MATERIAŁY UZUPEŁNIAJĄCE DO INSTRUKCJI URZĄDZANIA LASU

Transkrypt

MATERIAŁY UZUPEŁNIAJĄCE
DO INSTRUKCJI
URZĄDZANIA LASU
MATERIAŁY UZUPEŁNIAJĄCE
DO INSTRUKCJI
URZĄDZANIA LASU
Wydano na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych
Warszawa 2006
© Centrum Informacyjne Lasów Państwowych
ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. nr 3
02-362 Warszawa
tel. (0-22) 822 49 31, fax (0-22) 823 96 79
e-mail: [email protected]
www.lp.gov.pl
Opracowanie
Krzysztof Okła
Redakcja
Tomasz Zygmont
Redakcja techniczna
Bożena Widłaszewska
Korekta
Maria Suda
ISBN 10: 83-89744-39-2
ISBN 13: 978-83-89744-39-5
SPIS TREŚCI
1. INDEKS DO INSTRUKCJI URZĄDZANIA LASU . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5
1.1. Część I, III, E . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7
1.2. Część II. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
2. ZESTAWIENIE TABEL I WZORÓW . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
2.1. Część I i III. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
2.2. Część II. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3. ZESTAWIENIE AKTÓW PRAWNYCH, INSTRUKCJI, WYTYCZNYCH 75
4. SŁOWNIK TERMINÓW I POJĘĆ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
4.1. Z ZAKRESU LEŚNICTWA – użytych w Instrukcji urządzania lasu . . . . . . 85
4.2. Z ZAKRESU GEOMATYKI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
E. STANDARD LEŚNEJ MAPY NUMERYCZNEJ – SLMN
(załącznik – płyta CD)
E1. Zarządzenie nr 74 z 23 sierpnia 2001 r.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E2. Zarządzenie nr 58 z 15 lipca 2002 r. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E3. Zarządzenie nr 5 z 13 stycznia 2003 r. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E4. Zarządzenie nr 41 z 7 czerwca 2004 r. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E5. Zarządzenie nr 34 z 20 kwietnia 2005 r. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E6. Tekst jednolity załączników do zarządzenia określającego standard leśnej
mapy numerycznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 1. Struktura bazy geometrycznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 2. Wykaz materiałów źródłowych do wykonania baz danych
systemu informacji przestrzennej nadleśnictwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 3. Format i struktura danych przekazywanych przez
wykonawców mapy numerycznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 4. Kontrola danych geometrycznych i opisowych . . . . . . . . .
1
4
6
8
10
12
13
62
66
86
Załącznik nr 5. Legenda leśnej mapy numerycznej . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 6. Słownik obiektów geometrycznych . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 7. Archiwizacja i ochrona danych systemu informacji
przestrzennej na szczeblu nadleśnictwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 8. Aktualizacja systemu informacji przestrzennej
na szczeblu nadleśnictwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Załącznik nr 9. Eksploatacja leśnej mapy numerycznej . . . . . . . . . . . . . . .
90
112
124
127
130
1. INDEKS DO INSTRUKCJI
URZĄDZANIA LASU
Indeks do Instrukcji urządzania lasu
Indeks do Instrukcji urządzania lasu (zwanej dalej IUL), będącej
załącznikiem do zarządzenia nr 43 Dyrektora Generalnego Lasów
Państwowych z 18 kwietnia 2003 r., sporządzono do wydania książkowego
IUL (Centrum Informacyjne Lasów Państwowych 2003).
W związku z tym, że druga część III tomu – „Standard leśnej mapy numerycznej” – jest już nieaktualna, hasła odniesiono do wersji elektronicznej standardu leśnej mapy numerycznej (zwanej dalej SLMN) obowiązującej na 31 lipca 2005 r. (dołączonej do niniejszej publikacji na płycie CD).
Ze względu na odrębność tematyczną indeks do tomu II opracowano
oddzielnie.
I, III, E
I, III – oznacza część (tom) IUL; hasła odniesiono do paragrafów (§)
lub do numerów stron (bez oznaczenia), np.: I/§ 2 – szukaj w części
I IUL w treści paragrafu 2, a III/11 – szukaj w części III IUL na stronie
11;
E1... E5 – oznacza numer zarządzenia określającego standard leśnej mapy numerycznej (SLMN) – na płycie CD dołączonej do niniejszej publikacji; hasła odniesiono do zarządzeń Dyrektora Generalnego Lasów
Państwowych, zmieniających SLMN (liczba po literze „E” wskazuje numer kolejnej zmiany: E1 – Zarządzenie nr 74 z 2001 r., E2 – Zarządzenie nr 58 z 2002 r., E3 – Zarządzenie nr 5 z 2003 r., E4 – Zarządzenie nr
41 z 2004 r., E5 – Zarządzenie nr 34 z 2005 r.);
E6 – oznacza tekst jednolity załączników do zarządzenia określającego
standard leśnej mapy numerycznej, w którym pierwsza liczba po kresce
ukośnej (/) jest numerem załącznika (od 1 do 9), a kolejne liczby po następnej ukośnej kresce (/) są numerami punktów i podpunktów w określonym załączniku.
II
W części (tomie) II hasła odniesiono do numerów punktów (skrót „p.”)
lub do numerów stron (bez oznaczenia) – gdy punkt nie występuje albo
występuje w załączniku. Przykłady: p. 21.1 oznacza – szukaj w treści
punktu 21 podpunkt 1; p. 61–62 oznacza – szukaj w treści punktu 61
oraz punktu 62; p. 68, 63, 66, 84 – szukaj w treści punktu 68 oraz na
stronach 63, 66, 84.
Nie indeksowano treści tabel i wzorów oraz treści przykładów.
Ukośna kreska w tekście (/) oznacza odniesienie do hasła niższego rzędu.
6
Część I, III, E
1.1. Część I, III, E
I – „Instrukcja sporządzania planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa”;
III – „Zarządzenie i wytyczne dotyczące urządzania lasu”; E – „Standard
leśnej mapy numerycznej”
A
adres administracyjny I/§ 22.1,
III/21, III/39, E6/1/4.2.6–11,
E6/7/2, E6/9/3.1
(zob. też podział administracyjny)
adres leśny (dane adresowe) I/§ 9,
I/§ 21, I/§ 22.1, I/§ 44–45, III/12–
15, III/17–18, III/24, III/28–32,
III/38–40, III/46–47, III/49–50,
III/52, III/57, E6/1/4.2.1–5,
E6/3/3.1.4, E6/7/2, E6/8/1,
E6/9/3.1
(zob. też wydzielenie leśne;
wyłączenia taksacyjne)
aktualizacja leśnej mapy numerycznej E6/1/2, E6/7/2, E6/8,
E6/9/1–2
(zob. też standard LMN/Załącznik/nr 8. Aktualizacja)
dziennik aktualizacji E6/8/2
aktualizacja opisu taksacyjnego lasu
zob. opis taksacyjny lasu/aktualizacja
Aktualizator LMN zob. aplikacje
użytkowe/Aktualizator LMN
ambony myśliwskie zob. obiekty
/łowieckie
analiza gospodarki leśnej w minionym okresie zob. plan urządzenia lasu/analiza gospodarki leśnej w minionym okresie
analiza przestrzenna I/13
analizy laboratoryjne III/161
analizy sieciowe E6/1/3, E6/1/4.2.31
aneks do planu urządzenia lasu
zob. plan urządzenia lasu/aneks
aplikacje użytkowe E1
Aktualizator LMN/do aktualizacji LMN E 6/1/1–2, E6/8/1,
E6/9/1
Kontrola LMN – do kontroli
LMN E6/3/2.3, E6/4, E6/8/3,
E6/9/1
(zob. też odbiór leśnej mapy
numerycznej/kontrola danych
geometrycznych i opisowych)
przeglądarka internetowa LMN
E6/9/2
przeglądarki LMN/do eksploatacji LMN E6/5, E6/9/1–2,
E6/9/3.1
7
Część I, III, E
TraKo/do transformacji odwzorowań i konwersji formatów
GIS E6/9/1
archiwizacja SIP zob. standard
LMN/Załącznik/nr 7. Archiwizacja
archiwum regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych zob. regionalna dyrekcja Lasów Państwowych/archiwum
archiwum wykonawcy planu urządzenia lasu zob. wykonawca planu urządzenia lasu/archiwum
arkusz mapy zob. mapa/arkusz mapy
atlas zob. mapa/atlas
atrybuty w bazie geometrycznej
E6/1/1, E6/1/4, E6/3/1, E6/3/3,
E6/4/2, E6/9/3.1
(zob. też baza danych/geometryczna; obiekty bazy geometrycznej)
B
bagna I/§ 14.8.2. c, I/§ 107, I/§ 111
baza danych E1
geometryczna I/§ 8.7, I/§ 20,
I/§ 131, E1, E6/1/1–2, E6/3/1,
E6/4/2, E6/7/2, E6/8
(zob. też atrybuty w bazie
geometrycznej; mapa/numeryczna; obiekty bazy geometrycznej; system informacji
przestrzennej; warstwy/geometryczne, współrzędne)
format E6/1/1, E6/3/1, E6/3/4,
E6/4/2
(zob. też współrzędne)
opisowa I/12, I/§ 131, E6/1/1,
E6/5, E6/7/2, E6/8, E6/9/3.1
(zob. też program TAKSATOR/baza danych, program
TAKSATOR/SILP, SILP-LAS,
tabele systemu LAS)
8
baza nasienna I/§ 115
baza żerowa I/§ 106
bazy
lotnicze I/§ 103
sprzętu ppoż. I/§ 103–104
bindugi I/§ 72
bioróżnorodność (różnorodność biologiczna) I/§ 31.3, I/§ 79
biotop I/§ 79
biwaki zob. obiekty/turystyczne i rekreacyjne, zob. pola biwakowe
i kempingowe
błąd pomiaru miąższości
gruby I/§ 62
standardowy I/§ 50
bonitacja drzewostanu zob. elementy taksacyjne/bonitacja drzewostanu
budowa piętrowa (pionowa) drzewostanów zob. drzewostan/budowa piętrowa (pionowa)
budowa przerębowa zob. drzewostan/o budowie (strukturze)
przerębowej
budowle wodne I/§ 104
budynki i budowle I/§ 14.8.3.a,
I/§ 16, I/§ 104.7, I/§ 108, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.1, E6/1/4.1.1.10,
E6/1/4.2.38
(zob. też ewidencja gruntów
i budynków)
C
cechy taksacyjne drzewostanów
zob. drzewostan/cechy taksacyjne drzewostanów
cechy zdrowotne I/§ 38
cele gospodarki leśnej (cele gospodarowania) I/12, I/§ 1, I/§ 24,
I/§ 40, I/§ 46.2, I/§ 80–82, I/§ 94,
I/§ 127–129, III/155
(zob. też zadania gospodarcze
dla nadleśnictwa)
Część I, III, E
hodowlane I/§ 1.5, I/§ 24, I/§ 80
(zob. też hodowla lasu)
ochronne I/§ 94
produkcyjne I/§ 94
cele, zadania i podstawy urządzania
lasu I/§ 1, I/§ 25.1, I/§ 82.1, I/§ 112,
cetyna I/§ 105
(zob. też użytkowanie lasu/uboczne)
choinki zob. plantacje/choinek
choroby
aparatu asymilacyjnego drzew
I/§ 101
pędów I/§ 101
pni I/§ 101
systemów korzeniowych drzew
I/§ 101
ciągi migracji zwierząt zob. korytarze ekologiczne
ciągłość użytkowania lasu I/§ 80
cieki wodne I/§ 11.1, I/§ 16,
I/§ 71–72, I/§ 107–108, E6/1/3,
E6/1/4.2.34
(zob. też grunty/pod wodami;
potoki; rzeki; stosunki wodne; zbiorniki wodne)
cięcia I/§ 84, I/§ 94
(zob. też kierunek/cięć; mapa/przeglądowa/cięć)
pielęgnacyjne I/§ 46.7, I/§ 77,
I/§ 94–95
przedrębne I/§ 94–95
przygodne I/§ 94
(zob. też użytkowanie lasu/
przygodne)
rębne I/§ 47, I/§ 77, I/§ 84–85,
I/§ 98, I/§ 128–129
lokalizacja (rozplanowanie)
I/§ 92, I/§ 98, I/§ 126
wykaz projektowanych cięć rębnych I/§ 3.5.4, I/§ 97, I/§ 98,
I/§ 99, I/§ 131
sanitarno-selekcyjne I/§ 46.7,
I/§ 94
uprzątające I/§ 14.8, I/§ 41, I/§ 46
wykaz cięć E6/1/4.1.1.9
cmentarze I/§ 111
część planistyczna planu urządzenia
lasu zob. plan urządzenia lasu/
część planistyczna
czynnik zadrzewienia zob. elementy
taksacyjne/zadrzewienie
czynniki
abiotyczne I/§ 101
antropogeniczne I/§39, I/§101–102
biotyczne I/§ 101
klimatyczne I/§ 102
szkodotwórcze III/155
czynności gospodarcze I/§ 46.2, I/§ 64,
III/19, III/24, E6/1/4.1.1.9
czyszczenia (CW, CP) I/§ 46.7, I/§ 94
(zob. też pielęgnacja/upraw
i młodników; pilność czynności uprawy; trzebieże; wskazania gospodarcze)
D
dane adresowe zob. adres leśny
dane ewidencyjne zob. ewidencja
gruntów/dane ewidencyjne
dane geodezyjne zob. ewidencja
gruntów/dane ewidencyjne
dane geometryczne zob. baza danych/geometryczna
dane inwentaryzacyjne (taksacyjne)
zob. plan urządzenia lasu/dane
inwentaryzacyjne
dane LMN przekazywane zob. standard LMN/Załącznik/nr 3. Dane przekazywane
dane opisowe zob. baza danych/opisowa
dane rastrowe E6/3/4, E6/4/3
dane stałe globalne E6/5
dane uzupełniające do planu urządzenia lasu zob. plan urządzenia lasu/dane uzupełniające
9
Część I, III, E
dane wektorowe zob. baza danych/
geometryczna
dane źródłowe zob. dokumenty źródłowe
decyzja ministra o zatwierdzeniu planu
urządzenia lasu zob. plan
urządzenia lasu/decyzja o zatwierdzeniu
decyzja ministra w sprawie lasów
ochronnych zob. lasy/ochronne/
decyzja
decyzje administracyjne I/§ 82
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu I/§ 46.12,
I/§ 100
decyzje o utworzeniu rezerwatu
zob. rezerwaty przyrody/rozporządzenie o utworzeniu
defoliacja I/§ 39
deformacja I/§ 39
degradacja siedliska zob. siedliska
leśne/degradacja
desenie zob. kolory i desenie na
mapie
dokładność opracowań urządzeniowych zob. plan urządzenia
lasu/dokładność opracowań
urządzeniowych
dokładność pomiaru
miąższości drzewostanów I/§ 15,
I/12
(zob. też miąższość/drzewostanu)
wyłączeń taksacyjnych III/32
dokumentacja siedliskowa I/§ 23–24
dokumenty ewidencyjne zob. ewidencja gruntów/dokumenty
ewidencyjne
dokumenty (dane, materiały) źródłowe I/§ 16, I/§ 21, I/§ 25.8, I/§ 47,
I/§ 54, I/§ 56–57, I/§ 62, I/§ 98,
III/11, III/13, III/22, III/24, III/26,
III/29–30, III/47, E1, E3, E5,
E6/2, E6/4/3, E6/7/3, E6/8/2
10
(zob. też program TAKSATOR/karta dokumentu źródłowego opisu taksacyjnego,
standard LMN/Załącznik/
nr 2. Źródła)
dolesienia I/§ 46.10, I/§ 100, I/§ 129
domiary I/§ 18
(zob. też pomiar)
domieszka zob. gatunek/domieszkowy
domki myśliwskie zob. infrastruktura/łowiecka
dostosowanie do siedliska zob. siedliska leśne/dostosowanie do
siedliska
dostrzegalnie przeciwpożarowe I/§ 72,
I/§ 104
(zob. też pożary)
drągowiny I/§ 32, I/§ 38, I/§ 101
(zob. też młodniki; żerdziowiny)
drewno I/§ 86, I/§ 94
(zob. też pozyskanie drewna,
składy drewna, transport
drewna)
drogi I/§ 16, I/§ 72, I/§ 84, I/§ 108,
E6/1/4.1.1.5
dojazdowe I/§ 103
leśne I/§ 14.8.3. d, I/34, I/§ 45,
I/§ 66, I/§ 69, I/§ 86
pożarowe I/§ 88, I/§ 103–104,
E6/1/3, E6/1/4.2.32
publiczne I/§ 9, I/§ 14.8.3. d, I/§ 103
wywozowe I/§ 86, I/§ 98, I/§ 116
drzewa I/§ 28, I/§ 31, I/§ 34, I/§ 44
(zob. też warstwy/drzew)
bardzo stare I/§ 31
chore I/§ 46
dziuplaste I/§ 79
obumarłe I/§ 79
osłabione I/§ 46
żywe I/§ 56
drzewostan I/§ 6, I/§ 14.8.1, I/§ 15,
I/§ 21, I/34, I/§ 23–24, I/§ 26,
Część I, III, E
I/§ 28, I/§ 31, I/§ 34–43, I/§ 46,
I/§ 48–51, I/§ 60, I/§ 70–71,
I/§ 80, I/§ 83–86, I/§ 89, I/§ 91,
I/§ 93, I/§ 95, I/§ 98, I/§ 101–102,
I/§ 114, I/§ 129, III/24, III/34–35,
III/44, III/52, III/64–65, III/161,
III/167–172, E6/1/4.2.19
(zob. też mapa/przeglądowa/
drzewostanów; miąższość/
drzewostanu; przebudowa
drzewostanów; skład gatunkowy/drzewostanów)
bliskorębny I/§ 24, I/§ 90
budowa piętrowa (pionowa)
I/§ 1.6, I/§ 15, I/§ 27.1, I/§ 49–50,
III/17–18, III/20
(zob. też piętro)
budowa przerębowa zob. drzewostan/o budowie przerębowej
cechy taksacyjne drzewostanów
I/§ 15–16, I/§ 26, I/§ 127,
III/17–18, III/33, III/44, III/162
do odnowienia III/167
do pomiaru III/17, III/18–19, III/20
do przebudowy I/§ 1.4, I/§ 38,
I/§ 40–41, I/§ 82–83, I/§ 98
dwugeneracyjny I/§ 31
dwupiętrowy I/§ 27.3, I/§ 31.7,
I/§ 37–38, I/§ 49, I/§ 54
dynamika rozwoju drzewostanu
I/§ 94
główny I/§ 37
grupy drzewostanów III/20
iglasty zob. gatunki/iglaste
jednogatunkowy I/§ 49–50, I/§ 56,
I/§ 62, III/169
jednopiętrowy I/§ 27.2, I/§ 30,
I/§ 49–50, III/170–171
jednowiekowy I/§ 62, I/§ 85
liściaste zob. gatunki/liściaste
lity I/§ 85
mieszany I/§ 33, I/§ 37, III/171
młody (młodsza klasa wieku) I/§ 38,
I/§ 46, I/§ 55, I/§ 83, I/§ 116
(zob. też młode pokolenie;
młodniki)
nasienny I/§ 15, I/§ 71
(zob. też plan zagospodarowania drzewostanów nasiennych i zachowawczych)
gospodarczy I/§ 46
wyłączony I/§ 73, I/§ 82.7,
I/§ 89
odroślowy I/§ 26.3, I/§ 31
o budowie przerębowej (BP),
strukturze przerębowej (SP)
I/§ 15, I/§ 27.7, I/§ 32, I/§ 34,
I/§ 38, I/§ 49, I/§ 82.11, I/§ 92,
I/§ 118, I/§ 127
pochodzenie I/§ 15, I/§ 32, III/172
podrzędny I/§ 37
przedplonowy I/§ 27
przedrębny I/§ 95
przeszłorębny I/§ 24
rębny I/§ 16, I/§ 24, I/§ 90
stadia rozwojowe I/§ 94
stan hodowlany I/§ 91–92
starszy (starszych klas wieku) I/§ 38,
I/§ 46, I/§ 83, I/§ 90, I/§ 114
(zob. też starodrzew)
struktura przerębowa zob. drzewostan/o budowie przerębowej
uszkodzony (uszkodzenia) I/§ 39,
I/§ 98, I/§ 117, I/§ 127
stopnie uszkodzenia drzewostanów
I/§ 1.11, I/§ 15, I/§ 39, I/§ 56,
I/§ 83
w klasie do odnowienia (KDO)
I/§ 14–16, I/§ 27.6, I/§ 37–38,
I/§ 41, I/§ 46, I/§ 49, I/§ 60,
I/§ 90–92, I/§ 116, I/§ 118, I/§ 127,
III/19
w klasie odnowienia (KO) I/§ 14–16,
I/§ 27.5, I/§ 37–38, I/§ 41, I/§ 46,
I/§ 49, I/§ 60, I/§ 90–92, I/§ 116,
I/§ 118, I/§ 127
(zob. też młode pokolenie;
podrost)
11
Część I, III, E
warstwa I/§ 30–31, I/§ 51–53
(zob. też warstwy/drzew)
wartościowanie (wycena wartości)
zob. wartościowanie drzewostanów i gruntów leśnych
wielogatunkowy I/§ 46
wielogeneracyjny I/§ 27, I/§ 32
wielopiętrowy I/§ 27.4, I/§ 30,
I/§ 32, I/§ 49
zachowawczy I/§ 82.7, I/§ 89
(zob. też plan zagospodarowania drzewostanów nasiennych i zachowawczych)
źle produkujący I/§ 40
dynamika rozwoju drzewostanu
zob. drzewostan/dynamika
rozwoju drzewostanu
Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych E1, E6/4/1, E6/8/1, E6/9/1
Dyrektor Generalny Lasów Państwowych I/§ 5, I/§ 10–11, I/§ 83, I/§
106, I/§ 116, I/§ 133, III/152,
III/159, E1, E2, E3, E4, E5,
E6/4/1
dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych I/§ 3, I/§ 5, I/§ 11,
I/§ 14.5, I/§ 61, I/§ 77, I/§ 108,
I/§ 125–129, III/153–154,
III/157, III/160–162, E6/4/1
działka
ewidencyjna I/§ 8.6, I/§ 67–68,
III/12–15, III/17, III/20–21,
III/39, III/49, E3, E6/1/4.1.1.1,
E6/1/4.1.1.6, E6/1/4.2.6,
E6/1/4.2.7, E6/1/4.2.18, E6/2/1,
E6/8/2, E6/9/3.1
i budynków, mapa/ewidencyjna; mapa/numeryczna/ewidencyjna; program TAKSATOR/
import danych/działek ewidencyjnych)
zrębowa (manipulacyjna) I/§ 40,
I/§ 46.4, I/§ 98, III/36, E6/1/3,
12
E6/1/4.1.1.9, E6/1/4.2.42,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.8
(zob. też pasy/zrębowe; powierzchnia/manipulacyjna)
dzielnice przyrodniczoleśne I/§ 115,
III/44
(zob. też granice/krain, dzielnic i mezoregionów przyrodniczoleśnych)
dziennik aktualizacji LMN zob.
aktualizacja leśnej mapy numerycznej/dziennik aktualizacji
E
edukacja ekologiczna I/§ 110, III/156
(zob. też obiekty/edukacji
leśnej; równowaga ekologiczna; użytki ekologiczne)
ekosystem I/§ 14.8.2. c, I/§ 24,
I/§ 79–80
ekspertyza ekonomiczna nadleśnictwa I/§ 116
eksploatacja LMN zob. standard
LMN/Załącznik/nr 9. Eksploatacja
elaborat zob. plan urządzenia lasu
/opis ogólny
elementy taksacyjne I/§ 13, I/§ 25.6,
I/§ 27
(zob. też taksacja lasu)
bonitacja drzewostanu (klasa bonitacji) I/§ 15, I/§ 36, I/§ 37, I/§ 49,
I/§ 56, III/54, III/64
pierśnica I/§ 31.17, I/§ 35.1, I/§ 42,
I/§ 45, I/§ 55–56, I/§ 62
(zob. też pomiar/na powierzchniach kołowych; powierzchnia
/przekroju pierśnicowego)
skład gatunkowy zob. skład gatunkowy
wysokość drzewa (drzewostanu)
I/§ 27, I/§ 31.13, I/§ 35.2, I/§ 36,
I/§ 42, I/§ 45, I/§ 49, I/§ 56, I/§ 62
Część I, III, E
(zob. też pomiar/na powierzchniach kołowych)
stałe krzywe wysokości I/§ 56
zadrzewienie (czynnik zadrzewienia, stopień pokrycia powierzchni przez uprawę, wskaźnik zadrzewienia) I/§ 14, I/§ 31.13,
I/§ 37, I/§ 38, I/§ 40, I/§ 44,
I/§ 46.6, III/54, III/64,
III/168–169, III/171
zagęszczenie I/§ 34.3
(zob. też elementy taksacyjne
/zwarcie)
zasobność (miąższość grubizny
na 1 ha) I/§ 37, I/§ 42, I/§ 48,
I/§ 118, III/35, III/54, III/58
zmieszanie (forma zmieszania)
I/§ 33, I/§ 38
zwarcie I/§ 14–15, I/§ 34.1–2,
I/§ 46.6, III/172
(zob. też elementy taksacyjne
/zagęszczenie)
pionowe I/§ 27, I/§ 34
poziome I/§ 27
enklawy E6/4/2
erozja I/§ 39, I/§ 102
etat cięć użytkowania głównego I/§ 1.8,
I/§ 3.5.3, I/§ 5, I/§ 78, I/§ 87–95,
I/§ 96, I/§ 99, III/46
(zob. też mapa/przeglądowa
/cięć; rębnia; użytki główne
/rębne; użytkowanie lasu
/rębne)
miąższościowy I/§ 78, I/§ 88,
I/§ 92–93, I/§ 96
(zob. też współczynniki redukcyjne „brutto-netto”)
netto I/§ 93, I/§ 95
optymalizacja I/§ 1.9, I/§ 81
optymalny I/§ 91, I/§ 92
orientacyjny przedrębny I/§ 94–95,
I/§ 129
(zob. też użytkowanie lasu
/przedrębne)
orientacyjny roczny I/§ 91
powierzchniowy I/§ 88.5, I/§ 90.8,
I/§ 92.3
przyjęty I/§ 92
rębny I/§ 82.13–14, I/§ 88–93,
I/§ 129, III/162
(zob. też rębnia, użytkowanie
lasu/rębne)
według dojrzałości drzewostanów I/§ 82–83, I/§ 90, I/§ 92
z dwóch ostatnich klas
wieku I/§ 90, I/§ 91
z ostatniej klasy wieku
I/§ 90, I/§ 91
według okresów uprzątnięcia
I/§ 91.4
według potrzeb przebudowy
I/§ 91.3
według zrównania średniego
wieku I/§ 90, I/§ 91
z potrzeb hodowlanych I/§ 89,
I/§ 91–92
ewidencja gruntów i budynków
(powszechna) I/§ 2, I/§ 8.1–6,
I/§ 22, I/§ 67–68, E3, E6/8/2
(zob. też budynki i budowle;
działka/ewidencyjna, księgi
wieczyste; mapa/ewidencyjna;
mapa/geodezyjna; mapa
/numeryczna/ewidencyjna;
obręb ewidencyjny; ośrodki
dokumentacji geodezyjnej
i kartograficznej)
dane ewidencyjne (geodezyjne)
I/§ 14, I/§ 126, III/40, III/162,
E6/8/2
dokumenty ewidencyjne I/§ 7–9,
I/§ 14
lasów I/§ 8
przepisy I/§ 8.1, I/§ 14
użytki ewidencyjne III/21, III/40
wykaz rozbieżności I/§ 8
ewidencjonowanie planu urządzenia
lasu zob. plan urządzenia lasu
13
Część I, III, E
/ewidencjonowanie i przechowywanie
ewidencyjna mapa numeryczna
zob. mapa/numeryczna/ewidencyjna
F
fauna I/§ 106
forma i oprawa planu urządzenia
lasu zob. plan urządzenia lasu/
forma i oprawa
forma zmieszania zob. elementy
taksacyjne/zmieszanie
format wymiany danych standardu
LMN zob. baza danych/geometryczna; baza danych/format
formy ochrony przyrody I/§ 10, I/§ 25.7,
I/§ 110–111, E6/1/3, E6/1/4.2.39
formy własności lasów zob. lasy/innych form własności
fotogrametria zob. teledetekcja
i fotogrametria
funkcje lasu I/12, I/§ 1.4, I/§ 7, I/§ 44,
I/§ 70, I/§ 73, I/§ 79, I/§ 81–82,
I/§ 89, I/§ 91–92, I/§ 98, I/§ 115,
I/§ 127, I/§ 129, I/§ 131, III/17,
III/54, III/155
/funkcji lasu)
ochronne I/§ 10, I/§ 25, I/§ 79
(zob. też lasy/ochronne;
ochrona/przyrody; rezerwaty
przyrody; walory lasu/przyrodnicze)
turystyczno-rekreacyjne I/§ 46
(zob. też osobliwości/turystyczne; turystyka i rekreacja)
G
gatunek gleby zob. gleby/gatunek
gatunki I/§ 36, I/§ 38, I/§ 42–43,
I/§ 77, III/33–34
14
(zob. też skład gatunkowy;
warstwy/gatunkowo-wiekowe)
cienioznośne I/§ 46
docelowe I/§ 31
domieszkowe I/§ 31.4, I/§ 40, I/§ 46
drzew I/§ 15, I/§ 24, I/§ 27, I/§ 31,
I/§ 33, I/§ 35, I/§ 37, I/§ 48,
I/§ 56, I/§ 79, I/§ 83, I/§ 94,
III/35–36, III/44, III/52, III/167
iglaste I/§ 31, I/§ 38, I/§ 51
lekkonasienne I/§ 31
liściaste I/§ 31, I/§ 38, I/§ 40, I/§ 51,
I/§ 103, I/§ 106, I/§ 116
panujące (główne) I/§ 15, I/§ 24,
I/§ 27–28, I/§ 31, I/§ 36, I/§ 38,
I/§ 40–41, I/§ 45–46, I/§ 49,
I/§ 51, I/§ 62, I/§ 71, I/§ 80,
I/§ 82–83, I/§ 90, I/§ 114, I/§ 129,
III/18, III/20, III/38–39, III/64–66,
III/167
rodzime I/§ 79
rzadkie I/§ 79
rzeczywiste I/§ 115
współpanujące I/§ 31, I/§ 38
genetyka leśna I/§ 79, I/§ 110, I/§ 115
/nasiennictwa i selekcji;
obiekty/leśnej genetyki
stosowanej)
geodezja zob. ewidencja gruntów
i budynków
geodezyjna mapa numeryczna
zob. mapa/numeryczna/ewidencyjna
geometryczna baza danych zob.
baza danych/geometryczna
Glebowe Powierzchnie Wzorcowe
I/§ 71
gleby I/§ 1.1, I/§ 23, I/§ 115,
III/161, III/169, III/171,
III/173, E6/1/4.2.19
gatunek III/33, III/43
podtyp III/43
skażone I/§ 40
Część I, III, E
zdewastowane I/§ 40
głazy I/§ 29
gmina I/§ 8.6, I/§ 11, I/§ 22, I/§ 72,
I/§ 76, III/152, III/157, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.6, E6/1/4.1.11
(zob. też: organy/administracji rządowej)
gniazda I/§ 14, I/§ 16, I/§ 28
(zob. też powierzchnia/nie
stanowiąca wyłączenia)
gołoborza I/§ 111
gospodarczy typ drzewostanu (GTD)
I/§ 23, I/§ 24, I/§ 40, I/§ 44–45,
I/§ 80, I/§ 115, I/§ 117, I/§ 127,
I/§ 129, III/33, III/43–45
(zob. też orientacyjny skład
gatunkowy upraw; skład gatunkowy/zgodność z GTD)
gospodarka
leśna I/12–13, I/§ 1.5, I/§ 11,
I/§ 75, I/§ 77, I/§ 101, I/§ 110,
I/§ 116, I/§ 127
łowiecka I/§ 1.13, I/§ 3.5.8,
I/§ 46.19, I/§ 75, I/§ 77, I/§ 80,
I/§ 97, I/§ 101, I/§ 105, I/§ 106,
I/§ 127, I/§ 129
(zob. też łowisko; mapa
/przeglądowa/gospodarki
łowieckiej; obiekty/łowieckie;
obwody łowieckie; pasy
/zaporowe; trofea łowieckie
poletka łowieckie)
przestrzenna I/§ 101
przyszłego okresu I/§ 3
wodna III/156
gospodarstwo I/§ 1.4, I/§ 25, I/§ 44,
I/§ 78, I/§ 82, I/§ 88, I/§ 91–92,
I/§ 94, I/§ 98, I/§ 127, I/§ 129,
III/43–44
lasów gospodarczych I/§ 25, I/§ 82,
I/§ 127
przerębowe (GP) I/§ 25,
I/§ 82.11, I/§ 89, I/§ 92,
I/§ 127
przerębowo-zrębowe (GPZ)
I/§ 25, I/§ 82.10, I/§ 83, I/§ 90,
I/§ 92, I/§ 127
zrębowe (GZ) I/§ 25, I/§ 82.9,
I/§ 83, I/§ 88, I/§ 90, I/§ 92,
I/§ 127
lasów ochronnych (O) I/§ 25,
I/§ 82.8, I/§ 83, I/§ 90, I/§ 92,
I/§ 127
przebudowy (R) I/§ 25, I/§ 82.12,
I/§ 91–92, I/§ 127, I/§ 129
specjalne (S) I/§ 25, I/§ 82.7, I/§ 89,
I/§ 92
GPS I/§ 18, E6/8/2
(zob. też pomiar)
granica transportowa I/§ 84, I/§ 86.3
granice (zob. też zasięg terytorialny
nadleśnictwa)
administracyjne (ewidencyjne)
I/§ 14, I/§ 72, E6/2/1–2, E6/4/2
krain, dzielnic i mezoregionów
przyrodniczoleśnych I/§ 72,
I/§ 115
(zob. też dzielnice przyrodniczoleśne; krainy przyrodniczoleśne; mezoregiony przyrodniczoleśne)
obwodów łowieckich I/§ 107
(zob. też obwody łowieckie)
oddziałów I/§ 14, E6/1/4.2.15
(zob. też oddział leśny;
wydzielenie leśne; wyłączenia taksacyjne)
państwa I/§ 72
pododdziałów (wydzieleń) I/§ 17,
I/§ 64, K/§ 84, I/§ 108, I/§ 126,
III/28, III/32
wyłączenia taksacyjne/pododdziały)
rezerwatów przyrody zob. rezerwaty przyrody/granice
graniczniki i osnowa E3, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.1, E6/1/4.2.18, E6/2/1
15
Część I, III, E
(zob. też współrzędne/geodezyjne)
grubizna zob. miąższość/grubizny
grubość linii zob. linie/definicje grubości
grunty I/§ 9, I/§ 21, I/§ 72, I/§ 129,
III/55
(zob. też rejestr gruntów nadleśnictwa; użytki gruntowe)
do odnowienia I/§ 14, I/34
leśne I/§ 14–16, I/§ 25, I/§ 118,
III/63, III/65–66
niezalesione I/§ 14.8.2, I/§ 16,
I/§ 21, I/34, I/§ 23, I/§ 31,
I/§ 44, I/§ 71, I/§ 117,
E6/1/4.2.19
zalesione I/§ 6, I/§ 14.8.1,
I/§ 21, I/34, I/§ 23, I/§ 44,
III/18
nieleśne I/§ 6, I/§ 14, I/§ 16, I/§ 21,
I/§ 45, I/§ 84, I/§ 105, III/34–35
nieużytki I/§ 84
przeznaczone do zalesienia I/§ 2,
I/§ 6, I/§ 8.1, I/§ 45, I/§ 100,
I/§ 112, I/§ 126
przeznaczone na cele nierolnicze i nieleśne I/§ 16, I/§ 21,
I/§ 126
wyłączone z produkcji I/§ 14,
I/§ 16, I/§ 21, I/34, I/§ 88, I/§ 126
nowo przyjęte I/§ 9, I/§ 23
objęte szczególną ochroną
I/§ 14.8.2. c
pod liniami energetycznymi I/§ 14,
I/34
(zob. też linie/energetyczne)
pod wodami I/39
(zob. też cieki wodne; potoki;
rzeki; stosunki wodne;
zbiorniki wodne)
pod zabudowę I/§ 14
porolne I/§ 23, I/§ 102
pozostałe I/34, I/§ 112
przejmowane E6/8/2
16
przewidziane do naturalnej sukcesji I/§ 14.8.2. c, I/§ 16, I/34,
I/§ 45
rolne I/§ 14, I/§ 45
skarbu państwa w zarządzie nadleśnictwa I/§ 2, I/§ 8.1–6, I/§ 21
sporne I/§ 16–17, I/§ 21, I/§ 82.7,
I/§ 114, I/§ 126, III/32
w produkcji ubocznej I/§ 14, I/34
/uboczne)
wartość gruntów I/§ 2, III/46–47
(zob. też wartościowanie
drzewostanów i gruntów
leśnych)
współwłasność I/§ 16–17, I/§ 21,
I/§ 82.7, I/§ 114, I/§ 126
wyłączone z produkcji I/§ 14,
I/§ 16.2, I/§ 21.1, I/§ 88.3,
I/§ 126.2
wyłączone z zarządu I/§ 126
zabudowane I/37
zadrzewione i zakrzewione I/35
(zob. też krzewy; zadrzewienia; zakrzewienia)
zrekultywowane I/§ 23
(zob. też rekultywacja terenów zdewastowanych, teren
/zdewastowany)
związane z gospodarką leśną
I/§ 14.8.3, I/§ 16, I/§ 21, I/35,
I/§ 23, I/§ 44–45, I/§ 105
grupy drzew I/§ 27, I/§ 31.5, I/§ 33,
I/§ 93
grupy drzewostanów zob. drzewostan/grupy drzewostanów
grupy stratyfikacyjne III/32
(zob. też warstwy/stratyfikacyjne)
grupy rodzajów powierzchni zob.
użytki gruntowe/grupy rodzajów powierzchni
grupy wiekowe zob. wiek/grupy
wiekowe
Część I, III, E
grzbiety górskie I/§ 86
grzyby patogeniczne I/§ 39, I/§ 46.15,
I/§ 77, I/§ 101–102
(zob. też szkody/od grzybów)
H
halizny I/§ 14.8.2. b, I/§ 16, I/34,
I/§ 38, I/§ 71
(zob. też płazowiny, uprawy
/przepadłe)
historia lasów nadleśnictwa I/§ 75
hodowla lasu I/§ 3, I/§ 27, I/§ 38,
I/§ 46.10–14, I/§ 77, I/§ 82,
I/§ 88–89, I/§ 91, I/§ 97, I/§ 100,
I/§ 127, I/§ 129, III/36
(zob. też cele gospodarki
leśnej/hodowlane)
hydranty pożarowe I/§ 104
(zob. też urządzenia przeciwpożarowe)
I
imisje I/§ 102
(zob. też strefy/uszkodzenia
lasu, szkody/przemysłowe)
import danych do SILP zob. program
TAKSATOR/import danych
informacje różne III/24, III/37
infrastruktura obszarów leśnych
gospodarcza III/156
łowiecka zob. obiekty/łowieckie
techniczna I/§ 1.14, I/§ 3.5.9,
I/§ 75, I/§ 77, I/§ 79–80, I/§ 97,
I/§ 108, I/§ 129
inne obiekty
powierzchniowe E6/1/3,
E6/1/4.1.1.1, E6/1/4.1.1.10,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.10, E6/4/2
punktowe E6/3/2.1.1, E6/3/3.1,
E6/4/2
Inspekcja Lasów Państwowych I/§ 3,
I/§ 77
instytucje społeczne zob. organy
/instytucji i organizacji społecznych
inwentaryzacja I/§ 3, I/§ 81, I/§ 111,
III/161
lasu I/§ 1.1, I/§ 6, I/§ 63–64,
I/§ 75, I/§ 113, I/§ 116, I/§ 127,
I/§ 129
miąższości podrostu I/§ 127
wstępne prace inwentaryzacyjne
I/§ 20
wyniki inwentaryzacji I/13, I/§ 1
zasobów drzewnych I/§ 6, I/§ 48
inwentarz zob. obiekty/inwentarzowe
inżynieria leśna zob. obiekty/inżynieryjne
izby leśne zob. edukacja ekologiczna, zob. obiekty/edukacji leśnej
J
jakość drzewostanu I/§ 38,
I/§ 44–45
hodowlana I/§ 31.13, I/§ 38.3–8,
I/§ 83, I/§ 117, III/169
kryteria oceny jakości hodowlanej I/§ 38.4
przydatność hodowlana upraw
I/§ 38.3
techniczna I/§31.17, I/§ 38.9, I/§ 83,
I/§ 117, III/169
jednostki administracyjne zob.
organy/administracji rządowej
jednostki kontrolne ładu przestrzennego I/§ 80, I/§ 84, I/§ 86.1–2,
I/§ 91, I/§ 98
(zob. też ład czasowo-przestrzenny; ostęp)
jednostki organizacyjne Lasów
Państwowych zob. Państwowe
Gospodarstwo Leśne Lasy
Państwowe
jednostki samorządowe zob. organy/samorządowe
17
Część I, III, E
K
karta drzewostanowa według stanu
SILP zob. opis taksacyjny lasu/karta drzewostanowa według stanu SILP
karta opisu taksacyjnego zob. opis
taksacyjny lasu/karta opisu
taksacyjnego
kartowanie siedlisk zob. siedliska
leśne/wyróżnianie i kartowanie
kategoria gruntów zob. użytki
gruntowe/kategoria użytkowania gruntów
kategoria ochronności zob. lasy
/ochronne/kategoria ochronności
kategoria użytkowania gruntów zob.
użytki gruntowe/kategoria użytkowania gruntów
kategoria zagrożenia pożarowego
I/§ 103–104
/ochrony przeciwpożarowej
lasu; ochrona/przeciwpożarowa lasu; pożary; strefy/operacyjne działań pożarowych)
kąpieliska I/§ 109
(zob. też obiekty/turystyczne
i rekreacyjne)
kempingi zob. obiekty/turystyczne
i rekreacyjne; pola biwakowe
i kempingowe
kępy I/§ 16, I/§ 27, I/§ 28.6, I/§ 31.9,
I/§ 33, I/§ 44–45, III/35
kierunek
cięć I/§ 9, I/§ 84, I/§ 86
(zob. też cięcia; ostęp)
zrywki I/§ 98
(zob. też szlaki/zrywkowe)
klasa bonitacji zob. elementy taksacyjne/bonitacja drzewostanu
18
klasa do odnowienia (KDO) zob.
drzewostan/w klasie do odnowienia
klasa odnowienia (KO) zob. drzewostan/w klasie odnowienia
klasy i podklasy wieku I/12, I/§ 6,
I/§ 14, I/§ 24, I/§ 31–32, I/§ 37,
I/§ 42, I/§ 48–49, I/§ 51, I/§ 56,
I/§ 60, I/§ 82.13, I/§ 90, I/§ 93–94,
I/§ 118, III/19–20, III/38–39,
III/51, III/53, III/65–66
(zob. też wiek)
klasy jakości gruntów zob. użytki
gruntowe/klasy jakości
klasyfikacja gleb i siedlisk zob. siedliska leśne/klasyfikacja gleb
i siedlisk
k lęski ży wiołowe I/§ 4–5, I/§ 14,
I/§ 46.8, I/§ 46.15, I/§ 96, I/§ 103,
III/169
(zob. też powódź; susza;
szkody/abiotyczne; śniegołomy; wiatry; wiatrołomy)
klify nadmorskie I/§ 82
klimat I/§ 77, I/§ 115
(zob. też stacje meteorologiczne)
kody obiektów geometrycznych
zob. standard LMN/Załącznik
/nr 6. Słownik
koleje I/§ 72, I/§ 84, I/§ 103–104
(zob. też komunikacja)
kolejki leśne I/§ 14, I/§ 72
(zob. też komunikacja)
kolejki linowe I/§ 109
kolory i desenie na mapie E6/5,
E6/5/1
(zob. też standard LMN/
Załącznik/nr 5. Legenda)
kołowe powierzchnie próbne
zob. powierzchnie próbne/
kołowe
Komisja Techniczno-Gospodarcza I zob. KTG I
Część I, III, E
Komisja Techniczno-Gospodarcza II zob. KTG II
kompleks leśny I/§ 14, I/§ 70, I/§ 72,
I/§ 106, I/§ 116, E2, E6/1/4.1.1.8,
E6/2/2
komunikacja I/§ 9, I/§ 101, E6/1/3,
E6/1/4.2.30
konsultowanie planu urządzenia
lasu I/§ 125, I/§ 130, III/151–158
(zob. też „Materiały dotyczące konsultowania…”)
kontrola danych geometrycznych
i opisowych (odbioru mapy
numerycznej) zob. odbiór
leśnej mapy numerycznej
Kontrola LMN zob. aplikacje
użytkowe/Kontrola LMN,
/nr 4. Kontrola
kontrola pomiaru miąższości zob.
miąższość/kontrola pomiaru
miąższości
kontrola pomiaru na powierzchniach
kołowych zob. pomiar/na powierzchniach kołowych /kontrola
kontrola prac glebowo-siedliskowych
III/161
kontrola prac urządzeniowych
I/§ 125, I/§ 127, III/159–166
danych geometrycznych zob.
standard LMN/Załącznik/nr 4.
