pobierz - Akademia Orange

Zajęcia w ramach „Akcji: Głęboka!”
Grupa uczestników: dzieci z O!Świetlicy w wieku 7-13.
Warsztaty artystyczno-edukacyjne: 1 x tydzień
Czym jest legenda?
12 stycznia 2013
Cele:
- Wprowadzenie dzieci do ogólnej tematyki „Akcji: Głęboka!”
−
Ukazanie dzieciom czym jest legenda, jak się ją przekazuje, o czym może opowiadać
−
wskazanie roli legendy w tworzeniu kultury
I.Pogadanka – wprowadzenie.
Efektem naszych zajęć ma być stworzenie słuchowiska o ulicy Głębokiej, więc informujemy dzieci
jaki przyjmujemy tryb pracy ( i współpracy) podczas zajęć grupowych (raz w tygodniu).
Rozmawiamy też ogólnie o słuchowisku i mówimy dzieciom czym jest.
Aby przygotować słuchowisko musimy poznać nie tylko technikę tworzenia go, ale wszystko co
ważne aby przygotować odpowiednie treści i zrozumieć rolę słuchowiska .
II. Włączamy dzieciom słuchowisko „Legenda o złotej kaczce”. Po wysłuchaniu legendy zadajemy
pytania, dotyczące tego jakie elementy muszą pojawić się w legendzie.
Ważne aby dzieci same na podstawie legendy wskazały cechy:
- zawiera równocześnie elementy realistyczne i fantastyczne
- początkowo powstawała jako przekaz ustny podawany przez pokolenia
- legendy, dotyczą często powstawania miast, państw, rodów
- legendy to opowieści o różnych bohaterach, złożone z postaci realistycznych i/lub
fantastycznych
- legendy dotyczą dobra i zła oraz muszą mieć ciąg dramaturgiczny
III.Dzieci mają w parach (młodze-starsze) ułożyć kolejność wydarzeń w usłyszanej legendzie.
Po ułożeniu czytamy na głos kolejność wydarzeń i sprawdzamy czy zgadza się z treścią.
IV.Dzieci czytają na głos inną legendę. Następnie losują po jednym wydarzeniu z legendy.
V.Każde dziecko ilustruje treść zdania na kartce. Może wybrać technikę: rysować, malować lub
wyklejać.
VI.Nagrywamy dzieci, które czytają fragment zilustrowanych przez siebie legend. Nagrywamy to
na dyktafonie w odpowiedniej kolejności.
VII.Podkładamy głos dzieci do obrazków w efekcie czego powstaje animacja.
Nowe legendy i legendy miejskie
19 STYCZNIA 2013
Cele:
•wskazanie dzieciom czym jest legenda miejska
•ukazanie mechanizmu tego jak powstaje legenda miejska
•stworzenie własnej legendy miejskiej
I. Wprowadzenie.
Włączamy dzieciom słuchowisko ze współczesną legendą miejską. Można znaleźć jakąś na youtubie, vimeo
ale też nagrać samodzielnie przed zajęciami przy pomocy odpowiedniego sprzętu.
II. Rozwinięcie
1. Włączamy nowe słuchowisko i na zasadzie burzy mózgów podajemy czym charaketeryzuje się legenda
miejska
2. Pokazujemy stronę internetową gdzie znajdują się legendy miejskie
Dzieci czytają na głos trzy legendy miejskie ( znajdują się w materiałach dydaktycznych). Dyskutujemy o
nich.
Legenda miejska (ang. urban legend) to opowieść, która charakteryzuje się następującymi cechami:
•jej akcja dzieje się niedawno,
•jej bohaterem jest opowiadający, jego krewny czy znajomy lub — częściej — „znajomy
znajomego”,
•opowiadana jest jako prawdziwa, opisywane zdarzenia miały zdarzyć się naprawdę,
•rozprzestrzenia się spontanicznie — słuchacze stają się opowiadającymi i rozprzestrzeniają
opowieść dalej,
•w trakcie przekazywania ulega modyfikacjom, w opowieści pojawiają się nowe szczegóły, inne
giną „po drodze”, często modyfikacje mają na celu dostosowanie opowieści do lokalnych realiów,
•źródła miejskiej legendy są na ogół nieznane, często niemożliwe do ustalenia,
•zawiera emocjonalne elementy (często humoru lub makabry), ostrzega przed fatalnymi skutkami
działań sprzecznych z zasadami obowiązującymi w danej społeczności, potwierdza lęki i obawy
przez złem czyhającym wokół.
