Most Simone de Beauvoir

Most Simone de Beauvoir
Most ten jest czymś więcej niż mostem. To najbardziej funkcjonalne i najpraktyczniejsze dzieło
architektoniczne pozostaje mimo tego miejscem marzeń, ucieczki, punktem sentymentalnym miasta. Każdy
most ma swoją historię, swoją tożsamość. Przejścia przechodniów, spacerowiczów pozostawiają tak silny
ślad w pamięci jak zasiedzieli lokatorzy w domu. To w ich cieniu tworzą się legendy i świat wyobraźni
miast.
Most wisi nad metaforą przepływającego czasu jaką jest Sekwana i ujawnia krajobraz przekształceń
Paryża.
Ta część rzeki byłą świadkiem rozbudowy stolicy na wschód. Kładka w tym szczególnym miejscu
pomiędzy Narodową Biblioteką Francji i tarasem dużego parku miejskiego Bercy jest ważnym łącznikiem
zarówno dla mieszkańców nowych dzielnic jak również turystów.
Pozbawieni Sekwany na skutek budowy autostrady, mieszkańcy dzielnic na prawym brzegu odkrywają na
nowo dostęp do rzeki dzięki tej kładce.
Nowy most dla pieszych przechodzi na drugą stronę Sekwany aby połączyć dzielnicę Tolbiac z dzielnicą
Bercy, Narodową Bibliotekę im. François Mitterrand z Parkiem w Bercy.
Projekt wybrany w marcu 1999r. jest wynikiem międzynarodowego konkursu zorganizowanego przez Miasto
Paryż. Został zaproponowany przez grupę architektów biura Feichtinger Architectes, z siedzibą w Paryżu i
założoną przez austriackiego architekta, Dietmara Feichtingera. Inżynierowie z RFR przeprowadzili badania
techniczne.
Koncepcja
4 połączone poziomy
Nowa kładka odpowiada potrzebie nadania Sekwanie ważnej roli miejskiej w sercu Paryża. Stanowi ona
przedłużenie spacerów na brzegach i łączy dziedziniec przed Narodową Biblioteką Francji i nowy park
Bercy z rzeką. Przechodząc przez Sekwanę, przechodzi również ponad ulicami ruchu miejskiego, które
znajdują się obok.
Sekwana jest tutaj otoczona przez dwa stosunkowo różne mosty Tolbiaca i Bercy, tworząc w ten sposób
szeroki punkt wodny. Aby nie przepełniać tej wyjątkowej odkrytej przestrzeni w Paryżu, kładka przekracza
rzekę i jej brzegi jednym ciągiem, bez filaru.
Splot rytmów w doskonałej harmonii z konstrukcją łuków i łańcuchów o dużym zasięgu
Kładka ta łączy architekturę i technikę. Jej zasięg wynosi 194 metrów a składają się na nią dwa elementy
współdziałające: wysmukły łuk i podwieszenie łańcuchowe, które współpracują i równoważą się nawzajem.
Konstrukcja ta została wybrana ze względu na swoje możliwości przestrzenne, swoją skuteczność warunek mocnej budowy i lekkości.
Jej łuki są połączone z trzeba równoległymi pomostami, jeden z nich unosi się pośrodku łuku, dwa
pozostałe towarzyszą wygięciu łańcuchów.
Splot ciągów jest odpowiedzią na ciąg linii sił. Tworzy się w ten sposób pewnego rodzaju poetyczność,
która pozostawia przechodniowi wybór wspięcia się lub zejścia w kierunku wody, wybór drogi do przejścia
aby podziwiać krajobraz.
Plac podwieszony na dwóch poziomach pośrodku rzeki
W części środkowej ma miejsce połączenie dwóch linii krzywych - łuku i łańcucha - tworzących soczewkę.
To ona stanowi jedyne w swoim rodzaju miejsce zawieszone pośrodku rzeki. Staje się ulubioną trybuną dla
wodnych przedstawień. Soczewka jest znakiem symetrii i reprezentuje element stabilności i regulacji
krajobrazu.
Delikatność i elegancja kładki wypływa z jedności między konstrukcją a różnymi zaproponowanymi
sekwencjami. Dzięki materiałom i procesom konstrukcyjnym, dzieło to świadczy o swojej epoce i staje się
częścią tradycji nowoczesnych technik, tak charakterystycznych dla wielu paryskich mostów.
Górna część soczewki oferuje panoramiczny widok na historyczny Paryż i przedmieścia na wschodzie.
Część dolna stanowi plac szeroki na 12 metrów i długi na 65 metrów, który nakłania spacerowicza na
zatrzymanie się w połowie drogi.
Pod ochroną górnego pomostu znajdować się będą tymczasowe instalacje, kioski lub bukiniści.
