innowacja BEZPIECZEŃSTWO NA SCENIE

PUBLICZNA SZKOŁA PODSTAWOWA NR 15
IM. WŁADYSŁAWA SYROKOMLI W RADOMIU
PROGRAM INNOWACYJNY
BEZPIECZEŃSTWO NA SCENIE,
CZYLI
JAK JĘZYKIEM SZTUKI
UCZYĆ DZIECI
ZASAD BEZPIECZEŃSTWA
Autor: mgr. Edyta Sadowska
SPIS TREŚCI
1. Metryczka innowacji……………………………….……………………..…….….…….3
2. Wstęp…………………………………………………..…….……………………….………...4
3. Zakres programu innowacyjnego…………………………………….…..…………6
4. Założenia innowacji………………………………………………….……..….………….7
5. Cele innowacji………………………………………………………….………….…….…..9
5.1
Cele główne……………………………………………………….…………..………….9
5.2
Cele szczegółowe………………………………………….……………..………..…10
6. Przewidywane osiągnięcia uczniów…………………….………………………..11
7. Procedury osiągania celów………………………………………….…………….….12
8. Sposoby oceny osiągnięć uczniów………………………………………..………..14
9. Tematyka zajęć realizowanych w ramach innowacji……………………..15
10.
Ewaluacja……………………………………………………………………………17
11.
Uwagi o realizacji programu…………….………………..……………….17
12.
Bibliografia……………………………………………………………..….……….17
13.
Przykładowe scenariusze zajęć……………….. …………………………18
14.
Załączniki………………………………………………………..…………………25
2
1. METRYCZKA INNOWACJI
Nazwa szkoły: Publiczna Szkoła Podstawowa nr. 15 im. Władysława Syrokomli
Adres szkoły: ul. Kielecka 2/6, 26-600 Radom
Autor innowacji: mgr Edyta Sadowska
Wdrażający innowację: mgr Edyta Sadowska
Miejsce realizacji innowacji: Publiczna Szkoła Podstawowa nr. 15 im.
Władysława Syrokomli w Radomiu,
Data rozpoczęcia innowacji: 1 września 2016 r.
Termin zakończenia innowacji: 30 czerwca 2017 r.
Rodzaj innowacji: programowa
Adresat innowacji: uczniowie klasy II PSP nr 15 w Radomiu
Realizacja innowacji: 1 raz w tygodniu – 1 godzina lekcyjna
Edukacja: polonistyczna, społeczna, muzyczna, techniczna, zdrowotna oraz
edukacja w zakresie bezpieczeństwa.
3
„Nie zadawaj dzieciom gwałtu nauczaniem tylko niech się tym bawią:
wtedy łatwiej potrafisz dostrzec
do czego każdy zdolny jest z natury.”
Platon
2. WSTĘP
Poczucie bezpieczeństwa to jedna z podstawowych potrzeb człowieka, której
zaspokojenie
daje
możliwość
prawidłowego
i
zdrowego
funkcjonowania
we
współczesnym świecie. Każdy człowiek, zarówno dziecko jak i dorosły, powinien czuć
się bezpiecznie w swoim społeczeństwie. Jednak obecne czasy stawiają nas wszystkich
w obliczu wielu zagrożeń płynących z różnych stron i dlatego należy jak najwcześniej
rozpocząć systematyczne działania zmierzające do uświadomienia dzieciom grożących
im niebezpieczeństw. Bardzo ważne jest przede wszystkim uwrażliwienie ich na
zagrożenia dla zdrowia i życia, które mogą pojawić się podczas poruszania się po ulicy i
przechodzenia przez nią. Każdy człowiek, duży lub mały, może być świadkiem wypadku,
nieszczęśliwego zdarzenia, w wyniku którego zagrożone jest czyjeś zdrowie lub życie.
Może to dotyczyć zupełnie obcej osoby, znajomego lub członka rodziny. Od tego czy
znajdzie się ktoś, kto będzie wiedział, co robić, nie straci głowy i bez wahania zacznie
pomagać, może zależeć nasze życie. Aby pomóc, trzeba wiedzieć, jak to zrobić. Im więcej
ludzi będzie posiadało umiejętność udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej, tym
więcej osób zostanie uratowanych, ocali życie. Prostych czynności ratujących życie może
nauczyć się każdy, warto więc rozpocząć taką naukę już w wieku kilku lat. Nabyta
wiedza i umiejętności dadzą dziecku na równi z dorosłym, możliwość niesienia pomocy
czy szybkiego powiadomienia odpowiednich służb.
Bezpieczeństwo ucznia w szkole było i jest traktowane jako fundamentalne,
niepodważalne zadanie każdej placówki oświatowej. Szkoła, jako instytucja o określonej
misji społecznej, winna modelowo dbać o jakość swoich wysiłków na rzecz
bezpieczeństwa: biologicznego i fizycznego (brak zagrożeń dla życia i zdrowia), ale też
psychicznego
i
społecznego
(brak
zagrożeń
dla
prawidłowego
rozwoju
psychospołecznego i kształtowania się osobowości człowieka). Szkoła zatem, jako jedna
4
z pierwszych instytucji, z którymi styka się dziecko, ma możliwość wyrobienia u niego
określonych postaw i umiejętności. Rolą nauczyciela jest takie pokierowanie rozwojem
dziecka, aby w pełni wykorzystując jego naturalne predyspozycje
- ciekawość,
aktywność, łatwość czerpania wiedzy z otoczenia, wyposażyć je w wiedzę dotyczącą
ochrony swojego zdrowia i życia. By to osiągnąć należy w sposób systematyczny i
zaplanowany organizować zajęcia dotyczące bezpieczeństwa i pierwszej pomocy.
Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że jeśli nie można uniknąć pewnych sytuacji, to
należy wyposażyć dzieci w takie umiejętności, by unikały zagrożenia lub umiały sobie z
nimi radzić. Pod hasłem "unikanie zagrożeń" należy przekazać dzieciom niezbędne
wiadomości dotyczące
bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w domu, w szkole.
Nauczyciele, których obowiązkiem jest zapewnienie bezpieczeństwa uczniom w czasie
zajęć
organizowanych
przez
szkołę,
podejmować
powinni
szereg
zabiegów
profilaktycznych, zmierzających do zdiagnozowania, wyeliminowania, czy też nauki
radzenia sobie z różnego rodzaju zagrożeniami, mogącymi zakłócić bezpieczeństwo ich
podopiecznych. W ramach podejmowanych działań wychowawcy powinni zatem
wyposażyć dzieci w wiedzę na temat tego jak unikać zagrożeń na drodze, jak
zachowywać się w sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu, w jaki sposób reagować,
kiedy dojdzie do wypadku. Najważniejsze jest, aby dziecko dowiedziało się, jakie mu
grożą niebezpieczeństwa i umiało je rozpoznawać.