Wbrew nazwie scenerią miejskiej legendy nie musi być miasto, choć źródłem legend miejskich jest na ogół
kultura współczesna miast.
III. Praca w grupach. Dzieci losują tematy legend miejskich i mają je wymyślić w podgrupach, z
zastrzeżeniem, że powinny się w nich znaleźć niektóre słowa, które losują na osobnych kartkach.
1. Legenda o tym dlaczego ulica głęboka nazywa się głęboka
słowa, które muszą znaleźć się w opowieści: kanały, labirynt, kostka brukowa, czerwona wstążka, dziurka od
klucza,
2. Legenda o mieszkańcu, który nie lubił dzieci
słowa, które muszą znaleźć w opowieści: ser, czaszka, dziura, ucho, diament, peleryna-niewidka, kłódka
3. Legenda o dworcu Cieszyńskim
rekwizyty: plaster, pierścień, opona, autobus-widmo,
Współpraca – czy kultura powstaje w wyniku wspólnego działania?
2 lutego 2013
Cele:
− wskazanie roli wspólnot w budowaniu dziedzictwa kulturowego
− określenie jaką rolę pełnią obywatele w tworzeniu państwa i jego kultury
− zapoznanie dzieci z rolą poszczególnych osób w państwie, mieście i wspólnocie lokalnej
I. Wprowadzenie: pogadanka.
Rozmawiamy na temat wspólnoty i tego czym w ogóle jest.
II. Czytanie fragmentu książki „Współpraca” o tym jak powstaje film. Wskazanie na rolę
poszczególnych osób przy tworzenia filmu.
III. Zadanie: dzieci mają przygotować program zmiany jakiegoś elementu w otoczeniu
lokalnym np. na ulicy Głębokiej. W podgrupach opracowują i wypisują poszczególne
punkty, określają też w jaki sposób chciałyby to zmienić, przy czyjej pomocy i co do tego
potrzebują.
IV. Prezentacja propozycji zmian przed resztą grupy. Dzieci wybierają swoich reprezentantów
do przedstawienia pomysłów, ale również biorą udział w prezentacji.
V. Dzieci indywidualnie wypisują na kartkach pytania, które chciałyby zadać prezydentowi RP,
szczególnie w temacie wspólnoty.
Pytania wybrane na spotkanie z prezydentem:
Czy wydaje się Panu, że w sieci, w internecie można zrobić coś fajnego razem? Czy tam też można
współpracować? Teraz dzieci często spędzają tam więcej czasu niż na podwórku?
Czy myśli Pan, że w szkołach wystarczająco dużo robi się razem, oczywiście poza wuefem?
Ma Pan bardzo dużo ochroniarzy i cały sztab ludzi, którzy z panem współpracują? Ilu ich jest??
Spotkanie dziec z prezydentem odbywa się dwa dni później w Świetlicy Krytyki Politycznej w
Cieszynie
Obrzędy i rytuały – dawniej
9 lutego 2013
Cele:
−
−
−
−
I.
zapoznanie dzieci z obrzędami i rytuałami, które miały miejsce na Śląsku Cieszyńskim
wskazanie, które obrzędy i rytuały przetrwały do dzisiaj i jak się je obchodzi
ukazanie dzieciom, że obrzędy i rytuały, które miały bądź mają miejsce w najbliższej przestrzeni są
jednym z elementów całej kultury
wskazanie roli rytuałów i obrzędów w innych społeczenościach, w tym poza europejskich.
Wprowadzenie. Pogadanka. Przypominamy dzieciom ostatnie zajęcia o wspólnocie i pytamy co
może być formą utrzymania i zachowania wspólnoty. Wprowadzamy wyrazy: obrzęd i rytuał.
II. Spotkanie z gościem z instytucji partnerskiej - Muzeum Śląska Cieszyńskiego.
1. Gość opowiada ogólnie o rytuałach i obrzędach na obszarze Śląska Cieszyńskiego w przystępny dla
dzieci sposób. Informacja uzupełniona jest o zdjęcia, ilustracje oraz wykres roku obrzędowego, stąd dzieci
są zaangażowane w jego wykład i aktywnie biorą w nim udział.
