Reproserwis - Marian Moszoro

Reproserwis (A)
Poznań, 14 lutego 1999 r.
– Chester, tak jak sytuacja przedstawia się na dzień dzisiejszy, nie widzę rozwiązania.
– Spokojnie, Achu. Przejrzałem ostatnie bilanse i rachunki zysków i strat. Nie jest tak źle.
Przyjadę do Ciebie jutro i pogadamy.
Achu, prezes i właściciel Reproserwisu, odłoŜył słuchawkę i zaczął sobie przypominać minione
wydarzenia. W ostatnich trzech miesiącach odbył kilka rozmów z przedstawicielami firmy Miller
Graphics Scandinavia AB, którzy szukali partnera strategicznego w Europie Środkowo-Wschodniej
jako punkt zaczepienia do dalszej ekspansji w regionie. Reproserwis, pomimo kiepskiej sytuacji
finansowej1, był dla nich idealnym kandydatem.
Natomiast dla Achu był to dylemat co do dalszego losu jego firmy, jednej z pierwszych
profesjonalnych przygotowalni fleksograficznych w Polsce. Reproserwis rozwijał się solidnie do
1996. W 1997 r. firma przyniosła po raz pierwszy straty, które pochłonęły wszystkie skumulowane
zyski z pięciu poprzednich lat. W 1998 r. straty wzrosły o ponad 70%, a kapitały własne stały się
ujemne (zob. bilans i rachunek zysków i strat w załącznikach 1 i 2). Do tego długi wobec Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych wzrastały z miesiąca na miesiąc i Reproserwis nie był w stanie nawet
obsługiwać rat kredytu zaciągniętego zaledwie półtora roku temu na zakup maszyn i urządzeń.
Propozycja Miller Graphics była bardzo kusząca: przejęcie firmy z wszystkimi jej zobowiązaniami
i zatrudnienie całej załogi, równieŜ Acha. Czując się bezsilnym w obliczu dalszej walki o przetrwanie
Achu zadzwonił do Chestera, Ŝeby zapytać się o jego opinię i poprosić go poradę.
Achu Szymański
Stanisław Szymański, który wolał przydomek Achu, wyemigrował z Polski do Szwecji razem
z Ŝoną Bogną i córką Adą na początku lat osiemdziesiątych. Wyjazd był spowodowany sytuacją
polityczną w kraju. Achu był internowany przez ówczesne władze za działalność w opozycji. Bogna,
anglistka z wykształcenia, nie mogła znaleźć pracy, pomimo tego, Ŝe w kraju brakowało anglistów...
W Szwecji Achu pracował osiem lat w przemyśle poligraficznym, gdzie zdobył doświadczenie
i kontakty. Tam równieŜ urodził im się syn Kuba.
W 1991 r. Achu zdecydował się na powrót do Polski, do rodzimego Poznania. Decyzja ta była
motywowana między innymi chęcią wychowania dzieci w Polsce, jak równieŜ szansą na rozpoczęcie
własnego interesu. Jak Achu przypomina:
– Kiedy w 1991 r. budowałem pierwszą siedzibę firmy, wiedziałem, Ŝe przygotowalnia
fleksograficzna to – po prostu – dobry pomysł. Doświadczenie, jakie zdobyłem pracując w branŜy
poligraficznej w Szwecji mówiło mi, Ŝe pomysł ten ma przyszłość takŜe w Polsce. Dzięki
1
Ernst&Young, który zajmował się audytem Reproserwisu, na początku 1999 r. rekomendował: „Wstrzymanie. ZagroŜenie bankructwem”.
W krajach Europy zachodniej lub w USA negatywny kapitał własny stanowiłby wystarczający powód do ogłoszenia upadłości spółki.
W Polsce w latach dziewięćdziesiątych, ze względu na trwający okres transformacji systemowej gospodarki oraz wysokie bezrobocie, sądy
sięgały po to rozwiązanie jedynie w ostateczności.
Przypadek biznesowy przygotowano do 6. edycji konkursu „Przedsiębiorczość i Zarządzanie” (2002), organizowanego przez Fundację
Edukacyjną Przedsiębiorczości. Ma słuŜyć jako materiał dydaktyczny do dyskusji; jego celem nie jest ocena efektywności prowadzonych
przez firmę działań.
© Marian Moszoro: [email protected]. śadna część niniejszego dokumentu nie moŜe być kopiowana bez zgody autora.
