docSmaug straszy z ekranu
download 
Reklamacja Transkrypt
Smaug straszy z ekranu
HOBBIT: PUSTKOWIE SMAUGA RAPORT SPECJALNY Smaug straszy z ekranu Jesteśmy już po premierze drugiej części filmowej trylogii Petera Jacksona „Hobbit: Pustkowie Smauga”. Prezentuje ona dalszy ciąg wędrówki krasnoludów i Bilba Bagginsa, jednak klimat podróży, w której uczestniczymy, z pewnością jest inny niż w „Niezwykłej podróży”. Nastrój opowiadanej historii budują emocje bohaterów, których poznajemy coraz lepiej, sceny walki oraz widoki spustoszonych krain. Największych wrażeń dostarcza jednak konfrontacja ze smokiem. Razem z Bilbem Bagginsem i krasnoludami stajemy oko w oko z prawdziwą bestią... Tekst: Marcin Bąk Smaug straszy z ekranu 1 HOBBIT: PUSTKOWIE SMAUGA RAPORT SPECJALNY z plemienia zmiennokształtnych istot, które niegdyś zostały stracone przez orków. To dlatego udziela wsparcia wędrowcom umykającym przed pościgiem, choć – jak wyznaje – nie lubi krasnoludów za ich chciwość. Podróże zmieniają Krasnoludy spoglądające na ruiny miasta Dal. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga T wórcy filmu stanęli przed wyjątkowo trudnym zadaniem. Z jednej strony zależało im na powtórzeniu sukcesu zeszłorocznej premiery, z drugiej zaś chcieli opowiedzieć o wędrówce nieco inaczej niż w części pierwszej. W „Niezwykłej podróży” dopiero poznawaliśmy bohaterów, teraz zaś przyglądamy im się poprzez pryzmat emocjonalnych wątpliwości i zmagań ze słabościami. Cele te udało się osiągnąć dzięki armii specjalistów. Ich działania – wspomagane możliwościami współczesnej techniki komputerowej oraz bogatego rekwizytorium – złożyły się na wizualnie efektowną całość. Peter Jackson zaś skorzystał z tego, co sam Tolkien nazywał subkreacją. Do dzieła pisarza dodał własne pomysły i rozwinął jego wizję. W obrazie Mroczna Puszcza Petera Jacksona sprawia wrażenie miejsca całkowicie pozbawionego życia. Las zatopiony w ciemnościach i oblepiony wszechobecnymi pajęczynami jest niczym labirynt, z którego nie ma ucieczki. 2 Jacksona pojawiają się nie tylko nowe postacie, lecz także nowe lokalizacje, takie jak grobowce królów Nazguli w High Fells. Są one oryginalnym pomysłem reżysera, wprowadzonym do Tolkienowskiego uniwersum. Ruszamy w drogę Bohaterów „Hobbita: Niezwykłej Podróży” pożegnaliśmy mniej więcej w połowie drogi do Ereboru, gdy zdołali wymknąć się orkom. Już na początku drugiej części trylogii przekonujemy się jednak, że zagrożenie nie minęło. Na szczęście – choć oczywiście nie zawsze wychodzi to na dobre – na swojej drodze Bilbo i krasnoludy spotykają istoty, które wyróżniają się magicznymi zdolnościami i umiejętnościami. Do takich postaci należy Beorn, strażnik lasu i przyjaciel zwierząt, wzbudzający postrach nawet wśród orków. Ten mieszkaniec skraju Mrocznej Puszczy przemienia się w groźnego niedźwiedzia, obdarzonego ogromną siłą. W swojej ludzkiej postaci Beorn przywodzi na myśl wilkołaki, często pojawiające się w pierwszych filmach grozy. Ma nadmiernie owłosioną twarz i wydłużone kończyny. Zarówno w filmie, jak i w książce jest ostatnim Smaug straszy z ekranu Dzięki pomocy Beorna podróżnikom udaje się dotrzeć do Mrocznej Puszczy – największych lasów Śródziemia, zamieszkiwanych przez leśne elfy i nawiedzanych przez siły zła. Ich ucieleśnieniem są ogromne pająki. To właśnie tutaj hobbit po raz pierwszy odkrywa w sobie talent wojownika. Dzięki broni z Gondolinu i magicznemu pierścieniowi z determinacją staje w obronie przyjaciół. Podejmuje walkę z odrażającymi i budzącymi wstręt potworami. W scenerii Mrocznej Puszczy po raz pierwszy możemy także dostrzec wpływ pierścienia na Bilba. Możliwość utraty Gollumowego skarbu znacząco wpływa na uwydatnienie się walecznej postawy dotychczas niepozornego pana Bagginsa. Znaczenie przemiany filmowego bohatera doceniamy tym bardziej, że dokonuje się ona w naprawdę przerażającej przestrzeni. Mroczna Puszcza Petera Jacksona sprawia wrażenie miejsca całkowicie pozbawionego życia. Las zatopiony w ciemnościach i oblepiony wszechobecnymi pajęczynami jest niczym labirynt, z którego nie ma ucieczki. Z informacji związanych z powstawaniem produkcji wiadomo, że makieta filmowego lasu powstała w studiu. Tworzyły ją potężne sztuczne drzewa, rośliny