treść informacji

Uregulowania prawne dot. osób niepełnosprawnych, zawarte w Kodeksie
pracy, w ogólnych przepisach dot. bezpieczeństwa i higieny pracy i w rozporządzenie Ministra
Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
Kodeks pracy: (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późniejszymi zmianami)
Tematyka
Art
Podstawowe
zasady prawa
pracy
113
183a
Równe
traktowanie
w zatrudnieniu
183b
Obowiązki
pracodawcy
94
Uprawnienia
pracowników
związane z
rodzicielstwem
186
Treść przepisu
Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze
względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne,
przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu
na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu
pracy - jest niedopuszczalna.
§ 1. Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku
pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia
kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę,
religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne,
wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub
nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
§ 2. Zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie naruszają działania … polegające na: 3)
stosowaniu środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na ochronę
rodzicielstwa lub niepełnosprawność,
Pracodawca jest obowiązany w szczególności: 2b) przeciwdziałać dyskryminacji w
zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię,
narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie,
orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo
w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy,
§ 1. Pracownik zatrudniony, co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego
w wymiarze do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, nie dłużej jednak niż do
ukończenia przez nie 4 roku życia. Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się
poprzednie okresy zatrudnienia.
§ 2. Pracownik mający okres zatrudnienia określony w § 1, bez względu na to, czy korzystał z
urlopu wychowawczego przewidzianego w tym przepisie, może skorzystać z urlopu
wychowawczego w wymiarze do 3 lat, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 18
roku życia, jeżeli z powodu stanu zdrowia potwierdzonego orzeczeniem o niepełnosprawności
lub stopniu niepełnosprawności dziecko wymaga osobistej opieki pracownika.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zmianami)
Tematyka
Organizacja
stan. pracy
Przepisy ogólne
- pom. higien. san.
§§
48.
5.
zał.
3
Treść przepisu
Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie
stanowisk pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników, wynikających
ze zmniejszonej sprawności.
Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie
urządzeń higieniczno-sanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych
pracowników wynikających ze zmniejszonej sprawności, zgodnie z przepisami technicznobudowlanymi.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zmianami)
Tematyka
§§
Postanowienia
ogólne
1.
Kiedy przepisy
obowiązują
2.
Treść przepisu
Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi
urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz zagospodarowanie działek przeznaczonych
pod zabudowę, zapewniające spełnienie wymagań art. 5 i 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane.
1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu i budowie, w tym także odbudowie,
rozbudowie, nadbudowie, przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków
oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do
związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 2.
Dojścia
i dojazdy
16.
18.
Miejsca
postojowe dla
samochodów
20.
21.
22.
Zieleń i
urządzenia
rekreacyjne
40.
42.
Ogrodzenia
43.
Budynki i
pomieszczenia
– wymagania
ogólne
54.
55.
1. Do wejść do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, zamieszkania zbiorowego i użyteczności
publicznej powinny być doprowadzone od dojść i dojazdów, o których mowa w § 14 ust. 1 i 3,
utwardzone dojścia o szerokości minimalnej 1,5 m, przy czym co najmniej jedno dojście
powinno zapewniać osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku lub tych jego części,
z których osoby te mogą korzystać.
2. Wymaganie dostępności osób niepełnosprawnych, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
budynków na terenach zamkniętych, a także budynków w zakładach karnych, aresztach śledczych,
zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich oraz budynków w zakładach pracy,
niebędących zakładami pracy chronionej, z wyjątkiem budynków, o których mowa w § 3 pkt 6, tj.
budynku użyteczności publicznej - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony na potrzeby
administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa
wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu,
gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym,
lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub
telekomunikacyjnych oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych
funkcji, w tym także budynek biurowy i socjalny.
1. Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu
zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo,
w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne.
2. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby
miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
Miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają wyłącznie osoby niepełnosprawne, mogą
być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 5 m od okien budynku mieszkalnego
wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego oraz zbliżone bez żadnych ograniczeń do innych
budynków. Miejsca te wymagają odpowiedniego oznakowania.
1. Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 [m]
i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne szerokość
stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość 5 m, a w przypadku usytuowania wzdłuż
jezdni - długość co najmniej 6 m i szerokość co najmniej 3,6 m, z możliwością jej ograniczenia do
2,3 m w przypadku zapewnienia możliwości korzystania z przylegającego dojścia lub ciągu pieszojezdnego.
4. Miejsca do gromadzenia odpadów stałych przy budynkach wielorodzinnych powinny być
dostępne dla osób niepełnosprawnych.
1. W zespole budynków wielorodzinnych objętych jednym pozwoleniem na budowę należy,
stosownie do potrzeb użytkowych, przewidzieć place zabaw dla dzieci i miejsca rekreacyjne
dostępne dla osób niepełnosprawnych, przy czym co najmniej 30 % tej powierzchni powinno
znajdować się na terenie biologicznie czynnym, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
1. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki.
2. Furtki w ogrodzeniu przy budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach użyteczności
publicznej nie mogą utrudniać dostępu do nich osobom niepełnosprawnym poruszającym się na
wózkach inwalidzkich.
Szerokość bramy powinna wynosić w świetle co najmniej 2,4 m, a w przypadku zastosowania furtki
jej szerokość powinna być nie mniejsza niż 0,9 m, przy czym na drodze pożarowej szerokości te
regulują przepisy odrębne dotyczące ochrony przeciwpożarowej.
1. Budynek średniowysoki i wyższy - budynek użyteczności publicznej, budynek mieszkalny
wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego, z wyłączeniem budynku koszarowego, a także
inny budynek, w którym co najmniej jedna kondygnacja nadziemna z pomieszczeniami
przeznaczonymi na pobyt więcej niż 50 osób znajduje się powyżej 12 m ponad poziomem terenu,
oraz dwukondygnacyjny i wyższy budynek opieki zdrowotnej i opieki społecznej należy wyposażyć
w dźwigi osobowe.
2. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym, budynku zamieszkania zbiorowego oraz budynku
użyteczności publicznej, wyposażanym w dźwigi, należy zapewnić dojazd z poziomu terenu i dostęp
na wszystkie kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym.
3. W przypadku wbudowywania lub przybudowywania szybu dźwigowego do istniejącego budynku
dopuszcza się usytuowanie drzwi przystankowych na poziomie spocznika międzypiętrowego, jeżeli
zostanie zapewniony dostęp do kondygnacji użytkowej osobom niepełnosprawnym.
1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym niewyposażanym w dźwigi należy wykonać pochylnię
lub zainstalować odpowiednie urządzenie techniczne, umożliwiające dostęp osobom
niepełnosprawnym do mieszkań położonych na pierwszej kondygnacji nadziemnej oraz do
kondygnacji podziemnej zawierającej miejsca postojowe dla samochodów osobowych.
Budynki i
pomieszczenia
– wymagania
ogólne
56.
Wejścia do
budynków
61.
62.
Schody
i pochylnie
69.
2. W niskim budynku zamieszkania zbiorowego i budynku użyteczności publicznej,
niewymagającym wyposażenia w dźwigi, o których mowa w § 54 ust. 1, należy zainstalować
urządzenia techniczne zapewniające osobom niepełnosprawnym dostęp na kondygnacje z
pomieszczeniami użytkowymi, z których mogą korzystać. Nie dotyczy to budynków
koszarowych, zakwaterowania w zakładach karnych, aresztach śledczych oraz zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
3. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku mieszkalnego wielorodzinnego do 5
kondygnacji nadziemnej włącznie, jeżeli wszystkie pomieszczenia na ostatniej kondygnacji są
częścią mieszkań dwupoziomowych.
Budynek wielorodzinny, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej powinien być
przystosowany do wyposażenia w instalacje telekomunikacyjne, w tym radiowo-telewizyjne,
odpowiadające przepisom odrębnym i Polskim Normom dotyczącym wykonania tych instalacji, a
stosownie do przeznaczenia budynku - również w instalację sygnalizacji dzwonkowej lub
domofonowej.
1. Położenie drzwi wejściowych do budynku oraz kształt i wymiary pomieszczeń wejściowych
powinny umożliwiać dogodne warunki ruchu, w tym również osobom niepełnosprawnym.
2. Wymaganie przystosowania wejść dla osób niepełnosprawnych nie dotyczy budynków
mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz budynków rekreacji
indywidualnej, budynków koszarowych, a także budynków w zakładach karnych i aresztach
śledczych oraz w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
1. Drzwi wejściowe do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych oraz do mieszkań
powinny mieć w świetle ościeżnicy co najmniej: szerokość 0,9 m i wysokość 2 m. W przypadku
zastosowania drzwi zewnętrznych dwuskrzydłowych szerokość skrzydła głównego nie może być
mniejsza niż 0,9 m.
2. W wejściach do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych mogą być zastosowane
drzwi obrotowe lub wahadłowe, pod warunkiem usytuowania przy nich drzwi rozwieranych lub
rozsuwanych, przystosowanych do ruchu osób niepełnosprawnych, oraz spełnienia wymagań § 240,
tj. § 240. 1. Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia oraz na drodze
ewakuacyjnej, powinny mieć co najmniej jedno, nieblokowane skrzydło drzwiowe o szerokości nie
mniejszej niż 0,9 m.