Ostatnie wydanie: 2009-04-29.
Reproserwis (A)
wieloletniej praktyce i przy pomocy dobrego sprzętu udało mi się wyprzedzić o krok wiele
podobnych polskich przedsiębiorstw.
Reproserwis
Reproserwis Sp. z o.o. powstał w lipcu 1991 r. jako firma wysokospecjalizowana w przygotowaniu
opakowań drukowanych techniką fleksograficzną. Kapitał załoŜycielski spółki wynosił 31.500 zł
i dzielił się na 63 udziały, z czego 43 udziały podsiadał Achu, a po 10 udziałów jego dwaj bracia.
W 1993 r. Bogna Szymańska wykupiła udziały od jednego szwagra, a dwa lata później od drugiego.
W 1996 r. Reproserwis przeprowadził się do nowo wybudowanej hali w Suchym Lesie na
przedmieściach Poznania. Tempo rozwoju poligrafii nakazywało firmie podąŜanie za światową myślą
techniczną. Achu zdecydował się zatem na zakup komputera Silicon Graphics, naświetlarki
i oprogramowania firmy Barco Graphics.
Achu mówił o sobie, Ŝe są „przygotowalnią” do drukarni dla opakowań miękkich, jak na przykład
kubki plastykowe, jogurty, folie, etc. Reproserwis był współtwórcą opakowań dla wielu firm branŜy
spoŜywczej takich jak np. Danone, Bakoma, Malma, Augusto, Iglozbyt, Wytwórnia Tub
Laminowanych (zob. załącznik 3). Reproserwis realizował cały proces przygotowawczy: od projektu
do formy drukującej.
Fleksografia2
Fleksografia jest to technika rotacyjnego druku wypukłego przy uŜyciu elastycznych form
drukowych i ciekłych i szybkoschnących farb.
Początki procesu druku fleksograficznego sięgają wczesnych lat dwudziestych obecnego wieku,
chociaŜ niektórzy historycy dowodzą, Ŝe w latach 60-tych XIX wieku znane juŜ były w USA drukarki
anilinowe. Proces ten znany był wtedy pod nazwą druku anilinowego, od struktury chemicznej
barwników uŜywanych w stosowanych farbach. Były one produkowane ze smoły węglowej i miały
właściwości na tyle toksyczne, Ŝe zostały zakazane przez Urząd śywności i Leków Stanów
Zjednoczonych do kontaktów z artykułami Ŝywnościowymi. Zostały one niebawem zastąpione innymi
barwnikami, lecz nazwa procesu: druk anilinowy – pozostała jeszcze na długo w uŜyciu.
Pierwsze motywy drukarskie były proste, głównie pismo i rysunki kreskowe, bez nakładania
kolorów. Brak jakości druku był charakterystyczny dla tego procesu, a rozwój był bardzo powolny.
Od roku 1930 druk anilinowy wszedł w nowy zakres zastosowań, jakim były opakowania celofanowe,
gdzie tradycyjne techniki druku, takie jak typografia i offset nie dawały zadowalających rezultatów,
a wklęsłodruk był zbyt kosztowny dla niewielkich nakładów. Wprowadzając suszenie gorącym
powietrzem osiągano na tym niewsiąkliwym podłoŜu prędkości druku pomiędzy 30 a 50 metrów na
minutę. Wszystkie farby anilinowe były przezroczyste i dopiero w roku 1931 opracowano
nieprzejrzystą farbę białą, stosowaną jako podkład lub domieszka do farb kolorowych. Miało to
znaczenie przy podłoŜach przezroczystych. Farby wodne do druku papieru opracowano w roku 1938.
RównieŜ w roku 1938 został udzielony patent na wałek dozujący o grawerowanej, komórkowej
strukturze powierzchni. Został nazwany anilox roll (od przeznaczenia dla druku anilinowego),
a w roku 1939 jako chromowany, grawerowany w miedzi wałek wszedł do szerokiego zastosowania.
W roku 1949 potwierdzono, Ŝe uŜywane w tej technologii barwniki są takie same, jak stosowane
w innych procesach druku. Jednak druk anilinowy nie mógł zdjąć z siebie tego złego piętna,
szczególnie w świadomości klientów.
