Biuletyn Parafialny-III Adwent na strone

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 13.12.2015 r.
TRZECIA NIEDZIELA ADWENTU
Niedziela "Gaudete"
1.
W liturgii Kościoła: w poniedziałek - wspomnienie św. Jana od Krzyża,
prezbitera i doktora Kościoła.
2.
Poświęcone opłatki można odbierać w zakrystii po Mszy św.
3.
Roraty odprawiamy codziennie o 6.30. Zapraszamy szczególnie dzieci.
Zabieramy ze sobą specjalnie przygotowane lampiony. W ostatnim dniu rorat
nagrodzimy najpiękniejsze.
4.
Szlachetna Paczka dla potrzebujących od Naszej Parafii.
5.
Rozprowadzamy świece Caritas w ramach akcji Wigilijne Dzieło
Pomocy Dzieciom. Niech ta świeca zapłonie przy pustym miejscu, jakie każdy
pozostawia przy wigilijnym stole. Cena dużej świecy – 16zł, a małej – 6zł.
6.
W ubiegłą niedzielę na tacę inwestycyjną zebraliśmy 1650zł .
7.
Od 19 grudnia do 2 stycznia o sprzątanie Kościoła prosimy
mieszkańców z ulicy Sztormowej. Bardzo dziękuję poprzedniej grupie.
8.
Strojenie choinek i przygotowanie przedświąteczne Kościoła
odbędzie się we wtorek 22 grudnia od godziny 16:00. Zapraszam młodzież i
starszych do pomocy.
9.
Przy wyjściu z Kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
10. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli i
błogosławieństwa w nowym tygodniu.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
13.12.2015 r.
Rok VI, Numer 330 TRZECIA NIEDZIELA ADWENTU
(49)
Niedziela "Gaudete"
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30, 84-120
Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
„Nikogo nie uciskajcie” (Łk 3,14)
Ludzie zebrani nad Jordanem byli wstrząśnięci
słowami Jana Chrzciciela, czuli też bliską
obecność Jezusa. Stali wołając: „Cóż mamy
czynić?”. Jan mówił: miłujcie bliźnich swoją
postawą i słowem; człowiek bowiem jest
największą wartością świata. Świat bez
człowieka byłby nonsensem i niczym.
Adwent jest czasem, w którym szczególnie
mamy uwrażliwić swoje serca na potrzeby drugiego człowieka. Żyjąc we wspólnocie
Kościoła, mamy myśleć o tym, jak przeżyje ona Boże Narodzenie. Czy nie będzie w
niej smutnych, zapłakanych, nieszczęśliwych, załamanych? Taki sens mają słowa:
„Jeśli kto ma dwie suknie..., a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Bo jesteśmy
dziećmi jednego Boga.
Ale Jan Chrzciciel sięga jeszcze głębiej. Przypomina o wielkości i godności człowieka.
„Nad nikim się nie znęcajcie... nikogo nie uciskajcie”, czyli kochajcie waszych
bliźnich. We wspólnocie, takiej jak Kościół, jest miejsce dla wszystkich ludzi: i tego
nowonarodzonego, który za chwilę przyjmie chrzest, i tego w podeszłym wieku, który o
własnych siłach nie może nic zrobić. Dla zdrowego i chorego, silnego i słabego, dla
wszystkich! Dzisiaj w świecie, również w naszym kraju, odrzuca się to, co słabe,
kruche, co pozornie nie daje zysku, a człowiek niepełnosprawny odczuwa lęk,
załamanie i upokorzenie.
Jan Chrzciciel nie żąda, aby ludzie tak jak on poszli na pustynię, by wiedli ascetyczne
życie, ale wzywa i zachęca, byśmy dostrzegli obok drugiego człowieka, byśmy
zrozumieli, że także dla innych ludzi przychodzi na ziemię Chrystus.
INTENCJE MSZALNE 13.12 – 20.12.2015 r.
