PLP pismo historia

Sygn. akt II K 883/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 stycznia 2016 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska
Protokolant: Anita Grunt
przy udziale Prokuratora Mariusza Skwierawskiego
po rozpoznaniu w dniach 20.11.2013 r., 10.07.2014 r., 22.09.2014 r., 05.11.2014 r., 08.12.2014 r., 23.02.2015 r.,
26.02.2015 r., 20.04.2015 r., 08.07.2015 r., 19.11.2015 r., 07.01.2016 r. sprawy
1. P. B., ur. (...) w S.,
syna B. i B. z domu S.;
2. M. P., ur. (...) w D.,
syna M. i A. z domu B.
oskarżonych o to, że:
I. w dniu 20.09.2011 r. w G. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili
A. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.000,00 zł po uprzednim zaoferowaniu na portalu
internetowym G..pl oferty wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...) poprzez wprowadzenie w błąd
co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania po pobraniu zaliczki (nieprzesłaniu kluczy do oferowanego
mieszkania, niezwróceniu zaliczki, braku lokalu do wynajęcia),
- przy czym P. B. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od
25.08.2008 r. do 15.12.2008 r. i od 17.04.2009 r. do 31.05.2011 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk –
Północ w Gdańsku z dnia 15.12.2008 r. w sprawie II K 602/08 za przestępstwo podobne (art. 280 § 1 k. k.),
- przy czym M. P. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od
09.03.2009 r. do 09.03.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich z dnia 25.11.2005
r. w sprawie II K 186/05 za przestępstwo podobne (art. 286 § 1 k. k.);
tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
II. w dniu 22.09.2011 r. w G. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili
D. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 300,00 zł po uprzednim zaoferowaniu na portalu
internetowym G..pl oferty wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...) poprzez wprowadzenie w błąd
co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania po pobraniu zaliczki (nieprzesłaniu kluczy do oferowanego
mieszkania, niezwróceniu zaliczki, braku lokalu do wynajęcia),
- przy czym P. B. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od
25.08.2008 r. do 15.12.2008 r. i od 17.04.2009 r. do 31.05.2011 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk –
Północ w Gdańsku z dnia 15.12.2008 r. w sprawie II K 602/08 za przestępstwo podobne (art. 280 § 1 k. k.),
- przy czym M. P. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od
09.03.2009 r. do 09.03.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich z dnia 25.11.2005
r. w sprawie II K 186/05 za przestępstwo podobne (art. 286 § 1 k. k.);
tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.
I. oskarżonych P. B. i M. P. uznaje za winnych popełnienia zarzucanych im czynów, z tym ustaleniem, że czyny te
stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 k. k., każdy z tych czynów kwalifikuje z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64
§ 1 k. k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 91 § 1 k. k. oskarżonego P. B. skazuje na karę 2 (dwóch) lat i
6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a oskarżonego M. P. skazuje na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 46 § 1 k. k. zobowiązuje oskarżonych P. B. i M. P. do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę
na rzecz A. G. kwot po 500 (pięćset) złotych oraz na rzecz D. M. kwot po 150 (sto pięćdziesiąt) złotych;
III. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r.,
nr 123, poz. 1058 z późniejszymi zmianami) oraz § 1, 2, 14 ust. 2 pkt 3, 16, 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami)
zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. B. L. kwotę 1.756,44 złotych tytułem nieuiszczonych
kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. P. z urzędu;
IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz. U. z
2002 r., nr 123, poz. 1058 z późniejszymi zmianami) oraz § 1, 2, 14 ust. 2 pkt 3, 16, 19 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 z późniejszymi
zmianami) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. Ż. kwotę 1.239,84 złotych tytułem
nieuiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. B. z urzędu;
V. na podstawie art. 626 § 1 k. p. k. oraz art. 624 k. p. k. zwalnia oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów
sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.
Sygn. akt II K 883/13
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
A. Ł. (1) od września 2011 r. do 13 sierpnia 2012 r. pozostawała w związku z oskarżonym M. P.. We wrześniu 2011 r. A. Ł.
(1) mieszkała wspólnie ze swoimi rodzicami, w lokalu przy ulicy (...) w G.. Oskarżony M. P. na początku września 2011
r. poznał matkę A. Ł. (1). Pojawił się we wspomnianym mieszkaniu z kwiatami i powiedział M. Ł., że jest zakochany
w jej córce. Oskarżony M. P. został obdarzony zaufaniem, był traktowany jak domownik. M. P. otrzymał klucze do
tego mieszkania. Przebywał w nim również pod nieobecność domowników. Kilka razy zdarzyło się, że nocował w tym
lokalu.
A. Ł. (1) we wrześniu 2011 r. podczas imprezy w klubie poznała oskarżonego P. B., który został jej przedstawiony przez
M. P.. W czasie tego spotkania oskarżeni siedzieli w jednym towarzystwie wspólnie z innymi osobami. Mężczyźni
sprawiali wrażenie, że dobrze się znają.
Po upływie tygodnia P. B. skontaktował się telefonicznie z A. Ł. (1) i zapytał, czy może przyjść do jej mieszkania,
ponieważ musi skorzystać z komputera. Oskarżony P. B. po chwili zjawił się w mieszkaniu przy ulicy (...) w G.. P. B.
był w tym lokalu około 20-30 minut i korzystał wówczas z komputera A. Ł. (1). Miało to miejsce około godziny 12-13.
W tym czasie A. Ł. (1) przebywała w pokoju obok, wspólnie ze swoim znajomym M. W. (1). To był pierwszy i jedyny
raz, gdy P. B. korzystał z komputera A. Ł. (1) w czasie jej obecności w mieszkaniu. Od tamtej pory A. Ł. (1) nie widziała
już P. B..
Dowód: zeznania świadka A. Ł. (1) - k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788, 982-984, 1505, 1873; zeznania świadka
M. Ł. - k. 66v, 213v, 476-478, 1506; zeznania świadka M. W. (1) - k. 746, 1928-1929
W dniu 20 września 2011 r. o godzinie 05:54:17 z urządzenia o numerze IP 84.10.172.125 utworzono w internetowym
portalu ogłoszeniowym gumtree.pl ogłoszenie - ofertę wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...).
Ogłoszenie to zostało wyemitowane na rzeczonym portalu w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 05:54:48. W tym
czasie przedmiotowy numer IP należał do urządzenia podłączonego do modemu zainstalowanego pod adresem: ulica
(...) w G.. Wskazany modem był zaś przypisany do konta abonenta o danych: M. Ł.. Oprócz rzeczonego abonenta,
dostęp do znajdującego się w mieszkaniu komputera miała również A. Ł. (1), a czasem jej znajomi. Dostęp do tego
urządzenia miał również oskarżony M. P..
Dowód: wydruk wiadomości gumtree.pl z dnia 10 października 2011 r. - k. 21-23; pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą
w W. z dnia 14 listopada 2011 r. - k. 43; zeznania świadka A. Ł. (1) - k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788, 982-984,
1505, 1873; zeznania świadka M. Ł. - k. 66v, 213v, 476-478, 1506; pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 04 maja
2012 r. - k. 435
A. G. w dniu 20 września 2011 r. na portalu internetowym gumtree.pl znalazła ogłoszenie – ofertę wynajmu mieszkania
dwupokojowego we W. przy ulicy (...). Pokrzywdzona skontaktowała się telefonicznie na podany w ogłoszeniu numer
kontaktowy, to jest 507-546-856. W słuchawce usłyszała głos mężczyzny. Rozmówca przedstawił się jako P. B..
Powiedział A. G., że będzie w stanie pokazać przedmiotowe mieszkanie dopiero w dniu 11 października 2011 r., gdyż jak podał - aktualnie przebywa w miejscu zamieszkania, to jest w G.. A. G. w trakcie rozmowy telefonicznej oświadczyła,
iż jest zainteresowana tym mieszkaniem bez jego uprzedniego oglądania, albowiem w przeszłości wynajmowała
mieszkanie znajdujące się w bramie obok i w związku z tym wiedziała, jak ono wygląda. Rozmówca powiedział
pokrzywdzonej, iż w sytuacji, gdy prześle mu ona zaliczkę w kwocie 1.000 złotych, to zarezerwuje dla niej to mieszkanie
oraz prześle jej klucze do tego lokalu. A. G. zgodziła się na tą propozycję. Mężczyzna dodał, iż w chwili zapłacenia
zaliczki usunie mieszkanie z ofert do wynajęcia.
Mężczyzna podczas rozmowy telefonicznej podał numer konta bankowego, na które miała być wpłacona zaliczka.
Pokrzywdzona jeszcze tego samego dnia – w dniu 20 września 2011 r., dokonała wpłaty na rachunek bankowy odbiorcy
o danych P. B., o numerze (...).
Po dokonaniu przelewu pokrzywdzona na adres poczty elektronicznej [email protected] przesłała potwierdzenie
jego wykonania, a także skan swojego dowodu osobistego. Konieczność przesłania skanu dowodu osobistego wynikała
z informacji uzyskanej od mężczyzny, iż potrzebne są mu dane celem przygotowania umowy. Pokrzywdzona w dniu 20
września 2011 r. o godzinie 11.37 otrzymała wiadomość email z adresu poczty elektronicznej [email protected] wraz
ze skanem dowodu osobistego o danych oskarżonego P. B. oraz oświadczenie, zgodnie z którym P. B. zadeklarował,
że przyjmuje od pokrzywdzonej zaliczkę na poczet mieszkania w wysokości 1000 złotych, którą zobowiązuje się
zwrócić w momencie, gdy A. G. nie będzie zainteresowana mieszkaniem. Treść tego oświadczenia zwieńczona została
podpisem (...). A. G. sporządziła natomiast oświadczenie, zgodnie z którym zobowiązała się, iż po odebraniu kluczy od
mieszkania, znajdującego się przy ulicy (...) we W., w przypadku nieusatysfakcjonowania z warunków panujących w
lokalu bądź z jakiegokolwiek innego powodu, zamknie mieszkanie i wyśle klucze na adres wskazany przez właściciela
lokalu. Mężczyzna poinformował pokrzywdzoną, iż klucze przesłał na jej adres za pośrednictwem firmy (...). A. G. nie
otrzymała jednak kluczy do przedmiotowego mieszkania. Pokrzywdzona próbowała nawiązać kontakt telefoniczny z
mężczyzną podającym się za P. B., lecz telefon był wyłączony. Przesłane przez nią wiadomości email pozostawały bez
odpowiedzi. A. G. nie otrzymała zwrotu wpłaconych pieniędzy.
Dowód: zeznania świadka A. G. - k. 3-4, 288, 1503-1504, 1872; skan dowodu osobistego P. B. - k. 6-7; wydruk
wiadomości - k. 8; wydruk ogłoszenia z portalu internetowego gumtree.pl - k. 9; potwierdzenie przelewu - k. 10;
wydruk z portalu internetowego poczta.wp.pl - k. 12-13; wydruk oświadczenia A. G. - k. 14
W dniu 20 września 2011 r. w godzinach od 07:29:04 do godziny 15:02:08 nastąpiło wielokrotne zalogowanie na
konto, do którego przypisany był adres e-mail: [email protected]. (...) nastąpiło między innymi o godzinie 11:25:43
(poczta.o2.pl), o godzinie 11:25:56 (webtlen), o godzinie 11:30:37 (poczta.o2.pl), o godzinie 11:30:48 (webtlen),
11:38:38 (webtlen). Wszystkie logowania na podane konto w dniu 20 września 2011 r. dokonane zostały za pomocą
urządzenia, któremu przypisany został numer IP 84.10.172.125.
Tego samego dnia pomiędzy godziną 08:35 a godziną 12:09 oraz pomiędzy godziną 14.50 a 15.57 nastąpiło wielokrotne
zalogowanie na internetowe konto użytkownika rachunku bankowego numer (...). W podanym przedziale czasowym
logowania następowały za pomocą urządzenia, któremu przypisany został numer IP 84.10.172.125.
Przedmiotowy numer IP należał do urządzenia podłączonego do modemu zainstalowanego pod adresem: ulica (...) w
G.. Wskazany modem był zaś przypisany do konta abonenta o danych: M. Ł.. Oprócz rzeczonego abonenta, dostęp do
znajdującego się w mieszkaniu komputera miała również A. Ł. (1), a czasem jej znajomi. Dostęp do tego urządzenia
miał również oskarżony M. P..
