JESSICA LANGE

JESSICA LANGE
Dodano: 03.11.2016
Laureatka Nagrody im. Krzysztofa Kieślowskiego
Jessica Lange. Amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, zaangażowana
społecznie aktywistka, fotograf, której prace wystawiano na dwóch kontynentach,
nonkonformistka będąca od dekad wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi. Laureatka
„potrójnej aktorskiej korony” obejmującej statuetki Oscara® (zdobyła dwie), Emmy® (zdobyła
trzy) oraz Tony® ; nagrodzona również pięcioma Złotymi Globami ® i uznawana za jedną z
największych aktorek swego pokolenia. Ambasadorka dobrej woli UNICEF, która podróżowała
do Demokratycznej Republiki Konga oraz Rosji, by naświetlać problemy rosnącej plagi gwałtów
oraz nieustającego zagrożenia HIV/AIDS. Poszukująca nieustannie nowych środków
wyrazu autorka kilku serii czarno-białych fotografii, na których uwieczniła piękno i prostotę
ludzkiego życia na różnych szerokościach geograficznych. Prawdziwa artystka, pełna
nieskończonej pasji i niespożytej energii, która zanim osiągnęła powyższe wyróżnienia,
poświęciła kilka lat młodzieńczego życia na beatnikowe z natury podróże po Europie i Ameryce
Północnej, gdzie ukształtowała swą artystyczną osobowość.
Jessica Lange,
fot. dzięki uprzejmości Jessiki Lange
Powyższych kilka zdań nie jest w stanie w pełni, ani nawet w niewielkim procencie, oddać
prawdy na temat Jessiki Lange. Kreślą one jednak obraz kobiety, która ukochała ponad
wszystko kulturę i sztukę, próbując wykorzystywać uzyskaną sławę do propagowania myśli
humanistycznej oraz wspomagania tych, którym świat odbiera często prawo głosu. Właśnie
takich cech poszukujemy u artystów wyróżnianych na Camerimage Nagrodą im. Krzysztofa
Kieślowskiego, jednego z największych humanistów światowego kina. Jest nam niezmiernie
miło ogłosić, iż Jessica Lange przyleci w listopadzie do Bydgoszczy, by odebrać nagrodę w
trakcie 24. edycji Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych
CAMERIMAGE. Artystka zaprezentuje również wybór swoich fotografii, w ramach wystawy
zatytułowanej UNSEEN [NIEUCHWYTNE].
Kadr z filmu "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy"
Jeśli inspirować się wyłącznie wyglądem zewnętrznym, Jessica Lange, seksowna blondynka o
figlarnych oczach i pociągających kształtach, powinna była zostać zamknięta w złotej klatce
stereotypu aktorki specjalizującej się w rolach rozerotyzowanych kobiet zmuszających mężczyzn
do popełniania różnych grzechów. Tak o niej myślał słynny producent Dino De Laurentiis, który
zatrudnił nie mającą większego doświadczenia, ale nadrabiającą urodą blondynkę do
swojego King Konga, podpisując z nią intratny kontrakt na kilka kolejnych podobnych produkcji.
Zupełnie inaczej postrzegali ją kilka lat później Jack Nicholson i reżyser Bob Rafelson,
dostrzegając w atrakcyjnym ciele inteligentną i wrażliwą aktorkę o wielkim talencie. Ich wspólny
projekt, Listonosz zawsze dzwoni dwa razy, pozwolił Jessice pokazać publiczności swoje
prawdziwe oblicze. Lange była objawieniem, łącząc w roli Cory Papadakis olśniewającą urodę
oraz tragizm godny największych femme fatale amerykańskiego kina. Był rok 1981, od King
Konga Johna Guillermina i zerwanego kontraktu z De Laurentiisem minęło już prawie pięć lat,
a Jessica Lange postawiła pierwsze kroki na drodze, która doprowadziła ją do dzisiejszego
statusu.
Kadr z filmu "Tootsie"
Mimo negatywnych recenzji King Kong Johna Guillermina był dla Lange, chwalonej za bycie
jednym z nielicznych jasnych punktów tej produkcji, dobrym startem w branży. Parę lat wcześniej
wróciła z Europy, gdzie uczyła się między innymi pantomimy. W Stanach pracowała jako
kelnerka oraz modelka, przywitała więc z radością okazję do zabłyśnięcia w kinie. Gdy pokazała
później w Listonoszu... oraz komediowej Tootsie Sydneya Pollacka, że nie jest kolejną
sezonową blondynką, lecz młodą artystką z wielkimi ambicjami, efekt był jeszcze bardziej
zachwycający. Za ten drugi film otrzymała Oscara® w kategorii „Najlepsza aktorka
drugoplanowa”. W tym samym roku była również nominowana za pierwszoplanową rolę
we Frances Graeme'a Clifforda, historii błyskawicznego sukcesu i bolesnego upadku
aktorki Frances Farmer. Dla takich ról została stworzona – skomplikowanych kobiet
skrywających pod atrakcyjną fizycznością ogromne pokłady dobroci, grzechu, wrażliwości bądź
skłonności do autodestrukcji. Na graniu takich ról spędziła większą część lat 80. i 90., nie
poddając się pokusom celebryckiej sławy.
