Opis techniczny - Fundacja Pomoc Dzieciom Wiejskim

Opis techniczny - Fundacja Pomoc Dzieciom Wiejskim

PROJEKT BUDOWLANY – EGZEMPLARZ NR 1
POZNAŃ, wrzesień 2007 rok
Nazwa obiektu budowlanego
Dwór z 1 połowy XIX wieku
Przedmiot projektu
Renowacja elewacji oraz budowa tarasu
Adres obiektu budowlanego
Nr ewidencyjny działki, obręb
wieś Jabłkowo, gmina Skoki, powiat wągrowiecki
Inwestor
Pracownia Projektowa
BranŜa
architektura
38/6, Obręb Jabłkowo
Fundacja Pomoc Dzieciom Wiejskim
62-085 BliŜyce, gm. Skoki, woj. wielkopolskie
Sytek-Projekty, ul. Półwiejska 17/25, 61-885 Poznań
Projekt: mgr inŜ. arch. Bartosz Zabłotny
Nr uprawnień OKK/UpB/17/2005
Projekt: mgr inŜ. arch. Ewa Sytek
BranŜa
konstrukcja
Projekt: mgr inŜ. Wiesław Kielar
Nr uprawnienia 220/PW/91
SPIS TREŚCI
1. Strona tytułowa
2. Spis treści
3. Uzgodnienia i dokumenty formalno-prawne
3.1.
Decyzja o warunkach zabudowy wydana przez Urząd Miasta i Gminy w Skokach
3.2.
Oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
4. Opis do projektu zagospodarowania działki
5. Projekt zagospodarowania działki – mapa geodezyjna skala 1:500
6. Opis techniczny
7. Rysunki z branŜy architektura
7.1.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
Stan istniejący-inwentaryzacja
1i
2i
3i
4i
5i
6i
7i
8i
9i
10i
- RZUT PIWNIC POD BUDYNKIEM B (młodszą częścią)-STAN ISTNIEJĄCY
- RZUT PARTERU-STAN ISTNIEJĄCY
- RZUT PIĘTRA-STAN ISTNIEJĄCY
- RZUT PODDASZA-STAN ISTNIEJĄCY
- ELEWACJA WSCHODNIA-INWENTARYZACJA
- ELEWACJA ZACHODNIA-INWENTARYZACJA
- ELEWACJA POŁUDNIOWA-INWENTARYZACJA
- ELEWACJA PÓŁNOCNA-INWENTARYZACJA
- ELEWACJA POŁUDNIOWA CZĘŚCI A-INWENTARYZACJA
- ELEWACJA PÓŁNOCNA CZĘŚCI B –INWENTARYZACJA
7.2.
Załącznik do inwentaryzacji – dokumentacja fotograficzna
7.3.
Stan projektowany
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
rys.
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
nr
1p - PROJEKT - RZUT PIWNIC POD BUDYNKIEM B (młodszą częścią
2p - PROJEKT - RZUT PARTERU
3p - PROJEKT - RZUT PIĘTRA
4p - PROJEKT - RZUT PODDASZA
5p - PROJEKT - ELEWACJA WSCHODNIA
6p - PROJEKT - ELEWACJA ZACHODNIA
7p - PROJEKT - ELEWACJA POŁUDNIOWA
8p - PROJEKT - ELEWACJA PÓŁNOCNA
9p - PROJEKT - ELEWACJA POŁUDNIOWA CZĘŚCI A
10p - PROJEKT - ELEWACJA PÓŁNOCNA CZĘŚCI B
11p - PROJEKT TARASU - RZUT I KŁADY
12p - PROJEKT TARASU – PRZEKROJE
13p - PROJEKT TARASU – ZESTAWIENIE ELEMENTÓW PREFABRYKOWANYCH
14p - PROJEKT TARASU – PROJEKT TARASU - DETAL "a", "b"
15p - PROJEKT TARASU – PROJEKT TARASU - DETAL "c"
rys. nr 16p - PROJEKT - MURKI PRZY ISTNIEJĄCYCH SCHODACH -RZUTY-PRZEKROJE
rys. nr 17p - PROJEKT - DETAL GZYMSU - BUDYNEK A - ELEWACJA PÓŁNOCNA
rys. nr 18p - PROJEKT - DETAL OPASEK OKIENNYCH I PARAPETU-BUDYNEK A
rys. nr 19p - PROJEKT - DETAL GZYMSU - BUDYNEK A - ELEWACJA ZACHODNIA
rys. nr 20p – PROJEKT - BALUSTRADA PRZY ISTNIEJĄCYCH SCHODACH - BUDYNEK B
rys. nr 21p – PROJEKT - BALUSTRADA NA TARASIE-BUDYNEK B - ELEWACJA ZACHODNIA
rys. nr 22p – PROJEKT - BALUSTRADA NA TARASIE-BUDYNEK B - ELEWACJA ZACHODNIA
–DETAL „A”
rys. nr 23p – PROJEKT - BALUSTRADA NA TARASIE-BUDYNEK B - ELEWACJA ZACHODNIA
–DETAL „B”
rys. nr 24p – WERANDA - WYTYCZNE DO RESTAURACJI - UZUPEŁNIENIE BRAKUJĄCYCH
ELEMENTÓW - WIDOK OD FRONTU
rys. nr 25p – WERANDA - WYTYCZNE DO RESTAURACJI - UZUPEŁNIENIE BRAKUJĄCYCH
ELEMENTÓW - WIDOK Z BOKU
rys. nr 26p - ZESTAWIENIE STOLARKI OKIENNEJ I DRZWIOWEJ
OPIS DO PROJEKTU ZAGOSPODAROWANIA DZIAŁKI
1. Dane ewidencyjne
Nazwa budowli: Dwór z 1 połowy XIX wieku
Adres: wieś Jabłkowo, gmina Skoki, powiat wągrowiecki
Lokalizacja: działka 38/6, KW 52861
Inwestor: Fundacja Pomocy Dzieciom Wiejskim z siedzibą w BliŜycach
2. Przedmiot inwestycji
Przedmiotem inwestycji jest remont elewacji Dworu Brzeskich w Jabłkowie oraz budowa
tarasu na istniejącym cokole. Na dzień dzisiejszy Dwór jest nie uŜytkowany po wykonanym
remoncie elewacji i wymianie stolarki okiennej pozostanie nadal w stanie nie uŜytkowanym.
Niniejsze opracowanie obejmuje w swoim zakresie następujące zagadnienia:
- prace renowacyjne elewacji
- wykonanie nowych otworów okiennych i drzwiowych
- wymiana stolarki okiennej i drzwiowej
- wykonanie balustrad i poręczy istniejących schodów i balkonu
- adaptacja istniejącego cokołu na taras przy północnej elewacji z budową
schodów i balustrad.