Wiedza nabyta przez młodych ludzi z pewnością pozwoli im bezpiecznie
funkcjonować we współczesnym świecie, a w dorosłym życiu lepiej dbać o
bezpieczeństwo swoje i swoich rodzin.
Dlatego też zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa są dla nas nauczycieli bardzo
istotną sprawą. Jak chronić dzieci przed niebezpieczeństwem, które może je spotkać?
Jest tylko jedno rozwiązanie - uświadamiać i kształcić dzieci:
⇒ na teraz - aby uchronić ich życie i zdrowie,
⇒ na przyszłość - aby stały się jutro rozsądnymi młodymi ludźmi.
Inspiracją do opracowania innowacji pt. „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak
językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa” stały się moje osobiste
doświadczenia w pracy dydaktyczno – wychowawczej, refleksje innych nauczycieli,
rozmowy z rodzicami moich uczniów o konkretnych sytuacjach mających miejsce na
drodze oraz informacje o wypadkach drogowych docierające z mediów. Bodźcem bardzo
istotnym przy opracowywaniu programu była tez bieżąca ewaluacja programu
5
innowacyjnego „Bezpieczeństwo i pierwsza pomoc”, który realizuję w roku szkolnym
2015/2016. Obserwacja moich wychowanków na zajęciach innowacyjnych skłoniła
mnie do refleksji nad sposobem przekazywania i utrwalania przez dzieci wiedzy z
zakresu bezpieczeństwa. Zauważyłam, że proponowane przeze mnie treści edukacyjne
były przez uczniów łatwiej przyswajane wówczas, gdy towarzyszyły im elementy
literatury, filmu, dramy, inscenizacja, piosenki. Dlatego postanowiłam wyjść naprzeciw
tym spostrzeżeniom i stworzyć program, w którym treści dotyczące wychowania
komunikacyjnego połączę z działalnością teatralną, w którym dzieci będą uczyć się
poprzez zabawę w teatr. Wiem, że teatr to bardzo trudna forma pracy, ale wiem też, że
jej efekty są znakomite. Uważam, że poza niezbędnymi w zakresie profilaktyki
bezpieczeństwa i nieocenionymi działaniami polegającymi na praktycznej nauce zasad i
przepisów ruchu drogowego równie ważne jest oddziaływanie na dzieci pod kątem
uświadomienia w sugestywny sposób konsekwencji lekkomyślnych zachowań na drodze
– nieprzestrzegania elementarnych zasad, zbyt szybkiego poruszania się, brawury,
braku odblasków. Wprowadzenie tej formy pracy zaktywizuje uczniów, dostarczy
szeregu sytuacji do wypowiadania się dziecku w słowie, piosence, ruchu. Nauczy też
kultury słowa i współpracy w grupie, u wielu zlikwiduje poczucie wstydu czy
nieśmiałości. Bycie aktorem dowartościuje dzieci, sprawi, że zaczną wierzyć w siebie,
zwłaszcza podczas premierowych przedstawień, gdy inni będą patrzeć na nich z
podziwem. Jestem przekonana o tym, że proponowana przeze mnie forma edukacji w
zakresie bezpieczeństwa okaże się dla dzieci przyjemnością, interesującą zabawą i
nauką jednocześnie i w znaczny sposób podniesie świadomość moich wychowanków,
jak również odbiorców sztuki teatralnej na temat zasad bezpieczeństwa i zagrożeń z
jakimi mogą się spotkać w ruchu drogowym.
3. ZAKRES INNOWACJI
Innowacja pedagogiczna pt. „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki
uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa” jest opracowana w oparciu o treści zawarte w
Programie Wychowawczym i Programie Profilaktyki Szkoły oraz w planie działań
wychowawczych i profilaktycznych dla klasy drugiej. Program innowacyjny obejmuje
treści nauczania z zakresu edukacji polonistycznej, społecznej, muzycznej, technicznej,
6
zdrowotnej oraz edukacji dla bezpieczeństwa i jest spójny z założeniami podstawy
programowej kształcenia ogólnego dla I etapu edukacji, w której czytamy m.in., iż uczeń:
a) wie, jak bezpiecznie poruszać się po drogach i korzystać ze środków komunikacji,
b) wie, jak trzeba zachować się w sytuacji wypadku,
c) uczestniczy w zabawie teatralnej, ilustruje mimiką, gestem, ruchem zachowania
bohatera literackiego lub wymyślonego,
d) rozumie umowne znaczenie rekwizytu i umie posłużyć się nim w odgrywanej scence,
e) recytuje wiersze z uwzględnieniem interpunkcji i intonacji,
f) śpiewa piosenki, tworzy proste ilustracje dźwiękowe do tekstów oraz improwizacje
ruchowe do muzyki,
g) współpracuje z innymi w zabawie.
Program „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad
bezpieczeństwa” przewidziany jest do realizacji w ramach dodatkowych zajęć
edukacyjnych (1 godzina lekcyjna w tygodniu) w roku szkolnym 2016/2017.
Adresatami innowacji są uczniów klasy drugiej Publicznej Szkoły Podstawowej nr 15 im.
Władysława Syrokomli w Radomiu.
4. ZAŁOŻENIA INNOWACJI
W związku ze współczesnymi zagrożeniami coraz powszechniejsze staje się
przekonanie, że dopóki zapotrzebowanie na wiedzę z zakresu bezpiecznego życia nie
zostanie zaspokojone w procesie kształcenia, dopóty nie będzie można ukształtować
bezpiecznej działalności człowieka. Rola placówek oświatowych w tym zakresie jest
szczególna, gdyż o wiele łatwiej jest wpajać dobre zasady postępowania dzieciom i
młodzieży, niż zwalczać złe nawyki u dorosłych. W dobie gier komputerowych, w
których dominuje agresja i gdy dziecko zbyt wiele czasu spędza przed telewizorem,
nauczyciel musi wykazać się pomysłowością i atrakcyjnością przekazu wybranych
treści, poszukiwać takich metod i form, które będą zgodne z psychologią rozwojową
dziecka. Zajęcia teatralne umożliwiają wykorzystanie naturalnej skłonności dziecka do
naśladowania i zabawy, a także aktywności emocjonalnej i ruchowej. Sprzyjają
rozładowaniu napięcia i energii, przynoszą radość i satysfakcję. Powstanie innowacji, w
której treści dotyczące wychowania komunikacyjnego będą przekazywane językiem
7
sztuki, wynika z potrzeby szukania nowych dróg do efektywnej pracy nauczycieli dla
zaspakajania naturalnej potrzeby bezpieczeństwa małego dziecka. Realizowane
dotychczas zagadnienia z zakresu bezpieczeństwa i ratownictwa, zawarte w programie
edukacji wczesnoszkolnej nie poruszają dogłębnie wielu aspektów związanych z
bezpieczeństwem, na które chciałabym zwrócić uwagę dzieciom i rodzicom. Ponadto
treści te realizowane były głównie w formie pogadanek, projekcji filmowych, prezentacji
multimedialnych. Uważam, że poza niezbędnymi w zakresie profilaktyki bezpieczeństwa
i nieocenionymi działaniami polegającymi na praktycznej nauce zasad i przepisów ruchu
drogowego równie ważne jest oddziaływanie na dzieci pod kątem uświadomienia w
sugestywny
sposób
konsekwencji
lekkomyślnych
zachowań
na
drodze
–
nieprzestrzegania elementarnych zasad, zbyt szybkiego poruszania się, brawury, braku
odblasków. Wprowadzając innowację pedagogiczną „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak
językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa” chcę świadomie zainicjować zmianę,
której celem jest modyfikacja dotychczasowej rzeczywistości wychowawczej zgodnie ze
współczesnymi potrzebami. Pragnę wprowadzić zmiany do procesu kształcenia w celu
jego
ulepszenia.