Kontrola
protokół kontroli bieżącej robót
urządzeniowych III/159–160,
III/162, III/163–164
protokół końcowej kontroli i odbioru robót III/160, III/165–166
w programie TAKSATOR zob.
program TAKSATOR/kontrola
zespół zadaniowy do spraw kontroli końcowej i odbioru robót
III/161
kontury użytków zob. użytki gruntowe/kontury użytków
kopalnie I/§ 101
kora garbarska I/§ 105
/uboczne)
korytarze ekologiczne (ciągi migracji zwierząt) I/§ 11.1, I/§ 107
(zob. też edukacja ekologiczna; równowaga ekologiczna)
kradzieże drewna I/§ 116
krainy przyrodniczoleśne I/§ 115,
III/44, III/167–168, III/170,
III/172–173, E6/2/2
(zob. też granice/krain;
dzielnic i mezoregionów
przyrodniczoleśnych)
kruszywa I/§ 105
/uboczne)
kryteria ochronności zob. lasy
/ochronne/kategoria ochronności
kryteria wyodrębniania pododdziałów zob. wyłączenia taksacyjne
/kryteria wyodrębniania/pododdziałów
kryteria wyodrębniania wyłączeń
taksacyjnych zob. wyłączenia
taksacyjne/kryteria wyodrębniania/wyłączeń taksacyjnych
krzewy I/§ 44
(zob. też grunty/zadrzewione i zakrzewione, zakrzewienia)
księgi wieczyste I/§ 114
i budynków)
KTG I (Komisja Techniczno-Gospodarcza I) I/12, I/§ 7, I/§ 9–10,
I/§ 20, I/§ 24, I/§ 26, I/§ 31.14,
I/§ 40, I/§ 46.10, I/§ 65, I/§ 70,
I/§ 72, I/§ 79, I/§ 82–83, I/§ 90,
I/§ 98, I/§ 104, I/§ 108, I/§ 115,
I/§ 125, I/§ 127, I/§ 128–131,
III/152–154, III/157
19
Część I, III, E
(zob. też narada wstępna;
program TAKSATOR/ustalenia KTG)
koreferat wykonawcy planu I/§ 127
protokół I/§ 127, I/§ 131,
III/157–158
referat nadleśniczego I/§ 127
wytyczne I/§ 7, I/§ 20, I/§ 98, I/§125,
I/§ 127, I/§ 128–129, I/§ 131,
III/160, III/162
KTG II (Komisja Techniczno-Go spodarcza II) I/12, I/§ 40, I/§ 62,
I/§ 79, I/§ 92–94, I/§ 98, I/§ 104,
I/§ 106, I/§ 116, I/§ 125,
I/§ 128–131, III/152–153,
III/157, III/162
koreferat nadleśniczego I/§ 128
protokół I/§ 129, I/§ 131,
III/157–158
referat kierownika grupy urządzeniowej I/§ 127
referat nadleśniczego I/§ 128
(zob. też plan urządzenia lasu/analiza gospodarki leśnej
w minionym okresie)
wytyczne I/§ 98, I/§ 106, I/§ 125,
I/§ 131, III/160–162
kurhany I/§ 29, I/§ 111, I/§ 123
(zob. też miejsca/historyczne)
kwatera na szkółce E6/1/3,
E6/1/4.1.2.5, E6/1/4.2.37,
E6/3/2.2.3, E6/3/3.2.6
(zob. też szkółki leśne i zadrzewieniowe)
L
lasy I/§ 21, I/34
gospodarcze I/§ 1.4, I/§ 10, I/§ 25,
I/§ 82.9, I/§ 92, I/§ 127, I/§ 129
innych form własności I/§ 3,
I/§ 110
nadzorowane I/§ 100, I/§ 116,
I/§ 129
20
nie zarządzane przez Lasy Państwowe I/§ 11.1, E2
o charakterze zbliżonym do naturalnego I/§ 111
o szczególnym bogactwie przyrodniczym i strukturalnym
I/§ 111
ochronne I/§ 10–11, I/§ 25, I/§ 73,
I/§ 75, I/§ 79, I/§ 82.8, I/§ 98,
I/§ 111, I/§ 127, I/§ 129
(zob. też funkcje lasu/
ochronne; mapa/przeglądowa/ochrony przyrody oraz
obiektów kultury i pamięci
narodowej; obiekty/ochrony
przyrody; ochrona/przyrody;
program ochrony przyrody
nadleśnictwa; walory lasu/
przyrodnicze)
decyzja I/§ 11.2–3, I/§ 25, I/§ 75
kategoria ochronności I/§ 11,
I/§ 25.3, III/17–18, III/33,
III/43–44, III/54, I/§ 73
podział lasów ochronnych
I/§ 82
wniosek o uznanie I/§ 11
przeznaczone do masowego wypoczynku i turystyki I/§ 108
(zob. też turystyka i rekreacja; walory lasu/rekreacyjne i turystyczne)
rezerwatowe I/§ 10, I/§ 25, I/§ 127
(zob. też funkcje lasu
/ochronne; lasy/rezerwatowe;
ochrona/przyrody; pomniki
przyrody; przyroda rezerwaty
przyrody)
w strefie górnej granicy lasu I/§ 82
wielofunkcyjne I/11–13, I/§ 1.4,
I/§ 3, I/§ 10, I/§ 81
uzdrowiskowe I/§ 82.7, I/§ 108
(zob. też uzdrowiska)
zarządzane przez Lasy Państwowe I/§ 11.1, I/§ 116
Część I, III, E
lądowiska I/§ 103–104
legenda LMN E6/9/3.1
(zob. też standard LMN/Załącznik/nr 5. Legenda; symbole obiektów mapy numerycznej)
lesistość I/§ 79, I/§ 116
leśna genetyka stosowana zob. genetyka leśna
leśna mapa numeryczna zob. mapa
/numeryczna
leśne kompleksy promocyjne
(LKP) I/§ 25.7, I/§ 73, I/§ 76,
I/§ 80
leśnictwa I/§ 22, I/§ 72, I/§ 127,
I/§ 131, III/15, III/18, E6/1/3,
E6/1/4.2.3
linie I/§ 9, I/§ 16, E6/1/4.1.1.5, E6/4/2
(zob. też obiekty bazy geometrycznej/liniowe; powierzchnia/linii; szczegóły/liniowe
wyłączeń taksacyjnych; wyłączenia taksacyjne/liniowe
wyłączenia nieliterowane)
definicje grubości (w SLMN)
E6/5/5
energetyczne I/§ 16, I/§ 45, I/§ 72
(zob. też grunty/pod liniami
energetycznymi)
gospodarcze I/§ 84
istniejące I/§ 9
nieciągłości E6/1/3,
E6/1/4.1.2.1, E6/2/2,
E6/3/2.2.1, E6/3/3.2.1
(w SLMN – zob. też linie
/szkieletowe; numeryczny
model terenu; warstwice)
oczyszczanie I/§ 45
oddziałowe I/§ 9, I/§ 66, I/§ 69,
I/§ 86
ostępowe zob. ostęp
podziału powierzchniowego I/§ 9,
I/§ 14, I/34, I/§ 45, I/§ 84, I/§ 88,
I/§ 108, E6/1/4.2.30–31
poszerzanie I/§ 9, I/§ 45
projektowane I/§ 9
szkieletowe E6/1/3, E6/1/4.1.2.2,
E6/2/2, E6/3/2.2.1, E6/3/3.2.2
(w SLMN – zob. też linie
/nieciągłości; numeryczny
model terenu; warstwice)
wiszące (w SLMN) E6/4/2
liniowe wyłączenia nieliterowane
zob. wyłączenia taksacyjne/liniowe wyłączenia nieliterowane
literowanie zob. wyłączenia taksacyjne/literowanie
lokalizacja cięć rębnych zob. cięcia
/rębne/lokalizacja
lokalne organizacje społeczne zob.
społeczność lokalna
lotniska I/§ 104
luki I/§ 16, I/§ 28.3, III/35
Ł
ład czasowo-przestrzenny I/12,
I/§ 80, I/§ 84–86, I/§ 91, I/§ 98
(zob. też jednostki kontrolne
ładu przestrzennego, ostęp)
łąki śródleśne zob. polany i łąki
śródleśne
łowiectwo zob. gospodarka/łowiecka
łowisko I/§ 106
(zob. też gospodarka/łowiecka)
M
magazyn paszy zob. obiekty/łowieckie
mała retencja I/§ 80, I/§ 108, III/156
mapa I/§ 3, I/§ 6, I/§ 8–9, I/§ 18,
I/§ 6 2–63, III/ 36, III/53,
E6/1/4.2.13
(zob. też materiały kartograficzne)
21
Część I, III, E
analogowa I/§ 65, I/§ 129, E6/5,
E6/8/2
arkusz mapy I/§ 8.7, I/§ 68
atlas E6/9/3.1
ewidencyjna I/21. § 8.7.2, E6/8/2
(zob. też działka/ewidencyjna; ewidencja gruntów i budynków; mapa/numeryczna/ewidencyjna; obręb ewidencyjny)
geodezyjna (zasadnicza) E6/2/1,
E6/8/2
i budynków; mapa/numeryczna/ewidencyjna;
mapa/numeryczna/podkład
geodezyjny)
gleb (glebowo-siedliskowa)
III/161, E6/2/2
gospodarcza I/§ 3, I/§ 6, I/§ 8.7,
I/§ 14, I/§ 17, I/§ 19–20,
I/§ 28–29, I/§ 47, I/§ 63, I/§ 64,
I/§ 65, I/§ 66, I/§ 68, I/§ 129,
I/§ 131, E6/2/1, E6/9/3.2
gruntów nadleśnictwa I/§ 14
legenda zob. standard LMN/
Załącznik/nr 5. Legenda
numeryczna I/13, I/§ 7–8, I/§ 20,
I/§ 53, I/§ 63–64, I/§ 67, I/§ 131,
III/52, III/57, E1, E6/1/4,
E6/3/1, E6/4/1, E6/5, E6/7/1,
E6/7/4, E6/8, E6/9.1
(zob. też baza danych/geometryczna; obiekty bazy geometrycznej; siatka/geograficzna;
standard LMN; system informacji przestrzennej; warstwy
/geometryczne; współrzędne)
ewidencyjna E6/2/1
(zob. też działka/ewidencyjna; ewidencja gruntów i budynków; mapa/ewidencyjna;
mapa/geodezyjna; obręb
ewidencyjny)
22
podkład geodezyjny E3,
E6/2/1
(zob. też mapa/geodezyjna)
podkład topograficzny E6/2/2
podkład urządzeniowy E6/2/2
tematyczna E6/5, E6/9/3.1,
E6/9/3.2
warstwy zob. warstwy/geometryczne
przeglądowa (tematyczna) I/§ 3,
I/§ 63–64, I/§ 68, I/§ 70–71,
I/§ 127, I/§ 131, E2, E6/1/4.2.1,
E6/1/4.2.3–4, E6/1/4.2.6,
E6/1/4.2.9–15, E6/1/4.2.26,
E6/1/4.2.30, E6/1/4.2.34,
E6/1/4.2.38, E6/1/4.2.47,
E6/2/2, E6/5
cięć I/§ 3, I/§ 97–99, I/§ 128–129,
I/§ 131, E6/5, E6/5/2, E6/9/3.2
(zob. też cięcia; etat cięć
użytkowania głównego)
drzewostanów I/§ 3, I/§ 6,
I/§ 71, I/§ 131, E2, E6/5,
E6/5/4, E6/9/3.2
(zob. też drzewostan;
skład gatunkowy/drzewostanów)
funkcji lasu I/§ 3, I/§ 6, I/§ 25,
I/§ 110–111
(zob. też funkcje lasu)
gospodarki łowieckiej I/§ 107,
I/§ 129, E6/9/3.2
(zob. też gospodarka/łowiecka; obiekty/łowieckie;
obwody łowieckie)
nasiennictwa i selekcji E6/2/2
(zob. też genetyka leśna;
obiekty/leśnej genetyki
stosowanej)
obszarów chronionych I/§ 11
(zob. też obszary/chronione)
ochrony lasu i środowiska leśnego I/§ 97, I/§ 101–102,
I/§ 129, E6/2/2, E6/9/3.2
Część I, III, E
(zob. też obiekty/ochrony
lasu; ochrona/lasu; ochrona/środowiska)
ochrony przeciwpożarowej lasu I/§ 97, I/§ 104, I/§ 129,
E6/2/2, E6/9/3.2
(zob. też kategoria zagrożenia pożarowego; obiekty
/ochrony ppoż.; ochrona
/przeciwpożarowa lasu;
podziałka azymutalna;
pożary; strefy/operacyjne
działań pożarowych)
ochrony przyrody oraz obiektów kultury i pamięci narodowej I/§ 111
siedlisk I/§ 3, I/§ 6–7, I/§ 12,
I/§ 71, I/§ 131, E2, E6/5,
E6/5/3, E6/9/3.2
obiekty/ochrony przyrody; ochrona/przyrody;
przyroda; walory lasu
/przyrodnicze; program
ochrony przyrody nadleśnictwa)
zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego I/§ 108,
I/§ 109, I/§ 127, E6/2/2,
E6/9/3.2
(zob. też obiekty/turystyczne i rekreacyjne; szlaki
/turystyczne; turystyka
i rekreacja; walory lasu
/rekreacyjne i turystyczne)
skala map I/§ 8.8, I/§ 20, I/§ 23,
I/§ 70, I/§ 72, I/§ 114, E6/2
sytuac yjna I/§ 3, I/§ 6, I/§ 72,
I/§ 73, I/§ 114, I/§ 131, III/158,
E6/1/3, E6/1/4.2.26,
E6/1/4.2.47, E6/9/3.2
sytuacyjno-przeglądowa funkcji
lasu I/§ 72, I/§ 73, I/§ 131,
E6/9/3.2
tematyczna zob. mapa/przeglądowa
topograficzna I/§ 64, I/§ 70,
I/§ 72, E6/2
walorów przyrodniczo-kulturowych I/§ 3, I/§ 110, I/§ 111,
E6/9/3.2
(zob. też walory lasu/kulturowe, walory lasu/przyrodnicze)
zasadnicza zob. mapa/geodezyjna
„Materiały dotyczące konsultowania
projektu planu urządzenia lasu…”
III/154, III/158
(zob. też konsultowanie planu urządzenia lasu)
materiały kartograficzne I/13,
I/§ 8.7–8, I/§ 132, E6/3/4
(zob. też mapa)
materiały przekazywane wykonawcy taksacji przez nadleśniczego I/§ 20
materiały teledetekcyjne i fotogrametryczne zob. teledetekcja
i fotogrametria
materiały źródłowe zob. dokumenty źródłowe
melioracje leśne I/§ 100
agrotechniczne I/§ 45–46, I/§ 129
(zob. też pielęgnacja/gleby)
wodne I/§ 45–46, I/§ 129, III/156
(zob. też rowy melioracyjne;
urządzenia melioracji wodnych)
metoda ogniskowo-kompleksowa
I/§ 102
(zob. też ochrona/lasu)
metody regulacji wielkości użytkowania lasu zob. użytkowanie
lasu/metody regulacji wielkości
mezoregiony przyrodniczoleśne
I/§ 115, III/21, III/44
(zob. też granice/krain,
dzielnic i mezoregionów
przyrodniczoleśnych)
23
Część I, III, E
miąższość I/§ 28, I/§ 31, I/§ 45,
I/§ 118, III/36
(zob. też współczynniki redukcyjne „brutto-netto”)
drzewostanu I/12, I/§ 6, I/§ 48–49,
I/§ 60, I/§ 90, III/58
(zob. też dokładność pomiaru
/miąższości drzewostanów;
drzewostan; skład gatunkowy
/drzewostanów)
grubizny I/§ 9, I/§ 14, I/§ 27, I/§ 31,
I/§ 46.9, I/§ 93–94, I/§ 96,
I/§ 118, III/54
kontrola pomiaru miąższości
I/§ 61–62, III/161
test kontroli pomiaru miąższości I/§ 61, I/§ 62, I/§ 127
miąższość grubizny na 1 ha zob.
elementy taksacyjne/zasobność
podrostu I/§ 31
(zob. też podrost)
powierzchni próbnej I/§ 58
(zob. też powierzchnie próbne
/kołowe/kontrola)
przeciętna roczna użytków
przedrębnych I/§ 118
(zob. też użytki główne
/przedrębne)
przeciętna roczna użytków
rębnych I/§ 118
(zob. też użytki główne/rębne)
miejsca
i rekreacyjne)
historyczne I/§ 111
kultu religijnego I/§ 111
postoju pojazdów I/§ 79, I/§ 109
widokowe I/§ 14, I/§ 109, I/§ 111
wypoczynku I/§ 109
miejsca składowania drewna zob.
zakłady/składy i składnice
drewna
miejscowości
(zob. też legenda LMN) E2
24
miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego I/§ 46.12,
I/§ 76, I/§ 100, I/§ 130
migracje zwierząt zob. korytarze
ekologiczne
mikrosiedliska zob. siedliska leśne
/mikrosiedliska
minister właściwy do spraw środowiska I/§ 5, I/§ 11, I/§ 25,
I/§ 83, I/§ 131
młode pokolenie I/§ 27, I/§ 30,
I/§ 31.11–12, I/§ 37, I/§ 46.10,
I/§ 127
(zob. też drzewostan/młody;
drzewostan/w klasie odnowienia; podrost)
młodniki I/§ 14.8.1. a, I/§ 15–16,
I/§ 26, I/§ 31–32, I/§ 34,
I/§ 37–38, I/§ 40, I/§ 77,
I/§ 101, I/§ 103, I/§ 129
(zob. też drągowiny; drzewostan/młody; pielęgnacja
/upraw i młodników)
model wzrostu drzew I/12, I/§ 94,
I/§ 123
monitoring środowiska leśnego
(SPO) I/§ 101–102
mosty I/§ 108
możliwości produkcyjne siedlisk
leśnych zob. siedliska leśne
/możliwości produkcyjne
mszary I/§ 14
N
nachylenie zob. teren/nachylenie
nadleśnictwo I/§ 9, I/§ 14, I/§ 22,
I/§ 25, I/§ 28, I/§ 46, I/§ 61–62,
I/§ 68, I/§ 72, I/§ 75, I/§ 77,
I/§ 80, I/§ 82, I/§ 8 8, I/§ 94,
I/§ 97, I/§ 100, I/§ 103, I/§ 106,
I/§ 108, I/§ 116, I/§ 125, I/§ 129,
I/§ 131, III/11, III/18, III/63,
III/152–154, III/157–158,
Część I, III, E
III/167, E1, E6/1/2–3,
E6/1/4.2.36, E6/1/4.2.44,
E6/4/1, E6/4/3, E6/7/1–2,
E6/8/1, E6/9/2–3
sąsiednie I/§ 11.1, E2, E6/2/2,
E6/4/2
nadleśniczy I/§ 3, I/§ 7–8, I/§ 20,
I/§ 47, I/§ 77, I/§ 93, I/§ 106,
I/§ 126–128, E6/9/1
nalot I/§ 30–31, I/§ 77, III/167,
III/170–172
(zob. też siewki)
narada wstępna I/§ 17, I/§ 19–20,
I/§ 125, I/§ 126, I/§ 127–128
(zob. też KTG I)
nartostrady I/§ 109
i rekreacyjne)
nasiennictwo zob. genetyka leśna;
mapa /przeglądowa/nasiennictwa i selekcji; nasienniki,
przestoje i przedrosty; szkółki
leśne i zadrzewieniowe
nasienniki, przestoje i przedrosty
I/§ 28, I/§ 30, I/§ 31.16–17,
I/§ 32, I/§ 38, I/§ 42, I/§ 44–45,
I/§ 88, III/35
naturalna sukcesja zob. grunty
/przewidziane do naturalnej
sukcesji
nieużytki I/39, I/§ 45
numer inwentarzowy E6/1/4.1.1.1,
E6/4/2.2
numeracja oddziałów leśnych zob.
oddział leśny/numeracja
numeryczny model terenu E6/2/2,
E6/3/3.2.1–4
(zob. też linie/nieciągłości;
linie/szkieletowe; warstwice)
O
obiekty
badawcze I/§ 111
edukacji leśnej I/§ 79, I/§ 108–109,
I/§ 111
(zob. też edukacja ekologiczna; izby leśne)
inwentarzowe E6/2/2
inżynieryjne E6/1/3, E6/1/4.2.23
leśnej genetyki stosowanej
E6/1/3, E6/1/4.2.22
(zob. też genetyka leśna;
mapa/przeglądowa/nasiennictwa i selekcji)
łowieckie I/§ 107, E6/1/3,
E6/1/4.2.24
(zob. też gospodarka/łowiecka;
mapa/przeglądowa/gospodarki łowieckiej)
ochrony lasu E6/1/3, E6/1/4.2.21
/ochrony lasu i środowiska
leśnego; ochrona/lasu)
ochrony ppoż. E6/1/3, E6/1/4.2.27
lasu; ochrona/przeciwpożarowa lasu; pożary)
ochrony przyrody (przyrodnicze)
I/§ 29, E6/1/3, E6/1/4.2.20
/ochrony przyrody oraz
narodowej; ochrona/przyrody; przyroda; rośliny/chronione; użytki ekologiczne; walory lasu/przyrodnicze)
turystyczne i rekreacyjne I/§ 14,
I/§ 16, I/34, I/§ 79, I/§ 108–109,
I/§ 129, E6/1/3, E6/1/4.2.25
/zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego;
miejsca; nartostrady; obozowiska; ośrodki wypoczynkowe; parkingi leśne; plaże;
pola biwakowe i kempingowe;
25
Część I, III, E
ścieżki; szlaki/turystyczne;
turystyka i rekreacja; walory
lasu/rekreacyjne i turystyczne; wyciągi narciarskie; zagospodarowanie/turystyczne
i rekreacyjne)
obiekty bazy geometrycznej
(zob. też atrybuty w bazie
geometrycznej; baza danych
/geometryczna; mapa/numeryczna; system informacji
przestrzennej; warstwy/geometryczne)
liniowe E6/1/1, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.2, E6/1/4.1.1.5,
E6/1/4.1.1.7, E6/1/4.2.13,
E6/1/4.2.30–35, E6/3/2.1.2,
E6/3/2.2.2, E6/3/3.1.4, E6/4/2,
E6/5
(zob. też linie)
podstawowe E6/1/3,
E6/1/4.1.1.6, E6/1/4.1.2–11,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.5, E6/4/2,
E6/8/1
poligonowe (powierzchniowe)
E6/1/1, E6/1/3, E6/1/4.2.36–47,
E6/3/2.1.3, E6/3/2.2.3, E6/4/2,
E6/5/5
punktowe E6/1/1, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.1, E6/3/2.1.1,
E6/3/2.2.1, E6/4/2, E6/5
(zob. też punkty)
wieloczęściowe E6/4/2
wymiarowość E6/1/1, E6/1/4,
E6/3/3, E6/4/2
obiekty projektowane do objęcia
ochroną prawną I/§ 111.2.2
obozowiska I/§ 109
i rekreacyjne)
obrazy satelitarne zob. zdjęcia lotnicze i obrazy satelitarne
obrączki zob. podział powierzchniowy/znaki
26
obręb ewidencyjny I/§ 8.6, I/§ 16,
I/§ 22, I/§ 72, III/17, III/20–21,
E6/1/3, E6/1/4.1.1.6, E6/1/4.2.8
i budynków; mapa/ewidencyjna; mapa/numeryczna/ewidencyjna)
obręb leśny I/§ 1.7, I/§ 6, I/§ 8–9,
I/§ 22, I/§ 24–25, I/§ 46, I/§ 48,
I/§ 50, I/§ 58–60, I/§ 62, I/§ 65,
I/§ 68, I/§ 70–71, I/§ 73, I/§ 77,
I/§ 80, I/§ 82–84, I/§ 88, I/§ 94,
I/§ 98–100, I/§ 118, I/§ 127,
I/§ 129, I/§ 131, III/12–13,
III/15, III/18, III/54, III/57–58,
III/61, III/64, III/167, E6/1/3,
E6/1/4.2.4
obszary
cenne ze względów przyrodniczych i społecznych III/155
chronione I/§ 7, I/§ 10–11, I/§ 127
(zob. też mapa/przeglądowa/obszarów chronionych;
ochrona/przyrody)
chronionego krajobrazu I/§ 25.7,
I/§ 73, I/§ 111, III/21
(zob. też parki/krajobrazowe)
pozaleśne III/156
wypoczynkowe I/§ 109
obwody łowieckie I/§ 72, I/§
106–107, III/21, E6/1/3,
E6/1/4.2.44
(zob. też gospodarka/łowiecka; granice/obwodów łowieckich; mapa/przeglądowa/
gospodarki łowieckiej)
ocena stanu zob. stan lasu
ocena upraw zob. uprawy/ocena
upraw
ochrona
danych LMN E6/7/4, E6/9/1
gatunkowa I/§ 89, I/§ 111
i kształtowanie krajobrazu leśnego I/§ 46
Część I, III, E
lasu I/§ 1.12, I/§ 3, I/§ 46.15–17,
I/§ 75, I/§ 80–81, I/§ 97, I/§
101, I/§ 106, I/§ 127, I/§ 129,
E6/1/4.2.21
leśnego; metoda ogniskowo-kompleksowa; ogniska gradacyjne owadów; partie kontrolne do jesiennych poszukiwań szkodników sosny;
pędraczyska; szkodniki; szkody; Zespół Ochrony Lasu)
prawna I/§ 14
przeciwpożarowa lasu I/§ 1.12,
I/§ 3, I/§ 75, I/§ 97, I/§ 101,
I/§ 103, I/§ 127, I/§ 129, III/155
(zob. też kategoria zagrożenia
pożarowego; mapa/przeglądowa/ochrony przeciwpożarowej lasu; obiekty/ochrony
ppoż.; pasy/przeciwpożarowe; pożary; straż pożarna;
strefy/operacyjne działań
pożarowych; szkody/popożarowe; urządzenia przeciwpożarowe)
przyrody I/13, I/§ 3, I/§ 110,
I/§ 130, III/155–156, E6/1/4.2.20
(zob. też funkcje lasu/ochronne; mapa/przeglądowa/ochrony przyrody oraz obiektów
kultury i pamięci narodowej;
obiekty/ochrony przyrody;
obszary/chronione; organy
/ochrony przyrody; pomniki
przyrody; program ochrony
przyrody nadleśnictwa; przyroda; rezerwaty przyrody;
rośliny/chronione; równowaga ekologiczna; rzadkie gatunki roślin i zwierząt; stanowiska dokumentacyjne;
użytki ekologiczne; walory
lasu/przyrodnicze, wojewódzki konserwator przyrody)
środowiska I/§ 101, I/§ 130,
III/156
leśnego; środowisko przyrodnicze; zanieczyszczenia
lasu i środowiska przyrodniczego)
zasobów wodnych III/156
oczka wodne I/§ 14, I/§ 28
oczyszczanie linii zob. linie/oczyszczanie
odbiorcy drewna I/§ 116
odbiór leśnej mapy numerycznej
E6/4/3
kontrola danych geometrycznych
i opisowych E6/1/2, E6/3/1,
E6/3/2.3, E6/4
(zob. też aplikacje użytkowe/Kontrola LMN, standard LMN/Załącznik/nr 4.
Kontrola)
procedury kontrolne E6/1/2,
E6/3/1
odbiór prac urządzeniowych (terenowych, taksacyjnych) zob.
prace/urządzeniowe/odbiór
prac urządzeniowych
oddział leśny I/§ 8–9, I/§ 15–17,
I/§ 21–23, I/§ 46, I/§ 65–66,
I/§ 70, I/§ 84–85, I/§ 98, III/15,
III/18, III/21, III/40, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.2, E6/1/4.2.2,
E6/1/4.2.14
(zob. też granice/oddziałów)
numeracja I/§ 9.3, I/§ 66, I/§ 72,
I/§ 127
oznakowanie I/§ 127
powierzchnia I/§ 21, I/§ 66,
I/§ 68–69
odnowienia I/§ 3, I/§ 14, I/§ 24,
I/§ 27, I/§ 41, I/§ 46.10–14,
27
Część I, III, E
I/§ 80, I/§ 98, I/§ 100, I/§ 129,
III/44–46, III/54, III/63, III/173
(zob. też szkółki leśne i zadrzewieniowe; zalesienia)
naturalne I/§ 27, I/§ 31, I/§ 40,
I/§ 79, III/169–173
pod osłoną (podokapowe) I/§ 31,
I/§ 46.10–14, I/§ 91
sztuczne I/§ 27, I/§ 31, I/§ 40,
III/170
odrośla zob. drzewostan/odroślowy
ogniska gradacyjne owadów
I/§ 46.15, I/§ 101–102
(zob. też ochrona/lasu; owady
szkodliwe)
okiść I/§ 46.15, I/§ 101
(zob. też szkody/abiotyczne)
okres
gospodarczy I/§ 4 6.1, I/ § 112,
I/§ 123, I/§ 128–129
odnowienia I/§ 27, I/§ 41.1,
I/§ 46.5, I/§ 82–83, I/§ 90,
I/§ 127, III/44–45
(zob. też rębnia)
przebudowy I/§ 41.3, I/§ 46.5,
I/§ 83
uprzątnięcia I/§ 27, I/§ 41.2,
I/§ 46.5, I/§ 83, I/§ 92
(zob. też rębnia)
okres obowiązywania planu urządzania zob. plan urządzenia
lasu/okres obowiązywania
opady III/167, III/169
operator LMN E6/4/3, E6/9/1
opis gleby zob. gleby
opis ogólny zob. plan urządzenia
lasu/opis ogólny
opis taksacyjny lasu (drzewostanu)
I/§ 3, I/§ 6, I/§ 9, I/§ 13–14,
I/§ 16–17, I/§ 20–21, I/§ 22–23,
I/§ 25, I/§ 28, I/§ 30, I/§ 34, I/§ 41,
I/§ 43–46, I/§ 48–49, I/§ 56,
I/§ 71, I/§ 76, I/§ 83, I/§ 9 3,
I/§ 98, I/§ 110, I/§ 131, III/11,
28
III/14, III/16–17, III/23–26,
III/30, III/37, III/49, III/64,
III/162, E6/1/4.1.1.7,
E6/1/4.1.1.9, E6/3/3.1.4,
E6/9/3.1
(zob. też plan urządzenia lasu; wskazania gospodarcze)
aktualizacja I/§ 17, III/18, E6/7/2
karta drzewostanowa według
stanu SILP III/17, III/24, III/26
karta opisu taksacyjnego III/25,
III/37, III/55
wydruk opisu taksacyjnego III/17
opis typu siedliskowego lasu zob.
typ siedliskowy lasu
opisowa baza danych zob. baza danych/opisowa
oprawa planu urządzenia lasu zob.
plan urządzenia lasu/forma
i oprawa
oprogramowanie i sprzęt
E6/1/2.1.2, E6/8/1, E6/9/1,
E6/9/2, E6/9/3.1
optymalizacja rozplanowania cięć
użytkowania rębnego zob. etat
cięć użytkowania głównego
organizacje społeczne zob. społeczność lokalna
organy
administracji rządowej I/§ 130,
E6/2/1
(zob. też gmina; obręb ewidencyjny; powiat; województwo)
instytucji i organizacji społecznych I/§ 130
(zob. też społeczność lokalna)
ochrony przyrody I/§ 25
(zob. też ochrona/przyrody;
wojewódzki konserwator
przyrody)
parków krajobrazowych I/§ 130
(zob. też parki/krajobrazowe)
parków narodowych I/§ 130
Część I, III, E
(zob. też parki/narodowe)
samorządowe I/§ 108, I/§ 130,
III/151–152, III/155,
III/156–157, E6/2/1
(zob. też społeczność lokalna;
starosta)
orientacyjny etat cięć użytkowania
przedrębnego zob. etat cięć
użytkowania głównego/orientacyjny przedrębny
orientacyjny skład gatunkowy
upraw zob. skład gatunkowy
/upraw
ortofotomapa I/§ 47, E6/2/2
(zob. też teledetekcja i fotogrametria; zdjęcia lotnicze
i obrazy satelitarne)
osnowa geodezyjna zob. graniczniki
i osnowa
osobliwości
przyrodnicze i kulturowe I/§ 29,
I/§ 44–45, I/§ 73, III/24, III/27,
III/35, E6/1/3, E6/1/4.1.1.4,
E6/1/4.1.1.11, E6/1/4.2.29,
E6/1/4.2.46, E6/3/2.1.1,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.11
turystyczne I/§ 109
/turystyczno-rekreacyjne;
turystyka i rekreacja; walory
lasu/rekreacyjne i turystyczne)
ostęp I/§ 9, I/§ 78, I/§ 80, I/§ 84,
I/§ 91, I/§ 98, E6/1/3,
E6/1/4.2.17
(zob. też jednostki kontrolne
ładu przestrzennego;
kierunek/cięć; ład czasowo-przestrzenny)
przejściowy I/§ 85, I/§ 98
stały I/§ 98
ostoje zwierząt I/§ 25–26, I/§ 82.7,
I/§ 89.1, I/§ 107
(zob. też zwierzęta chronione)
ośrodki dokumentacji geodezyjnej
i kartograficznej E6/8/2
i budynków; państwowy zasób geodezyjny)
ośrodki edukacji przyrodniczej zob.
obiekty/edukacji leśnej
ośrodki hodowli zwierzyny I/§ 72
(zob. też zwierzyna)
ośrodki wypoczynkowe I/§ 26, I/§ 73
i rekreacyjne)
otuliny I/§ 26, I/§ 80, I/§ 98
parków narodowych zob. parki/otuliny parków
rezerwatów przyrody zob. rezerwaty przyrody/otuliny
owady szkodliwe I/§ 39, I/§ 77,
I/§ 101–102
(zob. też ogniska gradacyjne
owadów; szkodniki; szkody
/od owadów)
oznaczenia podziału powierzchniowego zob. podział powierzchniowy/oznaczanie podziału
powierzchniowego
oznakowanie terenów leśnych
I/§ 103
P
palność terenów leśnych I/§ 104
(zob. też pożary)
Państwowe Gospodarstwo Leśne
Lasy Państwowe I/12, I/§ 76,
I/§ 98, I/§ 116, I/§ 130, III/63,
III/153, III/167–168, III/170,
III/172, E1, E6/7/1, E6/7/4
(zob. też siedziby jednostek
Lasów Państwowych)
państwowy zasób geodezyjny I/§ 8
(zob. też ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej)
29
Część I, III, E
parki
krajobrazowe I/§ 10, I/§ 25.7,
I/§ 73, I/§ 76, I/§ 111
(zob. też obszary/chronionego krajobrazu; organy/parków
krajobrazowych, wojewódzki
konserwator przyrody)
narodowe I/§ 73
(zob. też organy/parków
narodowych)
otuliny parków I/§ 10, I/§ 73,
I/§ 111
parkingi leśne I/§ 14, I/§ 16, I/34,
I/§ 79, I/§ 103
i rekreacyjne)
partie kontrolne do jesiennych
poszukiwań szkodników sosny
I/§ 102
pasy
przeciwpożarowe I/§ 16, I/§ 88,
I/§ 103–104, E3
(zob. też ochrona/przeciwpożarowa lasu; pożary)
zaporowe I/§ 106
(zob. też gospodarka
/łowiecka)
zrębowe E6/1/4.1.1.9
(zob. też działka/zrębowa;
powierzchnia/manipulacyjna)
paśniki zob. obiekty/łowieckie
penetracja lasu przez ludzi I/§ 101,
III/156
pędraczyska I/§ 46
pielęgnacja I/§ 80, I/§ 129
(zob. też wskazania gospodarcze)
gleby I/§ 46
(zob. też melioracje leśne
/agrotechniczne)
upraw i młodników I/§ 3, I/§ 100
30
(zob. też czyszczenia; młodniki; uprawy/pielęgnowanie)
pierśnica zob. elementy taksacyjne
/pierśnica
piętro I/§ 27, I/§ 31, I/§ 35,
I/§ 37–38
(zob. też drzewostan/budowa
piętrowa)
dolne I/§ 27, I/§ 46
górne I/§ 27, I/§ 40
pilność czynności (zabiegu) I/§ 46.7,
III/26
(zob. też czyszczenia; trzebieże; wskazania gospodarcze)
plan ochrony rezerwatu zob. rezerwaty przyrody/plan ochrony
plan urządzenia lasu I/11–12,
I /§ 2–3, I/§ 4, I/§ 8, I/§ 14,
I/§ 40–41, I/§ 43, I/§ 67–68,
I/§ 74–75, I/§ 80–81, I/§ 94,
I/§ 96–98, I/§ 108, I/§ 110,
I/§ 116, I/§ 123, I/§ 131–132,
III/153–155, III/157, III/159,
III/161–162, E1, E3,
E6/1/4.1.1.9
(zob. też opis taksacyjny lasu;
planowanie urządzeniowe;
prace/urządzeniowe)
analiza gospodarki leśnej
w minionym okresie I/§ 1.16,
I/§ 3, I/§ 77, I/§ 106, I/§ 112,
I/§ 128–129
(zob. też KTG II/referat
nadleśniczego; plan urządzenia lasu/poprzedni plan;
ubiegły okres gospodarczy)
aneks I/§ 5, I/§ 96
część planistyczna I/§ 3,
I/§ 100–101, I/§ 105, I/§ 108
dane inwentaryzacyjne (taksacyjne)
I/§ 3, I/§ 74, I/§ 76, I/§ 126,
I/§ 128, III/39
dane uzupełniające I/§ 6
decyzja o zatwierdzeniu I/§ 96
Część I, III, E
dokładność opracowań urządzeniowych III/160
ewidencjonowanie i przechowywanie I/§ 132
forma i oprawa I/§ 20, I/§ 98,
I/§ 124, I/§ 131
okres obowiązywania I/§ 4–5,
I/§ 43, I/§46.1, I/§ 89, I/§ 91–95,
I/§ 129, III/19, E6/9/1
(zob. też ubiegły okres
gospodarczy)
opis ogólny (elaborat) I/§ 1.16,
I/§ 3, I/§ 6, I/§ 46.17, I/§ 62,
I/§ 68, I/§ 78, I/§ 97–98,
I/§ 100–101, I/§ 105, I/§ 110,
I/§ 112–124, I/§ 127, I/§ 129,
I/§ 131
rozdz. 1. Ogólna charakterystyka
lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz pozostałych gruntów i nieruchomości będących w zarządzie
nadleśnictwa I/§ 112, I/§ 113,
I/§ 114–117
rozdz. 2. Wyniki analizy gospodarki leśnej w minionym
okresie I/§ 112, I/§ 119
rozdz. 3. Opis przyjętych zasad
określania zadań gospodarczych dla nadleśnictwa
I/§ 112, I/§ 120
rozdz. 4. Opisanie i zestawienie
zadań wynikających z planu
urządzenia lasu I/§ 112
rozdz. 5. Program ochrony
przyrody I/§ 112, I/§ 122
rozdz. 6. Prognoza stanu zasobów drzewnych na koniec
okresu gospodarczego
I/§ 112, I/§ 123
rozdz. 7. Podsumowanie prac
urządzeniowych I/§ 112
oprawa zob. plan urządzenia lasu/forma i oprawa
poprzedni plan I/§ 8.7, I/§ 10–11,
I/§ 17, I/§ 20, I/§ 23, I/§ 32,
I/§ 40, I/§ 64, I/§ 67, I/§ 76–77,
I/§ 83–84, I/§ 118, III/28
(zob. też plan urządzenia lasu
/analiza gospodarki leśnej
w minionym okresie; ubiegły okres gospodarczy)
projekt zob. projekt planu urządzenia lasu
wytyczne III/153
zatwierdzenie planu I/§ 125,
I/§ 131
wniosek o zatwierdzenie planu
I/§ 131, III/154
plan zagospodarowania drzewostanów nasiennych i zachowawczych I/§ 89
(zob. też drzewostan/nasienny; drzewostan/zachowawczy)
plan zalesień zob. zalesienia
planowanie hodowlane zob. hodowla lasu
planowanie przestrzenne zob.
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
planowanie urządzeniowe I/13,
I/§ 10, I/§ 25, I/§ 81, III/157
(zob. też plan urządzenia lasu)
plantacje I/§ 45
drzew I/§ 14.8, I/§ 16, I/34, I/§ 40,
choinek I/§ 14, I/§ 16, I/34, I/§ 44,
I/§ 105
/uboczne)
krzewów I/§ 14, I/§ 16, I/§ 44
leśnych gatunków szybko rosnących I/§ 14, I/34
nasienne I/§ 14, I/34
plantacyjne uprawy nasienne I/§ 14,
I/§ 127
plany łowieckie I/§ 106
roczne I/§ 106
plaże I/§ 109
31
Część I, III, E
i rekreacyjne)
płaty roślinności I/§ 14, I/§ 29,
III/35
płazowiny I/§ 14.8.2. b, I/§ 16, I/34,
I/§ 38, I/§ 42, I/§ 44, I/§ 71,
I/§ 88, III/54
(zob. też halizny; zadrzewienia)
pochodzenie drzewostanu zob.
drzewostan/pochodzenie
podklasy wieku zob. klasy i podklasy
wieku
podkład geodezyjny leśnej mapy
numerycznej zob. mapa/numeryczna/podkład geodezyjny
podkład topograficzny zob. mapa
/numeryczna/podkład topograficzny
podkład urządzeniowy leśnej mapy
numerycznej zob. mapa/numeryczna/podkład urządzeniowy
pododdział zob. wyłączenia taksacyjne/pododdziały
podrost I/§ 27, I/§ 30–31, I/§ 40,
I/§ 77, III/172
(zob. też drzewostan/w klasie
odnowienia; miąższość/podrostu; młode pokolenie)
podsadzenia I/§ 30–31, I/§ 46.10,
I/§ 85, I/§ 100, I/§ 129
pod okapem I/§ 46
podsiewy I/§ 31
podstawy urządzania lasu zob. cele,
zadania i podstawy urządzania
lasu
podsystem LAS zob. SILP-LAS
podszyt I/§ 27, I/§ 30, I/§ 31.15,
I/§ 44, I/§ 46.10, I/§ 77, III/168
(zob. też wprowadzanie podszytów)
podtyp gleby zob. gleby/podtyp
podział administracyjny I/§ 16,
E6/9/3.1
32
(zob. też adres administracyjny)
podział gospodarczy I/12
podział powierzchniowy I/§ 9,
I/§ 47, I/§ 72
oznaczanie podziału powierzchniowego I/§ 9
znaki I/§ 9, I/§ 17
podziałka azymutalna I/§ 104
lasu)
pokrywa runa zob. runo leśne
pola biwakowe i kempingowe
I/§ 104, I/§ 109
i rekreacyjne)
polany i łąki śródleśne I/§ 14,
I/§ 106
poletka łowieckie I/§ 14, I/§ 16,
I/34, I/§ 28, I/§ 106–107
(zob. też gospodarka/łowiecka)
poligon zob. obiekty bazy geometrycznej/poligonowe
poligony wojskowe I/§ 103
polityka leśna państwa I/11–12
położenie zob. teren/położenie
pomiar I/§ 28, I/§ 132, III/17,
E6/8/2
(zob. też szkic pomiarowy)
bezpośredni I/§ 18
geodezyjny I/§ 18, E6/8/2
miąższości zob. miąższość/kontrola pomiaru miąższości
na powierzchniach kołowych
I/§ 54, I/§ 61, III/37–38
(zob. też elementy taksacyjne; powierzchnie próbne
/kołowe; szkic/pomiarowy)
kontrola III/60–61
próby pomiarowe I/§ 48,
I/§ 50–53
zespół kontroli pomiaru miąższości I/§ 61, I/§ 62
Część I, III, E
uzupełniający I/§ 18, I/§ 47
zasobów drzewnych I/12, I/§ 42
pomniki przyrody I/§ 25.7, I/§ 29,
I/§ 73, I/§ 111, III/35
rezerwaty przyrody; rośliny
/chronione; rzadkie
gatunki roślin i zwierząt)
poprawki i uzupełnienia I/§ 32,
I/§ 46.10, I/§ 77, I/§ 100, I/§ 129
poprzedni plan zob. plan urządzenia lasu/poprzedni plan
populacja zwierząt łownych zob.
zwierzyna/łowna
postęp prac urządzeniowych zob.
prace/urządzeniowe/postęp
prac
posusz I/§ 34
poszerzanie linii zob. linie/poszerzanie
potencjał produkcyjny drzewostanów i siedlisk III/35, III/65–66
potoki I/§ 69, I /§ 86, E6/1/4.1.1.5
(zob. też cieki wodne; grunty
/pod wodami; rzeki; stosunki
wodne)
zabudowa potoków I/§ 45, I/§ 108
potrzeby hodowlane zob. hodowla
lasu
powiat I/§ 8.6, I/§ 22, I/§ 72,
III/157, E6/1/3, E6/1/4.2.10
(zob. też organy/administracji rządowej; organy/samorządowe)
powierzchnia III/17
geodezyjna I/§ 67
grupa rodzajów powierzchni zob.
użytki gruntowe (rolne) /grupy
rodzajów powierzchni
leśna niezalesiona zob. grunty leśne niezalesione
leśna zalesiona zob. grunty leśne
zalesione
linii I/§ 9
(zob. też linie)
manipulacyjna I/§ 37, I/§ 46.4,
I/§ 46.7, III/19
(zob. też działka/zrębowa,
pasy/zrębowe)
nie stanowiąca wyłączenia, nie
tworząca wydzielania I/§ 28,
III/24, III/35, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.7, E6/1/4.2.43,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.7, E6/8/2
(zob. też gniazda; kępy; luki;
przerzedzenia; szczegóły/
sytuacji wewnętrznej)
oddziału I/§ 14
przekroju pierśnicowego I/§ 62
(zob. też elementy taksacyjne/pierśnica)
użytków gruntowych zob. użytki
gruntowe/powierzchnia użytków gruntowych
wyłączenia taksacyjnego (wydzielenia) I/§ 14, I/§ 66, I/§ 67–68,
III/18–20, E6/1/4.1.1.9
zredukowana I/§ 46.10, I/§ 77,
III/26, III/36
powierzchnie badawcze i doświadczalne I/§ 16, I/§ 82.7, I/§ 89:
I/§ 111
powierzchnie leśne niezalesione
zob. grunty/leśne/niezalesione
powierzchnie leśne zalesione zob.
grunty/leśne/zalesione
powierzchnie próbne
kołowe I/12, I/§ 20, I/§ 54,
I/§ 55, I/§ 56, I/§ 60–62,
III/11–12, III/14–16, III/18,
III/20, III/23, III/26, III/38,
III/48, III/50–53, III/57–58,
III/61
(zob. też miąższość/powierzchni próbnej; pomiar/na powierzchniach kołowych)
koncentryczne III/38
kontrola III/61, III/62–63
33
Część I, III, E
lokalizacja III/52, III/57
losowanie III/37, III/58, III/61
relaskopowe I/§ 42, I/§ 47–48
powódź I/§ 101–102
(zob. też klęski żywiołowe;
szkody/abiotyczne)
powszechna ewidencja gruntów
zob. ewidencja gruntów i budynków
pozyskanie drewna I/§ 116, III/156
(zob. też drewno; szlaki
/zrywkowe; ścinka; tartaki;
transport drewna; zakłady;
zrywka)
pożary I/§ 39, I/§ 46.15, I/§ 102,
I/§ 116, E3, E6/9/3.1
(zob. też kategoria zagrożenia pożarowego; mapa/przeglądowa/ochrony przeciwpożarowej lasu; obiekty
/ochrony ppoż.; ochrona
/przeciwpożarowa lasu; palność terenów leśnych; pasy
/przeciwpożarowe; straż
pożarna; strefy/operacyjne
działań pożarowych; szkody
/popożarowe; urządzenia
przeciwpożarowe)
prace
przygotowawcze I/§ 6–12,
I/§ 126
taksacyjne zob. taksacja lasu
urządzeniowe I/§ 64, I/§ 112,
I/§ 125, III/159–160, E6/9/1
(zob. też plan urządzenia
lasu)
kontrola zob. kontrola prac
urządzeniowych
odbiór prac urządzeniowych
I/§ 8.9, I/§ 26, I/§ 125,
I/§ 127, III/159, III/162
postęp prac III/161
terenowe I/§ 127
wstępne I/§ 126
34
siedliskowe I/§ 3, I/§ 7, I/§ 12,
I/§ 23, I/§ 124, III/161,
E6/1/4.2.19
(zob. też kontrola prac urządzeniowych; siedliska leśne)
procedury kontrolne odbioru mapy
numerycznej zob. odbiór leśnej
mapy numerycznej/kontrola
danych geometrycznych i opisowych/procedury kontrolne
program ochrony przyrody nadleśnictwa I/§ 1.16, I/§ 3.4, I/§ 20,
I/§ 75–77, I/§ 79–80, I/§ 110,
I/§ 112, I/§ 127, I/§ 129, I/§ 131,
III/154, III/156–157, III/162,
E6/2/2
mapa/przeglądowa/ochrony
organy/ochrony przyrody;
przyroda; walory lasu/
przyrodnicze)
program TAKSATOR I/§ 10, I/§ 22–23,
I/§ 25.9, I/§ 28–29, I/§ 31.14,
I/§ 43, I/§ 57, III/11–66
bazy danych III/12–13, III/18,
III/39, III/45, III/55, III/58,
III/59, III/61
(zob. też baza danych
/opisowa; tabele systemu
LAS)
eksport danych do SILP III/22,
III/59
grupy powierzchni III/21
import danych III/17, III/37,
III/57
adresów leśnych III/18, III/20
działek ewidencyjnych
III/20–21
grup powierzchni (SET) III/21
opisu taksacyjnego III/18,
III/60
powierzchni próbnych III/21,
III/60
Część I, III, E
karta dokumentu źródłowego
opisu taksacyjnego III/23–25,
III/28, III/37, III/39–40, III/46
karta powierzchni próbnych
III/38
klawisze, skróty klawiszowe
III/25, III/27, III/36
kody III/24–25
komunikaty III/26
kontrola (logiczna, poprawności,
zbiorowa) III/15, III/22–23,
III/26, III/40, III/49–50
lista wydzieleń III/25
lokalizacja plików III/12
menu III/13, III/25
Plik III/13
Dane III/13, III/14, III/22
Operacje III/13, III/15, III/18,
III/48, III/55, III/61–62
Raporty III/13, III/16,
III/17–18, III/26, III/50,
III/55–57, III/58, III/61,
III/65
Baza danych III/13, III/16
Pomoc III/13
ODBC (ang. Open Database Conectivity) III/12, III/17
okno błędów III/23
ostrzeżenia III/21
SILP (system informatyczny Lasów Państwowych) III/11–13,
III/16, III/18, III/20–22, III/24,
III/50, III/57
(zob. też baza danych/opisowa, SILP-LAS)
skróty klawiszowe zob. program
TAKSATOR/klawisze, skróty
klawiszowe
słownik III/13
tabele i zestawienia III/36
(zob. też tabele systemu
LAS; zestawienia zbiorcze)
Opis drzewostanu III/26, III/34
Opis powierzchni próbnej
III/37
Opis siedliska III/33
Opis taksacyjny III/23–37
Opis wydzielenia III/33
terminologia programu III/12
uruchamianie III/12
ustalenia KTG III/14, III/43–44,
III/54–55, III/63
(zob. też KTG I)
użytkownik (operator) III/12,
III/21, III/34, III/40, III/59
wydruk III/25–26, III/38, III/58,
III/61, III/65
prognoza stanu zasobów drzewnych
na koniec okresu gospodarczego I/§ 112
programy symulacyjne rozwoju
zasobów drzewnych (prognostyczne) I/§ 123, I/§ 129
projekt planu urządzenia lasu
I/§ 130–131, III/153–154
ogłoszenie przetargu I/§ 125
przetarg I/§ 125–126
specyfikacja istotnych warunków
zamówienia I/§ 126, III/160
umowa I/§ 125, I/§ 131, III/160
wykonawca zob. wykonawca
planu urządzenia lasu
wyłożenie zob. konsultowanie
planu urządzenia lasu
zamawiający zob. dyrektor
regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych
projektowane rezerwaty przyrody
zob. rezerwaty przyrody/projektowane
próby pomiarowe zob. pomiar/na
powierzchniach kołowych/próby pomiarowe
próchnica III/171–172
(zob. też ścioła; ściółka)
przebarwienia chorobliwe I/§ 39
35
Część I, III, E
przebudowa drzewostanów I/12,
I/§ 24, I/§ 27, I/§ 39, I/§ 40.6,
I/§ 46.5, I/§ 80–81, I/§ 99,
I/§ 127
(zob. też drzewostan; skład
gatunkowy/drzewostanów)
przedplon I/§ 31
przedrosty zob. nasienniki, przestoje i przedrosty
przeglądarka internetowa LMN
zob. aplikacje użytkowe/przeglądarka internetowa LMN
przeglądarki LMN zob. aplikacje
użytkowe/przeglądarki LMN
przemysł zob. szkody/przemysłowe
przepisy prawne I/§ 128–129
przepusty zob. urządzenia melioracji wodnych
przerzedzenia I/§ 28
przestoje zob. nasienniki, przestoje
i przedrosty
przesunięcie opisów zob. wektory
przesunięcia opisów
przetarg w sprawie wykonania projektu planu urządzenia lasu
zob. projekt planu urządzenia
lasu /przetarg
przydatność hodowlana upraw zob.
jakość drzewostanu/hodowlana
/przydatność hodowlana upraw
przymrozki I/§ 101, III/173
przyroda I/§ 3, I/§ 38, I/§ 82, I/§ 110
/ochrony przyrody oraz
narodowej; obiekty/ochrony
program ochrony przyrody
nadleśnictwa; rezerwaty
przyrody; walory lasu/
przyrodnicze)
36
przyrost I/§ 95
bieżący I/§ 95, III/19, I/§ 118
spodziewany I/§ 43, I/§ 93–94,
I/§ 123, I/§ 129
(zob. też współczynnik przeliczeniowy „K”)
tablicowy I/§ 43, I/§ 118
uzyskany I/§ 94
zredukowany I/§ 43, I/§ 118
przyszły okres gospodarczy zob.