3. Istniejące zagospodarowanie działki
- Dwór z 1 połowy XIX wieku - nieuŜytkowany
- Budynek gospodarczy zlokalizowany od strony zachodniej dworu –
nieuŜytkowany
- W/w budynki zlokalizowane w parku krajobrazowym rozciągającym się na
południe od dworu, ze stawem od strony północnej i rowem od strony
zachodniej.
- Działka uzbrojona: przyłącze do sieci kanalizacji sanitarnej, przyłącze do sieci
wodociągowej, przyłącze elektryczne.
- Dojazd do obiektu z drogi asfaltowej powiatowej w miejscowości Jabłkowo
drogą gruntową przez teren parku.
4. Projektowane zagospodarowanie działki
Ze względu na zakres projektu oraz fakt pozostawienia obiektu w stanie nieuŜytkowanym
nie przewiduje się innych zmian w zagospodarowaniu działki i nie wykonuje się bilansu
gruntów.
5. Dane informacyjne w zakresie wpisu do rejestru zabytków
Budynek jest wpisany do rejestru zabytków - nr 1012/A, na podstawie decyzji z dnia
11.03.1970 r. i wymaga pozwolenia na budowę wydanego przez Wielkopolski Wojewódzki
Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu.
6. Dane informacyjne w zakresie przewidywanych zagroŜeń dla środowiska
Projektowany remont elewacji i adaptacja istniejącego cokołu na taras nie powoduje
zagroŜenia dla środowiska oraz higieny i zdrowia uŜytkowników.
1. Dane ewidencyjne
1.1 Nazwa budowli: Dwór z 1 połowy XIX wieku
1.2 Adres: wieś Jabłkowo, gmina Skoki, powiat wągrowiecki
1.3 Lokalizacja: działka 38/6, KW 52861
1.4 Inwestor: Fundacja Pomocy Dzieciom Wiejskim z siedzibą w BliŜycach
2. Przedmiot opracowania
Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt architektoniczno-budowlany remontu
elewacji Dworu Brzeskich w Jabłkowie oraz adaptacji istniejącego cokołu na taras. Na
dzień dzisiejszy Dwór jest nie uŜytkowany po wykonanym remoncie elewacji i wymianie
stolarki okiennej pozostanie nadal w stanie nie uŜytkowanym do momentu wykonania
projektu i remontu wnętrz. Niniejsze opracowanie obejmuje w swoim zakresie następujące
zagadnienia:
- szczegółowy zakres prac
- przyjęte materiały i technologię
- kolorystykę elewacji
3. Zakres opracowania zawiera w szczególności:
-
program renowacji i kolorystyka elewacji
projekt stolarki okiennej i drzwiowej w oparciu o zachowane materiały
archiwalne
projekt balustrad i poręczy w oparciu o zachowane materiały archiwalne
projekt tarasu przy północnej elewacji: schody, balustrady
wytyczne do restauracji zachowanego drewnianego ganku
wytyczne do restauracji zachowanych głównych drzwi wejściowych
4. Podstawa opracowania
-
-
umowa zawarta w dniu 27.06.2007 r. w Poznaniu pomiędzy Fundacją Pomoc
Dzieciom Wiejskim z siedzibą w BliŜycach jako zamawiającym, a pracownią
projektową SYTEK-PROJEKTY, z siedziba w Poznaniu przy ul. Półwiejskiej
17/25 jako wykonawcą o opracowanie dokumentacji związanej z remontem
elewacji Dworu Brzeskich w Jabłkowie oraz zabudowy tarasu
Uzgodnienia z inwestorem
Oględziny obiektu
Karta Ewidencyjna Zabytków Architektury i budownictwa z ewidencji
Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu
Inwentaryzacja sporządzona na potrzeby niniejszego opracowania
Inwentaryzacja fotograficzna
Przepisy i normy obowiązujące
5. Charakterystyka obiektu
W dalszej części opracowania wprowadzono następujące oznaczenia:
budynek główny oznaczony jako „A”
budynek dobudowany w późniejszym okresie od strony południowej oznaczony jako „B”
podstawowe wymiary istniejącego obiektu:
długość budynku „A”-2400 cm
szerokość budynku „A”- elewacja północna 1677 cm, elewacja południowa 1220 cm
długość budynku „B”- 1350 cm
szerokość budynku „B” – 1590 cm
długość całkowita – 3750 cm
powierzchnia istniejącej zabudowy – 584 m2
powierzchnia elewacji – 895 m2
5.1. Funkcja obiektu
obiektu – obiekt jest w stanie nie uŜytkowanym, po wykonaniu remontu
elewacji i wymiany stolarki okiennej obiekt pozostanie nie uŜytkowany.
5.2. Rys historyczny i opis obiektu
Dwór zbudowany został w I połowie XIX wieku dla Leonarda Brzeskiego w sąsiedztwie
zespołu folwarcznego we wsi Jabłkowo, gmina Skoki, w województwie wielkopolskim.
PołoŜony jest w parku krajobrazowym rozciągającym się na południe od dworu, ze stawem
od strony północnej i rowem od strony zachodniej. Park wymaga obecnie programu
rewaloryzacji.
Pod koniec XIX wieku dwór rozbudowano o skrzydła północne i południowe. A w
latach powojennych obiekt powiększono o kolejne dobudówki od strony północnej, które
rozebrane zostały podczas ostatniego remontu w trakcie realizacji prac związanych z
wymianą więźby dachowej oraz pokrycia dachowego w 2000 roku.
Oba budynki murowane są z cegły ceramicznej pełnej i otynkowane. Budynek A posiada
ceglaną, otynkowaną podmurówkę, budynek B ma cokół z odkrytymi fragmentami
podmurówki z kamienia polnego. NadproŜa okienne w budynku A sklepione są odcinkowo o
wysokości 1c i 2c. Część otworów okiennych pozostała zamurowana w okresie wielu
przebudów. Stolarka okienna i drzwiowa w budynku jest zdewastowana w kilku oknach
pozostały ościeŜnice okien skrzynkowych. Zachowały się natomiast główne drzwi
wejściowe do części A. Tynki zewnętrze wykonane były w technologii wapienno-paskowej.
Dach głównego budynku o konstrukcji drewnianej – naczółkowy - jest kryty dachówką
ceramiczną karpiówką układaną podwójnie, natomiast dach skrzydła północnego kryty jest
papą. Starsza część dworu jest jednokondygnacyjna, podpiwniczona z uŜytkowym
poddaszem, z dwiema wystawkami zwieńczonymi trójkątnymi szczytami, ma charakter
późnobarokowy. Skrzydło południowe – dobudowane w późniejszym okresie jest
dwukondygnacyjne, podpiwniczone, klasycystyczne.
