Opis techniczny

OPIS TECHNICZNY
do projektu „Budowy infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej
na obszarze pogórniczym siarki w Jeziórku”.
1. Podstawa opracowania
1.1.Mapy sytuacyjno-wysokościowe terenu projektowanej inwestycji w skali 1:1000,
1.2. Obowiązujące normy
1.3. Ustalenia z wizji lokalnej w terenie,
2. Stan istniejący
Projektowany do budowy infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej teren, zlokalizowany jest
w obrębie obszaru pogórniczego Jeziórko, gmina Grębów, powiat tarnobrzeski,
woj. podkarpackie.
Pod względem morfologicznym rozpatrywany teren, połoŜony jest w granicznej strefie
Kotliny Sandomierskiej, którą od północy ogranicza dolina Wisły.
LeŜy w zasięgu zlewni rzeki Trześniowki, a biorąc ściślej jej prawego dopływu, którym jest
rzeka śupawka.
Teren ten przylega bezpośrednio do drogi wojewódzkiej nr 871 Nagnajów – Tarnobrzeg
– Stalowa Wola – Nisko.
Pod względem ukształtowania rzeźby terenu jest to obszar płaski, z lokalnymi obniŜeniami
powstałymi w wyniku eksploatacji siarki metodą wytopu.
Otworowa eksploatacja siarki na tym obszarze spowodowała bardzo duŜe zmiany
przekształcenia środowiska glebowego.
NaleŜy je zaliczyć do dwóch zasadniczych grup przekształceń:
- geomechanicznych (geotechnicznych),
- hydrologicznych,
Przekształcenia geomechaniczne obejmowały głównie deformacje terenu powstałe
w wyniku zaciskania się pustek poeksploatacyjnych po wytopionej siarce. Objawiały się one
obniŜeniem terenu dochodzącym nawet do 6 m. Do tego typu przekształceń naleŜały
równieŜ mechaniczne uszkodzenia gleb spowodowane pracami wiertniczymi, montaŜowymi,
ruchem sprzętu cięŜkiego, karczowaniem pni drzewnych oraz demontaŜem uzbrojenia pól
górniczych po zakończonej eksploatacji. Zasięg osiadań powierzchni terenu sięgał nawet
kilkuset metrów od skrajnych otworów eksploatacyjnych.
Przekształcenia hydrologiczne kształtowały się jako następstwo poeksploatacyjnych osiadań
terenu. W obniŜeniach tych zbierały się wody gruntowe i opadowe. Pomimo pracującego
systemu odwadniania kopalni obniŜającego pierwotne zwierciadło wód o 3-4 m, tworzyły się
tam zalewiska wód czwartorzędowych.
Skutki przekształceń środowiska
glebowego były stopniowo zmniejszane poprzez
wykonywanie zabiegów rekultywacyjnych oraz odpowiednio zaprojektowany system
odwodnienia.
Odrębnego omówienia wymagają stosunki wodne i ich wpływ na środowisko.
Analizowany teren jest drenowany przez rzekę Trześniówkę (prawy dopływ Wisły) oraz
Dąbrówkę. Wody śupawki skierowane były w okresie eksploatacji siarki do rzeki Dąbrówki
i omijały były obszar górniczy.
Pod względem występowania zwierciadła wód gruntowych obszar ten wyróŜnia się płytkim
zaleganiem zwierciadła wód gruntowych.
W rejonie złoŜa siarki występowały piętra wodonośne: czwartorzędowe i trzeciorzędowe.
Eksploatacji siarki towarzyszyły procesy osiadania terenu. Te z kolei powodowały zaburzenia
stosunków wodnych w rejonie objętym eksploatacją i terenach do nich przylegających.
Swobodny poziom wód czwartorzędowych w strefach objętych osiadaniem kształtuje się na
głębokości od 0,2 m do 4,0 m poniŜej pierwotnej powierzchni terenu, co powodowało
powstawanie zalewisk w lokalnych obniŜeniach. Kopalnia zmuszona była prowadzić
odwodnienie nie tylko terenów objętych eksploatacją, lecz równieŜ powiększających się
w miarę jej rozwoju na terenach poeksploatacyjnych.
Pracą systemu odwadniającego, który tworzyły rowy, rząpia, studnie głębinowe utrzymywany
był spływ wód gruntowych w kierunku lokalnie działających urządzeń drenaŜowych.
Zasięgiem tego oddziaływania odwadniania w piętrze czwartorzędowym objęty był obszar
o powierzchni 20-30 km2. W trakcie eksploatacji nie uległ zmianie zasadniczy kierunek
spływu tych wód. Przebiegał on w stronę regionalnej podstawy drenaŜu, jaką jest Wisła.
Fragmentarycznie był on zaburzany oddziaływaniem Trześniówki i w mniejszym stopniu
śupawki.