okres/gospodarczy
punkty
(zob. też obiekty bazy geometrycznej/punktowe; warstwy
/geometryczne/punktowe)
czerpania wody I/§ 103–104
łączności alarmowej I§ 104
o znanej wysokości (w SLMN)
E6/1/3.2.1, E6/1/4.2.28,
E6/2/2.2, E6/3/2.2.1, E6/3/3.2.3
obserwacyjne zob. dostrzegalnie
przeciwpożarowe
osnowy geodezyjnej zob. graniczniki i osnowa
telefoniczne I/§ 104
widokowe zob. miejsca/widokowe
R
regiel dolny I/§ 23
region
kraju I/§ 116
nasienny III/21, E6/2/2
regionalna dyrekcja Lasów Państwowych (RDLP) I/§ 22,
I/§ 61, I/§ 104, I/§ 125, I/§ 131,
III/18, III/159, III/162
archiwum I/§ 18, I/§ 76, I/§ 125,
I/§ 131
regresja (zob. też taksator)
równania regresji I/§ 37, I/§ 42,
I/§ 48, I/§ 60, III/32
współczynniki regresji III/16,
III/54, III/58
Część I, III, E
wyniki regresji III/58
regulacja użytkowania rębnego
zob. użytkowanie lasu/rębne
/regulacja użytkowania rębnego
rejestr gruntów nadleśnictwa
I/§ 8.8, I/§ 10, I/§ 14, I/§ 22
(zob. też grunty; użytki
gruntowe)
baza opisowa rejestru gruntów E3
wykaz gruntów Lasów Państwowych I/§ 22, I/34
wypisy I/§ 8
rejestr zabytków I/§ 25.7, I/§ 73,
I/§ 111
rejestrator danych I/§ 21, III/11
rekomendacja dyrektora generalnego Lasów Państwowych
E6/5, E6/9/1, E6/9/3.2
rekreacja zob. turystyka i rekreacja
rekultywacja terenów zdewastowanych I/§ 127
(zob. też grunty/zrekultywowane; teren/zdewastowany)
relaskopowe powierzchnie próbne
zob. powierzchnie próbne
/relaskopowe
rezerwaty przyrody I/§ 10, I/§ 16,
I/§ 26, I/§ 67, I/§ 79, I/§ 82.7,
I/§ 89, I/§ 98, I/§ 109, I/§ 111,
I/§ 129
/ochronne; lasy/rezerwatowe;
ochrona/przyrody; pomniki
przyrody; przyroda, rośliny
/chronione; rzadkie gatunki
roślin i zwierząt)
granice I/§ 71, I/§ 73
otuliny I/§ 73, I/§ 82.7, I/§ 111
plan ochrony I/§ 25.4–5, I/§ 67,
I/§ 76, I/§ 89, I/§ 111
projektowane I/§ 26.4, I/§ 73,
I/§ 82.7, I/§ 89
rozporządzenie o utworzeniu
I/§ 25.5–6, I/§ 67
wskazania ochronne I/§ 25
rębnia I/§ 41, I/§ 46, I/§ 98,
I/§ 129
(zob. też etat cięć użytkowania
głównego; okres/odnowienia;
okres/uprzątnięcia; użytki
główne/rębne; użytkowanie
lasu/rębne)
częściowa I/§ 46, I/§ 82
gniazdowa I/§ 14, I/§ 27, I/§ 46,
I/§ 82.10, I/§ 86
przerębowa I/§ 82.10–11, I/§ 84,
I/§ 86
stopniowa I/§ 27, I/§ 46, I/§ 82.10,
I/§ 84, I/§ 86
złożona I/§ 27–28, I/§ 41, I/§ 46,
I/§ 84, III/36
zupełna I/§ 82.9, I/§ 84–85,
I/§ 98, III/36–37, III/54
(zob. też zrąb)
roboty urządzeniowe zob. prace
/urządzeniowe
rodzaj powierzchni zob. użytki
gruntowe/grupy rodzajów
powierzchni
rodzaj użytków gruntowych (rolnych)
zob. użytki gruntowe/rodzaj
użytku
rośliny
chronione I/§ 29, I/§ 111
(zob. też obiekty/ochrony
pomniki przyrody; rezerwaty
przyrody; rzadkie gatunki
roślin i zwierząt)
lecznicze I/§ 105
/uboczne)
przemysłowe I/§ 105
/uboczne)
rowy melioracyjne I/§ 14,
I/§ 16, I/§ 66, I/§ 69,
E6/1/4.1.1.5
37
Część I, III, E
/wodne; urządzenia melioracji wodnych)
rozmieszczenie opisów na mapie
zob. wektory przesunięcia
opisów
rozporządzenia w sprawie utworzenia
rezerwatu zob. rezerwaty przyrody/rozporządzenie o utworzeniu
rozręby I/§ 84, I/§ 85, I/§ 98
(zob. też wręby)
równania regresji zob. regresja
/równania regresji
równowaga ekologiczna I/§ 80
(zob. też edukacja ekologiczna;
korytarze ekologiczne;
ochrona/przyrody)
różnorodność biologiczna I/§ 28,
I/§ 79, I/§ 110
runo leśne I/§ 23.8, I/§ 101, I/§ 105,
III/35, III/156, III/161,
III/169–173, E6/1/4.2.19
rurociągi I/§ 16, I/§ 72
rys historyczny nadleśnictwa
I/§ 113, I/§ 114
rzadkie gatunki roślin i zwierząt
I/§ 111
pomniki przyrody; rezerwaty
przyrody, rośliny/chronione;
zwierzęta chronione)
rzeki I/§ 72, I/§ 84, E6/1/4.1.1.5
/pod wodami; potoki; stosunki
wodne)
rzeźba terenu zob. teren/rzeźba
S
sadzenie zob. drzewostan/pochodzenie
sadzonki I/§ 32
(zob. też siewki; szkółki leśne
i zadrzewieniowe)
38
samorząd zob. organy/samorządowe
samosiew zob. drzewostan/pochodzenie
sąsiednie nadleśnictwo zob. nadleśnictwo/sąsiednie
siatka
geograficzna I/§ 104
(zob. też mapa/numeryczna;
współrzędne/geograficzne)
kwadratów (pomiarowa)
I/§ 20.3. b, I/§ 53, III/52,
III/57, E6/9/3.1
siedliska leśne I/§ 1.1, I/§ 31, I/§ 40,
I/§ 44, I/§ 70, I/§ 79, I/§ 127,
III/24, III/33, III/161, III/169,
E6/1/3, E6/1/4.1.1.8,
E6/1/4.2.16, E6/1/4.2.40,
E6/3/2.1.3, E6/3/3.1.9
(zob. też prace/siedliskowe;
typ lasu; typ siedliskowy lasu;
typologiczne powierzchnie
siedliskowe)
bagienne I/§ 14.8, I/§ 82.7
borowe III/170, III/173
dostosowanie składu gatunkowego do siedliska I/§ 38.4
(zob. też skład gatunkowy/
zgodność z siedliskiem)
klasyfikacja gleb i siedlisk I/§ 7
lasowe zob. lasy
łęgowe I/§ 82.7
mikrosiedliska I/§ 24, I/§ 80
możliwości produkcyjne I/§ 25,
I/§ 80, I/§ 82.2, I/§ 117
stan siedliska I/§ 23.4, I/§ 24
stopień uwilgotnienia I/§ 23–24,
III/43–44
typ siedliskowy zob. typ siedliskowy lasu
wyróżnianie i kartowanie I/12,
I/§ 7, I/§ 12
zdegradowane III/43–44
zniekształcone I/§ 80
Część I, III, E
żyzność siedliska I/§ 83.3,
III/169–170
siedziby jednostek Lasów Państwowych I/§ 72, I/§ 108,
I/§ 114, III/157, E6/1/4.1.1.1,
E6/7/1
(zob. też Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe)
siewki III/169, III/171–172
(zob. też nalot; sadzonki;
szkółki leśne i zadrzewieniowe)
SILP-LAS, podsystem LAS, system
LAS I/12, I/§ 9, I/§ 17, I/§ 19–22,
I/§ 31.1, I/§ 49, I/§ 56, I/§ 64,
I/§ 67, I/§ 76, I/§ 94, I/§ 116,
I/§ 123, I/§ 125, I/§ 131,
I/§ 133, III/29–32, III/38, E1,
E6/1/1, E6/1/4.1.1.1,
E6/1/4.1.1.7, E6/1/4.2.29,
E6/2/2, E6/3/3.1.6, E6/4/2.2,
E6/7/1–2, E6/8/1, E6/9/3.1
/opisowa; program TAKSATOR/SILP; tabele systemu
LAS)
skala map zob. mapa/skala map
skład gatunkowy I/§ 15, I/§ 27–28,
I/§ 31–32, I/§ 40, I/§ 50, I/§ 80,
I/§ 82
(zob. też elementy taksacyjne; gatunki; warstwy/gatunkowo-wiekowe)
drzewostanów I/§ 24, I/§ 31,
III/54, III/64
(zob. też drzewostan;
mapa/przeglądowa/drzewostanów; miąższość/drzewostanu)
udział powierzchniowy I/§ 31.2
upraw I/§ 24, I/§ 38, I/§ 40,
I/§ 46.13, I/§ 106, I/§ 115,
I/§ 127
(zob. też gospodarczy typ
drzewostanu; uprawy)
zgodność z GTD I/§ 24, I/§ 40
(zob. też gospodarczy typ
drzewostanu)
zgodność z siedliskiem I/12,
I/§ 24, I/§ 40, I/§ 83, III/54
(zob. też siedliska leśne/dostosowanie składu gatunkowego
do siedliska)
składy i składnice drewna zob. zakłady
/składy i składnice drewna
składy odnowieniowe zob. odnowienia
słownik obiektów geometrycznych
/nr 6. Słownik
spałowanie I/§ 38, I/§ 101, I/§ 106
(zob. też szkody/od zwierzyny;
wydeptywanie upraw; zgryzanie)
spodziewany przyrost zob. przyrost
/spodziewany
społeczność lokalna I/§ 79, I/§ 81,
III/151, III/153, III/155–157
(zob. też organy/samorządowe; organy/instytucji i organizacji społecznych)
sposób zagospodarowania zob.
rębnia
sprzęt gaśniczy zob. urządzenia
przeciwpożarowe
sprzęt komputerowy zob. oprogramowanie i sprzęt
stacje meteorologiczne I/§ 104
(zob. też klimat)
stadia rozwojowe drzewostanu zob.
drzewostan/stadia rozwojowe
stałe krzywe wysokości zob. elementy taksacyjne/wysokość drzewa
/stałe krzywe wysokości
stan hodowlany drzewostanów zob.
drzewostan/stan hodowlany
stan lasu I/§ 4, I/§ 6, I/§ 77, I/§ 95,
I/§ 101, I/§ 113, I/§ 128
39
Część I, III, E
ocena stanu I/§ 1.1, I/§ 101
zdrowotny i sanitarny I/§ 24,
I/§ 77, I/§ 83, I/§ 89, I/§ 92
stan posiadania nadleśnictwa
I/§ 8, I/§ 11.1, I/§ 14, I/§ 17,
I/§ 20, I/§ 64, I/§ 77, I/§ 114,
I/§ 125–126, I/§ 129,
E6/1/4.1.1.1, E6/1/4.1.1.10,
E6/1/4.2.15, E6/8/1
stan siedliska zob. siedliska leśne/
stan siedliska
standard LMN I/§ 8.5,8, I/§ 63–65,
I/§ 70, I/§ 98, I/§ 102, I/§ 104,
I/§ 107, I/§ 109, E1, E4,
E6/1/2, E6/3/1, E6/9/1,
E6/9/3.1
(zob. też mapa/numeryczna;
system informacji przestrzennej)
Załącznik/nr 1. Struktura E1,
E3, E5, E6/1, E6/3/3.1, E6/4/2
Załącznik/nr 2. Źródła E1, E2,
E3, E6/2
(zob. też dokumenty źródłowe)
Załącznik/nr 3. Dane przekazywane E1, E3, E5, E6/3, E6/4/2
Załącznik/nr 4. Kontrola I/§ 131,
E1, E2, E6/2/2, E6/3/1, E6/4,
E6/8/3, E6/9/2
(zob. też aplikacje użytkowe/Kontrola LMN; odbiór
leśnej mapy numerycznej/kontrola danych geometrycznych i opisowych)
Załącznik/nr 5. Legenda I/§
71–73, I/§ 111, E1, E3, E6/5
(zob. też kolory i desenie na
mapie, legenda LMN, symbole obiektów mapy numerycznej, wektory przesunięcia opisów)
Załącznik/nr 6. Słownik I/§ 66,
E1, E3, E6/1/4.1.1.1,
40
E6/1/4.1.1.3, E6/1/4.2.20–27,
E6/1/4.2.30, E6/1/4.2.33–35,
E6/1/4.2.39, E6/1/4.2.47,
E6/4/2, E6/5, E6/6
Załącznik/nr 7. Archiwizacja E1,
E6/7, E6/8/1, E6/9/2
Załącznik/nr 8. Aktualizacja E1,
E6/8, E6/9/2
(zob. też aktualizacja leśnej
mapy numerycznej; aplikacje użytkowe/Aktualizator
LMN)
Załącznik/nr 9. Eksploatacja E1,
E3, E6/5, E6/9
(zob. też aplikacje użytkowe)
stanowiska dokumentacyjne I/§ 25.7,
I/§ 73, I/§ 111
(zob. też ochrona/przyrody)
starodrzew I/§ 27, I/§ 31, I/§ 37,
I/§ 79
(zob. też drzewostan/starszy)
starosta I/§ 14
(zob. też organy/samorządowe)
statystyczna metoda reprezentacyjna I/§ 37, I/§ 42, I/§ 48
stok zob. teren/stok
stopień pokrycia powierzchni przez
uprawę zob. elementy taksacyjne/zadrzewienie
stopień uwilgotnienia siedlisk zob.
siedliska leśne/stopień uwilgotnienia
stopnie uszkodzenia drzewostanów
zob. drzewostan/uszkodzony
/stopnie uszkodzenia drzewostanów
stosunki wodne I/§ 39, I/§ 101–102,
I/§ 115, III/156
/pod wodami; potoki; rzeki;
ujęcia wody; zbiorniki wodne)
stratyfikacja zob. grupy stratyfikacyjne; warstwy/stratyfikacyjne
Część I, III, E
straż pożarna I/§ 104
(zob. też ochrona/przeciwpożarowa lasu; pożary;
urządzenia przeciwpożarowe)
strefy
górnej granicy lasu I/§ 14.8
operacyjne działań pożarowych
(ratowniczych) I/§ 104, E6/1/3,
E6/1/4.2.45
(zob. też kategoria zagrożenia pożarowego; mapa/przeglądowa/ochrony przeciwpożarowej lasu; ochrona
/przeciwpożarowa lasu; pożary)
ostoi zwierząt zob. ostoje zwierząt
uszkodzenia lasu I/§ 1.11, I/§ 7,
I/§ 10, I/§ 25.9, I/§ 39, I/§ 43–44,
I/§ 74, I/§ 102, I/§ 115, III/21,
III/43–44
(zob. też imisje; szkody
/przemysłowe)
uzdrowiskowe I/§ 108.5
walorów wypoczynkowych i rekreacyjnych I/§ 108.4, I/§ 109
(zob. też walory lasu/rekreacyjne i turystyczne)
stroisz I/§ 105
/uboczne)
strona internetowa Lasów Państwowych E1, E3, E5, E6/4/1
struktura danych SLMN zob. standard LMN/Załącznik/nr 3.
Dane przekazywane
struktura drzewostanów zob. drzewostan
strzelnice zob. obiekty/łowieckie
susza I/§ 101
szkody/abiotyczne)
symbole obiektów mapy numerycznej E6/5, E6/5/6–7
(zob. też legenda LMN;
standard LMN/Załącznik
/nr 5. Legenda)
system informacji przestrzennej
(SIP) E1, E6/1/2, E6/3/1, E6/8,
E6/9/2
(zob. też baza danych/geometryczna; mapa/numeryczna;
obiekty bazy geometrycznej;
standard LMN)
system LAS zob. SILP-LAS
system obserwacyjno-alarmowy
I/§ 103
szczegóły (zob. też wyłączenia taksacyjne)
liniowe wyłączeń taksacyjnych
I/§ 16, I/§ 69
(zob. też linie; wyłączenia
taksacyjne/liniowe wyłączenia nieliterowane)
sytuacji wewnętrznej I/§ 18,
I/§ 47, I/§ 64, I/§ 67, I/§ 70
stanowiąca wyłączenia;
szeregi ostępowe zob. ostęp
szkic
pomiarowy I/§ 54, I/§ 62
(zob. też pomiar/na powierzchniach kołowych)
taksacyjny (terenowy) I/§ 20,
I/§ 47, E6/8/2
(zob. też taksacja lasu)
szkodliwe owady zob. owady szkodliwe
szkodniki
(zob. też ochrona/lasu; owady
szkodliwe)
glebowe I/§ 101
nękające I/§ 101
pierwotne I/§ 46.15, I/§ 101–102
wtórne I/§ 46.15, I/§ 101–102
szkody I/§ 4–5, I/§ 46.15, I/§ 77,
I/§ 96, I/§ 101
41
Część I, III, E
abiotyczne I/§ 77, I/§ 101
okiść; powódź; susza; śniegołomy; wiatry; wiatrołomy)
antropogeniczne I/§ 77, I/§ 101
biotyczne I/§ 77, I/§ 101
mechaniczne I/§ 39
od grzybów I/§ 46.15, I/§ 77
(zob. też grzyby patogeniczne)
od owadów I/§ 77
(zob. też owady szkodliwe)
od wiatru I/§ 84
(zob. też wiatry; wiatrołomy)
od zwierzyny I/§ 38, I/§ 77, I/§ 101,
I/§ 106–107, I/§ 127, III/156
(zob. też spałowanie; wydeptywanie upraw; zgryzanie)
popożarowe I/§ 77
(zob. też ochrona/przeciwpożarowa lasu; pożary)
przemysłowe I/§ 39, I/§ 46.15,
I/§ 101–103, III/169
(zob. też imisje; strefy
/uszkodzenia lasu)
szkółki leśne i zadrzewieniowe
I/§ 14, I/§ 16, I/34, I/§ 28,
I/§ 72, I/§ 101, III/21, E6/1/3,
E6/1/4.1.2.4, E6/1/4.2.36,
E6/3/2.2.3, E6/3/3.2.5
(zob. też kwatera na szkółce;
odnowienia; siewki; sadzonki;
zalesienia)
podokapowe I/§ 14
szlaki
turystyczne I/§ 79, I/§ 109,
E6/1/3, E6/1/4.2.35
/zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego;
obiekty/turystyczne i rekreacyjne; turystyka i rekreacja;
zagospodarowanie
/turystyczne i rekreacyjne)
42
zrywkowe (technologiczne)
I/§ 16, I/§ 86.4, I/§ 108
(zob. też kierunek/zrywki;
pozyskanie drewna; transport drewna; zrywka)
Ś
ścieżki E6/1/4.1.1.5
/zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego; obiekty
/turystyczne i rekreacyjne;
turystyka i rekreacja; zagospodarowanie/turystyczne
i rekreacyjne)
konne I/§ 79, I/§ 109
przyrodnicze (dydaktyczne)
I/§ 79, I/§ 109, I/§ 111,
E6/1/4.2.35
rowerowe I/§ 79, I/§ 109
ścinka I/§ 46.10, I/§ 127
(zob. też pozyskanie drewna;
transport drewna; zakłady
/usług leśnych; zrywka)
ścioła, ściółka I/§ 23, III/169
(zob. też próchnica)
śniegołomy I/§ 102
szkody/abiotyczne)
środowisko przyrodnicze I/13,
I/§ 77, I/§ 79, I/§ 115
(zob. też ochrona/środowiska; zanieczyszczenia
lasu i środowiska przyrodniczego)
T
tabele systemu LAS E6/1/4,
E6/9/3.1
(zob. też baza danych/opisowa; program TAKSATOR
/baza danych; program TAK-
Część I, III, E
SATOR/tabele
SILP-LAS)
i zestawienia;
taksacja lasu I/§ 6–8, I/§ 13–14,
I/§ 20–21, I/§ 23–24, I/§ 27,
I/§ 37, I/§ 39, I/§ 42, I/§ 46–47,
I/§ 60, I/§ 101, I/§ 106,
I/§ 126–127, III/24, III/38,
III/41, III/57–58, III/63
(zob. też elementy taksacyjne;
szkic/taksacyjny; wskazania
gospodarcze)
taksator I/§ 60, I/§ 93, III/14,
III/24, III/28–29, III/31–32,
III/36, III/38, III/44, III/47,
III/54–55, III/58, III/61,
III/167
(zob. też regresja)
tartaki I/§ 72
zakłady/drzewne)
teledetekcja i fotogrametria I/§ 19,
I/§ 64, E6/2/2, E6/8/2
(zob. też ortofotomapa;
zdjęcia lotnicze i obrazy
satelitarne)
teodolit busolowy I/§ 18
(zob. też pomiar/geodezyjny)
teren I/§ 23.5, III/33
górski I/§ 9, E6/2/2
jary, wąwozy I/§ 82
nachylenie I/§ 23, I/§ 55–56,
III/38
nizinny E6/2/2
podgórski I/§ 9
podmokły I/§ 106
podtapiany I/§ 102
pofałdowany E6/2/2
położenie I/§ 23
rzeźba I/§ 23, I/§ 115, E6/2/2
stok I/§ 55, I/§ 82
urwiska I/§ 86
wychodnie skalne I/§ 111
wysokość nad poziomem morza
I/§ 23.6
wysokość terenu I/§ 23, III/44,
E6/1/1, E6/1/4.1.2.3,
E6/1/4.2.28, E6/2/2
wystawa I/§ 23, I/§ 28–29, III/44
wyżynny I/§ 9
zalewany I/§ 102
zdegradowany I/§ 103
zdewastowany I/§ 127
(zob. też grunty/zrekultywowane; rekultywacja terenów
zdewastowanych)
źródliskowy I/§ 111
terenowe prace urządzeniowe
zob. prace/urządzeniowe
/terenowe
tereny pod liniami energetycznymi
zob. grunty/pod liniami energetycznymi
tereny różne I/40
torfowiska I/§ 14, I/§ 111
TraKo zob. aplikacje użytkowe
/TraKo
transparent zob. siatka/kwadratów
transport drewna I/§ 116
zakłady/składy i składnice
drewna; szlaki/zrywkowe;
ścinka; zakłady/usług leśnych; zrywka)
trofea łowieckie I/§ 106
(zob. też gospodarka/łowiecka;
obwody łowieckie)
trwale zrównoważona gospodarka
leśna I/11, I/13, I/§ 3, I/§ 78,
I/§ 79, I/§ 80–81, I/§ 110,
III/154–157
trzebieże (TW, TP) I/§ 46.7, I/§ 94
(zob. też czynności gospodarcze; czyszczenia; pilność
czynności; wskazania gospodarcze)
turystyka i rekreacja I/§ 1.14, I/§ 3,
I/§ 46.18, I/§ 97, I/§ 101,
I/§ 103–104, I/§ 108
43
Część I, III, E
/turystyczno-rekreacyjne;
lasy/przeznaczone do masowego wypoczynku i turystyki;
mapa/przeglądowa/zagospodarowania turystycznego
i rekreacyjnego; obiekty/turystyczne i rekreacyjne; osobliwości/turystyczne; szlaki
/turystyczne; ścieżki; walory
lasu/rekreacyjne i turystyczne; zagospodarowanie/turystyczne i rekreacyjne)
typ lasu I/§ 23.2
(zob. też siedliska leśne; typ
siedliskowy lasu; typologiczne powierzchnie siedliskowe)
typ siedliskowy lasu (TSL) I/§ 15,
I/§ 23–24, I/§ 40.6, I/§ 45, I/§ 71,
I/§ 77, I/§ 82.9, I/§ 115–116,
I/§ 124, I/§ 127, I/§ 129, III/18,
III/43–44, III/63–64, III/66,
III/167, E6/3/3.1.9
lasu; typologiczne powierzchnie siedliskowe)
typologiczne powierzchnie siedliskowe III/161, E6/1/3,
E6/1/4.2.19
lasu; typ siedliskowy lasu)
U
ubiegły okres gospodarczy (ubiegłe
10-lecie) I/§ 27, I/§ 75, I/§ 77,
I/§ 93–95, I/§ 103, I/§ 106,
I/§ 118
(zob. też plan urządzenia lasu
/analiza gospodarki leśnej
w minionym okresie; plan
urządzenia lasu/okres obowiązywania; plan urządzenia lasu/poprzedni plan)
44
uboczne użytkowanie lasu zob.
użytkowanie lasu/uboczne
udatność uprawy zob. uprawy
/udatność
udostępnianie danych E6/7/3
udostępnianie lasów I/§ 79
udział powierzchniowy zob. skład
gatunkowy/udział powierzchniowy
ujęcia wody I/§ 82.7, III/156
(zob. też cieki wodne;
stosunki wodne)
układ odniesień przestrzennych
(współrzędnych) zob. baza danych/geometryczna/format
umowa w sprawie wykonania projektu planu urządzenia lasu
zob. projekt planu urządzenia
lasu/umowa
uprawy I/§ 14.8.1. a, I/§ 15–16,
I/§ 26, I/§ 31, I/§ 32, I/§ 37–38,
I/§ 40, I/§ 77, I/§ 101, I/§ 103–104,
I/§ 106, I/§ 129, III/66
(zob. też orientacyjny skład
gatunkowy upraw; skład
gatunkowy/upraw; wydeptywanie upraw)
ocena upraw I/§ 38
pielęgnowanie I/§ 45, I/§ 129
(zob. też czyszczenia; pielęgnacja/upraw i młodników;
wskazania gospodarcze)
plantacyjne I/§ 40
pochodne I/§ 14
przepadłe I/§ 38
(zob. też halizny)
udatność I/§ 37.4
urwiska zob. teren/urwiska
urządzanie lasu zob. plan urządzenia lasu
urządzenia melioracji wodnych
I/§ 14, I/34, I/§ 108
/wodne; rowy melioracyjne)
Część I, III, E
urządzenia przeciwpożarowe I/§ 77,
I/§ 104
(zob. też hydranty pożarowe;
ochrona/przeciwpożarowa
lasu; pożary; straż pożarna)
urządzenia turystyczne i rekreacyjne
zob. obiekty/turystyczne i rekreacyjne
ustalanie wartości gruntów zob.
grunty/wartość gruntów
uszkodzenia zob. drzewostan
/uszkodzony; szkody
uwilgotnienie siedliska
zob. siedliska leśne/stopień
uwilgotnienia
uzbrojenie terenu E6/1/4.2.33,
E6/2/1
uzdrowiska I/§ 108
(zob. też lasy/uzdrowiskowe)
uzupełnienia zob. poprawki i uzupełnienia
użytki ekologiczne I/§ 16, I/38,
I/§ 73, I/§ 111
(zob. też edukacja ekologiczna; obiekty/ochrony
równowaga ekologiczna;
wojewódzki konserwator
przyrody)
użytki ewidencyjne zob. ewidencja
gruntów i budynków
użytki główne I/§ 87, I/§ 96–97
(zob. też etat cięć użytkowania głównego; miąższość
/grubizny; użytkowanie lasu
/rębne)
przedrębne I/§ 78, I/§ 94, I/§ 96,
I/§ 118
(zob. też miąższość/przeciętna roczna użytków przedrębnych; użytkowanie
lasu/przedrębne)
rębne I/§ 46, I/§ 78, I/§ 88,
I/§ 89, I/§ 95, I/§ 118
(zob. też miąższość/przeciętna roczna użytków rębnych,
rębnia)
niezaliczone na poczet etatu
I/§ 88, I/§ 93, I/§ 96
zaliczone na poczet etatu
I/§ 88, I/§ 93, I/§ 96
użytki gruntowe (rolne) I/36, E3,
E6/1/3, E6/1/4.1.1.5–6,
E6/1/4.2.6
(zob. też grunty; rejestr
gruntów nadleśnictwa)
grupy rodzajów powierzchni
I/§ 8, I/§ 14, I/§ 16, I/§ 21,
I/§ 22.2, I/34, I/§ 44–45,
I/§ 129, III/17, III/42
kategoria użytkowania gruntów
I/§ 8, I/§ 14, I/§ 77, I/§ 129,
E6/8/2
klasy jakości I/§ 66, III/39, III/40
kontury użytków I/§ 8.9, E6/2/1
powierzchnia użytków gruntowych III/40
rodzaj użytku (powierzchni)
I/§ 8, I/§ 14, I/§ 22, I/34,
I/§ 66, I/§ 129, III/17–18,
III/39–41, III/162, E6/1/4.2.6
użytkowanie lasu I/§ 46
(zob. też użytki główne)
główne I/§ 3, I/§ 89, I/§ 99, I/§ 127
metody regulacji wielkości I/12,
I/§ 1
pod osłoną I/§ 27
przedrębne I/§ 46, I/§ 94–95,
I/§ 127, III/36
(zob. też etat cięć użytkowania głównego/orientacyjny
przedrębny, użytki główne/przedrębne)
przygodne I/§ 46, I/§ 94
(zob. też cięcia/przygodne)
rębne I/§ 28, I/§ 46, I/§ 88,
I/§ 91–92, I/§ 98, I/§ 127,
I/§ 129, III/36
45
Część I, III, E
(zob. też etat cięć użytkowania głównego; rębnia, użytki
główne/rębne; zrąb)
regulacja użytkowania rębnego
I/§ 98
uboczne I/§ 77, I/§ 97, I/§ 105,
I/§ 127, I/§ 129
(zob. też cetyna; grunty
/w produkcji ubocznej; kora
garbarska; kruszywa; plantacje/choinek; rośliny/lecznicze; rośliny/przemysłowe;
stroisz; zioła; żywica)
W
walory lasu
edukacyjne zob. edukacja ekologiczna
historyczne I/§ 110
krajobrazowe I/§ 110
(zob. też zespoły przyrodniczo-krajobrazowe)
kulturowe I/§ 110
(zob. też mapa/walorów
przyrodniczo-kulturowych)
przyrodnicze (waloryzacja)
I/§ 1.2, I/§ 76, I/§ 110, I/§ 115
/ochronne; lasy/ochronne;
mapa/przeglądowa/ochrony
przyrody oraz obiektów kultury i pamięci narodowej;
mapa/walorów przyrodniczo-kulturowych; obiekty
/ochrony przyrody; ochrona
/przyrody; program ochrony
przyrody nadleśnictwa;
przyroda)
rekreacyjne i turystyczne
I/§ 109–110
(zob. też lasy/przeznaczone
do masowego wypoczynku
i turystyki; mapa/przeglądowa
46
/zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego; obiekty/turystyczne i rekreacyjne;
osobliwości/turystyczne;
strefy/walorów wypoczynkowych i rekreacyjnych; turystyka i rekreacja; zagospodarowanie/turystyczne i rekreacyjne)
warstwa drzewostanu zob. drzewostan/warstwa
warstwice I/§ 9, I/§ 66,
E6/1/4.1.2.3, E6/2/2,
E6/3/2.2.2, E6/3/3.2.4, E6/4/2
(zob. też linie/nieciągłości;
linie/szkieletowe; numeryczny model terenu)
warstwy I/§ 31
drzew I/§ 27, I/§ 30–31, III/34,
III/64
(zob. też drzewa; drzewostan
/warstwa)
gatunkowo-wiekowe I/§ 37, I/§ 42,
I/§ 48, I/§ 51–53, I/§ 56, I/§ 58,
I/§ 60, III/38, III/52
(zob. też gatunki; skład gatunkowy; wiek)
geometryczne E2, E6/1/1–4,
E6/3/1–3
/geometryczna; mapa/numeryczna; obiekty bazy geometrycznej)
liniowe E6/1/4.2.17
pochodne E6/1/1, E6/1/2,
E6/1/4.2.17, E6/9/3.1
podstawowe E6/1/1, E6/1/2,
E6/1/4.1.1.10, E6/9/3.1
fakultatywne E6/1/1,
E6/1/2, E6/3/1, E6/3/2.2,
E6/3/3.2, E6/4/1
obligatoryjne E6/1/1,
E6/1/2, E6/3/1, E6/3/2.1,
E6/3/3.1, E6/4/1
Część I, III, E
punktowe E6/1/4.1.1.10,
E6/3/3.1
(zob. też punkty)
stratyfikacyjne III/15–18, III/20,
III/32, III/37–39, III/51, III/54,
III/57, III/58
(zob. też grupy stratyfikacyjne)
użytkownika E6/9/3.1
wartościowanie (wycena wartości)
drzewostanów i gruntów
leśnych I/§ 116, III/46–47,
III/54–55, III/63–66
(zob. też grunty/wartość
gruntów)
warunki
ekonomiczne I/§ 1.16, I/§ 79,
I/§ 113, I/§ 116, I/§ 129
glebowe III/167
produkcji leśnej I/§ 127, I/§ 129
przyrodnicze I/§ 1.16, I/§ 79,
I/§ 113, I/§ 115, III/167
siedliskowe I/§ 40.4, I/§ 46.11,
I/§ 79, I/§ 101.1
wilgotnościowe I/§ 23, III/167,
III/171–173
wektory przesunięcia opisów E2,
E6/1/3, E6/1/4.1.1.2,
E6/3/3.1.6, E6/4/2
(zob. też standard LMN
/Załącznik/nr 1. Struktura,
standard LMN/Załącznik
/nr 3. Dane przekazywane)
wiatry, wiatrołomy I/§ 84,
I/§ 101–102, III/169
szkody/abiotyczne; szkody
/od wiatru)
wiek I/§ 15, I/§ 27–28, I/§ 31, I/§ 38,
I/§ 45, I/§ 62, I/§ 71, III/169
(zob. też klasy i podklasy
wieku; warstwy/gatunkowo-wiekowe)
dokładność ustalania I/§ 32
drzewostanu I/§ 27, I/§ 32, I/§ 37,
I/§ 46, I/§ 51, I/§ 56, I/§ 118,
III/18–19, III/38, III/51,
III/172–173
rzeczywisty III/64–65
grupy wiekowe I/§ 32
przeciętny I/§ 31–32, I/§ 83
rębności (dojrzałości rębnej, dojrzałości drzewostanu do odnowienia) I/§ 24.2, I/§ 26, I/§ 38,
I/§ 40–41, I/§ 44, I/§ 78, I/§ 80,
I/§ 82.13, I/§ 83, I/§ 84, I/§ 90,
I/§ 118, I/§ 127, I/§ 129,
III/44–46, III/54, III/63, III/66,
III/167–178
kryteria III/167–178
wykaz wieku rębności głównych
gatunków drzew I/§ 24, I/§ 83
wilgotność zob. warunki/wilgotnościowe
wniosek o uznanie lasu za ochronny
lub pozbawienie go tego charakteru zob. lasy/ochronne/wniosek o uznanie
wniosek o zatwierdzenie planu
urządzenia lasu zob. plan
urządzenia lasu/zatwierdzenie
planu/wniosek o zatwierdzenie
planu
woda zob. grunty/pod wodami;
potoki; rzeki; stosunki wodne
wojewódzki konserwator przyrody
I/§ 89, I/§ 110
parki/krajobrazowe; użytki
ekologiczne)
województwo I/§ 8.6, I/§ 22, I/§ 72,
E6/1/3, E6/1/4.2.11
(zob. też organy/administracji rządowej; podział administracyjny)
wprowadzanie podszytów I/§ 46.10,
I/§ 100, I/§ 129
47
Część I, III, E
(zob. też podszyt)
wręby I/§ 85, I/§ 98
(zob. też rozręby)
wrzosowiska I/§ 104
wskazania gospodarcze I/§ 3, I/§ 6,
I/§ 13, I/§ 28, I/§ 41, I/§ 44–45,
I/§ 46, I/§ 80, I/§ 91, I/§ 98,
I/§ 110, III/24, III/27, III/36,
III/54, E6/1/4.1.1.9
(zob. też czynności gospodarcze; czyszczenia; opis
taksacyjny lasu; pielęgnacja;
pilność czynności; taksacja
lasu; trzebieże)
wskazania ochronne w rezerwacie
przyrody zob. rezerwaty przyrody/wskazania ochronne
wskaźnik zadrzewienia zob. elementy taksacyjne/zadrzewienie
współczynnik przeliczeniowy „K”
I/§ 43
(zob. też przyrost/spodziewany)
współczynniki redukcyjne „brutto-netto” I/§ 93, I/§ 95, I/§ 129
(zob. też etat cięć użytkowania głównego/miąższościowy;
miąższość)
współczynniki regresji zob. regresja
/współczynniki regresji
współrzędne (zob. też aplikacje
użytkowe/TraKo; baza danych
/geometryczna; baza danych
/format; mapa/numeryczna)
geodezyjne (osnowy geodezyjnej) I/§ 8.7, E3, E6/1/1,
E6/1/4.1.1.1, E6/1/4.1.1.3,
E6/1/4.2.18, E6/3/1, E6/8/2
(zob. też graniczniki i osnowa)
geograficzne I/§ 104, E1,
E6/4/2–3, E6/9/3.1
(zob. też siatka/geograficzna)
współwłasność zob. grunty/współwłasność
48
wstępne prace urządzeniowe zob.
prace/urządzeniowe/wstępne
wycena wartości drzewostanów
zob. wartościowanie drzewostanów i gruntów leśnych
wychodnie skalne zob. teren/wychodnie skalne
wyciągi narciarskie I/§ 109,
E6/1/4.2.35
i rekreacyjne; zagospodarowanie/turystyczne i rekreacyjne)
wydeptywanie upraw I/§ 101,
I/§ 106
(zob. też spałowanie; szkody
/od zwierzyny; uprawy; zgryzanie)
wydmy I/§ 82.7, I/§ 111
(zob. też gleby; teren)
wydruk opisu taksacyjnego zob.
opis taksacyjny lasu/wydruk
opisu taksacyjnego
wydzielenie leśne I/§ 18, I/§ 45,
III/12, III/15, III/17–18,
III/20–21, III/24, III/26,
III/28–32, III/36, III/38–42,
III/44–46, III/48–50, III/52,
III/55, III/64, E6/1/3,
E6/1/4.1.1.2, E6/1/4.1.1.5–7,
E6/1/4.1.2.4, E6/1/4.2.1,
E6/1/4.2.12, E6/1/4.2.41,
E6/3/3.1.4, E6/8/2, E6/9/3.1
(zob. też adres leśny; granice
/oddziałów; granice/pododdziałów; program TAKSATOR
/lista wydzieleń; wyłączenia
taksacyjne)
wydzielenie siedliskowe zob. siedliska leśne
wykaz cięć zob. cięcia/wykaz cięć
wykaz drzewostanów o budowie
przerębowej zob. drzewostan
/o budowie przerębowej
Część I, III, E
wykaz gruntów Lasów Państwowych
zob. rejestr gruntów nadleśnictwa/wykaz gruntów Lasów
Państwowych
wykaz projektowanych cięć rębnych
zob. cięcia/rębne/wykaz projektowanych cięć rębnych
wykaz rozbieżności zob. ewidencja
gruntów i budynków/wykaz
rozbieżności
wykaz wieku rębności głównych
gatunków drzew zob.
wiek/rębności/wykaz wieków
rębności
wykonawca planu urządzenia lasu
(i mapy numerycznej) I/§ 3,
I/§ 7–10, I/§ 14, I/§ 18, I/§ 20,
I/§ 40, I/§ 47, I/§ 61–62,
I/§ 76–77, I/§ 123, I/§ 125,
I/§ 128, I/§ 130, III/161–162,
E1, E6/3/4, E6/4/1
(zob. też zamawiający leśną
mapę numeryczną)
archiwum I/§ 47, I/§ 132
wylesienia I/§ 14
wyłączenia taksacyjne I/§ 8, I/§ 13,
I/§ 14, I/§ 15–16, I/§ 18–19,
I/§ 21–22, I/§ 28, I/§ 31, I/§ 64,
I/§ 67, I/§ 84
(zob. też adres leśny; granice/oddziałów; granice/pododdziałów; program TAKSATOR/lista wydzieleń; szczegóły/sytuacji wewnętrznej;
wydzielenie leśne)
kryteria wyodrębniania
pododdziałów I/§ 16
wyłączeń taksacyjnych I/§ 15
liniowe wyłączenia nieliterowane
I/§ 14.1, I/§ 16, I/§ 66
(zob. też linie; szczegóły/liniowe wyłączeń taksacyjnych)
literowanie I/§ 16–17, I/§ 21,
I/§ 66, III/29
obliczanie powierzchni I/§ 67
pododdziały I/§ 14, I/§ 16,
I/§ 17, I/§ 22–23, I/§ 28–29,
I/§ 31, I/§ 42, I/§ 66, I/§ 69–70,
I/§ 98, I/§ 127
(zob. też granice/pododdziałów, program TAKSATOR/lista
wydzieleń, wydzielenie leśne)
wyłączenie gruntów z produkcji
zob. grunty/wyłączone z produkcji
wyłączony drzewostan nasienny
zob. drzewostan/nasienny
/wyłączony
wyłożenie projektu planu urządzenia
lasu do publicznego wglądu
zob. konsultowanie planu
urządzenia lasu
wymiarowość zob. obiekty bazy
geometrycznej/wymiarowość
wyniki inwentaryzacji zob. inwentaryzacja/wyniki inwentaryzacji
wyniki regresji zob. regresja/wyniki
regresji
wypisy z rejestru gruntów nadleśnictwa zob. rejestr gruntów
nadleśnictwa/wypisy
wypoczynek zob. turystyka i rekreacja
wyróżnianie siedlisk zob. siedliska
leśne/wyróżnianie i kartowanie
wysokość drzewa (drzewostanu)
zob. elementy taksacyjne/wysokość drzewa (drzewostanu)
wysokość nad poziomem morza
zob. teren/wysokość nad poziomem morza
wysokość terenu zob. teren/wysokość terenu
wystawa zob. teren/wystawa
wytyczne I KTG zob. KTG I
/wytyczne
wytyczne II KTG zob. KTG II
/wytyczne
49
Część I, III, E
wytyczne do planu urządzenia lasu
zob. plan urządzenia lasu
/wytyczne
wytyczne narady wstępnej
zob. narada wstępna
wzory formularzy I/§ 10
Z
zabudowa potoków zob. potoki
/zabudowa potoków
zabytki zob. rejestr zabytków
zachowanie trwałości lasu I/§ 80
zadania gospodarcze (zadania
gospodarki leśnej) dla nadleśnictwa I/§ 1, I/§ 25, I/§ 46,
I/§ 77–78, I/§ 81, I/§ 97, I/§ 112,
I/§ 125, III/155–156
(zob. też cele gospodarki
leśnej)
zadania hodowlane zob. hodowla
lasu
zadania urządzania lasu zob. cele,
zadania i podstawy urządzania
lasu
zadrzewienia (Lz) I/§ 16, I/§ 42,
I/§ 45, I/§ 88, I/§ 106, III/34,
III/54, III/156
(zob. też grunty/zadrzewione
i zakrzewione; krzewy;
zakrzewienia)
zadrzewienie zob. elementy taksacyjne/zadrzewienie
zagęszczenie zob. elementy taksacyjne/zagęszczenie
zagospodarowanie
łowieckie zob. gospodarka
/łowiecka
przestrzenne I/13, I/§ 1.3, I/§ 108,
III/156
turystyczne i rekreacyjne I/§ 46.18,
I/§ 75, I/§ 127, III/156
i rekreacyjne; szlaki/tury50
styczne; ścieżki; turystyka
i rekreacja; walory lasu/
rekreacyjne i turystyczne;
wyciągi narciarskie)
Zakład Ochrony Lasu (ZOL) I/§ 46
zakłady (zob. też pozyskanie drewna)
drzewne I/§ 116, III/156
(zob. też tartaki)
składy i składnice drewna I/§ 14,
I/§ 16, I/34, I/§ 72
(zob. też transport drewna)
usług leśnych I/§ 72, I/§ 116
(zob. też ścinka; transport
drewna; zrywka)
zakrzewienia (Lz) I/§ 16, I/§ 45,
III/34
(zob. też grunty/zadrzewione
i zakrzewione; krzewy)
zalesienia I/§ 14, I/§ 24, I/§ 45–46,
I/§ 77, I/§ 79, I/§ 100, I/§ 129
(zob. też odnowienia; szkółki
leśne i zadrzewieniowe)
gruntów przeznaczonych do zalesienia I/§ 3
porolne I/§ 26.5, I/§ 40, I/§ 103,
I/§ 127, III/156
Załączniki do SLMN zob. standard
LMN
zamawiający projekt planu urządzenia lasu zob. dyrektor
regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych
zamawiający leśną mapę numeryczną E6/2, E6/3/1, E6/3/4
(zob. też dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, wykonawca planu
urządzenia lasu)
zanieczyszczenia lasu i środowiska
przyrodniczego I/§ 77, I/§ 101,
I/§ 110, III/155
(zob. też ochrona/środowiska, środowisko przyrodnicze)
Część I, III, E
zapytania SQL E6/9/3.1
zasięg terytorialny nadleśnictwa
I/§ 3, I/§ 70, I/§ 72, I/§ 75,
I/§ 110, I/§ 113–116,
E6/1/4.1.1.5–6, E6/1/4.2.3–11,
E6/1/4.2.26, E6/1/4.2.47,
E6/2/1–2, E6/5, E6/8/2, E6/9/3.2
(zob. też granice; standard
LMN)
zasobność zob. elementy taksacyjne
/zasobność
zasoby
drzewne I/12, I/§ 1.7, I/§ 77, I/§ 95,
I/§ 118, I/§ 123
przyrodnicze I/13
wodne zob. ochrona/zasobów
wodnych
zaśmiecanie lasów III/156
zatwierdzenie planu urządzenia lasu
zob. plan urządzenia lasu
/zatwierdzenie planu
zbiorniki wodne I/§ 14, I/§ 71–72,
I/§ 103, I/§ 107
/pod wodami; stosunki wodne)
zdjęcia lotnicze i obrazy satelitarne
I/§ 18, I/§ 19, I/§ 20, I/§ 28,
I/§ 64, I/§ 126, E6/2/2
(zob. też ortofotomapa; teledetekcja i fotogrametria)
zespoły przyrodniczo-krajobrazowe
I/§ 25.7, I/§ 73, I/§ 111
(zob. też walory lasu/krajobrazowe)
zespół kontroli pomiaru miąższości
zob. pomiar/na powierzchniach kołowych/zespół kontroli pomiaru miąższości
Zespół Ochrony Lasu I/§ 76, I/§ 101
(zob. też Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;
ochrona/lasu)
zestawienia zbiorcze (tabelaryczne)
I/§ 6, I/§ 32, I/§ 129, I/§ 131
(zob. też program TAKSATOR
/tabele i zestawienia)
Zestawienie i opisanie zadań z zakresu hodowli lasu I/§ 100
Zestawienie i opisanie zadań z zakresu użytkowania głównego
I/§ 99
zgodność składu gatunkowego
z GTD zob. skład gatunkowy
/zgodność z GTD
zgodność składu gatunkowego
z siedliskiem zob. skład gatunkowy/zgodność z siedliskiem
zgryzanie I/§ 101, I/§ 106
(zob. też spałowanie; szkody
/od zwierzyny; wydeptywanie
upraw)
zioła I/§ 105
/uboczne)
zmieszanie zob. elementy taksacyjne
/zmieszanie
znaki kierunkowe zob. podział powierzchniowy/znaki
znaki podziału powierzchniowego
zob. podział powierzchniowy
/znaki
zrąb I/§ 14.8.2. b, I/§ 16, I/34, I/§ 71,
I/§ 85, I/§ 98, III/19
(zob. też rębnia/zupełna;
użytkowanie lasu/rębne)
zrywka I/§ 46.10, I/§ 86, I/§ 116,
I/§ 127
szlaki/zrywkowe; ścinka;
transport drewna; zakłady
/usług leśnych)
zwarcie zob. elementy taksacyjne
/zwarcie
zwierzęta chronione I/§ 14, I/§ 106,
I/§ 111
(zob. też ostoje zwierząt;
rzadkie gatunki roślin
i zwierząt)
51
Część I, III, E
zwierzyna (zob. też ośrodki hodowli
zwierzyny)
łowna I/§ 39, I/§ 46.10, I/§ 77,
I/§ 101–102, I/§ 106
płowa I/§ 106
Ź
źródliska zob. teren/źródliskowy
Ż
żerdziowiny I/§ 77
(zob. też drągowiny; młodniki)
żywica I/§ 105
/uboczne)
żyzność siedliska zob. siedliska
leśne/żyzność siedliska
Część II
1.2. Część II
II – „Instrukcja wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych”
A
analiza gospodarki leśnej p. 21.5
analizatory zob. analizy chemiczne
gleb/analizatory
a n a li zy chemiczne (badania laboratoryjne) gleb p. 6, p. 15,
p. 31, p. 38.5, p. 38.7, p. 52,
p. 54–58, p. 59–60, p. 65, 72,
102–113
analizatory 104, 106
azot ogólny 106
gęstość objętościowa gleby 112
glin ruchomy 109–110
katalizatory 104
kationy zasadowe 108–109
kwasomierz Helliga 102, 103
kwasowość
hydrolityczna 110–111
wymienna 109–110
metale ciężkie 111–112
metody analiz glebowych
Kappena (kwasowość wymienna i hydrolityczna) 109–112
Kjeldahla (azot) 106–107
mokrej mineralizacji, zmodyfikowana Tiurina (węgiel organiczny) 104
Nowickiego (węglany) 107
potencjometryczna (odczyn
gleby) 102–103
Scheiblera (węglany) 104,
107–108
Sokołowa (glin ruchomy)
109–110
spektrometrii (metale ciężkie)
111
suchej mineralizacji (węgiel
organiczny) 104
mineralizacja gleby 111
sól Mohra 104–105
węgiel organiczny 104–105
węglany 113
woda królewska 111
analizy syntetyczne na szczeblu
ponadlokalnym p. 71
Atlas barw Munsella 69
(zob. też barwa gleby)
azot zob. analizy chemiczne/azot
ogólny
53
Część II
B
badania laboratoryjne gleb zob.