W okresie wojny dwór był w posiadaniu właścicieli niemieckich-rodziny Schneiderów, nie
uległ zniszczeniu. W roku 1945 roku został upaństwowiony i od tego czasu słuŜył róŜnym
celom, miedzy innymi funkcjonował jako: restauracja, klub wiejski, przedszkole.
Poszczególne zmiany funkcji wiązały się ze zmianą układu wewnętrznego. Ostatnie prace
remontowe wykonywane były na zlecenie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dziś
dwór naleŜy do Fundacji Pomoc Dzieciom Wiejskim.
5.3. Opis elewacjielewacjiElewacja wschodnia
Budynek „A” posiada elewacje o charakterze późnobarokowym. Elewacja wschodnia
powstała jako elewacja główna budynku, reprezentacyjna, stąd posiada bogatszy detal
architektoniczny od pozostałych.
Oś frontowa elewacji wschodniej budynku „A”
podkreślona jest drewnianą werandą, której front wsparty jest na słupach posadowionych
na zdobionych belkach podwalinowych. Całość znajduje się na niskiej podmurówce, na którą
prowadzą schody.
Nad werandą znajduje się facjata podzielona czterema pilastrami zwieńczonymi
rozbudowanymi gzymsami, wspierającymi trójkątny szczyt. Pomiędzy pilastrami na poddaszu
znajdują się 3 prostokątne otwory okienne, a w osi szczytu jeden otwór półokrągły.
Z dokumentacji archiwalnej wynika Ŝe okna parteru od strony wschodniej posiadały opaski
okienne, masywne parapety, a budynek poniŜej okien przecięty był poziomym cokołem.
śadne z tych elementów nie zachowały się do dziś.
Elewacja wschodnia części „B” jest dwukondygnacyjna i wyraźnie klasycystyczna.
Posiada poziome podziały, które tworzą gzymsy: gzyms cokołowy oraz bardziej
rozbudowany i wydatniejszy gzyms pod oknami pierwszej kondygnacji. Ostatni poziomy
podział to rozbudowana attyka, która w naroŜach podkreślona jest sterczynami. Pionowe
podziały tworzą wielkie pilastry biegnące przez obie kondygnacje i zwieńczone odcinkami
gzymsu.
Otwory okienne pierwszej kondygnacji posiadają rozrzeźbione opaski. Natomiast otwory
okienne drugiej kondygnacji o bardziej prostych w formie opaskach posiadają parapety
wsparte są na konsolach. Zdjęcia stanu istniejącego znajdują się w dokumentacji
fotograficznej.
Elewacja zachodnia:
Elewacja zachodnia budynku „A” podobnie jak wschodnia podkreślona jest facjatą o
trójkątnym szczycie, z tym Ŝe nie posiada detalu i jest dość chaotyczna. Dwa prostokątne
okna na poziomie piętra oraz jedno półokrągłe
w szczycie rozmieszczone są
symetrycznie, natomiast układ okien na parterze prawdopodobnie ze względu na liczne
zamiany - o czym świadczą ślady nadproŜy odcinkowych w murze – jest niesymetryczny w
stosunku do całości elewacji. Elewacja posiadała niegdyś prosty gzyms dzielący facjatę od
dolnej kondygnacji oraz cokół.
Zachodnia elewacja budynku „B” nie ma pionowych podziałów które we wschodniej elewacji
tworzyły wysokie pilastry. Wielkość okien oraz detal opasek okiennych- zostały
powtórzone. Dobudowana jest tutaj parterowa część, na której znajduje się taras,
niegdyś otoczony metalową balustradą. Bryła tej części zwieńczona była ornamentalnym
gzymsem, który skuto podczas remontu w 1975 roku.
Elewacja północna:
Elewacja północna budynku „A” odsłonięta po rozebraniu parterowych dobudówek
(podczas ostatnich prac remontowych w latach 2000/2001) z których pozostały ściany
części cokołowej z wylewką betonową, adoptowane w niniejszym projekcie na taras, oraz
chaotycznie rozmieszczone otwory drzwiowe o róŜnych wielkościach. Elewacja wymaga
opracowania projektu porządkującego jej układ.
Elewacja południowa:
Elewacja południowa budynku „B” jest kontynuacją podziałów i detali elewacji głównej
wschodniej za wyjątkiem pionowych pilastrów które tutaj nie zostały powielone. Mniej
rozbudowany jest równieŜ detal attyki.
W budynku „A” na elewacji południowej- dobudowanego pod koniec XIX skrzydła znajduje się tylko jeden otwór, prowadzący do niskiej części przyziemnej stanowiącej
niegdyś schowek gospodarczy. Zdjęcia stanu istniejącego znajdują się w dokumentacji
fotograficznej.
6. Opis i analiza stanu zachowania.
Podczas ostatniego remontu wykonanego w latach 2000-2001 priorytetem było
zabezpieczenie obiektu przed dalszą dewastacją, niszczącym działaniem wilgoci oraz przed
dostępem osób trzecich. Zakres prac, który został wykonany przedstawia się następująco:
- osuszenie murów zewnętrznych
- drenaŜ budynku
- demontaŜ elementów budynku groŜących katastrofą
- wymiana więźby dachowej (konstrukcja jętkowa)
- wymiana rynien i rur spustowych
- zamurowanie otworów okiennych i drzwiowych ściankami aŜurowymi o grubości 12 cm
- przemurowanie kominów w części poddasza, wykonano obróbkę blacharską
- wykonanie izolacji poziomej murów metoda iniekcyjną (budynek nie posiadał izolacji
pionowych i poziomych)
- skucie tynków wewnętrznych i części zewnętrznych
Wykonane prace zatrzymały proces niszczenia budynku, zabezpieczyły wnętrze przed
przedostawaniem się wody opadowej. Obiekt jest przygotowany do dalszych prac
remontowych wchodzących w zakres niniejszego opracowania.
6.1.
Mury, detal architektoniczny, tynki.
Mury obiegowe i wewnętrzne budynku A wykonane są z cegły ceramicznej pełnej o
wymiarach 31x15x7 cm. W budynku B mury wykonane są z cegły ceramicznej pełnej o
wymiarach 27x13x6,5 cm. NadproŜa okienne w budynku A sklepione są odcinkowo o
wysokości 1 c i 2 c. W wyniku licznych przebudów część otworów okiennych została
przebudowana lub zamurowana.
Występują nieliczne spękania muru w budynku „B” oraz ubytki w spoinach między
ceglanych w budynku „A”. Konieczna jest likwidacja pozostawionych na elewacji zbędnych
elementów róŜnych instalacji, haków, kotew, itp.
Tynki zewnętrze są trójwarstwowe wg aktualnej klasyfikacji kat.III w technologii wapiennopiaskowej.