i pajęczyny. Pająki zaś to całkowicie efekt animacji komputerowej. Leśne elfy w filmie Petera Jacksona różnią się wyraźnie od swoich pobratymców z Rivendell, są bardziej nastawione na kontakt z naturą niż na jej przetwarzanie. Jak wszystkie elfy są oczywiście wielkimi estetami, wyróżniają się naturalnym wyczuciem piękna. Tolkien zaznaczył w swoich notatkach, że poddani króla Thranduila są spośród wszystkich elfów najbardziej nieokrzesani i niebezpieczni. Filmowi bohaterowie mają okazję się o tym przekonać, gdy zostają schwytani przez mieszkańców Mrocznej Puszczy. W trakcie rozmowy uwięzionego Thorina Dębowej Tarczy (w tej roli Richard Armitage) z Thranduilem (grany w filmie przez Lee Pace’a) wychodzą na jaw dawne animozje dzielące ich plemiona. Thorin z nieufnością odnosi się do władcy leśnych elfów i przypomina mu o nieudzieleniu pomocy krasnoludom zaatakowanym przez smoka. W ten sposób niweczy szansę na porozumienie z władcą. Z powieści się o tym nie dowiadujemy. Zwracając uwagę na różnice między filmem a książką, warto zatrzymać się przy wprowadzonej przez Petera Jacksona nowej postaci – wojowniczce Tauriel (grana w filmie przez Evangeline Lilly). Jest ona nie tylko przedstawicielką żeńskiej części społeczeństwa elfów, lecz także – w przeciwieństwie do arystokra- Spotkanie z leśnymi elfami Oprócz pająków bohaterowie spotykają w Mrocznej Puszczy także leśne elfy. Z powieści Tolkiena nie dowiadujemy się zbyt wiele na temat życia i zwyczajów tych istot. Dzięki informacjom pochodzącym z różnych dzieł autora Silmarillionu znamy jedynie imię króla leśnych elfów – Thranduil – oraz wiemy, że jest on ojcem jednego z uczestników Drużyny Pierścienia, elfa Legolasa. Król leśnych elfów – Thranduil. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga 3 HOBBIT: PUSTKOWIE SMAUGA RAPORT SPECJALNY z filmów kung-fu, w których wojownicy obdarzeni są nadludzkimi zdolnościami. Pan Królestwa Pod Górą – Smaug O ile w tradycji chińskiej smok jest istotą sprzyjającą ludziom, o tyle w kulturze europejskiej, z której wyrosło uniwersum Tolkiena, wielki gad uosabia zło. W książce Hobbit, czyli tam i z powrotem Smaug został obdarzony cechami przypisywanymi mu przez mitologie naszego kontynentu. Ukazanie w filmie smoka tak, by nie śmieszył, lecz przerażał, i zarazem intrygował, nie jest łatwym zadaniem. Przekonali się o tym chociażby twórcy „Wiedźmina”. Do dziś w środowisku fanów fantasy wizja smoka z tej produkcji uchodzi za antyprzykład. Tauriel z plemienia elfów. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga tów: Galadrieli, Elronda, Legolasa (w tej roli Orlando Bloom) – pochodzi z ludu. Wysoką pozycję dowódcy strażników króla Thranduila zawdzięcza swoim niesamowitym akrobatycznym umiejętnościom, które możemy podziwiać, gdy walczy z brutalnymi orkami. Sceny walki w wykonaniu Legolasa i Tauriel cechują się największą szybkością oraz nasyceniem elementami akrobatycznymi. Sztuki walki w Śródziemiu Scen walki w drugiej części „Hobbita” jest wiele, dlatego tak ważne było pokazanie ich w atrakcyjny i zarazem zróżnicowany sposób. Zadanie to Peter Jackson powierzył Stevenowi McMichaelowi, byłemu żołnierzowi piechoty morskiej, który sam przez wiele lat 4 poznawał akrobatykę, sztuki walki oraz prawidła ruchu scenicznego. Zgodnie z zamysłem reżysera, każda rasa w Śródziemiu różni się od pozostałych plemion warunkami fizycznymi, sposobem poruszania się i stylem walki. Na uwagę zasługują zwłaszcza sceny z elfami. Podczas zmagań z przeciwnikiem korzystają z eleganckich, lekkich broni, którymi posługują się z wielkim kunsztem. Ich łucznicy należą do najlepszych w Szerokim Świecie. Z ogromną precyzją i sprawnością potrafią wypuścić mnóstwo celnych strzał. Sceny walki w wykonaniu Legolasa i Tauriel cechują się największą szybkością oraz nasyceniem elementami akrobatycznymi. Uzyskanie takich rezultatów na ekranie było możliwe dzięki doskonałemu przygotowaniu ekipy kaskaderskiej oraz współczesnym technikom komputerowym. Wspomniane kadry przypominają sceny walki Smaug straszy z ekranu Nad postacią Smauga graficy pracowali przez dwa i pół roku. Wygenerowany komputerowo smok jest ogromny, co widać zwłaszcza w scenach spotkania z Bilbem i krasnoludami. Zgodnie z intencją Tolkiena ma złoto-czerwony pancerz i zionie ogniem. Odpowiada założeniom pisarza także pod względem charakterologicznym. Jest przebiegły i chytry. Wyróżnia się inteligencją. Można pokusić się o stwierdzenie, że autor Hobbita byłby z takiej kreacji Smauga zadowolony. W pierwszej części widzieliśmy smoka tylko w krótkich migawkach, w drugiej pojawia się w całej swej ponurej potędze, niepozbawionej jednak okrutnego humoru. Thorin Dębowa Tarcza podczas ucieczki z pałacu leśnych elfów. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga wyprawy. Owładnięty żądzą odzyskania Arcyklejnotu – symbolu władzy nad wszystkimi krasnoludzkimi plemionami – gotów jest grozić hobbitowi bronią. Ta emocjonalna wielowymiarowość Thorina pozwala poczuć przedsmak wielkiej bitwy, którą zobaczymy w trzeciej części ekranizacji. Coraz bliżej finału Twórcy „Pustkowia Smauga” doprowadzili akcję do kulminacyjnego momentu. Oto rozwścieczony smok wylatuje z groty i podąża w stronę miasta ludzi z zamiarem dokonania zemsty. Ci, którzy nie czytali powieści Tolkiena, w napięciu będą czekać na rozwój Emocjonalna wielowymiarowość Thorina pozwala Coraz bliżej skarbu Wyjątkową postacią, odmalowaną zgodnie z narracją Tolkiena, jest wspominany już Thorin Dębowa Tarcza. W pierwszej części ekranizacji twórcom filmu udało się zaakcentować królewskość tej postaci, w drugiej zaś – możemy obserwować w Thorinie mniej szlachetne cechy. Im bliżej utraconej ojczyzny, tym bliżej skarbów. Podstawowa skaza krasnoludów – umiejętnie podsycana przez władców ciemności – to nieopanowana chciwość, która zaczyna kierować szlachetnym dotąd księciem. Thorin zostawia rannego siostrzeńca, rzekomo by nie spowalniał poczuć przedsmak wielkiej bitwy, którą zobaczymy w trzeciej części ekranizacji. wypadków. Ci, którzy znają fabułę książki, w ogólnym zarysie wiedzą, jak filmowe przygody hobbita się zakończą. Niespodzianką pozostaną dla nich wątki subkreacyjne, których w trzeciej części z pewnością nie zabraknie. Pozostaje nam zatem czekać na zakończenie przygód pana Bagginsa i ostatnią odsłonę Śródziemia w reżyserii Petera Jacksona. 5 HOBBIT: PUSTKOWIE SMAUGA RAPORT SPECJALNY Bilbo Baggins w skarbcu. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga Podróżnicy w trakcie ucieczki z pałacu leśnych elfów. Kadr z filmu Hobbit: Pustkowie Smauga CIEKAWOSTKI • Aby precyzyjnie ustalić, w jaki sposób będzie wyglądało każde ujęcie, na potrzeby produkcji stworzono miniatury budynków i poszczególnych elementów Śródziemia. • Przy produkcji filmu pracowali specjaliści do spraw... niszczenia i postarzania Następnie sfilmowano je za pomocą kamery wielkości... pomadki. ubrań. Wraz z rozwojem fabuły ubrania bohaterów miały być coraz bardziej zużyte, uszkodzenia zaś musiały przypominać te, które pojawiły się we wcześniejszych scenach, • Wiele scen nagrywano w dwóch wersjach dekoracji – obie różniły się rozmiarami. i tylko się pogłębiać. Do postarzania ubrań używano między innymi papieru ściernego, W jednej na planie występowali hobbici z krasnoludami. Gdy na planie pojawiał się drucianych szczotek i narzędzi jubilerskich – szlifierek. Jeden z członków ekipy za pomocą Gandalf, wykorzystywano mniejsze dekoracje, tak aby wyolbrzymiały postać czarodzieja. pęsety wyskubywał włosie z kurtki podróżnej Bilba, by wyglądała na wytartą, ale tylko Obie wersje musiały różnić się tylko rozmiarem, aby nie było niespójności po nałożeniu w miejscach, gdzie paski torby ocierały się o materiał. na siebie nagranych scen. • Aktorzy wcielający się w role elfów pod okiem specjalistów uczyli się elfickich języków • Za każdym razem, gdy na ekranie kinowym widzimy krasnoluda, może to być jeden z czterech ludzi: aktor grający tę rolę, dubler z drugiej ekipy, kaskader lub dubler quenya i sindarin, stworzonych przez Tolkiena. występujący w scenach nagrywanych w mniejszych dekoracjach. W filmie gra siedmiu • Sceny, które rozgrywają się w skarbcu Ereboru, kręcono w studiu. Część monet Bilbów. strzeżonych przez Smauga została wykonana z gumy i pokryta farbą w złotym kolorze, część – wytworzono z aluminium. W skarbcu znalazło się też około 2000 tysięcy sztuk biżuterii, które powielono za pomocą technik komputerowych. 6 Smaug straszy z ekranu 7