analizy chemiczne gleb
badania terenowe p. 29, p. 32, p. 35
Bank danych o zasobach leśnych
i stanie lasu p. 70, p. 72
barwa gleby p. 38.5, 69
(zob. też atlas barw Munsella)
bazy danych o siedliskach
geometryczna p. 59, p. 62
opisowa p. 59, p. 62
bonitacja p. 21.5, p. 38.9, p. 38.15,
p. 45, p. 66
brulion mapy zob. mapa/siedlisk
leśnych/brulion
budowa
geologiczna p. 21.1, p. 25,
p. 32–33
geomorfologiczna p. 29, p. 32,
100
budowa drzewostanu p. 38.9–11
piętrowa p. 38.10, p. 38.12,
p. 38.15–16
przerębowa p. 38.10
C
cecha gleby zob. gleby/cecha
cechy
antropogeniczne gleb zob. gleby/
poziomy gleb/genetyczne
/cechy antropogeniczne
geogeniczne gleb zob. gleby
/poziomy gleb/genetyczne
/cechy geogeniczne
morfologiczne profilu glebowego zob. profil glebowy
pedogeniczne gleb zob. gleby
/ poziomy gleb/genetyczne
/cechy pedogeniczne
cele gospodarki leśnej (cele gospodarowania)
hodowlane 9, p. 21.6, p. 67–69
54
urządzania lasu p. 3
cele prac siedliskowych p. 3, p. 65
charakterystyka
gleb zob. gleby/opis i charakterystyka gleb
obiektu p. 65
siedlisk p. 8, p. 31, p. 38, p. 65
charakterystyka typu siedliskowego
lasu zob. typ siedliskowy lasu/charakterystyka
czynniki abiotyczne i biotyczne p. 66
D
deniwelacja terenu zob. teren/deniwelacja
diagnoza siedliskowa (kryteria wyróżniania i kartowania) p. 25,
p. 26, p. 28, p. 38.1, p. 40.1,
p. 41.1, p. 54, p. 60
(zob. też typ siedliskowy lasu)
dokumentacja siedliskowa p. 3,
p. 8–9, p. 11, p. 13, p. 17,
p. 70, 87
(zob. też wcześniejsze opracowania glebowo-siedliskowe)
część opisowa (elaborat siedliskowy) p. 8, p. 64–69, p. 70, 86
dokumentacja źródłowa p. 8, p. 70
karta informacyjna o zakończeniu
prac p. 70
doliny rzeczne p. 21.3
domiary p. 36, 67
(zob. też pomiary)
drogi p. 34, p. 36, p. 49–50
drzewostan, drzewo p. 21.2,
p. 21.5–6, p. 29–30, p. 36,
p. 38.1, p. 38.9, p. 38.15, p. 40.1,
p. 41.1, p. 48, p. 66, 99–100
(zob. też budowa drzewostanu, skład gatunkowy
/drzewostanów)
dynamika wzrostu drzew zob. gatunki drzew/dynamika wzrostu
Część II
Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych p. 15, p. 70–71
działka ewidencyjna p. 2
dzielnica zob. jednostki/przyrodniczoleśne
E
ekologia p. 21.5–6, p. 65–66
ekosystem leśny p. 21.5, 84, 95
elaborat siedliskowy zob. dokumentacja siedliskowa/część opisowa
elementy siedliskowe zob. siedliska
leśne/elementy siedliskowe
elementy taksacyjne zob. gatunki
drzew, krzewów
F
fitocenoza leśna 96
fitomelioracje zob. melioracje leśne
/fitomelioracje
fitosocjologiczne rozpoznanie zob.
rozpoznanie/fitosocjologiczne
fizjografia terenu zob. teren/fizjografia
forma map zob. mapa/forma map
forma występowania gatunku drzewa zob. gatunki drzew i krzewów/forma występowania
formacja geologiczna p. 38.2, 67,
84, 86
(zob. też geologia, gleby
/rodzaj)
G
gatunek gleby zob. gleby/gatunek
gatunek drzewa
ekspansywny p. 66.3
ekstensywny p. 66.3
gatunki drzew, krzewów p. 21.2,
p. 38.11, p. 38.13–15, p. 39.1,
p. 40.3, p. 65–67, 100
(zob. też skład gatunkowy
drzewostanów)
dynamika wzrostu p. 38.9,
p. 38.17, p. 66.3
forma występowania p. 38.9,
p. 38.17, p. 66.2
gatunki runa zob. runo/gatunki runa
geologia p. 21.4, p. 22.1, 84
(zob. też formacja geologiczna, gleby/rodzaj; wiercenia
/geologiczne)
geomorfologia p. 22.1, p. 65, 84
gęstość objętościowa gleby
zob. analizy chemiczne gleb
/gęstość objętościowa gleby
gleby p. 19, p. 22.1, p. 32, p. 38.8,
p. 40.1, p. 41.1
(zob. też warstwa gleby)
brunatne 100
cecha p. 41.1, p. 48
eutroficzne 96–97, 99
gatunek p. 6, p. 19, p. 38.8, p. 48,
p. 52, p. 61, p. 62, p. 65, 90–91
konkrecje (wytrącenia) p. 38.5
mezotroficzne 96–97, 99–100
mineralne 90, 96, 99
oglejenie gleby p. 21.3, p. 62, 70,
p. 80–81, 99–101
opis i charakterystyka gleb p. 8,
p. 19, p. 31, p. 38, p. 54, p. 65,
67
organiczne 90, 96–97, 100
porolne p. 65, 83
poziomy gleb p. 21.3, p. 21.5,
p. 38.3, 69–71, 82, 95–97, 100,
113
diagnostyczne 67
genetyczne p. 38.5, 67–68, 80,
83, 112
cechy antropogeniczne 80,
82, 83
cechy geogeniczne 80, 82, 84
cechy pedogeniczne 80, 81,
84
55
Część II
miąższość gleby mineralnej 82
miąższość gleby organicznej 82
oglejenie 80–81
troficzność 80
głębokość poziomu gleby 68, 72
przekształcone
chemicznie 83
hydrologicznie 83
mechanicznie 83
rdzawe 100
rodzaj (utwór geologiczny, pochodzenie geologiczne) p. 6,
p. 19, p. 38.2, p. 38.6, p. 38.8,
p. 52, p. 61, p. 65, 67, 84–89
skład granulometryczny (uziarnienie) p. 38.5, p. 55, p. 61, 68,
70, 72, 90, 102
(zob. też gatunek)
struktura p. 54, 70
torf 71, 98–99, 101
stopnie zmurszenia torfu 81
troficzność 80
typ p. 6, p. 19, p. 38.8, p. 61–62,
p. 65, 102
podtyp p. 6, p. 19, p. 38.8, p. 44,
p. 48, p. 52, p. 54–55, p. 57,
p. 61–62, p. 65, 80, 102
odmiana p. 6, p. 19, p. 21.5,
p. 31, p. 38.8, p. 48, p. 52,
p. 54, p. 57, p. 65, 80,
81–83, 102
przekształcone (chemicznie,
hydrologicznie lub mechanicznie) 83
układ gleby 70
ukorzenienie p. 38.5, 71, 96,
100–101
wilgotność (uwilgotnienie) gleb
p. 21.1, p. 21.3, p. 38.4–5, 69,
96, 99–101
właściwości fizyczne i chemiczne
p. 19, p. 21.5, p. 38.5, p. 54
56
glin ruchomy zob. analizy chemiczne gleb/glin ruchomy
głębokość poziomu gleby zob. gleby
/poziomy gleb
gospodarczy typ drzewostanu p. 67,
p. 69
gospodarka leśna p. 22.1, p. 27,
p. 65, 83
gospodarka przyszła zob. przyrodnicze podstawy gospodarki
przyszłej
góry zob. rzeźba terenu/teren górski
grabienie ściółki p. 27
granice wyłączeń siedliskowych
zob. wydzielenie/siedliskowe
/granice
grunty
leśne p. 2
porolne p. 2
przeznaczone do zalesienia p. 2
związane z gospodarką leśną p. 2
grzyby, grzybnia 96, 100–101
H
hodowla lasu p. 3, p. 21.1, p. 66
(zob. też planowanie urzą-dzeniowo-hodowlane)
I
igliwie 101
(zob. też liście, ściółka)
imisje p. 65
Instytut Badawczy Leśnictwa 9, p. 5
inwentaryzacja powierzchni siedliskowych p. 70
J
jakość drzew p. 38.9, p. 66
jednostki
fizycznogeograficzne (mezoregion) 65
Część II
przyrodniczoleśne (kraina
i dzielnica) p. 21.2, p. 38.2,
p. 41.1, p. 65, p. 71, 65
jednostki administracyjne p. 38.2
jednostki typologiczne p. 45, p. 47
glebowe p. 18–19, p. 38, p. 40,
p. 42–44, p. 49, p. 51, p. 60–61
(zob. też gleby)
siedliskowe p. 18, p. 21, p. 38,
p. 40, p. 42–44, p. 49, p. 51,
p. 60, p. 66
jeziora p. 65
kontrola prac glebowo-siedliskowych p. 16, p. 38.4
kopaliny p. 27
krainy przyrodniczoleśne zob. jednostki/przyrodniczoleśne
kryteria diagnostyczne wyróżniania
i kartowania typów siedliskowych lasu zob. diagnoza siedliskowa
kwasomierz Helliga zob. analizy
chemiczne gleb/kwasomierz
Helliga
kwasowość zob. analizy chemiczne
gleb/kwasowość
K
L
karta informacyjna o zakończeniu
prac zob. dokumentacja siedliskowa/ karta informacyjna
o zakończeniu prac
kartowanie i wyróżnianie siedlisk
leśnych p. 4, p. 26, p. 42–52,
p. 66
gleb p. 6, p. 19
typów siedliskowych lasu p. 6
katalizatory zob. analizy chemiczne
gleb/katalizatory
kationy zasadowe zob. analizy
chemiczne gleb/kationy zasadowe
klasy bonitacji zob. bonitacja
klasy wieku zob. wiek drzewostanu
(drzew)
klasyfikacja siedlisk leśnych zob.
siedliska leśne/klasyfikacja siedlisk
klimat zob. warunki/klimatyczne
klucz (wzorzec) rozpoznawania
siedlisk p. 21.5, p. 41.1, p. 46
Komisja Techniczno-Gospodarcza
(KTG) p. 69
kompleks leśny p. 2, p. 21.5, p. 27,
p. 65, p. 66
konkrecje zob. gleby/konkrecje
lasy 99
doświadczalne p. 12
liściaste 97, 100
mieszane 97, 100
Lasy Państwowe zob. Państwowe
Gospodarstwo Leśne Lasy
Państwowe
legenda mapy zob. mapa/legenda
leśne kompleksy promocyjne
(LKP) p. 12
linie podziału powierzchniowego
p. 34, p. 36, p. 49–50
liście 101
(zob. też igliwie, ściółka)
lokalizacja typologicznych powierzchni siedliskowych
zob. typologiczne powierzchnie siedliskowe/lokalizacja
lokalizacja występowania gatunków drzew, krzewów zob. gatunki drzew, krzewów/forma
występowania
M
mapa p. 63, p. 65, 65
drzewostanów p. 22.2, p. 29
57
Część II
geodezyjna p. 62
geologiczna p. 22.2, p. 23, p. 29,
67, 84, 86
geomorfologiczna p. 22.2, p. 23
gleb Polski p. 22.2
gospodarcza (1:5000) p. 24,
p. 38.2, p. 50, p. 52, p. 61
gospodarczo-przeglądowa
(1:10 000) p. 24, p. 59
hydrogeologiczna p. 22.2
legenda 86–87
przeglądowa (1:25 000) p. 23,
p. 24, p. 59
siedlisk leśnych (siedliskowa)
p. 8, p. 10, p. 22.2, p. 23–24,
p. 29, p. 45, p. 49, p. 59–63,
p. 68, p. 70, 84
brulion p. 50–52
opis na mapie p. 62
pierworys (1:5000) p. 59,
p. 61–62
skala map p. 22.2, p. 24, p. 35,
p. 37, p. 59, p. 61–62, p. 68, 63,
66, 84
sozologiczna p. 22.2
topograficzna p. 22.2, p. 24,
p. 29, 63, 65–66
materiał organiczny zob. resztki
roślinne
materiały
kartograficzne 9, p. 3, p. 22, p. 27,
p. 70
opisowe p. 30
terenowe p. 60
mchy zob. runo/gatunki runa
/mszaki
melioracje leśne
fitomelioracje p. 21.5
wodne p. 27
metale ciężkie zob. analizy chemiczne gleb/metale ciężkie
metody analiz chemicznych
zob. analizy chemiczne gleb
/metody analiz glebowych
58
metody analiz glebowych zob. analizy chemiczne gleb/metody
analiz glebowych
mezoregiony zob. jednostki/fizycznogeograficzne
miąższość gleby zob. gleby/poziomy
gleb/genetyczne/cechy pedogeniczne/miąższość gleby
mineralizacja gleby zob. analizy
chemiczne gleb/mineralizacja
gleby
morena zob. teren/morenowy
morfologia gleb p. 19
mozaikowanie zob. zróżnicowanie
gleb i siedlisk
możliwości produkcyjne siedlisk
leśnych zob. siedliska leśne
mrozy i przymrozki p. 27, p. 65
mszaki zob. runo/gatunki runa/
mszaki
N
nachylenie zob. teren/nachylenie
nadleśnictwo p. 2, p. 38.2, p. 56,
p. 70
nalot p. 38.10–11, p. 38.17
nawożenie p. 21.5, 83
nieciągłości litogeniczno-pedogeniczne p. 38.5, 67
niziny zob. rzeźba terenu/teren
nizinny
numeracja typologicznych powierzchni siedliskowych
zob. typologiczne powierzchnie siedliskowe/numeracja
O
obręb leśny p. 2, p. 21.5, p. 37,
p. 38.2, p. 56, 72
ochrona
lasu p. 3
roślin p. 65
Część II
odczyn gleby (pH) p. 38.5, 102–104,
112
oddział leśny p. 38.2, p. 47, p. 65–66,
72
odkrywki glebowe (zob. też próbki
glebowe, wiercenia/glebowe)
p. 21.3, p. 36, p. 38.3–4, p. 50,
p. 54–55, p. 57, 70
odmiana gleby zob. gleby/typ/podtyp/odmiana
odmiana próchnicy glebowej zob.
próchnica gleb leśnych /typ
/podtyp/odmiana
odmiana siedliska zob. typ siedliskowy lasu/odmiany
odnawianie lasu p. 27
odpady organiczne zob. resztki roślinne
odsłonięcia geologiczne zob. geologia
odwodnienia p. 11, 83
oglejenie gleby zob. gleby/oglejenie
gleby
okres
gospodarczy p. 24
wegetacyjny p. 39, p. 65
okres obowiązywania opracowań
siedliskowych zob. dokumentacja siedliskowa
opady atmosferyczne p. 21.3
opis gleby zob. gleby/opis i charakterystyka gleb
opis na mapie siedliskowej zob.
mapa/siedlisk leśnych/opis na
mapie
opis ogólny prac siedliskowych
zob. dokumentacja siedliskowa
/część opisowa
opis profilu glebowego zob. profil
glebowy
opis runa zob. runo/opis runa
opis taksacyjny drzewostanu p. 38.9,
p. 38.14
opracowania siedliskowe zob. dokumentacja siedliskowa
P
pagórki zob. rzeźba terenu
Państwowe Gospodarstwo Leśne
Lasy Państwowe p. 2, p. 17,
p. 65
pH zob. odczyn gleby
pierworys mapy siedliskowej
zob. mapa/siedlisk leśnych
/pierworys
piętro zob. budowa drzewostanu
/piętrowa
plan urządzenia lasu p. 3, p. 13,
p. 17, p. 22.1, p. 65–66, 65
planowanie urządzeniowo-hodowlane p. 21.2, p. 21.4,
p. 65–66, p. 68
(zob. też cele gospodarki leśnej; hodowla lasu; plan
urządzenia lasu)
płaty roślinności p. 39.1
pochodzenie geologiczne zob. gleby
/rodzaj
podkład kartograficzny p. 24, p. 37,
p. 62
pododdział zob. wydzielenie/drzewostanowe
podrost (zob. też skład gatunkowy
/podrostu) p. 38.10–11,
p. 38.17, p. 66
podstawowe typologiczne powierzchnie siedliskowe
zob. typologiczne powierzchnie siedliskowe/podstawowe
podszyt p. 38.10, p. 38.12, p. 38.17
podtyp gleby zob. gleby/typ/podtyp
podtyp próchnicy glebowej zob.
próchnica gleb leśnych /typ
/podtyp
pokrycie (zwarcie) p. 21.5, p. 38.9,
p. 38.13, p. 38.16–17, p. 39.1,
p. 40.3
pokrywa runa zob. runo/typ pokrywy
runa
59
Część II
pokrywy materiałów przytransportowanych zob. gleby/poziomy
gleb/genetyczne/cechy geogeniczne
położenie topograficzne (zob. też
rzeźba terenu; teren) p. 21.2,
p. 48, 65
dolina górska 64
dolina rzeczna 63, 65
garb 63–64
grzbiet 64, 66
kotlina śródgórska 64, 65
obniżenie 64
pagór, pagórek 63–64
parów, wąwóz 64
płaskie (poziome) 63, 65
płaskowyż 64
płaskowzgórza 64
pradolina rzeczna 63
spłaszczenie 66
stok p. 21.3, p. 38.4, 63–64, 66,
81–82
taras nadrzeczny 63
wał 63
wierzchowina 64, 66
wydma 63
wzgórze 64
wzniesienie 64
zagłębienie 65
pomiary (zob. też domiary)
drzewostanu p. 38.9
granic wydzieleń siedliskowych
p. 50
wysokości drzew p. 38.15
wysokości nad poziomem morza 66
pomocnicze typologiczne powierzchnie siedliskowe zob. typologiczne powierzchnie siedliskowe
/pomocnicze
porosty zob. runo/gatunki runa
/porosty
powierzchnie typologiczne
zob. typologiczne powierzchnie
siedliskowe
60
poziomice zob. warstwice
poziomy diagnostyczne gleb
zob. gleby/poziomy gleb
/diagnostyczne
poziomy genetyczne gleb zob. gleby
/poziomy gleb/genetyczne
poziomy gleb zob. gleby/poziomy
gleb
pożary lasu p. 27
prace siedliskowe 9, p. 1–17, p. 18,
p. 21.5, p. 27, p. 38.10, p. 54,
p. 59, p. 64–66, p. 68, p. 71, 72,
84, 102
metodyka 9, p. 7, p. 11, p. 65
terenowe p. 9, p. 22, p. 24,
p. 29–30, p. 41.1, p. 51,
p. 59–60, p. 65–66, 72
profil glebowy p. 38.1, p. 38.3,
p. 38.5–8, p. 60, 67, 70, 80, 82,
84, 89, 90, 95, 99–100, 112
program ochrony przyrody p. 65
próbki glebowe p. 38.5, p. 38.7,
p. 54–56, 72, 103
(zob. też odkrywki glebowe)
próchnica gleb leśnych 68, 72,
95–101, 113
kryteria wyróżniania p. 20, 95
stadia rozwojowe 96, 98
systematyka 98
typ p. 20, p. 21.5, p. 38.5, p. 52, 95
podtyp p. 21.5, p. 38.5, p. 52, 95
odmiana p. 38.5, 95
przemysł p. 27
przymrozki zob. mrozy i przymrozki
przyrodnicze podstawy gospodarki
przyszłej p. 64, p. 71
R
regionalizacja
fizycznogeograficzna p. 65
geobotaniczna p. 65
przyrodniczoleśna zob. jednostki
przyrodniczoleśne
Część II
regionalna dyrekcja Lasów Państwowych (RDLP) p. 16, p. 38.2,
p. 61, p. 70–71
relief 63
renaturalizacja siedlisk p. 65
resztki roślinne (materiał organiczny, odpady organiczne) 81–82,
95–97, 99–101
rębnie p. 27
rodzaj gleby zob. gleby/rodzaj
rodzaj siedliska zob. typ siedliskowy
lasu/rodzaj siedliska
rodzaje wód glebowych zob. wody
/rodzaje wód glebowych
roślinność (zespoły roślinne) 9,
p. 21.5–6, p. 22.1, p. 38.1, p. 39.1,
p. 40.1, p. 40.3, p. 41.2, p. 48,
p. 64–65, 96–98, 100
roślinność runa zob. runo/roślinność runa
rośliny naczyniowe zob. runo/gatunki
runa/rośliny naczyniowe
rozkład substancji organicznej
95–97, 99
zasady sporządzania planu urządzenia lasu z 28.09.1998 r.
p. 4, p. 14
rozpoznanie
fitosocjologiczne p. 21.5
siedlisk leśnych p. 29, p. 65
terenu p. 46
(zob. też położenie topograficzne; rzeźba terenu; teren)
roztopy p. 21.3
runo p. 21.5, p. 36, p. 38.1, p. 41.1,
p. 48
gatunki runa p. 39.2, p. 39.4,
p. 40.1, p. 41.1, p. 65
mszaki p. 39.2, 100–101
porosty p. 39.2, 100
rośliny naczyniowe p. 39.2
opis runa p. 39
(zob. też skala Braun-Blanqueta)
roślinność runa p. 29–30
typ pokrywy runa p. 39.4, p. 40.1,
p. 40.3
rzeki p. 21.3, p. 65
rzeźba terenu p. 25, p. 32–33, p. 38.2,
p. 45, p. 48–49, 63, 65
(zob. też położenie topograficzne; teren)
teren górski p. 21.1–3, p. 52, 64, 99
góry niskie 64–65
góry średnie 64–65
góry wysokie 64–65
teren nizinny p. 21.1, 63, 64, 65,
99
falisty 63–64, 65
pagórkowaty 63–64, 65
równy 63–64, 65
wzgórzowy 63–64, 65
teren wyżynny i podgórski
p. 21.1–3, p. 52, 63, 64, 65, 99
falisty 63–64, 65
pagórkowaty 63–64, 65
podgórze 64
przedgórze 64
równy 63–64, 65
wzgórzowy 63–64, 65
S
sezon wegetacyjny zob. okres
/wegetacyjny
siedliska leśne p. 28, p. 32, p. 49,
p. 65, 99
bagienne p. 65
borowe 100–101
elementy siedliskowe p. 21.5, p. 65
klasyfikacja siedlisk p. 21
lasowe 99
przekształcone 116
sztucznie zmienione p. 21.5, 114
świeże 100
ubogie (o obniżonej żyzności)
p. 21.5, 100
61
Część II
w stanie naturalnym p. 21.5, 114
wilgotne 100
zdegradowane 100, 118
żyzność p. 21.5, p. 49
skala Braun-Blanqueta (stopnie
pokrycia warstw roślinności)
p. 39.1
skala mapy zob. mapa/skala map
skała 86, 101
macierzysta 82, 84
podścielająca 82
skażenie atmosfery zob. szkody
w lasach/przemysłowe
skład gatunkowy p. 38.13, p. 38.17
drzewostanów p. 21.5–6, p. 27,
p. 29–30, p. 38.9–10, p. 40.3,
p. 45, 97
(zob. też drzewostan; gatunki
drzew)
podrostu p. 40.3
(zob. też podrost)
roślinności runa zob. runo/roślinność runa
skład granulometryczny gleby zob.
gleby/skład granulometryczny
składnice leśne p. 27
sól Mohra zob. analizy chemiczne
gleb/sól Mohra
spadek zob. teren/spadek
zamówienia na wykonanie
prac siedliskowych zob. umowa
na wykonanie prac siedliskowych/specyfikacja istotnych
warunków zamówienia
sposoby zagospodarowania i użytkowania lasów p. 22.1, p. 27
stagnowanie wody zob. wody/stagnowanie
stan lasu p. 33, p. 38.18
stan siedliska zob. typ siedliskowy
lasu/stan siedliska
standard LMN 9, p. 10, p. 59,
p. 61–62
62
stok zob. położenie topograficzne
/stok
stopień pokrycia warstw roślinności
zob. skala Braun-Blanqueta
stopnie uszkodzenia drzew zob.
jakość drzew
stosunki wodne (zob. też wody)
p. 27, p. 65
struktura gleby zob. gleby/struktura
strumienie p. 21.3, p. 65
szkic sytuacyjny p. 38.1–2, 67
szkody w lasach p. 65
klimatyczne p. 65
od owadów p. 27
od wiatrów p. 65
od zwierzyny p. 27
przemysłowe p. 21.5, p. 22.3, 72
szkółki leśne 83
Ś
ściółka (zob. też igliwie, liście) 99
T
taksator p. 53, p. 66
teren (zob. też położenie topograficzne, rzeźba terenu)
deniwelacja 63–64
fizjografia p. 32, p. 45
morenowy 63
nachylenie 63–64, 66
spadek 63, 64
ukształtowanie p. 21.1
wystawa p. 45, p. 48, 66
zbocze 64
terenowe prace siedliskowe
zob. prace siedliskowe
/terenowe
topografia zob. położenie topograficzne
torf zob. gleby/torf
towarzyskość warstw roślinności
zob. skala Braun-Blanqueta
Część II
troficzność zob. gleby/troficzność
typ gleby zob. gleby/typ
typ lasu zob. typ siedliskowy lasu
/typ lasu
typ pokrywy runa zob. runo/typ pokrywy runa
typ próchnicy glebowej zob. próchnica gleb leśnych/typ
typ siedliskowy lasu (typ siedliska
leśnego) p. 21.1, p. 26, p. 31,
p. 38.9, p. 42–45, p. 47, p. 49,
p. 52, p. 54–55, p. 61–62,
p. 65–68
(zob. też jednostki typologiczne/siedliskowe)
charakterystyka p. 31, p. 65
odmiany p. 6, p. 21, p. 26, p. 43,
p. 52, p. 68
fizjograficzno-klimatyczne p.
21.2, p. 31, p. 65
krainowe p. 21.2
rodzaj siedliska p. 6, p. 21.4, p.
43, p. 45, p. 65
stan siedliska p. 6, p. 21.5, p. 31,
p. 38.1, p. 41.1, p. 43, p. 45,
p. 48, p. 52, p. 57, p. 61–62,
p. 65, p. 68, 102, 114
naturalny p. 21.5
zdegradowany p. 21.5
zniekształcony p. 21.5, p. 33
terenów
górskich p. 21.1
nizinnych p. 21.1
wyżynnych i podgórskich
p. 21.1
typ lasu 9, p. 6, p. 21.4, p. 21.6,
p. 26, p. 31, p. 33, p. 38.1,
p. 41.2, p. 45, p. 52, p. 62, p. 68
uwilgotnienie p. 6, p. 21.3, p. 45,
p. 49, p. 52, p. 61–62, p. 65,
p. 68, 95
wzorce p. 26
typologiczne powierzchnie siedliskowe p. 8, p. 19, p. 26, p. 29–41,
p. 42, p. 53, p. 61, p. 66, p. 70,
72, 84, 86
lokalizacja p. 34, p. 38.2, p. 52,
65–67, 67
numeracja p. 37, p. 61
podstawowe p. 29–30, p. 36–37,
p. 38, p. 39–40, p. 54, p. 61,
p. 66, p. 70
pomocnicze p. 29, p. 37, p. 40,
p. 61, p. 66, p. 70
wzorcowe p. 29, p. 30, p. 37,
p. 38.3, p. 54, p. 56, p. 61,
p. 66, p. 70, 72
U
ujęcia wód pitnych zob. wody
/ujęcia wód pitnych
układ gleby zob. gleby/układ gleby
układ przestrzenny gleb i siedlisk
p. 32
ukorzenienie zob. gleby/ukorzenienie
ukształtowanie terenu zob. teren
/ukształtowanie
umowa na wykonanie prac siedliskowych p. 65
odbiór prac p. 70
zamówienia p. 53
wykonawca p. 28, p. 61–62, p. 65,
p. 70
zleceniodawca p. 12, p. 16, p. 61,
p. 63, p. 65, p. 68, p. 70
uprawy leśne 83
uroczysko p. 2, p. 27, p. 38.2, p. 66
urządzanie lasu zob. plan urządzenia
lasu
uszkodzenia drzew zob. jakość
drzew
utwory
cięższe p. 21.3
geologiczno-glebowe p. 65, 86
luźne p. 38.4
macierzyste 70
63
Część II
mineralne p. 61
organiczne p. 61
wapniowcowe 99
utwór geologiczny zob. gleby/rodzaj
uwilgotnienie gleb zob. gleby
/wilgotność gleb
uwilgotnienie siedlisk zob. typ siedliskowy lasu/uwilgotnienie
uziarnienie zob. gleby/skład granulometryczny
W
wahania lustra wody p. 21.3
(zob. też wody/rodzaje wód
glebowych/gruntowa)
warstwa gleby p. 21.5, p. 38.5
(zob. też gleby/poziomy gleb)
nieprzepuszczalna p. 21.3
orna 83
trudno przepuszczalna p. 21.3
wodonośna p. 21.3
warstwice p. 24, 63
warstwy
drzewostanu p. 21.5, p. 38.9–10,
p. 38.12, p. 38.16
(zob. też drzewostan)
roślinności p. 21.6, p. 38.13,
p. 39.1
(zob. też roślinność)
warstwy geologiczne 86
warunki
aeracji 98–99
edaficzne p. 21.6
ekologiczne p. 21.3
geologiczne p. 41.2
glebowe p. 25, p. 41.1
hydrogeologiczne p. 21.5
klimatyczne p. 21.1–2, p. 22.1,
p. 25, p. 45, p. 65, 98, 101
przyrodniczoleśne p. 22
siedliskowe p. 1, p. 11, p. 21.1,
p. 21.6, p. 30, p. 34, p. 38, p. 48,
p. 65, 95–96
64
troficzne siedliska 95
wodne p. 21.5, p. 22.1, p. 25,
p. 65, 98
wcześniejsze opracowania glebowo-siedliskowe p. 11–12
(zob. też dokumentacja siedliskowa)
węgiel zob. analizy chemiczne gleb
/węgiel organiczny
węglany zob. analizy chemiczne
gleb/węglany
wiatry p. 27, p. 65, 82
wiek drzewostanu (drzew) p. 30,
p. 38.9–10, p. 38.14, p. 40.3
wiercenia
geologiczne p. 27
(zob. też geologia)
glebowe p. 38.3–4, p. 50, p. 60
(zob. też odkrywki glebowe)
wilgotność gleb zob. gleby/wilgotność gleb
wilgotność siedliska zob. typ siedliskowy lasu/uwilgotnienie
właściwości fizyczne i chemiczne
gleb zob. gleby/właściwości
fizyczne i chemiczne
woda królewska zob. analizy chemiczne gleb/woda królewska
wododziały zob. wody/wododziały
wody p. 21.3, 99
(zob. też stosunki wodne)
głębokość występowania p. 21.3,
p. 27
podziemne p. 65
powierzchniowe 82–83
rodzaje wód glebowych
gruntowa (gruntowo-glebowa)
p. 21.3, p. 38.8, p. 52, 70,
81, 83, 98, 100, 101
opadowa, stagnująca (glebowo-opadowa, grawitacyjna)
p. 21.3, p. 38.8, 100
stokowa p. 21.3
zalewowa p. 21.3
Część II
stagnowanie p. 21.3
ujęcia wód pitnych p. 65
wododziały p. 65
zlewnie p. 65
współrzędne geograficzne p. 38.2,
p. 61, 65
wydzielenie (wyłączenie)
drzewostanowe (pododdział)
p. 38.2, p. 49–50, 72
glebowe p. 49
siedliskowe p. 43, p. 47, p. 49–53,
p. 61–62, 86
granice p. 47, p. 49–50,
p. 61–62, 84
kompleksowe p. 49
wykonawca prac siedliskowych zob.
umowa na wykonanie prac
siedliskowych/wykonawca
wylewy p. 21.3
wyłączenie zob. wydzielenie
wypas bydła p. 27
wyróżnianie siedlisk zob. kartowanie i wyróżnianie siedlisk
leśnych
wysokość
drzewostanu (drzew) p. 38.9–10,
p. 38.15
nad poziomem morza (n.p.m.)
63–64, 66
względna terenu 63–64
wystawa terenu zob. teren/wystawa
wytrącenia zob. gleby/konkrecje
wyżyny zob. rzeźba terenu/teren
wyżynny i podgórski
wzgórza zob. rzeźba terenu
/teren wyżynny i podgórski
/wzgórzowy
wzorce typów siedliskowych lasu
zob. typ siedliskowy lasu
/wzorce
wzorcowe typologiczne powierzchnie
siedliskowe zob. typologiczne
powierzchnie siedliskowe
/wzorcowe
Z
zabiegi gospodarcze p. 21.5
zakłady przemysłowe zob. przemysł
załączniki do Instrukcji wyróżniania
i kartowania siedlisk leśnych
Załącznik nr 1. Zasady wyróżniania terenów nizinnych, wyżynnych, podgórskich i górskich
oraz form rzeźby terenu
p. 21.1, 63
Załącznik nr 2. Wytyczne szczegółowe do opisu typologicznych powierzchni siedliskowych p. 38.2–3, p. 38.7, p. 40.2,
65
Załącznik nr 3. Typy i podtypy
gleb leśnych według Klasyfikacji gleb leśnych Polski (CILP
2000) p. 19, p. 38.3, p. 40.2,
p. 61, 67, 73
Załącznik nr 4. Odmiany gleb
p. 19, p. 38.3, p. 40.2, p. 61, 80
Załącznik nr 5. Rodzaje gleb
/pochodzenie geologiczne skał
macierzystych gleb p. 19,
p. 38.3, p. 40.2, p. 61, 67, 84
Załącznik nr 6. Gatunki gleb
p. 19, p. 38.3, p. 40.2, p. 61,
68, 90
Załącznik nr 7. Próchnica gleb
leśnych p. 20, p. 38.3, p. 40.2,
95
Załącznik nr 8. Opis glebowych
analiz laboratoryjnych oraz
przykłady tabel pomocniczych
p. 54, p. 58, 102
Załącznik nr 9. Rozszerzona
charakterystyka stanu siedlisk
114
założenia metodyczne p. 11
zasięg terytorialny gatunków drzew
p. 21.2
zbiorowiska roślinne p. 21.5, p. 39
65
Część II
zbocze zob. teren/zbocze
zdjęcia lotnicze p. 22.2
zdjęcie fitosocjologiczne zob. runo
/opis runa, zob. skala Braun-Blanqueta
zdjęcie fotograficzne profilu glebowego zob. profil glebowy
zespoły roślinne zob. roślinność
zleceniodawca zob. umowa na wykonanie prac siedliskowych
/zleceniodawca
zlewnie zob. wody/zlewnie
zróżnicowanie (mozaikowanie) gleb
i siedlisk p. 8, p. 21, p. 32–33,
p. 35–36, p. 38, p. 49, p. 64
zwarcie (poziome i pionowe) drzewostanu p. 30, p. 38.9–10,
p. 38.16
(zob. też pokrycie)
Ż
żyzność siedliska zob. siedliska leśne
/żyzność
2. ZESTAWIENIE TABEL
I WZORÓW
Zestawienie tabel i wzorów
2.1. Część I i III
I – „Instrukcja sporządzania planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa”;
III – „Zarządzenie i wytyczne dotyczące urządzania lasu”
TABELE
Tabela kryteriów oceny jakości hodowlanej młodników i młodszych drzewostanów I/§ 38
Tabela wskaźników jakości technicznej drzew i drzewostanów I/§ 38, I/§ 39
Tabela 1. Kryteria gotowości do odnowienia drzewostanów sosnowych
w krainach przyrodniczoleśnych III/174
Tabela 2. Kryteria gotowości do odnowienia drzewostanów świerkowych
Tabela 3. Kryteria gotowości do odnowienia drzewostanów jodłowych
Tabela 4. Kryteria gotowości do odnowienia drzewostanów bukowych
Tabela 5. Kryteria gotowości do odnowienia drzewostanów dębowych
Tabela I. Zestawienie powierzchni gruntów nadleśnictwa według rodzajów
użytków gruntowych, kategorii użytkowania i grup rodzajów powierzchni, zgodnie z podziałem administracyjnym kraju I/§ 22, I/§ 68,
I/§ 74, I/§ 114, I/137, I/139–141, III/55
Tabela II. Zestawienie powierzchni typów siedliskowych lasu według panujących gatunków drzew oraz ich bonitacji I/§ 74, I/§ 115, I/137,
I/142, III/55
Tabela III. Powierzchniowa i miąższościowa tabela klas wieku według
głównych (dominujących) funkcji lasu i gatunków panujących I/§ 74,
I/§ 123, I/137, I/143–144, III/55
69
Tabela IV. Powierzchniowa i miąższościowa tabela klas wieku według typów siedliskowych lasu i gatunków panujących I/§ 74, I/§ 115, I/137,
I/145, III/55
Tabela Va. Powierzchniowa tabela klas wieku według rzeczywistego
udziału gatunków drzew w typach siedliskowych lasu I/§ 74, I/§ 115,
I/137, I/146, III/56
Tabela Vb. Miąższościowa tabela klas wieku według rzeczywistego udziału gatunków drzew w typach siedliskowych lasu I/§ 74, I/§ 115, I/147,
III/56
Tabela VI. Powierzchniowa i miąższościowa tabela klas wieku według gospodarstw i grup gatunków panujących o tym samym wieku rębności
I/§ 74, I/§ 88, I/137, I/148–149, III/56
Tabela VII. Powierzchniowa i miąższościowa tabela klas wieku według
stref uszkodzenia lasu i gatunków panujących I/§ 43, I/§ 74, I/§ 115,
I/137, I/150, III/56
Tabela VIIIa. Tabela klas wieku spodziewanego bieżącego rocznego przyrostu miąższości według gatunków panujących i stref uszkodzenia/przyrost tablicowy I/§ 43, I/§ 74, I/§ 94, I/§ 118, I/§ 123, I/137,
I/151, III/56
Tabela VIIIb. Tabela klas wieku spodziewanego bieżącego rocznego przyrostu miąższości według gatunków panujących i stref uszkodzenia/przyrost zredukowany I/§ 43, I/§ 74, I/§ 118, I/137, I/152, III/56
Tabela IX. Zestawienie pozyskania drewna za ubiegły okres według kategorii cięć i porównanie z etatem I/§ 77, I/137, I/153, III/17, III/56
Tabela X. Zestawienie wykonanych prac z zakresu hodowli lasu za ubiegły
okres oraz porównanie z planowanymi zadaniami I/§ 77, I/137, I/154,
III/17, III/56
Tabela XI. Ocena upraw i młodników do 10 lat na powierzchniach otwartych I/§ 77, I/138, I/155, III/56
Tabela XII. Ocena odnowień podokapowych oraz upraw i młodników po
rębniach złożonych I/§ 77, I/138, I/156, III/56
Tabela XIII. Porównanie powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w kolejnych planach urządzenia lasu i w prognozie I/§ 77, I/§ 118, I/138,
I/157, III/56
Tabela XIV. Zestawienie obliczonych i przyjętych miąższościowych etatów użytkowania rębnego I/§ 92, I/§ 99, I/138, I/158, III/56
Tabela XV. Zestawienie powierzchni manipulacyjnej użytków rębnych
według rodzajów rębni w gospodarstwach I/§ 98–99, I/138, I/159,
III/56
Tabela XVI. Zestawienie zbiorcze powierzchni drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego we wskazaniach gospodarczych opisu taksacyjnego według rodzajów cięć i gatunków panujących oraz klas i podklas wieku I/§ 94, I/§ 99, I/138, I/160, III/57
70
Tabela XVII. Zestawienie łączne etatu użytków głównych według kategorii cięć I/§ 96, I/§ 98–99, I/138, I/161, III/57
Tabela XVIII. Zestawienie zbiorcze wskazań gospodarczych z opisów taksacyjnych w zakresie hodowli lasu I/§ 100, I/138, I/162, III/57
Tabela XIXa. Ekonomiczne wskaźniki gospodarki leśnej I/§ 116, I/138,
I/163
Tabela XIXb. Ramowy biznesplan na 10 lat I/§ 116, I/138, I/164
Tabela XIXc. Zestawienie danych dotyczących rachunku rocznych przepływów pieniężnych w okresie obowiązywania planu urządzenia lasu
(10 lat) I/§ 116, I/138, I/165
WZORY
Wzór 1. Schemat opisu taksacyjnego I/§ 74, I/138, I/166
– Przykład opisu taksacyjnego według wzoru 1. I/§ 74, I/138, I/167
Wzór 2. Wykaz obiektów bazy nasiennej I/§ 74, I/§ 100, I/§ 115, I/138,
I/168, III/57
Wzór 3. Wykaz drzewostanów zakwalifikowanych do przebudowy w najbliższym 10-leciu I/§ 40, I/§ 74 I/§ 82, I/§ 88, I/§ 91, I/§ 98, I/138, I/169,
III/57
Wzór 4. Wykaz drzewostanów w klasie odnowienia I/§ 74, I/§ 82, I/§ 88, I/§ 91,
I/§ 98, I/138, I/170, III/57
Wzór 5. Wykaz drzewostanów w klasie do odnowienia I/§ 74, I/§ 82, I/§ 88,
I/§ 91, I/§ 98, I/138, I/171, III/57
Wzór 6. Wykaz projektowanych cięć rębnych I/§ 93, I/§ 98, I/138, I/172,
III/57
Wzór 7. Zestawienie powierzchni lasów znajdujących się w terytorialnym
zasięgu nadleśnictwa – I/§ 114, I/§ 116, I/138, I/173
Wzór 8. Wniosek (formularz wniosku dyrektora RDLP o zatwierdzenie
planu urządzenia lasu) I/§ 131, I/138, I/174–175
Wzór 9. Plan urządzenia lasu (formularz strony tytułowej planu, zawierający zbiór podstawowych informacji o nadleśnictwie) I/138,
I/176–177
2.2. Część II
II – „Instrukcja wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych”
TABELE
Tabela 1. Typy siedliskowe lasu terenów nizinnych p. 21.1, p. 61
Tabela 2. Typy siedliskowe lasu terenów wyżynnych i podgórskich p. 21.1, p. 61
Tabela 3. Typy siedliskowe lasu terenów górskich p. 21.1, p. 61
Tabela 4. Odmiany fizjograficzno-klimatyczne typów siedliskowych lasu
na terenach wyżynnych, podgórskich i górskich p. 21.2
Tabela 5. Warianty uwilgotnienia siedlisk leśnych p. 21.3, p. 38.8, p. 61
Tabela 6. Stan siedliska leśnego p. 21.5, p. 61
Tabela 7. Wskazania dotyczące lokalizacji typologicznych powierzchni siedliskowych p. 29
Tabela 8. Stopnie zagęszczenia dla typologicznych powierzchni siedliskowych w zależności od zróżnicowania warunków siedliskowych oraz liczby i wielkości kompleksów leśnych p. 35
Tabela 9. Analizy obowiązkowe i zalecane w pracach glebowych związanych z klasyfikacją i kartowaniem siedlisk leśnych p. 54
Tabela 10. Typy siedliskowe lasu nadleśnictwa… przed i po wykonaniu
prac siedliskowych p. 65
Tabela 11. Zestawienie zbiorcze gatunków runa według typów siedliskowych lasu z uwzględnieniem wariantów uwilgotnienia oraz stanu siedliska – bory świeże p. 65
Tabela 12. Zestawienie zbiorcze elementów drzewostanu według typów
siedliskowych lasu, wariantów uwilgotnienia, stanu siedliska – bory świeże p. 65
Tabela 13. Powierzchnia typów siedliskowych lasu z uwzględnieniem stanu siedlisk typów i podtypów gleb leśnych oraz ich porolności p. 65
73
Tabela 14. Powierzchnia typów siedliskowych lasu z uwzględnieniem wariantu uwilgotnienia siedliska oraz typu i podtypu gleby p. 65
Tabela 15. Rola lasotwórcza gatunków drzew w nadleśnictwie..., stan na...
p. 65–66
Tabela 16. Ogólne cele hodowlane w nadleśnictwie... – propozycje określone na podstawie prac siedliskowych wykonanych w roku... p. 68
Tabela 17. Wytyczne do określania ukorzenienia 71
Tabela 18. Wytyczne do określania stopnia rozkładu torfu 71
Tabela 19. Podział mineralnego materiału glebowego na frakcje i podfrakcje granulometryczne 90
Tabela 20. Grupy i podgrupy granulometryczne utworów mineralnych służące do określania gatunków gleb leśnych w pracach siedliskowych 92
Tabela 21. Grupy i podgrupy utworów organicznych służące do określania
gatunków gleb leśnych w pracach siedliskowych 94
Tabela 22. Systematyka próchnic leśnych 98
Tabela 23. Skala odczynu gleb leśnych p. 58, 112
Tabela 24. Szacunkowa ocena zawartości węglanów w glebie p. 58, 113
Tabela 25. Ocena zawartości próchnicy w glebach leśnych p. 58, 113
WZORY
Wzór 1. Karta typologicznej powierzchni siedliskowej p. 38.2, p. 38.5,
p. 38.9, p. 38.13, p. 54, p. 70, 55, 72
Wzór 2. Formularz opisu pomocniczych typologicznych powierzchni siedliskowych p. 40.1, p. 70, 59
Wzór 3. Karta informacyjna o wykonanych pracach siedliskowych 60
3. ZESTAWIENIE
AKTÓW PRAWNYCH, INSTRUKCJI,
WYTYCZNYCH
Zestawienie aktów prawnych
Odnośniki do haseł podano zgodnie z zapisem przyjętym dla INDEKSU.
Dodatkowo rzymska dwójka (II) oznacza tom II IUL.
UCHWAŁY
Uchwała Sejmu RP z dnia 10 maja 1991 r. o Polityce ekologicznej państwa I/11
USTAWY
Ustawa o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst
jednolity Dz. U. Nr 46, poz. 543 z 2000 r.) I/§ 14
Ustawa o lasach z dnia 28 września 1991 r. (tekst jednolity Dz. U. Nr 56,
poz. 679 z 2000 r.) I/11, I/§ 2–3, I/§ 8, I/§ 11, I/§ 14, I/§ 25 I/§ 39–40,
I/§ 79, I/§ 96, I/§ 126
Ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. nr 133
z 1997 r. poz. 883) E6/7/3
Ustawa o ochronie dóbr kultury z dnia 15 lutego 1962 r. (tekst jednolity
Dz. U. Nr 98, poz. 1150 z 1999 r.) I/12, I/§ 25
Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 3 lutego 1995 r.
(Dz. U. Nr 16, poz. 78) I/11, I/§ 14
Ustawa o ochronie informacji niejawnych z dnia 22 stycznia 1999 r.
(Dz. U. Nr 11 z 1999 r. poz. 95) E6/7/3
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r. (Dz. U. Nr 81,
poz. 351) I/11
Ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 października 1991 r. (tekst jednolity Dz. U. Nr 99, poz. 1079 z 2001 r.) I/11, I/§ 10–11, I/§ 25
77
Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r. (tekst
jednolity Dz. U. Nr 15, poz. 139 z 1999 r.) I/11, I/§ 11
Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. Nr 30
poz. 163) I/11
Ustawa Prawo łowieckie z dnia 18 grudnia 1995 r. (Dz. U. Nr 147, poz. 713)
I/11
Ustawa Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62,
poz. 627) I/11, I/§ 11
ROZPORZĄDZENIA
Rozporządzenie ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za
ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki
leśnej z dnia 25 sierpnia 1992 r. (Dz. U. Nr 67, poz. 337) I/§ 11
Rozporządzenie ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa w sprawie szczegółowych zasad sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji
stanu lasu z dnia 28 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 16 z 1999 r.)
I/11, II/p. 4, II/p. 14
Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
z dnia 3 listopada 1992 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 460 z późn. zm.) I/§ 103
Rozporządzenia ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa w sprawie szczegółowych zasad zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów z dnia 16 sierpnia 1999 r. (Dz. U. Nr 73, poz. 824) I/§ 103
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie podstawowych wymagań bezpieczeństwa sieci teleinformatycznych z dnia 25 lutego 1999 r.
