Wymiana handlowa

Wymiana handlowa
2015-11-24 14:14:18
2
Oprócz węglowodorów, głównym przedmiotem eksportu jest aluminium hutnicze, którego ZEA są czołowym
eksporterem na świecie. Kolejna ważną pozycją w tej grupie jest złoto, będące głównym towarem reeksportu.
Przez Dubaj przechodzi 10 proc. światowych obrotów tym metalem.
Jak wynika z danych za rok 2013, eksport w relacji do PKB stanowi ok. 70 proc., a import ponad 51 proc. W 2013
r. eksport ukształtował się na poziomie około 273 mld dol.
Eksport ropy naftowej skierowany jest głównie do Japonii, Korei Południowej, ChRL i innych państw Azji
Wschodniej. Udział środków pochodzących z eksportu węglowodorów w PKB Emiratów osiągnął poziom prawie 30
proc., ponad 30 proc. przypada na reeksport towarów importowanych, a 20 proc. PKB stanowi pozostały eksport ,
z którego cztery piąte pochodzi ze specjalnych stref ekonomicznych.
Głównymi odbiorcami eksportu ZEA jest Japonia (15 proc.), Indie (13 proc.), Iran (11 proc.), Tajlandia, Singapur i
Korea Płd. (po 5,5 proc.). Natomiast towary importowane do ZEA pochodzą głównie z Indii (17 proc.), Chin (14
proc.), Niemiec (ok. 5 proc.) i Japonii (4 proc.). Dominują w nim: maszyny i sprzęt transportowy, chemikalia oraz
żywność.
Wyniki handlu zagranicznego
3
Wyszczególnienie
2010
2011
2012
2013 2014*
Obroty handlu zagranicznego
(mln USD)
373.8
437.9
446,9
453,8
475,8
Eksport (mln USD)
212,2
252.3
264,5
273,3
277,4
Import (mln USD)
161.4
185.6
182,4
180,5
198,4
*prognoza
Źródło: MSZ
Kraje Rady Współpracy Państw Zatoki (RWPZ) obejmującej: ZEA, Arabię Saudyjską, Bahrajn, Kuwejt, Oman i Kata
uznały, że dla nadania odpowiedniego impulsu rozwojowego niezbędne jest zintegrowanie swych gospodarek w
jeden system na wzór Unii Europejskiej. Oznacza to utworzenie wspólnego rynku towarów, usług, kapitału i siły
roboczej oraz unii walutowej. Dojście do tych celów jest w przypadku RWPZ procesem trudnym.
Członkowie RWPZ to kraje o gospodarkach strukturalnie do siebie podobnych, nie komplementarnych, a raczej
konkurencyjnych. Na handel między nimi przypada tylko 7 proc. ich obrotów, mimo taryfowego uprzywilejowania
w ramach porozumienia GAFTA.
Gospodarki te są w ogromnym stopniu uzależnione od siły roboczej pochodzącej z krajów, które nie są członkami
Rady. Dlatego trudno jest np. zastosować do tych cudzoziemców postanowienia o wspólnym rynku pracy.
Trudności w procesie integracyjnym obrazuje rezygnacja w 2009 roku ZEA z przystąpienia do unii walutowej. Był
to protest przeciw umiejscowieniu organów zarządzających RWPZ w Arabii Saudyjskiej, a nie w Emiratach.
Posunięcie to zostało odebrane jako nieprzyjazny krok polityczny, nie uwzględniający faktu, że ZEA są
największym centrum finansowym na Półwyspie Arabskim o niekwestionowanym znaczeniu globalnym oraz tego,
że dotychczas nie została na ich terytorium ulokowana żadna z agend RWPZ.
Relacje gospodarcze z UE
W 1989 roku Komisja Europejska i RWPZ podpisały umowę o współpracy przewidującą m.in. podjęcie negocjacji
w sprawie zawarcia umowy o wolnym handlu. Rozmowy rozpoczęto w 1990 r.
Pomimo kilkukrotnych rund spotkań technicznych i politycznych, nie osiągnięto pełnego porozumienia. Krajom
RWPZ bardzo zależy na podpisaniu umowy, gdyż ich handel z Unią Europejską (największym partnerem
handlowym) cechuje się dużą nierównowagą. Przy łącznych obrotach rzędu 79,6 mld euro unijny eksport do
krajów RWPZ przewyższa o 165 proc. import z tych krajów. W 2010 roku eksport z UE do państw RWPZ wyniósł
64,8 mld euro, natomiast eksport RWPZ do UE to 34,7 mld euro.
4
W przypadku ZEA dysproporcja ta jest jeszcze większa: wartość importu z obszaru UE jest większa od
emirackiego eksportu prawie pięciokrotnie (eksport z UE - 27,7 mld euro, import z UE 5,7 mld euro).
Kraje RWPZ liczą na uzyskanie dostępu do rynku europejskiego dla produktów swych nowobudowanych gałęzi
przemysłu. Zlikwidowałoby to ich uzależnienie od monokulturowego eksportu naftowo-gazowego.
Negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu zostały w końcu 2008 roku zawieszone na wniosek strony
arabskiej. RWPZ nie widzi uzasadnienia dla bardzo sztywnego stanowiska strony europejskiej, w sprawach
mających charakter postulatów politycznych, które postrzeganych są przez Rade za mieszanie się w jej sprawy
wewnętrzne.
W tej sytuacji termin ostatecznego podpisania umowy pozostaje w dalszym ciągu nieokreślony.
5