Podążając za Twoim Miłosierdziem – Misyjna Droga

Podążając za Twoim Miłosierdziem – Misyjna Droga

Podążając za Twoim Miłosierdziem – Misyjna Droga
Krzyżowa (Zambia)
Ojcze Miłosierny, proszę Cię o wiarę w to, że zawsze mnie szukasz, czekasz na mnie i mi
przebaczasz.
Panie Jezu, proszę Cię o serce pokorne i czyste, bym podczas rozważania tej drogi
krzyżowej doświadczał Twojego Miłosierdzia, na nowo odkrył i realizował uczynki
miłosierdzia względem ciała oraz względem duszy.
Duchu Święty, proszę Cię o otwartość na słowa, które usłyszę.
STACJA I – Pan Jezus skazany na śmierć
Rzekł do nich Piłat: Cóż, więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem? Zawołali
wszyscy: Na krzyż z Nim! (Mt 27,22)
WIĘŹNIÓW POCIESZAĆ
Omega, trzynastoletnia dziewczynka z nieformalnej salezjańskiej szkoły. Zazwyczaj
nieobecna na zajęciach. Kiedy już się pojawia, jest spóźniona, płacze i zasypia na lekcjach.
Dowiedziałam się, że nie ma ojca, a jej mama sprzedaje warzywa w mieście. Omega często
zostaje w domu z malutką siostrą, Sarą. Nie może przez to kontynuować edukacji. Jako
dziecko została skazana na los dorosłej osoby.
Jezu Miłosierny, uwalniaj mnie z moich zniewoleń i naucz mnie pocieszać tych, którzy
w różny sposób zostali uwięzieni.
STACJA II – Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech
Mnie naśladuje! (Mk, 8, 34)
SPRAGNIONYCH NAPOIĆ
Anna znów miarowym krokiem zmierza do placówki salezjanów. Mijam ją, idąc na poranną
Mszę św. Pozdrawia mnie z daleka. Jej twarz rozświetla uśmiech. Jest kucharką. Każdego
dnia wstaje bardzo wcześnie, by przemierzyć pieszo 5 km dzielące jej glinianą chatkę
z placówką salezjańską. Jej mąż zmarł kilka lat temu. Sama utrzymuje czwórkę dzieci
i matkę. Kończy pracę przed 17, po czym udaje się na popołudniową Mszę św. Potem
wraca, ale nie na odpoczynek. W domu czeka na nią wymagająca opieki matka i dzieci.
I tak każdego dnia.
Jezu Miłosierny, daj mi siłę, abym codziennie podejmował swój krzyż na nowo i naucz mnie
zauważać tych, którzy są spragnieni.
STACJA III – Pierwszy upadek pod krzyżem
On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę,
i zasiadł po prawicy tronu Boga. (Hbr 12, 2b)
NIEUMIEJĘTNYCH POUCZAĆ
Oddaję testy kończące rok szkolny. Jack znów nie zrobił niczego dobrze i stał się
pośmiewiskiem pozostałych uczniów. Rozwiązujemy zadania jeszcze raz, wspólnie. Jack
nadal nic nie rozumie. Jest najgorszy w klasie, a zarazem sumienny, pilny, pracowity. Nie
poddaje się zniechęceniu i presji klasy. Przychodzi na każde zajęcia szkolne i uczestniczy
w oratorium.
Jezu Miłosierny, podnoś mnie z każdego upadku i zniechęcenia oraz daj mi mądrość jak
służyć innym swoimi talentami.
STACJA IV – Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Symeon zaś błogosławił i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek
i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz
przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. (Łk 2, 34)
KRZYWDY CIERPLIWIE ZNOSIĆ
Przygarbiona, niewysoka, z bezzębnym uśmiechem. Pani Faustina ubrana w kolorową
chitengę przychodzi już kolejny raz. Straciła męża i dzieci, a teraz opiekuje się trójką
wnuków. Razem przeżywają ból utraty bliskich. Kobieta chce zapewnić wnukom
utrzymanie i edukację, ale nie ma pieniędzy. Prosi o pomoc.
Jezu Miłosierny, pomóż mi, abym tak jak Twoja Matka potrafił towarzyszyć innym
w cierpieniu oraz cierpliwie znosił krzywdy.
STACJA V – Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi
Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli
na Niego krzyż, aby Go niósł za Jezusem. (Łk 23,26)
GŁODNYCH NAKARMIĆ
Od urodzenia mieszkali w Lusace, chodzili do szkoły. Pewnego dnia ich los się zmienił.
Stracili rodziców i przeprowadzili się do ciotki mieszkającej w najbiedniejszej dzielnicy
Kabwe. Siostra matki jako najbliższa rodzina musiała przyjąć Neishę i Collinsa. Teraz ich
żywi i wychowuje.
Jezu Miłosierny, naucz mnie przyjmować pomoc od innych oraz daj mi czujny wzrok bym
widział i odpowiadał na potrzeby głodnych.
