Elektrosystemy

76
s y s t e m a u t o m a t y k i d o m o w e j Te l e t a s k
System automatyki
domowej Teletask
– programowanie
Robert Maczionsek
W poprzednich artyku≥ach (Elektrosystemy 10/2011 oraz 11/2011) opisana zosta≥a architektura oraz przyk≥adowe modu≥y systemu automatyki domowej Teletask. Kolejna publikacja rozpoczyna prezentacjÍ dedykowanego oprogramowania. Umoøliwia ono pe≥ne zarzπdzanie
stworzonym systemem i uzyskanie wszystkich oczekiwanych funkcji. Podstawowπ czÍúciπ
aplikacji jest modu≥ Prosoft.
S
ystem automatyki domowej Teletask bazuje na jednostce centralnej
oraz na po≥πczonych z niπ kaskadowo, za pomocπ magistrali danych, interfejsach wejúciowych i wyjúciowych. To, jakπ
funkcjÍ realizowaÊ bÍdzie dany przycisk
bπdü pole dotykowe oraz jak zachowywaÊ
bÍdzie siÍ programowany dom, definiowane jest przy uøyciu specjalnie stworzonego
oprogramowania (zainstalowanego na dowolnym komputerze), ktÛre w prosty i intuicyjny sposÛb pozwala nadaÊ instalacji
øπdanπ inteligencjÍ.
ï Cardsoft
Modu≥y oprogramowania
Dla okreúlania wszystkich parametrÛw
oraz ustawieÒ (oúwietlenie, ogrzewanie
i ch≥odzenie, audio-wideo, ustawienia zegarÛw, kontrola dostÍpu itp.) przeznaczonych jest piÍÊ úciúle powiπzanych modu≥Ûw oprogramowania tworzπcych pakiet:
ï Prosoft ñ g≥Ûwny i najwaøniejszy modu≥
oprogramowania,
ï Timesoft ñ modu≥ pozwalajπcy realizowaÊ zaleønoúci czasowe,
ñ modu≥ odpowiedzialny za
kontrolÍ dostÍpu,
ï Guisoft ñ modu≥ pozwalajπcy stworzyÊ
wizualizacjÍ,
ï AV-Soft ñ modu≥ s≥uøπcy do integrowania sprzÍtu audio-wideo.
Modu≥ Prosoft
Program Prosoft to g≥Ûwny modu≥, pozwalajπcy scharakteryzowaÊ parametry
systemu Teletask, gdzie ostatecznie zdefiniowane sπ powiπzania pomiÍdzy wszystkimi dostÍpnymi wejúciami oraz wyjúciami. Prosoft pozwala okreúliÊ nie tylko najprostsze przyporzπdkowania ale rÛwnieø
te najbardziej skomplikowane, wymagajπce wykorzystania funkcji logicznych
(funkcje procesowe, czasowe, krokowe,
warunkowe oraz wiele innych).
Pomimo iø kaøda instalacja systemu Teletask jest inna, istnieje úciúle okreúlony
schemat dzia≥ania opisany poniøej. Przeanalizowawszy ten schemat moøna zauwaøyÊ, øe oprogramowanie systemu Teletask
jest proste i intuicyjne. Jest istotnπ zaletπ
wobec iloúci dostÍpnych funkcji i rozleg≥ych moøliwoúci systemu.
Programowanie
Rys. 1. Koncepcja instalacji elektrycznej w systemie Teletask
76
Przed uruchomieniem nowego projektu naleøy posiadaÊ wszystkie dane techniczne instalowanego sprzÍtu. Informacje te dostarcza
serwisant lub instalator systemu. W koÒcowym etapie inwestycji dane te utworzπ wydruk poprawnej dokumentacji uøytkownika.
grudzieÒ 2011
s y s t e m a u t o m a t y k i d o m o w e j Te l e t a s k
Rys. 2. Programowanie ñ definiowanie zaleønoúci miÍdzy wejúciami i wyjúciami
M
K
R
E
Lista wyjúÊ
NastÍpnym krokiem jest dodanie odpowiedniego modu≥u wyjúciowego (oraz jego konfiguracja) do listy wyjúÊ. Lista ta pozwa-
L
A
Lista pomieszczeÒ
Po wyborze jednostki centralnej definiowana jest lista pomieszczeÒ. Zawiera ona przeglπd wszystkich pomieszczeÒ w projekcie.