2. Szerokość skrzydła drzwi wahadłowych, stanowiących wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia oraz
na drodze ewakuacyjnej, powinna wynosić co najmniej dla drzwi jednoskrzydłowych - 0,9 m, a dla
drzwi dwuskrzydłowych - 0,6 [m], przy czym oba skrzydła drzwi dwuskrzydłowych muszą mieć tę
samą szerokość.
3. Zabrania się stosowania do celów ewakuacji drzwi obrotowych i podnoszonych.
4. Drzwi rozsuwane mogą stanowić wyjścia na drogi ewakuacyjne, a także być stosowane na
drogach ewakuacyjnych, jeżeli są przeznaczone nie tylko do celów ewakuacji, a ich konstrukcja
zapewnia:
1) otwieranie automatyczne i ręczne bez możliwości ich blokowania,
2) samoczynne ich rozsunięcie i pozostanie w pozycji otwartej w razie pożaru lub awarii drzwi.
5. W bramach i ścianach przesuwanych na drogach ewakuacyjnych powinny znajdować się drzwi
otwierane ręcznie albo w bezpośrednim sąsiedztwie tych bram i ścian powinny być umieszczone i
wyraźnie oznakowane drzwi przeznaczone ewakuacji.
6. Drzwi, bramy i inne zamknięcia otworów o wymaganej klasie odporności ogniowej lub
dymoszczelności powinny być zaopatrzone w urządzenia, zapewniające samoczynne zamykanie
otworu w razie pożaru. Należy też zapewnić możliwość ręcznego otwierania drzwi służących do
ewakuacji.
7. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia, w którym może przebywać jednocześnie
więcej niż 300 osób, oraz drzwi na drodze ewakuacyjnej z tego pomieszczenia, powinny być
wyposażone w urządzenia przeciwpaniczne.
3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i pomieszczeń mieszkalnych
w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie może przekraczać 0,02 m.
1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych powinna wynosić nie więcej niż:
1) 14 stopni - w budynku opieki zdrowotnej; 2) 17 stopni - w innych budynkach.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy budynków w zabudowie jednorodzinnej i
w zabudowie zagrodowej oraz budynków rekreacji indywidualnej, mieszkań dwupoziomowych oraz
dojść do urządzeń technicznych.
3. Liczba stopni w jednym biegu schodów zewnętrznych nie powinna wynosić więcej niż 10.
4. Szerokość stopni stałych schodów wewnętrznych powinna wynikać z warunku określonego
wzorem: 2h + s = 0,6 do 0,65 m, gdzie h oznacza wysokość stopnia, s - jego szerokość.
5. Szerokość stopni schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku powinna wynosić
w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach użyteczności publicznej co najmniej
0,35 m.
6. Szerokość stopni schodów wachlarzowych powinna wynosić co najmniej 0,25 m, natomiast w
schodach zabiegowych i kręconych szerokość taką należy zapewnić w odległości nie większej niż 0,4
m od poręczy balustrady wewnętrznej lub słupa stanowiącego koncentryczną konstrukcję schodów.
7. W budynku zakładu opieki zdrowotnej stosowanie schodów zabiegowych i wachlarzowych, jako
przeznaczonych do ruchu pacjentów, jest zabronione.
8. W budynkach opieki zdrowotnej, a także budynkach zamieszkania zbiorowego przeznaczonych
dla osób starszych oraz niepełnosprawnych zabrania się stosowania stopni schodów z noskami i
podcięciami.
Maksymalne nachylenie pochylni związanych z budynkiem nie może przekraczać wielkości
określonych w poniższej tabeli:
70.
Przeznaczenie pochylni
Do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych
poruszających się przy użyciu wózka inwalidzkiego, przy wysokości pochylni:
a) do 0,15 m
b) do 0,5 m
c) ponad 0,5 m*)
Usytuowanie pochylni, dot. budynku:
na zewnątrz, bez
wewnątrz lub pod
przekrycia, %
dachem, %
nachylenia
nachylenia
15
15
8
10
6
8
*) Pochylnie do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych o długości ponad 9 m powinny być podzielone na krótsze
odcinki, przy zastosowaniu spoczników o długości co najmniej 1,4 m.
1. Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych powinny mieć szerokość płaszczyzny ruchu
1,2 m, krawężniki o wysokości co najmniej 0,07 m i obustronne poręcze odpowiadające warunkom
określonym w § 298, przy czym odstęp między nimi powinien mieścić się w granicach od 1 m do 1,1
m, tj.:
§ 298. 1. Balustrady przy schodach, pochylniach, portfenetrach, balkonach i loggiach powinny mieć
konstrukcję przenoszącą siły poziome, określone w Polskich Normach, oraz wysokość i wypełnienie
płaszczyzn pionowych zapewniające skuteczną ochronę przed wypadnięciem osób.
2. Wysokość i prześwity lub otwory w wypełnieniu balustrad powinny mieć wymiary określone w
tabeli:
Minimalna wysokość balustrady,
mierzona do wierzchu poręczy
(m)
Minimalna wysokość balustrady,
mierzona do wierzchu poręczy (m)
Minimalna wysokość balustrady,
mierzona do wierzchu poręczy (m)
Schody
i pochylnie
71.
Pomieszczenia
na pobyt ludzi
74.
Minimalna wysokość
balustrady, mierzona do
wierzchu poręczy (m)
Mak. prześwit lub wymiar
otworu pomiędzy elementami
wypełnienia balustrady (m)
1,1
0,12
1,1
0,2
3. W budynku, w którym przewiduje się zbiorowe przebywanie dzieci bez stałego nadzoru, balustrady
powinny mieć rozwiązania uniemożliwiające wspinanie się na nie oraz zsuwanie się po poręczy.
4. Przy balustradach lub ścianach przyległych do pochylni, przeznaczonych dla ruchu osób
niepełnosprawnych, należy zastosować obustronne poręcze, umieszczone na wysokości 0,75 i 0,9 m
od płaszczyzny ruchu.
5. Poręcze przy schodach zewnętrznych i pochylniach, przed ich początkiem i za końcem, należy
przedłużyć o 0,3 [m] oraz zakończyć w sposób zapewniający bezpieczne użytkowanie.
6. Poręcze przy schodach i pochylniach powinny być oddalone od ścian, do których są mocowane, co
najmniej 0,05 m.
7. Balustrady oddzielające różne poziomy w halach sportowych, teatrach, kinach, a także w innych
budynkach użyteczności publicznej powinny zapewniać bezpieczeństwo użytkowników także w
przypadku paniki. Dopuszcza się obniżenie pionowej części balustrady do 0,7 m, pod warunkiem
uzupełnienia jej górną częścią poziomą o szerokości dającej łącznie z częścią pionową wymiar co
najmniej 1,2 m.
2. Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna wynosić co
najmniej 1,5 m.
3. Powierzchnia spocznika przy pochylni dla osób niepełnosprawnych poruszających się na
wózkach inwalidzkich powinna mieć wymiary co najmniej 1,5 x 1,5 m poza polem otwierania
skrzydła drzwi wejściowych do budynku.
4. Krawędzie stopni schodów w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i użyteczności publicznej
powinny wyróżniać się kolorem kontrastującym z kolorem posadzki.
W budynku użyteczności publicznej pomieszczenia ogólnodostępne ze zróżnicowanym poziomem
podłóg powinny być przystosowane do ruchu osób niepełnosprawnych.
- stały pobyt
75.
81.
83.
Pomieszczenia
higieniczno
- sanitarne
84.
86.
87.
Mieszkania
w budynkach
wielorodzinnych
95.
Stanowiska
dla
samochodów
104.
1. Drzwi do pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi oraz do pomieszczenia
kuchennego powinny mieć co najmniej szerokość 0,8 m i wysokość 2 m w świetle ościeżnicy.
2. W budynku użyteczności publicznej drzwi wewnętrzne, z wyjątkiem drzwi do pomieszczeń
technicznych i gospodarczych, powinny mieć co najmniej szerokość 0,9 m i wysokość 2 m w świetle
ościeżnicy.
3. Drzwi, o których mowa w ust. 1 i 2, nie powinny mieć progów.
1. Kabina natryskowa niezamknięta, stanowiąca wydzieloną część pomieszczeń natrysków i
umywalni zbiorowych, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 0,9 m2 i szerokość ≥ 0,9 m.
2. Kabina natryskowa zamknięta, wydzielona ściankami na całą wysokość pomieszczenia, powinna
mieć powierzchnię nie mniejszą niż 1,5 m2 i szerokość co najmniej 0,9 m oraz być wyposażona w
wentylację mechaniczną wywiewną.
3. Kabina natryskowa zamknięta, z urządzeniami przystosowanymi do korzystania przez osoby
niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich, powinna mieć powierzchnię nie
mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być wyposażona w urządzenia
wspomagające, umożliwiające korzystanie z kabiny zgodnie z przeznaczeniem.
Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nieprzeznaczona dla osób niepełnosprawnych, powinna
mieć najmniejszy wymiar poziomy (szerokość) w świetle co najmniej 0,9 m i powierzchnię przed
miską ustępową co najmniej 0,6x0,9 m w rzucie poziomym, spełniającą również funkcję powierzchni
przed umywalką - w przypadku jej zainstalowania w kabinie ustępowej.
1. W budynku użyteczności publicznej i zakładu pracy należy urządzić ustępy ogólnodostępne.
Jeżeli liczba osób w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi na danej kondygnacji jest
mniejsza od 10, dopuszcza się umieszczenie ustępu na najbliższej, wyższej lub niższej kondygnacji.
2. W budynkach, o których mowa w ust. 1, w ustępach ogólnodostępnych powinna przypadać co
najmniej jedna umywalka na 20 osób, co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 30
mężczyzn oraz jedna miska ustępowa na 20 kobiet, jeżeli przepisy dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy nie stanowią inaczej. W przypadku gdy w pomieszczeniach przeznaczonych na stały
pobyt ludzi liczba osób jest mniejsza niż 10, dopuszcza się umieszczenie wspólnego ustępu dla
kobiet i mężczyzn.
3. W budynkach, o których mowa w ust. 1, odległość od stan. pracy lub miejsca przebywania ludzi
do najbliższego ustępu nie może być > niż 75 m, a od stanowiska pracy chronionej - niż 50 m.
1. W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co najmniej jedno
z ogólnodostępnych pomieszczeń higieniczno sanitarnych powinno być przystosowane dla tych
osób przez:
1) zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5 x 1,5 m,
2) stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez progów,
3) zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej i umywalki, a
także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewiduje się w budynku takie
urządzenia,
4) zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higieniczno sanitarnych.
2. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez przedsionka
oddzielającego od komunikacji ogólnej.
4. Ustęp publiczny powinien odpowiadać wymaganiom określonym w § 85 oraz mieć kabiny
ustępowe o wymiarach co najmniej 1,5 m długości i 1 m szerokości.
6. W ustępie publicznym co najmniej jedna kabina powinna być przystosowana do potrzeb
osób niepełnosprawnych, zgodnie z § 86.
1. Kształt i wymiary przedpokoju powinny umożliwiać przeniesienie chorego na noszach oraz
wykonanie manewru wózkiem inwalidzkim w miejscach zmiany kierunku ruchu.
2. Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć szerokość w świetle
co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do 0,9 m na długości korytarza nie
większej niż 1,5 m.
1. Dojazd (droga manewrowa) do stanowisk postojowych w garażu jednoprzestrzennym (bez ścian
wewnętrznych) powinien mieć szerokość dostosowaną do warunków ruchu takich samochodów,
jakie mają być przechowywane, oraz do sposobu ich usytuowania w stosunku do osi drogi, ale co
najmniej:
1) przy usytuowaniu prostopadłym - 5,7 m; 2) przy usytuowaniu pod kątem 60° - 4 m;
3) przy usytuowaniu pod kątem 45° - 3,5 m; 4) przy usytuowaniu równoległym - 3 m.
2. Dopuszcza się zmniejszenie wymiaru, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do 5,0 m, jeżeli stanowiska
postojowe mają szerokość co najmniej 2,5 m.
3. Stanowiska postojowe w garażu powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5,0 m, z
zachowaniem odległości między bokiem samochodu a ścianą lub słupem - co najmniej 0,5 m.
4. Stanowiska postojowe w garażu, przeznaczone dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, powinny mieć zapewniony dojazd na wózku inwalidzkim z drogi
105.
Stanowiska
dla
samochodów
107.
Wyposażenie
techniczne
budynków
129.
Wentylacja
I klmatyzacja
155.
Instalacja
elektryczna
191.
Urządzenia
Dźwigowe
- dla osób
niewidomych
193.
manewrowej do drzwi samochodu co najmniej z jednej strony, o szerokości nie mniejszej niż
1,2 m.
1. W garażu podziemnym i wielopoziomowym nadziemnym jako dojścia należy stosować schody
odpowiadające warunkom określonym w § 68.
2. W garażu jednopoziomowym podziemnym i nadziemnym dopuszcza się wykorzystanie jako
dojścia pochylni przeznaczonych do ruchu samochodów, jeżeli ich nachylenie nie przekracza 10%
oraz istnieje możliwość wydzielenia bezpiecznego pasma ruchu pieszego o szerokości co najmniej
0,75 m.
3. Nie wymaga się wydzielenia pasma ruchu pieszego na pochylni dwupasmowej, a w garażu o
pojemności do 25 samochodów włącznie na kondygnacji - także na pochylni jednopasmowej.
4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, należy
sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach dostępnych dla tych osób z pochylni, z uznaniem
warunków, o których mowa w § 70.
5. W garażu wielopoziomowym lub stanowiącym kondygnację w budynku mieszkalnym
wielorodzinnym oraz budynku użyteczności publicznej należy zainstalować urządzenia dźwigowe
lub inne urządzenia podnośne umożliwiające transport pionowy osobom niepełnosprawnym
poruszającym się na wózkach inwalidzkich na inne kondygnacje, które wymagają dostępności
dla tych osób.
2. W garażu krawędzie płaszczyzny posadzki, a także znajdujących się w niej otworów, należy, z
uwzględnieniem ust. 1, ograniczyć progiem (obrzeżem) o wysokości 30 mm, uniemożliwiającym
spływ wody lub innej cieczy na zewnątrz i na niższy poziom garażowania. Na drodze ruchu pieszego
próg ten powinien być wyprofilowany w sposób umożliwiający przejazd wózkiem inwalidzkim.
Urządzenie zsypowe zainstalowane w budynku powinno odpowiadać następującym warunkom: 3)
komora wsypowa powinna być wydzielona pełnymi ścianami, spełniającymi wymagania odporności
pożarowej budynków (§ 216 ust. 1), a także mieć drzwi o szerokości co najmniej 0,8 m,
umieszczone w sposób umożliwiający dostęp osobom niepełnosprawnym.
1. W budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, oświaty, wychowania, opieki zdrowotnej
i opieki społecznej, a także w pomieszczeniach biurowych przeznaczonych na pobyt ludzi,
niewyposażonych w wentylację mechaniczną lub klimatyzację, okna, w celu okresowego
przewietrzania, powinny mieć konstrukcję umożliwiającą otwieranie co najmniej 50% powierzchni
wymaganej zgodnie z § 57 dla danego pomieszczenia, tj.
§ 57. 1. Pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione oświetlenie dzienne,
dostosowane do jego przeznaczenia, kształtu i wielkości, z uwzględnieniem warunków określonych w
§ 13 (odległości, wysokości, przesłonienia) oraz w ogólnych przepisach bhp.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczonej w świetle
ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym
pomieszczeniu, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie - co
najmniej 1:12.
2. Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne, wykorzystywane do przewietrzania
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, powinny być zaopatrzone w urządzenia
pozwalające na łatwe ich otwieranie i regulowanie wielkości otwarcia z poziomu podłogi lub
pomostu, także przez osoby niepełnosprawne, jeżeli nie przewiduje się korzystania z pomocy
innych współużytkowników.
Mieszkania w budynku wielorodzinnym i odrębne mieszkania w budynku zamieszkania zbiorowego
należy wyposażyć w instalację wejściowej sygnalizacji dzwonkowej, a w razie przeznaczenia ich dla
osób niepełnosprawnych - również w odpowiednią sygnalizację alarmowo-przyzywową.
1. W budynkach, o których mowa w § 54 ust. 1 i 2, tj.
1. Budynek średniowysoki i wyższy - budynek użyteczności publicznej, budynek mieszkalny
wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego, z wyłączeniem budynku koszarowego, a także inny
budynek, w którym co najmniej jedna kondygnacja nadziemna z pomieszczeniami przeznaczonymi na
pobyt więcej niż 50 osób znajduje się powyżej 12 m ponad poziomem terenu, oraz dwukondygnacyjny
i wyższy budynek opieki zdrowotnej i opieki społecznej należy wyposażyć w dźwigi osobowe;
2. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym, budynku zamieszkania zbiorowego oraz budynku
użyteczności publicznej, wyposażanym w dźwigi, należy zapewnić dojazd z poziomu terenu i dostęp
na wszystkie kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym), liczbę i parametry technicznoużytkowe dźwigów należy ustalać z uwzględnieniem przeznaczenia budynku, jego wysokości oraz
liczby i rodzaju użytkowników.
2. Co najmniej jeden z dźwigów służących komunikacji ogólnej w budynku z pomieszczeniami
przeznaczonymi na pobyt ludzi, a także w każdej wydzielonej w pionie, odrębnej części (segmencie)
takiego budynku, powinien być przystosowany do przewozu mebli, chorych na noszach i osób
niepełnosprawnych.
2a. Kabina dźwigu osobowego dostępna dla osób niepełnosprawnych powinna mieć szerokość
Urządzenia
Dźwigowe
- dla osób
niewidomych
194.
Drogi
ewakuacyjne
257.
293.
297.
