje naszego usprawie-
dliwienia i uświęcenia.
Przez Bożą łaskę człowiek
wewnętrznie odnawia się,
staje się przyjacielem i
synem Bożym. Łaska
uświęcająca udziela nam
rzeczywiście samej natury
Boga, czyni nas świętymi,
możemy nią rozporządzać
ku naszemu jeszcze ściślejszemu związaniu z Bogiem. Dzięki tej łasce jesteśmy podobni do Boga, ona
czyni nas miłymi w Jego
oczach, odziani jesteśmy
Jego własną świętością.
Skutkiem i owocem tej
łaski jest życie nadprzyrodzone. Święty biskup mówi, że łaska uświęcająca,
czyni nas podobnymi do
Boga, wynosi dusze do
stanu nadprzyrodzonego,
daje życie Boże. Dusza,
dzięki łasce uświęcającej,
staje się uczestniczką natury Bożej, jest przedmiotem
szczególnej miłości Boga.
Człowiek w swej strukturze duchowej, zostaje ubogacony przez łaskę,
ona właściwie dogłębnie go przekształca i
przemienia. Przez łaskę, w duszy człowieka
pojawia się nowa rzeczywistość, której nie
można wytłumaczyć naturalnym działaniem
ducha i jego prawami. To doświadczenie określa się jako bycie w miłości z Bogiem. Bóg tak
nas kocha, że nie tylko nas stworzył, ale udzielił nam swej Boskiej natury. Łaska jest wymianą miłości między człowiekiem a Bogiem.
Bóg w życiu nadprzyrodzonym, udziela łaski
uświęcającej, dzięki której Duch Święty
mieszka w nas. Łaska ta czyni nas podobnymi
do Boga i nas w pełni z Nim jednoczy, a także
jest przebóstwieniem i połączeniem się z Bogiem w granicach możliwości. Józef Sebastian
Pelczar zauważa, że dusza dzięki tej łasce
przemienia się, uświęca, staje się coraz to bardziej piękniejszą niż wszystkie dzieła ludzkie,
niż cały świat, tak, że Bóg spogląda na nią z
upodobaniem. Pan wychodzi do człowieka,
obdarza go darem nadprzyrodzonym, czyni
swoim dzieckiem udzielając Boskiej natury.
Jest to, zatem łaska przybranego synostwa,
łaska odrodzenia, łaska usprawiedliwiająca.
Katechizm Kościoła Katolickiego powie, że:
„Łaska jest przychylnością, darmową pomocą
udzielaną nam przez Boga, byśmy odpowiedzieli na Jego wezwanie: stali się dziećmi Bożymi, przybranymi synami, uczestnikami natury Bożej i życia wiecznego” (KKK 1996)
Święty biskup mówi o źródłach łaski, czyli sakramentach. Odwołuje się do
listu św. Jakuba Apostoła i
podaje za Apostołem, że
„Każde dobro, jakie otrzymujemy i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od
Ojca świateł (...)” (Jk 1,
17). Józef Sebastian wykłada naukę o sakramentach, które są ustanowione
przez Chrystusa i dzięki
Jego zbawczemu działaniu,
dają duszy łaskę uświęcającą. Przez sakramenty
Duch Święty sprawuje
nasze uświęcenie i zjednoczenie z Bogiem. Przez
chrzest święty, miłość Boża daje życie nadprzyrodzone, a więc łaskę uświęcającą i dary Ducha Świętego. Na odpuszczenie
grzechów śmiertelnych po
chrzcie popełnionych,
Chrystus ustanowił sakrament pokuty, dzięki któremu przywraca nam łaskę
uświęcającą. Bóg pragnie nas przyjąć do siebie, udziela nam samego siebie byśmy przylgnęli do Jego nieskończonej miłości. Życie
człowieka powinno polegać na nieustannym
poznawaniu Boga, kochaniu Go. Relację z
Bogiem możemy zerwać dobrowolnie z naszej
winy, przez grzech śmiertelny, ale zewnętrznie
nikt tej głębokiej relacji, radości, którą posiadamy wewnątrz nie może odebrać. Święty
Józef Sebastian przypomina o obowiązku zachowania łaski, a jest to możliwe dzięki codziennej walce człowieka. Zachęca, do ufnej
modlitwy do Chrystusa, by Ten uchronił człowieka od wszelkiego zła, które sprzeciwia się
łasce uświęcającej.
/Ks. Marcin/
Ogłoszenia duszpasterskie:
Dzisiaj rozpoczyna się Tydzień Modlitw
o Jedność Chrześcijan. W poniedziałek zbiórka ministrantów o godz.17.00. W poniedziałek, 19 stycznia, wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara - patrona naszej archidiecezji. We środę, 21 stycznia obchodzimy wspomnienie liturgiczne św. Agnieszki, dziewicy
i męczennicy, w sobotę św. Franciszka Salezego patrona pracowników mediów i dziennikarzy. Bóg zapłać za wszystkie ofiary składane
na remont naszych świątyń oraz na ogrzewanie
kościoła. Dziękujemy za utrzymanie czystości
w naszych świątyniach, na kolejny tydzień