Lista obejmuje nie tylko pomieszczenia mieszkalne, ale rÛwnieø obszary na zewnπtrz domu (np. ogrÛd, w ktÛrym znajdowaÊ siÍ bÍdπ
elementy domotyki Teletask). Nazwy pomieszczeÒ dobrze jest okreúliÊ w taki sposÛb, aby by≥y czytelne dla domownikÛw (rys. 3).
A
WybÛr jednostki centralnej
W pierwszym kroku podejmowana jest decyzja, ktÛra jednostka centralna ma byÊ uøyta w projekcie. Dla wszystkich jednostek
centralnych oprogramowanie jest bezp≥atne. DobÛr jednostki centralnej zaleøy w duøym przybliøeniu od iloúci potrzebnych wejúÊ
i wyjúÊ w danym projekcie. Przedstawiony opis obrazuje poszczegÛlne kroki dla jednostki Nanos.
Rys. 3. Definiowanie listy pomieszczeÒ. Program Prosoft pozwala na odrÛønienie pomieszczeÒ mieszkalnych od obszarÛw na zewnπtrz domu
Rys. 4. Tworzenie listy wyjúÊ
78
s y s t e m a u t o m a t y k i d o m o w e j Te l e t a s k
ï okreúlenie
typu obwodu wyjúciowego
(oúwietlenie, napÍd, zawÛr itd.),
ï nadanie nazwy obwodowi wyjúciowemu
(np. lampa g≥Ûwna, kinkiet, roleta lewa
itd.).
Proces ten jest oczywiúcie definiowaniem na potrzeby oprogramowania logicznych powiπzaÒ, ktÛre fizycznie zosta≥y
wykonane przez instalatora, dlatego teø
niezwykle waønym elementem jest utworzenie wstÍpnej listy podczas fizycznego
pod≥πczania wyjúÊ systemu do obwodÛw.
Rys. 5. Przypisanie obciπøeÒ konkretnym wyjúciom przekaünikowym
Rys. 6. Budowa listy wejúÊ
la na przeglπd wszystkich interfejsÛw wyjúciowych systemu Teletask. Sπ to zarÛwno
te znajdujπce siÍ na p≥ycie g≥Ûwnej jednostki centralnej, jak i zewnÍtrzne interfejsy wyjúciowe. Jednostka Nanos nie posiada wyjúÊ na p≥ycie g≥Ûwnej, wiÍc trzeba
uwzglÍdniÊ je w postaci modu≥Ûw rozszerzeÒ.
Tworzπc listÍ wyjúÊ interfejsom moøna
nadawaÊ dowolne nazwy, najlepiej kojarzπce siÍ z realizowanπ funkcjπ (np. modu≥
do sterowania silnikami nazwano na rys. 4
Ñrolety parterî dla zasygnalizowania, czym
bÍdzie on sterowaÊ). Dodatkowymi informacjami wprowadzanymi do listy wyjúÊ sπ
przypisania konkretnych wyjúÊ (przekaünikowych lub úciemnianych) do obwodÛw
wyjúciowych (rys. 5). W zakres tego procesu wchodzπ:
ï wybÛr magistrali,
ï wprowadzenie adresu modu≥u wyjúciowego ñ jeúli jest on wymagany (adres ten
jest nadawany przez instalatora i musi
wystÍpowaÊ zgodnoúÊ adresu fizyczne-
78
go ustawionego na module z adresem logicznym wprowadzonym do programu),
ï okreúlenie pomieszczenia, w ktÛrym obwÛd jest zainstalowany (przy uøyciu
wczeúniej zdefiniowanych pomieszczeÒ
ñ np. sypialnia),
Lista wejúÊ
Ostatnim etapem programowania (analizujπc uproszczonπ úcieøkÍ) jest budowa
listy wejúÊ (rys. 6). Zawiera ona wszystkie
interfejsy wejúciowe systemu Teletask
oraz nazwy (ze wskazaniem lokalizacji)
pod≥πczonych wejúÊ. WidaÊ tutaj pewne
podobieÒstwo listy wejúÊ do listy wyjúÊ.