Dowód: pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 14 listopada 2011 r. - k. 43; zeznania świadka M. Ł. - k. 66v,
213v, 476-478, 1506; zeznania świadka A. Ł. (1) - k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788, 982-984, 1505, 1873; , historia
logowań - k. 301-328;, pismo o2 sp. z o.o. z dnia 11 kwietnia 2012 r. - k. 429-432; pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w
W. z dnia 04 maja 2012 r. - k. 435
W dniu 21 września 2011 r. o godzinie 12:16:49 z urządzenia o numerze IP 84.10.172.125 utworzono w internetowym
portalu ogłoszeniowym gumtree.pl ogłoszenie - ofertę wynajmu mieszkania przy ulicy (...) w W.. Ogłoszenie to zostało
wyemitowane na rzeczonym portalu w dniu 21 września 2011 r. o godzinie 12:17:49. W tym czasie przedmiotowy
numer IP należał do urządzenia podłączonego do modemu zainstalowanego pod adresem: ulica (...) w G.. Wskazany
modem był zaś przypisany do konta abonenta o danych: M. Ł.. Oprócz rzeczonego abonenta, dostęp do znajdującego
się w mieszkaniu komputera miała również A. Ł. (1), a czasem jej znajomi. Dostęp do tego urządzenia miał również
oskarżony M. P..
Dowód : wydruk wiadomości gumtree.pl z dnia 10 października 2011 r. - k. 21-23; zeznania świadka M. Ł. - k. 66v,
k. 213v, 476-478, 1506; zeznania świadka A. Ł. (1) - k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788, 982- 984, 1505, 1873; pismo
(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 04 czerwca 2012 r. - k. 552
D. M., w dniu 22 września 2011 r., na portalu internetowym G..pl znalazł ogłoszenie – ofertę wynajmu mieszkania przy
ulicy (...) w W.. Pokrzywdzony skontaktował się telefonicznie na podany w ogłoszeniu numer kontaktowy. Osoba, z
którą nawiązał kontakt, przedstawiła się jako P. B., zaś jej dane kontaktowe to: (...); email: [email protected]. (...)
opisał zalety lokalizacji mieszkania, czym wzbudził zainteresowanie D. M.. Wskazał, iż lokal należy do niego. Strony
umówiły się na spotkanie, do którego miało dojść w dniu 09 października 2011 r. w W.. Po upływie około 30 minut,
osoba podająca się za P. B. skontaktowała się telefonicznie z pokrzywdzonym. Poinformował go, iż w sytuacji, gdy jest
on tak bardzo zainteresowany mieszkaniem, to on jest mu w stanie przesłać kurierem klucze do tego lokalu. W zamian
za to, mężczyzna oczekiwał przesłania skanu dowodu osobistego oraz oświadczenia, że klucze zostaną zwrócone, a
mieszkanie pozostawione w stanie, w jakim zostało zastane. Pokrzywdzony wykonał te czynności. Po upływie około 30
minut, D. M. skontaktował się telefonicznie z osobą podającą się za P. B., otrzymał potwierdzenie, że przesłane przez
niego dokumenty dotarły do adresata. Osoba podająca się za P. B. poprosiła wówczas pokrzywdzonego, aby celem
sfinalizowania transakcji przesłał mu zaliczkę w kwocie 600 złotych. D. M. zgodził się na dokonanie wpłaty kwoty
300 złotych. Jednocześnie poprosił osobę znaną mu jako P. B. o przesłanie drogą elektroniczną numeru rachunku
bankowego. Pokrzywdzony, na otrzymany rachunek bankowy o numerze (...), na dane odbiorcy – P. B., dokonał
wpłaty kwoty 300 złotych. Przelew został dokonany z rachunku J. A. – matki A. A. (2). A. A. (2) była partnerką D. M..
Osoba podająca się za P. B. przesłała pokrzywdzonemu oświadczenie, zgodnie z którym P. B. zobowiązał się zwrócić
pieniądze, jeżeli nie dojdzie do wynajęcia mieszkania. Pokrzywdzony przesłał zaś na adres [email protected] swoje
oświadczenie, zgodnie z którym zobowiązał się do oględzin przedmiotowego lokalu oraz do oddania go w stanie, w
jakim go zastał. Nadto wskazał, iż na poczet powyższych czynności „wpłaca Panu B. w dniu dzisiejszym kwotę 300
zł”. Wiadomość skierowana przez pokrzywdzonego została wysłana w dniu 22 września 2011 r. o godzinie 09.46:00.
D. M. nawiązał następnie telefoniczne połączenie z osobą znaną mu jako P. B.. Zapytał go, czy otrzymał przelew – na
co mężczyzna odpowiedział twierdząco. Nie rozłączając się z pokrzywdzonym, osoba podająca się za P. B. udawała, iż
jednocześnie prowadzi drugą rozmowę – rzekomo związaną z zamówieniem kuriera z firmy (...). Mężczyzna polecił D.
M., aby ten w dniu 23 września 2011 r. oczekiwał na przyjazd kuriera z kluczami. W dniu 23 września 2011 r. od godziny
17 do dnia 26 września 2011 r. do godziny 9.45 D. M. próbował skontaktować się z osobą znaną mu jako P. B.. Telefon
był jednak wyłączony. D. M. nie otrzymał przesyłki z kluczami do mieszkania ani zwrotu wpłaconych pieniędzy.
Dowód: wydruk wiadomości email wraz z załącznikami - k. 108-118; zeznania świadka D. M. - k. 142-143, 508,
1655-1657; zeznania świadka A. A. (2) - k. 506, 1657-1658
W dniu 22 września 2011 r. o godzinie 09:33:11 za pośrednictwem konta poczty elektronicznej [email protected]
z urządzenia o numerze IP 84.10.172.125, wysłana została wiadomość na adres poczty elektronicznej D. M. –
[email protected], wraz z oświadczeniem o treści „ja piotr borys oswiadczam ze pobieram od pana M.
zaliczke na poczet mieszkania w wysokosci 300 zl, ktora zobowiazuje sie zwrucic w momencie kiedy pan nie bedzie
zainteresowany dalszym wynajmem”. W tym czasie przedmiotowy numer IP należał do urządzenia podłączonego do
modemu zainstalowanego pod adresem : ulica (...) w G.. Wskazany modem był zaś przypisany do konta abonenta o
danych : M. Ł.. Oprócz rzeczonego abonenta, dostęp do znajdującego się w mieszkaniu komputera miała również A.
Ł. (1), a czasem jej znajomi. Dostęp do tego urządzenia miał również oskarżony M. P..
W dniu 22 września 2011 r. w godzinach od 07:58:05 do godziny 22:27:34 nastąpiło wielokrotne zalogowanie na
konto, do którego przypisany był adres e-mail: [email protected]. (...) nastąpiło między innymi o godzinie 09:22:44
(poczta.o2.pl). Wszystkie logowania na podane konto dokonane w dniu 22 września 2011 r. pochodziły z urządzenia,
któremu przypisany został numer IP 84.10.172.125.
Tego samego dnia pomiędzy godziną 10:11 a godziną 11:41 oraz pomiędzy godziną 13:07 a 15:16 nastąpiło wielokrotne
zalogowanie na internetowe konto użytkownika rachunku bankowego numer (...). W podanym przedziale czasowym
logowania następowały za pomocą urządzenia, któremu przypisany został numer IP 84.10.172.125.
Dowód: wydruk wiadomości email - k. 111; wydruk z programu message source - k. 112; pismo (...) sp. z o.o. z
siedzibą w W. z dnia 28 grudnia 2011 r. - k. 198; zeznania świadka A. Ł. (1) - k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788,
982-984, 1505, k. 1873; zeznania świadka M. Ł. - k. 66v, 213v, 476-478, 1506; historia logowań - k. 301-328; pismo
o2 sp. z o.o. z dnia 11 kwietnia 2012 r. - k. 429-432; pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 04 maja 2012 r. - k. 435
Jedynym posiadaczem rachunku (...) o numerze (...), prowadzonym przez Bank (...) S.A. z siedzibą w W., był oskarżony
P. B.. Do przedmiotowego rachunku nie zostało udzielone żadne pełnomocnictwo. Do rachunku została wydana
karta płatnicza Maestro nr (...). Karta została wysłana właścicielowi rachunku na podany adres zamieszkania listem
poleconym, bez potwierdzenia odbioru. Rachunek został otwarty w dniu 19 września 2011 r. Oskarżony P. B. nie
zgłaszał bankowi utraty dokumentacji. (...) Banku (...) S.A. II Oddział w G. nie jest praktykowane wydawanie klientowi
skanu jego dowodu osobistego.
W okresie od 19 września 2011 r. do 30 października 2011 r. na wspomnianym koncie bankowym dokonywano
wielokrotnych operacji wypłaty gotówki, za pośrednictwem karty o końcowym numerze (...). Wypłaty dokonywane
były głównie za pomocą bankomatów. W dniu 11 października 2011 r. o godzinie 14.10 miała miejsce wypłata
gotówkowa, która została dokonana na podstawie dowodu osobistego (...).
Oskarżony P. B. legitymował się dokumentem tożsamości – dowodem osobistym nr (...), wystawionym w dniu 23
września 2009 r. przez Prezydenta Miasta G.. P. B. nie zgłaszał utraty wyżej wymienionego dowodu osobistego.
Dowód: pismo Bank (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 17 listopada 2011 r. - k. 57; pismo Urzędu Miejskiego w G. z
dnia 15 listopada 2011 r. - k. 41, pismo Bank (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 14 grudnia 2011 r. wraz z załącznikami - k.
157-158; pismo Bank (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 15 marca 2012 r. - k. 300; historia logowań - k. 301-328; historia
rachunku za okres do 19 września 2011 r. do 30 października 2011 r. - k. 329-333; dokumentacja bankowa - k. 619-627
Dane podane przez użytkownika przy zakładaniu konta bądź w późniejszym czasie użytkowania konta, do którego
przypisany jest adres email - [email protected], to: rok urodzenia: 1981; płeć: mężczyzna; miejscowość: G.;
województwo: (...). Przedmiotowe konto zostało założone z adresu IP: 89.206.54.84. Podany adres IP był zaś adresem
kawiarenki internetowej.
Dowód: pismo Limes Internet (...) z dnia 29 grudnia 2011 r. - k. 72; pismo o2 sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 11
kwietnia 2012 r. – k. 429-432
Oskarżony P. B. podjął decyzję o założeniu przedmiotowego konta bankowego na prośbę M. P., a następnie przekazał
M. P. posiadaną dokumentację bankową – związaną z rachunkiem o numerze (...), jak i udostępnił mu swój dowód
osobisty, w celu sporządzenia cyfrowej odbitki (skanu).
Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. B. - k. 237-240, 830-835,. (...)- (...); zeznania świadka A. G. - k. 3-4,
288, 1503-1504, 1872
Oskarżony P. B. w toku postępowania przygotowawczego został poddany badaniu przez biegłych psychiatrów,
którzy w wydanej opinii sądowo – psychiatrycznej zgodnie stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie ani
upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego osobowość nieprawidłową – dyssocjalną. Brak danych do przyjęcia, aby
w inkryminowanym czasie działał on w stanie ostrych zakłóceń czynności psychicznych. W odniesieniu do zarzucanych
mu czynów, w inkryminowanym czasie P. B. nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności do
rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem.
Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 11 kwietnia 2012 r. - k. 425-428
Oskarżony M. P. w toku postępowania przygotowawczego został poddany badaniu przez biegłych psychiatrów,
którzy w wydanej opinii sądowo – psychiatrycznej zgodnie stwierdzili, że nie zdradza on ostrych objawów choroby
psychicznej, nie jest upośledzony umysłowo. Uzyskał wykształcenie zawodowe, potrafi czytać i pisać w miarę
bezbłędnie, demonstruje dążenie do realizacji postanowień, wytrwałość i konsekwencję. Zdaniem biegłych, dostępne
materiały wskazują na zachowany prawidłowy tok myślenia, przypominanie zdarzeń, które łącznie z utrzymaną
w granicach normy sprawnością funkcji intelektualnych dają opiniowanemu zdolność do wyciągnięcia wniosków
z doświadczeń życiowych i przewidywanie konsekwencji swoich zachowań. Brak podstaw do przyjęcia, aby w
inkryminowanym czasie M. P. był w stanie ostrych zaburzeń psychotycznych czy jakościowych zaburzeń świadomości.
Z adnotacji medycznych z książki zdrowia M. P. wynika, że oskarżony po umieszczeniu w areszcie zgłaszał dolegliwości
bólowe ze strony kręgosłupa, nalegał na podawanie mu konkretnych leków przeciwbólowych, podczas konsultacji
psychiatrycznej zgłaszał „nerwobóle, problemy i ucisk w klatce piersiowej”. Rozpoznano u niego zaburzenia nerwicowe
F-43 i zalecano niskie dawki C., a następnie K.. Sprawność funkcji intelektualnych oskarżonego biegli ocenili jako
kształtującą się w granicach normy. Zdaniem biegłych, nie ma podstaw do przyjęcia, aby w inkryminowanym czasie
oskarżony M. P. miał zniesioną lub ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynów
i pokierowania swoim postępowaniem. Stan zdrowia psychicznego M. P. nie stanowi przeciwwskazania do jego
uczestniczenia w czynnościach procesowych.