W
proponowanym
programie
problematykę
związaną
z
bezpieczeństwem dziecka ujęłam w szerszym kontekście i postanowiłam przekazać ją
dzieciom w formie jak najbardziej dla nich atrakcyjnej – przy wykorzystaniu ich
naturalnych predyspozycji do naśladownictwa i odgrywania ról. Dodatkowym atutem
programu będą, obok zaczerpniętych z dostępnych źródeł, samodzielnie redagowane na
potrzeby zajęć teksty: opowiadania i wiersze, na bazie których tworzone będą
scenariusze inscenizacji czy krótkich scenek teatralnych. Nie bez znaczenia pozostanie
tu inwencja własna ucznia, pomysłowość, zaangażowanie w przygotowanie rekwizytów
czy przedstawienie z wykorzystaniem umiejętności teatralnych konkretnej sytuacji.
Przygotowywane w ramach zajęć innowacyjnych inscenizacje, krótkie scenki teatralne
czy piosenki będą wykorzystywane podczas organizowanych w szkole uroczystości czy
też akademii tematycznych, np. Akademia Ruchu Drogowego, Akademia „Numer
Alarmowy 112”, Festyn Rodzinny. Jestem przekonana, że proponowany przeze mnie
program innowacyjny „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci
zasad bezpieczeństwa”’ poruszający niezwykle ważną problematykę zaktywizuje
uczniów, nauczy ich kultury słowa i współpracy w grupie, dowartościuje i sprawi, że
zaczną wierzyć w siebie, u wielu zlikwiduje poczucie nieśmiałości. Proponowana przeze
mnie forma edukacji w zakresie bezpieczeństwa ma być dla jej adresatów
8
przyjemnością, interesującą zabawą i nauką jednocześnie i mimo, że teatr to trudna
forma pracy, to wierzę, że jej efekty będą znakomite. Mam nadzieję, że „nauka przez
zabawę w teatr” i sceniczny sposób prezentacji pozytywnych postaw i negatywnych
skutków zachowań niepożądanych w znacznym stopniu podniesie się, świadomość
uczniów w zakresie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Problematyka podjęta w programie innowacyjnym zgrupowana została w
kolejnych obszarach tematycznych:
I. Droga do szkoły
II. Kodeks drogowy i znaki drogowe
III. Sposoby przemieszczania się
IV. Otoczenie, w którym przebywam
V. Niebezpieczeństwa
5. CELE INNOWACJI
5.1 Cele główne
Zadania, które wyznaczyły kierunek moich oddziaływań wychowawczych, pozwoliły
mi określić cele programu innowacyjnego „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem
sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa”. Główne cele programu to:
o przygotowanie dzieci w wieku wczesnoszkolnym do bezpiecznego funkcjonowania
w ruchu drogowym poprzez wykorzystanie ich naturalnych predyspozycji do
naśladowania i odgrywania ról,
o przekazanie wiadomości o tym, jak dbać o własne bezpieczeństwo, jak unikać
sytuacji mogących doprowadzić do zagrożenia zdrowia i życia oraz jak wezwać
specjalistyczną pomoc i udzielić pomocy innym osobom będącym w sytuacji
zagrożenie życia lub zdrowia,
o umożliwienie kontaktu ze sztuką teatralną, przygotowanie do odbioru dzieła
literackiego, plastycznego i muzycznego,
o rozwijanie indywidualnych zdolności, zainteresowań oraz aktywności twórczej,
o dostarczanie przeżyć emocjonalnych i estetycznych,
9
o umożliwienie prezentacji własnych dokonań, przygotowanie do udziału w
wystąpieniach teatralnych,
o zintegrowanie zespołu, stworzenie atmosfery akceptacji i zaufania, rozwijanie
umiejętności pracy w zespole i odpowiedzialności.
5.2 Cele szczegółowe
o kształtowanie poczucia odpowiedzialności za własne zdrowie oraz zdrowie i
bezpieczeństwo innych osób,
o zapoznanie dzieci z elementarnymi zasadami uczestnictwa w ruchu drogowym jako
pieszy oraz jako pasażer,
o utrwalenie zasad przechodzenia przez jezdnię z sygnalizacją świetlną i bez
sygnalizacji,
o uświadomienie dzieciom konieczności noszenia elementów odblaskowych,
o poznanie zasad poruszania się po drogach w mieście i na wsi,
o poznanie znaków i sygnałów drogowych obowiązujących pieszych i rowerzystów,
o wdrożenie do kulturalnego i bezpiecznego zachowania się wobec innych
uczestników ruchu drogowego,
o kształtowanie postawy zaufania do funkcjonariuszy policji,
o poznanie zasad korzystania ze środków komunikacji miejskiej,
o uświadomienie konieczności korzystania podczas jazdy samochodem z pasów
bezpieczeństwa,
o poznanie numerów telefonów alarmowych,
o zapoznanie z podstawową wiedzą na temat pierwszej pomocy przedmedycznej,
o kształtowanie postawy gotowości do udzielania pierwszej pomocy w nagłych
przypadkach,
o wdrażanie do zgodnej współpracy w grupie, prezentacji postawy koleżeństwa
życzliwości i zaufania,
o poznanie i stosowanie w praktyce technik zapamiętywania tekstu,
o doskonalenie umiejętności recytowania tekstów literackich,
o kształcenie umiejętności wyrażania treści za pomocą słowa, gestu, ruchu i mimiki,
o kształcenie wrażliwości na piękno i kulturę słowa,
o poznanie znaczenia intonacji i modulacji głosu w tworzeniu roli,
10
o wdrażanie do stosowania w praktyce zasad właściwego zachowania się podczas
odbioru sztuki scenicznej,
o wdrażanie do samooceny i weryfikacji nabytej wiedzy i umiejętności.
6. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW
Zakłada się, że w wyniku prawidłowego i systematycznego realizowania programu
innowacyjnego „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad
bezpieczeństwa” uczeń będzie:
o odpowiedzialny za bezpieczeństwo swoje i innych,
o rozumiał konieczność przestrzegania zasad ruchu drogowego dla pieszych i
pasażerów,
o znał zasady prawidłowego przechodzenia przez jezdnię,
o znała zasady poruszania się po drogach w mieście i na wsi,
o wiedział, jak należy poruszać się po drogach o zmroku, rozumiał konieczność
noszenia elementów odblaskowych,
o znał znaki i sygnały drogowe obowiązujące pieszych i rowerzystów,
o kulturalnie i bezpiecznie zachowywał się wobec innych uczestników ruchu
drogowego,
o umiejętnie korzystała z komunikacji miejskiej,
o rozumiał
konieczność
korzystania
podczas
jazdy
samochodem
z
pasów
bezpieczeństwa,
o znał, rozumiał i stosował w praktyce zasady bezpieczeństwa podczas jazdy rowerem,
o miała zaufanie do policjantów,
o znał zasady udzielania pierwszej pomocy w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia,
o potrafił ocenić sytuację w miejscu wypadku,
o potrafił zadbać o swoje bezpieczeństwo w miejscu wypadku,
o znał i potrafił zastosować numery alarmowe,
o zgodnie współpracował w grupie, wykazywał postawę koleżeńskiej życzliwości,
tworzył atmosferę zaufania i bezpieczeństwa,
o przekazywał różnorodne treści dzięki umiejętnościom scenicznym,
o umiejętnie stosował techniki zapamiętywania,
11
o recytował fragmenty utworów przeznaczonych do adaptacji na scenie,
o śpiewał piosenki powiązane tematycznie z bezpieczeństwem na drogach,
o umiejętnie wyrażał emocje i uczucia za pomocą gestu, ruchu i mimiki, panował nad
własnymi emocjami,
o miał możliwość samorealizacji, akceptacji siebie, podniesienia wartości własnej
osoby, przezwyciężenia nieśmiałości,,
o rozumiał znaczenie intonacji i modulacji głosu w tworzeniu roli,
o wrażliwy na piękno i kulturę słowa.,
o odczuwał potrzebę aktywnego uczestnictwa w życiu kulturalnym,
o stosował w praktyce zasady właściwego zachowania się podczas odbioru sztuki
teatralnej,
o sprawdzał
w
praktyce
nabytą
wiedzę
i
umiejętności
aktorskie.
7. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW
Efektywność realizacji każdego programu jest uwarunkowana dogłębnym
poznaniem jego założeń oraz adresatów, do których jest on kierowany, w tym
przypadku dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Nie bez znaczenia pozostaje również
postawa nauczyciela, bowiem od jego zaangażowania i inwencji twórczej w znacznej
mierze zależy sukces oddziaływań dydaktyczno – wychowawczych skierowanych na
dziecko.
Dzieci w młodszym wieku szkolnym cechuje naturalna ciekawość, aktywność,
łatwość czerpania wiedzy z otoczenia. One nie mogą i nie chcą nudzić się na zajęciach.
Dlatego też rzeczą niezmiernie ważną jest stałe rozbudzanie ich ciekawości,
motywowanie do podejmowania działań, skłanianie do wysiłku umysłowego,
umożliwienie im doświadczania i przeżywania tego, co jest tematem zajęć. Spełnienie
tego warunku jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich strategii, metod
nauczania, form organizacyjnych oraz środków dydaktycznych. W czasie zajęć
innowacyjnych wszystkie zaplanowane treści będą realizowane w trakcie zabawy i
aktywnej, twórczej pracy dzieci. Obok zabaw i ćwiczeń dramowych, uczniowie będą
przygotowywać krótkie scenki oraz dłuższe przedstawienia. Czas przygotowywania
inscenizacji będzie uzależniony od konkretnego problemu, jego złożoności, stopnia
12
trudności scenariusza. Prace nad przygotowaniem przedstawienia teatralnego będą
polegały na wyszukaniu w dostępnych źródłach bądź zredagowaniu autorskiego tekstu
literackiego czy muzycznego, omówieniu jego treści, doboru piosenek dotyczących
tematyki bezpieczeństwa, sposobu zaprezentowania treści na scenie, przydziale ról,
przygotowaniu scenografii i rekwizytów, prezentacji przedstawienia na forum
społeczności klasowej lub szkolnej, dyskusji nad efektem wspólnej pracy, ocenie
występów.
W realizacji programu wykorzystane zostaną następujące metody:
o rozmowa,
o opowiadanie, opis, zagadka,
o praca z tekstem,
o prezentacje multimedialne,
o elementy pedagogiki zabawy,
o drama, inscenizacja tekstów literackich,
o burza mózgów,
o
„rundki” – uzupełnianie, kończenie rozpoczętych zdań,
o twórczość techniczna,
o gry i zabawy dydaktyczne, tematyczne, ruchowe,
o metody ewaluacyjne,
o metody działalności praktycznej.
Formy pracy:
o praca indywidualna.
o praca grupowa: jednolita i zróżnicowana.
o praca zbiorowa.
Przykładowe środki dydaktyczne: teksty literackie, rekwizyty, sprzęt audio
wizualny, płyty z muzyką, prezentacje multimedialne, elementy mobilnego miasteczka
drogowego (np. znaki drogowe, przejście dla pieszych), manekin „Ania” do ćwiczeń
udzielania pierwszej pomocy, apteczka pierwszej pomocy, aparaty telefoniczne
tekturowe.
13
Oprócz przedstawionych metod, form pracy i środków dydaktycznych, które pozwolą
mi realizować założenia innowacji, bardzo istotna rolę spełnią uroczystości szkolne.
Przygotowanie do uroczystości i jej przebieg to zawsze dla dziecka ogromne przeżycie, ale
też wielka przyjemność i radość. Dzięki możliwości występów na akademiach i
uroczystościach szkolnych, wychowankowie wiele treści programowych przyswoją sobie w
sposób najbardziej odpowiadający ich psychice, gdyż powiązany z twórczym działaniem i
radosnym przeżywaniem. Przy realizacji innowacji uwzględnione zostaną wszelkie
uroczystości, w których przejawiają się treści bezpieczeństwa i pierwszej pomocy
przedmedycznej.