Stan starych tynków zewnętrznych jest zły, tynk jest rozwarstwiony i kruchy. Większa
część starych tynków nadaje się do skucia. Jest to wynikiem zawilgocenia, zwłaszcza w
partiach przyziemnych, starzenia się materiału, oraz długotrwałym brakiem konserwacji i
remontów.
Zniszczeniu uległy niektóre elementy detalu architektonicznego budynku „B” co
szczególnie jest widoczne na opaskach okiennych, parapetach i gzymsach. Z zachowanej
dokumentacji archiwalnej wynika, Ŝe na elewacji budynku A usunięto w trakcie przebudów
opaski okienne, parapety na elewacji wschodniej oraz gzyms na elewacji zachodniej.
Po wyburzeniu - podczas ostatniego remontu- dobudówek znajdujących się od strony
północnej odsłonięto wewnętrzne ściany pokryte kilkoma warstwami powłok malarskich z
trzema chaotycznie rozmieszczonymi otworami drzwiowymi. Po wyburzonej części pozostał
cokół budynku-ściany fundamentowe murowane z cegły ceramicznej pełnej, od strony
zewnętrznej wykonane lico z kamienia polnego. Podczas ostatniego remontu cokół został
wzmocniony podmurówką z cegły od strony wschodniej, wykonano takŜe wylewkę
betonową. Cokół planuje się adaptować na taras.
6.2.
Stropy
Stropy w bardzo złym stanie co spowodowane jest długotrwałym zawilgoceniem
spowodowanym nieszczelnością lub brakiem pokrycia dachowego. NaleŜy je dokładnie
zinwentaryzować - wymagają odrestaurowania w kolejnym etapie prac remontowych.
W budynku A stropy na belkach drewnianych ze ślepym pułapem oraz trzcinową i
otynkowaną podsufitką. Wewnątrz stropu ślepy pułap, na ślepym pułapie glina, warstwa
powietrzna oraz deski podłogowe. W budynku B stropy odcinkowe na belkach stalowych,
sklepienia z cegły ceramicznej pełnej, na cegłach glina, na belkach stalowych połoŜone
krawędziaki do których utwierdzone są deski podłogowe.
6.3.
Stolarka okienna i drzwiowa, oraz drewniana weranda
Otwory okienne i drzwiowe są zamurowane ściankami aŜurowymi 12 cm w świetle
węgarków. W większości otworów pozostały ościeŜnice o konstrukcji skrzynkowej.
Skrzydła okienne zachowały się nieliczne i wyłącznie górne. Z zachowanej dokumentacji
wynika Ŝe okna parteru posiadały podział krzyŜowy ze ślemieniem, natomiast okna na
piętrze były dwuskrzydłowe bez ślemienia, podzielone poziomym szprosem. W budynku B
skrzydła okienne były zawieszone na zawiasach czopowych tzw. Francuskich.
Zniszczeniu uległy wszystkie skrzydła drzwiowe za wyjątkiem drzwi głównych wejściowych
od strony wschodniej, które bezwzględnie naleŜy odrestaurować.
Drewniana weranda- całkowicie zachowały się górne wypełnienia w formie drewnianej
kraty, oraz elementy o roślinnym motywie we frontowej części werandy. Nie zachowały się
aŜurowe wypełnienia z desek frontowej ściany werandy oraz pełne wypełnienia z desek
poniŜej parapetu bocznych ścian. Nie zachowały się równieŜ przeszklenia powyŜej
parapetów- pozostała tylko główna konstrukcja. Werandę naleŜy odrestaurować,
rekonstruując elementy wg zachowanych i uzupełniając braki elementów drewnianych wg
dokumentacji rysunkowej.
6.4.
Obróbki blacharskie i system rynnowy.
Obróbki blacharskie i system rynnowy z blachy stalowej ocynkowanej 0,6 mm wykonane
podczas ostatniego remontu spełniają swoje zadanie.
6.5.
Elementy kowalskie
Zachowane są okratowania okien piwnicznych, w stanie dobrym, wymagające bieŜącej
konserwacji.
7. Program prac
7.1. Program technologiczny do prac renowacyjnych elewacji
Proponuje się wszystkie prace naprawczo-konserwatorskie wykonać przy zastosowaniu
gotowych materiałów i technologii, w opisie zaproponowano produkty firmy STO, moŜliwe
jest zastąpienie ich odpowiednikami innych firm takich jak: CAPAROL, KABE, REMMERS,
KEIM. Dokładna technologia z doborem odpowiedniego materiału powinna być ustalona w
wyniku konsultacji z przedstawicielem w/w firmy.
a. Przygotowanie
Przygotowanie podłoŜa
W celu przygotowania podłoŜa naleŜy usunąć zwietrzałe i odspojone tynki z lica elewacji,
mur oczyścić szczotka lub spręŜonym powietrzem. Luźne spoiny usunąć na głębokość ok.
1,5 cm. W przypadku większych ubytków cegły przemurować z zastosowaniem zaprawy
murarskiej na bazie wapna trasowego Tubag TWM Trass-Werksteinmortel. Odsłonięte
miejscowo osłabione cegły mogą wymagać wzmocnienia przed nałoŜeniem kolejnych warstw.
Proponuje się preparat wzmacniający nie hydrofobizujący podłoŜa firmy Sto (lub
odpowiednik w/w firm):
- StoPrim Grundex – rozpuszczalnikowy preparat na bazie poliakrylanów w rozcieńczalniku
organicznym. Produkt charakteryzuje się bardzo dobrą penetracją, wzmocnia podłoŜe,
naleŜy go rozcieńczyć preparatem StoFluid AF 1:1 nie hydrofobizującym powierzchni.
b. Wyprawy tynkarskie
Technologię zapraw oparto przede wszystkim na bazie wapna z dodatkiem trassu, w
róŜnych modyfikacjach, zaleŜnie od miejsca i wymaganych parametrów zapraw.
Trass - tuf wulkaniczny poprawia słabe własności mechaniczne i odpornościowe wapna;
ponadto wiąŜąc wolne wapno istotnie zmniejsza ryzyko powstawania białych wykwitów
wapiennych i wielokrotnie zwiększa odporność wypraw. Zaprawy wapienno-trasowe wiąŜą
nie tylko pod wpływem dwutlenku węgla, ale równieŜ wody. PoniewaŜ trass – tuf
wulkaniczny to lekka porowata skała (zastygła lawa) - zaprawa wapienno-trassowa –
zachowuje doskonałą paroprzepuszczalność, jest lekka i elastyczna, a jej skurcz jest
prawie 5-krotnie mniejszy od tradycyjnych wapienno-cementowych wypraw.