Dowód: kopia wkładki do książki osadzonego - k. 1735-1742; kopia książki zdrowia osadzonego - k. 1744-1807;
opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 28 listopada 2014 r. - k. 1810-1816
Oskarżony P. B. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego, w dniu 7 marca 2012 r. (k. 234-241) nie
przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz złożył wyjaśnienia. Wskazał, iż nie zna A. Ł. (1), nie poznał
jej w klubie (...). Nie przypomina sobie, aby był w tym klubie. Jego dziewczyna nazywa się K. D., zna ją od dziesięciu
miesięcy. Wyjaśnił, iż on nigdy nie był u A. Ł. (1). Nie korzystał z komputera i Internetu w domu A. Ł. (1). Nie
wystawiał ogłoszeń na portalu gumtree.pl o wynajmie mieszkania we W. i w W., przy ulicy (...). Stwierdził, iż adres
[email protected] nie jest jego adresem, on go nigdy nie zakładał, ani z niego nie korzystał. Podał, iż nie zna osoby A.
G., nigdy nie kontaktował się z tą osobą telefonicznie. Wskazał, iż nie należał do niego numer (...), nie korzystał z tego
numeru. Wyjaśnił, że nie kontaktował się z D. M.. Stwierdził, iż rachunek o numerze (...) należy do niego, założył go
we wrześniu 2011 r. Podał, iż założył ten rachunek, bo poprosił go o to „pan M.”, którego nazwiska nie zna. Stwierdził,
że spotkał go w urzędzie pracy, on powiedział, że potrzebuje pracownika do remontu. Wyjaśnił, iż pracował 3-4 dni,
przy rozładunku kontenera. Wskazał, że miał zarobić 1400 złotych. Podał, iż w dniu, w którym założył konto, to miał
przelew i wypłacił kwotę 1.400,00 zł. Stwierdził, że więcej pieniędzy nie wypłacał. Podał, iż te pieniądze wypłacił w
kasie banku. Dodał, iż nie miał do tego konta karty bankomatowej. Podał, iż tego samego dnia pił „z tym M.” i w
jego samochodzie zostawił umowę z bankiem o rachunek i skan dowodu osobistego. Stwierdził, że potem tego M. nie
widział i tych dokumentów nie odzyskał. Podał, iż nie wie, kto oszukał tych ludzi, nie wie, kto wypłacił resztę pieniędzy
z tego konta. Wskazał, że jest to konto internetowe. Po utracie dokumentów, nie korzystał już z tego konta. Wyjaśnił, iż
we wrześniu 2011 r. nie korzystał z komputera i Internetu. Nie posiada adresu email, nie korzysta ze świata cyfrowego.
wyjaśnienia oskarżonego P. B. - k. 237-240
Oskarżony P. B. przesłuchany ponownie w dniu 12 kwietnia 2013 r. odmówił udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy
przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Odmówił również składania wyjaśnień.
wyjaśnienia oskarżonego P. B. - k. 830-835
P. B. przesłuchany w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.
Odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Oskarżony, po odczytaniu uprzednio złożonych wyjaśnień,
nie podtrzymał wyjaśnień złożonych w dniu 7 marca 2012 r.; podtrzymał zaś wyjaśnienia złożone w dniu 12 kwietnia
2013 r.
wyjaśnienia oskarżonego P. B. - k. 1333-1334
Oskarżony M. P. w toku postępowania przygotowawczego odmówił wzięcia udziału w czynnościach procesowych.
protokół przesłuchania podejrzanego - k. 804-808
Oskarżony M. P. w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Odmówił
składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.
wyjaśnienia oskarżonego M. P. - k. 1334
Oskarżony P. B. był uprzednio ośmiokrotnie karany przez Sąd:
1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 28 listopada 2000 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 1040/00 za
przestępstwo z art. 191 § 1 k. k.;
2. wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt
II K 602/08 za przestępstwa z art. 280 § 1 k. k. i z art. 263 § 2 k. k.; orzeczoną tym wyrokiem karę łączną 2 lat i 10
miesięcy pozbawienia wolności oskarżony odbywał w okresie od 25.08.2008 r. do 15.12.2008 r. i od 17.04.2009 r.
do 31.05.2011 r.;
3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 5 września 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 347/12 za
przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt XV K 533/12 za
przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
5. wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt IV K 151/12 za
przestępstwo z art. 148 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
6. wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrowie Mazowieckim z dnia 10 czerwca 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt II K
727/12 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
7. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 22 lipca 2013 r. w sprawie o
sygnaturze akt V K 1538/12 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
8. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy –Woli w W. z dnia 15 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygnaturze akt III
K 736/12 za przestępstwa z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.
Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2008 r., sygnatura akt
II K 602/08 - k. 676-677; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Hrubieszowie Wydział II Karny z dnia 05 września
2012 r., sygnatura akt II K 347/12 - k. 896-896v; pismo Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku Wydział XII
Wykonawczy z dnia 05 czerwca 2013 r. - k. 974; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Gdańsku Wydział III Karny z dnia
28 listopada 2000 r., sygnatura akt III K 1040/00 - k. 1320-1321; odpis wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku Wydział
V Karny Odwoławczy z dnia 27 kwietnia 2001 r., sygnatura akt Ka 339/01 - k. 1322; informacja o osobie z Krajowego
Rejestru Karnego z dnia 16 lipca 2015 r. - k. 2039-2041
Oskarżony M. P. był uprzednio dziesięciokrotnie karany przez Sąd:
1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie o sygnaturze akt II K
374/03 za przestępstwo z art. 291 § 2 k. k.;
2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie o sygnaturze akt X K
511/05 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k.;
3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 października 2005 r. w sprawie o sygnaturze akt
II K 125/05 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k.;
4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich z dnia 25 listopada 2005 r. w sprawie o sygnaturze akt
II K 186/05 za przestępstwa z art. 286 § 1 k. k.; orzeczoną tym wyrokiem karę łączną 1 roku pozbawienia wolności
oskarżony odbywał w okresie od 09.03.2009 r. do 09.03.2010 r.;
5. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt VII
K 140/05 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k.;
6. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 11 sierpnia 2011 r. w sprawie o sygnaturze akt IX K 323/09 za
przestępstwa z art. 284 § 2 k. k., z art. 286 § 1 k. k. i z art. 289 § 1 k. k.;
7. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wejherowie z dnia 4 stycznia 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1382/11 za
przestępstwo z art. 284 § 2 k. k.;
8. wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt
X K 107/10 za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 270 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. oraz za przestępstwo
z art. 284 § 2 k. k.;
9. wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 14 sierpnia 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt II
K 1295/12 za przestępstwa z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. oraz z art. 284 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;
10. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wejherowie z dnia 28 października 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1725/12
za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k.
Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny z dnia 10
maja 2010 r., sygnatura akt V K 248/10 - k. 843-844v; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie W.. Wydział II
Karny z dnia 05 października 2005 r., sygnatura akt II K 125/05 - k. 848; odpis postanowienia Sądu Rejonowego
Gdańsk-Południe w Gdańsku Wydział XI Wykonawczy z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygnatura akt D 827/07 - k. 849;
odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Gorzowie W.. Wydział X Grodzki z dnia 10 maja 2005 r., sygnatura
akt X K 511/05 - k. 852; odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Strzelcach Kraj. Wydział II Karny z dnia 27 lipca
2010 r., sygnatura akt II K 426/10 - k. 855-856; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie W.. Wydział VII Karny z
dnia 23 marca 2006 r., sygnatura akt VII K 140/05 - k. 859;, odpis postanowienia Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe
w Gdańsku Wydział XI Wykonawczy z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygnatura akt D 721/06 - k. 860; odpis wyroku
nakazowego Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich Wydział II Karny z dnia 13 sierpnia 2003 r., sygnatura akt II K
374/03 - k. 864-864v; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich Wydział II Karny z dnia 25 listopada
2005 r., sygnatura akt II K 186/05 - k. 866-866v; odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich
Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2006 r., sygnatura akt II Ko 418/06 - k. 867; odpis wyroku Sądu Rejonowego
w Gdyni Wydział IX Karny z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygnatura akt IX K 323/09 - k. 890-892; odpis wyroku Sądu
Okręgowego w Gdańsku Wydział V Karny z dnia 15 marca 2012 r., sygnatura akt V Ka 83/12 - k. 893; odpis wyroku
zaocznego Sądu Rejonowego w Wejherowie Wydział II Karny z dnia 04 stycznia 2012 r., sygnatura akt II K 1382/11
- k. 909; informacja o pobytach i orzeczeniach z dnia 22 maja 2013 r. - k. 944-947; informacja o osobie z Krajowego
Rejestru Karnego z dnia 14 lipca 2015 r. - k. 2035-2038
Sąd zważył, co następuje:
Zebrany materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości co do winy i sprawstwa obu oskarżonych. Sąd ustaleń w tym
zakresie dokonał w oparciu o wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności w postaci
dokumentów, zeznań świadków, opinii biegłych, a także częściowo na podstawie wyjaśnień oskarżonego P. B. – w
zakresie, w jakim dano im wiarę.
Część ze zgromadzonych w sprawie dokumentów – pismo Urzędu Miejskiego w G. z dnia 15 listopada 2011 r. (k.
41), odpisy wyroków i postanowień, informacje o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, informacja o pobytach i
orzeczeniach z dnia 22 maja 2013 r. (k. 944-947) – to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego
podmioty w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie
była przez strony kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.
Dokumenty w postaci odpisów wyroków i postanowień, informacje o osobie z Krajowego Rejestru Karnego oraz
informacja pobytach i orzeczeniach z dnia 22 maja 2013 r. pozwoliły na ustalenie okoliczności związanych z uprzednią
karalnością obu oskarżonych. W omawianym zakresie, w odniesieniu do oskarżonego P. B., kluczowe znaczenie
należało przypisać odpisowi wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2008 r., sygnatura
akt II K 602/08 (k. 676-677) oraz treści pisma Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku Wydział XII Wykonawczy
z dnia 05 czerwca 2013 r. (k. 974). Ostatni z wymienionych dokumentów stanowił bowiem informację o obliczeniach
kary pozbawienia wolności, orzeczonej powołanym wyżej wyrokiem z dnia 15 grudnia 2008 r. W konsekwencji,
podana dokumentacja stanowiła podstawę do ustalenia, iż P. B. dopuścił się zarzucanych mu czynów po odbyciu kary
pozbawienia wolności w okresie od 25 sierpnia 2008 r. do 15 grudnia 2008 r. i od 17 kwietnia 2009 r. do 31 maja 2011
r. orzeczonej podanym wyrokiem, za przestępstwo podobne (art. 280 § 1 k. k.).
Odnośnie oskarżonego M. P. istotne znaczenie miał odpis wyroku Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich Wydział
II Karny z dnia 25 listopada 2005 r., sygnatura akt II K 186/05 (k. 866-866v) oraz odpis postanowienia Sądu
Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2006 r., sygnatura akt II Ko 418/06 (k.
867). Zawarty w aktach sprawy odpis przedmiotowego wyroku zawierał adnotację o obliczeniu kary – początek kary:
09 marca 2009 r., koniec kary: 09 marca 2010 r. Kara pozbawienia wolności została odbyta w całości. Powyższe
koresponduje z treścią informacji o pobytach i orzeczeniach z dnia 22 maja 2013 r. (k. 944-947). Na tej podstawie
ustalono, iż M. P. dopuścił się zarzucanych mu czynów po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 09 marca
2009 r. do 09 marca 2010 r., orzeczonej wskazanym wyżej wyrokiem z dnia 25 listopada 2005 r., za przestępstwo
podobne (art. 286 § 1 k. k.).
Na uwzględnienie w całości zasługiwało pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 14 listopada 2011 r. (k. 43).
Wymieniony dokument stanowił informację o danych abonenta urządzenia, któremu w dniu 20 września 2011 r., o
godzinie 05:54:17 był przydzielony numer IP 84.10.172.125. (moment utworzenia ogłoszenia na portalu gumtree.pl)
Treść zawarta w tym dokumencie koresponduje z zeznaniami M. Ł., która przyznała, iż posiada umowę z operatorem
(...) sp. z o.o.
Analogicznie oceniono dokumenty w postaci: pisma (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 04 maja 2012 r. (k. 435). Treść
tego dokumentu należało odczytywać w związku z informacją przekazaną przez o2 sp. z o.o. (k. 429-432), dotyczącą
historii logowań konta, do którego przypisany był adres email: [email protected]. (...) pismo (...) sp. z o.o. wskazuje
dane abonenta urządzenia, któremu w dniach 20 września 2011 r. oraz 22 września 2011 r. był przypisany numer IP
84.10.172.125 – to jest M. Ł.; – pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 04 czerwca 2012 r. (k. 552) - przy czym
dotyczyło ono danych abonenta nr IP 84.10.172.125 z dnia 21 września 2011 r. (logowanie na serwisie gumtree.pl); –
pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 28 grudnia 2011 r. (k. 198) - przy czym dotyczyło ono danych abonenta nr
IP 84.10.172.125 z dnia 22 września 2011 r. (logowanie na konto użytkownika [email protected]).