Konstrukcja
Most o całkowitej długości 304 metrów składa się ze środkowego przęsła przekraczającego Sekwanę i z
dwóch bocznych kładek przekraczających ulice. Zetknięcie się dwóch krzywych tworzy środkową część
zwaną soczewką. Konstrukcja głównego przejścia składa się z dwóch łuków i dwóch łańcuchów
połączonych na dwóch pionowych planach o odstępie 5,20 metrów. Łuk i łańcuchy są połączone
"obeliskami" - zwężającymi się pionowymi słupami zamocowanymi na łuku. Tworzą one w ten sposób belkę
bezprzekątniową. Belka ta zamocowana na brzegach do przyczółków i rozczłonowana na jednej czwartej
przęsła funkcjonuje tak jak system Gerbera, charakteryzujący się zmniejszeniem potrzebnych
bezwładności. Przyczółki składają się z dwóch prętów i dwóch pionowych kotwi. Załamany kształt pręta
umożliwia rozłożenie obciążeń między fundamentami i łukiem.
Każdy łańcuch składa się ze stalowych platform o szerokości 100 cm i grubości 10 cm (w soczewce) i 15
cm w bocznych częściach.
Obydwa łuki i pręty kotwiące są zespawanymi skrzyniami ze stalowej blachy, 'obeliski' składają się z
grubych przewodów. Konstrukcja pomocnicza podtrzymuje pomosty. Konstrukcje graniczne brzegów są
niezależne w dużej części od głównej konstrukcji. Składają się one z dwóch izostatycznych belek na
prostych podstawach o zasięgu około 35 metrów. Każda z nich składa się z kolei z pasa umieszczonego na
planie pomostu, podtrzymywanego za pomocą linowej kotwy.
Materiały
Kotwy pokryte są dębowym drewnem. Żywiczne wkładki zapewniają przyczepność. Balustrady są
wypełnione siatką z nierdzewnej stali podwieszoną między uchwytami, wytłoczonym aluminiowym profilem
i nierdzewnym przewód w dolnej części. Siatka jest przezroczysta jeśli się na nią patrzy z przodu. Dla
użytkownika mostu jest ona widoczna i zapewnia poczucie bezpieczeństwa.
Oświetlenie jest włączone w uchwyty. Nocą podświetlone pasy odtwarzają unikalną sylwetkę kładki.
Przebieg budowy
1. Specjalne fundamenty (kotwy mocujące, listwy podpierające). Wsporniki na prawym i lewym brzegu
wykonane na miejscu. Początek budowy w listopadzie 2004 r.
2. Środkowe przęsło - soczewka. Wykonane w Lautebourg, Alzacji i dostarczone statkiem do Paryża dn.
30.11.2005 (Ren - Morze północne - Sekwana)
3. Zamontowanie soczewki nocą z dn. 28 na 29.01.2006.
4. Wykonanie ciągłości pomiędzy środkowym przęsłem a wspornikami za pomocą spawania, luty 2006.
5. Zamontowanie kładek łączących, wyposażenia kładki (drewniane pomosty, balustrady, oświetlenia),
wind.
6. Otwarcie: lato 2006.
Dane techniczne
Adres: Paryż XII i XIII dzielnica
Inwestor: Merostwo Paryża, Dyrekcja Dróg i Ruchu drogowego
40, rue du Louvre, 75001 Paris
SAGP (Dział zagospodarowania i dużych projektów)
DONS (Dział budowli nie należących do sektora)
Kierownik projektu:
Architekt Główny: Feichtinger Architectes, Dietmar Feichtinger
Bet: RFR
Testy aerodynamiczne: PSP Aachen
Biuro kontroli: SETRA
Całkowita długość: 304 m
Zasięg: 194 m
Konstrukcja: stal
Konkurs: 09/1998, laureat
Koszt: 21 000 000 € brutto
Koszt: 21 000 000 € brutto
Lista firm
- Metalowy szkielet konstrukcji, pełnomocnik : EIFFEL metalowe konstrukcje
- Drugi wykonawca metalowego szkieletu konstrukcji: JOSEPH PARIS SA
- Specjalne fundamenty (główne prace konstrucyjne, sieć dróg): SOLETANCHE BACHY
- Ślusarstwo, produkcja i montaż elementów metalowych: SNST
- Prąd, oświelenie: FORCLUM
- Windy: ETNA FAPEL
- Drewniane pomosty: CM LEDUC
- Malowanie: BORIFER
Dostawcy
- Siatka nierdzewna: JAKOB
- Aluminiowy profil: BOHAL
- Światła: SAMMODE
- Amortyzatory cieczowe: TAYLOR
- Amortyzatory podłączone dynamicznie : GERB
Feichtinger Architectes, pełnomocnik
Architecte Dipl.-Ing. Dietmar Feichtinger
11, rue des Vignoles, 75020 Paris
Rienösslgasse 11, 1040 Vienne
Strona Feichtinger :
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved
www.FeichtingerArchitectes.com