W marcu 1951 roku Amerykanin Franklin Moss rozpoczął kampanię na rzecz zamiany pojęcia
druku anilinowego na bardziej odpowiedni, o lepszym wizerunku. Poprzez prasę fachową rozpoczął
ankietowanie i ogłosił konkurs na nową nazwę, w wyniku czego uzyskał ponad 200 propozycji.
Specjalnie powołana komisja Komitetu Opakowań Drukowanych Instytutu Opakowaniowego USA
2
Na podstawie tekstów ze strony internetowej Zrzeszenia Polskich Fleksografów (www.flexo.pl) z marca 2002 r.
—2—
Reproserwis (A)
wybrała trzy nazwy: proces permatone, proces rotopake i proces fleksograficzny. Drogą głosowania
korespondencyjnego 21 października 1952 roku branŜa opakowaniowa wybrała określenie
„flexography” i od tej chwili zła nazwa „druk anilinowy” przeszła do historii.
W następnych latach jakość druku poprawiła się, natomiast proces fleksograficzny pozostał
w zasadzie niezmieniony.
Aktualny proces przygotowania folii polimerowych
Po otrzymaniu zamówienia na od klienta razem ze wzorem nadruku, pierwszym krokiem
w procesie było komputerowe przygotowanie (lub poprawienie) projektu przez technologa, który
opracowywał go w formie grafiki wektorowej (prepress). Następnie operatorzy drukowali projekt
wstępny, tzw. Cromaliny3. Po akceptacji przez klienta naświetlało się negatyw (kliszę filmową).
Negatyw słuŜył do przygotowania polimeru, tj. folii, którą nakłada się na walcach w drukarni i która
była produktem finalnym Reproserwisu. W zaleŜności od poŜądanej jakości wydruku, ilość
potrzebnych polimerów była od jednego (monokolor) do ośmiu.
W zasadzie popyt na nowe formy polimerowe nie wynikał z zuŜycia starych, lecz ze zmian
wzorców, zmian typu opakowań lub zmian drukarni przez klienta, gdy formy polimerowe naleŜały do
drukarni, a nie do producentów opakowań.
Cały proces od przyjmowania zlecenia po oddanie polimeru miał miejsce w firmie, oprócz
przygotowania polimerów. Ze względu na potrzeby specjalistycznego sprzętu (cena nowej linii
polimerowej wynosiła 550 tys. zł), przygotowanie polimeru zlecano na zewnątrz do firmy Flexo s.c.,
w której Bogna Szymańska, Ŝona Acha, była jedną z dwóch wspólników. Ogniwo to miało największą
wartość dodaną w całym łańcuchu dostaw folii fleksograficznych do drukarni. Za kaŜdy centymetr
kwadratowy polimeru bez prepressu, który Achu sprzedawał za 13 groszy, musiał zapłacić 8 groszy
firmie Flexo. Zobowiązania handlowe wobec Flexo na końcu 1998 r. przekroczyły 300 tys. złotych.
Achu teŜ wykonywał zlecenia tylko na usługi prepress, tj. bez naświetlania i produkcji polimerów.
Cena prepress’u była ustalana osobno w zaleŜności od projektu. Gdyby klient zamówił całą obsługę
w Reproserwisie, cena za cm2 polimeru wynosiłaby średnio 22–23 groszy. MoŜna przeliczyć, Ŝe same
usługi prepress były sprzedawane średnio za 9–10 groszy za cm2.
Pracownicy i struktura firmy
W pierwszym roku Achu był dosłownie całą firmą i zajmował się wszystkim. Z Szwecji przywiózł
sprzęt specjalistyczny: kamerę (stykówkę), komputer i drukarkę laserową (niestety Mac’i musiały
poczekać, bowiem w Polsce obowiązywało embargo na te komputery).
W miarę wzrastania firmy, Achu przyjmował kolejnych specjalistów i operatorów do
wykonywania nowych zadań. W 1992 r. zatrudnił pierwszą osobę do pomocy, potem swego brata,
następnie Romana Ostrzyckiego, pierwszego technologa itd. Znając rynek poligraficzny od środka,
sam utrzymywał bezpośrednio kontakt z klientami i szukał nowych. W marcu 1999 roku Reproserwis
zatrudniał juŜ 19 osób (załącznik 4 pokazuje strukturę organizacyjną firmy).
Reproserwis posiadał kreatywnych i doświadczonych projektantów, którzy znali wszystkie
wymogi, jakimi naleŜy kierować się podczas wykonywania projektów pod druk fleksograficzny.