298.
Bezpieczeństwo
użytkowania
299.
302.
co najmniej 1,1 [m] i długość 1,4 m, poręcze na wysokości 0,9 m oraz tablicę przyzywową na
wysokości od 0,8 m do 1,2 m w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od naroża kabiny z
dodatkowym oznakowaniem dla osób niewidomych i informacją głosową.
3. W śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej w średniowysokim budynku mieszkalnym
wielorodzinnym, mającym nie więcej niż 3 mieszkania dostępne z klatki schodowej na kondygnacji,
dopuszcza się instalowanie dźwigu niespełniającego wymagań, określonych w ust. 2, poza
przystosowaniem do potrzeb osób niepełnosprawnych.
1. Dostęp do dźwigu powinien być zapewniony z każdej kondygnacji użytkowej. Nie dotyczy to
kondygnacji nadbudowanej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu na cele mieszkalne lub inne
cele użytkowe.
2. Różnica poziomów podłogi kabiny dźwigu, zatrzymującego się na kondygnacji użytkowej, i
posadzki tej kondygnacji przy wyjściu z dźwigu nie powinna być większa niż 0,02 m.
1. W budynku PM (produkcyjno magazynowym), w którym jest wymagana druga droga
ewakuacyjna dla ludzi z wyższej kondygnacji, dopuszcza się stosowanie na tej drodze drabiny
ewakuacyjnej, prowadzącej na dach nad niższą kondygnacją lub na poziom terenu, jeżeli liczba osób
przebywających jednocześnie na wyższej kondygnacji nie przekracza 50, a w budynku z
pomieszczeniem zagrożonym wybuchem - 15. Nie dotyczy to zakładów pracy chronionej.
3 Wystawy sklepowe, gabloty reklamowe, a także obudowy urządzeń technicznych nie mogą być
wysunięte poza płaszczyznę ściany zewnętrznej budynku o więcej niż 0,5 m - przy zachowaniu
użytkowej szerokości chodnika nie mniejszej niż 2 m oraz zapewnieniu bezpieczeństwa ruchu dla
osób z dysfunkcją narządu wzroku.
4. Skrzydła drzwiowe i okienne oraz kraty, okiennice lub inne osłony, w pozycji otwartej lub
zamkniętej, nie mogą zawężać szerokości użytkowej chodnika usytuowanego bezpośrednio przy
ścianie zewnętrznej budynku, w której się znajdują.
5. Wymaganie określone w ust. 4 dotyczy także zewnętrznych schodów i pochylni.
Konstrukcja schodów, pochylni, pomostów i galerii, służących komunikacji ogólnej w budynku
mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, nie może być podatna na
wywoływane przez użytkowników drgania.
Patrz wyżej § 71
1. Okna w budynku powyżej drugiej kondygnacji nadziemnej, a także okna na niższych
kondygnacjach, wychodzące na chodniki lub inne przejścia dla pieszych, powinny mieć skrzydła
otwierane do wewnątrz.
2. Dopuszcza się stosowanie okien otwieranych na zewnątrz, o poziomej osi obrotu i maksymalnym
wychyleniu skrzydła do 0,6 m, mierząc od lica ściany zewnętrznej, pod warunkiem zastosowania w
nich szyb zapewniających bezpieczeństwo użytkowania oraz umożliwienia ich mycia, konserwacji i
naprawy od wewnątrz pomieszczeń lub z urządzeń technicznych instalowanych na zewnątrz
budynku.
3. Przepisów określonych w ust. 1 i 2 nie stosuje się do budynku wpisanego do rejestru zabytków.
4. Okna w budynku wysokościowym, na kondygnacjach położonych powyżej 55 m nad terenem,
powinny mieć zabezpieczenia umożliwiające ich otwarcie tylko przez osoby mające upoważnienia
właściciela lub zarządcy budynku.
5. Okna w pomieszczeniach przewidzianych do korzystania przez osoby niepełnosprawne
powinny mieć urządzenia przeznaczone do ich otwierania, usytuowane nie wyżej niż 1,2 m nad
poziomem podłogi.
1. W budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi temperatura na powierzchni
elementów centralnego ogrzewania, niezabezpieczonych przed dotknięciem przez użytkowników, nie
może przekraczać 90°C.
2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, lecz z ogrzewaniem powietrznym, temperatura strumienia
powietrza w odległości 1 cm od wylotu do pomieszczenia nie może przekraczać 70°C - jeżeli
znajduje się on na wysokości ponad 3,5 m od poziomu podłogi i 45°C - w pozostałych przypadkach.
3. W pomieszczeniu przeznaczonym na zbiorowy pobyt dzieci oraz osób niepełnosprawnych na
grzejnikach centralnego ogrzewania należy umieszczać osłony, ochraniające od bezpośredniego
kontaktu z elementem grzejnym.
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r.
w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności
(Dz. U. Nr 139, poz. 1328 z dnia 8 sierpnia 2003 r.)
Na podstawie art. 6c ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady wydawania orzeczeń o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności oraz orzeczeń, o których
mowa w art. 5a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą", tryb postępowania przy orzekaniu, skład i sposób powoływania i odwoływania
członków zespołów orzekających, a także sposób działania wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o
niepełnosprawności, zwanego dalej "wojewódzkim zespołem", i powiatowego zespołu do spraw orzekania o
niepełnosprawności, zwanego dalej "powiatowym zespołem";
2) rodzaj i zakres wymaganych kwalifikacji członków zespołów orzekających oraz tryb postępowania przy wydawaniu
zaświadczeń uprawniających do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;
3) warunki organizacyjne i techniczne pomieszczeń dla zespołów orzekających, zapewniające dostęp do tych pomieszczeń
osobom niepełnosprawnym;
4) tryb przeprowadzania szkoleń i minima programowe szkoleń dla specjalistów powoływanych do zespołów orzekających oraz
sposób wyboru ośrodków szkoleniowych upoważnionych do prowadzenia szkoleń;
5) standardy w zakresie kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności i stopniu
niepełnosprawności, a także oznaczenie symboli przyczyn niepełnosprawności;
6) wzory i terminy składania informacji o realizacji zadań, o których mowa w art. 6a ust. 1 i art. 6c ust. 7 ustawy;
7) wzory legitymacji dokumentujących niepełnosprawność lub stopień niepełnosprawności oraz organy uprawnione do ich
wystawiania.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady wydawania orzeczeń o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności oraz o wskazaniach do ulg i
uprawnień, tryb postępowania przy orzekaniu, skład i sposób powoływania i odwoływania członków zespołów
orzekających, a także sposób działania tych zespołów
§ 2. Powiatowe zespoły i wojewódzkie zespoły wydają odpowiednio orzeczenia o:
1) niepełnosprawności osób, które nie ukończyły 16 roku życia;
2) stopniu niepełnosprawności osób, które ukończyły 16 rok życia;
3) wskazaniach do ulg i uprawnień osób posiadających orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, o których mowa w
art. 5 i 62 ustawy, zwane dalej "orzeczeniami o wskazaniach do ulg i uprawnień".
§ 3. 1. Przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, zwanej dalej "dzieckiem", bierze się
pod uwagę:
1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się
dziecko, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności;
2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza - przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby
zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby
zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w
funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną
właściwą dla wieku dziecka;
3) możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki techniczne,
środki pomocnicze lub inne działania.
2. Przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności osoby, która ukończyła 16 rok życia, zwanej dalej "osobą zainteresowaną",
bierze się pod uwagę:
1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących
potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się
osoba zainteresowana, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie stopnia niepełnosprawności;
2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza - przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby
zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby
zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby;
3) wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje;
4) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowego lub innego zatrudnienia
- poprzez leczenie, rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe;
5) ograniczenia występujące w samodzielnej egzystencji i uczestnictwie w życiu społecznym;
6) możliwość poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej w samodzielnej egzystencji oraz w pełnieniu ról społecznych poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne, usługi
opiekuńcze lub inne działania.
3. Przy orzekaniu o wskazaniach do ulg i uprawnień bierze się pod uwagę:
1) orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy wydane na podstawie odrębnych przepisów oraz posiadaną
dokumentację medyczną mogącą mieć wpływ na określanie wskazań, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, oraz zakresu i
rodzaju ograniczeń uprawniających do ulg i uprawnień;
2) ocenę aktualnego stanu zdrowia wystawioną przez lekarza - członka powiatowego zespołu;
3) zakres i rodzaj ograniczeń spowodowany naruszoną sprawnością organizmu.
4. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:
1) trwałe (stałe) - jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy;
2) okresowe - jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.
5. Stopień niepełnosprawności osoby zainteresowanej orzeka się na czas określony lub na stałe.
6. Niepełnosprawność dziecka orzeka się na czas określony, jednak na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 16
roku życia.
7. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień wydaje się do czasu upływu ważności orzeczenia o inwalidztwie lub
niezdolności do pracy, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy.
§ 4. 1. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby zainteresowanej, która nie była dotychczas zatrudniona,
bierze się pod uwagę, czy i jakie zatrudnienie mogłaby podjąć przy uwzględnieniu jej wykształcenia, zawodu i posiadanych
kwalifikacji.