STACJA VI – Weronika ociera twarz Jezusowi
Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. (Mt 25, 40)
MODLIĆ SIĘ ZA ŻYWYCH I UMARŁYCH
Godfrey jest na drugim roku college’u. Mieszka z dwiema siostrami i mamą. Ojciec nie żyje.
Młody chłopak codziennie uczestniczy we Mszy św. i poleca opiece Bożej swoją rodzinę.
Rozmawialiśmy wczoraj na temat najbliższej przyszłości. Zaskoczył mnie swoimi planami.
Nie chce w ciągu najbliższych lat zakładać rodziny. W Zambii wiele małżeństw zawieranych
jest już przed dwudziestym rokiem życia. Godfrey chce najpierw ukończyć szkołę, a potem
pracować, by pomóc swojej siostrze zdobyć wykształcenie. Nikt mu nie narzucił tych
planów, to jego wybór i troska o rodzeństwo.
Jezu Miłosierny, pomóż mi widzieć w bliźnich Twoje oblicze, oddaję Ci żywych i umarłych,
którzy teraz tej modlitwy potrzebują.
STACJA VII – Drugi upadek pod krzyżem
Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim
się twarz zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. (Iz 53,3)
URAZY CHĘTNIE DAROWAĆ
Wybuchła bójka. Podczas wieczornych zajęć w oratorium dwóch jedenastoletnich
chłopców rzuciło się na siebie. Walczyli zaciekle. Próbowałam ich uspokoić, ale nie dałam
rady. Zauważył to jeden z księży. Z jego pomocą udało nam się rozdzielić chłopców.
Zaczęliśmy rozmawiać. Dostali wybór: jeśli chcą uczestniczyć w oratorium, mają się
przeprosić. Nie było to proste. Chris długo siedział na betonie zanim zdecydował się
podejść do Petera i podać mu rękę.
Jezu Miłosierny, Ty mnie nie potępiasz nawet wtedy, jeśli robię coś złego. Zawsze dajesz mi
wybór i mi towarzyszysz. Proszę, bym nie potępiał siebie i innych, ale chętnie darował
urazy.
STACJA VIII – Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty
Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi.
(Łk 23, 28)
STRAPIONYCH POCIESZAĆ
Prowadzimy zapisy osób potrzebujących wsparcia finansowego edukacji. Przychodzi
dziesięcioletnia dziewczynka. Jest sama. Zazwyczaj takie dzieci odsyłamy po rodziców.
Zaczynam jednak rozmawiać z dziewczynką i okazuje się, że ma większość dokumentów,
brakuje jej tylko informacji o rodzinie. Postanawiam z pomocą tłumacza uzupełnić te dane
i odesłać ją do domu. Pytam o imiona rodziców. Dziewczynka nie pamięta, ale w jej
brązowych oczach pojawiają się łzy. Po chwili mówi, że jej rodzice nie żyją, a starsza siostra
jest jej opiekunem. Wtedy zaczyna płakać na dobre.
Jezu Miłosierny, pokaż mi moją nędzę i grzech, bądź ze mną w każdej trudnej sytuacji.
Naucz mnie też jak pocieszać smutnych i strapionych.
STACJA IX – Trzeci upadek pod ciężarem krzyża
A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. (Hbr 5,8)
WĄTPIĄCYM DOBRZE RADZIĆ
Od niedawna w Makululu funkcjonuje nieformalna szkoła dla dzieci i młodzieży, które
z różnych powodów nie chodzą do rządowych szkół. Szkoła – to duże słowo. Nie ma
konkretnego miejsca, w którym prowadzone są zajęcia. Czasem lekcje odbywają się pod
drzewkiem mango, czasem w sali przykościelnej, w której składowane są materiały
do budowy kościoła. Brakuje wyposażenia, stale przybywają nowi uczniowie, którzy
porozumiewają się tylko w lokalnym języku. Bardzo trudno jest organizować lekcje,
gdyż grupa jest duża i zróżnicowana pod względem wieku i umiejętności. Wobec tej
rzeczywistości rodzą się bezradność, bezsilność, zniechęcenie, złość. Każdego dnia
na nowo Pan Bóg zaprasza do powstania i szukania nowych rozwiązań.
Jezu Miłosierny, proszę, abym przestał myśleć, że wszystko stracone i uwierzył w kolejną
szansę, jaką mi dajesz. Daj mi odkrywać, że każda porażka może prowadzić do zwycięstwa.
Naucz mnie towarzyszyć tym, którzy wątpią.
STACJA X – Pan Jezus z szat obnażony
Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli
Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. (Mt 27,28-29a)
NAGICH PRZYODZIAĆ
Oratorium. Andrew przychodzi w niebieskiej pidżamie w żółte kaczuszki. Koszulka od
stroju jest rozpięta. Chłopiec ciągle trzyma rozchodzący się materiał, by zakryć swój wydęty
brzuszek. Próbuję mu pomóc. Nie mogę poradzić sobie z zapięciem, bo materiał jest
podarty. Widzą to inne dzieci i zaczynają się głośno śmiać.