Proponuje się zastosować:
- HMF firmy STO- historyczna zaprawa wapienno-trassowa z mikrowłóknami o kremowopiaskowej barwie; szczególnie do ręcznej obróbki 1-2cm grubości w jednym cyklu
lub
- Trass-Kalk firmy STO – wysokojakościowe wapno hydrauliczne zawierające ok. 55%
trassu do samodzielnego przygotowania wypraw podkładowych bez dodatku cementu
c. Wypełnianie szczelin i rys w murach
Do naprawy pęknięć i szczelin w murze naleŜy uŜyć wapienno-trassowej zaprawy do
iniekcji - HSV-p Yerpressenmortel GM firmy Sto, szczeliny powstałe w gzymsach i
obramieniach naleŜy wypełnić trwale elastyczną spoiną do wypełniania rys
konstrukcyjnych - Sto-Rissfuller fein firmy Sto.
d. Profile i detal architektoniczny
Wszystkie elementy detalu architektonicznego odspojone od podłoŜa a przeznaczone do
zachowania naleŜy wstępnie zabezpieczyć. Profilowane detale przeznaczone do zachowania
powinny zostać oczyszczone
z zabrudzeń i wtórnych nawarstwień np. przemalowań.
Przed przystąpieniem do prac powinno się zlokalizować wszystkie odspojenia od muru
detalu architektonicznego. Prace te najlepiej wykonać poprzez dokładne ostukiwanie
powierzchni. Detale o duŜym cięŜarze, zmurszałe i groŜące odpadnięciem zaleca się
dodatkowo na okres prac wzmocnić a jeŜeli zachodzi konieczność to odjąć i ponownie
przytwierdzić do podłoŜa. Detal architektoniczny odtwarzać przy pomocy szablonów
wykonanych na podstawie zachowanych elementów.
Dobór odpowiedniego materiału renowacyjnego uzaleŜniony jest techniki prac:
rekonstrukcje z ręki, lub prace ciągnięte oraz od stopnia zachowania detalu. Przy
większych ubytkach zaprawy muszą mieć niski cięŜar właściwy oraz krótki czas wiązania.
Warstwy wykańczające muszą posiadać nie tylko właściwe cechy uŜytkowe ale i wyŜszą
elastyczność i przyczepność do starych pokrytych rysami podłoŜy.
Do prac ciągniętych zaleca się (produkty firmy STO lub analogiczne firm Remmers lub
Caparol lub Kabe) :
- STO Stuckoplan Grob – Lekka zaprawa do wykonania warstwy narzutu – 1-5cm
- STW Stuckoplan Spezial – specjalna drobnoziarnista zaprawa do warstw 2-25 mm w
technice ciągnietej, posiada mikrowłókna oraz wysoką przyczepność nawet do
pozostałości starych poktyć dyspersyjnych
Do prac przy odlewach zaleca się:
- TZ-r Trass-Zement rapid – specjalny, szybkowiąŜący cement puculanowy do
samodzielnego przygotowania zapraw i odlewów, posiada niski skurcz, nie powoduje
wykwitów soli czy wapna, bardzo szybki czas wiązania początkowego
Do prac przy płycinach i pilastrach
- TWM Trass Werksteinmortel – zaprawa podkładowa do wstępnego narzutu 1-2 cm
przy duŜych grubościach dekoracyjnych
- HMF Historischer Mauer, Putz und Fugenmmortel – elastyczna, wapienno-trasowa
zaprawa o wysokiej plastyczności, szczególnie przy uzupełnieniach braków, naroŜników
itp.
- STW Stuckoplan spezial – drobnoziarnista zaprawa jako ostatnia warstwa (2-25 mm)
równieŜ przy wykonywaniu boni w technice ciągniętej
CięŜki detal architektoniczny proponuje się przytwierdzić do muru stosując kotwy z metalu
niekorodującego. Prace naleŜy wykonywać tak aby główki metalowych wzmocnień nie
wystawały powyŜej powierzchni zapraw ale kryły się w nawiertach, zagłębienia naleŜy
wyrównywać kitem.
d. Tynki nawierzchniowe
Końcowa gładź musi mieć większą elastyczność oraz przyczepność, uwzględniającą róŜną
chłonność i napręŜenia starych i nowych tynków. NiezaleŜnie jednak od stopnia wymiany
tynków (częściowo lub całkowicie) musi być spełniony warunek wysokiej
paroprzepuszczalności – najbardziej optymalny to sd <0,2 oraz niezbyt wysokiej
wytrzymałości 2,5-5MPa.
Z tych powodów proponuje się zaprawę Ispo Klasyk firmy STO – mineralną drobnoziarnistą
zacierkę zawierająca mikrowłókna o bardzo dobrej przyczepność do starszych jak i nowych
podłoŜy.
e. Ściany przyziemia (cokół)
Po odkopaniu do fundamentu i wyrównaniu ścian fundamentowych tynkiem podkładowym
Tubag TWM Trass-Werksteinmortel (wapienno-trassowa zaprawa podkładowa szczególnie
na zabytkowe podłoŜa) zaizolować ściany zagłębione w gruncie do wys. ok 20 cm ponad
jego poziom materiałem StoMurisol DS lub StoMurisol BD1K
Na cokole ze względu na widoczne wysolenia wysokości odcięcia architektonicznego
wykonać tynki renowacyjne solochłonne WTA Tubag wg załączonej ulotki.
f. Farby elewacyjne
Proponuje się zastosowanie farb silikatowych, które charakteryzują się bardzo wysoką
paroprzepuszczalnością, odpornością na działanie grzybów dzięki wysokiej alkaliczności
oraz odpornością na warunki kwaśnego środowiska zewnętrznego ze względu na to, Ŝe
farba silikatowa to bardzo odporny krzemian. Proponuje się produkty firmy Kabe.
- Sylitol-Konzentrat - jako warstwę gruntującą i wzmacniającą podłoŜe
- Sylitol-Finish – matowa, jednorodna, wysoce kryjąca powłoka
Proponuję się kolorystykę wg wzornika farb Firmy KABE.
7.2. Stolarka okienna i drzwiowa
Aby zachować zabytkowy charakter budynku proponuje się wykonanie nowej stolarki
okiennej i drzwiowej o współczesnej konstrukcji jednoramowej powtarzającej jednak formę
oryginalnej stolarki.
Odtworzenie części elementów jest moŜliwe dzięki zachowanej
dokumentacji fotograficznej, oraz zachowanych elementów, natomiast dla okien, o których
nie ma przekazów archiwalnych proponuje się rozwiązania nawiązujące do okresu z którego
pochodzi budynek.
Firma wykonująca stolarkę okienną i drzwiową powinna posiadać doświadczenie w
wykonywaniu stolarki stylizowanej do obiektów zabytkowych np. firma Komplex (Czarne
Błoto, 87-134 Zławieś Wielka).