2. Przy ocenie zdolności osoby zainteresowanej do zatrudnienia na stanowisku pracy, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy,
bierze się pod uwagę, czy osoba ta może być zatrudniona tylko w tych warunkach.
3. Przy ocenie zdolności do kontynuowania zatrudnienia osoby zainteresowanej, która utraciła zdolność do zatrudnienia na
dotychczasowym stanowisku, bierze się pod uwagę zachowane przez tę osobę, mimo naruszonej sprawności organizmu,
możliwości do zatrudnienia po przekwalifikowaniu lub przeszkoleniu zawodowym.
§ 5. 1. Przy ocenie konieczności korzystania przez osobę zainteresowaną z:
1) systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji - bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak
zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwia osiągnięcie niezależności
ekonomicznej lub fizycznej;
2) ulg i uprawnień - bierze się pod uwagę, czy naruszenie sprawności organizmu stanowi utrudnienie w funkcjonowaniu osoby,
które uzasadnia korzystanie z odpowiedniego zakresu i rodzaju ulg i uprawnień przysługujących na podstawie odrębnych
przepisów;
3) uczestnictwa w terapii zajęciowej, przez co rozumie się rehabilitację w warsztacie terapii zajęciowej - bierze się pod uwagę,
czy upośledzenie organizmu uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, z tym że w przypadku osób upośledzonych umysłowo i
psychicznie chorych przyjmuje się, że taki stan odpowiada orzeczeniu o co najmniej umiarkowanym stopniu
niepełnosprawności;
4) prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju - bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy
osoba porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżąca, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych
czynnościach fizjologicznych.
2. Przy ocenie obniżonej sprawności ruchowej, o której mowa w art. 6b ust. 3 pkt 9 ustawy, bierze się pod uwagę, czy
niepełnosprawność powoduje ograniczenia w samodzielnym poruszaniu się i przemieszczaniu.
§ 6. 1. Wniosek o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2, składany do powiatowego zespołu zawiera:
1) imię i nazwisko dziecka, przedstawiciela ustawowego dziecka lub osoby zainteresowanej, datę i miejsce urodzenia dziecka
lub osoby zainteresowanej;
2) adres zamieszkania lub pobytu dziecka albo osoby zainteresowanej, numer dowodu osobistego lub innego dokumentu
potwierdzającego ich tożsamość;
3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia;
4) dane dotyczące sytuacji społecznej i zawodowej dziecka lub osoby zainteresowanej, w przypadku wniosku o orzeczenie o
niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;
5) oświadczenie osoby zainteresowanej lub przedstawiciela ustawowego dziecka o prawdziwości danych zawartych we wniosku.
2. Do wniosku o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 1 i 2, dołącza się dokumentację medyczną, w tym
zaświadczenie lekarskie określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, wydane nie wcześniej niż na 30 dni przed dniem złożenia
wniosku, oraz inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
3. Do wniosku o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, o którym mowa w § 2 pkt 3, dołącza się posiadaną
przez osobę zainteresowaną dokumentację medyczną, orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy określone w art. 5 i 62
ustawy oraz inne posiadane dokumenty, mogące mieć wpływ na ustalenie wskazań do ulg i uprawnień.
4. Po złożeniu przez osobę zainteresowaną wniosku o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień - zespół do
spraw orzekania o niepełnosprawności zwraca się do właściwego organu rentowego o udostępnienie kopii orzeczenia o
niezdolności do pracy lub o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy.
5. Jeżeli przedłożona wraz z wnioskiem dokumentacja, o której mowa w ust. 2 i 3, jest niewystarczająca do wydania
orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień, przewodniczący
powiatowego zespołu zawiadamia na piśmie osobę zainteresowaną lub przedstawiciela ustawowego dziecka o konieczności jej
uzupełnienia oraz wyznacza termin złożenia brakującej dokumentacji z pouczeniem, że nieuzupełnienie jej w określonym terminie
spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
6. Do czasu wydania orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności oraz o wskazaniach do ulg i uprawnień,
osoba zainteresowana lub przedstawiciel ustawowy może wycofać wniosek o wydanie orzeczenia. Wycofanie wniosku nie
wymaga uzasadnienia.
§ 7. 1. Wniosek o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 1 i 2, rozpatruje co najmniej dwuosobowy skład orzekający.
2. Wniosek o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 3, rozpatruje jednoosobowo lekarz - członek powiatowego
zespołu.
3. O terminie rozpatrzenia wniosku, nie później niż 14 dni przed dniem jego rozpatrzenia, zawiadamia się:
1) osobę zainteresowaną lub jej przedstawiciela ustawowego, w przypadku orzekania o stopniu niepełnosprawności lub
orzekania o wskazaniach do ulg i uprawnień;
2) przedstawiciela ustawowego dziecka, w przypadku orzekania o niepełnosprawności.
4. Z posiedzenia w sprawie wydania orzeczenia sporządza się protokół.
5. Niestawienie się osób, o których mowa w ust. 3, w wyznaczonym terminie na posiedzeniu o wydanie orzeczenia powoduje
pozostawienie sprawy bez rozpoznania.
6. W przypadku gdy niestawienie się, o którym mowa w ust. 5, zostało usprawiedliwione ważnymi przyczynami lub
zdarzeniami losowymi w terminie 14 dni od dnia posiedzenia, przewodniczący powiatowego zespołu wyznacza nowy termin
rozpatrzenia sprawy. O powtórnym terminie zawiadamia się za zwrotnym poświadczeniem odbioru.
§ 8. 1. W celu wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, lekarz - przewodniczący składu
orzekającego sporządza, na podstawie badania, ocenę stanu zdrowia dziecka lub osoby zainteresowanej, zwaną dalej "oceną".
2. W celu wydania orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, ocenę sporządza lekarz - członek powiatowego zespołu, na
podstawie badania.
3. Jeżeli osoba zainteresowana lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu orzekającego z powodu długotrwałej
i nierokującej poprawy choroby, uniemożliwiającej osobiste stawiennictwo, potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim, badanie, o
którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w miejscu pobytu tej osoby lub dziecka.
4. W przypadku gdy lekarz - przewodniczący składu orzekającego uzna posiadaną dokumentację medyczną za wystarczającą
do wydania oceny stanu zdrowia, może być ona wydana bez badania.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się w przypadku postępowania w sprawie wydania orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 3.
§ 9. 1. Jeżeli ocenę sporządza członek powiatowego zespołu lub wojewódzkiego zespołu, posiadający zaświadczenie, o
którym mowa w § 23 ust. 1, w zakresie więcej niż jednej specjalności, ocena ta może być sporządzona wyłącznie w jednej ze
specjalności.
2. W przypadku niezgodności ocen w składzie orzekającym, co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności,
rozstrzyga ocena przewodniczącego składu orzekającego.
3. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, zgłasza
na piśmie zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenie zdania odrębnego odnotowuje się w protokole.
§ 10. W przypadkach określonych w § 8 ust. 3 i 4 skład orzekający może rozpoznać sprawę i wydać orzeczenie o
niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności bez uczestnictwa w posiedzeniu składu orzekającego osoby zainteresowanej
lub dziecka i jego przedstawiciela ustawowego.
§ 11. 1. Przewodniczący składu orzekającego ogłasza na posiedzeniu treść orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu
niepełnosprawności, podpisanego przez wszystkich członków składu.
2. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień podpisuje lekarz - członek powiatowego zespołu wydający orzeczenie.
§ 12. Powiatowy zespół wydaje orzeczenie o umorzeniu postępowania w przypadku:
1) zgonu osoby zainteresowanej lub dziecka;
2) wycofania wniosku.
§ 13. 1. Orzeczenie o niepełnosprawności zawiera:
1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;
2) datę wydania orzeczenia;
3) datę złożenia wniosku;
4) podstawę prawną wydania orzeczenia;
5) imię i nazwisko dziecka, datę urodzenia, adres zamieszkania lub pobytu;
6) numer dokumentu potwierdzającego tożsamość dziecka;
7) ustalenie lub odmowę ustalenia niepełnosprawności;
8) symbol przyczyny niepełnosprawności;
9) datę lub okres powstania niepełnosprawności;
10) okres, na jaki orzeczono niepełnosprawność;
11) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez skład orzekający;
12) uzasadnienie;
13) pouczenie o przysługującym odwołaniu;
14) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.
2. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zawiera:
1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;
2) datę wydania orzeczenia;
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
15)
16)
datę złożenia wniosku;
podstawę prawną wydania orzeczenia;
imię i nazwisko osoby zainteresowanej;
datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu;
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
ustalenie lub odmowę ustalenia stopnia niepełnosprawności;
symbol przyczyny niepełnosprawności;
okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności;
datę lub okres powstania niepełnosprawności;
datę lub okres powstania ustalonego stopnia niepełnosprawności;
wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez skład orzekający;
uzasadnienie;
pouczenie o przysługującym odwołaniu;
podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.
3. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień zawiera:
1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;
2) datę wydania orzeczenia;
3) datę złożenia wniosku;
4) podstawę prawną wydania orzeczenia;
5) imię i nazwisko osoby zainteresowanej;
6) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu;
7) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
8) stopień niepełnosprawności;
9) symbol przyczyny niepełnosprawności;
10) datę lub okres powstania niepełnosprawności;
11) okres, na jaki wydano orzeczenie;
12) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez lekarza - członka powiatowego zespołu;
13) uzasadnienie;
14) pouczenie o nieprzysługującym odwołaniu;
15) podpis z podaniem imienia i nazwiska lekarza - członka zespołu orzekającego.
4. Uzasadnienie orzeczenia o ustaleniu lub odmowie ustalenia niepełnosprawności, stopnia niepełnosprawności lub o
wskazaniach do ulg i uprawnień powinno zawierać w szczególności wskazanie faktów, które uznano za istotne w sprawie i
udowodnione, dokumentów potwierdzających ustalenie lub odmowę ustalenia niepełnosprawności, stopnia niepełnosprawności lub
wskazań do ulg i uprawnień.
5. Orzeczenie o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień doręcza się na piśmie
osobom, o których mowa w § 7 ust. 3, nie później niż w terminie 14 dni od dnia posiedzenia w sprawie wydania orzeczenia.
§ 14. 1. Datę lub okres powstania niepełnosprawności dziecka ustala się na podstawie przebiegu schorzenia, dokumentacji
medycznej oraz zaświadczenia lekarskiego o stanie zdrowia dziecka wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
2. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji oraz przebiegu schorzenia nie da się ustalić okresu lub daty powstania
niepełnosprawności dziecka, za datę tę należy przyjąć datę złożenia wniosku do powiatowego zespołu.
3. Datę lub okres powstania niepełnosprawności osoby zainteresowanej ustala się na podstawie przebiegu schorzenia,
dokumentacji medycznej lub orzeczeń o inwalidztwie, niezdolności do pracy, wydanych przez organy na podstawie przepisów
odrębnych.
4. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji, przebiegu schorzenia, orzeczeń o inwalidztwie lub niezdolności do pracy osoby
zainteresowanej nie da się ustalić daty lub okresu powstania niepełnosprawności, należy wpisać wyrazy "nie da się ustalić".
5. Datę lub okres powstania stopnia niepełnosprawności osoby zainteresowanej ustala się na podstawie przebiegu schorzenia i
dokumentacji medycznej.
6. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji medycznej i przebiegu schorzenia osoby zainteresowanej nie da się ustalić daty lub
okresu powstania stopnia niepełnosprawności, za datę tę należy przyjąć datę złożenia wniosku do powiatowego zespołu.
§ 15. 1. Osoba niepełnosprawna posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności wydane na
czas określony może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w § 6 ust. 1, o wydanie orzeczenia o ponowne ustalenie
niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
2. W przypadku zmiany stanu zdrowia osoba niepełnosprawna posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu
niepełnosprawności może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w § 6 ust. 1, o wydanie orzeczenia o ponowne wydanie
orzeczenia uwzględniającego zmianę stanu zdrowia.
3. W przypadku gdy załączona dokumentacja medyczna oraz badanie osoby, o której mowa w ust. 2, przez lekarza przewodniczącego składu orzekającego, nie wskazują na zmianę stanu zdrowia tej osoby, skład orzekający wydaje orzeczenie o
odmowie wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności,
§ 16. 1. Osoba zainteresowana lub przedstawiciel ustawowy, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia o
niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności, może wnieść odwołanie do wojewódzkiego zespołu, za pośrednictwem
powiatowego zespołu, który wydał orzeczenie.
2. Powiatowy zespół, który wydał orzeczenie, obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy do wojewódzkiego
zespołu, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
3. Jeżeli powiatowy zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje orzeczenie, w którym uchyla
lub zmienia zaskarżone orzeczenie.
§ 17. W postępowaniu odwoławczym przed wojewódzkim zespołem, w sprawach o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia
niepełnosprawności, stosuje się odpowiednio tryb postępowania przed powiatowym zespołem.
§ 18. 1. Członkami powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu są:
1) przewodniczący;
2) sekretarz;
3) lekarze;
4) psycholodzy;
5) pedagodzy;
6) doradcy zawodowi;
7) pracownicy socjalni.
2. Przewodniczącego powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta (prezydent miasta), a przewodniczącego
wojewódzkiego zespołu - wojewoda.
3. Członków powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta (prezydent miasta) na wniosek przewodniczącego
powiatowego zespołu, a członków wojewódzkiego zespołu - wojewoda na wniosek przewodniczącego wojewódzkiego zespołu.
§ 19. 1. Przewodniczący powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu wyznaczają skład orzekający, w tym
przewodniczącego, spośród członków zespołu posiadających zaświadczenia, o których mowa w § 23 ust. 1.
2. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz, specjalista w dziedzinie odpowiedniej do choroby zasadniczej dziecka
lub osoby zainteresowanej.
3. Powiatowy zespół i wojewódzki zespół, w składzie: przewodniczący zespołu oraz sekretarz lub wyznaczony przez
przewodniczącego zespołu członek zespołu, wydaje:
1) orzeczenie o umorzeniu postępowania;
2) postanowienie w sprawie:
a) uchybienia terminowi do wniesienia odwołania,
b) odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania,
c) przywrócenia terminu do wniesienia odwołania,
d) niedopuszczalności wniesienia odwołania;
3) zawiadomienia o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz o wyznaczeniu nowego terminu do jej załatwienia.
4) Przewodniczący powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu mogą w formie pisemnej upoważnić członka zespołu do
załatwiania spraw w jego imieniu w zakresie określonym przepisami niniejszego rozporządzenia.
§ 20. Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 3-7, biorący udział w
posiedzeniu składu orzekającego, zgodnie ze specjalnością sporządzają oceny, w których określają w szczególności:
1) lekarz: stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2;
2) psycholog:
a) występowanie dysfunkcji psychicznych warunkujących trudności w samodzielnym funkcjonowaniu, z uwzględnieniem
zaburzeń w zakresie procesów poznawczych oraz emocjonalno-motywacyjnych,
b) poziom inteligencji,
c) zaburzenia zachowania werbalnego oraz ruchowego,
d) zaburzenia w interakcjach interpersonalnych,
e) poziom krytycyzmu i samokrytycyzmu,
f) występowanie ograniczeń, odpowiednio do wieku, w zakresie umiejętności przystosowawczych, z uwzględnieniem:
zdolności do samoobsługi, samodzielnego zaspokajania własnych potrzeb i uspołecznienia;
3) pedagog:
a) przebieg dotychczasowego kształcenia,
b) występowanie dysfunkcji psychofizycznych utrudniających lub uniemożliwiających kształcenie osoby zainteresowanej w
warunkach ogólnodostępnych,
c) występowanie dysfunkcji psychofizycznych utrudniających proces wychowania;
4) doradca zawodowy:
a) posiadane kwalifikacje i predyspozycje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg kariery zawodowej,
b) indywidualne przeciwwskazania do wykonywania zatrudnienia wynikające z psychofizycznych ograniczeń,
c) warunki, w jakich osoba zainteresowana może podjąć i wykonywać zatrudnienie, z uwzględnieniem jej możliwości;
5) pracownik socjalny:
a) występujące ograniczenia w zdolności do samodzielnej egzystencji i pełnieniu ról społecznych,
b) stopień uzależnienia od innych osób w codziennym funkcjonowaniu,
c) zakres koniecznej opieki lub pomocy innych osób oraz systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji.
Rozdział 3
Rodzaj i zakres wymaganych kwalifikacji członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów oraz tryb
postępowania przy wydawaniu zaświadczeń uprawniających do orzekania
§ 21. 1. Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu powinni spełniać następujące wymogi kwalifikacyjne:
1) przewodniczący zespołu - ukończone studia magisterskie lub wyższe studia medyczne;
2) sekretarz - ukończone studia magisterskie na kierunku prawo lub administracja;
3) lekarz:
a) prawo wykonywania zawodu lekarza,
b) specjalizacja co najmniej I stopnia w jednej z dziedzin mających zastosowanie w procesie orzekania o niepełnosprawności
lub stopniu niepełnosprawności;
4) psycholog - ukończone magisterskie studia na kierunku psychologia;
5) pedagog - ukończone magisterskie studia na kierunku pedagogika;
6) doradca zawodowy - ukończone magisterskie studia na kierunkach psychologia, pedagogika, socjologia lub zawodowe studia
wyższe o specjalności doradztwo zawodowe albo studia podyplomowe o specjalności doradztwo zawodowe;
7) pracownik socjalny:
a) dyplom szkoły pracowników socjalnych lub ukończone studia wyższe w wyższej szkole zawodowej o specjalności praca
socjalna, lub studia wyższe na kierunkach: pedagogika, politologia i nauki społeczne, psychologia, socjologia lub
b) ukończone studia wyższe na kierunkach niewymienionych w lit. a i specjalizacja z zakresu pracy socjalnej lub organizacji
pomocy społecznej uzyskana w trybie określonym w przepisach o pomocy społecznej.
2. Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu są obowiązani odbyć szkolenie zgodnie z programem
opracowanym w oparciu o minima programowe, o których mowa w § 27, i złożyć z wynikiem pozytywnym test sprawdzający w
zakresie objętym szkoleniem.
§ 22. 1. Przewodniczący wojewódzkiego zespołu przesyła do Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych,
zwanego dalej "Pełnomocnikiem", a przewodniczący powiatowego zespołu do wojewody, wniosek o skierowanie członków
zespołu na szkolenie. Wniosek zawiera:
1) imię i nazwisko;
2) posiadane kwalifikacje;
3) datę powołania do zespołu;
4) uzasadnienie skierowania na szkolenie;
5) datę wystawienia wniosku;
6) podpis przewodniczącego zespołu.
2. Pełnomocnik i wojewoda ustalają do końca I kwartału roku kalendarzowego terminy składania wniosków oraz szkoleń
odpowiednio dla członków wojewódzkich zespołów i powiatowych zespołów.
§ 23. 1. Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu, po spełnieniu wymogów, o których mowa w § 21 ust. 2,
otrzymują zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności, zwane dalej
"zaświadczeniem".
2. Zaświadczenie zawiera:
1) numer i datę wystawienia zaświadczenia;
2) podstawę prawną;
3) nazwisko i imię osoby, której zaświadczenie dotyczy;
4) zakres uprawnienia;
5) datę ważności zaświadczenia;
6) podpis Pełnomocnika, w przypadku członków wojewódzkiego zespołu, albo podpis wojewody, w przypadku członków
powiatowego zespołu.
3. Zaświadczenie wydaje:
1) członkom wojewódzkiego zespołu - Pełnomocnik;
2) członkom powiatowego zespołu - wojewoda.
Rozdział 4
Warunki organizacyjne i techniczne pomieszczeń dla zespołów orzekających zapewniające dostęp osobom
niepełnosprawnym do tych pomieszczeń
§ 24. 1. Pomieszczenia dla zespołu orzekającego uznaje się za spełniające warunki organizacyjne, zapewniające dostęp
osobom niepełnosprawnym do tych pomieszczeń, jeżeli posiadają:
1) gabinet lekarski, jako odrębne pomieszczenie;
2) pomieszczenia do badań i rozmów przeprowadzanych przez specjalistów, umożliwiające prowadzenie rozmów w sposób
zapewniający dyskrecję;
3) punkt udzielający informacji o trybie i zasadach postępowania w zakresie orzekania o niepełnosprawności lub stopniu
niepełnosprawności;
4) poczekalnię i toalety przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.
2. Pomieszczenia dla zespołu orzekającego uznaje się za spełniające warunki techniczne, zapewniające dostęp osobom
niepełnosprawnym do tych pomieszczeń, jeżeli powierzchnia, wyposażenie i jego rozmieszczenie umożliwiają tym osobom:
1) samodzielne ich użytkowanie;
2) bezpieczne poruszanie się i komunikację;
3) swobodę ruchów i użytkowania wyposażenia.
3. W przypadku gdy zespół nie posiada gabinetów lekarskich oddzielnie dla dzieci i osób dorosłych, posiedzenia składów
orzekających o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności nie powinny odbywać się w tym samym dniu.
§ 25. Pomieszczenia, w których odbywają się postępowania w sprawie orzekania o niepełnosprawności, stopniu
niepełnosprawności lub wskazaniach do ulg i uprawnień, wymagają zapewnienia warunków organizacyjnych i technicznych
umożliwiających osobie zainteresowanej lub dziecku:
1) poszanowanie ich dóbr osobistych w trakcie prowadzenia badań lekarskich i rozmów przez członków składów orzekających;
2) zapewnienie przestrzegania tajemnicy lekarskiej;
3) zachowanie poufności i ochrony danych osobowych.
Rozdział 5
Tryb prowadzenia szkoleń i minima programowe dla tych szkoleń oraz sposób wyboru ośrodków szkoleniowych
§ 26. Pełnomocnik lub wojewoda dokonuje wyboru ośrodka szkoleniowego, biorąc pod uwagę:
1) możliwość prowadzenia szkolenia zgodnie z programem opracowanym na podstawie minimów programowych, o których
mowa w § 27, oraz zapewnienia kadry o specjalistycznych kwalifikacjach odpowiednich do zakresu orzekania;
2) usytuowanie ośrodka szkoleniowego w odległości umożliwiającej uczestnikowi szkolenia dogodne połączenia komunikacyjne
oraz możliwość zapewnienia transportu do ośrodka od najbliższego węzła komunikacji;
3) posiadanie sal wykładowych wraz z odpowiednim zapleczem technicznym umożliwiających prowadzenie szkolenia;
4) bazę noclegową o odpowiednim standardzie i liczbie miejsc.
§ 27. Minima programowe szkoleń obejmują:
1) dla wszystkich członków powołanych do powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów zagadnienia dotyczące:
a) orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności regulowane w szczególności przepisami ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.3)), przepisami o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
b) przepisów szczególnych określających przesłanki korzystania z ulg i uprawnień przez osoby niepełnosprawne,
c) organizacji, zasad i sposobu działania powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
d) zabezpieczenia społecznego,
e) ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;
2) zagadnienia dla członków składów orzekających, w szczególności:
a) zadania i kompetencje członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
b) stosowanie standardów w zakresie kwalifikowania i postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności lub
stopniu niepełnosprawności,
c) zasady sporządzania ocen przez członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów, o których mowa w § 18 ust.
1 pkt 3-7,
d) trafność i wewnętrzną spójność rozstrzygnięć orzeczniczych.
Rozdział 6
Standardy w zakresie kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności i stopniu
niepełnosprawności oraz oznaczenie symboli przyczyn niepełnosprawności
§ 28. Standardy w zakresie kwalifikowania do niepełnosprawności dziecka określają przepisy w sprawie kryteriów oceny
niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia.
§ 29. 1. Standardy w zakresie kwalifikowania do znacznego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające skutki
naruszenia sprawności organizmu powodujące:
1) niezdolność do pracy - co oznacza całkowitą niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego,
psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu;
2) konieczność sprawowania opieki - co oznacza całkowitą zależność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie
higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz
ułatwiania kontaktów ze środowiskiem;
3) konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych - co oznacza zależność osoby od otoczenia,
polegającą na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego,
współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego
człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych.
2. Przez długotrwałą opiekę i pomoc w pełnieniu ról społecznych rozumie się konieczność jej sprawowania przez okres
powyżej 12 miesięcy w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
§ 30. Standardy w zakresie kwalifikowania do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające
naruszenie sprawności organizmu powodujące:
1) czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3,
w okresach wynikających ze stanu zdrowia;
2) częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w §
29 ust. 1 pkt 3.
§ 31. 1. Standardy w zakresie kwalifikowania do lekkiego stopnia niepełnosprawności określają kryteria naruszonej
sprawności organizmu powodujące:
1) istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy, co oznacza naruszoną sprawność organizmu powodującą ograniczenia w
wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniżające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności,
jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną;
2) ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, co oznacza trudności doświadczane przez osobę zainteresowaną w relacjach z
otoczeniem i środowiskiem według przyjętych norm społecznych, jako skutek naruszonej sprawności organizmu.