W wyniku opisanych wyŜej procesów i prowadzonych w latach ubiegłych prac
rekultywacyjnych powstały na obszarze objętym opracowaniem 4 róŜnej wielkości
powierzchniowe zbiorniki wodne, tj.:
- zbiornik nr 2 o powierzchni 29 ha i pojemności
– Q max = 580 000 m2
- zbiornik nr 3 o powierzchni 12,18 ha i pojemności – Q max = 260 000 m2
- zbiornik nr 4 o powierzchni 3,94 ha i pojemności – Q max = 78 800 m2
- zbiornik nr 6 o powierzchni 7,0 ha i pojemności – Q max = 140 000 m2
Stanowią one naturalną bazę do uprawiania turystyki i rekreacji dla mieszkańców gminy
Grebów i okolicznych miast tj. Tarnobrzega, Stalowej Woli i Sandomierza odległych od tego
terenu o kilka (w przypadku Tarnobrzega) do kilkunastu kilometrów (w przypadku
Sandomierza i Stalowej Woli).
3. Opis projektowanych rozwiązań
Rozwiązania objęte niniejszym projektem mają na celu utworzenie w obrębie
rozpatrywanego obszaru, tras rowerowych i dla pieszych wraz z niezbędna infrastrukturą
obejmującą drobne urządzenia typu wiaty, ławki, sanitariaty, place zabaw dla dzieci.
Ponadto stworzone zostaną warunki dla uprawiania rekreacji w obrębie istniejących
zbiorników wodnych.
Główny układ komunikacyjny w obrębie rozpatrywanego obszaru oparto o przebieg
projektowanej do przebudowy drogi gminnej stanowiącej głównie dojazd do byłego
górniczego pola Nr XX. W aktualnym stanie jest to droga z płyt betonowych o szerokości
jezdni 6,00 m i szerokości poboczy 1,00 m. Projektuje się przebudowę tej drogi na odcinku
1050 m, w rejon zbiorników wodnych nr 3 i 6.
Inne elementy projektowanej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej to:
• Parkingi na 20 samochodów osobowych
• ŚcieŜki pieszo-rowerowe
• Terenowy taras widokowy
• Pomosty cumownicze drewniane
• Ławki z cegły klinkierowej
• Tablice informacyjne
• Boisko trawiaste do małych gier
• Zadaszenia
•
•
Sanitariaty ze szczelnymi zbiornikami
Kosze na śmieci
4. Charakterystyka projektowanych urządzeń
Droga do przebudowy klasy technicznej – D
Łuki poziome spełniają warunki normowe.
a/ spadek poprzeczny projektowanej do przebudowy drogi daszkowy 2%,
na łukach z jednostronnym przechyłem o spadku zmiennym w zaleŜności
promienia łuku kołowego,
b/ spadki podłuŜne projektowanej niwelety drogi,
Długość łączna projektowanej do przebudowy drogi – 1050 m, w km 0+010 – 1+060
Przekrój drogowy:
- szerokość jezdni
- 5,00 m
- szerokość poboczy - 2 x 1,00 m
Podbudowa z kruszywa łamanego grubości – 20 cm.
Nawierzchnia z mieszanek mineralno-bitumicznych asfaltowych o grubości 5 cm (warstwa
ścieralna) - wariant 1
ŚcieŜki rowerowe i dla pieszych – trasy ich poprowadzono wzdłuŜ brzegów zbiorników
wodnych.
Łączna długość projektowanych ścieŜek - 4540 m
Szerokość ścieŜek – 2,00 m
Podbudowa z kruszywa łamanego gr. 10 cm na nasypie o gr. śr. 30 cm.
Nawierzchnia z mieszanek mineralno-bitumicznych asfaltowych o grubości 3 cm (warstwa
ścieralna)
Terenowy taras widokowy - projektowany jest z wykorzystaniem
istniejącego
utwardzonego wyniesienia terenowego w sąsiedztwie drogi wojewódzkiej nr 871
i przylega do zbiornika wodnego nr 2.
Jego powierzchnia wynosi 180 m2.
Projektuje się wykonanie nawierzchni z mieszanek mineralno-bitumicznych asfaltowych
o grubości 5 cm (warstwa ścieralna) - wariant 1.
Będzie on słuŜył równieŜ jako parking dla podróŜnych.
Zostaną tu ustawione tablice informacyjne, ławki, drewniane zadaszenie. Taras widokowy
zostanie oświetlony.
Pomosty cumownicze - konstrukcje drewniane, pomosty na palach o wymiarach rzutu
poziomego 2 x 5 m.
Pale drewniane zaimpregnowane φ 20 cm wbite w dno na gł. ok. 1,5 m.
Belki podłuŜne z tarcicy impregnowanej 14 x 18 cm.
StęŜenia podłuŜne i poprzeczne z desek impregnowanych 5 x 12 cm.
Pomost z desek impregnowanych grubości 50 mm.
Pomosty te będą spełniać równieŜ rolę stanowisk do wędkowania.
Ławki wzdłuŜ ścieŜki rowerowej – przyjęto konstrukcję murku z klinkieru z siedziskiem
z łat drewnianych. Szerokość ławki 0,42 m. długość 2,0 m.