(Dz. U. Nr 18 z 1999 r. poz. 162) E6/7/3
Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie organizacji kancelarii tajnych
z dnia 9 lutego 1999 r. (Dz. U. Nr 18 z 1999 r. poz. 156) E6/7/3
Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych z dnia 8 sierpnia 2000 r. (Dz. U. Nr 70
z dn. 24.08.2000 r., poz. 821) E1
ZARZĄDZENIA DYREKTORA GENERALNEGO LASÓW PAŃSTWOWYCH
Zarządzenie nr 5 z dnia 1 stycznia 2003 r. w sprawie zmiany zarządzenia
nr 74 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 23 sierpnia
2001 r. w sprawie zdefiniowania standardu leśnej mapy numerycznej
dla poziomu nadleśnictwa oraz wdrażania systemu informacji przestrzennej w nadleśnictwach E3, E5
Zarządzenie nr 11A z dnia 11 maja 1999 r. zmieniające Zarządzenie nr 11
Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 14 lutego 1995
78
roku w sprawie doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych II/p. 4
Zarządzenie nr 23 z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie konsultowania – z samorządami terytorialnymi i lokalnymi organizacjami społecznymi – przedsięwzięć z zakresu trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz zadań
wynikających z programu ochrony przyrody, projektowanych dla nadleśnictwa w planie urządzenia lasu III/151, III/151–158
Zarządzenie nr 23 z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie wstępnych założeń
technicznych dla wykonawców leśnej mapy numerycznej oraz jej ewidencjonowania E1, E2
Zarządzenie nr 28 z dnia 8 grudnia 1992 r. w sprawie sporządzenia wniosku
o uznanie lasu za ochronny lub pozbawienie go tego charakteru I/§ 11
Zarządzenie nr 41 z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie zmiany zarządzenia
nr 74 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 23 sierpnia
2001 r. w sprawie zdefiniowania standardu leśnej mapy numerycznej
dla poziomu nadleśnictwa oraz wdrażania systemu informacji przestrzennej w nadleśnictwach E4, E5
Zarządzenie nr 34 z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie zmiany zarządzenia nr 74 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia
23 sierpnia 2001 r. w sprawie zdefiniowania standardu leśnej mapy
numerycznej dla poziomu nadleśnictwa oraz wdrażania systemu informacji przestrzennej w nadleśnictwach E5
Zarządzenie nr 58 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie zmiany zarządzenia nr 74
Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 23 sierpnia 2001 r.
w sprawie zdefiniowania standardu leśnej mapy numerycznej dla poziomu nadleśnictwa oraz wdrażania systemu informacji przestrzennej
w nadleśnictwach E2, E5
Zarządzenie nr 60 z dnia 28 czerwca 1999 r. w sprawie procedury zakładania ewidencyjnych map numerycznych w nadleśnictwach, z poprawkami wprowadzonymi Zarządzeniem nr 10 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 8 lutego 2001 r. E6/2/1
Zarządzenie nr 63 z dnia 13 sierpnia 2002 r. w sprawie kontroli i odbioru
robót urządzeniowych zlecanych przez regionalne dyrekcje Lasów
Państwowych I/§ 125, II/p. 16
Zarządzenie nr 65 z dnia 2 lipca 1999 r. w sprawie zmiany zarządzenia nr 23
Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 4 sierpnia 1997 r.,
dotyczącego konsultowania – z samorządami terytorialnymi oraz lokalnymi i regionalnymi organizacjami społecznymi – przedsięwzięć
z zakresu trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz zadań wynikających z programu ochrony przyrody, projektowanych dla nadleśnictwa w planie urządzenia lasu I/§ 130, III/151–158
Zarządzenie nr 67 z dnia 17 lipca 2001 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania lasów, gruntów i innych nieruchomości w Lasach Państwowych
I/§ 8, I/§ 22, I/34
79
Zarządzenie nr 74 z dnia 23 sierpnia 2001 r. w sprawie zdefiniowania standardu leśnej mapy numerycznej dla poziomu nadleśnictwa oraz wdrażania systemu informacji przestrzennej w nadleśnictwach I/§ 8, I/§ 63,
II/p. 10, II/p. 62, E1, E2, E3, E4, E5
Zarządzenie nr 92 z dnia 17 grudnia 2001 r. w sprawie zmiany stałych globalnych w SILP-LAS I/34
INSTRUKCJE I LITERATURA SPECJALISTYCZNA
„Instrukcja ochrony lasu” I/12, I/§ 101, I/§ 106–107
„Instrukcja ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych” I/§ 46, I/§ 103
„Instrukcja opracowania i wydania szczegółowej mapy geologicznej Polski
w skali 1: 50 000” (PIG 1996) II/84
„Instrukcja sporządzania programu ochrony przyrody w nadleśnictwie” I/§ 110
„Atlas barw Munsella” II/69
„Geografia regionalna Polski”, J. Kondracki (PWN 2001) II/p. 65, II/65
„Instrukcja wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych” I/12, I/§ 12, I/§ 23,
II/9, II/p. 11, III/159
„Klasyfikacja gleb leśnych Polski” (CILP 2000) II/9, II/p. 7, II/p. 19–20,
II/p. 38.3, II/p. 61, II/67, II/80, II/84, II/95
„Mapa potencjalnej roślinności naturalnej Polski”, pod red. W. Matuszkiewicza (PPWGiK 1995) II/p. 65
„Skala Braun-Blanqueta” II/p. 39.1
„Tablice miąższości drzew stojących”, B. Szymkiewicz (Wydanie V,
PWRiL, Warszawa 1986) I/§ 42
„Tablice zasobności i przyrostu drzewostanów”, M. Czuraj, B. Radwański,
S. Strzemeski (PWRiL, Warszawa 1960) I/§ 36–37
„Typy siedliskowe lasu w Polsce”, pod redakcją L. Mroczkiewicza i T. Tramplera (Prace IBL nr 250, PWRiL 1964) II/9, II/p. 5
„Urządzanie i zagospodarowanie lasu dla potrzeb turystyki i rekreacji”, B. Ważyński (1997 r.) I/§ 109
„Zasady hodowli lasu” I/12, I/§ 23–24, I/§ 26, I/§ 38, I/§ 46, I/§ 80, I/§ 84–85,
I/§ 90, I/§ 98, I/§ 100, I/§ 108–109, II/9, III/167
„Siedliskowe podstawy hodowli lasu” I/§ 23, II/9, II/p. 5, II/p. 41.1,
II/p. 46, II/p. 65, II/65
„Zasady kartowania siedlisk leśnych” II/9
„Zasady wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych” E6/1/4.1.1.8
„Zespoły leśne Polski”, J. M. Matuszkiewicz (PWN 2001) II/p. 65
WYTYCZNE
„Polska Norma PN-R-04033” (1998 r.) II/90, II/102
„Wytyczne w sprawie konsultowania – z samorządami terytorialnymi oraz
lokalnymi i regionalnymi organizacjami społecznymi – przedsięwzięć
80
z zakresu trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz zadań wynikających z programu ochrony przyrody, projektowanych dla nadleśnictwa w planie urządzenia lasu” – załącznik do zarządzenia nr 23 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 4 sierpnia 1997 r. III/155
„Wytyczne w sprawie kryteriów i postępowania przy określaniu indywidualnego wieku dojrzałości do odnowienia drzewostanów” I/§ 83
„Wytyczne w sprawie łowieckiego zagospodarowania rejonów hodowlanych” I/§ 106
„Wytyczne w sprawie zasad gospodarowania populacjami zwierząt łownych” I/§ 106
„Wytyczne wdrożenia nowego etatu według potrzeb hodowlanych i nowej
metody regulacji w przerębowym sposobie zagospodarowania” I/§ 82
„Wytyczne wykonywania i dokumentowania kontroli oraz odbioru robót
urządzeniowych” III/159, III/160–166
4. SŁOWNIK TERMINÓW
I POJĘĆ
Słownik terminów i pojęć – leśnictwo
4.1. Z zakresu leśnictwa
– użytych w Instrukcji urządzania lasu
Odnośniki do haseł podano zgodnie z zapisem przyjętym dla INDEKSU.
Dodatkowe oznaczenie – rzymska dwójka (II) oznacza tom II IUL.
Adres administracyjny – kod województwa, powiatu, gminy i obrębu
ewidencyjnego.
I/§ 22
Adres leśny – kod RDLP, nadleśnictwa, nr obrębu leśnego, nr leśnictwa,
nr oddziału, litera pododdziału, a przy wyłączeniu nieliterowanym odpowiedni symbol w miejsce litery pododdziału.
I/§ 22
Analiza gospodarki leśnej w minionym okresie, omawiana na II Komisji Techniczno-Gospodarczej, obejmuje:
– referat nadleśniczego,
– koreferat wykonawcy projektu planu urządzenia lasu,
– koreferat Inspekcji Lasów Państwowych,
– końcową ocenę wykonaną przez dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych.
I/§ 3
Analizę gospodarki leśnej w minionym okresie prowadzi się według obrębów leśnych oraz łącznie dla nadleśnictwa, z wyszczególnieniem:
– zmian w stanie posiadania według kategorii gruntów z wyjaśnieniem
przyczyn tych zmian,
– porównania zaplanowanych zadań gospodarczych na ubiegłe 10-lecie
z ich wykonaniem (z omówieniem istotnych różnic),
– oceny wpływu wykonanych zabiegów gospodarczych na stan lasu,
– rozmiaru wykonanych prac zalesieniowych,
85
– rozmiaru szkód w lasach spowodowanych przez czynniki biotyczne, abiotyczne i antropogeniczne, z uwzględnieniem ich lokalizacji i przyczyn,
– podstawowych wyników z zakresu użytkowania ubocznego (stopień
wykorzystania baz surowcowych z punktu widzenia ich trwałości oraz
wyniki gospodarki łowieckiej),
– oceny wykonania zadań wynikających z programu ochrony przyrody,
– wniosków wynikających z porównania powierzchni leśnej i zasobów
drzewnych w kolejnych planach urządzenia lasu (według tabeli
XIII).
I/§ 77
Bieżący roczny przyrost miąższości drzewostanów na 1 ha oblicza się
według formuły:
Z 1ha/1rok = Vk – Vp + U,
gdzie:
– Vk – przeciętna zasobność na 1 ha na koniec okresu,
– Vp – przeciętna zasobność na 1 ha na początku okresu,
– U – suma przeciętnej rocznej miąższości użytków rębnych i przedrębnych na 1 ha za okres ubiegły.
I/§ 118
Bonitacja (klasa bonitacji drzewostanu) – klasę bonitacji drzewostanu,
określaną zarówno dla gatunku panującego, jak i dla pozostałych gatunków wchodzących w skład drzewostanu, ustala się na podstawie porównywania wysokości przeciętnej danego gatunku z wysokością przeciętną
(tego samego gatunku i dla tego samego wieku), zawartą w Tablicach
zasobności i przyrostu drzewostanów, zestawionych przez B. Szymkiewicza (Wydanie V, PWRiL, Warszawa 1986). Bonitację określa się z dokładnością do jednej klasy.
I/§ 36
Budowa pionowa – wyróżnia się drzewostany: jednopiętrowe, dwupiętrowe, wielopiętrowe (z reguły wielogeneracyjne), w klasie odnowienia,
w klasie do odnowienia i o budowie przerębowej.
I/§ 27.1
Cecha drzewostanu:
– drzewostany z odnowienia (zalesienia) sztucznego,
– drzewostany z odnowienia (zalesienia) naturalnego z nasion,
– drzewostany obcego pochodzenia,
– uprawy po rębni złożonej,
– młodniki po rębni złożonej,
86
– drzewostany wyżywicowane,
– drzewostany odroślowe,
– drzewostany z zalesień porolnych,
– drzewostany z zalesień na gruntach zrekultywowanych,
– wyłączone drzewostany nasienne,
– gospodarcze drzewostany nasienne,
– otuliny rezerwatów,
– otuliny parków narodowych,
– otuliny wyłączonych drzewostanów nasiennych,
– otuliny ośrodków wypoczynkowych,
– otuliny szkółek wielkoobszarowych i szkółek zespolonych,
– drzewostany doświadczalne,
– projektowane rezerwaty,
– ostoje zwierząt chronionych,
– drzewostany z nasion drzew doborowych (plantacyjne uprawy nasienne),
– uprawy pochodne (z nasion wyłączonych drzewostanów nasiennych,
plantacji nasiennych i plantacyjnych upraw nasiennych),
– drzewostany z nasion, z gospodarczych drzewostanów nasiennych,
– drzewostany zachowawcze,
– uprawy zachowawcze in situ lub ex situ.
I/§ 26.1
Cechy antropogeniczne – modyfikacja odmiany podtypu gleby w profilu
glebowym uzależniona od zmian w układach czynników glebotwórczych
w sekwencjach poziomów genetycznych. Typy gleb antropogenicznych
mają profil o zniekształceniach lub przekształceniach mechanicznych
lub nieodwracalnie zniekształcone chemicznie układy cech, których natężenie spowodowało zmiany podtypu gleby naturalnej. Do cech antropogenicznych wyróżniających odmiany podtypów glebowych należą: gleby przekształcone mechanicznie i hydrologicznie, gleby przekształcone
chemicznie.
II/80, II/82
Cechy geogeniczne – modyfikacja odmiany podtypu gleby w profilu glebowym uzależniona od zmian w układach czynników glebotwórczych
w sekwencjach poziomów genetycznych. Do cech geogenicznych wyróżniających odmiany podtypów glebowych należą: pokrywy materiałów
przytransportowanych, wtrącenia materiałów węglanowych, domieszki
materiału piaszczystego lub pyłowego.
II/82
Cechy pedogeniczne – modyfikacja odmiany podtypu gleby w profilu
glebowym uzależniona od zmian w układach czynników glebotwórczych w sekwencjach poziomów genetycznych. Do cech pedogenicznych
87
wyróżniających odmiany podtypów glebowych należą: troficzność,
oglejenie opadowe, oglejenie gruntowe, zabagnienie gleb torfowych
i mułowych, stopnie zmurszenia torfu, wody gruntowo-glebowe, wytrącenia pedogeniczne, miąższość gleby mineralnej, miąższość gleby organicznej.
II/80
Cele i zadania urządzania lasu:
– inwentaryzacja i ocena stanu lasu, w tym gleb, siedlisk i drzewostanów
oraz określenie i kształtowanie naturalnych relacji między nimi,
– rozpoznanie walorów przyrodniczych w lasach oraz opracowanie programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa,
– rozpoznanie funkcji lasu w powiązaniu z zagospodarowaniem przestrzennym,
– podział lasów – według pełnionych funkcji i przyjętych celów gospodarowania – na gospodarstwa (w tym: specjalne, lasów ochronnych
oraz lasów wielofunkcyjnych z dominującą funkcją produkcyjną –
zwanych dalej lasami gospodarczymi), z wyróżnieniem drzewostanów
do przebudowy, dla potrzeb regulacji użytkowania głównego, optymalizacji etatów użytkowania rębnego i przedrębnego oraz realizacji
długookresowych i średniookresowych celów hodowlanych,
– określenie długo- i średniookresowych hodowlanych i technicznych celów gospodarki leśnej dla urządzanego obiektu, umożliwiających formułowanie celów doraźnych w poszczególnych drzewostanach,
– projektowanie pożądanej struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej lasu oraz budowy piętrowej drzewostanów,
– kształtowanie wielkości i struktury zapasu produkcyjnego w urządzanej jednostce, w ramach gospodarstw, obrębów leśnych i w całym nadleśnictwie,
– ustalenie etatów cięć użytkowania rębnego i przedrębnego,
– ustalenie możliwości lokalizacji etatu cięć użytkowania rębnego
w wielkości przyjętej za optymalną,
– ustalenie zadań gospodarczych na dziesięciolecie i określenie sposobów ich realizacji,
– ustalenie stref uszkodzenia lasu (po wprowadzeniu obowiązku ustalania takich stref, zob. § 10 ust. 6, I cz. IUL) oraz stopni uszkodzenia
drzewostanów,
– określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej,
– ustalenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej w lasach,
– określenie potrzeb w zakresie remontów i budowy infrastruktury
technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji,
88
– zobrazowanie przestrzenne (wizualizacja) urządzanego obiektu,
funkcji lasu, wyników inwentaryzacji oraz zadań gospodarki leśnej,
– sporządzenie ogólnego opisu lasów, w tym danych dotyczących: warunków przyrodniczych i ekonomicznych, analizy gospodarki leśnej
w minionym okresie, celów i zasad gospodarki przyszłej, projektowanych sposobów realizacji gospodarki leśnej, zadań na najbliższe dziesięciolecie oraz programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa.
I/§ 1
Część planistyczna planu urządzenia lasu obejmuje:
– podstawy gospodarki przyszłego okresu zawarte w części planistycznej ogólnego opisu nadleśnictwa, w tym cele i zasady trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych, oraz przewidywane sposoby ich realizacji,
– wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym lasu,
– określenie etatów cięć użytkowania głównego,
– wykaz projektowanych cięć rębnych wraz z mapą przeglądową cięć,
– zestawienie i opisanie zadań z zakresu użytkowania głównego (rębnego i przedrębnego),
– zestawienie i opisanie zadań z zakresu hodowli lasu, w tym zalesień
gruntów przeznaczonych do zalesienia (określonych w art. 14 ust. 2 ustawy o lasach), odnowienia lasu oraz pielęgnowania upraw i młodników,
– określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej, z przedstawieniem tych zadań na mapach przeglądowych,
– określenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej,
z przedstawieniem tych zadań na mapie przeglądowej,
– określenie potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji.
I/§ 3
Dane inwentaryzacji lasu:
– dokumentacja prac siedliskowych,
– opis taksacyjny lasu,
– mapy obrazujące wyniki inwentaryzacji lasu (w tym mapa gospodarcza oraz mapy przeglądowe: drzewostanów, siedlisk, funkcji lasu),
– mapa sytuacyjna,
– zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacyjnych (raporty w formie
tabel i wykazów),
– pierwsza część ogólnego opisu urządzanego nadleśnictwa, zawierająca ogólną charakterystykę lasów oraz zestawienia zbiorcze danych
inwentaryzacyjnych.
I/§ 3
89
Dane rejestru gruntów:
– działka ewidencyjna,
– grupa rodzajów powierzchni,
– powierzchnia: działki, grupy rodzajów powierzchni, oddziału, arkusza,
obrębu ewidencyjnego, gminy, powiatu, województwa.
I/§ 8
Dokładność obliczania powierzchni wyłączeń
Przy wykonywaniu obliczeń powierzchni wyłączeń obowiązuje dokładność zapisu do 0,01 ha, w ewidencji powszechnej zaś powierzchnię działek ewidencyjnych oblicza się i zapisuje z dokładnością do 1 m2. W planie urządzenia lasu obowiązuje zasada wyrównywania powierzchni wyłączeń do powierzchni działek ewidencyjnych, a następnie zaokrąglania
tych wyłączeń do 0,01 ha. W ten sposób powierzchnia oddziału (będąca
sumą powierzchni wyłączeń zaokrąglonych do 0,01 ha) może się różnić
od sumy powierzchni działek określanej w m2. W planie urządzenia lasu sporządza się zestawienie zbiorcze (Tabela I. Zestawienie powierzchni gruntów nadleśnictwa według rodzajów użytków gruntowych, kategorii
użytkowania i grup rodzajów powierzchni, zgodnie z podziałem administracyjnym kraju) powierzchni nadleśnictwa, z uwzględnieniem obrębów
leśnych – w m2, a wszelkie pozostałe zestawienia powierzchniowe agregowane są (na podstawie wydzieleń) z dokładnością do 0,01 ha. Przy
opisywaniu stanu posiadania nadleśnictwa, w ogólnym opisie lasów
(zwanym elaboratem), należy wyjaśnić różnice (na poziomie oddziałów,
obrębów ewidencyjnych i nadleśnictwa) pomiędzy sumą działek ewidencyjnych w m2 a sumą wydzieleń w arach. Na mapie gospodarczej powierzchnie działek ewidencyjnych podaje się w m2, a powierzchnie arkuszy w arach (w hektarach do dwóch miejsc po przecinku) i w m2 (w nawiasie); podobnie na mapach przeglądowych obrębu leśnego łączną powierzchnię tego obrębu podaje się w arach i w m2 (w nawiasie).
I/§ 68
Drogi leśne – drogi znajdujące się w granicach kompleksu leśnego, a nie
zaliczone do dróg publicznych (w tym również kolejki leśne).
I/§ 14.8.3. d
Drzewostany obejmują:
– uprawy (w tym plantacyjne uprawy nasienne i rejestrowane uprawy
pochodne) o zadrzewieniu 0,5 i wyższym,
– młodniki o zadrzewieniu 0,5 i wyższym,
– drzewostany II klasy wieku o zadrzewieniu 0,4 i wyższym,
– drzewostany III i starszych klas wieku o zadrzewieniu 0,3 i wyższym,
– drzewostany w klasie odnowienia i w klasie do odnowienia.
I/§ 14.8.1
90
Drzewostany dwupiętrowe – drzewostany, w których warstwa drzew
składa się z dwóch wyraźnych pięter różnej wysokości. Do piętra dolnego zalicza się drzewa, których korony nie przenikają do piętra górnego,
nie są też zaliczone do warstwy podrostu lub podszytu, a jednocześnie
wskaźnik ich zwarcia wynosi co najmniej 3b (zwarcie przerywane, zagęszczenie przerywane miejscami luźne). W razie wątpliwości dotyczących kwalifikacji drzewa do danego piętra należy przyjąć, że drzewo
piętra górnego nie powinno wykazywać wysokości mniejszej niż 2/3
średniej wysokości gatunku panującego w piętrze górnym. Przy opisywaniu drzewostanów dwupiętrowych należy podać charakterystykę i elementy taksacyjne oddzielnie dla każdego piętra. Opis należy rozpoczynać od piętra górnego, jeżeli jednak zadrzewienie piętra dolnego wynosi 0,5 i więcej, a piętra górnego 0,2 i mniej, wówczas opis rozpoczyna się
od piętra dolnego.
I/§ 27.3
Drzewostany jednopiętrowe – drzewostany, w których warstwa drzew
składa się zasadniczo z jednego piętra o niewielkim zróżnicowaniu wysokości, a liczba drzew występujących pod okapem drzewostanu nie
spełnia warunków drugiego piętra. Elementy taksacyjne drzewostanu
jednopiętrowego podaje się dla całego piętra, kolejno według gatunków
drzew wchodzących w skład danego drzewostanu.
I/§ 27.2
Drzewostany o budowie przerębowej – drzewostany, w których budowie
biorą udział grupy i kępy drzew w różnym wieku i o różnej wysokości,
przenikające się nawzajem na całej powierzchni, co daje łącznie zwarcie
pionowe, a nie układ piętrowy o zwarciu poziomym. Dla optymalnej budowy przerębowej charakterystyczne jest wypełnianie przestrzeni masą
asymilacyjną. Optymalną budowę przerębową cechuje również duże
zróżnicowanie grubości drzew już na małej powierzchni drzewostanu.
Dla drzewostanów o budowie przerębowej określa się jeden skład gatunkowy, kolejno według wagi wyróżnionych w składzie grup wiekowych, a w ramach tych grup w kolejności według występujących gatunków drzew.
I/§ 27.7
Drzewostany odroślowe – drzewostany, w których udział drzew odroślowych jest większy niż 50% powierzchni.
I/§ 26.3
Drzewostany w klasie do odnowienia – drzewostany, w których rozpoczęto proces odnowienia z zastosowaniem rębni złożonych (w zasadzie
w ubiegłym okresie gospodarczym), lecz nie spełniające kryteriów klasy
91
odnowienia, tzn. wymagające uprzedniego odnowienia jako bezwzględnego warunku kontynuacji cięć rębniami złożonymi. Okres uprzątnięcia
w drzewostanach w klasie do odnowienia odpowiada, w przybliżeniu,
okresowi odnowienia. Przy opisywaniu drzewostanów w klasie do odnowienia, podobnie jak w klasie odnowienia opisuje się najpierw starodrzew, a następnie istniejące młode pokolenie.
I/§ 27.6
Drzewostany w klasie odnowienia – drzewostany w okresie odnowienia,
w zasadzie w wieku dojrzałości drzewostanu do odnowienia, które – ze
względu na sposób gospodarowania rębniami złożonymi oraz formę odsłaniania młodego pokolenia – podlegają równocześnie użytkowaniu i odnowieniu pod osłoną, i w których co najmniej 50% powierzchni (a w drzewostanach użytkowanych rębniami gniazdowymi i stopniowymi – co najmniej 30%) zostało odnowione naturalnie lub sztucznie gatunkami głównymi o pełnej przydatności hodowlanej. Do drzewostanów w klasie odnowienia mogą być również zaliczone drzewostany młodsze, o niskim zadrzewieniu, przedplonowe lub silnie uszkodzone, objęte przebudową z zastosowaniem rębni złożonych, w których jednocześnie występuje młode
pokolenie, dostosowane do lokalnych warunków, utrwalone i o pełnej
przydatności hodowlanej, pochodzące z odnowienia sztucznego lub naturalnego, o pokryciu nie mniejszym niż 50%, a w drzewostanach użytkowanych rębniami gniazdowymi i stopniowymi – co najmniej 30%. Podczas
taksacji drzewostanów w klasie odnowienia opisuje się najpierw starodrzew, a następnie młode pokolenie.
I/§ 27.5
Drzewostany wielopiętrowe (przeważnie również wielogeneracyjne) –
drzewostany, w których warstwa drzew rozdzielona jest na co najmniej
trzy poziomy o charakterze pięter różnej wysokości, przy czym wierzchołki drzew jednego gatunku mogą występować w różnych poziomach.
Drzewa wszystkich poziomów (warstw drzewostanu) wykazują w zasadzie miąższość grubizny (cieńsze zalicza się odpowiednio do podrostu
lub podszytu), a także widoczne cechy zwarcia poziomego (nie pozwalającego zaliczyć drzewostanu do budowy przerębowej). Drzewostany
wielopiętrowe opisuje się podobnie jak drzewostany o budowie przerębowej, tzn. określa się jeden skład gatunkowy dla całego drzewostanu
z podziałem na warstwy wiekowo-gatunkowe.
I/§ 27.4
Dynamika wzrostu drzewa – określana na podstawie cech jakości, klasy
bonitacji oraz stopnia uszkodzenia i tendencji rozwojowych, jakie dany
gatunek wykazuje w opracowywanym terenie. Przyjmuje się następujące
określenia dynamiki:
92
– bardzo dobra – gatunek w danym typie siedliskowym lasu (TSL) charakteryzuje się w starszych drzewostanach wysoką jakością i bonitacją,
w młodszych dużymi rocznymi przyrostami wysokości i dobrą jakością; tylko pojedyncze drzewa wykazują uszkodzenia spowodowane
przez czynniki abiotyczne i biotyczne,
– dobra – gatunek w danym TSL charakteryzuje się w starszych drzewostanach dobrą jakością i bonitacją, w młodszych przeciętnymi rocznymi przyrostami wysokości i dobrą jakością; do 20% drzew wykazuje
uszkodzenia spowodowane przez czynniki abiotyczne i biotyczne,
– średnia – gatunek w danym TSL charakteryzuje się w starszych drzewostanach średnią jakością i bonitacją, w młodszych przeciętnymi rocznymi przyrostami wysokości i średnią jakością, do 50% drzew wykazuje
uszkodzenia spowodowane przez czynniki abiotyczne i biotyczne,
– słaba – gatunek w danym TSL charakteryzuje się w starszych drzewostanach niską jakością i bonitacją, w młodszych przeciętnymi rocznymi przyrostami wysokości i średnią jakością, ponad 50% drzew wykazuje uszkodzenia spowodowane przez czynniki abiotyczne i biotyczne.
II/p. 66.3
Działki zrębowe (w SLMN) – warstwa obligatoryjna bazy geometrycznej. Zawiera obiekty z wykazów cięć (10-letnich planów urządzeniowych). Podstawowymi obiektami w strukturze są działki zrębowe (manipulacyjne) będące częścią wspólną pasa zrębowego i powierzchni wydzielenia. Obiekty tej warstwy łączą się z tablicą opisu taksacyjnego
przechowującą informacje o planowanych czynnościach gospodarczych
(wskazania gospodarcze). Warstwa działek zrębowych tworzona jest
przez obiekty złożone z pojedynczych obwodnic zewnętrznych. Powierzchnie te nie mogą się nakładać, a na styku powinny mieć granicę
złożoną z tej samej liczby wierzchołków o identycznych współrzędnych.
Pojedynczy obiekt powinien zawierać się w dokładnie jednym poligonie
wydzielenia.
E6/1/4.1.1.9
Elaborat zob. Opis ogólny planu urządzenia lasu nadleśnictwa
Elaborat siedliskowy zob. Opis ogólny dokumentacji siedliskowej
Etat cięć użytkowania przedrębnego:
W wymiarze powierzchniowym ustala się na podstawie zestawienia
zbiorczego powierzchni drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego we wskazaniach gospodarczych opisu taksacyjnego według rodzajów cięć i gatunków panujących oraz klas i podklas wieku (tabela XVI). Tak ustalony i przyjęty podczas II KTG etat powierzchniowy
93
jest wielkością obligatoryjną do wykonania w okresie obowiązywania
planu urządzenia lasu.
I/§ 94.2
Orientacyjny etat użytkowania przedrębnego w wymiarze miąższościowym ustala się w m3 grubizny netto na dziesięciolecie, sumarycznie dla
całego obrębu, bez szczegółowego rozdziału na gospodarstwa, rodzaje
cięć, gatunki drzew i klasy wieku. Przy planowaniu orientacyjnego etatu
cięć użytkowania rębnego należy uwzględniać przyjęte cele gospodarowania (ochronne i produkcyjne), stadia rozwojowe drzewostanów i dynamikę ich rozwoju.
I/§ 95.3
Etaty cięć użytkowania rębnego:
Etat dla gospodarstwa:
• Przerębowego – nie oblicza się. Wielkość planowanego użytkowania rębnego wynika z potrzeb hodowlanych określanych indywidualnie dla każdego drzewostanu, z uwzględnieniem funkcji lasu
i stanu drzewostanów.
I/§ 89.3, I/§ 92.1
•
Specjalnego – nie oblicza się. Wielkość planowanego użytkowania
rębnego wynika z sumy stwierdzonych na gruncie potrzeb hodowlanych drzewostanów, realizowanych w postaci różnych form użytkowania rębnego, zapewniającego ciągłe spełnianie przez nie
funkcji, dla których zostały wyłączone, z uwzględnieniem funkcji
lasu i stanu drzewostanów.
I/§ 89.1, I/§ 92.1
Etat miąższościowy grubizny netto – suma miąższości netto drzewostanów lub ich części, ujętych w wykazie projektowanych cięć rębnych
(Wzór 6), w ramach etatu miąższościowego brutto. Miąższość netto należy obliczać jako iloczyn miąższości brutto i współczynników redukcyjnych.
I/§ 93.1
Etat miąższościowy użytków głównych (rębnych i przedrębnych) jest pojęciem prawnym, zapisanym w art. 18 ust. 4 pkt 3 lit. a ustawy o lasach,
oznaczającym ilość drewna przewidzianego do pozyskania w planie
urządzenia lasu. W art. 23 ustawy o lasach zapisano zaś, że zwiększenie
rozmiaru pozyskania drewna w nadleśnictwie ponad wielkość określoną
w planie urządzenia lasu może nastąpić tylko w związku ze szkodą lub
klęską żywiołową (powstaje wtedy formalna podstawa do sporządzenia
stosownego aneksu). Zgodnie z wymienionymi przepisami, etatem
miąższościowym użytków głównych (rębnych i przedrębnych) jest całko94
wita miąższość grubizny netto, zaprojektowana do pozyskania w planie
urządzenia lasu, w tym:
– użytki rębne zaliczone na poczet przyjętego etatu łącznie ze spodziewanym 5% przyrostem,
– użytki rębne niezaliczone na poczet przyjętego etatu,
– użytki przedrębne.
I/§ 96
Etat optymalny – określa się w gospodarstwach: zrębowym (GZ) i przerębowo-zrębowym (GPZ). Etat ten mieści się pomiędzy etatami obliczonymi z ostatniej i dwóch ostatnich klas wieku, przy czym w zależności od wielkości etatu zrównania średniego wieku jest równy:
– mniejszemu z etatów dojrzałości, jeżeli etat zrównania jest mniejszy
od mniejszego z etatów dojrzałości,
– większemu z etatów dojrzałości, jeżeli etat zrównania jest większy od
większego z etatów dojrzałości,
– etatowi zrównania, jeżeli mieści się on w przedziale określonym etatami według dojrzałości drzewostanów.
I/§ 91.1
Jeżeli etat ten w gospodarstwie zrębowym w lasach gospodarczych (GZ)
różni się znacznie od etatu z potrzeb hodowlanych (wyrażającego możliwości lokalizacji cięć rębnych), to o przyjęciu wielkości etatu (optymalnego lub z potrzeb hodowlanych) decyduje II KTG.
I/§ 92.3
Etat według dojrzałości drzewostanów – oblicza się etaty roczne dla gospodarstw: lasów ochronnych (O), zrębowego (GZ), przerębowo-zrębowego (GPZ). Etaty według dojrzałości drzewostanów oblicza się
w dwóch wersjach:
– z miąższości drzewostanów ostatniej klasy wieku (rębnych i starszych),
– z miąższości drzewostanów dwóch ostatnich klas wieku (bliskorębnych i starszych).
Roczne etaty oblicza się, dzieląc miąższość drzewostanów ostatniej lub
dwu ostatnich klas wieku przez odpowiednie wskaźniki, w zależności od
przyjętego wieku rębności głównych gatunków drzew i okresu odnowienia.
I/§ 90.1,2,4
Etat według okresów uprzątnięcia – określa się w gospodarstwach,
w których występują drzewostany w KO i w KDO. Określa się go jako
sumę takich etatów ustalonych dla poszczególnych drzewostanów zaliczonych do KO lub do KDO. Orientacyjne etaty roczne dla każdego
drzewostanu oblicza się w wykazach drzewostanów w KO oraz drzewostanów w KDO.
I/§ 91.4
95
Etat według potrzeb przebudowy – określa się dla gospodarstwa przebudowy. Jest on sumą etatów obliczonych dla poszczególnych drzewostanów zaliczonych do gospodarstwa. Orientacyjne etaty roczne dla każdego drzewostanu oblicza się w wykazie drzewostanów zakwalifikowanych
do przebudowy w najbliższym dziesięcioleciu.
I/§ 91.3
Etat według zrównania średniego wieku – oblicza się łącznie dla całego
gospodarstwa, bez uwzględniania gatunku i wieku rębności, według
schematu przedstawionego w tabeli w § 90 pkt 7 IUL.
I/§ 90.7
Etat z potrzeb hodowlanych i ochronnych – sumaryczna wielkość użytków rębnych, zaprojektowanych w gospodarstwie na okres obowiązywania planu urządzenia lasu (I/§ 89.2). Etat ten wynika z sumy miąższości
drzew przewidzianych we wskazaniach gospodarczych do użytkowania
rębnego, zgodnie z potrzebami wynikającymi z funkcji lasów, stanu hodowlanego drzewostanów, stopnia zaawansowania odnowień podokapowych oraz z konieczności zachowania odpowiedniego ładu przestrzennego i czasowego w ostępach lub jednostkach kontrolnych.
I/§ 91.2
W gospodarstwie lasów ochronnych (O) należy przestrzegać zasady, by
nie nastąpiło nadmierne nagromadzenie drzewostanów o złym stanie
zdrowotnym lub sanitarnym. Etat z potrzeb hodowlanych podlega porównywaniu z wyliczonymi etatami według dojrzałości, lecz tylko w celu
sformułowania odpowiednich wniosków wynikających z takiego porównania. Na okres obowiązywania planu urządzenia lasu przyjmuje się etat
z potrzeb hodowlanych.
Jeżeli w gospodarstwie przerębowo-zrębowym w lasach gospodarczych
(GPZ) etat ten odbiega znacznie od optymalnego, weryfikuje się rozplanowanie cięć rębnych. Decyzje o wysokości przyjętego etatu podejmuje
II KTG.
W gospodarstwie przerębowo-zrębowym (GPZ) przyjęty etat nie może
być niższy niż obliczony według okresów uprzątnięcia w KO i KDO.
W gospodarstwie przebudowy (R) przyjmuje się etat z potrzeb hodowlanych, bacząc by nie odbiegał on znacznie od etatu według potrzeb
przebudowy. W przypadku znacznych różnic pomiędzy etatem według
potrzeb przebudowy a etatem z potrzeb hodowlanych, decyzję o wysokości przyjętego etatu podejmuje II KTG.
I/§ 92
96
Formy występowania gatunków drzew (stosowane przy pracach siedliskowych) uwzględniające typ siedliskowy lasu (TSL), dolną i górną warstwę drzew oraz podrost:
– pojedynczo (zajmuje do 5% pow. TSL),
– grupowo (zajmuje do 30% pow. TSL – od kilku do kilkunastu drzew),
– kępowo (zajmuje do 30% pow. TSL – kilkanaście i więcej drzew),
– gatunek współpanujący (zajmuje 30–50% pow. TSL),
– gatunek panujący (zajmuje ponad 50% TSL).
II/p. 66.2
Formy zmieszania gatunków drzew:
– jednostkowe – jeżeli gatunki zmieszane są jednostkowo, bez grup i kęp,
– grupowe – jeżeli gatunki zmieszane są w formie grup po kilka lub kilkanaście drzew,
– drobnokępowe – jeżeli gatunki zmieszane są w formie drobnych kęp
o powierzchni do 0,05 ha,
– kępowe – jeżeli gatunki zmieszane są kępami o powierzchni 0,05–0,10 ha,
– wielkokępowe – o powierzchni kęp przekraczającej 0,10 ha,
– rzędowe – jeżeli zmieszanie gatunków występuje rzędami na przemian,
– pasowe – jeżeli zmieszanie gatunków występuje na przemian pasami
(pas obejmuje co najmniej 3 rzędy),
– smugowe – jeżeli zmieszanie gatunków występuje w formie nieregularnych smug.
I/§ 33
Gatunek ekspansywny – gatunek drzewa samoistnie wkraczający na coraz większy obszar nadleśnictwa, zazwyczaj na różne siedliska.
II/p. 66.3
Gatunek ekstensywny – gatunek drzewa samoistnie zanikający na coraz
większym obszarze nadleśnictwa, zazwyczaj na różnych siedliskach.
II/p. 66.3
Gatunek gleby określa uziarnienie (skład granulometryczny) profilu glebowego gleb mineralnych oraz warstw mineralnych w niektórych glebach
organicznych i organiczno-mineralnych. Podstawą określenia gatunku
gleby jest podział materiału mineralnego gleby na frakcje i grupy granulometryczne. Procentowa zawartość frakcji granulometrycznych gleby
jest podstawą wyróżnienia grup i podgrup granulometrycznych gleby. Podziały mineralnego materiału glebowego na frakcje i grupy granulometryczne określone są Polską Normą PN-R-04033:1998 – tabele 19–21.
II/90
Gatunki domieszkowe zob. Występowanie gatunków domieszkowych
97
Gleby przekształcone chemicznie – cecha antropogeniczna odmiany
podtypu gleby obejmująca gleby: agrotroficzne, sylwitroficzne, obciążone metalami ciężkimi, zakwaszane, alkalizowane, zasolone, skażone.
II/83
Gleby przekształcone mechanicznie i hydrologicznie – cecha antropogeniczna odmiany podtypu gleby obejmująca gleby: uprawne porolne,
uprawne leśne, odwodnione, zanieczyszczone, zniekształcone.
II/83
Gniazda – nieodnowione lub odnowione powierzchnie w drzewostanach,
w których wykonano je jako pierwszy etap użytkowania rębnego odpowiednimi rębniami złożonymi. Młode pokolenie występujące na gniazdach opisuje się tak, jak w klasie odnowienia.
I/§ 28
Gospodarczy typ drzewostanu (GTD) – określa hodowlany ramowy cel
gospodarowania w nadleśnictwie, docelowo dla wieku dojrzałości rębnej,
w formie pożądanej kolejności udziału głównych gatunków drzew zapisywanych wzrastająco; np. zapis GTD: So-Db oznacza, że w wieku dojrzałości rębnej danego drzewostanu gatunkiem panującym powinien być
dąb, a współpanującym sosna. GTD mogą być modyfikowane w konkretnym drzewostanie, z uwzględnieniem występujących mikrosiedlisk, stopnia uwilgotnienia i stanu siedliska oraz rzeczywistego składu gatunkowego drzewostanu.
I/§ 24
Gospodarstwa – w ramach obrębu leśnego tworzy się, do celów planowania urządzeniowego, jednostki regulacyjne nazywane gospodarstwami.
Gospodarstwa tworzy się na podstawie dominujących funkcji pełnionych przez lasy (z uwzględnieniem wszystkich funkcji pozostałych),
a także przyjętych celów gospodarowania (z uwzględnieniem możliwości produkcyjnych siedlisk leśnych). Dominujące funkcje lasu narzucają
główny podział gospodarczy na: rezerwaty, lasy ochronne i lasy gospodarcze, z tym że drzewostany pełniące funkcje specyficzne kwalifikowane są do gospodarstwa specjalnego, niezależnie od głównego podziału
gospodarczego. Podobnie kwalifikowane są do odrębnego gospodarstwa (zarówno z lasów ochronnych, jak i gospodarczych) drzewostany
przeznaczone do pilnej przebudowy. Pozostałe drzewostany ujmowane
są odpowiednio w gospodarstwie lasów ochronnych lub w gospodarstwie
lasów gospodarczych, podzielonym odpowiednio na mniejsze gospodarstwa: zrębowe, przerębowo-zrębowe i przerębowe. Tworzy się w ten
sposób następujące gospodarstwa:
– gospodarstwo specjalne (S),
98
– gospodarstwo lasów ochronnych (O),
– gospodarstwo zrębowe w lasach gospodarczych (GZ),
– gospodarstwo przerębowo-zrębowe w lasach gospodarczych (GPZ),
– gospodarstwo przerębowe w lasach gospodarczych (GP),
– gospodarstwo przebudowy w lasach ochronnych i gospodarczych (R).
Drzewostany grupuje się w gospodarstwa w ramach obrębów leśnych,
a dla każdego gospodarstwa określa się i przyjmuje etat użytkowania
rębnego na okres obowiązywania planu (w zasadzie na 10 lat). Gospodarstwa: S, O, GP i R tworzy się bez względu na ich powierzchnię, natomiast w GZ i GPZ powierzchnie mniejsze od 100 ha włącza się do większego gospodarstwa.
I/§ 82
Gospodarstwo lasów ochronnych (O) – obejmuje wszystkie lasy ochronne, z wyjątkiem zaliczonych do gospodarstwa specjalnego lub do gospodarstwa przebudowy.
I/§ 82.8
Gospodarstwo przebudowy (R) – obejmuje drzewostany zaliczone zarówno do lasów ochronnych, jak i lasów gospodarczych, ale bez drzewostanów przypisanych do gospodarstwa specjalnego, zgodnie z wytycznymi określonymi w § 40 ust. 6, I cz. IUL.
I/§ 82.12
Gospodarstwo przerębowe (GP) – obejmuje te drzewostany w lasach gospodarczych (nieujęte w gospodarstwie specjalnym lub przebudowy),
w których ze względu na typ siedliskowy lasu oraz GTD i aktualny skład
gatunkowy stosuje się przerębowy sposób zagospodarowania (rębnią
przerębową lub stopniową z okresem odnowienia ponad 40 lat).
I/§ 82.11
Gospodarstwo przerębowo-zrębowe (GPZ) – obejmuje te drzewostany
w lasach gospodarczych (nieujęte w gospodarstwie specjalnym lub przebudowy), w których ze względu na typ siedliskowy lasu oraz GTD i aktualny skład gatunkowy stosuje się przerębowo-zrębowy sposób zagospodarowania (rębniami częściowymi, gniazdowymi lub stopniowymi
z okresem odnowienia do 40 lat).
I/§ 82.10
Gospodarstwo specjalne (S) obejmuje:
– rezerwaty przyrody wraz z otulinami,
– projektowane rezerwaty przyrody,
– lasy uzdrowiskowe w strefach: A i B ochrony uzdrowiskowej, określonych statutem uzdrowiska,
99
– lasy w strefie górnej granicy lasu,
– lasy glebochronne na wydmach nadmorskich i klifach w pasie nadbrzeżnym, na wydmach śródlądowych, na stokach o nachyleniu ponad
45o oraz na stromych zboczach jarów, wąwozów i wzgórz,
– lasy wodochronne w strefach ochronnych ujęć wody i źródeł wody,
wyodrębnionych stosownymi decyzjami administracyjnymi,
– lasy na terenach ośrodków wypoczynkowych (liczących co najmniej 50
miejsc noclegowych) i w ich najbliższym otoczeniu (100–500 m),
– wyłączone powierzchnie badawcze i doświadczalne,
– lasy stanowiące cenne fragmenty rodzimej przyrody (w tym na siedliskach łęgowych i bagiennych),
– wyłączone drzewostany nasienne oraz drzewostany zachowawcze,
– lasy o szczególnym znaczeniu dla obronności i bezpieczeństwa państwa,
– lasy stanowiące ostoje zwierząt objętych ochroną gatunkową,
– lasy znajdujące się na gruntach stanowiących współwłasność oraz na
gruntach spornych.
I/§ 82.7
Gospodarstwo zrębowe (GZ) – obejmuje te drzewostany w lasach gospodarczych (nieujęte w gospodarstwie specjalnym lub przebudowy), w których ze względu na typ siedliskowy lasu oraz GTD i aktualny skład gatunkowy, przyjmuje się zrębowy sposób zagospodarowania (rębnią zupełną).
I/§ 82.9
Granica transportowa – to najbardziej oddalona od drogi wywozowej
umowna linia (naturalna lub sztuczna), począwszy od której pozyskane
drewno jest zrywane do tejże drogi. Naturalne granice transportowe to:
grzbiety górskie, potoki, urwiska lub inne przeszkody terenowe. W terenie nizinnym, gdy linie oddziałowe są również drogami wywozowymi,
granica transportowa przebiega przez środek oddziału.
I/§ 86.3
Grunty leśne niezalesione obejmują:
– w produkcji ubocznej, założone na gruntach zaliczonych do lasów:
plantacje choinek, plantacje krzewów, poletka łowieckie,
– grunty do odnowienia, przejściowo pozbawione drzewostanu i przewidywane do odnowienia w najbliższych latach, w tym: zręby, halizny,
płazowiny,
– pozostałe powierzchnie leśne niezalesione, w tym: przewidziane do
naturalnej sukcesji, objęte szczególną ochroną,
– wylesienia na gruntach leśnych przewidywanych do wyłączenia z produkcji.
I/§ 14.8.2
100
Grunty leśne zalesione, zgodnie z zasadami ewidencji gruntów w Lasach
Państwowych, obejmują drzewostany i plantacje drzew.
I/§ 14.8.1
Grunty związane z gospodarką leśną obejmują:
– budynki i budowle wykorzystywane na potrzeby gospodarki leśnej
(zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy o lasach, co zostało potwierdzone w art.
2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami – tekst jednolity Dz. U. Nr 46, poz. 543 z 2000 r.),
– urządzenia melioracji wodnych, tj. znajdujące się w granicach kompleksu leśnego rowy melioracji szczegółowej oraz inne urządzenia
melioracji wodnych,
– linie podziału przestrzennego lasu, które są liniami podziału powierzchniowego oraz inne linie podziału przestrzennego lasu w granicach kompleksu leśnego (tak jak zostały określone w rejestrze gruntów nadleśnictwa),
– drogi leśne,
– tereny pod liniami energetycznymi (również telefonicznymi), z wyjątkiem linii napowietrznych nad gruntami nieleśnymi, w tym nad gruntami wyłączonymi z produkcji zgodnie z ustawą o ochronie gruntów
rolnych i leśnych,
– szkółki leśne, z wyjątkiem szkółek podokapowych,
– miejsca składowania drewna, czyli składy i składnice drewna,
– parkingi leśne oraz inne urządzenia turystyczne.
I/§ 14.8.3
Grupa rodzajów powierzchni – podstawowa jednostka ewidencji
gruntów obowiązująca w rejestrze gruntów Lasów Państwowych
(zgodnie z zarządzeniem nr 67 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 17 lipca 2001 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania lasów, gruntów i innych nieruchomości w Lasach Państwowych). Do celów gospodarczych, uwzględniając potrzebę kontynuacji zaszłości
w SILP-LAS, wyróżnia się dodatkowo poszczególne rodzaje powierzchni w ramach grup rodzajów powierzchni.
I/§ 22.2
Halizny – powierzchnie pozbawione drzewostanu dłużej niż 2 lata, a w razie klęsk żywiołowych dłużej niż 5 lat oraz uprawy i młodniki I klasy wieku o zadrzewieniu niższym niż 0,5.
I/§ 14.8.2. b
Inne obiekty powierzchniowe (w SLMN) – obiekty będące powierzchniami, które nie mogą być generowane jako pochodne warstwy obiektów podstawowych. Dopuszcza się możliwość pełnienia wielu funkcji
101
przez jeden obiekt z tej warstwy. Dokładny opis tych obiektów może być
zawarty w tabelach inwentarzowych Systemu LAS. Budynki w stanie posiadania nadleśnictwa, zamieszczone na warstwie inne obiekty powierzchniowe, nie mogą mieć swoich odpowiedników w warstwie punktowej. Warstwa innych obiektów powierzchniowych tworzona jest przez
obiekty złożone z pojedynczych obwodnic zewnętrznych. Powierzchnie
te mogą się nakładać i nie muszą dzielić na styku granicy złożonej z tej
samej liczby wierzchołków o identycznych współrzędnych, o ile wynika
to z ich specyfiki.
E6/1/4.1.1.10
Inwentaryzacja zasobów drzewnych – inwentaryzację zasobów drzewnych w obrębie leśnym wykonuje się w trzech etapach:
– szacując – podczas sporządzania opisu taksacyjnego – miąższość na
1 ha (zasobność) w poszczególnych drzewostanach, łącznie dla drzewostanu i według gatunków drzew, z wykorzystaniem powierzchni
próbnych relaskopowych,
– przeprowadzając inwentaryzację zasobów miąższości obrębu leśnego
statystyczną metodą reprezentacyjną, z zastosowaniem warstw gatunkowo-wiekowych oraz losowego rozdziału prób pomiarowych,
– wyrównując miąższość oszacowaną w drzewostanach (z zastosowaniem równań regresji) do miąższości ustalonej dla klas i podklas wieku, w wyniku pomiaru miąższości – statystyczną metodą reprezentacyjną – w warstwach gatunkowo-wiekowych.
I/§ 48.1
Jakość drzewostanu
Do określenia jakości drzewostanów przyjmuje się następujące przedziały wiekowe:
– uprawy, w wieku 1–10 lat,
– młodniki i młodsze drzewostany, w wieku od 11 lat do wieku mniejszego o 10 lat od określonego jako wiek rębności dla gatunku panującego w drzewostanie,
– starsze drzewostany, w wieku starszym od określonego w poprzednim punkcie oraz drzewostany zaliczone do klasy odnowienia (KO),
klasy do odnowienia (KDO), do budowy przerębowej (BP) i do przebudowy.
Jakość drzewostanów określa się jako:
– jakość hodowlaną upraw,
– jakość hodowlaną młodników i młodszych drzewostanów,
– jakość techniczną drzew określaną dla danego gatunku w starszych
drzewostanach oraz drzewostanach zaliczonych do KO, KDO, BP
i przebudowy, a także dla pojedynczych drzew zaliczonych do przestojów, nasienników, przedrostów lub występujących na płazowinach.
102
Zgodnie z Zasadami hodowli lasu, jakość hodowlaną upraw określa się
dwucyfrowo, na podstawie:
– stopnia pokrycia powierzchni przez uprawę (wskaźnika zadrzewienia)
wyrażonego w procentach,
– stopnia obniżenia przydatności hodowlanej uprawy (wyrażonego
w procentach) w wyniku: oznak chorobowych i innych uszkodzeń wywołanych przez czynniki przyrody żywej i nieożywionej, niewłaściwego składu gatunkowego w stosunku do przyjętego orientacyjnego
składu gatunkowego upraw (ewentualnie z innych przyczyn).
Kryteria klasyfikacyjne jakości hodowlanej upraw przyjmuje się, zgodnie z Zasadami hodowli lasu, następująco:
– stopień pokrycia uprawy (wskaźnik zadrzewienia):
• 1 – powyżej 90%,
• 2 – 71–90%,
• 3 – 51–70%,
• 4 – poniżej 50%, uprawy poniżej 50% pokrycia kwalifikuje się do
upraw przepadłych i zalicza do halizn,
– przydatność hodowlana (cechy zdrowotne, dostosowanie do siedliska,
forma zmieszania, ewentualnie inne wady):
• 1 – uprawy założone prawidłowo, zdrowe, o składzie gatunkowym dostosowanym do siedliska, dopuszczalne pojedyncze wady do 10%,
2
–
• wady do 20%,
• 3 – wady do 30%,
• 4 – wady powyżej 30%.
Dwucyfrowy symbol klasyfikacyjny uzyskany w wyniku oceny uprawy
oznacza:
• 11, 12 – uprawy bardzo dobre,
• 13, 21, 22 – uprawy dobre,
• 23, 31, 32, 33, 14, 24, 34 – uprawy zadowalające,
• 41, 42, 43, 44 – uprawy przepadłe (halizny).
Ocenę jakości hodowlanej młodników i młodszych drzewostanów należy wykonywać według kryteriów podanych w tabeli.