2. Możliwość kompensacji ograniczeń oznacza wyrównywanie dysfunkcji organizmu spowodowanej utratą lub chorobą
narządu odpowiednio przez przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
§ 32. 1. Przy kwalifikowaniu do znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę
zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez:
1) upośledzenie umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym;
2) choroby psychiczne, w tym:
a) zaburzenia psychotyczne,
b) zaburzenia nastroju począwszy od zaburzeń o umiarkowanym stopniu nasilenia,
c) utrwalone zaburzenia lękowe o znacznym stopniu nasilenia,
d) zespoły otępienne;
3) zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu, w tym:
a) trwałe uszkodzenie czynności ruchowej jednego lub obu fałdów głosowych,
b) częściowa lub całkowita utrata krtani z różnych przyczyn,
c) zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniem mózgu - wyższych ośrodków mowy,
d) głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po
zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego;
4) choroby narządu wzroku, w tym wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące ograniczenie jego sprawności,
prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 0,3 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami
korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni;
5) upośledzenia narządu ruchu, w tym:
a) wady wrodzone i rozwojowe narządu ruchu,
b) układowe choroby tkanki łącznej w zależności od okresu choroby i stopnia wydolności czynnościowej,
c) zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem stawów kręgosłupa w zależności od stopnia wydolności czynnościowej,
d) choroby zwyrodnieniowe stawów w zależności od stopnia uszkodzenia stawu,
e) choroby kości i chrząstek z upośledzeniem wydolności czynnościowej,
f) nowotwory narządu ruchu,
g) zmiany pourazowe w zależności od stopnia uszkodzenia i możliwości kompensacyjnych;
6) epilepsja w postaci nawracających napadów padaczkowych spowodowanych różnymi czynnikami etiologicznymi lub
wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi;
7) choroby układu oddechowego i krążenia, w tym:
a) przewlekłe obturacyjne i ograniczające, zakaźne choroby płuc prowadzące do niewydolności oddechowej,
b) nowotwory płuc i opłucnej, prowadzące do niewydolności oddechowej,
c) wrodzone i nabyte wady serca, choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, zaburzenia rytmu serca z zaburzeniami
hemodynamicznymi kwalifikującymi co najmniej do II stopnia niewydolności serca według Klasyfikacji NYHA,
d) nadciśnienie tętnicze z powikłaniami narządowymi,
e) miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych począwszy od II stopnia niedokrwienia kończyn według Klasyfikacji
Fontaine'a,
f) niewydolność żył głębokich z powikłaniami pod postacią zapaleń i długotrwałych owrzodzeń;
8) choroby układu pokarmowego, w tym:
a) choroby przełyku powodujące długotrwałe zaburzenia jego funkcji,
b) stany po resekcji żołądka z różnych przyczyn z licznymi powikłaniami,
c) przewlekłe choroby jelit o różnej etiologii, powikłane zespołem złego wchłaniania,
d) przewlekłe choroby wątroby o różnej etiologii w okresie niewydolności wątroby,
e) przewlekłe zapalenie trzustki wymagające długotrwałej farmakoterapii,
f) nowotwory układu pokarmowego;
9) choroby układu moczowo-płciowego, w tym:
a) zaburzenia czynności dróg moczowych prowadzące do niewydolności nerek,
b) choroby nerek o różnej etiologii prowadzące do ostrej lub przewlekłej mocznicy,
c) wielotorbielowate zwyrodnienie nerek typu dorosłych,
d) nowotwory złośliwe układu moczowego i narządów płciowych;
10) choroby neurologiczne, w tym:
a) naczyniopochodny udar mózgu przemijający, odwracalny, dokonany, prowadzący do okresowych lub trwałych deficytów
neurologicznych o różnym stopniu nasilenia,
b) guzy centralnego układu nerwowego w zależności od typu, stopnia złośliwości, lokalizacji i powstałych deficytów
neurologicznych,
c) pourazowa cerebrastenia i encefalopatia,
d) choroby zapalne ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego prowadzące do trwałych deficytów neurologicznych,
e) choroby układu pozapiramidowego w zależności od stwierdzanych objawów neurologicznych,
f) choroby rdzenia kręgowego,
g) uszkodzenia nerwów czaszkowych i obwodowych o różnej etiologii;
11) inne, w tym:
a) choroby narządów wydzielania wewnętrznego o różnej etiologii, wywołane nadmiernym wydzielaniem lub niedoborem
hormonów w zależności od stopnia wyrównania lub obecności powikłań narządowych, pomimo optymalnego leczenia,
b) choroby zakaźne lub zespoły nabytego upośledzenia odporności w zależności od fazy zakażenia,
c) przewlekłe wielonarządowe choroby odzwierzęce w II i III okresie choroby zależnie od zmian narządowych,
d) choroby układu krwiotwórczego o różnej etiologii w zależności od patologicznych zmian linii komórkowych szpiku w
procesie hemopoezy,
e) znacznego stopnia zeszpecenia powodujące stałe ograniczenia w kontaktach międzyludzkich, jak i pracy zawodowej.
2. Symbol przyczyny niepełnosprawności, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 8, ust. 2 pkt 9 i ust. 3 pkt 9, oznacza się
następująco:
1) 01-U - upośledzenie umysłowe;
2) 02-P - choroby psychiczne;
3) 03-L - zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu;
4) 04-O - choroby narządu wzroku;
5) 05-R - upośledzenie narządu ruchu;
6) 06-E - epilepsja;
7) 07-S - choroby układu oddechowego i krążenia;
8) 08-T - choroby układu pokarmowego;
9) 09-M - choroby układu moczowo-płciowego;
10) 10-N - choroby neurologiczne;
11) 11-I - inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i
odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego.
3. Symbol przyczyny niepełnosprawności zawarty w orzeczeniu o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub
wskazaniach do ulg i uprawnień odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania
powoduje zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych i aktywności społecznej osoby
zainteresowanej lub dziecka.
4. Orzeczenie może zawierać więcej niż jeden symbol przyczyny niepełnosprawności, nie więcej niż trzy symbole schorzeń,
które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu.
§ 33. Postępowanie w sprawie orzekania o niepełnosprawności i o stopniu niepełnosprawności obejmuje:
1) zebranie materiału dowodowego dotyczącego naruszenia sprawności organizmu, możliwości funkcjonowania w życiu
codziennym i pełnienia ról społecznych;
2) dokonanie przez lekarza wyznaczonego przez przewodniczącego zespołu wstępnej weryfikacji złożonej dokumentacji, o
której mowa w § 6 ust. 2 i 3, w zakresie kompletności oraz konieczności jej uzupełnienia o badania potwierdzające
rozpoznaną chorobę zasadniczą, a także określenie specjalności przewodniczącego składu orzekającego odpowiedniej do
rozpoznanych schorzeń osoby zainteresowanej lub dziecka;
3) powołanie spośród członków powiatowego oraz wojewódzkiego zespołu, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 3-7, składu
orzekającego do rozpoznania wniosku i wydania orzeczenia, określonego w § 7 ust. 1, lub spośród członków powiatowego
zespołu wyznaczenie lekarza - członka zespołu ze specjalnością odpowiednią do rozpoznanej choroby zasadniczej osoby
zainteresowanej do rozpoznania wniosku i wydania orzeczenia, określonego w § 7 ust. 2; w razie potrzeby do składu
orzekającego powołuje się dodatkowo specjalistę odpowiedniego do choroby współistniejącej, mogącej mieć istotny wpływ
na wynik postępowania orzeczniczego;
4) kompleksowe dokumentowanie stanu zdrowia i sytuacji społecznej osoby zainteresowanej lub dziecka.
Rozdział 7
Wzory i terminy składania informacji o realizacji zadań zespołów orzekających
§ 34. 1. Starosta (prezydent miasta) przedkłada wojewodzie kwartalne informacje o realizacji zadań, o których mowa w art.
6a ust. 1 ustawy, w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po kwartale, którego informacja dotyczy.
2. Wzór informacji starosty (prezydenta miasta) określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wojewoda przedkłada Pełnomocnikowi kwartalne informacje, o których mowa w art. 6c ust. 7 ustawy, w terminie do
końca miesiąca następującego po kwartale, którego dotyczy informacja.
4. Wzór informacji wojewody określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 8
Wzory legitymacji o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności oraz organy uprawnione do ich wystawiania
§ 35. 1. W przypadku orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, starosta wystawia
legitymację dokumentującą niepełnosprawność.
2. Wzór legitymacji dokumentującej stopień niepełnosprawności określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. W przypadku orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień osoby, która
ukończyła 16 rok życia, starosta wystawia legitymację dokumentującą stopień niepełnosprawności.
4. Wzór legitymacji dokumentującej niepełnosprawność określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
5. Na wniosek osoby zainteresowanej lub przedstawiciela ustawowego dziecka w legitymacji wpisuje się symbol przyczyny
niepełnosprawności, o którym mowa w § 32 ust. 2.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 36. Wystawione przed dniem wejścia w życie rozporządzenia legitymacje dokumentujące niepełnosprawność lub stopień
niepełnosprawności zachowują ważność na czas w nich określony.
§ 37. Zaświadczenia o prawie do orzekania wystawione przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność.
§ 38. Warunki organizacyjne i techniczne pomieszczeń, o których mowa w § 24, należy zapewnić osobom niepełnosprawnym
nie później niż do dnia 30 czerwca 2004 r.
§ 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.4)
ZAŁĄCZNIKI – bez załączników.
Informacje uzupełniające:
Dodatkowe informacje dotyczące zatrudnia osób niepełnosprawnych, mogą Państwo pozyskiwać z niżej
wymienionych materiałów:
Broszura PIP: „Niepełnosprawni Wymagania techniczno-budowlane” Warszawa 2003 – materiał PDF, pomocny
przy organizowaniu stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych w zakładach pracy chronionej, w zakładach
aktywności zawodowej i w zakładach tzw. otwartego rynku pracy. Szukaj: strony internetowe,
Zarządzenie nr 3/2004 Głównego Inspektora Pracy z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie ustalenia zasad
przeprowadzania kontroli związanych z realizacją przez organy Państwowej Inspekcji Pracy obowiązków
wynikających z postanowień ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych. Źródło: BIP Państwowej Inspekcji Pracy, Dokumenty Zarządzenia Głównego Inspektora
Pracy, dokumenty, druki,
Artykuł Magdaleny Gajda, pt. PIP ocenia stanowiska, konsultacja merytoryczna: Józef Fijołek – OIP w Warszawie
- koordynator zagadnień dot. nadzoru zakładów zatrudniających osoby niepełnosprawne. Źródło:
www.niepełnosprawni.pl dodatek "Praca" Nr 4 (maj-czerwiec 2007),
Wielu innych materiałów zamieszczanych w internecie.