Niektórzy, jak Roman okazali się świetnymi informatykami.
Achu był przekonany, Ŝe czynnik ludzki jest najwaŜniejszy w kaŜdej organizacji. Nauczony
szwedzkiego podejścia do pracy, traktował swoją firmę jako przedłuŜenie rodziny i starał się nie tylko
wykonywać dobrą pracę jako firma, ale teŜ tworzyć miejsca pracy i warunki rozwoju dla swoich
podwładnych.
3
Cromalin to nazwa firmowa barwnej odbitki próbnej, wykonanej według patentu firmy DuPont stykowo bezpośrednio z wyciągów barw,
polegająca na naświetlaniu fotopolimerów przezroczystych folii, uczulonych na określone długości fal światła aktynicznego,
„wywoływanych” w tzw. tonerze barwnym (Poligraficzny słownik terminologiczny, Polska Izba Druku, Warszawa 1999).
—3—
Reproserwis (A)
Wszelkie pomysły o redukcji zatrudnienia były traktowane przez niego jako osobista poraŜka,
chociaŜ miał przesłanki do sądzenia, Ŝe dzięki rozwojowi technologicznemu i szybszym,
potęŜniejszym komputerom mógłby np. zrezygnować z ręcznego montaŜu grafik i paru operatorów.
Koszty pracy (wynagrodzenia i pochodne) wynosiły w 1998 r. średnio prawie 43 tys. zł
miesięcznie.
Sprzęt i urządzenia
Reproserwis dysponował odpowiednimi programami komputerowymi firmy Barco Graphics, które
dały moŜliwość wykonania profesjonalnej przygotowalni, pozwalając m.in. na wprowadzenie
krzywych kalibracyjnych niezbędnych przy druku fleksograficznym, profesjonalne zalewki, jak
równieŜ montaŜ elektroniczny. Poza systemem Barco Graphics w Reproserwisie pracowano równieŜ
na PC, Mac oraz Silicon Graphics.
Większość majątku trwałego Reproserwisu, składała się ze sprzętu wysokiej generacji i była
amortyzowana w ciągu od 3 do 5 lat, chociaŜ okres Ŝycia był przynajmniej dwa razy dłuŜszy.
Niemniej Roman ciągle nalegał na potrzeby modernizacji sprzętu dla usprawniania procesu
i uniknięcia nieprzewidzianych postojów. W jego opinii komputer jednoroczny to „staroć”.
Z inicjatywy Romana wszystkie komputery zostały połączone w sieć.
Promocja i dystrybucja
Reproserwis nie korzystał z Ŝadnej formy promocji zewnętrznej. Będąc firmą
wysokospecjalizowaną, bazowała swoją promocję na bardzo dobrej jakości swoich produktów
i rzetelne dotrzymanie terminów: „Zadowolony klient jest najlepszą wizytówką”, mówił Achu
w firmie.
Reproserwis nie posiadało Ŝadnego przedstawicielstwa. W ciągu tych lat wypracował sobie solidną
markę wśród dobrych drukarni i klienci sami przyjeŜdŜali. Kiedy było to konieczne, Achu podróŜował
do innych miast, Ŝeby spotkać się z nimi.
Rynek fleksograficzny
Reproserwis działał w 90% na potrzeby fleksografii, a pozostałą działalność stanowiła poligrafia
offsetowa. Szacowana sprzedaŜ polimerów w Polsce w 1998 r. wyniosła około 4 tys. metrów
kwadratowych. Niemcy przerabiały w tym samym czasie około 20–23 tysięcy metrów kwadratowych
polimerów, co w przeliczeniu na jednego mieszkańca dawało 2,5-krotnie mniejsze zuŜycie w Polsce
niŜ w Niemczech.
W okresie lat 1991–1998 nastąpił wzrost o prawie 5% rocznie w dziedzinie pudełek składanych
i kartonowych ze względu na rozrost rynków zbytu takich produktów, jak wyroby czekoladowe
i cukiernicze, Ŝywność i papierosy. Szczególnie wzrosła sprzedaŜ wyrobów mleczarskich, napojów
orzeźwiających, kosmetyków i wyrobów toaletowych, do których w wielu przypadkach stosowane są
pudełka kartonowe składane jako opakowania podstawowe lub zewnętrzne.