Tabela kryteriów oceny jakości hodowlanej młodników i młodszych drzewostanów
Cechy zdrowotności
Opis cech
wady poj. do 10%
Uszkodzenie
strzał i koron,
wady poj. 11–30%
występowanie
grzybów i zjawi- wady poj. 31–50%
ska obumierania
wady poj. ponad
drzew
50%
Cechy wzrostu i rozwoju
Wskaźnik
1
2
3
4
Wskaźnik
Opis cech
Dostosowanie
składu gatunkowego
do siedliska, stopień
oczyszczenia strzał,
rozwój i pokrój koron
bdb
1
db
2
dst
3
zły
4
103
Jakość hodowlana, jako wypadkowa oceny według przyjętych kryteriów
zdrowotności oraz wzrostu i rozwoju, może wyrażać się różnymi kombinacjami podanych wskaźników klasyfikacyjnych.
Jakość hodowlaną drzewostanu określa się jako przeciętną dla całego
drzewostanu, na podstawie odpowiednich cech gatunku panującego,
z uwzględnieniem gatunków współpanujących (jeśli uzasadnia to ich
znaczenie gospodarcze). W drzewostanach dwupiętrowych jakość określa się oddzielnie dla pięter, najczęściej jako jakość techniczną pierwszego piętra i jakość hodowlaną piętra drugiego.
Jakość techniczną drzew i drzewostanów określa się wskaźnikami (cyframi) od 1 do 4, odrębnie dla grup rodzajowych drzew (gatunków iglastych
i liściastych), w starszych drzewostanach oraz drzewostanach zaliczonych
do KO, KDO, BP i do przebudowy, a także dla pojedynczych drzew zaliczonych do przestojów, nasienników, przedrostów lub występujących na
płazowinach, według kryteriów wyszczególnionych w tabeli:
Tabela wskaźników jakości technicznej drzew i drzewostanów
Grupa rodzajowa drzew
iglaste
Kryteria jakości1
1. Minimalna przeciętna pierśnica
w korze [cm]
liściaste
klasy jakości
1
2
3
1
2
3
35
25
20
40
30
25
-
3
2. Najmniejszy odcinek odziomkowej
części drzewa bez wad2) [m]
4
-
3. Minimalny procent liczby drzew
w drzewostanie odpowiadających kryteriom wymiaru i jakości odziomka [%]
30
20
-
30
20
-
4. Dopuszczalne zahubienie drzew
w drzewostanie [%]
0–5
6–20
21–40
0–5
6–20
21–40
1
Kryteria w odniesieniu do jakości 4: drzewa lub drzewostany nieodpowiadające kryteriom 1, 2 lub
3 klasy jakości, najczęściej silnie ugałęzione, zbieżyste i z dużą krzywizną, głównie opał lub poniżej normy opału.
2
Dotyczy wad widocznych, takich jak: sęki otwarte, sęki zdrowe przekraczające 2 cm średnicy, pęknięcia, krzywizny przekraczające 2 cm/1 m, oraz huby (zgnilizny).
I/§ 38
Jednostki kontrolne obejmują drzewostan lub grupę drzewostanów zagospodarowanych rębnią stopniową gniazdową udoskonaloną (IVd) lub
rębnią przerębową (ciągłą) i regulują w nich ład przestrzenny. Jednostki
kontrolne są odgraniczone od sąsiednich jednostek ładu przestrzennego
104
granicami transportowymi, drogami leśnymi lub liniami oddziałowymi.
Powierzchnia jednostki kontrolnej nie powinna być większa niż 35 ha.
I/§ 86.1–2
Kategorie ochronności lasów ochronnych mają następujące kategorie
wiodące i kody literowe:
– glebochronne – OCH GLEB,
– wodochronne – OCH WOD,
– trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu – OCH USZK,
– cenne fragmenty rodzimej przyrody – OCH CENNE,
– stałe powierzchnie badawcze i doświadczalne – OCH BADAW,
– nasienne – OCH NAS,
– ostoje zwierząt – OCH OSTOJ,
– w miastach i wokół miast – OCH MIAST,
– uzdrowiskowe – OCH UZDR,
– obronne – OCH OBR.
Ponieważ kategorie ochronności najczęściej „nakładają się” na siebie,
w opisach taksacyjnych zapisuje się kategorię ochronności uznaną za wiodącą oraz – w kolejności – pozostałe kategorie uznane za istotne dla zaleceń ochronnych.
I/§ 25.3
Kępy występujące w drzewostanie mogą być ujmowane w opisie taksacyjnym w dwojaki sposób:
a) jeżeli powierzchnia kęp, a zatem i ich miąższość ujęte są w składzie gatunkowym drzewostanu, należy podać dodatkowo informację o gatunku i wieku drzewa przeważającego na kępach,
b) jeżeli powierzchnia kęp, a zatem i ich miąższość nie są ujęte w składzie gatunkowym drzewostanu, należy podać dodatkowo informację
o miąższości kęp (tak samo jak dla przestojów).
I/§ 28.6
Klasa bonitacji drzewostanu zob. Bonitacja
Komisja Techniczno-Gospodarcza I (I KTG) zwoływana jest przed
rozpoczęciem taksacji (w I kwartale roku, w którym planuje się wykonanie prac taksacyjnych) przez dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. I KTG ustala wytyczne dotyczące wykonania projektu planu
urządzenia lasu, rozpatrując:
– stan realizacji postanowień narady wstępnej,
– zmiany numeracji oddziałów oraz sposób oznakowania oddziałów
i pododdziałów w terenie,
– podział lasów ze względu na dominujące funkcje (rezerwaty, lasy
ochronne, lasy gospodarcze) oraz akceptację wyników aktualizacji zasięgu obszarów chronionych,
105
– ustalanie i uzgadnianie cech drzewostanów,
– wyróżnianie gospodarstw: specjalne, lasów ochronnych, lasów gospodarczych (z podziałem na zrębowe, przerębowo-zrębowe i przerębowe) oraz przebudowy, z uwzględnieniem funkcji pełnionych przez lasy oraz przyjętych celów gospodarowania,
– sposoby wykonywania inwentaryzacji lasu do planu urządzenia (w tym
zagadnienia specyficzne z zakresu inwentaryzacji uszkodzeń drzewostanów oraz decyzja w sprawie inwentaryzacji miąższości podrostu),
– przyjęcie wieku rębności dla każdego z głównych gatunków lasotwórczych w obrębach leśnych,
– aktualizację programu ochrony przyrody,
– projektowanie użytkowania rębnego i przedrębnego,
– planowanie hodowlane z uwzględnieniem lokalnych warunków produkcji leśnej, a zwłaszcza: typy gospodarcze drzewostanów i orientacyjne składy odnowienia na poszczególnych siedliskach,
– przebudowę drzewostanów, w tym hierarchię potrzeb dotyczących
przebudowy,
– użytkowanie uboczne i zagospodarowanie łowieckie,
– rekreacyjne zagospodarowanie lasu (w tym potrzebę wykonania mapy
przeglądowej zagospodarowania rekreacyjnego),
– ochronę lasu, w tym ochronę przeciwpożarową,
– rekultywację terenów zdewastowanych,
– podział na leśnictwa,
– szczegółowy zakres i wymaganą formę map przeglądowych do planu
urządzenia lasu,
– zakres i sposoby wykonywania prac dodatkowych, nienormowanych
w Instrukcji (w tym dodatkowe wykazy lub zasady),
– specyficzne zagadnienia dotyczące inwentaryzacji lasu i gospodarki
leśnej w nadleśnictwie (w tym: średni okres odnowienia w gospodarstwie, przewidywany udział procentowy uszkodzeń młodego pokolenia w drzewostanach KO i KDO podczas ścinki i zrywki oraz szkód od
zwierzyny, problem zalesiania gruntów porolnych, przydatność siedlisk pod plantacyjne uprawy drzew leśnych itp.),
– sprawy organizacyjne warunkujące sprawny przebieg terenowych prac
urządzeniowych, w tym udział przedstawicieli jednostek organizacyjnych LP w pracach urządzeniowych,
– terminy i sposoby kontroli oraz odbioru prac taksacyjnych (w tym test
kontroli pomiaru miąższości).
Podstawą do dyskusji podczas I KTG i przyjęcia ustaleń dotyczących prac
urządzeniowych jest referat nadleśniczego oraz koreferat kierownika grupy urządzeniowej. Ustalenia i wytyczne I KTG zapisywane są w protokole,
podpisywanym przez przewodniczącego obrad (dyrektora RDLP lub jego
zastępcę) i dołączanym następnie do ogólnego opisu lasów nadleśnictwa
(elaboratu).
I/§ 127
106
Komisja Techniczno-Gospodarcza II (II KTG) zwoływana jest przez
dyrektora RDLP po sporządzeniu zestawień zbiorczych danych inwentaryzacyjnych oraz po opracowaniu brulionu wykazu i mapy cięć rębnych. Kierownik grupy urządzeniowej opracowuje referat na II KTG,
a nadleśniczy, na polecenie dyrektora RDLP, sporządza referat w sprawie analizy gospodarki leśnej w minionym okresie oraz koreferat do referatu kierownika grupy urządzeniowej. Po otrzymaniu kompletu referatów i koreferatów dyrektor RDLP zwołuje II KTG, w terminie możliwie bliskim terminu wnioskowanego przez wykonawcę projektu planu
urządzenia lasu. Zadaniem II KTG jest:
• wykonanie analizy gospodarki leśnej w minionym okresie wraz z oceną jej wpływu na obecny stan lasu i sformułowaniem wniosków na
przyszły okres gospodarczy,
• stwierdzenie zgodności wykonanych prac z przepisami prawnymi oraz
obowiązującymi zasadami i wytycznymi (w tym z narady wstępnej
i I KTG),
akceptacja
lub korekta celów, zasad i sposobów realizacji gospodarki
•
leśnej w przyszłym okresie gospodarczym – przedstawionych przez wykonawcę projektu planu urządzenia lasu – oraz ustalenie wytycznych
niezbędnych do zakończenia prac i ostatecznego odbioru opracowania.
I/§ 128
II KTG rozpatruje zagadnienia dotyczące:
– stwierdzenia zgodności wykonanych prac z przepisami prawnymi oraz
obowiązującymi zasadami i wytycznymi (w tym z wytycznymi narady
wstępnej oraz I KTG),
– akceptacji map gospodarczych i zestawień zbiorczych dotyczących stanu
posiadania (w tym podział gruntów według rodzajów użytków gruntowych, kategorii użytkowania i grup rodzajów powierzchni),
– akceptacji wyników inwentaryzacji lasu, obrazujących aktualny stan
lasu na tle przyrodniczych warunków produkcji leśnej,
– zakresu charakterystyki warunków ekonomicznych,
– przyjęcia proponowanych celów, zasad, zadań i sposobów realizacji
gospodarki leśnej w przyszłym okresie gospodarczym, odpowiednio
dla nadleśnictwa, obrębów leśnych, gospodarstw i poszczególnych
drzewostanów, w tym akceptacji lub korekty:
celów perspektywicznych i średniookresowych dla nadleśnictwa, obrębów leśnych i gospodarstw (w tym GTD dla typów siedliskowych
lasu i wieku rębności dla każdego z gatunków drzew panujących),
celów i sposobów ich realizacji określanych dla poszczególnych
drzewostanów (w tym GTD i wieku dojrzałości rębnej dla drzewostanów),
podziału według dominujących funkcji lasu (rezerwaty, lasy ochronne, lasy gospodarcze),
n
n
n
107
podziału lasów na gospodarstwa (w tym szczegółowych wytycznych
w sprawie gospodarstwa przebudowy),
programu ochrony przyrody,
etatu użytkowania rębnego oraz orientacyjnego etatu użytkowania
przedrębnego na okres obowiązywania planu urządzenia lasu,
w tym ewentualną zmianę współczynników redukcyjnych miąższości brutto na miąższość netto oraz określenie dopuszczalnego
udziału procentowego użytkowania przedrębnego do spodziewanego przyrostu,
sposobów użytkowania rębnego i rębni dla poszczególnych gospodarstw (w tym wykazu projektowanych cięć rębnych wraz z mapą
przeglądową cięć),
zadań dotyczących pielęgnowania lasu,
zadań z zakresu hodowli lasu: zalesień, odnowień (w tym podsadzeń, dolesień, poprawek i uzupełnień), pielęgnowania upraw
i młodników, wprowadzania podszytów oraz melioracji leśnych
(agrotechnicznych i wodnych),
kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu i ochrony przeciwpożarowej, wraz z mapami przeglądowymi,
kierunkowych zadań z zakresu ubocznego użytkowania lasu oraz
gospodarki łowieckiej (wraz z mapą przeglądową gospodarki łowieckiej),
potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej (w tym dotyczących
terenów i urządzeń turystyczno-rekreacyjnych),
– innych zagadnień ważnych lub specyficznych dla gospodarki leśnej
w nadleśnictwie, w tym: lasów nadzorowanych, wymagań dotyczących
formy map i zestawień, konieczności zastosowania prognostycznego
programu symulacyjnego itp.
Ustalenia II KTG zapisywane są w protokole, podpisywanym przez
przewodniczącego obrad (dyrektora RDLP lub jego zastępcę), dołączanym następnie do ogólnego opisu lasów nadleśnictwa (elaboratu).
I/§ 129
n
n
n
n
n
n
n
n
n
W I i II KTG uczestniczą (zgodnie z kompetencjami) przedstawiciele
jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych i wykonawcy projektu
planu urządzenia lasu, jak również zaproszeni przedstawiciele właściwych terytorialnie organów administracji rządowej i samorządowej, parków narodowych i krajobrazowych, instytucji i organizacji społecznych –
zajmujących się ochroną środowiska, przyrody i krajobrazu oraz planowaniem przestrzennym.
Sprawne wykonanie projektu planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa
wymaga odpowiednich konsultacji i uzgodnień z organizacjami i instytucjami zajmującymi się problematyką leśnictwa, w tym z lokalnymi władzami administracji rządowej i samorządowej oraz organizacjami spo108
łecznymi – zajmującymi się ochroną środowiska, ochroną przyrody i krajobrazu oraz planowaniem przestrzennym.
I/§ 130
Konsultowanie planu urządzenia lasu – trwały i zrównoważony rozwój
lasów, pełniących wielostronne funkcje: środowiskotwórcze, społeczne,
ochronne i gospodarcze, wymaga upowszechnienia w społeczeństwie
obowiązujących zasad gospodarki leśnej oraz akceptacji społecznej, zarówno dla rodzaju i wielkości zadań gospodarczych, jak i sposobów ich
realizacji. Dotyczy to zwłaszcza akceptacji ze strony społeczności lokalnych, których członkowie bezpośrednio korzystają z wielostronnych pożytków z lasu i dla których gospodarcze oraz społeczne funkcje lasu są
równie ważne jak funkcje ochronne i środowiskotwórcze. O akceptację
lokalnych społeczności dla zadań z zakresu ochrony przyrody i trwale
zrównoważonej gospodarki leśnej należy więc zabiegać stale, a zwłaszcza podczas określania wieloletnich celów strategicznych oraz precyzowania zadań gospodarczych zmierzających do realizacji tych celów, czyli podczas sporządzania planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa.
III/155
Kryteria tworzenia pododdziałów z wyłączeń taksacyjnych:
– na gruntach nieleśnych:
• nie nadaje się liter pododdziałów liniowym szczegółom sytuacji wewnętrznej o szerokości do 10 m; powierzchnię na mapie gospodarczej wykazuje się dla każdego takiego szczegółu oddzielnie,
a w opisie taksacyjnym sumarycznie dla danej grupy rodzajów powierzchni w oddziale (gdy oddział występuje w dwóch obrębach
ewidencyjnych, również według tych obrębów),
• pozostałym wyłączeniom taksacyjnym nadaje się litery pododdziału niezależnie od powierzchni wyłączenia (od 0,01 ha);
– na gruntach leśnych (w lasach):
• nie nadaje się liter pododdziałów liniowym szczegółom sytuacji wewnętrznej o szerokości ponad 2 m do 10 m włącznie (rowy, linie,
drogi); powierzchnię na mapie gospodarczej wykazuje się dla każdego takiego szczegółu oddzielnie, a w opisie taksacyjnym sumarycznie dla danej grupy rodzajów powierzchni w oddziale (gdy oddział występuje w dwóch obrębach ewidencyjnych, to również według tych obrębów),
• pozostałym wyłączeniom taksacyjnym nadaje się litery pododdziałów, jeżeli spełniają następujące kryteria powierzchniowe:
bez względu na powierzchnię (od 0,01 ha), występujące w ramach
oddziału: rezerwaty, użytki ekologiczne, powierzchnie doświadczalne, szczegóły liniowe o szerokości ponad 10 m, grunty sporne
lub stanowiące współwłasność, wyłączenia taksacyjne uwarunkon
109
wane podziałem administracyjnym, zadrzewienia i zakrzewienia
(sklasyfikowane jako Lz), budynki i budowle, grunty przeznaczone na cele nieleśne, grunty wyłączone z produkcji,
nie mniej niż 0,10 ha: grunty leśne wśród gruntów nieleśnych
(mniejsze powierzchnie zalicza się do zadrzewień), grunty związane z gospodarką leśną (szkółki leśne, miejsca składowania drewna, parkingi leśne i urządzenia turystyczne), grunty leśne niezalesione objęte szczególną ochroną, poletka łowieckie,
nie mniej niż 0,25 ha: plantacje choinek lub krzewów oraz istniejące
na gruncie pasy biologicznego zabezpieczenia przeciwpożarowego,
nie mniej niż 0,50 ha: odrębne typy siedliskowe lasu, plantacje
drzew, grunty niezalesione przeznaczone do naturalnej sukcesji,
zręby, halizny, płazowiny (zrębów, halizn i płazowin nie wyłącza
się w drzewostanach zaliczonych do klasy odnowienia oraz do
klasy do odnowienia) oraz wyłączenia taksacyjne o szczególnie
zróżnicowanych cechach taksacyjnych, np. kępa drzewostanu rębnego wśród upraw i młodników,
nie mniej niż 1,00 ha, w pozostałych przypadkach,
• szczegóły liniowe o szerokości 2 m i mniejszej oraz szlaki zrywkowe (niezależnie od szerokości) nanosi się na mapę gospodarczą, jeżeli mają znaczenie gospodarcze, lecz nie ustala się dla nich powierzchni; nie są to więc wyłączenia taksacyjne w znaczeniu IUL,
• wyłączenia taksacyjne, które nie spełniły kryteriów powierzchniowych pozwalających ująć je w pododdziały, nanosi się na mapę gospodarczą (na podstawie pomiaru), w ramach pododdziału, nadając im numerację i przyjęte symbole (np. K – kępa, G – gniazdo, L
– luka), a ustaloną powierzchnię odpowiednio zapisuje się w karcie
dokumentu źródłowego Opis taksacyjny.
I/§ 16
n
n
n
n
Kryteria wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych – w ramach gatunku
panującego są nimi różnice:
– wiekowe:
• w zasadzie od 5 lat w uprawach i młodnikach do 20 lat,
• ponad 10 lat w drzewostanach w wieku 21–60 lat,
• ponad 15 lat w drzewostanach w wieku 61–100 lat,
• ponad 20 lat w drzewostanach w wieku ponad 100 lat,
– w budowie pionowej drzewostanów,
– w sposobie powstawania drzewostanów: z samosiewu, z sadzenia bądź
z odrośli,
– w pochodzeniu drzewostanów: obcego pochodzenia bądź z nasion
drzew lub drzewostanów nasiennych (w wypadku udokumentowanego zróżnicowania pochodzenia),
110
– w ocenie udziału w składzie gatunkowym – o 20% i więcej dla poszczególnych gatunków drzew, z wyjątkiem drzewostanów w klasie
odnowienia, w klasie do odnowienia oraz drzewostanów o budowie
przerębowej,
– w ocenie przeważającego rodzaju zwarcia – o jeden stopień, z wyjątkiem drzewostanów w klasie odnowienia, w klasie do odnowienia
i drzewostanów o budowie przerębowej,
– w ocenie stopnia uszkodzenia drzewostanu – w zasadzie o jeden stopień,
– w bonitacji – w zasadzie o jedną klasę,
– w typie siedliskowym lasu – o jeden typ siedliskowy.
I/§ 15
Liniowe wyłączenie nieliterowane – wyłączenie taksacyjne, któremu nie
nadaje się liter alfabetu łacińskiego.
I/§ 14.1
Luki – powierzchnie pozbawione drzew, większe niż 0,02 ha, położone
w drzewostanach II klasy wieku i starszych nieprzeznaczonych do użytkowania rębnego, nie spełniające kryteriów kwalifikujących je do ujmowania w oddzielne wyłączenia taksacyjne.
I/§ 28.3
Mapa gospodarcza – jest ilustracją stanu posiadania nadleśnictwa, granic i powierzchni wyłączeń taksacyjnych oraz szczegółów sytuacyjnych;
jest również kartograficznym podkładem do przestrzennego i czasowego planowania czynności gospodarczych oraz do opracowania map
przeglądowych. Treść wewnętrzną mapy gospodarczej otrzymuje się
przez:
– bezpośrednie przeniesienie z dotychczasowej mapy gospodarczej nadleśnictwa niezmienionych szczegółów sytuacji wewnętrznej (w tym
granic pododdziałów), z uwzględnieniem konturów wydzieleń ustalonych w trakcie aktualizacji opisu taksacyjnego w SILP-LAS,
– wkartowanie granic wyłączeń i szczegółów sytuacyjnych, które w toku
bieżących prac urządzeniowych zostały pomierzone na gruncie lub zostały uzyskane z map topograficznych, albo ze zdjęć lotniczych (w wyniku odpowiednich opracowań fotogrametrycznych).
I/§ 64
Mapa sytuacyjna – mapa sytuacyjna obszaru w granicach terytorialnego
zasięgu nadleśnictwa, sporządzana jest dla całego nadleśnictwa, w skali
1:50 000 lub 1:100 000, na podkładzie odpowiedniej mapy topograficznej, będąc samodzielnym załącznikiem do planu urządzenia lasu (w celu
wizualizacji informacji przestrzennych istotnych dla gospodarki leśnej
oraz ważnych dla zarządzania nadleśnictwem) i służąc jako podkład do
111
odpowiednich tematycznych map przeglądowych w małych skalach (nazywanych też mapami sytuacyjno-przeglądowymi).
I/§ 72
Mapa sytuacyjno-przeglądowa funkcji lasu – sporządzana jest na bazie mapy sytuacyjnej obszaru w granicach terytorialnego zasięgu nadleśnictwa. Sporządzenie mapy sytuacyjno-przeglądowej funkcji lasu polega na odpowiednim uzupełnieniu napisów i znaków, zamieszczeniu legendy oraz zakolorowaniu (odrębnymi kolorami) granic i tła obszarów
leśnych według pełnionych funkcji.
I/§ 73
Mapy przeglądowe (tematyczne) – służą do wizualizacji przestrzennej
zbioru informacji o siedliskach, drzewostanach, funkcjach lasu, itp., na
tle oddziałów leśnych i pododdziałów, z uwzględnieniem ważniejszych
szczegółów sytuacji wewnętrznej (dróg utwardzonych, cieków podstawowych itp.) w obrębie leśnym, skompilowanych w ścisłym związku
z sytuacją zewnętrzną, czyli z wykorzystaniem istotnych szczegółów
map topograficznych. Techniczne wymagania dotyczące sporządzania
podkładu (tła) mapy przeglądowej w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa ustalane są podczas I KTG, zgodnie ze standardem LMN
i z uwzględnieniem rzeczywistego usytuowania kompleksów w obrębie
leśnym. Tam, gdzie to możliwe, zaleca się sporządzanie map przeglądowych w skali 1:25 000, z rzeczywistym usytuowaniem kompleksów leśnych w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa.
I/§ 70
Materiały przekazywane wykonawcy taksacji przez nadleśniczego –
w zależności od stanu zaawansowania prac nad bazą danych geometrycznych oraz nad aktualizacją opisu taksacyjnego w SILP-LAS nadleśnictwa – jest to wariantowo:
– kopia opisów taksacyjnych oraz kopia mapy gospodarczej, zaktualizowanych w SILP-LAS na 31 grudnia roku poprzedniego; mogą to być dane w formacie elektronicznym lub w formie odpowiednich wydruków
(wydruki map w skali 1:5000),
– kopia opisów taksacyjnych, zaktualizowanych w SILP-LAS na 31 grudnia
roku poprzedniego oraz podkład mapowy w postaci kopii mapy gospodarczej w skali 1:5000, wykonanej podczas poprzednich prac urządzeniowych i zaktualizowanej przez wprowadzenie zmian w stanie posiadania,
– kopia opisów taksacyjnych z poprzedniego planu urządzenia lasu (nieaktualizowanych w SILP-LAS) oraz podkład mapowy w postaci kopii
mapy gospodarczej w skali 1:5000, wykonanej podczas poprzednich
prac urządzeniowych i zaktualizowanej przez wprowadzenie zmian
w stanie posiadania.
112
Zakres i sposób przekazywania przez nadleśniczego wstępnych danych
taksacyjnych ustalany jest podczas narady wstępnej.
I/§ 20
Miąższość gleby mineralnej – cecha pedogeniczna odmiany podtypu
gleby określana jako głębokość (miąższość) wykształcenia gleby do stropu skały macierzystej (czarnoziemy, czarne ziemie). Wyróżnia się odmiany: płytką, średnio głęboką, głęboką, bardzo głęboką.
II/82
Miąższość gleby organicznej – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby
określana jako głębokość poziomów organicznych do stropu mineralnej
skały podścielającej. Dzieli się ją na: płytką, średnio głęboką, głęboką.
II/82
Młode pokolenie – nalot, podrost, podsadzenia, podsiewy, jeżeli składają się z gatunków odpowiednich dla danego siedliska, o pełnej przydatności hodowlanej, rokujących nadzieję na utworzenie przyszłego drzewostanu lub drzewostanu dwugeneracyjnego. W przypadku braku takiej
przydatności, młode pokolenie należy zaliczyć do podszytu. Najmłodsze pokolenie drzewostanu z odnowienia naturalnego pod osłoną, nieprzekraczające 0,5 m wysokości, zalicza się do nalotu, natomiast z odnowienia sztucznego – do podsadzeń. Młode pokolenie pochodzące
z odnowienia naturalnego lub sztucznego, wysokości ponad 0,5 m, należy zaliczyć do podrostu.
I/§ 31.11–12
Młodniki – drzewostany oraz odnowienia na gniazdach po cięciu uprzątającym rębnią gniazdową zupełną (IIIa) o zadrzewieniu 0,3 lub 0,4,
w okresie od osiągnięcia zwarcia do osiągnięcia przez gatunek panujący
wymiarów grubizny.
I/§ 14.8.1. a
Narada wstępna – określa zadania w sprawie dokumentacji z zakresu stanu posiadania oraz w sprawie wstępnych prac urządzeniowych. Zwołuje
się ją w roku poprzedzającym rozpoczęcie taksacji leśnej (w zasadzie
w pierwszym półroczu dziewiątego roku obowiązywania poprzedniego
planu urządzenia lasu). Podczas narady wstępnej ustala się wytyczne
w sprawach dotyczących:
– stanu prac przygotowawczych do planu urządzenia lasu oraz ewentualnych potrzeb uzupełnienia tych prac,
– wstępnej specyfikacji istotnych warunków zamówienia do przetargu
w sprawie wykonania projektu planu urządzenia lasu,
– wykorzystania zdjęć lotniczych i satelitarnych,
113
– gruntów: spornych, stanowiących współwłasność, przeznaczonych do
zalesienia, wyłączonych z zarządu na podstawie art. 40 ustawy o lasach, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne, wyłączonych
z produkcji, a pozostających w stanie posiadania nadleśnictwa itp.,
z określeniem zasad ich ujmowania w planie urządzenia lasu,
– innych zagadnień dotyczących wykonawstwa urządzeniowego (w tym:
oznaczania granic pododdziałów, przekazania danych taksacyjnych
i ewidencyjnych przez nadleśniczego, lokalizacji cięć rębnych w roku
taksacji, przewidywanego terminu przetargu, itp.).
I/§ 126
Obiekty bazy geometrycznej (w SLMN) – obiekty składające się na warstwy bazy geometrycznej.
Obiekty liniowe – obiekty liniowe, które mają znaczenie dla gospodarki leśnej: drogi różnych kategorii, wizury, ścieżki, rzeki, kanały, potoki, strumienie, rowy melioracyjne (leśne i inne) oraz pozostałe obiekty liniowe
(linie energetyczne, telefoniczne, linie kolejowe, rowy graniczne, tory saneczkowe, nartostrady, istniejące i projektowane linie podziału powierzchniowego, rurociągi, wały ochronne, elementy uzbrojenia terenu
i inne). Dokładny opis tych obiektów może być zawarty w tabelach inwentarzowych Systemu LAS. Obiekty liniowe zapisane są jako pojedyncze linie wyznaczające oś obiektu. Muszą być one podzielone na odcinki
ze względu na zmianę szerokości, kodu, numeru inwentarza lub własności. Obiekty liniowe znajdujące się w stanie posiadania LP oraz pozostałe obiekty liniowe z zasięgu terytorialnego działania nadleśnictwa jednorodne tematycznie łączą się osiami, tworząc jedną warstwę (np. drogi leśne i publiczne). Obiekty liniowe o szerokości ponad 2 m, będące w stanie posiadania nadleśnictwa, uwzględniane są w rozliczeniach powierzchniowych. Podobnie jak obiekty podstawowe przyporządkowane
są do konturu użytku oraz do wydzielenia.
E6/1/ 4.1.1.5
Obiekt podstawowy – to jednolity przestrzennie obszar, jednorodny pod
względem przynależności ewidencyjnej oraz administracyjno-leśnej. Warstwa obiektów podstawowych pokrywa cały zasięg terytorialny nadleśnictwa. Na terenie będącym w stanie posiadania nadleśnictwa, pojedynczy
obiekt podstawowy wynika z przecięcia konturu użytku w działce ewidencyjnej i wydzielenia leśnego. Na pozostałym obszarze jest wyodrębniany jako część wspólna zasięgu terytorialnego leśnictwa i obrębu ewidencyjnego
lub gminy, jednak w uzasadnionych przypadkach możliwe jest również na
tym obszarze uszczegółowienie danych do poziomu użytku w działce i wydzielenia. Warstwa obiektów podstawowych tworzona jest przez powierzchnie złożone z pojedynczej obwodnicy zewnętrznej. Powierzchnie te
114
nie mogą się nakładać, a na styku powinny mieć granicę złożoną z tej samej liczby wierzchołków o identycznych współrzędnych. Warstwa pokrywa
cały zasięg terytorialny nadleśnictwa.
E6/1/4.1.1.6
Obiekty punktowe – obiekty tworzące osnowę matematyczną leśnej mapy numerycznej określone przez ich współrzędne E i N. Są to punkty
osnowy geodezyjnej i punkty załamań granic działek ewidencyjnych. Jeżeli punkt jest jednocześnie punktem osnowy i punktem załamania granicy działki ewidencyjnej, to powinien mieć zarówno numer punktu, jak
i numer osnowy. Warstwa obejmuje również punkty niestabilizowane,
pochodzące z digitalizacji, a także wszelkie inne obiekty punktowe wyszczególnione w słowniku obiektów geometrycznych. Obiekty punktowe, które nie wchodzą w skład osnowy matematycznej, mają przyporządkowany kod (lub kody) ze słownika obiektów geometrycznych, mogą też mieć określony numer inwentarzowy. Dokładny opis tych obiektów może być zawarty w tabelach inwentarzowych Systemu LAS.
E6/1/4.1.1.1
Obiekty projektowane do objęcia ochroną prawną – obiekty, dla których została przygotowana dokumentacja projektowa.
I/§ 111.2.2
Obliczanie powierzchni szczegółów liniowych – powierzchnię poszczególnych dróg, rowów, linii oddziałowych, potoków itp., których przeciętna szerokość jest większa niż 2 m, określa się metodą analityczno-graficzną (z mapy), odejmując ją od powierzchni pododdziałów i podając
w ramach oddziału dla poszczególnych dróg, rowów, linii itp. Powierzchni dróg, linii itp., których szerokość przeciętna nie przekracza 2 m, nie oblicza się. Szerokość tych szczegółów należy podawać w pełnych metrach.
I/§ 69
Obliczanie powierzchni wyłączeń taksacyjnych – powierzchnię wyłączeń i innych szczegółów sytuacji wewnętrznej oblicza się z istniejącej
mapy numerycznej – przyjmując za podstawę powierzchnię geodezyjną
działki ewidencyjnej – lub określa się zgodnie z zasadami jej wykonania,
uwzględniając, gdzie to możliwe, ciągłość danych z kolejnych planów
urządzenia lasu oraz aktualizacji wykonanych w SILP-LAS (należy dążyć
do zachowania stabilności powierzchni wyłączeń).
I/§ 67
Odmiana podtypu gleby – niższa jednostka w podtypie gleby, określająca
ilościowe i jakościowe modyfikacje w profilu glebowym uzależnione od
zmian w układach czynników glebotwórczych, w tym również z udziałem
115
człowieka. W sekwencjach poziomów genetycznych podtypu gleby znajdują się dodatkowe cechy pedogeniczne, geogeniczne lub antropogeniczne niższej rangi od podtypu i typu gleby. Cechy pedogeniczne oraz geogeniczne należą zazwyczaj do naturalnych i mogą wystąpić w różnych
częściach; antropogeniczne są zniekształceniami lub przekształceniami
układów cech w profilu glebowym – przeważnie od powierzchni gleby.
Wyróżnione odmiany podtypów gleb mają swoje odzwierciedlenie w charakterystyce uwarunkowań siedliskowych lasu.
II/80
Odmiana typu siedliskowego lasu zob. Typ siedliskowy lasu/Odmiana
typu siedliskowego lasu.
Oglejenie gruntowe – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby określana jako plamy opadowego oglejenia powyżej 80 cm lub poziom opadowoglejowy poniżej głębokości 80 cm od powierzchni gleby. Wyróżnia
się odmiany: gruntowoglejową i głęboko gruntowoglejową.
II/81
Oglejenie opadowe – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby określana jako występowanie poziomu gruntowoglejowego od 80 cm w głąb gleby. Wyróżnia się odmiany: opadowoglejową i głęboko opadowoglejową.
II/80
Okres odnowienia – przewidywany czas od zainicjowania odnowienia
drzewostanu do cięcia uprzątającego. Określa się go dla drzewostanów
ujętych w planie urządzenia lasu (we wskazaniach gospodarczych opisu
taksacyjnego) do cięć rębnych rębniami złożonymi, a które nie są zaliczone do klasy odnowienia, klasy do odnowienia lub do przebudowy.
Okres odnowienia – przyjęty dla projektowanej rębni – podaje się w zaokrągleniu do pięciu lat.
I/§ 41.1
Okres przebudowy – przewidywany czas od zainicjowania odnowienia do
cięcia uprzątającego. Określa się go dla drzewostanów ujętych w gospodarstwie przebudowy. Okres przebudowy podaje się dla całego drzewostanu, w zaokrągleniu do pięciu lat (okres przebudowy drzewostanu
z reguły nie powinien być dłuższy niż połowa wieku rębności gatunku
panującego).
I/§ 41.3
Okres uprzątnięcia – przewidywany czas od początku obowiązywania
planu urządzenia lasu, do cięcia uprzątającego. Dotyczy wyłącznie drzewostanów zaliczonych do klasy odnowienia lub do klasy do odnowienia.
Okres uprzątnięcia podaje się w zaokrągleniu do pięciu lat (okres
116
uprzątnięcia drzewostanu z reguły nie powinien być dłuższy od okresu
odnowienia, przyjętego dla zastosowanej rębni).
I/§ 41.2
Opis ogólny dokumentacji siedliskowej (elaborat siedliskowy) – zawiera opis przebiegu prac siedliskowych oraz ich wyniki, a także ogólne wytyczne do planowania urządzeniowo-hodowlanego. Wykonywany jest po
zakończeniu prac terenowych i laboratoryjnych. Powinien zawierać następujące rozdziały:
– Wstęp;
– Zakres i metodyka prac;
– Ogólna charakterystyka obiektu;
– Charakterystyka gleb;
– Typy siedliskowe lasu;
– Rola lasotwórcza gatunków drzew i krzewów;
– Ogólne wytyczne do planowania urządzeniowo-hodowlanego;
– Literatura oraz protokoły i inne załączniki.
II/p. 65
Opis ogólny planu urządzenia lasu nadleśnictwa (elaborat) – zawiera
następujące rozdziały:
– Ogólna charakterystyka lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz pozostałych gruntów i nieruchomości będących w zarządzie
nadleśnictwa;
– Wyniki analizy gospodarki leśnej w minionym okresie;
– Opis przyjętych zasad określania zadań gospodarczych dla nadleśnictwa;
– Opisanie i zestawienie zadań wynikających z planu urządzenia lasu;
– Program ochrony przyrody;
– Prognoza stanu zasobów drzewnych na koniec okresu gospodarczego;
– Podsumowanie prac urządzeniowych.
I/§ 112
Opis taksacyjny – zapisywany jest bezpośrednio podczas taksacji na formularzach dokumentu źródłowego Opis taksacyjny lub w odpowiednich
rejestratorach danych. Dla każdego wyłączenia wykazuje się oddzielnie
powierzchnię w ramach oddziału (suma powierzchni wyłączeń taksacyjnych stanowi powierzchnię oddziału leśnego) oraz zamieszcza się jednoznaczny adres wyłączenia, powierzchnię (w hektarach z zaokrągleniem do
1 ara) oraz grupę rodzajów powierzchni (rodzaj powierzchni). Sporządza
się go dla wszystkich gruntów będących w zarządzie nadleśnictwa, tj. lasów (gruntów zalesionych, gruntów niezalesionych, gruntów związanych
z gospodarką leśną) oraz gruntów nieleśnych, w tym: gruntów przeznaczonych do zalesienia, gruntów przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne, gruntów wyłączonych z produkcji (lecz pozostawionych w zarządzie
117
nadleśnictwa), a także gruntów spornych i będących współwłasnością
Skarbu Państwa i osób fizycznych (lub osób prawnych).
I/§ 21.1
Osobliwości przyrodnicze – do osobliwości przyrodniczych zalicza się
zarówno obiekty punktowe (np. pomniki przyrody, kurhany, głazy lub
jednostkowe stanowiska szczególnie cennych roślin chronionych), jak
i obiekty powierzchniowe (np. płaty, kępy, smugi cennych lub niezwykle
rzadkich gatunków roślin chronionych). Określa się dla nich: rodzaj
obiektu (np. pomnik przyrody, głaz, kurhan itp.), ewentualną nazwę gatunku będącego osobliwością, numery osobliwości w ramach pododdziału (jeżeli oznaczone są numerami na mapie gospodarczej), łączną
powierzchnię danej osobliwości w pododdziale. Istnieje również możliwość zapisu orientacyjnej lokalizacji (z określeniem stron świata, tak jak
przy opisie wystawy oraz możliwością zapisu „w części centralnej”).
I/§ 29
Ostępy – w celu utrzymania ładu przestrzennego w lesie, obręb leśny powinien być podzielony na ostępy lub jednostki kontrolne. Ostępy regulują ład przestrzenny drzewostanów zagospodarowanych rębniami zupełnymi i złożonymi, z wyjątkiem rębni stopniowej gniazdowej udoskonalonej (IV d) oraz rębni przerębowej (ciągłej), w których stosuje się jednostki kontrolne. Granicami ostępów są linie gospodarcze, wyznaczające
w terenie szeregi ostępowe. Szeregi te powinny być z kolei podzielone na
ostępy; należy je tak ustalić, aby stwarzały możliwość, przy należytym
przestrzeganiu ładu przestrzennego i wytycznych zawartych w Zasadach
hodowli lasu, przeprowadzenia kolejno po sobie następujących cięć w całym ostępie, w czasie odpowiadającym w przybliżeniu połowie wieku rębności. W sąsiednich szeregach ostępowych ostępy – z reguły – powinny
się mijać. Podział szeregów ostępowych na poszczególne ostępy powinien się opierać na liniach podziału powierzchniowego i istniejących rozgraniczeniach terenowych. Jeżeli to możliwe, podział lasu na ostępy powinien być przyjęty tak, jak w poprzednim planie urządzenia lasu.
I/§ 84
Oznaczanie podziału powierzchniowego – podział powierzchniowy powinien być oznaczony na gruncie przez odpowiednie umieszczenie słupów
kamiennych lub betonowych (wyjątkowo tablic i słupów dębowych), przy
skrzyżowaniach linii, ich wylotach na granice i na przecięciach z głównymi
drogami publicznymi. Słupy oddziałowe powinny być tak wkopane (jeżeli
na przecięciu linii oddziałowych, to w oddziale położonym od strony północno-wschodniej lub północnej skrzyżowania), aby swymi licami wskazywały oddziały, których numery są na nich wymalowane. Numery oddziałów
na słupach należy wymalować czarnym kolorem na białym tle. Prace z za118
kresu uzupełniania i konserwacji znaków oddziałowych, podobnie jak zapewnienie odpowiedniej widoczności linii podziału powierzchniowego, należą do obowiązków nadleśnictwa.
I/§ 9.4–6
Plantacje drzew – obejmują plantacje nasienne i plantacje leśnych gatunków szybko rosnących.
I/§ 14.8.1. b
Płazowiny – powierzchnie porośnięte drzewami II klasy wieku o zadrzewieniu do 0,3 włącznie, albo drzewami III i starszych klas wieku o zadrzewieniu do 0,2 włącznie.
I/§ 14.8.2. b
Pododdział – wyłączenie taksacyjne, któremu nadaje się małe litery alfabetu łacińskiego (I/§ 14). Granice pododdziałów powinny być wyraźne i łatwe do identyfikacji w terenie. W razie potrzeby należy je oznaczać na wylotach i skrzyżowaniach „obrączkami”, wykonywanymi na korze (na wysokości około 1,5 m) oraz znakami kierunkowymi. Ewentualny sposób dodatkowego oznaczania niewyraźnych granic pododdziałów ustala się podczas narady wstępnej. Pododdziały oznacza się małymi literami alfabetu
łacińskiego, z pominięciem liter: ą, ć, e, ę, ł, ń, ó, ś, u, ż, ź. W przypadku
gdy w ramach oddziału występuje taka liczba pododdziałów, że zachodzi
potrzeba oznaczenia ich ponownie od początku alfabetu, wówczas oznaczenie pododdziału przyjmuje postać: ax, bx, cx,... itd., a następnie ay, by,
cy,... itd. W miarę możliwości oznaczenie (adres) pododdziału należy
przyjmować jak w poprzednim planie urządzenia lasu, z uwzględnieniem
aktualizacji opisów taksacyjnych wykonanych w SILP-LAS. Pododdziały
gruntów spornych lub będących współwłasnością, należy oznaczać kolejnymi dalszymi literami w oddziale, po oznaczeniu pododdziałów o uregulowanym stanie posiadania.
I/§ 17
Podszyt – są to, zarówno w uprawach i młodnikach, jak i starszych drzewostanach, krzewy i gatunki drzew nie wchodzące w skład upraw, podrostów, nalotów i podsadzeń. Warstwę podszytu należy opisywać, jeżeli zajmuje co
najmniej 10% powierzchni, podając nazwy gatunków (w kolejności występowania – do pięciu gatunków) oraz procent pokrycia powierzchni wyłączenia – wyrażony ułamkiem dziesiętnym (tak jak zadrzewienie).
I/§ 31.15
Pokrywa runa – typy:
– naga – brak ścioły i runa,
– ścioła – tylko ścioła, brak runa,
119
– zielna – płaty roślin zielnych,
– mszysta – kobierce mchów zajmują całą bądź przeważającą część powierzchni,
– mszysto-czernicowa – kobierce mchów na przemian z płatami borówek,
– zadarniona – przeważają kobierce traw płytko zakorzenionych lub łany borówek,
– silnie zadarniona – przeważa roślinność trawiasta występująca zwarcie i tworząca silnie przeplatający się system korzeni; odnowienie lub
zalesienie wymaga stosowania zabiegów agrotechnicznych,
– silnie zachwaszczona – roślinność runa występuje zwarcie, składa się
z roślin silnie i głęboko ukorzeniających się, albo tworzących kłącza
lub rozłogi, co uniemożliwia odnowienie lasu lub zalesienie bez zabiegów agrotechnicznych.
I/§ 23.8
Pokrywy materiałów przytransportowanych – cecha geogeniczna odmiany podtypu gleby określana dla materiałów przytransportowanych
o miąższości do 40 cm. Są to odmiany: deluwialne, koluwialne, eoliczne,
nasypy, fluwioeoliczne.
II/82
Powierzchnie nie stanowiące wydzieleń – obiekty poligonowe występujące wewnątrz wydzieleń – obejmują: luki, gniazda (odnowione lub nieodnowione), kępy, szkółki, poletka łowieckie, oczka wodne, itp. Definicja ma charakter otwarty, tak by w razie potrzeby można było w danym
nadleśnictwie ujmować również inne powierzchnie nie stanowiące wyłączeń. Dla powierzchni nie stanowiącej wyłączenia podaje się: kategorię
(nazwę, symbol), numery w ramach pododdziału według przyjętych na
mapie gospodarczej oraz łączną powierzchnię danej kategorii w pododdziale. Istnieje również, oprócz numeru, możliwość zapisu orientacyjnej
lokalizacji takich powierzchni (z określeniem stron świata, jak przy opisie wystawy oraz możliwością zapisu „w części centralnej”).
I/§ 28.1–2
Opis tych powierzchni różni się od charakteru całego wydzielenia, jednak
ze względu na ich wielkość nie są one traktowane jako oddzielne wydzielenia. W opisie taksacyjnym oddzielna sekcja przeznaczona jest do przechowania informacji o tych obiektach. Połączenie danych opisowych z obiektem geometrycznym odbywa się przez numer powierzchni nie stanowiącej
wydzielenia, nadawany kolejnym obiektom w ramach wydzielenia. Pełny
opis tych obiektów (kod, wielkość powierzchni, skład gatunkowy) znajduje
się w tablicach Systemu LAS. Warstwa powierzchni nie stanowiących wydzielenia tworzona jest przez obiekty złożone z pojedynczych obwodnic zewnętrznych. Powierzchnie te nie mogą się nakładać, a na styku powinny
120
mieć granicę złożoną z tej samej liczby wierzchołków o identycznych współrzędnych. Pojedynczy obiekt powinien przypadać w dokładnie jednym poligonie wydzielenia. W przypadku stykania się obiektów z tej warstwy z elementami liniowymi należy granicę stykającą się z obiektem liniowym poprowadzić w odległości równej połowie szerokości tego obiektu.
E6/1/4.1.1.7
Powierzchnie objęte szczególną ochroną:
– śródleśne „oczka wodne”,
– torfowiska,
– mszary,
– naturalne zbiorniki wodne,
– bagna,
– płaty roślinności chronionej (np. w strefie górnej granicy lasu),
– fragmenty gruntów leśnych niezalesionych, których odnowienie może
wpłynąć bardzo niekorzystnie na warunki bytowania występujących
tam zwierząt chronionych.
Ważna jest faktyczna funkcja i rola w ekosystemie tych powierzchni,
a nie formalne objęcie ochroną prawną.
I/§ 14.8.2. c
Powierzchnie przewidziane do naturalnej sukcesji – dotychczasowe
wieloletnie halizny na terenach szczególnie trudnych do odnowienia
(np. na siedliskach bagiennych) oraz niewielkie odkryte powierzchnie
o charakterze miejsc widokowych lub polan śródleśnych.
I/§ 14.8.2. c
Powierzchnie rezerwatów przyrody – pozostających w zarządzie Lasów
Państwowych, zapisane są w odpowiednich decyzjach o utworzeniu rezerwatów oraz w powszechnej ewidencji gruntów, w związku z czym poleca się następujący tryb postępowania:
– w przypadku braku planu ochrony rezerwatu oblicza się powierzchnię
wyłączeń i wyrównuje się ją do powierzchni ogólnej rezerwatu,
– w przypadku gdy rezerwat posiada plan ochrony rezerwatu lub plan
ten jest nowelizowany równolegle z planem urządzenia lasu, należy
powierzchnię pododdziałów, szczegółów i ogólną powierzchnię rezerwatu przyjąć bezpośrednio z tego planu ochrony rezerwatu.
I/§ 67.2
Prace siedliskowe w gospodarstwie leśnym
Przedmiotem prac siedliskowych są warunki siedliskowe, determinujące
przebieg wzrostu i rozwoju lasu, stanowiące przyrodnicze podstawy urządzania lasu i główny czynnik produkcji podstawowej (produkcji na pniu).
II/p. 1
121
Obiektem prac siedliskowych jest:
– w przypadku lasów własności Skarbu Państwa, zarządzanych przez
Lasy Państwowe – obszar całego lub części nadleśnictwa (obręb,
kompleks, uroczysko), obejmujący grunty leśne (zalesione, niezalesione i związane z gospodarką leśną) oraz grunty nieleśne przeznaczone do zalesienia,
– w przypadku przejmowanych do zalesienia gruntów porolnych bądź
innych – pojedyncza działka.
II/p. 2
Celem prac siedliskowych jest rozpoznanie, skartowanie siedlisk leśnych
oraz opracowanie wyników tych prac w formie dokumentacji kartograficznej i tekstowej na potrzeby urządzania, hodowli i ochrony lasu.
II/p. 3
Zakres prac siedliskowych obejmuje:
– określenie i skartowanie gleb z uwzględnieniem typu, podtypu i odmiany podtypu oraz rodzaju i gatunku gleby,
– określenie i skartowanie typów siedliskowych lasu z uwzględnieniem ich odmian, wariantów uwilgotnienia, rodzajów oraz stanu,
a także określenie typu lasu,
– badania laboratoryjne gleb,
– opracowanie dokumentacji końcowej.
II/p. 6
Efektem prac siedliskowych jest dokumentacja siedliskowa, w skład
której wchodzą:
– część opisowa, zawierająca:
opis warunków przyrodniczych obiektu,
charakterystykę gleb i typów siedliskowych lasu,
wytyczne do planowania hodowlano-urządzeniowego,
– mapy siedliskowe, przedstawiające naturalne zróżnicowanie gleb
i siedlisk,
– dokumentacja źródłowa – dane z typologicznych powierzchni siedliskowych.