Ława fundamentowa z betonu B 15 o wymiarach 25 x 200 cm, poziom
posadowienia - 0,9 m.
Ławka z cegły klinkierowej klasy 250 na zaprawie cementowej.
Siedzisko ławki z listew drewnianych 4 x 6 cm zaimpregnowanych i
polakierowanych.
Mocowanie siedziska wg . rys. szczegółowego.
Tablice informacyjne – z blachy powlekanej koloru białego w obramowaniu z listew
drewnianych o wymiarach 1,00 x 1,50 m przymocowane do słupów ( bali) drewnianych
φ 12 wysokości 2,50 m. StęŜenia poprzeczne z dyliny φ 10.
Tablice informacyjne umieszczone w odległości 23m od drogi wojewódzkiej nr 871.
Boisko trawiaste do małych gier – boisko o wymiarach 26,00 x 40,00 m
z wyznaczonymi liniami i zamocowanymi słupkami do rozciągnięcia siatki oraz tablicy do
koszykówki. Przystosowane do gry w siatkówkę, koszykówkę, babingtona , ewentualnie
innych zabaw ruchowych.
Projektuje się plantowanie powierzchni boiska, humusowanie oraz wykonanie trawników
dywanowych.
Gotowe słupki do gry w siatkówkę i statyw tablicy do koszykówki naleŜy zamontować na
gotowym fundamencie z betonu posadowionym – 0,9m.
Zadaszenia – konstrukcja przestrzenna, - budowla na słupach drewnianych zadaszenia
pokryta gontem bitumicznym w kolorze zielonym.
Powierzchnia zabudowy:
1) Wiata na grilla – 50,24 m2
Stopy fundamentowe o wymiarach 30 x 30 cm, - poziom posadowienia 0,9 m z
betonu B 20.
Słupy drewniane z tarcicy nasyconej 14 x 14 cm.
Podwaliny z tarcicy nasyconej 14 x 14 cm.
Płatwie drewniane z tarcicy nasyconej 14 x 18 cm.
Krokwie z tarcicy nasyconej 8 x 16 cm.
Deskowanie pełne z desek gr. 25 mm.
Pokrycie gont bitumiczny.
Posadzka betonowa gr. 10 cm na podsypce piaskowej gr. 10 cm.
2) Wiata dla wędkarzy – 12,56 m2.
Stopy fundamentowe o wymiarach 30 x 30 cm, - poziom posadowienia 0,9 m z
betonu B 20.
Słupy drewniane z tarcicy nasyconej 12 x 12 cm.
Podwaliny z tarcicy nasyconej 12 x 12 cm.
Płatwie drewniane z tarcicy nasyconej 12 x 16 cm.
Krokwie z tarcicy nasyconej 7 x 14 cm.
Deskowanie pełne z desek gr. 25 mm.
Pokrycie gont bitumiczny.
Posadzka betonowa gr. 10 cm na podsypce piaskowej gr. 10 cm.
Konstrukcja wiat mocowana do fundamentów za pomocą marek stalowych wg. Rysunku
szczegółowego.
Sanitariaty - konstrukcja plastikowa typu „TOI – TOI” ze szczelnym zbiornikiem na
nieczystości.
Kosze na śmieci – kubły stalowe na słupkach stalowych.
Projektowane urządzenia infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej spełniają warunki
normatywne i obowiązujące w tym zakresie standardy. Są to rozwiązania adekwatne do
moŜliwości i warunków terenowych.
5. Opis wpływu projektowanych urządzeń na środowisko
Projektowane przedsięwzięcie nie wpłynie negatywnie na stan środowiska naturalnego.
Poprawne wykonanie projektowanych robót, zgodnie z normami oraz zasadami wiedzy
technicznej i budowlanej, nie będzie oddziaływać negatywnie na poszczególne
komponenty środowiska. RównieŜ w trakcie eksploatacji nie wystąpi zagroŜenie
w Ŝadnym elemencie środowiska. W zakresie ochrony powietrza i klimatu akustycznego
realizowane przedsięwzięcie w największym stopniu przyczyni się do poprawy sytuacji
w tych elementach środowiska eliminując pylenie, zwiększając płynność ruchu, co
wpływa korzystnie na klimat akustyczny eliminując nadmierny hałas przy ruszaniu
i zatrzymywaniu pojazdów (np. na wybojach).
Jedynie w trakcie budowy poszczególnych elementów infrastruktury w ramach
projektowanego przedsięwzięcia moŜe wystąpić zwiększona emisja zanieczyszczeń do
powietrza i emisja hałasu, związana z pracą maszyn budowlanych. Emisje te będą
krótkotrwałe i przemijające.
Dla projektowanego przedsięwzięcia nie jest konieczne ustanawianie obszaru
ograniczonego uŜytkowania, gdyŜ nie występują sytuacje związane z powaŜną awarią
przemysłową, ani nie występuje transgraniczne oddziaływanie na środowisko.