8. SPOSOBY OCENY OSIĄGNIĘĆ UCZNIÓW
Kontrola i ocena osiągnięć uczniów na zajęciach realizowanych w ramach programu
innowacyjnego „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad
bezpieczeństwa” będzie przebiegać w nieco inny sposób niż na zajęciach z poszczególnych
edukacji. Dominującą rolę będzie tu odgrywać ocena opisowa, słowna, w formie pochwały za
prawidłowe odegranie scenki, ciekawe scenografie i trafnie dobrane rekwizyty, czy choćby
aktywną postawę i zgodną współpracę w grupie. Formą oceny stosowaną na zajęciach będzie
również samoocena poziomu znajomości zasad bezpieczeństwa, która odbywać się będzie
między innymi podczas próbnych przedstawień teatralnych. Dzieci będą miały wtedy okazję
zauważyć, jakie wiadomości i umiejętności z zakresu bezpieczeństwa już opanowały, co
zrobiły dobrze, a nad czym muszą jeszcze popracować. Będą też podejmowały próby
samodzielnego oceniania umiejętności teatralnych oraz wysiłku i zaangażowania, jakie
włożyły w przygotowanie i zrealizowanie inscenizacji. Ocena ta dostarczy nauczycielowi
informacji na temat stopnia przyswojenia materiału przez uczniów, ale też informacji
dotyczących konkretnych umiejętności aktorskich przejawianych przez dzieci. Uczestnicy
zajęć poddawani będą również ocenie zewnętrznej w czasie prezentacji swoich umiejętności
teatralnych na forum szkoły, podczas uroczystości bądź akademii np. Akademia Ruchu
drogowego, Akademia „Numer alarmowy 112”, Festyn Rodzinny, co również będzie formą
sprawdzenia ich osiągnięć w dziedzinie bezpieczeństwa i aktorstwa.
14
9.
TEMATYKA
ZAJĘĆ
REALIZOWANYCH
W
RAMACH
PROGRAMU INNOWACYJNEGO
Tematy realizowane w obrębie kolejnych obszarów tematycznych:
1. Bezpieczeństwo na drodze.
⇒ Bezpieczna droga do szkoły.
⇒ Zasady przechodzenia przez jezdnię.
⇒ Umiem przejść przez skrzyżowanie dróg (ulic).
⇒ Uważam na drodze –bezpieczne zachowanie na jezdni.
2. Kodeks drogowy i znaki drogowe.
⇒ Poznaję kodeks drogowy.
⇒ Znam znaki drogowe występujące w drodze do szkoły.
⇒ Znam znaki i sygnały drogowe obowiązujące pieszych i rowerzystów.
3. Sposoby przemieszczania się.
⇒ Poruszam się pieszo.
⇒ Jeżdżę na rowerze.
⇒ Wiem jak działa mój rower.
⇒ Jeżdżę na rolkach.
⇒ Wsiadam do samochodu.
⇒ Jeżdżę samochodem.
⇒ Korzystam z komunikacji miejskiej.
⇒ Umiem odróżniać pojazdy uprzywilejowane.
⇒ Poznaję kierujących ruchem drogowym.
4. Otoczenie, w którym przebywam.
⇒ Poruszam się po mieście
⇒ Poruszam się na wsi.
⇒ Poruszam się w nocy.
⇒ Poruszam się podczas złej pogody.
5. Niebezpieczeństwo.
⇒ Uczę się przewidywać niebezpieczeństwo.
15
⇒ Wiem, jak się zachować w razie wypadku - dbam o bezpieczeństwo swoje i
innych.
⇒ Halo, potrzebuję pomocy !– umiem wzywać pomoc.
.
10. EWALUACJA
W trakcie trwania innowacji i po jej zakończeniu będą prowadzone działania
ewaluacyjne, których wnioski pozwolą mi na optymalizację realizowanych celów oraz
stosowanych na zajęciach form i metod pracy. Głównym zadaniem ewaluacji będzie
uzyskanie odpowiedzi na pytanie „Czy treści dotyczące bezpieczeństwa, przekazane
uczniom za pomocą tekstów literackich i wyeksponowane na teatralnej scenie, zostały w
pełni wykorzystane i przyczyniły się do zmiany postaw i zachowań wychowanków w
tym zakresie?”. Dokładna analiza funkcjonowania programu w codziennej praktyce
zostanie też dokonana poprzez:
◊
bieżącą obserwację zachowań dzieci,
◊
przeprowadzenie ankiety wśród rodziców dzieci uczęszczających na zajęcia
(załącznik nr 1),
◊
prezentację
przedstawień profilaktycznych społeczności szkolnej i rodzicom
podczas uroczystości szkolnych,
◊
przeprowadzenie
wewnętrznego
konkursu
wiedzy
o
znajomości
zasad
bezpieczeństwa, sprawdzającego poziom zdobytych wiadomości i umiejętności
(załącznik nr 2).
Celem ewaluacji będzie uzyskanie informacji zwrotnej na temat funkcjonowania
programu. Zebrane informacje posłużą mi do sporządzenia raportu, przeanalizowania
zamierzonych celów i osiągniętych rezultatów, a także wyciągnięcia wniosków i
zaplanowania
ewentualnych
działań
uwzględniających
uzyskane
wyniki,
przeznaczonych do realizacji w przyszłości. Przygotowany raport z opracowanymi
wnioskami zostanie przedstawiony Dyrekcji i Radzie Pedagogicznej.
16
11. UWAGI O REALIZACJI PROGRAMU
W trakcie realizacji innowacji pedagogicznej „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak
językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa” dopuszcza się nanoszenie drobnych
poprawek, pewnych modyfikacji i uzupełnień, gdyż nie sposób przewidzieć wszystkiego
przed rozpoczęciem innowacji. Treści tematyczne przewidziane do realizacji mogą być
realizowane przez nauczyciela w dowolnej kolejności, adekwatnie do potrzeb i
zaistniałych sytuacji dydaktyczno – wychowawczych.
12. BIBLIOGRAFIA
„Wychowanie uczniów klas początkowych dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym”, B.
Bogacka – Osińska, Impuls
„Mój podręcznik do nauki pierwszej pomocy”, Ratujemy i uczymy ratować, WOŚP 2006
„Podręcznik do nauki pierwszej pomocy dla nauczyciela”, Ratujemy i uczymy ratować,
WOŚP 2006
„Aktywizujące metody i techniki w edukacji” cz. II, I. Krzyżowska, Suwałki 2000.