Wytyczne do wykonania stolarki okiennej i drzwiowej zamieszczone są w zestawieniu
stolarki. Ponadto naleŜy uwzględnić następujące zalecenia:
- stolarka z drewna klejonego warstwowo
- stolarka malowana na biało
- układ szprosów odtworzony wg dokumentacji archiwalnej- szprosy zewnętrzne
nakładane- wg rysunków zestawienia stolarki
- ozdobne listwy przymykowe oraz ślemiona wg rysunków zestawienia stolarki
- skrzydła rozwierno-uchylne wg rysunków zestawienia stolarki
- zastosować stylizowane klamki, atestowane okucia obwodowe
- okna piwniczne zabezpieczyć kratami – brakujące kraty wykonać wg zachowanych.
- ościeŜnicę ukrywać w całości lub większej części za węgarkiem
- proponuje się drewniane maskownice okapników
- naleŜy zapewnić odpowiednią mikrowentylację
Stolarka okienna i drzwiowa powinna spełniać wymogi izolacyjności cieplnej, izolacyjności
akustycznej, szczelności i ognioodporności. Powinna zapewniać wymagane nasłonecznienie i
oświetlenie naturalne oraz zabezpieczenie przed przenikaniem wody opadowej i
niekontrolowaną infiltracją powietrza z zewnątrz. Powinna spełniać wymaganie Polskich
Norm.
Przed wykonaniem stolarki naleŜy sprawdzić wszystkie wymiary na budowie.
Technicznee i Certyfikaty.
Stolarka okienna musi posiadać odpowiednie Aprobaty Techniczn
MontaŜ okien musi odbywać się według wskazań określonych przez producenta w
dokumentacji technicznej. MontaŜ powinien być nadzorowany przez uprawnioną do tego
osobę.
W celu wymiany stolarki naleŜy wykonać roboty demontaŜowe. Kolejność wykonywanych
prac:
- NaleŜy zdemontować wszystkie pozostałości stolarki okiennej i drzwiowej oraz
parapety tak aby nie uszkodzić węgarków. Pozostawienie gruzu, resztek drewnianej
ościeŜnicy lub brak naprawy ościeŜy jest niedopuszczalny.
- Wykonać roboty murarskie związane z budową tarasu, przebudową otworów okiennych,
ewentualnym przemurowaniem fragmentów ścian jeśli w trakcie prac zajdzie taka
potrzeba
- Przygotować powierzchnie wewnętrzne otworów okiennych - powinny być moŜliwie
gładkie, bez ubytków.
- Po zamontowaniu okien dokonać obróbki murarskiej oraz prace malarskie na ścianach.
Okna i drzwi naleŜy tak zabezpieczyć, aby tynk nie stykał się z powierzchnią wyrobu.
7.3. Restauracja zachowanej werandy i drzwi wejściowych
NaleŜy usunąć stare powłoki malarskie (przez opalanie nie dopuszczając do uszkodzenia
struktury drewna) gruntownie oszlifować powierzchnię, rysy wypełnić masą wypełniającą
do drewna, odtworzyć brakujące lub uszkodzone, zbutwiałe elementy, zabezpieczyć
środkiem do impregnacji powierzchni drewnianych przed niszczącymi i przebarwiającymi
drewno grzybami oraz pokryć farbą kryjącą do wykonywania powłok wierzchnich na
drewnie. Proponowany kolor S4030 G-30Y wg wzornika NCS.
7.4. Taras na istniejącym cokole.
Na istniejącym cokole wykonać wylewkę betonową z betonu B20 zbrojonego siatką
zbrojeniową ze spadkiem 1,5%, następnie wykonać wodoszczelną powłokę Hydrostop z
wywinięciem na ściany budynku oraz Ŝelbetową bazę balustrady - zgodnie z instrukcją
producenta. Balustrady wykonać z elementów prefabrykowanych osadzonych na Ŝelbetowej
bazie wykonanej na budowie (zgodnie z dokumentacją rysunkową). Taras wykończyć
płytkami tarasowymi mrozoodpornymi na kleju mrozoodpornym. Istniejący cokół wykończyć
tynkami zgodnie z programem technologicznym do prac renowacyjnych elewacji patrz punkt
7.1.-e.
7.5.
Schody
Schody na taras wykonać jako Ŝelbetowe o konstrukcji niezaleŜnej od
istniejącego cokołu - z 1 cm dylatacją. Schody projektowane i istniejące wykończyć
płytkami tarasowymi mrozoodpornymi na kleju mrozoodpornym. Na stopnicach zastosować
płyty antypoślizgowe. Kolorystyka płytek dopasowana do kolorystyki cokołu budynku A.
Murki przy schodach na taras oraz schodach istniejących (elewacja zachodnia budynek A)
wykonać z pustaków Ŝwirobetonowych np. M6 na głębokość przemarzania 80 cm poniŜej
terenu z izolacją przeciwilgociową do wys. 30 cm ponad teren. Murki zwieńczyć
prefabrykowanymi czapkami (wg dokumentacji rysunkowej).
7.6.
Poręcze i balustrady istniejących schodów i balkonu
Metalowe balustrady i poręcze wykonać ze stali czarnej wg dokumentacji rysunkowej
(zaprojektowane z odniesieniem do zachowanych przekazów archiwalnych). Do mocowania
wykorzystać pozostawione zakotwione w murze i stopnicach elementy.
7.7.
NadproŜa
Drzwi tarasowe - budynek A (obliczenia konstrukcyjne w archiwum konstruktora)
Wykonać nadproŜa z dwuteowników stalowych o wys. 120 mm. ilość gałęzi- 4 szt. na
kaŜde nadproŜe, opierając na murze z kaŜdej strony co najmniej na odcinku 25 cm długość podana na rysunku rzutu parteru. Podczas wykonywania nadproŜy naleŜy
przestrzegać niŜej podanych wskazówek technologicznych:
1 etap - Rozpocząć prace od wykonania oparć dla gałęzi podciągów, tzw. ,,poduszek”
betonowych. W tym celu, w miejscach gdzie będą opierane podciągi, przekuć
ściany na całej grubości. Przed przekuciem na ścianie naznaczyć poziom nadproŜe
oraz krawędzie otworu. Przekuwane otwory powinny być wykonane nieco poniŜej
poziomu oparcia podciągu (ok. 5-8 cm), szerokość od krawędzi otworu w stronę
ściany ok. 30 cm, wysokość ok. 18 cm wyŜsza od górnej krawędzi gałęzi nadproŜa.
W przekutych miejscach wykonać w jednakowych poziomach z lewej i z prawej
strony otworu ,,poduszki” z mocnej zaprawy cementowej. Wierzch ,,poduszki” musi
odpowiadać rzędnej spodu nadproŜa wg projektu.