2. Odróżniamy rytuał od obrzędu, zapisujemy definicje na tablicy. Objaśniamy ponownie obydwa słowa.
III. Praca w grupach
3. Dzieci losują wybrane obrządy i mają je w grupach zainscenizować. Mogą do tego wykorzystać stroje,
które wykonują z przygotowanych komponentów.
Treść rytuału jest zapisana na kartce. ( załącznik w materiałach dydaktycznych)
4. Zanim dzieci w grupach zaprezentują swój rytuał, który nagrywamy na kamarze to pokazujemy im na
mapie, gdzie znajdują się kraje, z których rytuały i obrzędy pochodzą.
Współczesne rytuały
19 lutego 2013
Cele:
− przekazanie dzieciom wiedzy na temat różnicy pomiędzy dawnymi a współczesnymi
rytuałami
− ukazanie wymiaru wspólnotowego oraz funkcji rytuałów
− pokazanie przemian, które dokonały się w zakresie rytuałów
− wskazanie na rolę nowych mediów w procesie zapośredniczania rytuałów
I. Wstęp
1. Co to jest rytuał? Jak może być konstruowany nowy rytuał?
Oglądamy otwarcie Olimpiady na youtube.com
Pogadanka- omawiamy:
a) co było pokazana na filmie
b) co musieli wykonywać ludzie podczas otwarcia olimpiady
c) funkcje rytuałów – jak różniły się zachowania uczestników i obserwatorów (widzów)
d) jak można uczestniczyć w rytuałach (czynnie i biernie)
e) w jaki sposób nowe media zapośredniczają udział w rytuałach
2. Czym się różnią rytuały współczesne od tych dawnych? - burza mózgów
- dyskusja na podstawie poprzednich zajęć, spisujemy główne różnice na zasadzie porównań
2. Rozwinięcie – gra grupowa.
Dzieci dostają kartki z czynnościami/ rytuałami i mają zebrać podpisy od osób, które je wykonują.
Kto pierwszy wypełni kartkę ten wygrywa, omawiamy wypisane czynności.
4. PRACA INDYWIDUALNA:
a) Co robię – opis zajęć w tygodniu
Dzieci otrzymują specjalne arkusze, na których mają narysowane dni i godziny. Mają na swoim
indywidualnym harmonogramie zaznaczyć co robią w danym dniu w trakcie roku szkolnego.
b) wypisują na kartce święta i rytuały, które obchodzą, np.:
walentynki, pasowanie na ucznia, przysięga ( żołnierska), święto miasta, święto ulicy Głębokiej,
koncert, święto szkoły, dzień dziecka, pierwszy dzień wiosny, dzień ziemi, dzień nauczyciela, dzień
kota, maraton sportowy, Festiwal filmowy, rozdanie nagród literackich „Nike”,
korzystanie z internetu, uczenie się, czytanie książek, świętowanie urodzin, słuchanie radia,
oglądanie filmów na vimeo/youtube.
5. Praca grupowa i indywidualna
Każde dziecko losuje kartkę, na której zapisane są nowe święta i specjalne rytuały związane z ich
obchodzeniem. Dzieci mają samodzielnie wymyślić jak można świętować konkretne dni, jak mogą
wyglądać konkretne rytuały w ramach działań
Ilustrujemy za pomocą różnych materiałów plastycznych wybrane rytuały. Każdy losuje jeden i
później ma go zaprezentować przed grupą.
Następnie z ramach prezentacji inni mogą proponować swoje pomysły na obchodzenie święta.
2 lutego – dzień obszarów wodno-błotnych
11 lutego – dzień dokarmiania zwierzyny leśnej
8 marca – dzień pokoju na świecie
14 marca – dzień liczby Pi
21 maja - dzień kosmosu
29 marca – dzień metalowca
16 Kwietnia - Dzień Sapera
7 kwietnia - dzień zdrowia
8 czerwca - dzień informatyka
dzień przewodników i ratowników górskich
12 września – dzień zdrowia jamy ustnej
21 października - dzień bez skarpetek
7 listopada – dzień feministek
4 października - dzień zwierząt
3 grudnia - dzień osób niepełnosprawnych
Od plotki do portalu internetowego. Jak działa informacja?
