"Skarby pamięci" Tadeusza Marcinkowskiego

"Skarby pamięci" Tadeusza Marcinkowskiego
Autor:
Adres: http://wrotalubuskie.eu/PL/426/962/Skarby_pamieci__Tadeusza_Marcinkowskiego/k/
"Skarby pamięci" Tadeusza Marcinkowskiego
"Skarby pamięci" Tadeusza Marcinkowskiego – napisana z pasją opowieść o zielonogórzaninie –
człowieku niezwykłym, „strażniku pamięci”, który w Zielonej Górze stworzył jedną z największych
w Polsce kolekcji, dotyczących rodzinnego Wołynia, ale był też współinicjatorem wielu poczynań
kulturalnych, takich jak Lubuski Klub Filmowy czy Lubuski Klub Jazzowy.
Można powiedzieć, że historia zatoczyła koło, gdyż Klub Jazzowy przez pewien okres czasu działał właśnie w budynku przy ulicy Sienkiewicza 11, a obecnie RCAK ma przyjemność rekomendować Państwu lekturę książki Tadeusza Marcinkowskiego, zielonogórskiego kolekcjonera o kresowym rodowodzie, ale i jednego ze współzałożycieli Lubuskiego Klubu Jazzowego.
Tożsamość mieszkańców naszego miasta – Zielonej Góry przed laty kształtowała się ze zrębów wielu kultur, w tym także kultury kresowej. Pamięć o Kresach Wschodnich będzie trwać tak długo, jak długo będzie trwać pamięć kolejnych pokoleń Polaków o historii tych ziem.
„Skarby pamięci” to książka poprzez wspólnotę losów i przeżyć ważna dla środowiska Lubuszan o kresowych korzeniach. Jej autor, Tadeusz Marcinkowski, jest członkiem Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. To znany zielonogórski bibliofil i filokartysta, właściciel bogatych zbiorów dotyczących Ziemi Wołyńskiej. Prof. Stanisław
Niecieja pod hasłem „Wybitni łucczanie” napisał o nim: „W Łucku pod zamkiem Lubarta urodził się Tadeusz Marcinkowski (ur. 1932) [...] organizator licznych wystaw o Wołyniu, strażnik pamięci o swoim mieście, posiadający ogromną kolekcję, liczącą kilka tysięcy widokówek i zdjęć związanych z Wołyniem”(„Księga Kresów Wschodnich 2” nr 14 z 28 kwietnia 2011
roku). Na Ziemię Lubuską Tadeusz Marcinkowski przywiózł miłość do ukochanego Wołynia. Wierny rodzinnej ziemi od lat stara się poprzez publikacje oraz wystawy prezentować historię, kulturę i niepowtarzalny urok Ziemi Wołyńskiej. W 2000 roku był organizatorem autorskiej wystawy „Wołyń – podróż sentymentalna”, która została zaprezentowana w Zielonej Górze,
a następnie w Warszawie. Brał też udział w wystawach: „Wołyń – ocalić od zapomnienia” (Warszawa 1997) i „Henryk Jan Józewski. Polityk. Artysta. Malarz” (Warszawa 2002). W 2008 roku wraz z Wacławem Nyczem pod patronatem Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich przygotował wystawę „Kresy Wschodnie II Rzeczypospolitej
Polskiej małą ojczyzną wielu narodów” (Zielona Góra). Zwieńczeniem każdej przygotowanej ekspozycji było wydanie pięknie ilustrowanego folderu. Zdjęcia, pocztówki i dokumenty z wołyńskiej kolekcji Tadeusza Marcinkowskiego zdobią również starannie wydane albumy i poważne opracowania naukowe innych autorów. Ilustrują artykuły w pismach wydawanych w
Polsce i poza granicami kraju.
„Skarby pamięci” stanowią podsumowanie ponad pięćdziesięcioletniej pracy Tadeusza Marcinkowskiego na rzecz ocalenia prawdy o historii, kulturze i zabytkach ziem nad Styrem, Słuczą i Horyniem. Opowieść o losach pełnego pasji mieszkańca dawnych Kresów Wschodnich, który zamieszkał w Zielonej Górze, została poprzedzona rozdziałem, ukazującym historię Łucka
w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz wojny i okupacji. Ta część książki, bogato ilustrowana mapami, planami, starymi fotografiami, kartami pocztowymi i dokumentami ze zbiorów autora, sytuuje Wołyń i Łuck na mapie II Rzeczypospolitej, za sprawą pocztówek i zdjęć pokazuje najważniejsze miejsca w stolicy województwa wołyńskiego, jest
przypomnieniem mieszkających i pracujących w Łucku ludzi oraz tętniącego życiem pięknego kresowego miasta. Zarysowuje tło wydarzeń do pasjonującej opowieści o życiu i działalności człowieka, który po przyjeździe w 1945 roku na Ziemie Odzyskane nie potrafił zapomnieć o Arkadii dzieciństwa i młodości, na zawsze pozostał jej wierny, gromadząc ogromną
wołyńską kolekcję. Historia o starej kresowej rodzinie, o szczęśliwym dzieciństwie u stóp zamku Lubarta, o patriotyzmie, o dumie bycia Polakiem, obfituje w wiele dramatycznych momentów, widzianych oczami dziecka. To aresztowanie ojca przez NKWD, deportacja rodziny na Syberię, a po powrocie z zesłania repatriacja do Polski. Książka opowiada o utraconej
kresowej ojczyźnie i wytrwałej pracy nad ocaleniem pamięci o niej, o powrotach na Wołyń, o doznanej tam gościnności i serdeczności. Przedstawia trud związany z przygotowaniem kolejnych wystaw oraz przypomina ludzi, którzy przez te lata służyli pomocą w misji upamiętnienia historii Kresów Wschodnich. Jednocześnie książka pokazuje także życie w powojennej
Zielonej Górze. W zakończeniu autor pisze: „Książka jest również moją opowieścią o naszym rodzinnym mieście – Zielonej Górze, o pierwszych zielonogórzanach i warunkach, w jakich przyszło im żyć po wojnie, o marzeniach i planach tych, którzy po straszliwych wojennych przeżyciach tak bardzo potrafili cieszyć się z odzyskanej wolności, mieli dość pasji i zapału, by
podejmować i realizować różne inicjatywy kulturalne. Kto dzisiaj pamięta zielonogórskie kino „Zuch”, w którym odbyła się projekcja nakręconego przez Lubuski Klub Filmowy obrazu „Wody nieznane”, czy malutką kawiarenkę o uroczej nazwie „Rańtuszek”, gdzie spotykali się młodzi artyści? Nie pozwólmy odejść w zapomnienie tym miejscom i ludziom, którzy je
tworzyli. Uchwycone w książce fakty, sceny, zdarzenia, nawet jeśli opowiedziane w pierwszej osobie, są przecież częścią naszej wspólnej lubuskiej historii.”
Małgorzata Ziemska
strona 1 / 1
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)