II/p. 8
n
n
n
Profil glebowy – opis profilu glebowego na podstawowej typologicznej
powierzchni siedliskowej należy sporządzać w odkrywkach o dokładnie
oczyszczonej i wyrównanej ścianie czołowej. Należy stosować skróty
i symbole zgodne z Klasyfikacją gleb leśnych Polski (CILP 2000). Należy
zaznaczyć cechy szczególne, do których zalicza się takie właściwości poziomów glebowych, jak np.: wytrącenia węglanu wapnia, związków żelaza, ślady węgla drzewnego. Opis profilu glebowego na podstawowej po122
wierzchni typologicznej wykonuje się na podstawie obserwacji cech
morfologicznych oraz badań właściwości fizycznych i chemicznych,
w kolejno następujących od góry poziomach genetycznych i warstwach
gleby. Przy określaniu glebotwórczego utworu geologicznego (rodzaju
gleby) należy zwracać uwagę na charakter pionowej budowy profilu glebowego. W opisie profilu glebowego należy uwzględnić:
– nieciągłości litogeniczno-pedogeniczne,
– typ, podtyp próchnicy oraz w uzasadnionych przypadkach odmianę,
– poziomy genetyczne,
– poziomy diagnostyczne,
– głębokość wyróżnionych poziomów i warstw gleby (podając ich dolną
granicę w centymetrach), przejście do niższych poziomów, skład granulometryczny (uziarnienie), barwę, uwilgotnienie, oglejenie, pH, występowanie CaCO3 oraz innych cech (konkrecji, ukorzenienia itp.),
– informację o pobranych próbkach gleby do analiz.
II/p. 38.3–5
Program ochrony przyrody nadleśnictwa obejmuje:
– kompleksowy opis stanu przyrody w nadleśnictwie, z uwzględnieniem
lasów innych form własności w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa,
– podstawowe zadania z zakresu ochrony przyrody i sposoby ich realizacji,
– mapę walorów przyrodniczo-kulturowych.
I/§ 3.4
Program Taksator – służy do obsługi danych opisu taksacyjnego od
momentu ich pobrania z SILP, przez wprowadzanie informacji z dokumentów źródłowych i ich przetwarzanie, aż do ich powrotu do struktur
SILP. Program pracuje w środowisku Windows 9x, NT, 2000, XP. Komunikuje się w dwóch kierunkach z bazą SILP przez połączenie sieciowe z serwerem. Po pobraniu danych możliwa jest praca poza siedzibą
nadleśnictwa. Program umożliwia pracę w trybie wielodostępu. Możliwe jest też wyeksportowanie fragmentu bazy (opisów taksacyjnych lub
powierzchni próbnych) w celu dalszej pracy na komputerze niewłączonym do sieci (np. na odpowiednim rejestratorze).
III/11
Próchnica gleb leśnych – próchnice gleb leśnych wyróżniane są zgodnie
z kryteriami podanymi w Klasyfikacji gleb leśnych Polski (CILP 2000).
Typ próchnicy jest podstawową jednostką taksonomiczną w klasyfikacji próchnic leśnych określającą układ warunków troficznych siedliska, w których następuje akumulacja i przetwarzanie opadu roślinnego w próchnicę. W terenie wyróżniany jest na podstawie cech morfogenetycznych ujawniających się w postaci odpowiedniej sekwencji
podpoziomów organicznych i poziomów organiczno-mineralnych
123
w profilu glebowym. W zbliżonych do naturalnych warunkach siedliskowych typ próchnicy odzwierciedla naturalny obieg składników odżywczych i naturalną produktywność ekosystemu.
Podtyp próchnicy jest niższą jednostką taksonomiczną, wyróżnianą
w ramach typu próchnicy leśnej, określającą układ warunków wilgotnościowych siedliska. Nazwę podtypu tworzy się przez dodanie do nazwy typu określeń: suchy, świeży, wilgotny, mokry.
Odmiana próchnicy jest najniższą jednostką taksonomiczną, wyróżnianą w ramach podtypu próchnic leśnych, dla określenia stanu rozkładu substancji organicznej. Nazwę odmiany tworzy się przez dodanie do nazwy podtypu określeń: rozdrobniony, włóknisty, właściwy,
mazisty, murszowaty, torfiasty itp.
Systematyka próchnic leśnych – w systematyce próchnic leśnych wyróżnia się trzy typy: mull, moder i mor oraz dwa typy przejściowe
moder-mull i moder-mor. Charakteryzują one zarówno naturalny,
jak i zmieniony działalnością człowieka stan warunków siedliskowych. Wyróżniane są na podstawie budowy poziomu organicznego
w nadkładzie organicznym gleby i cech poziomu próchnicznego
A w mineralnej części gleby.
– Próchnica typu mull wykształca się w glebach eutroficznych o dużej
aktywności biologicznej, w wielogatunkowych lasach liściastych. Nagromadzony na powierzchni mineralnej gleby opad roślinny występuje okresowo, tworząc poziom surowinowy, którego składniki ulegają
szybkiemu rozkładowi, zazwyczaj w ciągu roku. Duża aktywność biologiczna uniemożliwia powstanie względnie trwałego poziomu organicznego. Próchnica z szybko rozkładającego się opadu roślinnego
zostaje wbudowana w poziom próchniczny A, który jest dość zasobny w zhumifikowaną substancję organiczną, w trwałych połączeniach
organiczno-mineralnych, często o strukturze gruzełkowatej. Zawiera
2–3% próchnicy, charakteryzuje się wąskim zakresem C/N, wynoszącym 10–15:1, odczynem słabo kwaśnym (pHKCl 4,0–5,0) oraz dość wysokim wysyceniem kompleksu sorpcyjnego kationami zasadowymi
(V > 40%). Korzenie zazwyczaj rozmieszczone są równomiernie.
– Próchnica typu moder wykształca się w glebach mezotroficznych,
w jedno- lub wielogatunkowych lasach liściastych i liściasto-iglastych
oraz w glebach eutroficznych z drzewostanami o zmienionym niekorzystnie składzie gatunkowym. Ten typ próchnicy leśnej cechuje
spowolnione tempo rozkładu opadu roślinnego, co uwidacznia się
w postaci zróżnicowania poziomu organicznego na dwa podpoziomy
– surowinowy i detrytusowy o luźnym, niekiedy grudkowym złożeniu
rozdrobnionego materiału organicznego. Charakteryzują się one
odczynem kwaśnym (pHKCl 3,5–5,0) i dość szerokim zakresem C/N
15–30:1. Z poziomem organicznym niekiedy silnie, do bardzo silnie,
przerośniętym korzeniami ściśle powiązane są właściwości poziomu
124
próchnicznego A, który wykształca się w materiale mineralnym ubogim we frakcje ilaste. Wskutek zahamowanego tempa rozkładu
i mniejszej aktywności biologicznej ten poziom zawiera mniej substancji organicznej (1–2%), w której stosunek C/N wynosi około
15–20:1, a odczyn jest kwaśny (pHKCl 4,0–5,0). Wysycenie kompleksu sorpcyjnego zasadami wynosi 10–40%. Przejście między poziomami Ofh i A jest nieostre.
– Próchnica typu mor związana jest głównie z glebami oligotroficznymi i z glebami mezotroficznymi zniekształconymi przez gospodarkę
leśną. Wykształca się pod wpływem roślinności borowej, w warunkach ograniczonej aktywności organizmów glebowych. Poziom organiczny z w pełni ukształtowaną próchnicą typu mor, zbudowany jest
z trzech podpoziomów – surowinowego, butwinowego i epihumusowego mającego cechę łamliwości na ostrokrawędziste bryłki i płytki.
Miąższość podpoziomu butwinowego obejmuje około 60% całego
poziomu organicznego. Wykształcone podpoziomy organiczne mają
odczyn kwaśny i silnie kwaśny (pHH2O 3–4) i szeroki zakres C/N
30–40:1. W związku z zahamowanym tempem rozkładu substancji
organicznej, leżący niżej poziom eluwialny lub eluwialno-próchniczny jest wyraźnie zubożony w próchnicę, najczęściej wmytą z poziomu organicznego. Zawartość próchnicy w tym poziomie wynosi
0,1–0,5%, przy czym cechuje ją szeroki zakres C/N 30–40:1. Z silnie
kwaśnym odczynem (pHKCl – 2,5–3,5) związane jest wysycenie kompleksu sorpcyjnego kationami zasadowymi nie przekraczające 10%.
– W warunkach górskich, gdzie chłodny klimat alpejski jest czynnikiem spowalniającym rozkład materii organicznej, wyróżnia się
próchnicę psychromor.
Systematyka próchnic leśnych
Typ
mull
moder-mull
Podtyp
Symbol
mull suchy
ml-s
mull świeży
ml-św
mull wilgotny
ml-w
mull mokry
ml-m
moder-mull suchy
mdml-s
moder-mull świeży
mdml-św
moder-mull wilgotny
mdml-w
moder mull mokry
mdml-m
Stadia rozwojowe
nie wyróżnia się
nie wyróżnia się
125
Typ
moder
moder-mor
mor
Podtyp
Symbol
moder suchy
md-s
moder świeży
md-św
moder wilgotny
md-w
moder mokry
md-m
moder-mor suchy
mdmr-s
moder-mor świeży
mdmr-św
moder-mor wilgotny
mdmr-w
moder-mor mokry
mdmr-m
mor suchy
mr-s
mor świeży
mr-św
mor wilgotny
mr-w
mor mokry
mr-m
Stadia rozwojowe
inicjalny; właściwy
nie wyróżnia się
inicjalny; słabo wykształcony;
właściwy
II/95–98
Przeciętna pierśnica drzewostanu – przeciętną pierśnicę drzewostanu
należy określać dla poszczególnych gatunków drzew wchodzących w skład
drzewostanu oddzielnie dla każdego piętra, od 5 cm wzwyż, w zaokrągleniu do pełnych centymetrów, na podstawie pomiarów 5–10 drzew, wykonanych w miejscach reprezentatywnych dla danego drzewostanu.
I/§ 35.1
Przebudowa drzewostanu – do przebudowy kwalifikują się drzewostany,
które nie zapewniają osiągnięcia celów gospodarki leśnej zawartych
w planie urządzenia lasu, zgodnie z obowiązkiem prawnym zapisanym
w art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy o lasach. Podczas I KTG ustala się hierarchię potrzeb dotyczących przebudowy drzewostanów w danym nadleśnictwie, kierując się następującymi przesłankami:
– do przebudowy powinny być jako pierwsze przeznaczone drzewostany o składzie gatunkowym niezgodnym z GTD. Przy znacznej liczbie
takich drzewostanów istnieje konieczność ustalenia wytycznych dotyczących najpilniejszych potrzeb z zakresu przebudowy, tak by na ich
podstawie wykonawca projektu planu urządzenia lasu mógł sporządzić do akceptacji podczas II KTG „Wykaz drzewostanów zakwalifikowanych do przebudowy w najbliższym dziesięcioleciu”,
– drzewostany uszkodzone w stopniu 3 (a w kolejności w stopniu 2) powinny być kwalifikowane do pilnej przebudowy, z wyjątkiem tych, które stanowią pożądane zbiorowiska zastępcze w skrajnych warunkach
rozwoju lasu, zwłaszcza na glebach skażonych lub zdewastowanych,
126
– drzewostany o niskim zadrzewieniu i miernej jakości technicznej,
nazywane niegdyś drzewostanami źle produkującymi.
Drzewostany zakwalifikowane do przebudowy zalicza się do gospodarstwa przebudowy, projektując w nich rozpoczęcie procesu odnowienia odpowiednimi rębniami (w zależności od typu siedliskowego lasu i pilności przebudowy). Okres przebudowy – ustalany indywidualnie dla drzewostanu (dla całego drzewostanu, a nie tylko dla
jednej działki zrębowej) – z reguły nie powinien być dłuższy niż połowa wieku rębności gatunku panującego w przebudowywanym
drzewostanie.
I/§ 40.6
Przedmiot planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa:
– lasy w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach,
– grunty przeznaczone do zalesienia,
– inne grunty i nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie
nadleśnictwa – zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach.
I/§ 2
Przeliczniki „brutto-netto” – do użytkowania przedrębnego miąższość
grubizny brutto uzyskuje się po przemnożeniu miąższości netto przez
współczynnik 1,25. Do przeliczenia miąższości brutto na netto, stosuje
się odpowiednio współczynnik 0,8.
I/§ 95.3
Współczynniki redukcyjne służące do przeliczenia miąższości brutto na miąższość
netto dla etatu miąższościowego użytkowania rębnego stosuje się według tabeli:
Klasy wieku
II
III
IV
V i wyż.,
KO, KDO,
BP,
przestoje
Sosna, modrzew
0,72
0,75
0,77
0,79
Świerk, jodła, daglezja
0,78
0,80
0,82
0,82
Dąb, jesion, klon, jawor, wiąz
i inne twarde liściaste
0,70
0,72
0,73
0,75
Buk, grab
0,81
0,84
0,86
0,87
Brzoza, olsza
0,73
0,75
0,77
0,79
Osika, topola, wierzba, lipa
0,74
0,77
0,79
0,80
Grupa gatunków drzew
I/§ 93.1
127
Przestoje, nasienniki i przedrosty obejmują:
– drzewa w zasadzie od II klasy wzwyż (wykazujące miąższość grubizny)
występujące na gruntach leśnych niezalesionych lub w uprawach
i młodnikach (jeżeli nie zostały zaliczone do składu gatunkowego tych
upraw i młodników),
– drzewa w wieku ponad 40 lat, rozmieszczone pojedynczo lub grupami
w młodszych drzewostanach (jeżeli nie zostały zaliczone do składu gatunkowego tych drzewostanów) lub – wyjątkowo – w drzewostanach
III i IV klasy wieku, co głównie dotyczy bardzo starych drzew wymagających odrębnego traktowania.
Opis przestojów, nasienników i przedrostów powinien zawierać: gatunek drzewa (kolejno według malejącej miąższości – do pięciu gatunków), orientacyjny przeciętny wiek, przeciętną pierśnicę i wysokość oraz
jakość techniczną gatunków w warstwie, a także ich miąższość grubizny
na całej powierzchni wyłączenia.
I/§ 31.16–17
Rezerwaty projektowane – powierzchnie leśne ujęte do ochrony w aktualnych wykazach wojewódzkiego konserwatora przyrody, dla których
wymagana dokumentacja została przekazana do organów zatwierdzających. W celu zachowania charakteru danego drzewostanu należy podać,
że jest on projektowanym rezerwatem i jednocześnie ograniczyć przewidywane czynności gospodarcze do niezbędnych zabiegów, zgodnie z celem ochrony projektowanego rezerwatu.
I/§ 25.4
Rodzaj siedliska leśnego zob. Typ siedliskowy lasu/Rodzaj siedliska leśnego
Rozmiar użytkowania przedrębnego – planowany rozmiar miąższości
użytkowania przedrębnego ogółem (traktowany jako maksymalny etat
użytkowania przedrębnego na okres obowiązywania planu urządzenia
lasu), nie może przekroczyć 50% przyrostu bieżącego, spodziewanego
w okresie obowiązywania planu urządzenia lasu z wszystkich drzewostanów przedrębnych, to jest z wszystkich drzewostanów, w których nie planuje się użytkowania rębnego.
I/§ 95.2
Rozręb – pas zrębu zupełnego szerokości około 15 m, który wykonuje się
w celu wytworzenia ściany ochronnej (strefy ochronnej), głównie przeciwwietrznej, w drzewostanach IIb lub III klasy wieku. Po wykonaniu
rozrębu, ścianę ochronną kształtuje się w strefach przebiegających równolegle do jego granic, przez częste i dość intensywne (rozluźniające) zabiegi trzebieżowe, preferujące silnie rozwinięte i mocno ukorzenione po128
jedyncze drzewa, tzw. naturalne punkty oporu. Ścianę ochronną wzmacnia się przez podsadzenia drzew i krzewów. Rozręby stosuje się zazwyczaj w wypadku występowania litych, jednowiekowych drzewostanów na
dużych łącznych obszarach. Rozręby są wtedy rozmieszczane tak, aby
umożliwiły zastosowanie ostępów przejściowych w ramach jednego oddziału, w celu umożliwienia wykonania cięć rębnych we właściwym czasie i z zachowaniem ładu przestrzennego.
I/§ 85
Samorząd terytorialny – wspólnota samorządowa, tworzona przez mieszkańców gminy z mocy ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 z późniejszymi zmianami), a lokalne lub regionalne organizacje społeczne, to organizacje zarejestrowane zgodnie
z ustawą z 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20,
poz. 29) dla celów związanych z ochroną przyrody na obszarze gmin
wchodzących w skład terytorialnego zasięgu nadleśnictwa.
III/155
Siedliska (w SLMN) – warstwa obligatoryjna bazy geometrycznej. Zawiera obiekty powierzchniowe wydzieleń siedliskowych. Warstwa siedlisk
tworzona jest przez powierzchnie złożone z pojedynczej obwodnicy zewnętrznej. Powierzchnie te nie mogą się nakładać, a na styku powinny
mieć granicę złożoną z tej samej liczby wierzchołków o identycznych
współrzędnych. Warstwa swoim zasięgiem zawiera się w kompleksach leśnych, dla których wykonano opracowanie siedliskowe.
E6/1/4.1.1.8
Skład gatunkowy drzewostanu – kolejność zapisu przyjęto według
zmniejszającego się udziału poszczególnych gatunków, tak, że na pierwszym miejscu figurować będzie gatunek panujący (przeważający ilościowo lub powierzchniowo). Przy jednakowym udziale dwóch lub więcej
gatunków, na pierwszym miejscu powinien być podany ten gatunek, którego udział w składzie jest gospodarczo bardziej pożądany na danym
siedlisku. W składzie drzewostanów I i II klasy wieku nie należy
uwzględniać nasienników, przestojów i przedrostów, a także kęp pozostawionego starodrzewu, które powinno się umieszczać odrębnie (na
końcu opisu drzewostanu).
I/§ 31.8–9
Skład granulometryczny (uziarnienie) profilu glebowego zob. Gatunek gleby
Składniki planu urządzenia lasu:
– dane inwentaryzacji lasu (część inwentaryzacyjna),
129
– analiza gospodarki leśnej w minionym okresie,
– program ochrony przyrody nadleśnictwa,
– część planistyczna.
I/§ 3.1
Spodziewany przyrost bieżący roczny – jest szacowany i zapisywany dla
całego drzewostanu (w rozbiciu na poszczególne gatunki) i w przeliczeniu na 1 ha (łącznie, bez podziału na gatunki), sposobem B. Zabielskiego, za pomocą współczynników przeliczeniowych „K”. Obliczenie spodziewanego przyrostu bieżącego rocznego następuje w opisach taksacyjnych automatycznie, a wyniki obliczeń – nieredukowane z tytułu obniżonego przyrostu w strefach uszkodzeń – nazywane są „przyrostem tablicowym” i zestawiane są dla obrębów leśnych w Tabeli VIIIa. Do czasu
wprowadzenia obowiązku ustalania stref uszkodzenia lasu nie będzie stosowana redukcja spodziewanego przyrostu bieżącego w poszczególnych
strefach. Roczne wielkości spodziewanego przyrostu bieżącego, przemnożone przez liczbę lat obowiązywania planu urządzenia lasu, odnoszone są – w celach prognostycznych – do całego okresu planistycznego.
I/§ 43
Stan siedliska:
– naturalny (N1),
– zbliżony do naturalnego (N2),
– zniekształcony (Z1),
– silnie zniekształcony (Z2),
– przekształcony (Z3),
– zdegradowany (D1),
– silnie zdegradowany (D2),
– zdewastowany (D3).
I/§ 23.4
Stopień uszkodzenia drzewostanu – ocenia się szacunkowo podczas
taksacji, indywidualnie dla każdego drzewostanu, od 21 lat wzwyż, według następującego podziału:
– 0 – do 10% uszkodzeń,
– 1 – 11–25% uszkodzeń,
– 2 – 26–60% uszkodzeń,
– 3 – ponad 60% uszkodzeń.
Zaliczenie drzewostanu do odpowiedniego przedziału uszkodzeń następuje według szacunku taksatora, z odniesieniem do drzewostanów uznanych
za nieuszkodzone (jako wzorca) oraz przy wykorzystaniu opublikowanych
wytycznych i atlasów. Szacując uszkodzenie drzewostanu, taksator ocenia
stan ulistnienia drzew (do trwałych uszkodzeń zalicza się objawy defoliacji,
deformacji oraz chorobliwe przebarwienia), stan pędów wierzchołkowych
130
i pędów bocznych (do trwałych uszkodzeń zalicza się odpowiednio ich zanik lub deformację), a także stan pni i korzeni, biorąc pod uwagę widoczne objawy działalności grzybów lub owadów, oraz istotne uszkodzenia mechaniczne. Dla stopni od 1 do 3 określa się główną przyczynę uszkodzeń,
orientacyjnie spośród następujących przyczyn: owady, grzyby, zwierzyna,
pożary, imisje przemysłowe, czynniki klimatyczne, zakłócenia stosunków
wodnych, erozja, inne antropogeniczne, inne bez określenia.
I/§ 39.3–6
Stopnie zmurszenia torfu – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby
w glebach murszowych z trwale obniżonym lustrem wód gruntowych
określana jako: słabo zmurszałe, średnio zmurszałe, silnie zmurszałe.
II/81
Szkic taksacyjny – jednocześnie z wykonaniem taksacji należy, na uprzednio przygotowanych wycinkach kopii mapy gospodarczej (lub ortofotomapy z naniesioną warstwą podziału powierzchniowego), oznaczyć powierzchnie próbne oraz wszystkie zmiany szczegółów sytuacji wewnętrznej, kwalifikujące się do pomiaru uzupełniającego i przeniesienia na arkusze mapy gospodarczej. Szkic taksacyjny wraz z kartami dokumentu źródłowego Opis taksacyjny są niezbędną pomocą w szczegółowych uzgodnieniach pomiędzy nadleśniczym a wykonawcą taksacji.
I/§ 47
Szkółki leśne – powierzchnie (otwarte lub pod okapem drzewostanu)
przeznaczone do produkcji sadzonek drzew i krzewów.
I/§ 14.8.3. f
Szlaki technologiczne (dawniej nazywane zrywkowymi) – nieodłączny
element ładu przestrzennego w jednostce kontrolnej. Przebiegają od
granicy transportowej do drogi wywozowej, czyli zgodnie z kierunkiem
cięć w jednostce kontrolnej.
I/§ 86.4
Teren – podział:
– rzeźba: nizinny równy, nizinny falisty, nizinny pagórkowaty, nizinny
wzgórzowy, wyżynny równy, wyżynny falisty, wyżynny pagórkowaty,
wyżynny wzgórzowy, górski: góry niskie, góry średnie, góry wysokie,
– położenie: płaskie, dolina rzeki, zagłębienie, zagłębienie bez odpływu, kotlina, stok, stok dolny, stok środkowy, stok górny, podnóże stoku, spłaszczenie, wierzchowina, grzbiet,
– nachylenie: stok łagodny (do 7°), stok pochyły (8–12°), stok spadzisty
(13–17°), stok stromy (18–30°), stok bardzo stromy (31–45°), stok
urwisty (ponad 45°),
131
– wystawa: północna N, północno-wschodnia N-E, wschodnia E, południowo-wschodnia S-E, południowa S, południowo-zachodnia S-W,
zachodnia W, północno-zachodnia N-W.
I/§ 23.5
Tereny górskie – obejmują wysoko wzniesione formy terenu powyżej 300 m
ponad swoje podnóże i na stromych stokach, utworzone w wyniku ruchów górotwórczych lub działalności wulkanicznej. Cechą charakterystyczną rzeźby górskiej są wzniesienia, zwane grzbietami, ciągnące się
między bardzo głęboko wciętymi dolinami. Zdenudowane fragmenty
gór, mające postać płaskich wzniesień i płaskowyżów o deniwelacji nieprzekraczającej 100–200 m, noszą nazwę pogórzy. Ze względu na wysokość wyróżnia się:
– góry niskie, do 500 m n.p.m.;
– góry średnie, 500–1500 m n.p.m.;
– góry wysokie, ponad 1500 m n.p.m., o licznych formach polodowcowych, urwistych ścianach skalnych.
II/64
Tereny nizinne – obszary, głównie akumulacyjnego typu rzeźby, rozpościerające się na wysokości do 200–250 m n.p.m. (sporadycznie do 300 m
n.p.m.) Na terenach nizinnych wyróżnia się następujące formy terenu:
– równy – prawie zupełnie poziomy, deniwelacje przy kilkustopniowych
spadkach nie przekraczają 5 m. Ten typ rzeźby dominuje na obszarach staroglacjalnych oraz na równinach sandrowych w pradolinach
i dolinach rzecznych, poza tym występuje na morenie dennej ostatniego zlodowacenia, równinach nadmorskich i pojeziernych;
– falisty – deniwelacje nie przekraczają 12–15 m i tworzą nabrzmienia
i obniżenia o małych nachyleniach do 5o;
– pagórkowaty – wyniosłości tworzą pagórki, wały i garby o wysokości
względnej do 20–25 m i znacznym nachyleniu stoków od ok. 6o do ok.
30o oraz niewielkich odstępach między kulminacjami. Jest charakterystyczny dla rzeźby młodoglacjalnej pojeziernej, jak również może być
efektem akumulacji eolicznej na starszych tarasach nadrzecznych
i sandrach;
– wzgórzowy – charakterystycznymi formami są wzgórza o wysokości
względnej od 20–25 m do kilkudziesięciu metrów i spadkach od 9o do
30o; związane ze strefami moren czołowych głównie ostatniego zlodowacenia – powstałe w wyniku nagromadzenia lub spiętrzenia materiału lodowcowego przez czoło posuwającego się lądolodu.
II/63
Tereny wyżynne i podgórskie – obejmują obszary zbudowane ze skał starszego podłoża geologicznego, przykrytych nieciągłymi pokrywami osadów
132
lodowcowych, wodnych i eolicznych, wyniesione głównie w wyniku ruchów
epejrogenicznych (lądotwórczych) na wysokość 200–300 m, sporadycznie
ponad 400 m n.p.m. i co najmniej kilkadziesiąt metrów względem otaczających terenów, rozpościerające się ponad nizinami lub stanowiące podnóża gór i noszące wtedy nazwę podgórzy lub przedgórzy – jeżeli występują
w sąsiedztwie gór zrębowych jako ich część oddzielona uskokiem, ale nie
mające charakteru gór. Wyżyna o płaskiej lub falistej wierzchowinie nosi
nazwę płaskowyżu. Na wyżynach wyróżnia się następujące formy terenu:
– równy – płaskowyż o płaskiej wierzchowinie z niskimi nabrzmieniami
o bardzo łagodnych stokach ze spadkiem do 3o;
– falisty – płaskowyż o pofałdowanej, słabo rozczłonkowanej wierzchowinie o deniwelacjach do 15 m – falistość na ogół tworzą naprzemianlegle występujące wzniesienia i obniżenia, a nachylenia stoków nie są
większe od 5o;
– pagórkowaty – jest najczęściej formą silnego i głębokiego rozczłonkowania wierzchowiny o pokrywie przeważnie lessowej przez gęstą
sieć parowów i wąwozów o stromych zboczach od 9o do 20o, przy tym
może mieć charakter rzeźby denudacyjno-ostańcowej lub glacjalnej
z deniwelacjami do 25 m i z bardzo zróżnicowanymi nachyleniami
stoków;
– wzgórzowy – tworzą izolowane garby, wzgórza i pagóry lub całe zespoły wzniesień o znacznych wysokościach względnych od kilkudziesięciu do ponad 100 m, pozostałe z tektonicznego lub erozyjnego rozczłonkowania wyżyny. Wzgórza o płaskim wierzchołku i stosunkowo
stromych stokach noszą nazwę płaskowzgórzy.
II/64
Transparent – kalka milimetrowa w formacie A1 z narysowaną siatką
kwadratów o boku 2 cm, służąca do wkreślania siatki węzłów powierzchni próbnych losowych na kopię mapy gospodarczej.
I/§ 20.3. b
Troficzność – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby określana na
podstawie wysycenia kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze
zasadowym do głębokości 100 cm od powierzchni gleby oraz występowania gatunków roślin o zróżnicowanych wymaganiach pokarmowych.
II/80
Trwale zrównoważona gospodarka leśna – według art. 6 ust. 1 pkt 1a
ustawy o lasach, oznacza: działalność zmierzającą do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji
133
na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów.
Do celów planowania urządzeniowego przyjęto (według odpowiednich
wytycznych paneuropejskich odnoszących się do poziomu operacyjnego) sześć kryteriów trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz orientacyjne wskaźniki odpowiadające tym kryteriom:
– kryterium zachowania i odpowiedniego wzmacniania zasobów leśnych i ich udziału w globalnym bilansie węgla,
– kryterium utrzymania zdrowia i witalności ekosystemów leśnych,
– kryterium utrzymania i wzmacniania produkcyjnych funkcji lasu,
– kryterium zachowania, ochrony i odpowiedniego wzmocnienia biologicznej różnorodności w ekosystemach leśnych,
– kryterium zachowania i odpowiedniego wzmocnienia funkcji ochronnych w zagospodarowaniu lasów,
– kryterium utrzymania innych funkcji i uwarunkowań społeczno-ekonomicznych.
I/§ 79
Typ lasu – nowa jednostka siedliskowo-drzewostanowa, usytuowana –
w ramach typu siedliskowego lasu – pomiędzy naturalnym zbiorowiskiem roślinnym a gospodarczym typem drzewostanu (GTD).
I/§ 23.2
Typ siedliskowy lasu (typ siedliska leśnego) – jest podstawową jednostką
w systemie klasyfikacji siedlisk leśnych, obejmującą powierzchnie leśne
o zbliżonych warunkach siedliskowych, wynikających z żyzności i wilgotności gleb, podobieństwa cech klimatu oraz ukształtowania terenu i jego
budowy geologicznej. Obszary należące do tego samego typu siedliskowego lasu wykazują podobne zdolności produkcyjne i przydatność dla
hodowli lasu. Typy siedliskowe lasu określa się oddzielnie dla terenów nizinnych, wyżynnych i górskich. Na obszarach tych wyróżniane mogą być
typy siedliskowe lasu wymienione w tabelach.
Typy siedliskowe lasu terenów nizinnych
Grupy
wilgotnościowe
siedlisk
Grupy żyznościowe (troficzne) siedlisk
bory
bory mieszane lasy mieszane
lasy
lasy łęgowe
suche
Bs
–
–
–
–
świeże
Bśw
BMśw
LMśw
Lśw
–
wilgotne
Bw
BMw
LMw
Lw
Lł
bagienne
Bb
BMb
LMb
Ol
OlJ
134
Typy siedliskowe lasu terenów wyżynnych i podgórskich
Grupy
wilgotnościowe
siedlisk
bory mieszane
lasy mieszane
lasy
lasy łęgowe
świeże
BMwyżśw
LMwyżśw
Lwyżśw
–
wilgotne
BMwyżw
LMwyżw
Lwyżw
Lłwyż
bagienne
–
–
–
OlJwyż
Typy siedliskowe lasu terenów górskich
Grupy
Piętra
klimatyczno- wilgotnoślasy
bory
lasy
ciowe
lasy
bory
-roślinne
łęgowe
mieszane mieszane
siedlisk
Regiel górny
(strefa siedlisk
wysokogórskich)
Regiel dolny
(strefa siedlisk
górskich)*
BWG
–
–
–
–
świeże
BGśw
BMGśw
LMGśw
LGśw
–
wilgotne
BGw
BMGw
LMGw
LGw
LłG
bagienne
BGb
BMGb
–
–
OlJG
* w krainie Karpackiej typy siedlisk BMG, BMGw, BMGb, LMG, LMGw mogą być
wyróżniane z uwzględnieniem podziału regla dolnego na wysoki oraz niski.
II/p. 21.1
Odmiana typu siedliskowego lasu – cechą charakterystyczną odmian typu siedliskowego lasu i kryterium różnicującym jest naturalna rola lasotwórcza ważniejszych gatunków drzew leśnych, uwarunkowana ich zasięgiem terytorialnym (poziomym i pionowym) oraz naturalnym składem gatunkowym drzewostanów. Wyróżnia się:
– odmiany krainowe typu siedliskowego lasu wynikające z położenia
w określonej krainie przyrodniczoleśnej; tj. głównie ze zróżnicowania warunków klimatycznych; np. LMśw w krainie II oraz LMśw w krainie V.
– odmiany fizjograficzno-klimatyczne siedliskowego typu lasu wyróżniane na terenach wyżynnych i podgórskich oraz górskich ze względu
na lokalne położenie (stok, ekspozycja, dolina, wierzchowina), wskazujących na potrzeby odmiennego planowania hodowlanego.
II/p. 21.2
Rodzaj siedliska leśnego – jednostka wyróżniana w ramach typu siedliska leśnego, odzwierciedlająca zróżnicowanie geologiczno-glebowe;
135
wykorzystywana w planowaniu hodowlanym (przy określaniu typu
lasu).
II/p. 21.4
Stan siedliska leśnego – wyraża zgodność lub charakter niezgodności
siedliska z jego naturalną postacią w lasach pozostających w stanie ekologicznej równowagi elementów siedliskowych i zbiorowisk roślinnych,
niepodlegających presji szkodliwych działań człowieka i przemysłu. Siedliska nie będące w stanie naturalnym (z wyjątkiem nawożonych) to
siedliska zazwyczaj niekorzystnie, sztucznie zmienione o zmniejszonej
naturalnej żyzności. Przejawia się to w pogorszeniu właściwości
wierzchnich warstw gleby i zmianach w zbiorowiskach roślinnych. Stan
siedliska jest jego postacią czasową i może ulegać zmianie powodowanej czynnikami zewnętrznymi. Siedlisko nie będące w stanie naturalnym, przez samoregulację ekosystemu leśnego, może stopniowo wrócić
do stanu normalnego, jeżeli ustanie oddziaływanie czynnika sprawczego. Proces ten można przyspieszyć głównie przez odpowiednie zabiegi
gospodarcze i fitomelioracyjne. Przyjmuje się przy tym ogólną zasadę,
że im żyźniejsze jest siedlisko, tym bardziej celowe jest podejmowanie
takich działań:
– stan siedliska leśnego określany jest głównie na podstawie łatwo
zmiennych składników ekosystemu leśnego, tj. drzewostanu (składu
gatunkowego, budowy warstwowej, klasy bonitacji gatunków panujących), runa (składu gatunkowego, pokrycia), właściwości wierzchnich
poziomów gleby (typu i podtypu próchnicy, właściwości fizycznych
i chemicznych gleby, odmiany podtypu gleby) oraz warunków wodnych w glebie. Ustala się go przez porównanie wymienionych elementów ocenionych na badanej powierzchni z elementami uznanymi
za typowe w danym obiekcie; elementy typowe mogą być ustalone
także na podstawie lokalnego klucza rozpoznawania typów siedliskowych lasu,
– ogólne kryteria określania stanu siedliska leśnego podane są w tabeli
na s. 137. Kryteria te należy uszczegółowić indywidualnie w ramach
poszczególnych obrębów (dużych kompleksów leśnych) także na
podstawie analizy gospodarki leśnej, lokalnego stanu skażenia atmosfery oraz warunków hydrogeologicznych i rozpoznania fitosocjologicznego.
136
Stan siedliska leśnego. Dla danego siedliska określa się tylko jeden stan, najważniejszy ze względów gospodarczych
Grupa stanów
siedlisk
Stan
siedliska
Naturalny
Siedliska
w stanie
naturalnym
i zbliżonym
do
naturalnego
Zbliżony do
naturalnego
Zniekształcony
Siedliska
Silnie
zniekształcone zniekształcony
lub
przekształcone
Przekształcony
Zdegradowany
Silnie
Siedliska
zdegradowane zdegradowany
Zdewastowany
Symbol
Charakterystyka i cechy rozpoznawcze
N1
Biocenoza i biotop – zgodne; właściwości wierzchnich warstw gleby, typ próchnicy, drzewostan i runo
niezmienione – zgodne z warunkami siedliska w stanie naturalnym. Skład gatunkowy i struktura warstwowa drzewostanów zgodna z gospodarczym typem drzewostanu
N2
Biocenoza i biotop – częściowo zgodne; właściwości
wierzchnich warstw gleby, typ próchnicy i runo niezmienione – zgodne z warunkami siedliska w stanie
naturalnym. Skład gatunkowy i struktura warstwowa drzewostanów niezgodna z gospodarczym typem
drzewostanu
Z1
Na skutek źle prowadzonej gospodarki leśnej aktualna produkcyjność siedliska jest obniżona nie więcej niż o jeden typ siedliskowy (w odniesieniu do
produkcyjności potencjalnej)
Z2
Na skutek źle prowadzonej gospodarki leśnej aktualna produkcyjność siedliska jest obniżona o dwa typy siedliskowe (w odniesieniu do produkcyjności
potencjalnej)
Z3
Siedliska: nadmiernie nawodnione, zawodnione,
odwodnione lub silnie nawożone; w których dokonały
się daleko idące zmiany jakościowe prowadzące do
nowego układu ekologicznego i ukształtowania innego
typu siedliska leśnego
D1
Siedliska na obszarach średnich imisji (II stopień),
gdzie z reguły powstaje konieczność przebudowy istniejących drzewostanów. Aktualna produkcyjność
siedliska jest obniżona o jeden – dwa typy siedliskowe (w odniesieniu do produkcyjności potencjalnej)
D2
Siedliska na obszarach silnych imisji (III stopień) oraz
uszkodzenia gleby w stopniu umożliwiającym jeszcze
rewitalizację siedliska (melioracje i zalesienie bez konieczności rekultywacji terenu). Aktualna produkcyjność siedliska jest obniżona o dwa – trzy typy siedliskowe (w odniesieniu do produkcyjności potencjalnej)
D3
Siedliska na obszarach trwale zatrutych (wysokiego
skażenia gleby) i dużego stałego zanieczyszczenia
atmosfery, gdzie istnieje konieczność rekultywacji
terenu, a w skrajnych przypadkach przekwalifikowania gruntu do nieużytku trwałego
137
– w trakcie prac siedliskowych wykonywanych na potrzeby praktyki leśnej mogą być wyróżniane następujące stany siedliska leśnego:
stan naturalny i zbliżony do naturalnego,
zniekształcony lub przekształcony,
zdegradowany.
II/p. 21.5
n
n
n
Typ lasu – jednostka wyróżniana w obrębie typu siedliskowego lasu,
obejmująca płaty lasu o podobnych warunkach siedliskowych z właściwym dla nich względnie trwałym składem i strukturą drzewostanu oraz
innych warstw roślinności. Wskazuje on ogólny cel hodowlany, wynikający z roli lasotwórczej gatunków drzew na danym siedlisku. Podstawą
wydzielania i nazewnictwa typu lasu jest skład gatunkowy drzewostanu, potencjalny dla warunków edaficznych danego typu siedliskowego
lasu. W przypadku gdy typ lasu został wyróżniony także na podstawie
innego kryterium ekologicznego, w jego nazwie należy uwzględnić to
kryterium.
II/p. 21.6
Wariant uwilgotnienia siedliska – jednostka niższego rzędu, wyróżniana w ramach typu siedliska leśnego w celu uściślenia stosunków wilgotnościowych siedliska, kształtujących i różnicujących warunki ekologiczne życia lasu. Warianty uwilgotnienia wyróżniane są w zależności od rodzaju wody glebowej (gruntowa, opadowa, stokowa, zalewowa) oraz głębokości jej występowania w glebie w okresie wiosennym i długości okresu stagnowania w ciągu roku:
– woda gruntowa – (glebowo-gruntowa) tworzy w odkrywkach glebowych lustro w zasięgu warstwy wodonośnej, wykazuje z reguły sezonowe wahania poziomu o rozmaitej amplitudzie, okresowo może pojawiać się na powierzchni gleby. Głębokość zwierciadła wody gruntowej
waha się w szerokich granicach i jest w dużym stopniu uwarunkowana głębokością zalegania warstw nieprzepuszczalnych,
– woda opadowa, stagnująca (glebowo-opadowa) – woda grawitacyjna
podparta stagnująca, spotykana głównie na utworach cięższych; zatrzymująca się okresowo po roztopach wiosennych oraz obfitych opadach
atmosferycznych latem na trudno przepuszczalnych warstwach lub poziomach gleb. Występuje okresowo, rzadziej przez cały rok; powoduje
opadowe (odgórne) uwilgotnienie i oglejenie gleby,
– woda stokowa – woda spływająca po warstwach nieprzepuszczalnych
na stokach w terenach wyżynnych i górskich,
– woda zalewowa – woda przepływowa rzek i strumieni, która wskutek
ich sezonowego wylewu pojawia się okresowo na powierzchni gleby
w dolinach rzecznych.
II/p. 21.3
138
Typologiczne powierzchnie siedliskowe – tworzą sieć punktów badań
i dzielą się na: wzorcowe, podstawowe oraz pomocnicze. Miejsca badań
terenowych należy lokalizować kierując się budową geomorfologiczną
terenu, dotychczasowym rozpoznaniem siedlisk leśnych, składem gatunkowym i budową drzewostanów oraz składem gatunkowym roślinności
runa. Do tego celu należy wykorzystać dostępne mapy: topograficzne,
geologiczne, drzewostanów i siedlisk. Wskazania dotyczące lokalizacji
podstawowych i pomocniczych typologicznych powierzchni siedliskowych i ich opisu podane są w tabeli:
Wskazania dotyczące lokalizacji typologicznych powierzchni siedliskowych
Rodzaj powierzchni
podstawowa
pomocnicza
Zakres opisu
Drzewostany starszych klas wieku
Drzewostany wszystkich klas wieku,
oraz zręby itp.
Głęboka odkrywka glebowa – do 2,0 m
Płytka odkrywka glebowa – do 0,5 m,
w utworach luźnych, a w utworach zwięzłych pogłębiona wierceniem do 2,0 m w utworach
do 1,5 m pogłębiona wierceniem do 2,0 m luźnych, a w utworach zwięzłych do 1,5 m
Obejmująca charakterystyką wszystkie
typy siedlisk leśnych i podtypy gleb
występujące w badanym obiekcie
Jedna w wydzieleniu glebowym
obejmującym gatunek gleby
Pełne zdjęcie fitosocjologiczne w drzewostaOkreślenie typu pokrywy runa oraz
nach od III klasy wieku, wyjątkowo
3–5 gatunków różnicujących
od II klasy wieku w siedliskach lasowych
Opis i pomiary drzewostanu
Opis drzewostanu
II/p. 29
Wzorcowe typologiczne powierzchnie siedliskowe – typowane są podczas
zakładania powierzchni podstawowych. Za wzorcowe mogą być uznane
podstawowe powierzchnie zlokalizowane w drzewostanach starszych klas
wieku, o składzie gatunkowym drzewostanu i runa odpowiadającym warunkom siedliska (zgodnym z typem siedliskowym lasu), o zwarciu umiarkowanym lub pełnym. Ostatecznego ich wyboru dokonuje się spośród powierzchni podstawowych po zakończeniu prac terenowych i analizie zebranych materiałów opisowych. Wyniki z tych powierzchni wykorzystuje się do ustalenia
lokalnej charakterystyki typów siedliskowych lasu i ich odmian fizjograficzno-klimatycznych oraz typów lasu, a także do określenia stanu siedliska. Wyniki analiz chemicznych gleb należy wykorzystać do lokalnej ich charakterystyki w ramach typów siedliskowych lasu, w tym określania odmian podtypów glebowych oraz do określenia stanu siedliska.
II/p. 30–31
139
Podstawowe typologiczne powierzchnie siedliskowe – wykonuje się
w celu zebrania możliwie pełnych informacji o zróżnicowaniu warunków siedliskowych obiektu – charakterystyki jednostek glebowych i siedliskowych. Opis podstawowej typologicznej powierzchni siedliskowej
obejmuje:
– opis położenia powierzchni i szkic sytuacyjny,
– opis profilu glebowego,
– opis roślinności (drzewostanu i runa),
– diagnozę siedliskową, w tym określenie stanu siedliska,
określenie typu lasu.
II/p. 38
Pomocnicze typologiczne powierzchnie siedliskowe, na których zakres wykonywanych prac jest ograniczony (nie dostarczają pełnego zakresu informacji jak powierzchnie podstawowe), wykonuje się głównie
w celu ustalenia przebiegu granic jednostek glebowych i siedliskowych.
Opis pomocniczej typologicznej powierzchni siedliskowej powinien
zawierać dane dotyczące: położenia, roślinności (drzewostanu, typu
pokrywy runa, gatunków różnicujących) i gleby wraz z diagnozę siedliskową.
II/p. 40
Uboczne użytkowanie lasu uwzględnia:
– możliwości pozyskania żywicy, kory garbarskiej (dębu i świerka), choinek, stroiszu, cetyny, ziół, kruszyw mineralnych itp.,
– bazy roślin runa leśnego, możliwości ich użytkowania oraz potrzeby
w zakresie odnawiania i ochrony,
– możliwości użytkowania gruntów związanych z gospodarką leśną
(oraz orientacyjne na gruntach nieleśnych).
I/§ 105.2
Udatność – procent pokrycia powierzchni uprawy wyrażony w ułamku
dziesiętnym.
I/§ 37.4
Udział powierzchniowy – powierzchnia zajmowana przez dany gatunek
w stosunku do całej powierzchni pododdziału.
I/§ 31.2
Uprawy – odnowienia i zalesienia oraz odnowienia na gniazdach o zadrzewieniu 0,3 lub 0,4 po cięciu uprzątającym rębnią gniazdową zupełną (IIIa), od chwili ich powstania do osiągnięcia zwarcia.
I/§ 14.8.1. a
140
Uziarnienie (skład granulometryczny) profilu glebowego zob. Gatunek gleby
Użytki przedrębne – drewno projektowane do pozyskania w ramach
czyszczeń późnych i trzebieży (CP, TW, TP).
I/§ 94.1
Użytki rębne dzielą się na:
– zaliczone na poczet przyjętego etatu – obliczane i przyjmowane dla
poszczególnych gospodarstw w obrębie leśnym; suma etatów przyjętych dla gospodarstw stanowi etat przyjęty dla obrębu leśnego, zaś suma etatów obrębów leśnych – etat przyjęty dla nadleśnictwa,
– niezaliczone na poczet przyjętego etatu – obejmują: uprzątnięcie
płazowin, nasienników, przestojów i przedrostów (niezaliczonych do
wartościowych dla hodowli lasu), usunięcie drzew z innych przyczyn
(w tym w wyniku: poszerzenia linii podziału powierzchniowego, pasów przeciwpożarowych lub dróg pożarowych, wyłączenia gruntów leśnych z produkcji po orzeczeniu zmiany uprawy leśnej na inny rodzaj
użytkowania, pozyskiwania drzew z zadrzewień).
I/§ 88
Wariant uwilgotnienia siedliska zob. Typ siedliskowy lasu/Wariant
uwilgotnienia siedliska
Warstwy bazy geometrycznej (w SLMN) – w bazie geometrycznej wyróżnia się warstwy podstawowe i pochodne. Warstwy podstawowe dzielą się na obligatoryjne i fakultatywne. Warstwy fakultatywne dzielą się
na warstwy o określonej strukturze oraz warstwy o niestandardowej
strukturze. Warstwy pochodne generowane są z warstw podstawowych.
Dla warstw podstawowych lista atrybutów zredukowana jest do niezbędnych identyfikatorów. Obiekty poligonowe i liniowe przechowywane są
w prostym formacie wektorowym ESRI Shape File, natomiast dane
o obiektach punktowych znajdują się w całości w bazie opisowej systemu LAS.
E6/1/1
Warstwy podstawowe obligatoryjne – warstwy konieczne do funkcjonowania systemu informacji przestrzennej w nadleśnictwie. Struktura tych
warstw, zakres informacyjny, procedury tworzenia, kontroli i aktualizacji są określone Standardem LMN.
Warstwy podstawowe fakultatywne o określonej strukturze – warstwy, których struktura, zakres informacyjny, procedury tworzenia,
kontroli i aktualizacji są określone standardem LMN, ale decyzję o ich
141
powstaniu podejmuje nadleśniczy. Warstwy te nie są konieczne do
funkcjonowania systemu informacji przestrzennej nadleśnictwa.
Warstwy podstawowe fakultatywne o niestandardowej strukturze –
dowolne warstwy mapy numerycznej. Decyzja o strukturze, zakresie informacyjnym należy do nadleśniczego.
Warstwy pochodne – warstwy generowane z warstw obligatoryjnych
i warstw fakultatywnych o określonej strukturze, przez aplikację do aktualizacji mapy numerycznej Aktualizator LMN. Zadaniem tych warstw
jest udostępnienie informacji zawartych w geometrycznej bazie danych
dla oprogramowania użytkowego w nadleśnictwie. Struktura i zakres informacyjny tych warstw jest określony standardem LMN. Aktualizacja
warstw pochodnych ogranicza się do ich ponownego utworzenia. Procedury kontrolne nie są dla tych warstw definiowane, a ich poprawność
wynika z poprawności warstw podstawowych
E6/1/2
Wiek drzewostanu – ustala się przez dodanie liczby lat, jakie upłynęły od
czasu inwentaryzacji dla poprzedniego planu urządzenia lasu. W przypadku dostrzeżenia błędów wiek należy sprawdzić i skorygować. Wiek
ustala się z dokładnością:
– 1–2 lat w uprawach i młodnikach Ia klasy wieku,
– 4 lat w młodnikach Ib klasy wieku,
– 6 lat w drągowinach II klasy wieku,
– 10 lat w drzewostanach III i IV klasy wieku,
– 10–20 lat w drzewostanach starszych.
W przypadku znacznej rozpiętości wieku drzew danego gatunku drzewa należy podzielić na dwie lub więcej grup wiekowych i w zależności
od udziału każdej z tych grup – podać skład gatunkowy i przeciętny
wiek. Jeżeli w drzewostanie wszystkie gatunki wykazują różnowiekowość, to wiek określa się dla każdego gatunku. Przy określaniu przeciętnego wieku nie należy brać pod uwagę wieku pojedynczych drzew
młodszych lub starszych. W uprawach i młodnikach sztucznego pochodzenia, założonych w minionym okresie gospodarczym, wiek należy
określać z dokładnością do 1 roku; wieku pojedynczych drzew starszych
(przedrostów) oraz młodszych (pochodzących z poprawek i uzupełnień) nie należy brać pod uwagę. Wiek upraw trzeba określać według
faktycznego wieku sadzonek; nie należy się kierować tylko rokiem założenia uprawy.