Święta Łucja, dziewica i męczennica
Łucja pochodziła z Syrakuz na Sycylii. Najstarszy żywot
św. Łucji pochodzi z V wieku. Według niego Święta miała
pochodzić ze znakomitej rodziny. Była przeznaczona dla
pewnego młodzieńca z niemniej szlachetnej rodziny. Kiedy
udała się z pielgrzymką na grób św. Agaty do pobliskiej
Katanii, aby uprosić zdrowie dla swojej matki, miała się jej
ukazać sama św. Agata i przepowiedzieć śmierć
męczeńską. Doradziła jej też, by przygotowała się na
czekającą ją ofiarę. Kiedy więc Łucja powróciła do
Syrakuz, cofnęła wolę wyjścia za mąż i rozdała majętność
ubogim; złożyła także ślub dozgonnej czystości. Gdy
wkrótce wybuchło prześladowanie chrześcijan, kandydat do jej ręki
zadenuncjował ją jako chrześcijankę. Kiedy nawet tortury nie załamały
bohaterskiej dziewicy, została ścięta mieczem. Działo się to 13 grudnia ok. 304
roku. Święta miała 23 lata (lub 28, bo w życiorysach można spotkać rok 286
jako datę urodzenia).
Legenda ozdobiła heroiczną śmierć św. Łucji pewnymi szczegółami,
których autentyczność trudno sprawdzić. Święta miała być m.in. wiedziona na
pohańbienie do domu publicznego, ale żadną siłą nie mogli oprawcy ruszyć jej z
miejsca, nawet parą wołów. Kiedy sędzia nakazał spalić ją na stosie, ogień jej
nie tknął. Sędzia wtedy w obawie rokoszu skazał ją na ścięcie. Jednak i to
przeżyła. Przyniesiona do domu, poprosiła jeszcze o Komunię świętą i dopiero
po jej przyjęciu zmarła. Autor opisu jej męczeńskiej śmierci zostawił nadto
przepiękny dialog Świętej z sędzią, swego rodzaju arcydzieło nauki moralnej ku
zachęcie chrześcijan i ich podbudowaniu.
Posiadamy tak mało informacji o św. Łucji, że niektórzy historycy byli skłonni
wykreślić ją z Martyrologium Rzymskiego. W roku 1894 znaleziono jednak w
Syrakuzach na cmentarzu św. Jana starożytny napis w języku greckim, który
orzeka, że grób ten wystawiła swojej pani Łucji niejaka Euschia.
Relikwie św. Łucji były między rokiem 1204 a 2004 przechowywane w
Wenecji, która po 800 latach zdecydowała się je "wypożyczyć" Syrakuzom.
Imię Łucji od czasów św. Grzegorza Wielkiego wymienia się w Kanonie
rzymskim. Jest patronką Szwecji oraz Toledo; ponadto także krawców,
ociemniałych, rolników, szwaczek, tkaczy; orędowniczką w chorobach oczu.
Liturgiczny obchód ku czci św. Łucji przypada na dzień 13 grudnia i
ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
TRZECIA
NIEDZIELA
ADWENTU
13.12.2015
Poniedziałek
14.12.2015
Wtorek
15.12.2015
Środa
16.12.2015
Czwartek
17.12.2015
Piątek
18.12.2015
Sobota
19.12.2015
CZWARTA
NIEDZIELA
ADWENTU
20.12.2015
9:00
+ za Józefa i Juliannę Trendel
11:00 + za matkę Łucję Glembin i babcię Łucję w dniu imienin
SUMA
6:30
+ za Annę i Kazimierza
17:00
+ za Antoniego, Annę i Augustyna
6:30
+ za Stanisława
6:30
+ za rodziców i teściów
17:00
17:00
17:00
+ za Teresę Jeka
+ za Katarzynę, Józefa i Ewę
+ za rodziców i rodzeństwo
6:30
+ za rodziców: Gertrudę i Jana oraz brata Jana
6:30
+
17:00
Dziękczynna – za otrzymane łaski z prośbą o dalsze
błogosławieństwo i zdrowie
6:30
+ za Antoniego i Jana
17:00
O Boże błogosławieństwo dla męża na morzu
9:00
W intencji Róży Męskiej św. Antoniego o zdrowie i
błogosławieństwo Boże dla członków Róży, a dla zmarłych
o życie wieczne
11:00 Dziękczynna – w 75 urodziny Gertrudy Budzisz z prośbą o
SUMA zdrowie i błogosławieństwo Boże – intencja od Barbary i
Michała z synami z Chojnic
Gaudete – to łacińska nazwa
trzeciej niedzieli Adwentu,
pochodząca od pierwszego
słowa
antyfony
rozpoczynającej tego dnia
Liturgię
Eucharystyczną.
Słowo to pochodzi od
łacińskiego
czasownika
„gaudere” i jest wezwaniem
do radości: Radujcie się! Jej
przyczyną
ma
być
odnowienie świadomości, że
Bóg jest blisko nas, że jest z
nami, że stał się naszym
bratem. Tego dnia w liturgii
używa się szat koloru
różowego (stosuje się je
jeszcze tylko w czwartą
niedzielę Wielkiego Postu,
tzw.
niedzielę
laetare).
