Technologia hodowli indyków

KARTA INFORMACYJNA
Technologia
hodowli indyków
[email protected]
www.hybridturkeys.com
TECHNOLOGIA HODOWLI INDYKÓW
Choć indyki należą do gatunku jednych z mniejszych zwierząt
gospodarczych, nie oznacza to wcale, że w ich programach
hodowlanych nie stosuje się nowoczesnych technologii
produkcyjnych. Faktem jest, że roczne obroty branży na poziomie
stada rodzicielskiego stanowią jedynie ułamek wartości osiąganych
w produkcji innych źródeł białka. Oznacza to jednak, że genetycy
specjalizujący się w branży produkcji indyka muszą pilnie śledzić
postępy technologii hodowlanej w obrębie innych (białkowych)
gatunków (takich jak bydło, trzoda chlewna i brojlery kurze).
Historia hodowli indyków
Firmy hodowlane w branży indyczej pojawiły się już na początku
lat 50-tych ubiegłego stulecia. To w tym okresie wprowadzano
harmonogramy hybrydyzacji i tworzono specjalistyczne linie
korzystając ze zróżnicowanych odmian indyków, które były wtedy
dostępne. Poprzez kombinację 3 lub 4 różnych linii genetycznych
stworzono produkt, który miał wychodzić na przeciw oczekiwaniom
branży produkcji indyka (cel hodowlany).
Na początku branża składała się głównie z niezależnych wylęgarni,
hodowców oraz zakładów przetwórczych. Z biegiem czasu model ten
zaczął przekształcać się w bardziej zintegrowane przedsiębiorstwa
hodowlane, a firmy hodowlane nawiązywały ścisłą współpracę lub
przejmowały niezależne zakłady wylęgowe.
W efekcie tych branżowych zmian, cel hodowlany także został
poddany dramatycznej transformacji.
Na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku koncentrowano się
przede wszystkim na produkcji piskląt. Z czasem coraz większe
znaczenie zaczął odgrywać udział mięśnia piersiowego wysokiej
jakości, uzyskanego przy jak najniższych kosztach produkcji na
potrzeby zakładu przetwórczego. Także wzrost znaczenia dobrostanu
zwierząt, bezpieczeństwa produkowanej żywności oraz ochrony
środowiska (zmniejszanie emisji dwutlenku węgla) wywiera wpływ
na genetykę indyków.
Historia hodowli indyków
1980
1990
2000
Dzisiaj
Wylęgarnie
Hodowcy
Zakłady
przetwórcze
Sprzedawca
detaliczny/konsument
Wyniki reprodukcyjne
Wyniki odchowu
Wyniki zakładów
przetwórczych
Rozwój produktu
üü Produkcja jaj
üü Zapłodnienie
üü Wylęgalność
üü Masa
üü Konwersja paszy
üü Żywotność
üü
üü
üü
üü
Wydajność mięsna
Odrzuty
Klasa
Jakość mięsa
KARTA INFORMACYJNA | TECHNOLOGIA HODOWLI INDYKÓW | 2
üü Jakość żywności
üü Bezpieczeństwo żywności
üü Dobrostan zwierząt
TECHNOLOGIA HODOWLI INDYKÓW
Metody selekcji
Zmiany w zakresie celu hodowlanego spowodowały, że hodowcy
muszą zmieniać technologię hodowli, by pozostać
konkurencyjnymi na rynku.
•
Masowa selekcja została zastąpiona systemem
rodowodowym (tj. stosowanie gniazd pułapkowych
umożliwiających identyfikację niosek), by uwzględniać
dokładne informacje dotyczące pochodzenia.
•
Systemy kontroli paszy spożywanej w indywidualnych
klatkach zostały zastąpione systemami pomieszczeń
grupowych z technologią RFID, rejestrującą dane dotyczące
konwersji paszy w stosownych (komercyjnych) warunkach.
•
Jeśli chodzi o udział mięśnia piersiowego, wcześniejsze
praktyki hodowlane skupiały się na odpowiedzi selekcyjnej
skorelowanej z masą ciała. Zostały one jednak zamienione na
system oceny zgodności pokroju, bezpośrednie informacje w
zakresie wydajności mięsnej rodzeństwa jak również dane
dotyczące wydajności mięsnej żywego indyka uzyskane poprzez
zastosowanie technologii ultradźwiękowej (patrz Rys. 1-4).
Jeśli chodzi o analizę statystyczną dostępnych danych, tradycyjna
metodologia indeksu selekcyjnego została zastąpiona modelem do
analizy wartości hodowlanej zwierzęcia – technologią BLUP
(Najlepsza Nieobciążona Prognoza Liniowa) – w połowie lat
Rysunek 1
Pomiar masy ciała
Rysunek 2
Ocena zgodności pokroju
90-tych ubiegłego wieku. Korzyści ze stosowania tych technologii
w hodowli indyka mogą być mniejsze w porównaniu z hodowlą
innych gatunków, ze względu na testowanie głównie w
ograniczonej liczbie dobrze kontrolowanych środowisk jak i
selekcję we współczesnych grupach. Jednak zwiększona
dokładność prognoz sprawia, że i tak opłacalne jest wdrożenie
metodologii oceny wartości hodowlanej zwierzęcia do programów
genetycznych hodowli indyka.
Wnioski
Kolejnym ważnym krokiem w rozwoju programów hodowli indyków
będzie wykorzystanie technologii SNP (bazującej na zjawisku
polimorfizmu pojedynczego nukleotydu) w selekcji genomowej przy
użyciu markerów genetycznych (GMAS). Chociaż w tej dziedzinie
dzieje się bardzo wiele, technologia ta nie jest jeszcze dostępna
dla hodowców indyków. Do momentu, aż to nastąpi, genetycy
specjalizujący się w badaniach nad indykami mogą jedynie uczyć
się na doświadczeniach w zakresie hodowli bydła, trzody chlewnej
oraz innych gatunków drobiu. Hybrid Turkeys jest jednym z dwóch
firm hodowlanych indyków na świecie, należy jednak pamiętać, że
firma jest też częścią koncernu Hendrix Genetics specjalizującego
się w hodowli wielu gatunków zwierząt gospodarczych. To stwarza
Hybrid możliwości uczenia się na postawie doświadczeń jej
siostrzanych firm zajmujących się hodowlą świń, kur niosek
czy łososi.
Rysunek 3
Pomiar udziału
mięśnia piersiowego
Rysunek 4
Technologia ultradźwiękowa
© Hybrid Turkeys
Przedstawione tutaj informacje stanowią jedynie zalecenia, które mogą
różnić się zależnie od regionu geograficznego. Celem tej karty
informacyjnej jest wsparcie hodowców w doskonaleniu produkcji indyka.
Jeżeli nie zaznaczono inaczej, przedstawione w niniejszym dokumencie
informacje stanowią własność Hybrid Turkeys. Powielanie lub publikacja
tego materiału przy użyciu jakichkolwiek środków wymaga zgody
Hybrid Turkeys.
[email protected]
www.hybridturkeys.com
KARTA INFORMACYJNA | TECHNOLOGIA HODOWLI INDYKÓW | 3