„Bezpieczeństwo dzieci w ruchu drogowym” Elżbieta Zyzik, Mirosława Parlak, Nauczanie
Początkowe. - 2008/2009, nr 1
„Jak przechodzić przez ulicę?” E. Zubrzycka, GWP 2008
„Bezpieczeństwo dzieci: scenariusze zajęć dla rodziców i nauczycieli”, Dorota KlusStańska, Marzena Nowicka, Wyd. 2. Kraków, Impuls 2002
„Edukacja dla bezpieczeństwa” program opracowany przez KWP zs. W Radomiu
„Bezpieczeństwo dziecka w domu, w szkole, na ulicy” M. Wróblewska, Siedmioróg 2011
„Malujemy i już wiemy - chodzę i jeżdżę bezpiecznie” książeczka dla dzieci młodszych i
starszych, Bezpieczna Droga do Szkoły
„Z Agatką na drodze” Bronisław Szafarczyk, Grupa Image
„Zabawa w teatr – wybór scenariuszy dla dzieci” Z. Wójcik, Wyd. Didasko 2013
„Zabawa w teatr – przedszkolne i szkolne inscenizacje” opr. zbiorowe, Papilon 2010
„Józefinka - miła czarownica”, Ivens, Jan, Bielsko-Biała: Debit, 1997
17
„Wiersze, inscenizacje, opowiadania, zagadki i piosenki w edukacji komunikacyjno –
drogowej uczniów szkoły podstawowej” Frątczakowie E. J. Bydgoszcz 1995r
http://blizejprzedszkola.pl/temat-50,263,z-bajka-bezpieczniej-inscenizacja
http://www.bezpieczneprzedszkole.com/opowiadania-i-bajki
http://wychowaniekomunikacyjne.org/index.php?page=home
http://www.edukacja.edux.pl/p-25455-lesna-szkola-ruchu-drogowego-scenariusz.php
http://www.pyrek.pl/panel_nauczycielski_199.html
https://www.superkid.pl/wierszyki-dla-dzieci-zasady-bezpieczenstwa
13. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ
SCENARIUSZ 1
Temat: Zasady przechodzenia przez jezdnię.
Cele zajęć:
Uczeń:
•
potrafi prawidłowo przejść przez ulicę,
•
stosuje w praktyce zasady przechodzenia przez jezdnię,
•
posiada poczucie odpowiedzialności za swoje bezpieczeństwo na drodze,
•
zna sposoby oznakowania przejść dla pieszych.
Metody: inscenizacja, pokaz, ćwiczenia na makiecie, zabawy z wykorzystaniem
elementów miasteczka mobilnego, praktyczne ćwiczenia na drodze.
Środki: treść wiersza W. Chotomskiej pt. „Gdy zamierzasz przejść ulicę.”, opowiadanie
W. Dodelskiej pt. „Dlaczego chodzę po pasach?”, makieta, ilustracje, piosenka „Zebra
twoim przyjacielem”, elementy miasteczka mobilnego (znaki drogowe, pasy)
Przebieg zajęć:
1.
Powitanie.
2.
Zabawa „Tam i z powrotem na chodniku”.
18
3.
Odpowiadanie na pytanie „Z czym kojarzy się wam słowo bezpieczeństwo?” za
pomocą „burzy mózgów”.
4.
5.
Próba odpowiedzi na pytanie „Kiedy jesteś bezpieczny na drodze?”.
Rozmowa z dziećmi nt. ich drogi do szkoły i ewentualnej konieczności
przechodzenia przez jezdnię.
6.
Zapoznanie dzieci z treścią opowiadania pt. „Dlaczego chodzę po pasach?”
7.
Wysłuchanie piosenki „Zebra twoim przyjacielem”.
8.
Rozmowa z uczniami na temat roli zebry w ruchu ulicznym.
9.
Przypomnienie 5 zasad przechodzenia przez ulicę. Nauka na pamięć wiersza „Gdy
zamierzasz przejść ulicę”.
10. Inscenizacja poszczególnych zasad przechodzenia przez ulicę.
11.
Porządkowanie
ilustracji
przedstawiających przechodzenie
przez jezdnię,
uzasadnianie zachowania się dzieci na kolejnych obrazkach.
12. Ćwiczenia przechodzenia przez jezdnię na makiecie z zastosowaniem modeli
pojazdów i ludzików.
13. Zabawa na boisku szkolnym (dzieci dzielimy na „pojazdy” i „pieszych”, rysujemy
kredą ulicę).
14. Przygotowanie uczniów do wyjścia na drogę publiczną. Omówienie dyscypliny,
reguł i bezpieczeństwa na drodze.
15. Ćwiczenia przechodzenia przez jezdnię po pasach. Zapoznanie ze sposobami
oznakowania przejść dla pieszych.
16. Ewaluacja zajęć. Dzieci odbijają swój paluszek pod „buzią” uśmiechniętą, jeżeli
potrafią bezpiecznie zachować się na jezdni, lub pod „buzią” smutną, jeżeli jeszcze
dobrze nie utrwaliły zasad prawidłowego poruszania się po ulicy.
Materiały do zajęć
Bezpieczeństwo na drodze
(http://www.poeto.pl/wiersz/30710/Bezpiecze%C5%84stwo_na_drodze_%28)
Jak bezpiecznym być na drodze
Mówi słup na jednej nodze
Jego światła wciąż migają
Wszystkich ludzi ostrzegają
Gdy czerwone światło świeci
19
Stoją wszyscy starsi dzieci
Na zielonym iść możemy
O tym wszyscy dobrze wiemy
Uczy nas też pani w klasach
Że przechodzi się na pasach
Przez ulice nie biegniemy
Teraz już to wszyscy wiemy
Na rowerze tylko w kaskach
Pamiętajcie o odblaskach
Taki odblask po to świeci
By bezpieczne były dzieci
„Gdy zamierzasz przejść ulicę” (Wanda Chotomska)
Gdy zamierzasz przejść ulicę,
musisz poznać tajemnicę.
1. Na chodniku przystań bokiem.
2. Popatrz w lewo bystrym okiem.
3. Skieruj w prawo wzrok sokoli.
4. Znów na lewo spójrz powoli.
5. Jezdnia wolna – więc swobodnie
mogą po niej przejść przechodnie.
Piosenka „Zebra twoim przyjacielem” książce Emilii i Jana Frątczak „EDUKACJA
KOMUNIKACYJNO - DROGOWA”
Zebra twoim przyjacielem
na ulicach gwarnych miast!
Każdy jej zawdzięcza wiele
Przed wypadkiem strzeże was!
Zebra twoim przyjacielem
w jej życzliwość zawsze wierz!
Ona do twych stóp się ściele,
Gdy przekraczasz jezdnię wszerz!