Papież Paweł VI w 1975 r. w
adhortacji
apostolskiej
„Gaudete in Domino” (O
radości
chrześcijańskiej)
pisał: „Należy rozwijać w
sobie
umiejętność
radowania, cieszenia się, korzystania z wielorakich radości ludzkich, jakich
Bóg Stwórca użycza nam na tę doczesną pielgrzymkę”. Jeszcze bardziej
będziemy się radować, gdy odkryjemy prawdę o tym, że Chrystus wciąż do nas
przychodzi. Wtedy przepełni nas radość płynąca ze świadomości, że stoi On
także u podwoi naszego serca i kołacze. Otwórzmy na oścież drzwi
Chrystusowi. Najważniejsze rozgrywa się przecież w głębinach naszego serca.
Może ono stać się Betlejem, gdzie zamieszka Emmanuel – Bóg z nami.
Znajdźmy w tę niedzielę chwilę czasu, by Go ugościć. Papież Jan XXIII
powiedział, że do Nieba nie wpuszczają ponuraków, tylko ludzi, którzy umieją
się cieszyć. Oby nie okazało się, że nie nadajemy się do Nieba, ponieważ nie
umiemy się cieszyć, bo zapomnieliśmy, jak to się robi. Usłyszmy więc to
dzisiejsze wezwanie Kościoła: Bądź radosny! Nie zamykaj się w samotności i
smutku. Jezus jest z Tobą!
Adwent przygodnie napotkanemu katolikowi niejednokrotnie kojarzy się tylko i
wyłącznie z okresem przed Bożym Narodzeniem, jako czas przygotowania do
świąt. Niekiedy też, niestety, bywa on postrzegany jako okres swoistej pokuty i
postu, co jest jak najbardziej błędnym przeświadczeniem.
Ogólnie możemy powiedzieć, że Adwent jest czasem pobożnego i radosnego
oczekiwania na pojawienie się Jezusa Syna Bożego. Obecnie przeżywamy jego
trzecią niedzielę, w której manifestujemy naszą radość z bliskości Pana. Już
bowiem w pierwszej antyfonie mszalnej Kościół dziś ogłasza: „Radujcie się
zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko” (Flp 4,
4n). Po łacinie zawołanie to zaczyna się słowami: „Gaudete in Domino”.
Dlatego często obecną niedzielę nazywamy „niedzielą gaudete”, czyli po prostu
„niedzielą radości”.
Istnieje jeszcze jedna, dość intrygująca, nazwa tej niedzieli. Bywa ona bowiem
nazywana „niedzielą różową”. Określenie to wywodzi się od koloru szat
liturgicznych przewidzianych na ten dzień. Otóż, jest to właśnie kolor różowy.
W całym roku liturgicznym stosuje się go tylko dwa razy (poza niedzielą
gaudete, używa się go w tzw. niedzielę laetare, którą jest czwarta niedziela
Wielkiego Postu).
W Adwencie szaty liturgiczne mają zazwyczaj kolor fioletowy, który w jasnym
świetle wydaje się przybierać barwę różową. Dobór koloru wynika z jego
skojarzenia z widokiem nieba o świcie. Wyobraża on blask przyjścia Jezusa
Chrystusa w tajemnicy Bożego Narodzenia. Przychodzący Zbawiciel jest
bowiem dla nas Światłością, podobnie jak wschodzące Słońce. Właśnie tego
typu porównanie odnajdujemy np. w tzw. Pieśni Zachariasza: „nawiedzi nas
Słońce Wschodzące z wysoka, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci
mieszkają” (Łk 1, 78n).
Wspólnota kościelna rozumie znaczenie wyjątkowego charakteru Adwentu jako
czasu przygotowania do przyjęcia prawdy o Wcieleniu Boga. Dlatego też
umieszcza ona adwentowe niedziele wysoko w tabeli pierwszeństwa dni
liturgicznych. Oznacza to, że nie wolno nam zrezygnować z celebrowania
„niedzieli gaudete” na rzecz np. parafialnych uroczystości odpustowych. Radość
płynąca ze zbliżających się świąt nie wynika z emocjonalnych uniesień, lecz
bierze się z autentycznych religijnych przeżyć. Sam Adwent zaś ukazuje nam
prawdziwą radość
bycia
chrześcijaninem,
który
oczekuje
pojawienia
się
swojego jedynego
Pana.