Według fachowców branŜowych tzw. „packiging” miał duŜe moŜliwości rozwojowe szczególnie
w Polsce. Średnie zuŜycie opakowań w Polsce wynosiło około 4 kg na osobę, przy 30–40 kg średnio
na osobę w Europie Zachodniej.
Do roku 2004 niezaleŜne instytuty badawcze przewidywały wzrost popytu na opakowania w Polsce
o 5% rocznie, na co istotny wpływ miały mieć następujące czynniki:
•
rosnąca obecność wielkich firm i koncernów międzynarodowych,
—4—
Reproserwis (A)
•
wzrastający udział towarów w opakowaniach na rynku oraz większe zainteresowanie towarami
markowymi, przy czym jednym z podstawowych narzędzi marketingu stała się identyfikacja
produktu za pomocą jego opakowania,
•
rozszerzenie asortymentu towarów na wszystkich kluczowych rynkach zbytu,
•
zmniejszenie przeciętnej wielkości opakowania,
•
polepszenie metod dystrybucji i sprzedaŜy detalicznej.
W okresie do 2004 r. w krajach Europy Środkowo-Wschodniej najbardziej obiecujące były
perspektywy rozwoju w Polsce, Bułgarii, Rumunii i na Węgrzech4.
SprzedaŜ Reproserwisu była oparta w duŜej mierze na jednym kliencie – BP Chemical, drukarni
zaleŜnej od British Petroleum, której zamówienia wynosiły od 40 do 60% obrotu rocznego. Reszta
zamówień pochodziła od drobnych klientów.
Konkurencja
Na polskim rynku fleksograficznym działało kilka podobnych firm, przy czym Reproserwis naleŜał
do jednych z największych spółek z tej branŜy. Ponadto większość przygotowalni fleksograficznych
działała na potrzeby drukarń na opakowania twarde, a Reproserwis działała takŜe na potrzeby drukarń
na opakowania miękkie.
Największymi konkurentami Reproserwisu były: Chespa (Krapkowice, k. Opola), Poliflex
(Wrocław) i Ram Wist (Wołomin, k. Warszawy). Reszta to „garaŜowe” firmy fleksograficzne
z bardzo małym udziałem rynkowym.
Reproserwis miał bardzo silną pozycję rynkową, przede wszystkim z uwagi na fachową
i terminową obsługę klienta, co teŜ było potwierdzone listą stałych odbiorców.
W 1998 r. Reproserwis przetworzył około 500 metrów kwadratowych polimerów, co dało około
12,5% udziału w rynku krajowym. Ponadto eksportowano około 10% produkcji firmy, głównie do
krajów Unii Europejskiej.
Przeinwestowanie i załamanie rynku wschodniego
W 1997 r. znaczną częśią klientów Reproserwisu były drukarnie, które pracowały dla klientów
z krajów byłego Związku Radzieckiego. Poza tym Achu pozyskał duŜego kontrahenta z Rosji. śeby
sprostać wzrastającym zamówieniom, zaciągnął w Wielkopolskim Banku Kredytowym pięcioletni
kredyt o wartości nominalnej 1 mln zł, oprocentowany zmienną stopą procentową (średni miesięczny
WIBOR + 250 punktów bazowych), na zakup duŜej, wydajniejszej naświetlarki.
Niestety pojawiły się problemy z kalibracją naświetlarki, która zaczęła działać dopiero 25 sierpnia
1998 r. Wtedy właśnie nastąpił kryzys w Rosji i – wskutek tego – załamanie rynków wschodnich.
Reproserwis okazał się przeinwestowany, z drogim kredytem do spłacenia (zob. pozycję kredytów
bankowych długoterminowych w bilansie w załączniku 1). W 1998 r. stopy procentowe, choć
malejące, utrzymywały się na wysokim poziomie (ok. 20%), a koszty finansowe Reproserwisu sięgały
ponad 16% obrotu.
Ponadto w tym samym roku konkurencja obniŜyła ceny pomimo inflacji na poziomie 8,6%. Bez
linii polimerowej, Reproserwis był gorzej przygotowany do walki o rynek.
4
Czechy i Słowacja były rynkami bardziej dojrzałymi w analizowanym okresie.