Nie budził również wątpliwości dokument w postaci wydrukowanego skanu dowodu osobistego P. B. (k. 6-7). W toku
postępowania nie kwestionowano, iż tak sporządzona odbitka stanowi wierne odzwierciedlenie oryginału. Brak było
podstaw do stwierdzenia, iż dokument ten nosi ślady podrobienia lub przerobienia.
Odnosząc się do dokumentu w postaci wydruku wiadomości (k. 8), należało zwrócić uwagę, iż stanowi on kopię
treści przesłanej A. G. w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 11:37, za pośrednictwem konta użytkownika
[email protected]. (...) sporządzony wydruk pochodził od A. G.. Nie budziło przy tym wątpliwości, iż stanowi on
wierne odzwierciedlenie oryginalnej treści przesłanej na adres poczty elektronicznej pokrzywdzonej, na co wskazywał
wydruk ze strony internetowej poczta.wp.pl (k. 12), gdzie wprost widnieje treść przedmiotowego oświadczenia.
Na uwzględnienie w całości zasługiwał wydruk ze strony internetowej wroclaw.gumtree.pl – stanowiący informację o
umieszczonym tam ogłoszeniu - ofercie wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...) (k. 9). Bezspornie,
omawiany dokument stanowi wierne odzwierciedlenie treści ujawnionej przez pokrzywdzoną na rzeczonym portalu
ogłoszeniowym. Z treści tego dokumentu wynika wprost, iż dane kontaktowe ogłoszeniodawcy, to numer (...).
W całości na nadanie waloru wiarygodności zasługiwał również dokument w postaci potwierdzenia wykonania
przelewu internetowego (k. 10). Treść tego wydruku wskazuje, iż w dniu 20 września 2011 r. pokrzywdzona A. G.
dokonała wpłaty na konto o numerze (...), na dane odbiorcy : P. B., K., W.. Historia przedmiotowego rachunku za
okres do 19 września 2011 r. do 30 października 2011 r. (k. 329-333) potwierdza dokonanie tej operacji.
Uwzględniono również przedłożony przez pokrzywdzoną wydruk ze strony internetowej poczta.wp.pl – stanowiący
o treści korespondencji otrzymanej przez A. G. w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 11:37 od użytkownika
adresu [email protected] (k. 12-13). Nie ulegało wątpliwości, iż tak sporządzony dokument stanowił wierne
odzwierciedlenie obrazu rzeczonej strony internetowej – konta pocztowego A. G..
Brak było podstaw do kwestionowania wydruku oświadczenia A. G. z dnia 20 września 2011 r., skierowanego do
użytkownika adresu [email protected] (k. 14). Treść tego dokumentu koresponduje z zeznaniami pokrzywdzonej,
która potwierdziła, iż przesłała taką deklarację.
Na przymiot wiarygodności zasługiwał również dokument w postaci wydruku wiadomości gumtree.pl z dnia 10
października 2011 r. (k. 21-23). W pierwszej kolejności należy wskazać, iż treść w nim zawarta bezspornie pochodziła
od operatora portalu gumtree.pl. (...) przesłał wszelkie posiadane informacja na temat przedmiotowych ogłoszeń, w
tym dat i godzin ich utworzenia oraz numer IP urządzenia, z którego to nastąpiło.
Odnosząc się do pism przedłożonych przez Bank (...) S.A. z siedzibą w W. należy na wstępie wskazać, iż z dokumentów
tych wynika, że osoby, które się na nich podpisały, złożyły oświadczenia określonej treści. Nie budzi przy tym
wątpliwości rzetelność i autentyczność tych dokumentów oraz treść w nich zawarta. Zasługiwały one na uwzględnienie
w całości.
I tak, pismo Banku (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 17 listopada 2011 r. (k. 57), stanowiło informację o posiadaczu
rachunku bankowego numer (...), jego danych osobowych oraz adresowych. Wspomniane dane wskazywały na
oskarżonego P. B..
(...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 14 grudnia 2011 r. wraz z załącznikami (k. 157-158) stanowiło przekazanie
dokumentacji prowadzonego rachunku o numerze (...) – przy czym na k. 158 znajdowała się kopia tej dokumentacji,
zaś na kartach 619-627 umieszczono oryginały pism. Okolicznością bezsporną był fakt, iż to oskarżony P. B. w dniu
19 września 2011 r. zawarł z Bankiem (...) S.A. umowę o prowadzenie rachunku bankowego o numerze (...).
(...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 15 marca 2012 r. (k. 300) stanowiło potwierdzenie danych posiadacza
przedmiotowego rachunku bankowego. Wskazano, iż P. B. był jedynym posiadaczem tego rachunku, nie udzielono do
niego pełnomocnictw. Do rachunku została wydana karta płatnicza Maestro, podano numer tej karty. Bank stwierdził
również, iż nie jest praktykowane wydawanie klientowi skanu jego dowodu osobistego.
Na uwzględnienie zasługiwał również załącznik przedłożony do rzeczonego pisma – stanowiący historię rachunku
za okres do 19 września 2011 r. do 30 października 2011 r. (k. 329-333). Bezspornie dane zawarte w tym
dokumencie obrazują rzeczywiście dokonane operacje. Istotne znaczenie należało przypisać operacjom wypłaty
gotówki z bankomatów, albowiem dokonywane były one przy użyciu karty o końcowym numerze (...) – który to
numer korespondował z informacją przekazaną przez bank, dotyczącą numeru tej karty. Znaczenie miała również
informacja, iż w dniu 11 października 2011 r. o godzinie 14.10 miała miejsce wypłata gotówkowa. Szczegóły operacji
wskazywały, iż wypłata została dokonana na podstawie dowodu osobistego numer (...). Wobec informacji uzyskanych
z Urzędu Miejskiego w G. (k. 41), iż dokument o takim numerze został wystawiony na rzecz P. B., a wymieniona osoba
nie zgłaszała jego utraty, uznać należało, iż to oskarżony P. B. dokonał tej operacji – co z kolei prowadzić musiało
do stwierdzenia, że w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego są niewiarygodne. Oskarżony wskazał bowiem, iż poza
dokonaniem operacji w momencie założenia konta (19 września 2011 r.), w dalszym okresie nie korzystał już z tego
rachunku bankowego.
Odnosząc się do załącznika w postaci historii logowań (k. 301-328) – stwierdzić należało, iż treść w nim
zawarta nie budziła wątpliwości Sądu. W toku postępowania, na podstawie informacji uzyskanych od operatora
telekomunikacyjnego, ustalono okoliczności związane z logowaniami. Dotyczyło to przede wszystkim czasu, gdy
następował kontakt z poszczególnymi pokrzywdzonymi. Otrzymane dane pozwalały ustalić, iż w inkryminowanym
czasie logowania do rzeczonego konta bankowego następowały z numeru IP 84.10.172.125 – przydzielonego do
urządzenia (modemu, zainstalowanego w mieszkaniu M. Ł.. A co za tym idzie, za pomocą znajdującego się tam
komputera z dostępem do Internetu.
W całości na uwzględnienie zasługiwał dokument w postaci pisma o2 sp. z o.o. z dnia 11 kwietnia 2012 r. (k. 429-432).
Treść zawarta w tym dokumencie nie budziła wątpliwości Sądu. Operator przedstawił dane podane przez użytkownika
konta przy jego zakładaniu bądź w późniejszym czasie użytkowania konta, do którego był przypisany adres e-mail:
[email protected]. (...) znaczenie należało jednak przypisać informacji stanowiącej historię logowań na rzeczonym
koncie pocztowym, w tym konkretnych dni i czasu logowań oraz numeru IP urządzenia, z którego to nastąpiło.
Powyższe, odczytywane w powiązaniu z informacjami uzyskanymi od operatora (...) sp. z o.o., pozwoliło na ustalenie,
iż w inkryminowanym czasie – podczas kontaktów z pokrzywdzonymi (przesłania na adres poczty elektronicznej
A. G. wiadomości w dniu 20 września 2011 r. oraz przesłania na adres poczty elektronicznej D. M. wiadomości w
dniu 22 września 2011 r.), logowania do rzeczonego konta następowały z numeru IP 84.10.172.125 – przydzielonego
do urządzenia (modemu), zainstalowanego w mieszkaniu M. Ł.. A co za tym idzie, za pomocą znajdującego się tam
komputera z dostępem do Internetu.
Na uwzględnienie zasługiwała również dokumentacja przedłożona przez pokrzywdzonego D. M., to jest wydruk
wiadomości email wraz z załącznikami (k. 108-118). Istotne znaczenie należało przypisać wydrukowi wiadomości
skierowanej do pokrzywdzonego przez użytkownika konta [email protected] w dniu 22 września 2011 r. o godzinie
09:33 (k. 111). Treść oświadczenia wskazuje, iż pobrana ma być zaliczka w wysokości 300 zł. Powyższe, odczytywane w
powiązaniu: – z wiadomością wysłaną przez pokrzywdzonego w dniu 22 września 2011 r. o godzinie 09:46:36, zgodnie
z którą D. M. oświadczył, iż na poczet czynności „wpłaca Panu B. w dniu dzisiejszym kwotę 300 zł” (k.118) – z historią
logowań na konto [email protected] (k. 429-432); – z historią logowań na konto bankowe o numerze (...), zgodnie z
którą w dniu 22 września 2011 r. o godzinie 10:11 nastąpiło zalogowanie na rzeczone konto – jak z i danymi uzyskanymi
od operatora (...) sp. z o.o. – pozwoliło na ustalenie, iż w inkryminowanym czasie wymienione czynności nastąpiły za
pomocą urządzenia, któremu przypisany był numer IP 84.10.172.125, a zlokalizowanego w mieszkaniu M. Ł.. A co za
tym idzie, za pomocą znajdującego się tam komputera z dostępem do Internetu.
Za wiarygodny uznano również dokument w postaci informacji o numerze IP, z którego wysłana została wiadomość w
dniu 22 września 2011 r. o godzinie 09:33 (k.112, k. 114). Brak było również podstaw do kwestionowania dokumentu –
potwierdzenia przelewu z dnia 22 września 2011 r. (k. 115). Treść tego wydruku wskazuje, iż w tym dniu z rachunku J.
A. dokonano wpłaty 300,00 zł na konto o numerze (...), na dane odbiorcy P. B.. Historia przedmiotowego rachunku
za okres do 19 września 2011 r. do 30 października 2011 r. (k. 329-333) potwierdza dokonanie tej operacji. W tym
miejscu należy wskazać, iż świadek A. A. (2) (k. 506, k. 1657-1658), zeznała, iż rzeczona operacja została wykonana z
rachunku jej matki, która pożyczyła D. M. pieniądze w kwocie 300 zł.
W całości na uwzględnienie zasługiwał dokument w postaci pisma Limes Internet (...) z dnia 29 grudnia 2011 r.
(k.72). Wymieniony dokument stanowił informację o danych użytkownika, który z adresu IP 89.206.54.84 założył
adres [email protected]. (...) wskazał jedynie, iż z posiadanych danych wynika, że podany adres IP był przypisany
do kawiarenki internetowej.
Przedłożona w toku postępowania dokumentacja medyczna (kopia wkładki do książki osadzonego - k. 1735-1742,
kopia książki zdrowia osadzonego - k. 1744-1807) stanowiła obiektywną informację o stanie zdrowia M. P.. Treść w
niej zawarta był przedmiotem opinii sądowo-psychiatrycznej. Mając na uwadze powyższe, brak było podstaw do jej
kwestionowania.
Sporządzone w sprawie opinie sądowo-psychiatryczne były obiektywne oraz rzetelne. Zostały one bowiem
sporządzone przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę z racji stosownego wykształcenia i doświadczenia
zawodowego. Opinie były jasne – żaden ze zwrotów użytych przez biegłych zarówno w zakresie wnioskowania, jak
również w części opisowej, nie nasuwał zastrzeżeń co do komunikatywności. Opinie były też pełne, gdyż odnosiły się
do wszystkich okoliczności relewantnych z punktu widzenia sprawy. Zastosowana metodyka oraz wyciągnięte wnioski
były spójne i logiczne. Zostały one oparte na aktualnej wiedzy i prawidłowych spostrzeżeniach, a przy tym w toku
postępowania nie były przez żadną ze stron kwestionowane. Wnioski obu opinii sądowo-psychiatrycznych zostały
należycie umotywowane, a stanowisko biegłych zawierają zgodne z wiedzą fachową i precyzyjne konkluzje, znajdujące
oparcie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym.