Po utworzeniu listy wejúÊ nastÍpuje zdefiniowanie powiπzaÒ miÍdzy wejúciami
(w≥πcznikami, panelami dotykowymi, sensorami itd.) i wyjúciami skojarzonymi
z obwodami wyjúciowymi. Przyk≥ad takiego powiπzania widaÊ na rys. 7, gdzie dla
panelu dotykowego Aurus OLED (tym razem rÛwnieø naleøy pamiÍtaÊ o wyborze
magistrali oraz nadaniu interfejsowi adresu) zdefiniowano sposÛb zachowania pola
dotykowego numer 1. I tak, krÛtkim przyciúniÍciem w≥πczane bÍdzie oúwietlenie
gÛrne w kuchni, a d≥ugim ñ lampki pod
szafkami. CzynnoúÊ przypisania trzeba
wykonaÊ dla kaødego klawisza (pola dotykowego) kaødego modu≥u wejúciowego.
Nie jest to oczywiúcie pe≥na konfiguracja
panelu dotykowego Aurus.
Na rysunku 7 widaÊ takøe wiele innych
moøliwych do skonfigurowania opcji, ta-
Rys. 7. Definiowanie zachowania poszczegÛlnych pÛl dotykowych panelu Latus
grudzieÒ 2011
s y s t e m a u t o m a t y k i d o m o w e j Te l e t a s k
Rys. 8.
Porty magistralowe
(z lewej strony)
oraz obrotowe
switchíe
do adresowania
kich jak strefy audio, strefy temperaturowe, strefy oúwietlenia
wielokolorowego, moøliwoúÊ sterowania z pilota, konfiguracja
wewnÍtrznego sensora temperatury, edycja ikon itd., natomiast
do podstawowego uruchomienia instalacji nie sπ one niezbÍdne
oraz nie sπ tematem niniejszego artyku≥u.
Podsumowanie
Przedstawiony w artykule schemat dzia≥ania nie jest prezentacjπ wszystkich moøliwoúci systemu, a jedynie zbiorem koniecznych krokÛw, by uruchomiÊ instalacjÍ z minimalnym sterowaniem. PominiÍto ca≥kowicie tworzenie funkcji logicznych i warunkowych, stref audio i temperaturowych, funkcji czasowych,
kontroli dostÍpu i wielu innych ciekawych moøliwoúci. Pe≥na
funkcjonalnoúÊ programowania jest tematem szkoleÒ prowadzonych przez przedsiÍbiorstwo Emiter z Katowic.
Robert Maczionsek
Autor jest specjalistπ ds. teleinformatyki w
firmie Emiter Katowice
Emiter Sp. z o.o.
ul. Porcelanowa 27
40-241 Katowice
tel. (32)730 34 00
fax (32)730 34 01
e-mail: [email protected]
www.emiter.net.pl
M
A
L
K
E
R
Warto rÛwnieø przypomnieÊ, iø kaødy modu≥ rozszerzeÒ w systemie Teletask wymaga adresowania (rys. 8). Adresem jest liczba z zakresu 01-99. Kaødy adres powinien byÊ unikatowy w ramach jednej grupy ñ wejúÊ lub wyjúÊ, oraz w ramach jednej magistrali. Oznacza to, øe adresy mogπ siÍ powtarzaÊ tylko obszarze
dwÛch rÛønych grup (wejúcia, wyjúcia) oraz dwÛch rÛønych magistral.
Modu≥y wczeúniej omÛwione, a mianowicie modu≥ wyjúÊ przekaünikowych oraz panel dotykowy Aurus OLED, mogπ posiadaÊ
taki sam adres bÍdπc przy≥πczonymi do tej samej magistrali (poniewaø jeden z nich jest wyjúciem, a drugi wejúciem). Gdyby trzeba by≥o do≥πczyÊ do systemu kolejny panel dotykowy, to jego adres musi siÍ rÛøniÊ od tego wczeúniej wprowadzonego (chyba, øe
panel ten jest na innej magistrali, wÛwczas oba panele mogπ posiadaÊ taki sam adres).
A
Adresowanie
modu≥Ûw rozszerzeÒ