—5—
Reproserwis (A)
Miller Graphics Scandinavia AB
Miller Graphics Scandinavia AB miał nowoczesną siedzibę w Sunne, w Szwecji, gdzie posiadał
hale produkcyjne o powierzchni 7000 m2 i 110 pracowników, w większości wykwalifikowanych. Był
liderem w rozwoju, produkcji i pozycjonowaniu form fleksograficznych. Podobnie jak w przypadku
Reproserwisu, klientami Miller Graphics Scandinavia były firmy z przemysłu graficznego
specjalizujące się w produkcji róŜnego rodzaju opakowań plastykowych i papierowych (zob.
załącznik 5 z informacjami o Miller Graphics).
Miller Graphics Scandinavia AB naleŜał do Miller Graphics Group. Strategia rozwoju i ekspansji
grupy bazowała na przejęciu firm dobrze prosperujących w danym kraju lub regionie, posiadających
rozwinięty portfel klientów. Po przejęciu spółka-matka wprowadzała techniki produkcyjne
odpowiadające koncepcji Miller Graphics i wzmacniała zasoby rynkowe filii w sposób agresywny.
MoŜliwości wzrostu komunikacji IT pomiędzy róŜnymi rynkami oraz digitalizacja procesu
w przemyśle fleksograficznym okazały się być dobrą platformą do rozwoju filii.
W 1998 r. Miller Graphics zaczął obsługiwać polską filię AssiDorän5 w Koninie. Członkowie
zarządu Miller Graphics wiedzieli, Ŝe z czasem kolejne drukarnie zainwestują w Polsce i zastanawiali
się nad ekspansją w tej części Europy, najlepiej poprzez zakup istniejącej firmy. Dzięki menedŜerowi
odpowiedzialnemu za formy drukowe w AssiDorän, jesienią 1998 r. Achu dowiedział się, Ŝe Miller
Graphics szukał partnera w Polsce i wszedł w kontakt z nimi. Dwa tygodnie po pierwszym spotkaniu,
przedstawiciele Miller Graphics zaprosili Acha do Szwecji.
Czesław Warsewicz – „Chester”
– Hej, rzeczywiście nie jest tak źle z Reproserwisem – mówił do siebie Chester, przeglądając
ponownie rachunek zysków i strat – Jeszcze mają dodatni cash. Ale na jak długo mogą utrzymać tę
pozycję przejadając kapitały własne i nie inwestując?
Chester ukończył Finanse i Bankowość w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Miał zdolność
do liczb i lubił przekładać je na język finansów. Od kilku lat pracował w duŜej firmie giełdowej, gdzie
pełnił funkcję dyrektora finansowego.
Z Achem łączyła go przyjaźń, która była głębsza niŜ typowe kontakty zawodowe. Dlatego, kiedy
Achu zwrócił się do niego z prośbą o pomoc, postanowił zrobić co w jego mocy.
– Pytanie za 100 punktów brzmi: ‘Czy – gdybym miał taką moŜliwość – inwestowałbym w tę
spółkę?’ Nie jestem pewien... MoŜe faktycznie lepiej teraz się wycofać póki czas, z wynikiem
patowym lub nawet trochę na plusie, niŜ później dopłacając. To jest wyjście: kaŜdy doradca
finansowy potwierdziłby to...
Zastanowił się przez chwilę, Ŝe Achu nie prosił o rady „doradcy”, lecz przyjaciela i przełoŜył tryb
rozumowania na „my”:
– Ale co jeŜeli pracujemy dalej i zostaniemy w biznesie? Jakie są nasze przewagi
konkurencyjne? Mamy szanse wyjścia na prostą? Chyba tak, bo Szwedzi nie inwestowaliby w coś
nic nie wartego... Odpowiedź brzmi ‘tak!’, ale... jak?
Długi zimowy wieczór
Chester wiedział, jakie znaczenie przywiązywał Achu do jego rad, zwłaszcza gdy dotyczyły
aspektów strategicznych. Przygotował sobie gorącą czekoladę, włączył laptop i zaczął pisać swoje
rekomendacje dla Reproserwisu.
5
AssiDorän był szwedzką drukarnią druków na teksturze falistej. Tak jak innych krajach, Miller Graphics był ich głównym dostawcą form
drukarskich.
—6—
Reproserwis (A)
Załącznik 1.