Na uwzględnienie zasługiwały zeznania świadka M. Ł. (k. 66v, 213v, 477, 1506). Świadek podał swój adres
zamieszkania. M. T. – Ł. dodała, iż w swoim domu posiadała komputer, który miał dostęp do Internetu. Stwierdziła, iż
miała umowę z operatorem (...), zaś podłączenie miało charakter stały. Zwróciła uwagę, że oprócz niej do komputera
miała dostęp jej córka A. Ł. (1) oraz jej znajomi. Świadek zeznała, że zna M. P.. Po drugim wezwaniu na Komisariat
zapytała go o przedmiotowe ogłoszenia, na co oskarżony odpowiedział, że to on dał ogłoszenia o wynajmowaniu tych
mieszkań (k. 477). Dodała, iż M. P. przebywał w jej mieszkaniu. Zeznała, iż na początku września zjawił się z kwiatami
i powiedział, że jest zakochany w jej córce. Wskazała, iż oskarżony M. P. miał klucze do tego mieszkania. Zdarzało się,
że M. P. nocował w tym lokalu. Podała, iż M. P. był traktowany jak domownik. Zeznała, iż nie zna oskarżonego P. B.,
pierwszy raz zobaczyła go w styczniu 2014 r. w Sądzie (k. 1506).
Na uwzględnienie zasługiwały również zeznania świadka A. G. (k. 3-4, 288, 1503-1504, 1872). Pokrzywdzona w
szczegółowy i wyczerpujący sposób zrelacjonowała okoliczności związane ze znalezioną przez nią ofertą na portalu
internetowym G..pl, dotyczącą wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...). Opisała, jak odbywał się
kontakt z rzekomym wynajmującym. Zwróciła uwagę na dane osobowe i kontaktowe tej osoby. Zeznania świadka
zostały poparte przedłożonymi przez nią dokumentami – wydrukami ze stron internetowych oraz potwierdzeniem
przelewu.
Na nadanie przymiotu wiarygodności zasługiwały także zeznania świadka D. M. (k. 142-143, 508, 1655-1657).
Pokrzywdzony opisał, w jakich okolicznościach dowiedział się o ogłoszeniu wynajmu mieszkania dwupokojowego
w W. przy ulicy (...). Zrelacjonował przebieg rozmów oraz korespondencji z osobą, która miała być rzekomym
wynajmującym ten lokal. Zeznania świadka znalazły potwierdzenie w przedłożonej dokumentacji – wydrukach ze
strony internetowej oraz potwierdzeniem przelewu. Nadto korespondują one z zeznaniami A. A. (2). Odnosząc się
do twierdzeń świadka, iż to on miał dokonać przelewu kwoty 300 zł, wskazać należy, iż z dokumentu w postaci
potwierdzenia transakcji wynika, iż operacja bankowa została wykonana z rachunku należącego do J. A.. Świadek A.
A. (2) - która była partnerką D. M., zwróciła uwagę, iż wskazana kwota 300 zł stanowiła pożyczkę udzieloną przez
jej matkę J. A..
Za wiarygodne uznano zeznania świadka A. A. (2) (k. 506, 1657-1658) – partnerki pokrzywdzonego D. M..
Zeznania świadka stanowiły odzwierciedlenie relacji przebiegu zdarzenia przedstawionej temu świadkowi przez
pokrzywdzonego. Niemniej, wobec wiarygodnych zeznań D. M., brak było podstaw do kwestionowania zeznań A. A.
(2). Istotne znaczenie należało przypisać twierdzeniom świadka, iż wobec ich trudnej sytuacji majątkowej – kwota
300 zł stanowiła pożyczkę udzieloną im przez J. A. - matkę A. A. (2).
Sąd dał wiarę zeznaniom następujących osób: J. P. (1) (k. 458-460, 681-683, 1581-1582), M. Z. (k. 479-481,
678-680, 1658-1659) oraz R. W. (k 498-500, 691-692) jako spójnym i konsekwentnym, przy czym twierdzenia wyżej
wymienionych osób nie miały kluczowego znaczenia dla przedmiotowej sprawy, gdyż nie odnosiły się wprost do
zdarzeń z dnia 20 września 2011 r. oraz 22 września 2011 r. Wskazane osoby zwróciły jednak uwagę na proceder
polegający na zakładaniu kont bankowych, na prośbę osoby o imieniu M.. J. P. (1) oraz M. Z. podczas okazania
wskazali, iż wizerunek M. P. jest podobny do osoby, która proponowała im założenie konta bankowego.
Bez znaczenia pozostały zeznania świadka M. S. (1) (k. 648, 1582-1583). Świadek w przeszłości była partnerką
oskarżonego M. P., z tego związku mają wspólne dziecko.
Częściowo na uwzględnienie zasługiwały zeznania świadka A. Ł. (1) (k. 78-79, 217-219, 707-712, 786-788, 982-984,
1505, 1873). Odnosząc się do zeznań złożonych w toku postępowania przygotowawczego należy w pierwszej kolejności
wskazać, iż w okresie od września 2011 r. do 13 sierpnia 2012 r. A. Ł. (1) pozostawała w związku z oskarżonym M. P..
Powyższe niewątpliwie miało wpływ na treść składanych przez nią zeznań. Świadek w trakcie pierwszych przesłuchań
(w okresie, w którym była jeszcze w związku z oskarżonym) ewidentnie chroniła jego osobę – pomijała go w swoich
zeznaniach. Wspomniana zależność ujawniła się przede wszystkim w opisie okoliczności poznania P. B.. Pierwotnie
świadek zeznała, iż poznała go w klubie podczas imprezy, przy czym stwierdziła, iż był on sam - przedstawił jej się.
Ostatecznie – na dalszym etapie postępowania (po zakończeniu związku z oskarżonym M. P.) – świadek zeznała, iż
do spotkania w istocie doszło w klubie podczas imprezy, niemniej wskazała, iż P. B. znajdował się w towarzystwie (...)
i innych osób, i to oskarżony M. P. poznał ją z P. B.. Znamienne jest również, iż pierwotnie A. Ł. (1) nie wspominała o
M. P. jako osobie, która we wrześniu 2011 r. była w istocie domownikiem lokalu przy ulicy (...) – co z kolei stanowiło o
jego dostępie do komputera w inkryminowanym czasie. Pierwotne zeznania A. Ł. (1) zmierzały również do obciążenia
P. B.. A. Ł. (1) w dniu 11 lutego 2012 r. (k. 217-219), mając świadomość przedmiotu toczącego się postępowania,
zeznała, iż ogłoszenia z jej komputera musiały zostać opublikowane przez P. B., podczas jego wizyty w mieszkaniu. W
związku z tym, stwierdzić należy, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazywał, że ogłoszenie dotyczące
lokalu we W. zostało utworzone w rzeczonym portalu internetowym w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 05:54:17 z
urządzenia o numerze IP 84.10.172.125 (mieszkanie przy ulicy (...) w G.). Zważywszy na podaną godzinę, nie sposób
było uznać, aby osobą odpowiedzialną za osobiste wprowadzenie tego ogłoszenia do systemu był oskarżony P. B..
Świadek A. Ł. (1) wskazała bowiem, iż P. B. – we wrześniu 2011 r. – był obecny w jej mieszkaniu tylko raz, około
godziny 12-13. Zacytowane zeznania są jednocześnie o tyle istotne, iż ogłoszenie w sprawie wynajmu mieszkania przy
ulicy (...) w W. zostało utworzone w portalu gumtree.pl w dniu 21 września 2011 r. o godzinie 12:16:49 z urządzenia
o numerze IP 84.10.172.125 (mieszkanie przy ulicy (...) w G.). W rezultacie, nie można było wykluczyć, iż to P. B.
zamieścił przedmiotowe ogłoszenie. Niemniej, podkreślić należy, że istotne znaczenie dla przedmiotowej sprawy miał
bezpośredni kontakt z pokrzywdzonymi, a nie tylko samo umieszczenie danego ogłoszenia na portalu gumtree.pl.
Mając na uwadze powyższe, oceniając zeznania złożone w dniu w dniu 11 stycznia 2012 r. (k. 78-79), za wiarygodne
uznano twierdzenia świadka, iż zna oskarżonego P. B.. Powyższe koresponduje z dalszymi zeznaniami, zgodnie z
którymi poznali się oni podczas imprezy w klubie. W toku postępowania świadek rozpoznała P. B.. Uwzględniono
również zeznania, iż wymieniona osoba – we wrześniu 2011 r. – była w mieszkaniu zajmowanym przez A. Ł. (1).
Powyższe koresponduje z wiarygodnymi w tym zakresie zeznaniami M. W. (1). Podobnie na uwzględnienie zasługiwały
zeznania A. Ł. (1), iż P. B. korzystał wówczas z jej komputera – przez okres około 20 minut. Uwzględniono również
twierdzenia świadka, iż od tego czasu nie miała kontaktu z oskarżonym P. B..
Odnosząc się do zeznań A. Ł. złożonych w dniu 11 lutego 2012 r. (k. 217-219), uwzględniono twierdzenia, iż w
mieszkaniu przy ulicy (...) znajdował się komputer z dostępem do Internetu - zapewnionym przez operatora (...).
Powyższe koresponduje z zeznaniami M. Ł.. Uwzględniono również zeznania świadka, iż podczas imprezy w klubie
poznała P. B.. Niewiarygodne były natomiast zeznania świadka w części dotyczącej sposobu poznania się z oskarżonym
P. B.. Twierdzenia, iż miał on być w tym klubie sam, i to on przedstawił się A. Ł. (1), stoją bowiem w sprzeczności z
późniejszymi zeznaniami świadka, podczas których ujawniono udział w tym spotkaniu M. P.. Za wiarygodne uznano
natomiast twierdzenia, iż po upływie około tygodnia P. B. skontaktował się z A. Ł. (1) prosząc o udostępnienie mu
komputera. Powyższe było konsekwentnie podawane przez świadka, a ponadto korespondowało z zeznaniami M. W.
(1). Niewiarygodne okazały się zaś zeznania, iż P. B. miał przebywać w tym mieszkaniu około 2-3 godzin. Stoi to
bowiem w sprzeczności z wcześniejszymi – jak i późniejszymi twierdzeniami świadka, gdzie wskazano na przedział
czasowy ok. 20-30 minut. Za niewiarygodne należało uznać również zeznania w części dotyczącej kategorycznego
stwierdzenia, iż to P. B. miał być odpowiedzialny za umieszczanie ogłoszeń o wynajmie mieszkania. Abstrahując
od tego, iż zgodnie z relacją świadka A. Ł. (1), P. B. miał być obecny w jej domu tylko raz (zaś w przedmiotowej
sprawie doszło do dwukrotnego umieszczenia fikcyjnych ogłoszeń), to istotne znaczenie dla przedmiotowej sprawy
miał bezpośredni kontakt z pokrzywdzonymi, a nie tylko samo umieszczenie danego ogłoszenia na portalu gumtree.pl.
(...) czasu ich umieszczenia była zaś przedstawiona powyżej.
Odnosząc się do zeznań złożonych w dniu 15 lutego 2013 r. (k. 707-712), należy wskazać, iż w tym czasie świadek nie
była już w związku z oskarżonym M. P.. Za wiarygodne uznano zatem twierdzenia, iż do spotkania świadka z P. B.
doszło podczas imprezy w klubie – zaś wymieniony był w towarzystwie (...) i innych osób. Uwzględniono zeznania,
iż to M. P. poznał P. B. z A. Ł. (1). Na przymiot wiarygodności zasługiwały również twierdzenia, iż oskarżony P. B.
przyszedł do mieszkania świadka na około 20 minut. Brak było podstaw do zakwestionowania twierdzeń, iż miało to
miejsce około godziny 12-13. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka, iż to M. P. musiał logować się przez kilka dni
z jej mieszkania się na konto pocztowe [email protected]. (...) w spójny sposób podała, iż oskarżony miał dostęp
do tego lokalu. Przebywał w nim również pod nieobecność domowników. M. P. korzystał również z tego komputera
w czasie, gdy w domu była A. Ł. (1). Twierdzenia, iż M. P. miał dostęp do tego lokalu zostały potwierdzone przez
M. Ł.. Świadek podała, iż jedyną osobą, która mogła coś robić w jej mieszkaniu przez Internet, był M. P.. Powyższe
koresponduje z ustaleniem, iż wyżej wymieniony miał swobodny dostęp do tego lokalu.
Oceniając zeznania świadka złożone w dniu 25 marca 2013 r. (k. 787), uwzględniono relację rozmowy pomiędzy A.
Ł. (1) a M. P.. Świadek opisała zwierzenia, które przedstawił jej oskarżony – dotyczące kwestii ogłoszeń o wynajmie
mieszkań. Powyższe znalazło również potwierdzenie w treści zeznań M. Ł. (k. 477). Za wiarygodne uznano twierdzenia,
iż P. B. przekazał M. P. swój dowód osobisty. Wersja podana przez oskarżonego, iż miał on zostawić skan swojego
dowodu osobistego razem z dokumentacją bankową, nie znalazła potwierdzenia w treści zgromadzonego materiału
dowodowego. Bank stwierdził bowiem, iż nie praktykowano wydawania klientom skanu ich dokumentu tożsamości.
Nie ulegało jednak wątpliwości, iż taki skan został wykonany w innych okolicznościach i w innym celu – wszak był
on przedstawiony pokrzywdzonym w toku wymiany wiadomości elektronicznych. W związku z tym, przedmiotowy
dokument tożsamości musiał zostać przekazany celem wykonania cyfrowej odbitki. Powyższe prowadzić musiało do
uznania, iż wiarygodne są zeznania A. Ł. (1), która wskazała, iż M. P. przyznał się jej do układu z P. B. – dotyczącego
wynajmowania mieszkania „na konto P. B.”. Wobec ustaleń, iż P. B. założył konto bankowe w porozumieniu z M.