Zebra twoim przyjacielem
tam gdzie sznur pojazdów gna!
W dzień powszedni i w niedzielę
Ona chroni cię od zła!
20
Zebra twoim przyjacielem!
Po jej pasach zawsze idź,
a osiągniesz swoje cele,
i nie stanie ci się nic!
„Dlaczego chodzę po pasach?” (W. Dodelska)
Pojechaliśmy do miasta po sprawunki. Bardzo lubię jeździć do miasta. Tyle ciekawych
rzeczy można tam zobaczyć. Są piękne sklepy, auta, wygodne chodniki i szerokie jezdnie,
pomalowane gdzieniegdzie w białe pasy. Tylko ludzie są tu okropnie wychowani.
Zamiast przechodzić sobie zwyczajnie z jednej strony ulicy na drugą, wszyscy pchają się
na pasy. Chciałem im na to zwrócić uwagę, że tak nie można, bo pasy się pobrudzą, ale
Kuleczka warknął na mnie ze złością:
- Nie wygłupiaj się!
Obraziłem się. I cóż takiego głupiego chciałem powiedzieć? Chyba miałem rację,
prawda?
SCENARIUSZ 2
Temat: Inscenizacja wiersza „Jak paw przez jezdnię przechodził” – J.
Wasilewskiego
Cele ogólne:
• zapoznanie dzieci z zasadami bezpiecznego poruszania się po drodze,
•umiejętność odczytywania wybranych znaków drogowych i sygnalizacji świetlnej .
Cele szczegółowe:
Dziecko :
• wie, co oznacza czerwone i zielone światło sygnalizacji świetlnej,
• zna zasady bezpiecznego przechodzenia przez ulicę,
• dostrzega sytuacje zagrażające zdrowiu i bezpieczeństwu na drodze,
• odczytuje wybrane znaki drogowe,
• wyodrębnia i nazywa charakterystyczne dźwięki ulicy zna pojazdy uprzywilejowane
oraz numery alarmowe,
• inscenizuje wiersz,
21
• dokonuje oceny postępowania bohaterów wiersza,
• wykazuje sprawność manualną,
Formy pracy:
zajęcie grupowe i indywidualne
Metody:
słowne, oglądowe, czynne
Pomoce: znaki drogowe, pasy, obrazki do zagadek wzrokowych,sylwety samochodów,
strój pawia, przebrania dla dzieci, płyty CD z piosenkami i odgłosami ulicy, karty pracy,
klej, papier wycinankowy czerwony, żółty, zielony, czarny.
Przebieg zajęć:
1. „ Kto wie, niech powie” – zagadki słowno – wzrokowo - słuchowe o ruchu drogowym
(rozpoznawanie wybranych znaków drogowych, kolorów sygnalizacji świetlnej,
przejścia dla pieszych....)
Zagadki słowne:
• stoją przy drodze na jednej nodze Kto to taki? Jak jeździć trzeba, nauczyć mogą
drogowe ......(znaki)
• oko, zwrócone w twoją stronę , czerwone, żółte lub zielone. (sygnalizator świetlny)
• gdy łypie okiem czerwonym, stoisz nieporuszony. Gdy oczko puszcza zielone,
przechodzisz na drugą stronę . (sygnalizator świetlny)
• zielone, żółte albo czerwone, na skrzyżowaniach są rozmieszczone. One nam mówią :
„stój!” albo „idź !”, powiedz, co mogę na myśli mieć? (sygnalizator świetlny)
• co to za zwierzę na jezdni leży? nim po nim przejdziesz rozejrzeć się należy. (zebra)
• każdemu kierowcy bardzo się przydają – nakazują , zakazują , albo ostrzegają. (znaki
drogowe)
• ma radiowóz, mundur nosi, czasem o dokument prosi. We Włocławku, Ełku, Lądku po
to jest, by strzec porządku. (policjant)
Zagadki wzrokowe:
Dzieci
odgadują
zagadkę
na
podstawie odkrywanych fragmentów obrazków
(samochody uprzywilejowane – utrwalenie numerów alarmowych, wybrane znaki
drogowe, sygnalizacja świetlna, paw)
Zagadki słuchowe:
„Odgłosy ulicy” – rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne pojazdy... ( płyta
CD)
22
2.Ilustrowanie ruchem treść piosenki
3. Słuchanie wiersza „Jak paw przez jezdnię przechodził” – rozmowa na temat sytuacji
przedstawionej na obrazku oraz ocena postępowania bohaterów wiersza
4. Inscenizacja wiersza:
Po chodniku szedł raz paw
i tak myślał sobie:
– Jaki jestem piękny, ach,
jak dostojnie chodzę.
Podziwiają mnie na pewno
wszyscy dookoła,
bo urodą nikt tu ze mną
zrównać się nie zdoła.
Doszedł paw do skrzyżowania
i choć światło miał czerwone,
on na jezdnię wejść chciał zaraz,
żeby przejść na drugą stronę.
Lecz ktoś krzyknął:
– Stój, co robisz!
Poczekaj chwileczkę,
wszak przez jezdnię się przechodzi
tylko na zielonym świetle!
A paw odparł dumnym głosem:
– Mnie to nie dotyczy.
Ja na każdym świetle mogę
chodzić po ulicy,
bo mam ogon taki piękny,
taki kolorowy,
że aż na mój widok stają
wszystkie samochody.
Zresztą zaraz sam zobaczysz –
krzyknął paw na koniec
i na jezdnię wszedł, choć światło
było wciąż czerwone.
Wtem usłyszał pisk hamulców.
Ratunku! – zawołał,
skoczył w górę, uszedł z życiem,
lecz już bez ogona.
Długo potem opłakiwał
swoje pawie pióra.
Stał przed lustrem i powtarzał:
Wyglądam jak kura.
Ale już od tamtej pory,
gdy idzie przez miasto,
23
to cierpliwie zawsze czeka
na zielone światło.
6. Praca techniczna – wyklejanie kawałkami kolorowego papieru sylwety sygnalizacji
świetlnej .
7. Wystawa wykonanych prac.
8. Podsumowanie zajęć i ewaluacja.
24
Załącznik nr 1.
Ankieta dla rodziców
Szanowni Państwo!
Zwracam się do Państwa z prośbą o wypełnienie ankiety, w której wyrażą
Państwo swoją opinię o realizowanej w szkole innowacji „Bezpieczeństwo na scenie,
czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa”. Uzyskane wyniki
zostaną wykorzystane w mojej dalszej pracy nad podwyższeniem jakości pracy szkoły w
zakresie bezpieczeństwa dzieci.
Ankieta jest anonimowa. Proszę o dokładne zapoznanie się z pytaniami i
udzielenie szczerych odpowiedzi. Wybrane odpowiedzi proszę podkreślić.