Syntetyczny bilans za lata 1996–1998 w złotych
PLN
Majątek trwały
Majątek obrotowy
1996
1997
1998
518 681
230 633
1 819 121
157 764
1 500 720
288 652
Zapasy
NaleŜności (a)
Środki pienięŜne
0
216 254
14 379
0
144 601
13 163
3 284
231 563
53 805
Razem aktywa
749 314
1 976 885
1 789 372
Kapitał własny
196 298
34 285
–241 868
31 500
164 798
31 500
2 785
31 500
–273 368
110 000
443 016
1 000 000
942 600
760 000
1 271 240
Kredyty bankowe
Zobowiązania handlowe (b)
Zob. z tyt. podatków, ceł i ubez. społ.
0
241 719
19 203
200 000
545 524
13 435
256 600
717 593
94 939
Inne zobowiązania krótkoterminowe
182 094
183 641
202 108
749 314
1 976 885
1 789 372
Kapitał podstawowy
Skumulowany zysk (strata)
Zobowiązania długoterminowe
Zobow. krótkoterm. i fundusze specjalne
Razem pasywa
_______________________________
(a) Udzielane finansowanie naleŜności: 60 dni.
(b) Uzyskane finansowanie zobowiązań: 45 dni.
Załącznik 2.
Syntetyczny rachunek zysków i strat za lata 1996–1998 w złotych
PLN
1996
1997
1998
Przychody ze sprzedaŜy
1 058 631
983 826
1 632 373
Koszty operacyjne
1 016 159
1 138 482
1 653 034
397 939
58 527
559 693
377 887
194 224
566 371
666 403
473 445
513 186
42 472
–154 656
–20 661
3 650
6 611
71 454
5 267
8 080
1 973
39 511
–88 469
–14 554
916
1 062
1 109
74 653
789
262 388
39 365
–162 013
–276 153
0
0
0
0
0
0
39 365
–162 013
–276 153
16 773
0
0
22 592
–162 013
–276 153
z tego: Koszty zmienne
Amortyzacja
Wynagrodzenia i pochodne
Zyski ze sprzedaŜy
+ Pozostały przychody operacyjne
– Pozostały koszty operacyjne
Zysk operacyjny
+ Przychody finansowe
– Koszty finansowe
Zysk na działalności gospodarczej
+ Zyski nadzwyczajne
– Straty nadzwyczajne
Zysk brutto
– Podatek
Zysk netto
—7—
Reproserwis (A)
Załącznik 3.
Przykładowe folie polimerowe przygotowane w Reproserwisie
Przykłady ilustrujące moŜliwości odpowiedniego przygotowania pracy do nadruku z odkształceniami:
—8—
Reproserwis (A)
Załącznik 4.
Struktura organizacyjna Reproserwisu w marcu 1999 r.
S. Szymanski, Prezes
Rachunkowość
& Administracja (2)
Sekretariat
Technolog
(R. Ostrzycki + 1)
Departament Zaopatrzenia
Operatorzy (6)
Operator Linotronik
Operator Barco
MontaŜyści ręczni (4)
—9—
Reproserwis (A)
Załącznik 5.
Miller Graphics Group
„Miller Graphics Scandinavia AB offers the graphics and technical industry artwork, printing
forms and rubber rollers, mainly in the Scandinavian market. Our business concept is to offer the
customer broad solutions in preparatory work, and to increase quality for the customer with the aid of
our products.”
Źródło: Wyciąg ze strony internetowej Miller Graphics Group (www.millergraphics.com). Niektóre
dane zostały zmienione na potrzeby niniejszego przypadku.
— 10 —
Reproserwis (A)
Reproserwis (A) – Arkusz z pytaniami
pomocnyczymi i zadaniami
1. Jakie były problemy w Reproserwisie na początku 1999 r.? Jakie były ich przyczyny?
2. Czy rynek fleksograficzny jest atrakcyjny? Jaka jest sytuacja na rynku fleksograficznym?
3. Jaka jest wartość dodana przez Reproserwis do form fleksograficznych?
4. Czy Reproserwis moŜe być konkurencyjną firmą na tym rynku? Dlaczego?
5. Na miejscu Chestera, jakie działania zaproponujesz Achowi i jak je uzasadnisz?
6. Jak wdroŜyć zaproponowane działania i jakie będą – Twoim zdaniem – ich skutki?
Przygotuj syntetyczny raport dla Prezesa Reproserwisu sp. z o.o. – jednostronicowe streszczenie
menedŜerskie (Executive Summary) na 1.800 znaków plus ewentualne załączniki (w sumie maks. 3
strony, 3.600 znaków).
— 11 —