Jezu Miłosierny, ubierz mnie w szatę swojego Miłosierdzia i daj mi oczy pełne miłości,
bym nigdy nie sądził po zewnętrznych pozorach.
STACJA XI – Pan Jezus przybity do krzyża
Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i z drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa.
(J 19, 18)
GRZESZNYCH UPOMINAĆ
Makululu jest największą dzielnicą slumsów w Zambii. Jedna czwarta mieszkających tu
dzieci nie ma rodziców. Ludzie umierają w młodym wieku m.in. z powodu zakażenia
wirusem HIV. Często chorują ze względu na niski poziom higieny i warunki, w jakich żyją.
W ich domach goszczą również inne choroby: alkoholizm, narkomania, zdrady. Wszystko to
prowadzi do bólu i cierpienia.
Jezu Miłosierny, Ty zostałeś przybity do krzyża za wszystkie moje grzechy i niosłeś także
moje cierpienia. Proszę, bym umiał upominać tych, którzy ranią Cię swoimi świadomymi
wyborami zła.
STACJA XII – Pan Jezus umiera na krzyżu
Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.
(J 19,28)
PODRÓŻNYCH W DOM PRZYJĄĆ
Niewiele zostało mu życia. Jest tego świadomy. Chce pojednać się z Bogiem przed
śmiercią. Aby skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania, musi przemierzyć drogę
z buszu, w którym mieszka do miasta. Przyjmuje go jedna z rodzin w Kabwe. Tam na
godzinę 14.00 umówiony jest z kapłanem. Ksiądz Andrzej nie dociera, bo mężczyzna
umiera przed południem.
Jezu Miłosierny, dziękuję za cierpienie, które zniosłeś dla mnie z miłości. Ty mnie pragniesz.
Naucz mnie widzieć to samo pragnienie w oczach potrzebujących. Proszę, bym każdą
spotkaną osobę przyjmował z otwartym sercem.
STACJA XIII – Pan Jezus zdjęty z krzyża
A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża. (Dz 13, 29)
CHORYCH NAWIEDZAĆ
Sobotnie popołudnie w Makululu. W tym czasie przy kościele spotykają się wspólnoty
parafialne. Dzieci też jest tu mnóstwo. Z grupą kilkudziesięciu maluchów stoję w kółeczku
i śpiewam piosenki. W pewnym momencie zauważam poruszenie wokół jednego chłopca.
Podchodzę. Widzę gnijącą stopę dziecka, z której zeszła skóra. Sącząca się ropna
wydzielina i czerwona tkanka w pierwszej chwili przyprawiają mnie o obrzydzenie. Sięgam
jednak do podręcznej apteczki. Odkażam ranę, aplikuję maść z antybiotykiem i zakładam
opatrunek. Dziecko jest przerażone, ale cierpliwie znosi cierpienie. Potem włącza się do
wspólnej zabawy.
Jezu Miłosierny, Twoja męka już się zakończyła. Twe martwe, umęczone ciało spoczywa
w ramionach Matki. Panie, zabierz wszelkie bariery znajdujące się we mnie, które nie
pozwalają mi wyjść naprzeciw chorym i cierpiącym.
STACJA XIV – Pan Jezus złożony do grobu
A w miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie
złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo
grób znajdował się w pobliżu. (J 19,41-42)
UMARŁYCH GRZEBAĆ
Tuż za murem placówki salezjańskiej w Kabwe znajduje się cmentarz. Pomiędzy drzewami
akacjowymi wyrastają małe kopce – groby. Nie ma tu ogrodzenia i alejek. Brakuje zniczy
i kwiatów. Nikt o ten cmentarz nie dba. Ludzie przychodzą tu tylko po to, by wśród
śpiewów i tańców pochować kolejnego zmarłego.
Jezu Miłosierny, Twoje martwe ciało spoczywa już w grobie, ale śmierć nie ma nad Tobą
władzy. Ty zostawiłeś nam obietnicę swojego Zmartwychwstania. Proszę Cię o wiarę
w zbawienie dusz i ciał oraz w Twoje nieskończone Miłosierdzie.
ZAKOŃCZENIE
„Dziękuję Ci Panie, że z Miłości do mnie, przyszedłeś na ten świat, dla mnie żyłeś, umarłeś
i zmartwychwstałeś.
Dziękuję, że mogę doświadczać Twojego Miłosierdzia szczególnie w Sakramencie Pokuty
i Pojednania.
Dziękuję Ci, że pragniesz, bym z całą swą nędzą i słabością stawał się narzędziem Twojego
Miłosierdzia.
Dopomóż mi do tego, o Panie, (…)
aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według
zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im
z pomocą. (…)
aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były
obojętne na bóle i jęki bliźnich. (…)
aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego
miała słowo pociechy i przebaczenia. (…)
aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, (…)
aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje
własne znużenie i zmęczenie. (…)
aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich.”
Dzienniczek św. siostry Faustyny Kowalskiej, 163
Wolontariat Misyjny „Don Bosco”