P. oraz przekazał mu swój dowód osobisty, nie ulegało wątpliwości, iż brał on udział w procederze umieszczania
fikcyjnych ogłoszeń na portalu gumtree.pl. (...) jest bowiem, iż rzeczone konto bankowe zostało założone w dniu 19
września 2011 r., podczas gdy już następnego dnia – 20 września 2011 r. oraz dnia 22 września 2011 r. zostało ono
wykorzystane dla przestępczych celów. W omawianym zakresie nie można było tracić z pola widzenia uprzedniej
karalności oskarżonego P. B., w tym za przestępstwa podobne – o identycznym modus operandi.
Wobec powyższych rozważań, w całości na uwzględnienie zasługiwały zeznania świadka A. Ł. (1) złożone w dniu
21 czerwca 2013 r. (k. 983-984). Zasadniczo na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania świadka złożone w
toku postępowania sądowego (k. 1505). Świadek wskazała na wspólną przeszłość z oskarżonym M. P.. Podała,
iż w międzyczasie poznała P. B.. Powyższe korespondowało z uznanymi za wiarygodne zeznaniami złożonymi na
wcześniejszym etapie sprawy. Wskazała na obecność P. B. w jej mieszkaniu. Podała, iż M. P. miał klucze do jej
mieszkania. Okoliczność, iż M. P. miał dostęp do tego lokalu wynikała również z zeznań matki A. Ł. (1). Świadek
ostatecznie wskazała, iż oskarżony M. P. mógł mieć dostęp do jej komputera we wrześniu 2011 r. Odnosząc się do
zeznań złożonych w 26 lutego 2015 r. (k. 1873), uwzględniono twierdzenia, iż świadek zna obu oskarżonych, że była
w związku z M. P., zaś P. B. poznała przez oskarżonego M. P..
Podstawą ustalenia stanu faktycznego sprawy nie były zeznania K. D. (k. 671-672, 1718), która była partnerką P.
B.. Wymieniona osoba nie przedstawiła żadnych informacji istotnych z punktu widzenia zdarzeń z dnia 20 września
2011 r. oraz 22 września 2011 r. Zeznania świadka – w części dotyczącej konta bankowego P. B. – są przy tym
niespójne. Pierwotnie świadek wskazała, iż nic nie wiedziała, aby P. B. miał założone konto bankowe. W toku dalszego
przesłuchania podała zaś, iż oskarżony był jednak posiadaczem rachunku bankowego. Zeznała, iż P. B. miał jej
powiedzieć, iż utracił dokumenty bankowe – chyba kartę od bankomatu. Oskarżony P. B. w swych wyjaśnieniach
zaprzeczył, aby do tego konta miał mieć jakąkolwiek kartę bankomatową – co wobec treści pisma przesłanego przez
Bank uznano za niewiarygodne.
Na uwzględnienie w całości zasługiwały zeznania M. W. (1) złożone w dniu 8 marca 2013 r. (k. 746). Świadek podał,
iż zna A. Ł. (1). Podał, iż odwiedził ją w 2011 r. Wskazał, iż podczas jednej z takich wizyt w mieszkaniu znajdował się
jakiś chłopak. Nie został przedstawiony temu człowiekowi. Zeznał, iż ta osoba siedziała w innym pokoju i korzystał z
komputera. Zeznał, iż nie spotkał u A. Ł. (1) M. P.. W omawianym zakresie zeznania świadka korespondowały z relacją
A. Ł. (1). Odnosząc się do zeznań złożonych w dniu 13 kwietnia 2015 r. (k. 1928-1929), wskazać należy, iż jedynie w
części zasługiwały one na uwzględnienie. Świadek podał, iż nie zna M. P. ani P. B.. Dodał, iż gdy kiedyś poszedł do A.
Ł. (1), to w mieszkaniu był M. P.. Nie pamiętał jednak, w którym to było roku. Nie sposób zatem uznać, czy świadek
w istocie opisuje spotkanie, do którego miało dojść we wrześniu 2011 r. Znamienne jest, iż M. W. (1) zeznał, iż A. Ł.
(1) przedstawiła go M. P. – co z kolei wykluczałoby możliwość odniesienia tej sytuacji do zdarzenia z września 2011 r.,
albowiem w toku pierwszego przesłuchania M. W. (1) zeznał, iż nie został poznany z osobą, która siedziała w pokoju
obok. Wobec powyższego, zważywszy na koleżeńskie relacje panujące pomiędzy M. W. (1) i A. Ł. (1), uznać należało,
iż świadek opisał dwa różne spotkania.
Nie stanowiły podstawy ustaleń stanu faktycznego sprawy zeznania M. W. (2) (k. 823, 1849) oraz zeznania J. P.
(2) (k. 826, 1718-1719). Wymienione osoby były kasjerkami z salonu gier. J. P. (2) rozpoznała oskarżonego M. P. jako
klienta tego miejsca.
Bez znaczenia dla sprawy pozostawały zeznania świadka M. S. (2) (k. 900-901, 1872).
Mając na uwadze powyższe rozważania, jedynie w części na uwzględnienie zasługiwały wyjaśnienia P. B..
Niewiarygodne okazały się twierdzenia, iż oskarżony nie zna A. Ł. (1) – nie poznał jej w klubie. Powyższe stoi w
sprzeczności ze spójną relacją świadka A. Ł. (1), która opisała, w jakich okolicznościach doszło do ich poznania się.
Świadek zeznała, iż we wrześniu 2011 r., podczas imprezy w klubie, M. P. przedstawił jej oskarżonego P. B..
Podobnie niewiarygodne okazały się wyjaśnienia P. B., w części dotyczącej zaprzeczenia obecności w mieszkaniu A. Ł.
(1) oraz zaprzeczenia korzystania z jej komputera i Internetu. W pierwszej kolejności, należy zwrócić uwagę, iż świadek
A. Ł. (1) zeznała, iż po upływie około tygodnia czasu od momentu poznania P. B., oskarżony skontaktował się z nią
telefonicznie z prośbą o udostępnienie mu komputera. Świadek wskazała, iż oskarżony P. B. zjawił się w jej mieszkaniu
i korzystał ze znajdującego się tam komputera przez około 20-30 minut. A. Ł. (1) wskazała, iż było to około godziny
12-13. Istotne znaczenie w powyższym zakresie miały również zeznania M. W. (1) (k. 746, 1928-1929), który przyznał,
iż w czasie jego pobytu w mieszkaniu A. Ł. (1) w pokoju obok znajdowała się osoba, która korzystała z komputera.
Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego w części, w której stwierdził on, iż nie wystawiał ogłoszeń na portalu
gumtree.pl dotyczących wynajmu mieszkań we W. i w W., należy w pierwszej kolejności wskazać, iż ogłoszenie
dotyczące lokalu we W. zostało utworzone w rzeczonym portalu w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 05:54:17 z
urządzenia o numerze IP 84.10.172.125 (mieszkanie przy ulicy (...) w G.). Zważywszy na podaną godzinę, nie sposób
było uznać, aby osobą odpowiedzialną za osobiste wprowadzenie tego ogłoszenia do systemu był oskarżony P. B..
Świadek A. Ł. (1) wskazała bowiem, iż P. B. – we wrześniu 2011 r. – był obecny w jej mieszkaniu tylko raz, około
godziny 12-13. Podana zeznania są o tyle istotne, iż ogłoszenie w sprawie wynajmu mieszkania przy ulicy (...) w W.
zostało utworzone w portalu gumtree.pl w dniu 21 września 2011 r. o godzinie 12:16:49 z urządzenia o numerze
IP 84.10.172.125 (mieszkanie przy ulicy (...) w G.). W rezultacie, nie można było wykluczyć, iż to P. B. zamieścił
przedmiotowe ogłoszenie. Istotny z punktu przedmiotowej sprawy był jednak osobisty kontakt z pokrzywdzonymi, a
nie sam moment umieszczenia ogłoszenia.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie danych osoby, która założyła konto
użytkownika, do którego przypisany był adres e-mail [email protected]. Z informacji przesłanej przez operatora
wynika, iż adres IP miejsca w którym to nastąpiło, był przypisany do kawiarenki internetowej. Nie ulegało jednak
wątpliwości, iż to M. P. wielokrotnie korzystał z tego adresu, co potwierdziła historia logowań na przedmiotowym
koncie, odczytywana łącznie z treścią informacji przesłanej przez operatora (...).
Za wiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonego P. B., iż nie zna on osoby o danych A. G. oraz że nie kontaktował
się z nią osobiście. Należało mieć na uwadze, że zdarzenie z jej udziałem miało miejsce w dniu 20 września 2011 r.
Pokrzywdzona zeznała, iż tego dnia znalazła ogłoszenie na portalu gumtree.pl i nawiązała kontakt na podany numer
telefonu. Wskazała, iż w dniu 20 września 2011 r. o godzinie 11.37 otrzymała wiadomość email z adresu poczty
elektronicznej [email protected]. (...) mieć również na względzie, iż tego dnia - w godzinach od 07:29:04 do godziny
15:02:08, nastąpiło wielokrotne zalogowanie na konto, do którego przypisany był adres e-mail: [email protected].
(...) nastąpiło między innymi o godzinie 11:25:43 (poczta.o2.pl), o godzinie 11:25:56 (webtlen), o godzinie 11:30:37
(poczta.o2.pl), o godzinie 11:30:48 (webtlen), 11:38:38 (webtlen). Wszystkie logowania na podane konto w dniu
20 września 2011 r. dokonane zostały za pomocą urządzenia, któremu przypisany został numer IP 84.10.172.125
(mieszkanie przy ulicy (...) w G.). Tego samego dnia pomiędzy godziną 08:35 a godziną 12:09 oraz pomiędzy godziną
14.50 a 15.57 nastąpiło wielokrotne zalogowanie na internetowe konto użytkownika rachunku bankowego numer (...).
W podanym przedziale czasowym logowania następowały za pomocą urządzenia, któremu przypisany został numer
IP 84.10.172.125 (mieszkanie przy ulicy (...) w G.). Świadek A. Ł. (1) zeznała, iż P. B. był w jej mieszkaniu przez około
20-30 minut, przy czym miało to miejsce około godziny 12-13. W rezultacie, wobec ustalenia, iż kontakt pokrzywdzonej
z osobą, która podała się za P. B., miał miejsce we wcześniejszym czasie (około godziny 11), uprzedniego wielokrotnego
logowania na konto poczty elektronicznej i elektroniczne konto bankowe, za wiarygodne uznano twierdzenia P. B., iż
to nie on rozmawiał i wymieniał wiadomości z pokrzywdzoną A. G..
Podobnie należało ocenić wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej kontaktów z D. M.. Pokrzywdzony nawiązał
kontakt z rzekomym oferentem w dniu 22 września 2011 r. około godziny 09.00. Jak wynika z ustalonego stanu
faktycznego, o godzinie 09:33:11 za pośrednictwem konta poczty elektronicznej [email protected] z urządzenia o
numerze IP 84.10.172.125 wysłano do D. M. wiadomość. Pokrzywdzony odpowiedział zaś na nią o godzinie 09.46:00.
Podany wyżej okres – w zestawieniu z zeznaniami A. Ł. (1) - wykluczał osobisty udział P. B. w kontakcie z D.
M.. Niezależnie do tego, należało mieć na względzie wielokrotne zalogowanie na konto, do którego przypisany
był adres e-mail: [email protected]. (w godzinach od 07:58:05 do godziny 22:27:34). Wszystkie logowania na
podane konto, dokonane w dniu 22 września 2011 r., pochodziły z urządzenia, któremu przypisany został numer
IP 84.10.172.125. Tego samego dnia (pomiędzy godziną 10:11 a godziną 11:41 oraz pomiędzy godziną 13:07 a
15:16) nastąpiło również wielokrotne zalogowanie na internetowe konto użytkownika rachunku bankowego numer
(...). W podanym przedziale, logowania następowały za pomocą urządzenia, któremu przypisany został numer IP
84.10.172.125.
Za wiarygodne w całości uznano wyjaśnienia oskarżonego P. B., iż był on posiadaczem rachunku bankowego nr (...).
Podana okoliczność znalazła bowiem potwierdzenie w dokumentacji przedłożonej przez Bank (...) S.A. z siedzibą
w W.. Uwzględniono również twierdzenia oskarżonego, iż przedmiotowe konto zostało założone na prośbę osoby o
imieniu M.. Powyższe koresponduje z zeznaniami świadków J. P. (1), M. Z., R. W., którzy opisali podobny proceder.
Okoliczności sprawy wskazywały przy tym, iż tą osobą był M. P..
Brak było podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego w części, w której wskazał on na wykonywanie prac
fizycznych.
