1. A nadzieja znów wstąpi w nas. Nieobecnych pojawią sie cienie

Text: Szymon Mucha
Musik: Zbigniew Preisner
Interpretation: Beata Rybotycka
Übersetzung ins Deutsche: Maria Gast-Ciechomska
KOLĘDA DLA NIEOBECNYCH
EIN WEIHNACHTSLIED FÜR JENE, DIE FORT SIND
1. A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.
1. Die Hoffung wird uns wieder erfüllen. Die
Schatten von jenen, die fort sind, werden erscheinen.
Wir werden nochmals an Weihnachten glauben. Und
obwohl das Stimmengewirr am festlichen Tisch
etwas leiser geworden ist, weil schon wieder eine
Stimme fehlt, komm und bleibe bei uns, wider die
sogenannte Ironie des Schicksals.
2. Daj nam wiarę, że to ma sens.
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są - dobrze im jest,
Bo są z nami, choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po głosach tych wciąż drży powietrze.
Że odeszli po to by żyć,
I tym razem będą żyć wiecznie
2. Gib uns den Glauben, dass all das einen Sinn hat,
dass man um Freunde nicht weinen muss. Dass sie
jetzt glücklich sind und verweilen unter uns, obwohl
in einer anderen Gestalt. Und überzeuge uns, dass es
so sein soll - dass diejenigen, nach deren Stimmen
die Luft immer noch vibriert, nur deshalb fort sind,
um weiter zu leben, und diesmal wird dieses Leben
ewig dauern.
3. Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
3. Komm auf die Welt, um die Verluste zu begleichen
und um den leeren Platz am Tisch zu nehmen. Lass
nochmals zu, dass sich das Kind in uns freut und
dass wir vergessen, dass einige Stühle am Tisch leer
sind.
4. A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie .
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.
5. Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
4. Die Hoffung wird uns wieder erfüllen. Die
Schatten von jenen, die fort sind, werden erscheinen.
Wir werden nochmals an Weihnachten glauben. Und
obwohl das Stimmengewirr am festlichen Tisch
etwas leiser geworden ist, weil schon wieder eine
Stimme fehlt, komm und bleibe bei uns, wider die
sogenannte Ironie des Schicksals.
5. Komm auf die Welt, um die Verluste zu begleichen
und um den leeren Platz am Tisch zu nehmen. Lass
nochmals zu, dass sich das Kind in uns freut und
dass wir vergessen, dass einige Stühle am Tisch leer
sind.