Kadr z filmu "Błękit nieba"
z biegiem czasu przyszły kolejne wielkie role, które widzom poszukującym ambitniejszej
rozrywki gwarantowały filmową jakość, ale nie były w stanie zawojować boxoffice'u. Lange
wyprodukowała
i
zagrała
główną
rolę
w
zaangażowanej
społecznie Pułapce Richarda Pearce'a, opowieści o trudnej egzystencji małżeństwa
amerykańskich farmerów. W Słodkich marzeniach Karela Reisza wcieliła się, przy donośnym
aplauzie krytyków, w Patsy Cline, tragicznie zmarłą legendę muzyki country. W intensywnym
dramacie Pozytywka Costy-Gavrasa pokazała się z najlepszej strony w roli adwokat broniącej
ojca oskarżonego o zbrodnie wojenne. Z kolei w Daleko na północy Sama Sheparda, z którym
prywatnie związała się kilka lat wcześniej, powróciła do rodzimej Minnesoty, tworząc kolejną
postać mocnej kobiety o kruchym wnętrzu. Lange nie unikała bardziej komercyjnych projektów,
zapisując na swoim koncie między innymi Przylądek strachu Martina Scorsese i Rob
Roya Michaela Catona-Jonesa. Jednakże jej aktorskie instynkty pchały ją w kierunku takich ról
jak autodestrukcyjna Carly Marshall z Błękitu nieba Tony'ego Richardsona, za którą zdobyła
drugiego Oscara® – tym razem w kategorii „Najlepsza aktorka pierwszoplanowa”.
Kadr z filmu "Tytus Andronikus"
Lata 90. były również dla Lange okresem łączenia obowiązków macierzyńskich (w poprzedniej
dekadzie urodziła dwie córki i syna) oraz poszukiwania nowych aktorskich wyzwań.
Zadebiutowała na Broadwayu rolą Blanche DuBois w adaptacji Tramwaju zwanego
pożądaniem Tennessee'ego Williamsa, którego twórczość fascynowała ją przez całą karierę.
Oddaliła się jeszcze bardziej od Hollywood, co przyniosło między innymi rolę w
eksperymentalnym Tytusie Andronikusie Julie Taymor, który nawiązywał ciekawy dialog z
oryginalnym dziełem Szekspira. Pierwsza dekada XXI wieku minęła Lange w większości na
zajęciach pozafilmowych. To właśnie wtedy rozpoczęła działalność w UNICEF oraz zaczęła
myśleć poważniej o fotografii. Wystąpiła w tym czasie między innymi na drugim planie w Dużej
rybie Tima Burtona oraz Broken Flowers Jima Jarmuscha. Stan ten uległ zmianie na
przełomie dekad, gdy aktorka przeniosła się do telewizji, tworząc fantastyczną kreację „Dużej
Edie” w Szarych ogrodach Michaela Sucsy'ego oraz występując w czterech sezonach szalenie
popularnego serialu Ryana Murphy'ego i Brada Falchuka American Horror Story.
Kadr z serialu "American Horror Story"
Obrana przez Jessicę Lange nowa ścieżka kariery prowadzi ją w wielu ciekawych kierunkach.
Następnym krokiem będzie wyprodukowany wraz z Ryanem Murphym, Bradem
Pittem i Susan Sarandon mini-serial Feud, w którym aktorka wcieli się w legendarną Joan
Crawford ścierającą się z Bette Davis na planie Co się zdarzyło Baby Jane? Roberta Aldricha.
Telewizyjne sukcesy stanowią bardzo dobre podsumowanie nietypowej kariery Lange, w której
aktorka wygrała z zaszufladkowaniem jako urocza i atrakcyjna blondynka z ponętnym ciałem.
Wyszła także zwycięsko z innych ważnych bitew z Fabryką Snów, przeciwstawiając się między
innymi niepisanym regułom Hollywood, które nakazują aktorkom w pewnym wieku zaniechać
ambicji i podejmować prace o mniejszej wartości artystycznej. Lange nie zdradziła przy tym
samej siebie, łącząc miłość do rodziny z uwielbieniem kina oraz pasją do różnych dziedzin
sztuki. Pozostała artystką świadomą swej powinności oraz odpowiedzialności spoczywającej na
jej barkach. To dla nas zaszczyt, że Jessica Lange przyleci do Bydgoszczy, odbierze Nagrodę
im. Krzysztofa Kieślowskiego i podzieli się z uczestnikami Camerimage swoją miłością do
kina i fotografii.