Niewiarygodne okazały się natomiast wyjaśnienia oskarżonego, zgodnie z którymi tylko w dniu założenia
przedmiotowego konta bankowego miał z niego skorzystać i wypłacić przelane mu pieniądze w kwocie 1.400 zł.
Powyższe stoi bowiem w sprzeczności z dokumentem w postaci historii rachunku za okres do 19 września 2011 r. do 30
października 2011 r. (k. 329-333). W dniu 11 października 2011 r. o godzinie 14.10 miała miejsce wypłata gotówkowa.
Szczegóły operacji wskazują, iż wypłata została dokonana na podstawie dowodu osobistego (...). Wymieniony
dokument tożsamości należał zaś do oskarżonego P. B., co zostało ustalone na podstawie pisma Urzędu Miejskiego w
G. z dnia 15 listopada 2011 r. (k. 41). Oskarżony nie zgłaszał utraty tego dokumentu.
Podobnie niewiarygodne okazały się wyjaśnienia oskarżonego, iż do rzeczonego konta bankowego nie była
przydzielona karta bankomatowa. Jak wynika bowiem z treści pisma Banku (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 15 marca
2012 r. (k. 300), do tego rachunku została wydana karta płatnicza Maestro. Powołana już wyżej historia rachunku
wskazuje ponadto, iż rzeczona karta była w użyciu, gdyż za jej pomocą dokonywano wypłat gotówki z bankomatów.
Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego, jakoby podczas spożywania alkoholu w samochodzie z osobą o imieniu M.,
miał mu zostawić umowę z bankiem i skan jego dowodu osobistego, stwierdzić należy, iż przekazanie dokumentów
bankowych było celowe, a nie przypadkowe. Wszak, jak wskazał sam oskarżony, przedmiotowe konto zostało założone
w porozumieniu z osobą o imieniu M. – którą to osobą bez wątpienia był oskarżony M. P.. Niewiarygodne okazały
się twierdzenia, iż P. B. zostawił wówczas skan swojego dowodu osobistego. W pierwszej kolejności, nie sposób było
przyjąć, aby ten skan miał być sporządzony w trakcie zawierania umowy z bankiem. Jak wynika z treści pisma z dnia
15 marca 2012 r. (k. 300), nie jest praktykowane wydawanie klientom skanu ich dowodu osobistego. W podanym
zakresie należało uwzględnić zeznania A. Ł. (1), która wskazała, iż M. P., przyznał się jej, że otrzymał od P. B. jego
dowód celem wykonania skanu (k. 786).
Niewiarygodne okazały się również wyjaśnienia, jakoby P. B. nigdy więcej nie widział się z osobą o imieniu
M.. Powyższe stoi bowiem w sprzeczności z relacją A. Ł. (1), która wskazała, iż podczas imprezy w klubie – za
pośrednictwem M. P. – poznała P. B., a wymienieni mężczyźni siedzieli w jednym towarzystwie.
Wobec sprzeczności z przedstawionym powyżej materiałem dowodowym, Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom
oskarżonego M. P. w zakresie, w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów, uznając, że
stanowią one przyjętą przez niego linię obrony.
Zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości, iż P. B. i M. P. dopuścili się zarzucanych im czynów.
Sąd dokonał ustalenia, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 k. k. Przepis ten stanowi, że
jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej
przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw,
sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w
wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Podane okoliczności przedmiotowej
sprawy nie pozostawiały wątpliwości co do spełnienia przesłanek z powołanego wyżej przepisu.
Przypisane oskarżonym czyny zakwalifikowano z art. 286 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. Wskazać należy, iż
przestępstwo oszustwa, określone w art. 286 § 1 k. k., polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego
rozporządzenia mieniem m.in. przez wprowadzenie w błąd. Wprowadzenie w błąd z kolei to wytworzenie w
świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości. Środkiem użytym do wprowadzenia
w błąd może być np. słowo, pismo, fałszywe narzędzie lub urządzenie. Przy czym błąd musi dotyczyć tzw. istotnych
okoliczności, które mogą mieć wpływ na podjęcie przez osobę oszukiwaną decyzji o rozporządzeniu mieniem.
Wystarczające jest przy tym ustalenie jakiegokolwiek działania, które może spowodować błędne wyobrażenie o
rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2003 r., V KK 324/2002,
LexisNexis nr (...)). Oszustwo jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie
mieniem przez pokrzywdzonego. Powstanie szkody w mieniu nie jest koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło
do tak pojmowanego niekorzystnego rozporządzenia (wyrok SN z 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/2000, LexisNexis
nr (...)). Niekorzystne rozporządzenie mieniem nie musi pozostawać w związku z osiągnięciem przez sprawcę korzyści
majątkowej. Osiągnięcie korzyści nie należy do znamion przestępstwa oszustwa. Przestępstwo oszustwa określone w
art. 286 § 1 k. k. jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych.
Charakterystyczny dla strony podmiotowej tego przestępstwa zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel
działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Przypisanie przestępstwa
z art. 286 § 1 k. k. wiąże się z wykazaniem, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim
kierunkowym wprowadzenie w błąd innej osoby oraz to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego
rozporządzenia mieniem (postanowienie SN z 4 stycznia 2011 r., III KK 181/2010, LexisNexis nr (...)). Korzyścią
majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k. k., jest ogólne polepszenie sytuacji
majątkowej, co może polegać na zwiększeniu aktywów lub zmniejszeniu pasywów. W związku z tym treść celu sprawcy,
jako znamię wartościujące, może być wypełniona różnymi określeniami odnoszącymi się do sytuacji majątkowej
sprawcy (lub innej osoby) (wyrok SA w Warszawie z dnia 4 października 2013 r., II AKa 280/13, LEX nr 1381570).
Pamiętać również należy, iż zgodnie z art. 115 § 4 k. k., korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla
siebie, jak i dla kogoś innego.
Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 18 § 1 k. k., odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje
czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu
zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego
czynu. Współsprawstwo zachodzi, gdy dwie lub więcej osób, działając w porozumieniu wspólnie dokonują czynu
zabronionego. Warunkiem sine qua non współsprawstwa jest istnienie porozumienia, które musi nastąpić przed lub w
trakcie realizacji czynu zabronionego, przy czym jego forma jest dowolna, a istotę wyczerpuje uzgodnienie popełnienia
wspólnie przestępstwa. (Andrzej Marek, Kodeks karny. Komentarz. LEX, 2010). Z istoty współsprawstwa wynika,
że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość uzgodnionego przestępstwa, a więc także w tej jego
części, w której znamiona czynu zabronionego zostały zrealizowane zachowaniem innego lub innych współsprawców
(postanowienie SN z dnia 1 marca 2005 r., III KK 249/04, OSNKW 2005/7-8/63). Do przyjęcia współsprawstwa nie
jest konieczne "własnoręczne" realizowanie znamion czynu zabronionego (np. "bicie", "zabieranie"), gdyż decyduje
wspólne popełnienie przestępstwa według uzgodnionego podziału ról (wyrok SN z dnia 19 czerwca 1978 r., I KR
120/78, OSNKW 1978/10/110).
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, co następuje. W pierwszej kolejności należy
wskazać, iż z ustalonego stanu faktycznego sprawy wynika, iż w inkryminowanym czasie M. P. miał w zasadzie
swobodny dostęp do lokalu położonego przy ulicy (...) w G.. Posiadał on bowiem klucze do tego mieszkania. Przebywał
w tym miejscu również podczas nieobecności domowników. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazywał,
iż w inkryminowanym czasie miały miejsca logowania: – na konto pocztowe, do którego przypisany był adres email
[email protected] – oraz na konto bankowe o numerze (...). Wskazane logowania dokonywane były z urządzenia
o numerze IP 84.10.172.125. W tym czasie przedmiotowy numer IP należał do urządzenia podłączonego do modemu
zainstalowanego pod adresem: ulica (...) w G.. Wskazany modem był zaś przypisany do konta abonenta o danych: M.
Ł.. Z tego samego miejsca (odpowiadającemu numerowi IP i danym abonenta) utworzono również oba przedmiotowe
ogłoszenia na portalu gumtree.pl.
Wobec ustalenia, w jakim czasie nastąpiło umieszczenia poszczególnych ogłoszeń, jak i późniejsze nawiązanie
kontaktu przez pokrzywdzonych (rozmowy telefoniczne, wiadomości elektroniczne), przy uwzględnieniu historii
logowań na konto email [email protected] (znaczne ilości w ciągu dnia) oraz konto bankowe (znaczne ilości w ciągu
dnia), nie sposób było uznać, aby to P. B. miał osobiście rozmawiać z pokrzywdzonymi i wysłać do nich wskazane
wiadomości elektroniczne. Przede wszystkim należało mieć w tym zakresie na względzie zeznania świadka A. Ł. (1),
która wskazała, iż oskarżony P. B. był u niej w mieszkaniu tylko raz – przez okres ok. 20-30 minut. Świadek podała
jednak, iż miało to miejsce około godziny 12-13, co wobec ustalonego czasu nawiązania kontaktu poszczególnych
pokrzywdzonych z rzekomym oferentem, dyskwalifikowało osobę P. B.. Znamienne jest przy tym, iż zarówno A. Ł. (1),
jak i M. W. (1), nie wskazali, aby byli świadkami jakiejkolwiek rozmowy telefonicznej P. B.. Podali jedynie, iż był on w
pokoju obok i korzystał z komputera. Podkreślenia również wymaga, iż M. Ł. nie spotkała nigdy w swoim mieszkaniu
P. B.. W tym miejscu należy wskazać, iż stanowisko wyrażone przez M. Ł. nie mogło z góry wykluczyć wersji podanej
przez A. Ł. (1), gdyż możliwe było, iż wizyta P. B. miała miejsce pod nieobecność jej matki.
Zważywszy na krąg podmiotów, które miały dostęp do tego mieszkania, jak i znajdującego się tam komputera z
dostępem do Internetu, wskazania świadków M. Ł. oraz A. Ł. (1), iż M. P. w rozmowach z nimi przyznał się do
wystawiania ogłoszeń wynajmu mieszkań – uwzględniając przy tym znaczną ilość logowań na konto bankowe i konto
poczty elektronicznej, nie budziło wątpliwości Sądu, iż to oskarżony M. P. podawał się za P. B. i to M. P. był de facto
osobą, z którą kontakt nawiązali pokrzywdzeni.
W tym miejscu należy jednak wskazać, iż okoliczności przedmiotowej sprawy wskazywały na współsprawstwo P. B.
i M. P.. O ile kwestia oskarżonego M. P. została już omówiona, to w odniesieniu do P. B. należy zwrócić uwagę, że
założył on konto bankowe w porozumieniu z M. P.. Nie ulegało wątpliwości, iż osobą o imieniu M., na którą wskazywał
w swoich wyjaśnieniach P. B., był w istocie M. P.. W podanym zakresie należało mieć na względzie zeznania J. P. (1)
(k. 458-460, 681-683, 1581-1582) i M. Z. (k. 479-481, 678-680, 1658-1659). Z zeznań świadka A. Ł. (1) wynikało, iż
oskarżeni dobrze się znali. Jak już wskazano, oskarżony P. B. przekazał M. P. swój dowód osobisty. Nie ulegało również
wątpliwości, iż sporządzono skan tego dokumentu. Wersja podana w tym zakresie przez oskarżonego nie znalazła
potwierdzenia w treści zgromadzonego materiału dowodowego. Historia logowań na konto bankowe wskazywała przy
tym, iż M. P. miał dostęp do danych niezbędnych do korzystania z systemu internetowego. Nie sposób było jednak
uznać, aby P. B. „porzucił” swoje konto bankowe, gdyż - jak wynika z historii operacji na rzeczonym rachunku - jedna
z wypłat gotówkowych została dokonana na podstawie dokumentu tożsamości należącego do P. B.. Odnosząc się do
P. B. nie można było również tracić z pola widzenia jego uprzedniej karalności za czyny z art. 286 § 1 k. k., w tym
opisu przypisanych mu przestępstw. Mając na uwadze powyższe, uznano, iż P. B. ustalił z M. P., iż ten ostatni będzie
dokonywał fikcyjnych ogłoszeń i w kontaktach z zainteresowanymi osobami podawał się za P. B..
Przechodząc do analizy znamion przestępstwa oszustwa, wskazać należy, iż w obu przypadkach, po uprzednim
zaoferowaniu na portalu internetowym G..pl oferty wynajmu danego mieszkania, wprowadzono pokrzywdzonych
w błąd co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania po pobraniu zaliczki (nieprzesłaniu kluczy do
oferowanego mieszkania, niezwróceniu zaliczki, braku lokalu do wynajęcia).
W pierwszej kolejności należy wskazać, iż oskarżony M. P., podając się za P. B., w żadnej mierze nie miał do
zaoferowania wynajmu mieszkania dwupokojowego we W. przy ulicy (...) ani mieszkania przy ulic (...) w W..