20 lutego 2013
Cele:
− zapoznanie dzieci z różnymi metodami korzystania z mediów
− poznanie nowych środków masowego przekazu
− przedstawienie dawnych form przekazu treści
I. Spotkanie z gościem z organizacji partnerskiej - Stefanem Mańką i Agnieszką
Kramarczyk– redaktorem portalu gazetacodzienna.pl i fotografką.
Stefan opowiada o pracy w redakcji, mówi jakie są działy w gazecie, jak znalazł się w redakcji,
kogo sławnego spotkał w pracy, zabawną historię itd.
Zadanie od redakcji:
1. Dzieci mają przeprowadzić w parach wywiady ze sobą, otrzymują do tego profesjonalny
sprzęd do nagrań
2. Dzieci mają przedstawić relacje z wydarzenia oraz nakręcić materiał ze spotkania za
pomoca komórki.
3. Na koniec redakcja, przy pomocy dzieci przeprowadza wywiad na temat „Głęboka Fest” -
święta ulicy, które odbędzie się 25-go maja.
II. Jakie są rodzaje gazet? Każde dziecko otrzymuje jedną gazetę i po wcześniejszym
wprowadzeniu przez Zespół Świetlicy mają określić jaki to rodzaj prasy:
- tygodnik
- dziennik
− portal internetowy
− miesięcznik
Mają określi także jaki gazeta ma zasięg:
-lokalny
-ogólnokrajowy
3. Pokazujemy dzieciom archiwum informacji o Świetlicy i przypominamy poszczególne jej
działania.
4. Siadamy w kręgu i za pomocą metody „podaj dalej” wspólnie rysujemy swoje portrety.
Losujemy z dwóch pojemników: a) imię dziecka b) część twarzy do narysowania. W konsekwencji
otrzymujemy konfigurację np.: Michał+ nos, Asia+lewe oko.
W efekcie powstaje portret każdego dziecka, który ostatecznie trafia do tego, kto go zaczął czyli
narysował kształt głowy.
Po otrzymaniu portretu dzieci dopisują: Kim jestem?
Każdy może zrobić swoją stronę w Kronice. Robimy to w celu pokazania jej na święcie ulicy
Głębokiej.
Pamięć i zapominanie. Wspomnienia jako element tworzący wspólnotę.
21 lutego 2013
Cele:
− ukazanie dzieciom tego, czym jest pamięć zbiorowa i indywidualna
− wskazanie na rolę pamięci i zapominania w procesach tworzenia kultury
− przypomnienie dzieciom o dotychczasowych działaniach i ich znaczeniu w chwili obecnej
I. Rozdajemy dzieciom kawałki włóczki, rozlewamy farbę do poszczególnych kubków.
Dzieci maczają włóczkę w wybranym kolorze farby, kładą na kartcę i odciskają ją na niej.
Powtarzają tą czynność, zanurzając włóczkę w różnych kolorach i układając w wybrany przez
siebie sposób na kartce. Mogą też posługiwać się słomkami żeby farba rozprowadzała się na kartce
pod wpływem podmuchu.
Prace odkładamy do momentu wyschnięcia.
II. Pogadanka. Prosimy dzieci aby wymieniły po kolei to, co pamiętają z naszych
poszczególnych działań przygotowujących do święta Głębokiej.
Przypominamy co to jest: legenda, legenda miejska, obrząd, rytuał, codzienne rytuały, rytuały
zbiorowe, jakie dzieci znają rytuały, czym jest wspólnota, współpraca.
III. Burza mózgów: Co chcielibyście zorganizować na święcie ulicy Głębokiej? Spisujemy
pomysły i dzielimy się pracą.
IV. Nagrywamy spot reklamowy na temat ulicy Głębokiej, każdy mówi jedno zdanie do
kamery. Jest to równocześnie pierwsza, oficjalna zapowiedź święta ulicy.
V. Wracamy do prac, które powstały na początku zajęć. Dzieci mają za zadania przy użyciu
ołówków dorysować do powstałych na kartkach kolorowych kleksów wybranych scenek
z życia świetlicy. Staną się one elementem kroniki, którą będzie można obejrzeć w
ramach święta ulicy.