2 etap - Odkuć ścianę z jednej strony do ok. połowy grubości. Odkucie powinno umoŜliwić
wprowadzenie co najmniej dwóch podciągów stalowych nadproŜa. Wprowadzić
następnie podciągi, ustabilizować ich końce i przystąpić do wypełniania przestrzeni
pomiędzy dwuteownikami zaprawą, lub cegłami i zaprawą, jeŜeli pomiędzy gałęzie
moŜna wprowadzić docięte odpowiednio kawałki cegieł. W razie potrzeby
podszalować spód nadproŜa, aby nie wyciekała zaprawa wypełnienia. Po wypełnieniu
zaprawą przestrzeni pomiędzy gałęziami podciągu moŜna przystąpić do
przemurowania otworu nad podciągiem cegłami i zaprawą. Pozostałą pomiędzy
przemurowaniem, a wykutym otworem przestrzeń zarzucić mocną zaprawą.
Odczekać, aŜ zaprawa w nadproŜu zwiąŜe i nabierze odpowiedniej wytrzymałości
(ok. 5-7 dni).
3 etap - Odkuć ścianę z drugiej strony do miejsca, gdzie było poprzednio wykonywane
przemurowanie. Wprowadzić pozostałe gałęzie podciągu, ustabilizować ich końce i
przemurować jak opisano wyŜej (etap 2). Odczekać, aŜ zaprawa osiągnie pełną
wytrzymałość (ok. 5-7 dni).
4 etap - Wykonać ściągi zabezpieczające nadproŜe. Aby zabezpieczyć nadproŜe od
poziomych sił rozwarstwiających, naleŜy wykonać dodatkowe ściągi zabezpieczające
z płaskowników stalowych o przekroju 40 x 5 /mm/ w odstępach co ok. 40 /cm/.
W tym celu naleŜy najpierw wygiąć płaskowniki w kształt litery „C” przy czym
wysokość odgięć ramion powinna odpowiadać wysokości
kształtownika w
nadproŜu (120 mm), a długość ramion, górnego i dolnego,
powinny być takie jak
szerokość nadproŜa + odcinek na zagięcie (ok. 8-10 cm). Następnie wyznaczyć na
ścianie miejsca zamontowania ściągów i w tych miejscach, tuŜ nad górną krawędzią
kształtownika stalowego, długim wiertłem do betonu naleŜy wykonać podłuŜne
otwory w ścianie przez całą jej grubość. W otwory z boku wsunąć przygotowany
ściąg, aŜ do oporu, a następnie z drugiej strony nadproŜa, zagiąć końce ramion
ściągu w kierunku do środka. W razie potrzeby końce odpowiednio dociąć, aby nie
były zbyt długie. Zagięte części ramion zespawać ze sobą po bokach, aby uzyskać
zamkniętą obejmę.
5 etap - Po zamontowaniu wszystkich ściągów moŜna rozebrać ścianę pod nadproŜem. Po
tym całe nadproŜe osiatkować siatką pod tynk i otynkować.
Okna na elewacji zachodniej - budynek A
Ze względu na to Ŝe stan murów elewacji zachodniej jest niezadowalający naleŜy
przemurować fragmenty ściany. Wykonać nadproŜa jak w otworach sąsiadujących sklepione odcinkowo o wysokości 1 c i 2 c (wg istniejącego wzoru i przekrojów). Ściany
przemurować cegłą ceramiczną pełną klasy 15 Mpa z zastosowaniem zaprawy murarskiej
na bazie wapna trasowego Tubag TWM Trass-Werksteinmortel. Zamurowania otworów
przeznaczonych wg dokumentacji rysunkowej do zamurowania licować z powierzchnią
istniejących murów.
7.8.
Opierzenia
Blachą stalową ocynkowaną gr. 0,6 mm opierzyć parapety okienne w budynku A wg
dokumentacji rysunkowej.
7.9.
Kolorystyka
Kolorystyka elewacji na bazie wzornika firmy Kabe
Budynek A - baza kolor F2040
detal (cokół, pilastry, gzymsy, opaski okienne, parapety) F 2150
Budynek B kolor F2050
Balustrada tarasu oraz murki schodów (budynek A)- F 2150
Stolarka okienna i drzwiowa malowana fabrycznie na pół mat, kolor biały
Odrestaurowana drewniana weranda oraz drzwi wejściowe, pół mat, kolor S4030 G-30Y wg
wzornika NCS.
7.10.
Uwagi końcowe
a. Przed przystąpieniem do prac wykończeniowych elewacji naleŜy wykonać próbę
kolorystyczną na budowie w celu ostatecznej akceptacji Inwestora i Konserwatora
Zabytków oraz projektanta.
b. Przywołane w projekcie rozwiązania materiałowe naleŜy traktować przykładowo-jako
odpowiadające wymaganiom technicznym i gwarantujące osiągnięcie zamierzonych efektów.
Dopuszcza się zastosowanie innych materiałów i technologii budowlanych spełniające
porównywalne warunki techniczne – po wcześniejszym uzgodnieniu z projektantem i
inspektorem nadzoru inwestorskiego.
c. Przed wykonywaniem prac wymiary wszystkich elementów naleŜy sprawdzić na obiekcie
przed realizacją, mogą wystąpić niedokładności wymiarowe ze względu na ograniczony
dostęp lub brak dostępu.
d. PowyŜej opisane roboty remontowo-budowlane, a takŜe odbiór tych robót winien być
prowadzony zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi, obowiązującymi polskimi Normami
oraz zasadami wiedzy technicznej i przepisami BHP, pod nadzorem i kierownictwem osób do
tego uprawnionych, przy uŜyciu wyrobów budowlanych dopuszczonych do obrotu i
powszechnego stosowania w budownictwie.
e. Wszystkie przyjęte do wykonania remontu elewacji materiały i technologie naleŜy
stosować ściśle w sposób określony w kartach technicznych producenta.
INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHORNY ZDROWIA
Opracowany na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r.
Dziennik Ustaw z 2003 r. nr 120 poz. 1126
1. Przedmiot inwestycji:
Dwór z 1 połowy XIX wieku
2. Lokalizacja: wieś Jabłkowo, gmina Skoki, powiat wągrowiecki
3. Inwestor:
4. Opracował:
Fundacja Pomocy Dzieciom Wiejskim z siedzibą w BliŜycach
1.
a.
b.
c.
ZAKRES ROBÓT OBEJMUJE
remont elewacji zabytkowego dworu w Jabłkowie:
wykucie nowych otworów okiennych i drzwiowych
skucie uszkodzonych tynków
odtworzenie i uzupełnienie detalu architektonicznego
demontaŜ starej i zabudowa nowej stolarki okiennej i drzwiowej
wykonanie nowych tynków i prac malarskich
restauracja zachowanej werandy i drzwi wejściowych
budowę schodów na taras i balustrad przy północnej elewacji
wykonanie balustrad istniejących schodów oraz balkonu.