1. Czy zostali Państwo poinformowani przez nauczyciela o celach i treściach
programu „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad
bezpieczeństwa”?
a) tak
b) nie
2. Czy Państwa dziecko chętnie uczestniczyło w innowacji „Bezpieczeństwo na
scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa ” ?
a) tak
b) nie
c) nie wiem
3. Zajęcia innowacji „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki uczyć
dzieci zasad bezpieczeństwa” poruszają zagadnienia:
a) interesujące
b) przydatne
c) nieprzydatne
d) nudne
4. Czy Pani/Pana dziecko było zainteresowane tematyką i formą realizowanych
zajęć?
a) tak
25
b) nie
c) nie wszystkich
5.Czy Państwa dziecko opowiada w domu o treści realizowanych na zajęciach?
a) tak, chętnie
c) czasami
d) nie
6. Czy uważają Państwo, że uzyskane przez dziecko na zajęciach wiadomości i
umiejętności dotyczące bezpieczeństwa i pierwszej pomocy przydadzą mu się w
życiu?
a) tak
b) nie
c) nie wiem
7. Czy uważają Państwo, że program innowacyjny „Bezpieczeństwo na scenie, czyli
jak językiem sztuki uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa” jest słuszną inicjatywą i
powinien być kontynuowany w przyszłości?
a) tak
b) nie
Dziękuję za wypełnienie ankiety!
26
Załącznik nr 2.
KONKURS WIEDZY
O ZASADACH BEZPIECZEŃSTWA W RUCHU DROGOWYM
Cele konkursu:
⇒ utrwalenie wiedzy dotyczącej znajomości podstawowych zasad bezpieczeństwa na
drodze,
⇒ podsumowanie programu „Bezpieczeństwo na scenie, czyli jak językiem sztuki
uczyć dzieci zasad bezpieczeństwa”,.
Regulamin konkursu
1. Konkurs
obejmuje
zakres
wiedzy
dotyczącej
zdobytych
wiadomości
o
bezpieczeństwie.
2. Konkurs ma charakter rywalizacji indywidualnej.
3. W turnieju uczestniczą wszystkie dzieci biorące udział w innowacji.
4. Zadania dla dzieci są jednakowe.
Punktacja:
⇒ Za każde dobrze wykonane zadanie uczeń otrzymuje 1 pkt.
Zadania konkursowe:
1.
Rozwiązanie zagadek o ruchu drogowym. Uczeń zapisuje odpowiedzi na kartce.
a) Stoją przy drodze na jednej nodze
wszystkim kierowcom ku przestrodze.
27
Obrazki na nich rozmaite,
czyta kierowca zamiast liter.
b) W białej czapce
na ulicy ważną jest osobą.
Wszyscy słuchać go muszą,
gdy kieruje ruchem.
c) Zgadniesz co to jest,
gdy pomyślisz szczerze.
Tak nazywa się część jezdni
Lub w Zoo zwierzę.
2. Odpowiedzi TAK – NIE
-
Czy przejście dla pieszych – pasy, oznaczone jest kolorem czarnym?
-
Czy przechodzimy przez ulicę na czerwonym świetle?
-
Czy wolno oddalać się z kimś obcym?
-
Czy wolno przyjmować słodycze i inne smakołyki od obcych?
-
Czy dzieciom wolno bawić się zapałkami?
-
Czy mundur policjanta jest koloru zielonego?
-
Czy wolno otwierać drzwi obcym?
-
Czy bezpiecznie jest zjeżdżać na sankach z górki na ulicę?
-
Czy wóz strażacki jest koloru czerwonego?
-
Czy policjant jest naszym przyjacielem?
-
Czy na rowerze możemy jeździć po ulicy?
-
Czy dotykamy włączonego żelazka?
-
Czy znak „stop” jest koloru czerwonego?
-
Czy sygnalizator świetlny pomaga nam w przechodzeniu przez ulicę?
-
Czy dzieci mogą same poruszać się po ulicy?
-
Czy chodnik jest przeznaczony tylko dla pieszych?
-
Czy kolor czerwony na sygnalizatorze świetlnym znaczy „Idź”?
-
Czy kolor zielony znaczy „Stop”?
-
Czy znaki telefon, taxi, szpital są znakami informacyjnymi?
-
Czy żółte trójkąty to znaki ostrzegawcze?
-
Czy można samemu naprawiać gniazdko elektryczne?
28
-
Czy można biegać po ulicy?
3. Numery alarmowe
Każdy uczeń dostaje kopertę, w kopercie znajdują się trzy obrazki z pojazdami:
samochód policyjny, ambulans, wóz strażacki oraz trzy numery telefonów alarmowych
997, 998, 999. Należy dopasować numery telefonów do właściwego pojazdu.
4. Odpowiedzi na pytania. Dzieci losują po jednym pytaniu, na które odpowiadają
na forum grupy:
Gdy nieznajoma osoba próbuje zatrzymać cię na ulicy:
a) idziesz posłusznie za nim,
b) biegniesz w kierunku, gdzie są ludzie,
c) głośno wzywasz pomocy.
Co oznaczają światła na sygnalizatorze świetlnym?
Dlaczego dzieci powinny nosić znaczki odblaskowe?
Ktoś kogo nie znasz zatrzymuje się samochodem i proponuje ci, że podwiezie cię
do domu. Co zrobisz?
a) mówisz: „Chętnie pojadę” i wsiadasz do samochodu,
b) nie podejmujesz z nim rozmowy i idziesz w swoją stronę.
Co to są pojazdy uprzywilejowane? Wymień je.
Kto może kierować ruchem drogowym?
W jaki sposób należy prawidłowo przewozić dzieci w samochodzie?
Co oznacza czerwone światło na sygnalizatorze świetlnym?
Komu jest potrzebny fotelik w samochodzie?
Jesteś świadkiem wypadku. Pod jaki numer zadzwonisz, żeby wezwać służby
ratownicze?
W którym miejscu należy przechodzić przez jezdnię?
5. Pierwsza pomoc:
dzieci otrzymują koperty z kartonikami zawierającymi kolejne
etapy udzielania
pierwszej pomocy poszkodowanemu i zadanie dodatkowe (praktyczny pokaz: wezwania
29
służb ratowniczych, sprawdzenia oddechu, resuscytacji, pozycji bocznej ustalonej).
Zadaniem każdego ucznia jest ułożenie kartoników we właściwej kolejności oraz
zaprezentowanie wylosowanego zadania.
Zakończenie konkursu:
Podsumowanie punktów, wyłonienie zwycięzcy, wręczenie dyplomów wszystkim
uczestnikom.
30