Umieszczone w tym przedmiocie ogłoszenia były fikcyjne. Charakterystycznym sposobem działania było rzekome
umożliwienie prezentacji tych mieszkań w innym terminie. Powyższe stwierdzenie było zaplanowane, gdyż w istocie
chodziło o zaproponowanie wcześniejszego wysłania kluczy do danego lokalu, po uprzednim wpłaceniu kaucji
(zaliczki).
Odnosząc się do casusu A. G., celem uwiarygodnienia, iż proces zawierania umowy jest kontynuowany M. P. poprosił
pokrzywdzoną o przesłanie skanu jej dowodu osobistego – co miało być rzekomo potrzebne do sformułowania treści
umowy. Oskarżony M. P. przesłał zaś pokrzywdzonej skan posiadanego dowodu osobistego P. B. oraz oświadczenie,
które miało ją utwierdzić w przekonaniu o rzetelności kontrahenta. Znamienne jest, iż po sprawdzeniu internetowego
konta bankowego, odnotowaniu wpływu przelewu dokonanego przez A. G., oskarżony M. P. zerwał jakikolwiek
kontakt. Pokrzywdzona próbowała nawiązać kontakt telefoniczny z mężczyzną znanym jej jako P. B., lecz telefon
był wyłączony. Przesłane przez nią wiadomości email pozostawały zaś bez odpowiedzi. Pokrzywdzona nie otrzymała
kluczy do lokalu ani zwrotu wpłaconych pieniędzy.
Analizując przypadek D. M., należy wskazać, iż niedługo po pierwszym kontakcie M. P. – podający się za P.
B., skontaktował się telefonicznie z pokrzywdzonym. Poinformował go, iż w sytuacji, gdy jest on tak bardzo
zainteresowany mieszkaniem, to on jest mu w stanie przesłać kurierem klucze do tego lokalu. W zamian za
to mężczyzna oczekiwał przesłania skanu dowodu osobistego oraz oświadczenia, że klucze zostaną zwrócone, a
mieszkanie pozostawione w stanie, w jakim zostało zastane. Pokrzywdzony wykonał te czynności. Po upływie około 30
minut D. M. skontaktował się telefonicznie z osobą podającą się za P. B., otrzymał potwierdzenie, że przesłane przez
niego dokumenty dotarły do adresata. M. P. poprosił wówczas pokrzywdzonego, aby celem sfinalizowania transakcji,
przesłał mu zaliczkę w kwocie 600 złotych. D. M. zgodził się na dokonanie wpłaty kwoty 300 złotych. Jednocześnie
poprosił osobę znaną mu jako P. B. o przesłanie drogą elektroniczną numeru rachunku bankowego. Pokrzywdzony
na otrzymany rachunek bankowy o numerze (...), na dane odbiorcy – P. B., dokonał wpłaty kwoty 300 złotych.
Osoba podająca się za P. B. przesłała pokrzywdzonemu oświadczenie, zgodnie z którym P. B. zobowiązał się zwrócić
pieniądze, jeżeli nie dojdzie do wynajęcia mieszkania. Pokrzywdzony przesłał zaś na adres [email protected] swoje
oświadczenie, zgodnie z którym zobowiązał się do oględzin przedmiotowego lokalu oraz do oddania go w stanie, w
jakim go zastał. Nadto wskazał, iż na poczet powyższy czynności „wpłaca Panu B. w dniu dzisiejszym kwotę 300 zł”.
D. M. nawiązał następnie telefoniczne połączenie z osobą znaną mu jako P. B.. Zapytał go, czy otrzymał przelew – na
co mężczyzna odpowiedział twierdząco. Nie rozłączając się z pokrzywdzonym, osoba podająca się za P. B. udawała, iż
jednocześnie prowadzi drugą rozmowę – rzekomo związaną z zamówieniem kuriera z firmy (...). Mężczyzna polecił D.
M., aby ten w dniu 23 września 2011 r. oczekiwał na przyjazd kuriera z kluczami. W dniu 23 września 2011 r. od godziny
17 do dnia 26 września 2011 r. do godziny 9.45 D. M. próbował skontaktować się z osobą znaną mu jako P. B.. Telefon
był jednak wyłączony. D. M. nie otrzymał przesyłki z kluczami do mieszkania ani zwrotu wpłaconych pieniędzy.
Celem oskarżonych było wyłącznie uzyskanie pieniędzy od potencjalnego „najemcy” pod pretekstem, iż wypełnione
zostaną warunki porozumienia, a dokonana przedpłata spowoduje przesłanie kluczy do lokalu. Oskarżeni wprowadzili
zatem każdego z pokrzywdzonych w błąd co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania, ich celem było
wyłącznie osiągnięcie korzyści majątkowej, a sposób działania oskarżonych spowodował niekorzystne rozporządzenie
mieniem przez obie pokrzywdzone osoby. Nie ulegało wątpliwości, iż dokonane rozporządzenia były niekorzystne z
punktu widzenia interesów A. G. i D. M.. Niekorzystne rozporządzenie mieniem spowodowało bowiem rezultat w
postaci zmniejszenia stanu majątkowego podmiotu, w stosunku do którego nastąpiło rozporządzenie.
Obaj oskarżeni obejmowali swoją świadomością i zamiarem kierunkowym to, że wprowadzają pokrzywdzonych w
błąd oraz to, iż w ten sposób doprowadzają ich do niekorzystnego rozporządzania mieniem. W podanym zakresie
należy ponownie wskazać, iż oskarżony P. B. przekazał M. P. swój dowód osobisty celem wykonania cyfrowej odbitki
(skanu). W porozumieniu z M. P. w dniu 19 września 2011 r. założył konto bankowe. Udostępnił mu również swoją
dokumentację bankową.
Czyny oskarżonego P. B. uznać należało za zawinione. Jest on osobą dorosłą. Z opinii sądowo-psychiatrycznej
wynika, że oskarżony P. B. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego osobowość
nieprawidłową – dyssocjalną. Brak danych do przyjęcia, aby w inkryminowanym czasie działał on w stanie ostrych
zakłóceń czynności psychicznych. W odniesieniu do zarzucanych mu czynów, w inkryminowanym czasie P. B. nie miał
zniesionej, ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim
postępowaniem. W rezultacie, wina oskarżonego była znaczna.
Podobnie należało odnieść się do oskarżonego M. P.. Przypisane mu czynu uznać należało za zawinione. Jest on osobą
dorosłą. Z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że oskarżony nie zdradza ostrych objawów choroby psychicznej,
nie jest upośledzony umysłowo. Uzyskał wykształcenie zawodowe, potrafi czytać i pisać w miarę bezbłędnie,
demonstruje dążenie realizacji postanowień wytrwałości i konsekwencję. Zdaniem biegłych, dostępne materiały
wskazują na zachowany prawidłowy tok myślenia, przypominanie zdarzeń, które łącznie z utrzymaną w granicach
normy sprawnością funkcji intelektualnych, dają opiniowanemu zdolność do wyciągnięcia wniosków z doświadczeń
życiowych i przewidywanie konsekwencji swoich zachowań. Brak podstaw do przyjęcia, aby w inkryminowanym czasie
M. P. był w stanie ostrych zaburzeń psychotycznych, czy jakościowych zaburzeń świadomości. Sprawność funkcji
intelektualnych oskarżonego biegli ocenili jako kształtującą się w granicach normy. Zdaniem biegłych, nie ma podstaw
do przyjęcia, aby w inkryminowanym czasie oskarżony M. P. miał zniesioną lub ograniczoną w stopniu znacznym
zdolność do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. W rezultacie, wina oskarżonego
była znaczna.
Oskarżeni obu zarzucanych im czynów dopuści się w warunkach recydywy szczególnej w typie podstawowym (art. 64
§ 1 k. k.). Zgodnie z tym przepisem, jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności
popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za
które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do
górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego P. B. oraz czynów oskarżonego M. P., Sąd miał na
uwadze okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k. k. Przepis art. 286 § 1 k. k. znajduje się w grupie przepisów
chroniących własność, a więc wartość istotną, jaka powinna podlegać ochronie przez państwo, wartość podlegającą
również ochronie konstytucyjnej. Rozmiar wyrządzonej szkody nie był znaczny. W odniesieniu do pokrzywdzonej A.
G. była to kwota 1000 zł, zaś w przypadku D. M. kwota 300 zł. Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. Obaj
oskarżeni działali z zamiarem bezpośrednim. Ich zachowania polegały na wprowadzeniu pokrzywdzonych w błąd,
co stanowi najbardziej wyrafinowany sposób popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżeni dokładnie zaplanowali
popełnienie przestępstw i przygotowali się do ich popełnienia, tym samym dziali z premedytacją. Oba czyny zostały
dokonane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez co negatywnie należy ocenić motywację sprawców. Mając na
uwadze powyższe, stopień społecznej szkodliwości czynów oceniono jako znaczny.
Ustalając wymiar kary, w ramach przewidzianego przez ustawodawcę zagrożenia (z uwzględnieniem treści art. 91 § 1
k. k. oraz art. 64 § 1 k. k.), Sąd kierował się dyrektywami z art. 53 § 1 i 2 k. k.
Odnosząc się do oskarżonego P. B. jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował okoliczności rzutujące na znaczną
społeczną szkodliwość przypisanych mu czynów (omówione powyżej), w tym działanie wspólnie i w porozumieniu z
inną osobą; działanie w celu uzyskania łatwego zysku; jak również obniżenie pewności obrotu i zaufania kontrahenta;
działanie w sposób przemyślany, zaplanowany. Na niekorzyść oskarżonego przemawiała jego uprzednia wielokrotna
karalność, w tym za przestępstwa podobne – a także działanie w ramach powrotu do przestępstwa (art. 64 § 1 k. k.).
Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących, przemawiających na korzyść oskarżonego.
W związku z tym, Sąd uznał, że kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej
szkodliwości czynów, nie przekracza stopnia winy, a także czyni zadość celom w zakresie prewencji indywidualnej i
generalnej. Wymierzona kara niewątpliwie będzie akcentowała jej wychowawczą rolę, co ma na celu uświadomienie
oskarżonemu P. B. naganności jego postępowania i wzbudzenie w nim refleksji o konieczności przestrzegania
obowiązującego porządku prawnego.
Odnosząc się do wymiaru kary wobec oskarżonego M. P., jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował okoliczności
rzutujące na znaczną społeczną szkodliwość czynu (omówione powyżej), w tym działanie wspólnie i w porozumieniu z
inną osobą; działanie w celu uzyskania łatwego zysku; jak również obniżenie pewności obrotu i zaufania kontrahenta;
działanie w sposób przemyślany, zaplanowany. Na niekorzyść oskarżonego M. P. przemawiała jego uprzednia
wielokrotna karalność, w tym za przestępstwa podobne – a także działanie w ramach powrotu do przestępstwa (art.
64 § 1 k. k.). Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących przemawiających na korzyść oskarżonego.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu, wymierzona M. P. kara 3 lat pozbawienia wolności nie przekracza stopnia
winy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynów oraz spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także
potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wydane rozstrzygnięcie będzie skutecznym
środkiem do zwalczania tego typu przestępczości, natomiast w stosunku do oskarżonego pozwoli na zrozumienie jego
błędnego postępowania i uniknięcie w przyszłości podobnych czynów.
W odniesieniu do obu oskarżonych spełnione zostały ponadto przesłanki do orzeczenia obowiązku naprawienia
szkody. Należy bowiem wskazać, iż doszło do popełnienia przestępstw na szkodę osób mających wobec oskarżonych
roszczenie o naprawienie szkody wynikającej z tego przestępstwa, czyli pokrzywdzonych przez przestępstwo, za które
sprawca został skazany (wyrok SN z 4 marca 2003 r., III KK 127/2002, KZS 2003, nr 7-8, poz. 18). Nie budziło
wątpliwości Sądu, iż w toku postępowania udowodniono wysokość poniesionej szkody, albowiem wynikało to z zeznań
świadków, a przede wszystkim z przedłożonych dokumentów. Mając na uwadze, iż oskarżeni działali wspólnie i w
porozumieniu, Sąd orzekł wobec oskarżonych obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz A. G.
kwot po 500 złotych oraz na rzecz D. M. kwot po 150 złotych – o czym rozstrzygnięto w punkcie II. sentencji wyroku.
W punkcie III. i IV. sentencji wyroku rozstrzygnięto o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej danemu
oskarżonemu przez obrońcę ustanowionego z urzędu. Sąd wziął pod uwagę niezbędny nakład pracy każdego z
adwokatów, a także charakter sprawy i wkład pracy każdego z adwokatów w przyczynienie się do jej wyjaśnienia
i rozstrzygnięcia. Zważywszy, iż obaj ustanowieni w sprawie obrońcy są płatnikiem podatku VAT, Sąd podwyższył
przyznane im wynagrodzenie o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w
przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W punkcie V. sentencji wyroku – mając na uwadze fakt odbywania kary pozbawienia wolności przez obu oskarżonych
–Sąd zwolnił ich od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejęto na rzecz Skarbu Państwa.