2. SPOSÓB ZAGOSPODAROWANIA DZIAŁKI:
- park krajobrazowy rozciągający się na południe od dworu, ze stawem od strony
północnej i rowem od strony zachodniej
- nieuŜytkowany dwór (budynek A i budynek B)
- nieuŜytkowany budynek gospodarczy
Dojazd do realizowanego obiektu z drogi powiatowej w miejscowości Jabłkowo drogą
gruntową przez teren parku.
Elementy zagospodarowania działki mogące stwarzać zagroŜenie dla bezpieczeństwa ludzi
nie występują
3.
ZAGOSPODAROWANIE PLACU BUDOWY
Teren budowy naleŜy zabezpieczyć i oznakować zgodnie z rozporządzeniem Ministra
Budownictwa w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót
budowlanych. Zagospodarowanie terenu budowy wykonuje się przed rozpoczęciem robót
budowlanych co najmniej w zakresie:
- ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref niebezpiecznych
- urządzenia pomieszczeń higieniczno sanitarnych i socjalnych
- urządzenia składowisk materiałów i wyrobów
Teren budowy powinien być wyposaŜony w sprzęt niezbędny do gaszenia poŜarów, który
powinien być regularnie sprawdzany, konserwowany i uzupełniany zgodnie z wymaganiami
producentów i przepisów przeciwpoŜarowych. Ilość i rozmieszczenie gaśnic przenośnych
powinna być zgodna z wymaganiami przepisów przeciwpoŜarowych.
4.
BEZPIECZEŃSTWO I OCHRONA ZDROWIA W PROCESIE BUDOWY
ZAGROśENIA WYSTĘPUJĄCE PRZY WYKONYWANIU ROBÓT:
-
-
Praca na wysokości powyŜej 5m - upadek pracownika z wysokości – brak balustrad
ochronnych przy podestach roboczych, brak stosowania sprzętu chroniącego przed
upadkiem z wysokości przy wykonywaniu robót związanych z montaŜem i demontaŜem
rusztowań
uderzenie przedmiotem spadającym osoby postronnej korzystającej z ciągu pieszego
usytuowanego przy remontowanym obiekcie montaŜ rusztowań ich eksploatacja oraz
demontaŜ powinny być wykonywane zgodnie z instrukcja producenta, naleŜy stosować
-
-
bezwzględnie systemowe atestowane rusztowania do robót elewacyjnych. Zastosować
daszki ochronne zabezpieczające na całej długości elewacji oraz siatki ochronne.
Rusztowania zaopatrzyć w znaki i tablice ostrzegawcze.
Obsługa urządzeń mechanicznych i znajdujących się pod napięciem. Przy obsłudze
urządzeń mechanicznych naleŜy zwrócić uwagę na osłony zabezpieczające przed
wypadkiem. Nie wykonywać Ŝadnych czynności naprawczych w czasie ruchu ani pod
napięciem. Urządzenia pod napięciem elektrycznym powinny posiadać aktualne badania
skuteczności zerowania. Instalacja zasilająca powinna mieć zabezpieczenia
przeciwporaŜeniowe. Kable zasilające urządzenia muszą być podwieszone, a nie
połoŜone na ziemi.
Dowóz, rozładunek i składowanie materiałów budowlanych. Rozładunek materiałów
budowlanych powinien odbywać się przy zachowaniu szczególnej ostroŜności oraz przy
uŜyciu kasków i rękawic ochronnych.
WSKAZANIA DO BEZPIECZNEGO WYKONANIA ROBOT:
- zorganizować nadzór nad wszelkimi robotami przez wyznaczone do tego celu osoby
- wydzielić i oznakować strefy: prowadzenie robót rozbiórkowych, oraz robót na
wysokościach
- wykonać ogrodzenie placu budowy z odpowiednim oznakowaniem.
- zapewnić ład i porządek, drogi i przejścia utrzymywać w stanie zdatnym do
uŜytkowania, nie blokować przejazdu drogami poŜarowymi i ewakuacyjnymi
- materiały przechowywać w miejscach wyznaczonych do tego
- transport wykonywać drogami poprzednio przygotowanymi z miejsca prowadzonych
robót bezpośrednio na zewnątrz z pominięciem stref niebezpiecznych
- stosować materiały z atestami.
- urządzenia mechaniczne obsługiwać zgodnie z DTR.
- stosować rusztowania i zabezpieczenia przy wykonaniu robot na wysokości.
- osoby zatrudnione przy montaŜu i demontaŜu rusztowań powinny posiadać odpowiednie
uprawnienia
- przestrzegać porządku na budowie (usuwanie na bieŜąco gruzu i odpadków
materiałowych oraz odpowiednie zabezpieczenie materiałów mogących być porwane przez
porywy wiatrowe).
- dokumentację budowy wraz z dokumentami eksploatacyjnymi stosowanych maszyn i
urządzeń przechowywać w pomieszczeniu biurowym
5.
INSTRUKTAś PRACOWNIKÓW
Przed przystąpieniem do realizacji robót kaŜdy zatrudniony pracownik powinien posiadać
przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ( w szczególności: konieczność
stosowania środków ochrony indywidualnej – kaski ochronne, pasy bezpieczeństwa,
zabezpieczenie przed skutkami zagroŜeń – np. upadek z wysokości). Wykonawca
zobowiązany jest do:
- zaznajomienia pracowników z zakresem obowiązków i czynności
- zaznajomienia pracowników ze sposobem wykonywanej pracy
- poinformować pracownika o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną przez nich
pracą oraz o zasadach ochrony przed zagroŜeniami
- dostarczyć środki ochrony indywidualnej
- określić zasady powiadamiania i ewakuacji w sytuacjach awaryjnych
wyznaczyć osobę do bezpośredniego nadzoru i udzielenia pierwszej pomocy.
6.
-
INFORMACJA O WYDZIELENIU I OZNAKOWANIU
OZNAKOWANIU PROWADZENIA ROBÓT
BUDOWLANYCH
Teren budowy naleŜy wygrodzić (1,5 m) i oświetlić. Tablice budowy zamieścić w miejscu
widocznym od strony drogi publicznej na wys. nie mniejszej niŜ 2 m.
Uwaga!
Na terenie budowy naleŜy umieścić z sposób trwały i zabezpieczony przed zniszczeniem
ogłoszenie zawierające dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia.
Ogłoszenie to powinno zawierać:
- przewidywane terminy rozpoczęcia i zakończenia wykonywanych robót budowlanych
- maksymalną liczbę zatrudnionych pracowników w poszczególnych okresach
- informację dotyczącą bezpieczeństwa planu i ochrony zdrowia.