I/§ 32
Wiek rębności – wyznacza czas osiągania celu gospodarowania i określa
się jako:
142
– przeciętny wiek rębności dla głównych gatunków drzew w obrębach
leśnych (odnoszony do gatunków panujących w drzewostanach),
a przyjmowany dla: sosny, świerka, jodły, dębu i buka na podstawie
wykazu, uzgodnionego w ministerstwie właściwym do spraw środowiska, dla pozostałych zaś gatunków ustalany podczas KTG, z zaleceniem, aby przyjmować go według poprzedniego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem żyzności siedliska i stanu zdrowotnego, w następujących orientacyjnych wysokościach:
modrzew, klon, jawor, jesion – około 100 lat,
grab, lipa, brzoza, olsza – około 80 lat,
osika, olsza odroślowa – około 60 lat,
topola i olsza szara – około 40 lat,
– wiek rębności drzewostanów, nazywany wiekiem dojrzałości
rębnej drzewostanu lub wiekiem dojrzałości drzewostanu do
odnowienia, określany dla poszczególnych drzewostanów podczas
taksacji. Określenie indywidualnego wieku dojrzałości rębnej drzewostanu pozwala na zdecydowane odejście od schematycznego podziału
drzewostanów na: bliskorębne, rębne i przeszłorębne, w kierunku elastycznego projektowania terminu rozpoczęcia procesu odnowienia
w drzewostanie: znacznie wcześniejszego – niż przeciętny wiek rębności gatunku panującego – np. w wypadku przebudowy, ale też znacznie późniejszego, np. w wypadku drzewostanu o dobrym stanie zdrowotnym, pełniącego niezastąpioną rolę w ekosystemie.
n
n
n
n
Przeciętny wiek rębności służy przede wszystkim do obliczenia etatów
według dojrzałości w gospodarstwach: O, GZ, GPZ. Przeciętny wiek
rębności gatunku panującego w drzewostanie może, lecz nie musi, być
zgodny z wiekiem rębności (wiekiem dojrzałości rębnej) tego drzewostanu.
Dla drzewostanów młodszych (dla których określa się dwucyfrową jakość hodowlaną) wiek rębności drzewostanu utożsamia się z przeciętnym wiekiem rębności określonym dla głównego (panującego) gatunku
drzewa w obrębie leśnym, natomiast dla drzewostanów starszych lub zakwalifikowanych do przebudowy (dla których określa się jednocyfrową
jakość techniczną) wiek rębności drzewostanu (nazywany też wiekiem
dojrzałości rębnej drzewostanu lub wiekiem dojrzałości do odnowienia
drzewostanu) określa się dla każdego drzewostanu oddzielnie.
I/§ 24.2, § 83
Ustalając gotowość drzewostanu do odnowienia, powinno się wziąć pod
uwagę:
– kryteria przeciętne dla kraju oraz dla krain przyrodniczoleśnych (podane w części V tomu 3 IUL, w tabelach 1–5); w przypadku braku danych dla danej krainy należy wziąć pod uwagę kryteria dla kraju lub
143
krainy najbardziej zbliżonej pod względem warunków przyrodniczych
(zgodnie z zaleceniami podanymi pod każdą z tabel),
– lokalne warunki przyrodnicze (ilość opadów, mikroklimat, położenie
itp.),
– stan konkretnego drzewostanu, zwłaszcza warunki glebowe, warunki
wilgotnościowe oraz rodzaj i ilość światła dochodzącego do dna lasu.
III/167
Wniosek o zatwierdzenie planu urządzenia lasu zawiera następujące
składniki:
– ogólny opis lasów nadleśnictwa zawierający wszystkie zestawienia i tabele
dotyczące całego nadleśnictwa wraz z programem ochrony przyrody,
– wykazy projektowanych cięć użytkowania rębnego, według poszczególnych obrębów leśnych,
– mapy przeglądowe według obrębów leśnych (drzewostanów, siedlisk,
cięć rębnych) oraz mapę sytuacyjną obszaru w granicach terytorialnego zasięgu nadleśnictwa i mapę sytuacyjno-przeglądową funkcji lasu.
Co najmniej taki sam zbiór składników planu urządzenia lasu, jaki został
przedłożony do zatwierdzenia, podlega przechowywaniu w archiwum
RDLP (w odpowiedniej składnicy dokumentacji urządzeniowej).
Do nadleśnictw przekazuje się dodatkowo opisy taksacyjne (w formie
bazy danych opisowych, przenoszonej bezpośrednio do SILP-LAS) oraz
mapy numeryczne (w formie bazy danych geometrycznych, która – po
przeprowadzeniu kontroli przewidzianej w standardzie LMN – przenoszona jest do SILP).
Decyzję o ewentualnym wydruku i oprawie opisów taksacyjnych dla
nadleśnictwa, RDLP i leśnictw (według stanu na pierwszy dzień obowiązywania planu urządzenia lasu), oraz odpowiadających tym opisom map
gospodarczych i przeglądowych, podejmuje przewodniczący KTG (odpowiednio podczas I lub II KTG).
Projekt planu urządzenia lasu staje się planem urządzenia lasu po jego
zatwierdzeniu – decyzją ministra środowiska.
I/§ 131
Wody gruntowo-glebowe – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby
określająca wody stokowe i źródliskowe, wpływające na rozwój i właściwości gleb na całej głębokości profilu. Są to odmiany: stokowe i źródliskowe.
II/81
Wskazania gospodarcze – są syntetycznym zakończeniem wykonanego
na gruncie opisu taksacyjnego i tworzą podstawę do zestawienia zadań
gospodarczych na najbliższy (w zasadzie dziesięcioletni) okres obowiązywania planu urządzenia lasu. Wszelkie wskazania gospodarcze doty144
czące użytkowania, hodowli i ochrony lasu oraz innych czynności gospodarczych powinny uwzględniać perspektywiczne, średniookresowe i doraźne cele gospodarki leśnej oraz odpowiadać bieżącym potrzebom lasu. Przy określaniu sposobów postępowania gospodarczego należy stosować obowiązujące zasady i wytyczne, z uwzględnieniem lokalnych warunków gospodarowania.
I/§ 46.1–3
Wtrącenia materiałów węglanowych – cecha geogeniczna odmiany
podtypu gleby określana jako bryły materiału węglanowego lub odłamki skał węglanowych w przestrzeni poziomu glebowego (nie dotyczy rędzin i pararędzin).
II/82
Wydzielenie siedliskowe – podstawowa jednostka kartograficzna siedlisk
leśnych. Wydzielenie to w swym zasięgu jest jednolite pod względem
typu, odmiany, wariantu, rodzaju i stanu siedliska.
II/p. 43
Wykaz projektowanych cięć rębnych – jest składnikiem planu urządzenia
lasu, ilustrującym, wraz z mapą przeglądową cięć, możliwości lokalizacji –
zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego i czasowego – wstępnych
wskazań gospodarczych zapisanych na gruncie w kartach dokumentu źródłowego opisu taksacyjnego lasu, jak również możliwości lokalizacji etatów obliczonych. Sporządza się go dla obrębu leśnego (z podaniem symbolu gospodarstwa przy każdej pozycji wykazu), w kolejności oddziałów
i pododdziałów, w tym oddzielnie dla poszczególnych działek manipulacyjnych (działek zrębowych, pasów, smug itp.). Jeżeli działka manipulacyjna przebiega przez kilka pododdziałów, to otrzymuje taki sam numer
(kolejny w ramach ostępu), a łączna powierzchnia tej działki powinna być
w wykazie podsumowana. Działek manipulacyjnych nie przydziela się na
poszczególne lata dziesięciolecia.
I/§ 98.1–5
Wyłączenie taksacyjne – każdy opisywany w oddziale szczegół, dla którego na mapie gospodarczej i w opisie taksacyjnym ustala się powierzchnię (wchodzącą w skład sumy powierzchni oddziału). Wyłączenia taksacyjne, którym nadaje się małe litery alfabetu łacińskiego, nazywają się
pododdziałami, pozostałe natomiast – liniowymi wyłączeniami nieliterowanymi.
I/§ 14.1
Wysokość drzewostanu – przeciętną wysokość drzewostanu należy określać
dla poszczególnych gatunków drzew wchodzących w skład drzewostanu,
145
oddzielnie dla każdego piętra, od 1 m wzwyż, w zaokrągleniu do pełnych
metrów, na podstawie pomiarów 5–10 drzew, wykonanych w miejscach reprezentatywnych dla danego drzewostanu (w zasadzie na tych samych
drzewach, na których wykonano pomiar pierśnicy).
I/§ 35.2
Wysokość nad poziomem morza – określa się na podstawie odpowiednich map topograficznych (o skali nie mniejszej niż 1:25 000), z numerycznego modelu terenu (o cięciu warstwicowym nie większym niż 10 m)
lub ze wskazań GPS (o precyzji określania wysokości około 10 m).
I/§ 23.6
Występowanie gatunków domieszkowych:
– pojedynczo – jeżeli domieszka występuje dość licznie i równomiernie
w całym drzewostanie,
– miejscami – jeżeli domieszka występuje nierównomiernie, tylko
w pewnych częściach drzewostanu.
I/§ 31.4
Wytrącenia pedogeniczne – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby
określana jako wytrącenia w profilu glebowym na różnych głębokościach. Są to odmiany: scementowane, węglanowe, żelaziste, próchniczno-żelaziste, orsztynowe, zaciekowe.
II/81
Wytyczne do zmian granic i numerów oddziałów:
– utrzymanie, w możliwie największym stopniu, dotychczasowego podziału powierzchniowego i dotychczasowej numeracji oddziałów,
– powierzchnie oddziałów oraz przebieg linii i ich szerokość dla nowo
przyjętych gruntów powinny być dostosowane do podziału powierzchniowego całego obiektu,
– zmiany granic oddziałów dla terenów górskich, podgórskich i wyżynnych, należy przedstawiać na mapach z warstwicami,
– nowe oddziały, utworzone w wyniku przyjęcia gruntów, oznacza się
numerami oddziałów przyległych z dodaniem dużych liter alfabetu łacińskiego lub kolejnymi numerami następującymi po najwyższym numerze w obrębie; można również przyjmować numery z istniejących
przerw w numeracji,
– w opisach taksacyjnych należy odróżnić linie projektowane od linii istniejących, podając dla projektowanych – powierzchnię oraz miąższość
grubizny brutto, przewidzianą do pozyskania w ramach poszerzenia
tych linii.
I/§ 9.3
146
Zabagnienie gleb torfowych i mułowych – cecha pedogeniczna odmiany podtypu gleby określona na podstawie stopni rozkładu torfu i mułu
oraz aktualnej struktury agregatowej materiału organicznego. Wyróżnia
się odmiany: silnie zabagnioną, średnio zabagnioną, słabo zabagnioną.
II/81
Zadrzewienie (wskaźnik zadrzewienia) – do określenia wskaźnika zadrzewienia stosuje się Tablice zasobności i przyrostu drzewostanów, zestawione przez B. Szymkiewicza (Wydanie V, PWRiL, Warszawa 1986).
Dla sosny należy stosować tablice A – silniejsze zabiegi pielęgnacyjne, natomiast dla dębu i buka – tablice B – słabsze zabiegi pielęgnacyjne. Dla
gatunków nie objętych Tablicami zasobności i przyrostu drzewostanów
należy stosować tablice gatunków drzew o zbliżonej dynamice rozwoju:
– dla topoli i wierzby – według osiki,
– dla klonu, jaworu i lipy – według buka,
– dla wiązu i grabu – według dębu,
– dla pozostałych gatunków nie objętych tablicami – według brzozy.
Wskaźnik zadrzewienia drzewostanu należy ustalać na podstawie stosunku oszacowanej miąższości grubizny drzewostanu na 1 ha (zasobności) do zasobności grubizny tabelarycznej – dla tego samego gatunku
drzewa, o tej samej klasie bonitacji drzewostanu i w tym samym wieku –
określonej w tablicach jako łączna zasobność grubizny drzewostanu
głównego i podrzędnego. Ten sposób określania wskaźnika zadrzewienia obowiązuje w drzewostanach, w których wszystkie gatunki wchodzące w jego skład wykazują miąższość grubizny.
• W drzewostanach mieszanych, z powodu braku odpowiednich tablic,
wskaźnik zadrzewienia należy obliczać dla całego drzewostanu (jako
sumę zadrzewień gatunków wchodzących w skład tego drzewostanu).
• Dla upraw i młodników niewykazujących miąższości grubizny, wskaźnik zadrzewienia przyjmuje się jako równy udatności (procentowi pokrycia powierzchni, wyrażonemu w ułamku dziesiętnym).
• W młodnikach mieszanych, w których tylko część gatunków wykazuje
miąższość grubizny, obowiązuje również sposób określania wskaźnika
zadrzewienia według procentu pokrycia powierzchni.
• W drzewostanach dwupiętrowych wskaźnik zadrzewienia określa się
oddzielnie dla każdego piętra.
• W klasie odnowienia i klasie do odnowienia, wskaźnik zadrzewienia
podaje się oddzielnie dla starodrzewu i dla młodego pokolenia,
w każdym przypadku – w odniesieniu do powierzchni manipulacyjnej
drzewostanu.
Wskaźnik zadrzewienia określony podczas taksacji podlega – podobnie
jak oszacowana w drzewostanie miąższość grubizny – korekcie, w wyniku odpowiedniego wyrównania (z zastosowaniem równań regresji)
miąższości oszacowanej w drzewostanach do miąższości całych klas lub
147
podklas wieku, ustalonej w wyniku pomiaru miąższości w warstwach gatunkowo-wiekowych, zgodnie z zasadami przyjętej statystycznej metody
reprezentacyjnej.
I/§ 37
Zagęszczenie drzew – określają wskaźniki zagęszczenia przyjęte na podstawie odpowiednich tablic liczby drzew w drzewostanach. Do czasu
wprowadzenia takich tablic do praktyki, pojęcie „zagęszczenie” wykorzystuje się do oceny wskaźnika zagęszczenia w warstwach drzewostanu
o zwarciu pełnym, umiarkowanym i przerywanym:
– zwarcie pełne:
zagęszczenie nadmierne (przegęszczone młodniki, np. w wyniku naturalnego odnowienia świerkiem),
zagęszczenie bardzo duże (drzewa stosunkowo cienkie, często występują znaczne ilości posuszu),
zagęszczenie duże;
– zwarcie umiarkowane:
zagęszczenie umiarkowane oraz umiarkowane miejscami duże,
zagęszczenie umiarkowane miejscami przerywane,
– zwarcie przerywane:
zagęszczenie przerywane oraz przerywane miejscami umiarkowane,
zagęszczenie przerywane miejscami luźne.
I/§ 34.3
n
n
n
n
n
n
n
Zalesienia porolne – drzewostany rosnące na gruntach porolnych
w pierwszym pokoleniu, a także w drugim pokoleniu, jeżeli w pierwszym, z powodu chorób grzybowych, nie dotrwały one do wieku dojrzałości rębnej.
I/§ 26.5
Zasobność miąższości grubizny drzewostanów na 1 ha – określana
jest szacunkowo w ramach taksacji, z wykorzystaniem relaskopowych
powierzchni próbnych, dla gatunków wchodzących w skład drzewostanu, przy czym wyniki szacunku należy zaokrąglać do 5 m3. Miąższość
grubizny drzew opisanych jako przestoje, nasienniki i przedrosty oraz
miąższość drzew określonych jako zadrzewienia należy szacować dla całej powierzchni pododdziału podczas taksacji (według gatunków drzew
z dokładnością do 1 m3). Dopuszcza się przy tym uproszczony sposób
określania miąższości na podstawie przeciętnych elementów pierśnicy
i wysokości oraz liczby drzew. Sposób ten może być również stosowany
przy określaniu zasobności płazowin. Oszacowana podczas taksacji
drzewostanu zasobność grubizny podlega korekcie, polegającej na jej
odpowiednim wyrównaniu (z zastosowaniem równań regresji), do miąższości ustalonej dla klas i podklas wieku, w wyniku pomiaru miąższości
148
– statystyczną metodą reprezentacyjną – w warstwach gatunkowo-wiekowych. Po korekcie następuje ostateczne określenie miąższości w drzewostanie, tj. miąższości na całej powierzchni (w zaokrągleniu do 5 m3)
oraz zasobności na 1 ha (w zaokrągleniu do 1 m3), wraz z obliczeniem
zadrzewienia.
I/§ 42
Zgodność składu gatunkowego drzewostanu z siedliskiem – w ocenie
stopnia zgodności składu gatunkowego drzewostanu z siedliskiem wyróżnia się dwie grupy drzewostanów:
– uprawy i młodniki, które porównuje się z orientacyjnym składem gatunkowym upraw, przyjętym w poprzednim planie urządzenia lasu,
– pozostałe drzewostany, które porównuje się z gospodarczym typem
drzewostanu (GTD) – jako wzorcem – ustalonym podczas I KTG dla
poszczególnych siedlisk, z uwzględnieniem GTD określanego dla każdego drzewostanu.
I/§ 40.1
Zręby – powierzchnie pozbawione drzewostanu w ciągu ostatnich 2 lat,
a w razie klęsk żywiołowych w ciągu ostatnich 5 lat.
I/§ 14.8.2. b
Zwarcie – wynika ze stopnia konkurowania koron drzew i określane jest
w czterostopniowej skali:
– pełne (korony drzew stykają się brzegami lub częściowo zachodzą na
siebie),
– umiarkowane (między koronami występują wąskie przerwy, w tym
przerwy, w które zmieścić się może jedno drzewo),
– przerywane (między koronami występują szerokie przerwy, w które
łatwo zmieści się jedno, a nawet dwa drzewa),
– luźne (w drzewostanie brak konkurencji między drzewami).
W drzewostanach o budowie przerębowej określa się zwarcie pionowe,
w skali czterostopniowej – jak wyżej.
I/§ 34.1–2
Słownik terminów i pojęć – geomatyka
4.2. Z zakresu geomatyki
Większość określeń została zdefiniowana na podstawie opracowania System informacji przestrzennej w Lasach Państwowych – podręcznik użytkownika leśnej mapy numerycznej, wydanego staraniem Dyrekcji Generalnej
Lasów Państwowych (Bogucki, Wydawnictwo Naukowe s.c., Warszawa
2000). Autorzy haseł (w porządku alfabetycznym): T. Bartoszewski,
K. Będkowski, M. Czuba, J. Gaździcki, W. Karaszkiewicz, A. Konieczny,
D. Korpetta, S. Kosiński, J. Mozgawa, K. Okła, H. Olenderek, T. Olenderek, A. Pajda, E. Piekarski, W. Plutecki, R. Smoliński, R. Wójcik. Wykorzystano także hasła z Encyklopedii multimedialnej (FOGRA 1999) oraz
Encyklopedii powszechnej (PWN 1996).
W sytuacji, gdy występuje więcej niż jedna definicja hasła, w nawiasach
podano nazwiska autorów bądź źródła poszczególnych wersji.
Agregacja zob. Generalizacja.
Aktualizacja mapy numerycznej – proces przystosowywania bazy geometrycznej do zmian, jakie zaistniały w czasie użytkowania systemu informacji przestrzennej, powiązany ściśle z procesem poprawiania bazy
opisowej.
Analizy przestrzenne
– badanie relacji pomiędzy lokalizacją obiektów względem siebie.
(W. PLUTECKI)
– operacja, której celem jest takie zbadanie i interpretacja danych, prowadząca do wydobycia lub stworzenia nowych informacji, spełniających
określone warunki przestrzenne. Obejmuje ona także takie funkcje
151
jak nakładanie się określonych informacji w granicach obiektu, tworzenie buforów oraz takie pojęcia, jak: zawieranie się, przecinanie,
stykanie. Do analiz przestrzennych należy zaliczyć również badanie
dynamiki zjawisk przyrodniczych, czyli ocenę zmian w czasie. Analizy
dotyczą przede wszystkim danych wektorowych, ale wykonywane są
również z użyciem modelu rastrowego. (K. OKŁA)
Analizy sieciowe – zestaw funkcji działających na obiektach liniowych,
będących elementami komunikacyjnymi mapy (drogi, linie oddziałowe,
ścieżki). Umożliwiają one określenie np. najkrótszej drogi dojazdu pomiędzy dwoma punktami mapy po drogach spełniających określone kryterium (np. szerokość > 3 m). Inne przykłady analiz sieciowych to: optymalizacja trasy przejazdu pomiędzy wieloma punktami, pokazanie buforów odległości od określonych punktów (biorąc pod uwagę odległość
dojazdu po istniejących drogach) itp.
Aplikacje użytkowe leśnej mapy numerycznej – moduły leśnej mapy numerycznej bazujące na jej standardzie, ułatwiające generowanie najczęściej używanych map tematycznych i raportów oraz innych czynności związanych
z eksploatacją mapy numerycznej. Aplikacje użytkowe musi wyróżniać przyjazny interfejs użytkownika, czyli powinny się one charakteryzować łatwością
i prostotą obsługi, nawet przez personel, który nie został dostatecznie przeszkolony z zakresu SIP. Powinny one być wyposażone w zestaw funkcji potrzebnych na danym stanowisku pracy (wykonywanie określonych map tematycznych, zestawień, wykresów oraz specjalistycznych analiz). Aplikacje te
mogą być uzupełnieniem nakładki lub przeglądarki.
Atrybut – informacja tabelaryczna – dana opisowa lub numeryczna znajdująca się w tabeli atrybutów, stanowiącej część bazy danych (opisowych
lub geometrycznych).
Autonumer zob. Klucz w bazie danych.
Baza danych
– zbiór bądź zbiory danych mające określoną strukturę wewnętrzną, odzwierciedlającą w pewien sposób znaczenie i sens zawartych informacji, przechowywany na stałych nośnikach pamięci. Dostęp do żądanej
informacji odbywa się za pośrednictwem wyspecjalizowanych programów. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– zbiór uporządkowanej w określony sposób informacji. Mówiąc o bazach danych w SIP, mamy na myśli cyfrowy zapis informacji. Rozróżniamy w nim: relacyjny model danych (najpowszechniej obecnie stosowany), hierarchiczny model danych, sieciowy model danych oraz
obiektowe bazy danych. (A. KONIECZNY, K. OKŁA)
152
Baza geometryczna, baza geograficzna, graficzna baza danych
– cyfrowe odzwierciedlenie mapy, tzn. każdy obiekt na mapie jest zakodowany w postaci zbioru znaków i cyfr. Cechą charakterystyczną geograficznej bazy danych jest to, że reprezentuje ona różne kategorie
cech zjawisk. Każdemu z obiektów towarzyszy identyfikator. (A. KONIECZNY)
– uporządkowany zbiór współrzędnych punktów, w określonym odwzorowaniu kartograficznym. (K. OKŁA)
Baza opisowa, dane opisowe – uporządkowany zbiór informacji, najczęściej w formie tabelarycznej, opisującej zinwentaryzowany stan rzeczy
lub zjawisk. Baza opisowa, w rozumieniu SIP, często bywa podstawą do
generowania map tematycznych.
Bitmapa zob. Model rastrowy; Raster.
Buforowanie – wyznaczanie obszaru w zadanej odległości od buforowanego obiektu. Jest to funkcja analizy przestrzennej, tworząca nowe
obiekty, zapisywane jako poligony.
CAD (ang. Computer Aided Design)
– projektowanie wspomagane komputerowo. Dziedzina i typ oprogramowania służącego do projektowania maszyn, urządzeń lub ich fragmentów.
Zadaniem komputera jest wykonanie wszystkich obliczeń inżynierskich,
rysunków konstrukcyjnych, a często także symulacja działania projektowanego urządzenia. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– system grafiki komputerowej przeznaczony do tworzenia i modyfikowania rysunków technicznych. Były podejmowane próby zaadaptowania tego systemu do budowania kartografii cyfrowej (której jest pierwowzorem), ale ze względu m.in. na ograniczone możliwości przypisywania danych atrybutowych ma obecnie mniejsze znaczenie praktyczne w tym zakresie. (K. OKŁA)
CASE (komputerowo wspomagana inżynieria oprogramowania/systemów – ang. Computer Aided Software/System Engineering) – narzędzia
(programy komputerowe), które wspomagają ogólnie rozumiane wytwarzanie oprogramowania, koncentrują się na fazach analizy i projektowania oraz bezpośrednim wykorzystaniu wyników tych faz podczas
implementacji.
Centroid – punkt określający geometryczny środek obiektu lub zbioru
obiektów. Położenie centroidu ma znaczenie głównie przy tworzeniu
etykiet, a w niektórych przypadkach jest elementem wiążącym obiekt
z informacją opisową.
153
CMYK (ang. Cyjan, Magenta, Yellow, Black) – sposób opisu barwy za pomocą
czterech parametrów (niebiesko-zielony, purpura, żółć, czerń – oznaczona
literą K dla odróżnienia Black – czarnego od Blue – niebieskiego), z których
pierwsze trzy są odpowiednio dopełnieniami barw, używanych do opisu
RGB (czerwonej, zielonej i niebieskiej), do światła białego. Dzięki tej właściwości CMYK lepiej nadaje się do opisu barwy w druku, gdzie rolę gra pochłanianie światła przez farbę drukarską, natomiast RGB – do wyświetlania
koloru na monitorze, gdzie światło jest emitowane.
Cyfrowy obraz teledetekcyjny – typ danych przestrzennych, bazujących
na formie rastra. Każdy piksel zawiera informację o odbitym lub emitowanym od obiektów terenowych promieniowaniu elektromagnetycznym. Informacja przestrzenna w obrazie jest zawarta w pikselach. Cyfrową reprezentacją obrazu jest plik o określonym formacie. Cyfrowe obrazy teledetekcyjne informują zwykle o własnościach odbiciowych lub
emisyjnych obiektów w różnych zakresach promieniowania elektromagnetycznego.
Czas – czwarty (obok współrzędnych x, y, z) element systemu informacji
przestrzennej umożliwiający analizę porównawczą danych przestrzennych w zadanym przedziale czasowym.
Dane – dowolne informacje zapisane cyfrowo i przetwarzane przez komputer; w rozumieniu GIS-u – zgrupowane i uporządkowane w sposób
pozwalający na przypisanie ich do bazy danych opisowych lub geometrycznych.
Dane obrazowe – cyfrowo przedstawiony obraz terenu poddający się obróbce komputerowej i analizom przestrzennym.
Dane opisowe zob. Baza opisowa.
Dane przestrzenne, geometryczne, graficzne – wszelkie informacje
mające odniesienie do dowolnego terenu, mogące zostać zlokalizowane
współrzędnymi X, Y i opcjonalnie Z.
Deseń zob. Szrafura.
Diagram – forma graficznej prezentacji wartości danych ilościowych.
Digimetr zob. Digitizer.
Digitalizacja – proces zamiany analogowej postaci mapy do postaci numerycznej, odbywający się najczęściej za pomocą digitizera lub metodą
154
wektoryzacji na ekranie komputera. Wyróżnia się digitalizację manualną, półautomatyczną i automatyczną. Digitalizowane powinny być oryginały map. Odbitki ksero, ozalidy itp. nie są materiałami kartometrycznymi i powinny być wykluczone jako podstawowy materiał źródłowy do
pozyskiwania danych geometrycznych.
Digitalizacja automatyczna – rodzaj digitalizacji, w którym proces zmiany obrazu rastrowego na obiekty wektorowe działa nieprzerwanie bez
udziału operatora.
Digitalizacja manualna – rodzaj digitalizacji, w którym proces zmiany
obrazu rastrowego na obiekty wektorowe dokonuje się przy ciągłym
udziale operatora.
Digitalizacja półautomatyczna – rodzaj digitalizacji, w którym proces
zmiany obrazu rastrowego na obiekty wektorowe dokonuje się przy kontrolowanym udziale operatora.
Digitizer, digimetr, stół digitizerski – narzędzie do manualnej digitalizacji w postaci specjalnego stołu z aktywnym elektronicznym blatem, na
którym umieszczona jest mapa analogowa lub inny rysunek rastrowy
(np. zdjęcie lotnicze) oraz wyposażone w charakterystyczną mysz (kursor) z celownikiem. Urządzenie odczytuje i zapisuje współrzędne punktów wskazywanych przez celownik. Digitalizacja może być prowadzona
na przyrządach wyposażonych w stół wytwarzający pole elektromagnetyczne lub też za pomocą digimetrów ze sztywnymi ramionami, po których poruszają się przetworniki analogowo-cyfrowe. Pierwszy rodzaj digimetrów umożliwia zazwyczaj digitalizację tylko takich materiałów,
które nie powodują zakłóceń pola elektromagnetycznego, tj. np.: podkładów papierowych, kalki, folii z tworzywa sztucznego itp. Na ogół nie
można za pomocą tych digimetrów digitalizować map wykonanych na
płytach aluminiowych.
Długość geodezyjna – kąt zawarty pomiędzy płaszczyzną zawierającą południk zerowy elipsoidy a płaszczyzną zawierającą południk wyznaczanego punktu elipsoidy.
Długość geograficzna – kąt dwuścienny między płaszczyznami południków, z których jedna przechodzi przez obserwatorium astronomiczne
w Greenwich pod Londynem, a druga przez dany punkt na Ziemi, oznaczana symbolem λ.
dpi (ang. dots per inch) – rozdzielczość obrazów rastrowych przyjmowana
jako liczba pikseli na cal.
155
DTM zob. Numeryczny Model Terenu.
DtP (ang. Desktop Publishing) – technika skomputeryzowanego składu
drukarskiego. DtP jest często stosowana przy komputerowym składzie
książek i czasopism, w tym także w poligrafii kartograficznej.
Edycja warstw – dodawanie, usuwanie lub zmiana geometrii obiektów
oraz położenia i treści informacji opisowych.
Eksploatacja leśnej mapy numerycznej – proces użytkowania leśnej
mapy numerycznej o różnym stopniu szczegółowości, polegający na generowaniu map i raportów oraz prowadzeniu analiz i symulacji przestrzennych użytecznych w zarządzaniu Lasami Państwowymi.
Ekspozycja zob. Wystawa terenu.
Ekwidystanty – linie łączące na mapie punkty jednakowo odległe od danego punktu lub linii.
Elementy graficzne zob. Obiekty mapy numerycznej.
Elipsoida obrotowa, sferoida ziemska – powierzchnia powstała w wyniku obrócenia elipsy wokół jednej z osi. Wprowadzona w miejsce geoidy,
jako powierzchnia zastępcza, gdyż ze względu na różnorodność mas otaczających geoidę oraz ich wpływ na jej przebieg w danym obszarze,
określenie matematyczne powierzchni geoidy (wyznaczenie jej równania matematycznego) jest rzeczą niemożliwą, a jest to wymaganym warunkiem w zagadnieniach odwzorowań kartograficznych. W celu zminimalizowania zniekształceń obrazu rzeczywistego, wymiary i kształt elipsoidy są tak dobierane, aby na danym obszarze powierzchnia elipsoidy
najlepiej przylegała do powierzchni geoidy.
Encja – używane w teorii baz danych pojęcie – wytrych oznaczające
wszystko to, co realnie istnieje lub można sobie pomyśleć (D. C. TSICHRITZIS, F. H. LOCHOVSKY). Encje tego samego typu tworzą zbiory encji i te mogą stanowić zawartość bazy danych. Encja może oznaczać zarówno wydzielenie, jak i piętro drzewostanu, czy gatunek w piętrze.
Każdą encję charakteryzuje zestaw atrybutów.
ESRI (ang. Environmental Systems Research Institute) – Instytut Badań
Systemów Środowiskowych, utworzony w 1969 roku w Redlands, w Kalifornii, pionierski pod względem tworzenia użytkowego oprogramowania GIS.
156
Etykiety – napisy przypisane do obiektów graficznych tworzone na podstawie tabeli atrybutów.
Ewidencja gruntów i budynków – jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach i budynkach, ich właścicielach
oraz innych osobach fizycznych i prawnych władających tymi gruntami
i budynkami.
Filtracje obrazów cyfrowych – procedury teledetekcyjne wielopikselowego przetwarzania obrazów cyfrowych. Działają w kierunku uczytelnienia szczegółów, wzmocnienia lub osłabienia wyrazistości elementów
liniowych w obrazie oraz często w kierunku osłabienia zakłóceń radiometrycznych.
Format – ściśle ustalony sposób zapisu na dysku komputera konkretnego
typu informacji, a przy plikach mapowych – dodatkowo – w określonym
odwzorowaniu. Każdy program zapisuje pliki we własnym formacie. Plik
może zostać odczytany w programie innym niż został utworzony po poddaniu go konwersji.
Formy prezentacji kartograficznej zob. Prezentacje kartograficzne.
Fotografia lotnicza zob. Zdjęcie lotnicze.
Fotogrametria
– nauka zajmująca się odtwarzaniem – na podstawie zdjęć lotniczych – wymiarów obiektów terenowych. (J. MOZGAWA)
– pomiar zeskanowanego zdjęcia lotniczego na specjalnych komputerach
umożliwiających obserwację stereoskopową obrazu z wykorzystaniem
zjawiska polaryzacji światła lub na zwykłych komputerach – dzięki programom pozwalającym na oglądanie modelu przestrzennego utworzonego z pary zeskanowanych zdjęć lotniczych z użyciem stereoskopu lustrzanego (np.: VSD – Video Stereo Digitizer). (D. KORPETTA)
Fotointerpretacja – proces uzyskiwania ze zdjęć informacji, uzupełnionych informacjami uzyskanymi na gruncie, ułatwiającymi i zwiększającymi dokładność opracowań. Jest to złożony proces psychologiczno-fizjologiczny, w którym dużą rolę odgrywa posiadana przez fotointerpretatora wiedza z dziedziny, na użytek której prowadzona jest fotointerpretacja.
Generalizacja – w procesie edycji warstw mapy wektorowej – eliminacja
niektórych węzłów z zastosowaniem zdefiniowanej selekcji.
157
Generalizacja, agregacja – w procesie pozyskiwania danych źródłowych
– uogólnianie szeregu danych rozproszonych, polegające na ich pogrupowaniu i przypisaniu do mniejszej liczby reprezentujących je obiektów.
Dochodzenie od szczegółu do ogółu. Zwykle w procesie generalizacji
następuje koncentracja cech właściwych wszystkim generalizowanym
obiektom, a pomija się cechy różniące je. W praktyce LP generalizacja
stosowana jest do analizy danych na wyższych niż podstawowy szczeblach ich powstawania.
Generowanie map – wyświetlenie – skomponowanej z istniejących warstw –
mapy na ekranie komputera, wydrukowanie jej lub wyplotowanie.
Geodezja – nauka, której przedmiotem jest wykonywanie pomiarów zmierzających do określenia kształtów i rozmiarów Ziemi oraz do wyznaczenia wzajemnego położenia punktów na jej powierzchni.
Geografia – nauka badająca przestrzenne zróżnicowania komponentów
powłoki ziemskiej pod względem przyrodniczym i społeczno-gospodarczym oraz związki między nimi.
Geoida – abstrakcyjna powierzchnia stałego potancjału siły przyspieszenia ziemskiego. W interpretacji geometrycznej: powierzchnia, którą
utworzyłyby spokojne wody oceanów, gdyby nie istniały lądy.
Geokod zob. Klucz w bazie danych.
Geokodowanie – przypisywanie rekordom bazy danych Współrzędnych
geograficznych, często utożsamiane z umiejscawianiem obiektów na
mapie adresowej.
Geomatyka – nauka na gruncie informatyki, integrująca wszelkie działania ukierunkowane na pozyskanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przestrzennych. W ramach geomatyki zwykle wyróżnia się jej
działy merytoryczne, zwane również technologiami informacji przestrzennej lub technologiami geomatyki: systemy globalnego wyznaczania pozycji (GPS), istotnie przetransformowaną, stosownie do używanych środków technicznych geodezję i kartografię, teledetekcję z fotogrametrią, numeryczny model rzeźby terenu, systemy informacji przestrzennej. Efektywność technologii geomatyki jest niewspółmiernie
wyższa od tradycyjnych metod inwentaryzacji i przetwarzania danych
przestrzennych.
Geometryczna baza danych zob. Baza geometryczna.
158
Geoprzedstawienia w internecie – mapy zamieszczane w internecie, mające postać: obrazów skanowanych, zdjęć cyfrowych, modeli trójwymiarowych, interaktywnych (opracowanych zgodnie z potrzebami użytkowników), multimedialnych oraz pełnych systemów informacji geograficznej.
GIS
– pakiet oprogramowania profesjonalnego do budowy systemu informacji
przestrzennej oraz do późniejszej jego eksploatacji. (J. GAŹDZICKI)
– profesjonalny, komercyjny pakiet oprogramowania – narzędzie, którym można zbudować SIP. (D. KORPETTA)
GPS zob. System globalnego wyznaczania pozycji.
Graficzna baza danych zob. Baza geometryczna.
Grafika komputerowa – dział informatyki zajmujący się zagadnieniami
przetwarzania i prezentacji informacji graficznych.
Hierarchiczny model danych – model bazy danych mający strukturę
bezpośredniej zależności, w której poszczególne tabele z hierarchii poziomów ważności są ze sobą powiązane w bezpośrednim porządku „poziom wyższy ⇔ poziom niższy”, nie łącząc się z innymi tabelami tego samego poziomu. Zaletą takiej bazy danych jest dość duża szybkość działania, wadą zaś – powstawanie nadmiarowych danych.
Hipsometria – przedstawianie wyników pomiarów wysokości punktów terenu nad poziomem morza oraz ich interpretacja.
ID zob. Klucz w bazie danych.
Identyfikator zob. Klucz w bazie danych.
Indeks zob. Klucz w bazie danych.
Informacje zob. Dane.
Informacje opisowe zob. Baza opisowa.
Informacje przestrzenne
– informacje o rozmieszczeniu geograficznym i cechach obiektów.
(J. MOZGAWA)
– informacje o położeniu, geometrycznych właściwościach i przestrzennych relacjach obiektów, które mogą być identyfikowane w odniesieniu do Ziemi. (D. KORPETTA)
159
Instrukcja K-1 „Podstawowa mapa kraju” – instrukcja ustalająca zasady
wykonywania mapy zasadniczej w systemie numerycznym i w postaci klasycznej, wprowadzona do stosowania 16.05.1995 r. przez Głównego Geodetę Kraju.
Interfejs – punkt styku między komputerem a urządzeniem peryferyjnym,
jak również pomiędzy dwoma programami, bądź też między komputerem a użytkownikiem (tzw. interfejs użytkownika).
Interpolacja warstwic – zagęszczanie warstwic przez matematyczne wyliczanie punktów pośrednich pomiędzy sąsiadującymi warstwicami już
istniejącymi, przez które wkreśla się dodatkowe linie obrazujące warstwice pośrednie (interpolowane).
Interpretacja danych teledetekcyjnych – proces wnioskowania, wykorzystujący skojarzenia wiadomości merytorycznych interpretatora z informacją uzyskaną z cyfrowych obrazów teledetekcyjnych.
Izohipsa zob. Warstwica
Izolinie – linie łączące na mapie jednakowe wartości liczbowe. Wyznaczane są zwykle na podstawie interpolacji między punktami, dla których dane zjawisko przyjmuje znane wartości. Opisujące określone zjawiska
izolinie mają swoje indywidualne nazwy. I tak np.:
– izohipsy, to linie równych wysokości nad poziomem morza, zwane
również poziomicami lub warstwicami;
– izotermy, to linie jednakowych temperatur;
– izohaliny, to linie jednakowego zasolenia wód;
– izochory, to linie jednakowych odległości od linii kolejowych;
– izofeny, to linie jednakowego początku kwitnienia roślin;
– izodaty, to linie jednakowego rozprzestrzeniania (lub cofania) się zjawisk w określonych okresach czasu.
Kalibracja rastra, rejestracja – transformacja rastra do przyjętego
w systemie informacji przestrzennej układu współrzędnych.
Kartodiagram
– sposób przedstawienia dowolnego zjawiska za pomocą statystycznych
diagramów (strukturalnych lub zmienności), rozmieszczonych na mapie konturowej, wewnątrz jednostek przestrzennych. Diagramy te określają stan lub dynamikę zmian zjawisk fizyczno-geograficznych albo
społeczno-gospodarczych. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– mapa, na której ilościowa charakterystyka zjawisk i obiektów przedstawiona jest za pomocą diagramów, których jeden z parametrów (np.
160
długość boku kwadratu lub promień koła) określa wartość liczbową
zjawisk lub obiektów. Podstawowe typy kartodiagramów, to:
– punktowy – za pomocą diagramów przedstawione są ilościowe charakterystyki punktów;
– liniowy – określa ilościową charakterystykę obiektów liniowych; podstawowym parametrem jest szerokość linii-diagramu;
– powierzchniowy – określa ilościową charakterystykę powierzchniowych jednostek odniesienia. (T. OLENDEREK, W. KARASZKIEWICZ)
Kartodiagram ciągły – odmiana kartodiagramu, w której każdy diagram
znajdujący się na danej mapie będzie miał indywidualny wymiar, zgodny z rzeczywistym natężeniem reprezentowanego przezeń zjawiska (lub
z wielkością obiektu). W efekcie, teoretycznie na mapie może nie być
diagramów tej samej wielkości.
Kartodiagram skokowy – odmiana kartodiagramu polegająca na zgrupowaniu zbioru wartości, jakie przyjmuje dane zjawisko w przedziały
klasowe. Dla każdej klasy buduje się jeden rodzaj diagramu o stałych
wymiarach. W ten sposób na mapie znajdzie się tyle rodzajów różniących się wielkością diagramów, na ile klas podzielony został badany
zbiór wartości.
Kartografia – nauka o metodach sporządzania, powielania i o zastosowaniu
map. Definicja Brytyjskiego Towarzystwa Kartograficznego z 1964 r. podaje, że jest to nie tylko nauka i technologia, ale też sztuka sporządzania map
oraz ich badanie jako dokumentów naukowych, a także dzieł sztuki.
Kartogram
– mapa tematyczna przedstawiająca zmiany natężenia danego zjawiska
w poszczególnych wydzielonych na mapie jednostkach za pomocą
zmiany natężenia barwy lub szarości. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– mapa tematyczna, na której prezentacja danych ilościowych, odniesionych do powierzchni i podzielonych na klasy, jest przedstawiana za
pomocą logicznie uporządkowanych barw, deseni lub stopni szarości.
(T. OLENDEREK)
– ilościowa metoda prezentacji kartograficznej zjawisk polegająca na
pokryciu określonych jednostek przestrzennych barwą lub deseniem
zależnym od intensywności natężenia w tych jednostkach badanego
zjawiska. (W. KARASZKIEWICZ)
Kartogram dazymetryczny – odmiana kartogramu, w którym układ podstawowych jednostek zależy od zmienności natężenia badanego zjawiska. Często jest on wykonywany na bazie mapy kropkowej.
161
Kartometria – dział kartografii, a także miernictwa, zajmujący się metodami
wykonywania i analizą dokładności pomiarów różnych obiektów geograficznych na mapach, z uwzględnieniem wpływu zniekształceń odwzorowawczych na wyniki pomiarów takich wielkości, jak: kąty, pola, długości.
Kartometryczność – cecha mapy oznaczająca, że obraz mapy może być
wykorzystywany do wykonywania pomiarów, w celu określenia cech ilościowych prezentowanych zjawisk i obiektów (liczebność, rozmiar, odległość, powierzchnia). Kartometryczność mapy uzyskuje się przez zastosowanie ścisłych formuł matematycznych odzwierciedlających nieregularną bryłę Ziemi na płaszczyźnie mapy. Odróżnia to mapę od planów,
które ogólnie nie mają tej właściwości.
Kartowanie – metoda badań geograficznych, polegająca na zapisie jakiegoś zjawiska w postaci mapy na podstawie studium terenowego, zdjęcia
kartograficznego, ankiety, spisu.
Kataster – urzędowy spis gruntów i budynków, będący m.in. podstawą do
zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych. Częścią katastru jest wielkoskalowa mapa katastralna.
Klasyfikacja systemów informacji przestrzennej – systemy informacji
przestrzennej mogą być klasyfikowane według różnych kryteriów: obszaru (systemy obiektowe, lokalne, regionalne, krajowe), źródłowości
informacji (informacja pierwotna, wtórna – zagregowana, przetworzona), zakresu użytkowania (jeden konkretny użytkownik, wielu użytkowników), struktury funkcjonalnej (scentralizowane, rozproszone), przeznaczenia i innych.
Klasyfikacja nadzorowana – metoda rozpoznawania obrazów ze scen
satelitarnych, w której analityk bezpośrednio uczestniczy w procesie.
Klasyfikacja nienadzorowana – w pełni zautomatyzowana metoda rozpoznawania obrazów ze scen satelitarnych, w której analityk tylko definiuje na wstępie parametry systematyki klasyfikacyjnej.
Klasyfikacje obrazów cyfrowych – procedury teledetekcyjne zastępowania wizualnych analiz obrazu technikami automatycznej identyfikacji
klas obiektów w obrazie. Procedury klasyfikacji wykorzystują algorytmy
klasyfikacyjne, bazujące na cechach spektralnych obrazów. Do klasyfikacji nadzorowanej i klasyfikacji nienadzorowanej można wykorzystywać zarówno kanały z oryginalnego obrazu teledetekcyjnego, jak również sztucznie utworzone kanały, dla których wartości poszczególnych
pikseli są wyliczane przez operacje międzykanałowe.
162
Klucz fotointerpretacyjny – algorytm matematyczno-logiczny ułatwiający automatyczną lub półautomatyczną interpretację zdjęcia lotniczego
lub zobrazowania satelitarnego.
Klucz w bazie danych, indeks, geokod, klucz podstawowy – jedno lub
kilka pól unikalnych (niepowtarzalnych) w obrębie tabeli relacyjnego modelu bazy danych. Przy tabelach relacyjnych – klucz tabeli nadrzędnej.
Klucz obcy – jedno lub kilka pól w tabeli podrzędnej relacyjnych baz danych, zawierający identyczne dane, co klucz podstawowy tabeli nadrzędnej. Klucz sztuczny (identyfikator, ID, autonumer) – jedno dodatkowe
pole w tabeli, często nadawane automatycznie przez program, jednoznacznie identyfikujące rekordy; stosowane najczęściej, gdy brakuje naturalnego klucza podstawowego. Identyfikator musi być unikalny dla każdego rekordu. Identyfikatorem może być numer lub unikalny zbiór znaków.
Towarzyszą mu zwykle pozostałe cechy tworzące tabelę atrybutów. Identyfikator obiektu wiąże atrybuty z lokalizacją przestrzenną opisywaną
zwykle współrzędnymi układu odniesienia.
Kodowanie – zapisywanie w programie komputerowym informacji
o strukturze działania tego programu, aplikacji lub bazy danych.
Kolumna tabeli zob. Pole.
Konforemność – prawidłowe przedstawienie kształtu dowolnego obszaru
geograficznego w zadanym odwzorowaniu kartograficznym, z wykorzystaniem procesu transformacji.
Konwersja – zmiana formatu danych lub odwzorowania geograficznego
umożliwiająca dalsze jej przetwarzanie.
Krajowy system informacji przestrzennej – koncepcja zasad zakładania,
aktualizacji i eksploatacji SIP w Polsce, traktowana jako konfiguracja informacji przestrzennej o różnej szczegółowości, różnym zasięgu terytorialnym i różnym przeznaczeniu, prowadzona przez różne podmioty.
Kreskowanie zob. Szrafura.
Legenda mapy – tekst dołączony do mapy, zawierający jej tytuł, objaśnienia skali oraz użytych znaków i kolorów, nazwisko autora lub nazwę wydawcy, a także informacje o zastosowanym odwzorowaniu, roku i miejscu sporządzenia mapy.
Leśna mapa numeryczna – mapa numeryczna wykonana zgodnie ze
standardami przyjętymi w Lasach Państwowych.
163
Linie, polilinie – obiekty geometryczne jednowymiarowe, charakteryzujące się długością.
LIS zob. System informacji terenowej.
Mapa
– graficzne przedstawienie na płaszczyźnie wybranych cech powierzchni Ziemi oraz zjawisk przyrodniczych i społecznych. Mapa charakteryzuje się: matematycznie określoną konstrukcją, zastosowaniem
symboli kartograficznych, wybiórczym przedstawieniem cech i zjawisk. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– opracowanie kartograficzne w postaci analogowej lub cyfrowej, odznaczające się kartometrycznością. (K. OKŁA)
Mapa analityczna zob. Numeryczna mapa analityczna.
Mapa analogowa – opracowanie kartograficzne w postaci kreskowej, wykonane na planszy aluminiowej (pierworys), folii przezroczystej (matryca) lub na papierze (kopia).
Mapa arkuszy zob. Mapa indeksowa.
Mapa bazowa zob. Podkład kartograficzny.
Mapa drobnoskalowa – mapa, najczęściej o cechach mapy ogólnogeograficznej, zwykle w skalach od 1:10 000 i mniejszych, używana najczęściej
w SIP. Także większość leśnych map tematycznych i przeglądowych.
Mapa ewidencyjna
– mapa powszechnej ewidencji gruntów dla gruntów bez prawnej dokumentacji oraz pozostających we współwłasności. (A. PAJDA)
– mapa powszechnej ewidencji gruntów i budynków, na którą składają się
• granice: państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów i działek,
• kontury: użytków gruntowych i klas oraz ich opisy,
• usytuowanie budynków,
• stabilizowane punkty graniczne,
• numery: działek, porządkowe budynków, ewidencyjne budynków,
• numery punktów załamania linii granicznych,
• nazwy ulic i oznaczenie dróg publicznych. (T. BARTOSZEWSKI)
Mapa gospodarcza (leśna) – mapa zasadnicza powszechnej ewidencji
gruntów dla gruntów posiadających pełną dokumentację lub mapa ewidencyjna, wzbogacona o treść leśną.
164
Mapa hybrydowa – mapa wykorzystująca model wektorowy na podkładzie modelu rastrowego.
Mapa indeksowa, mapa arkuszy – orientacyjna mapa określonego obszaru, dla którego wykonane są arkusze map (najczęściej map analogowych), zdjęcia lotnicze lub zobrazowania satelitarne. Treścią mapy
indeksowej są linie obrysu tego obszaru oraz identyfikatory map składowych.
Mapa katastralna – mapa wielkoskalowa zawierająca granice własności
i formy użytkowania gruntów, stanowiąca część katastru.
Mapa komputerowa – mapa wykonana komputerowo, przeznaczona
przede wszystkim do wyplotów, niekoniecznie zachowująca cechy mapy
numerycznej, aczkolwiek często kojarzona z nią na zasadzie podobieństw powierzchownych.
Mapa numeryczna – zbiór danych, który po zastosowaniu ściśle określonych algorytmów i odpowiednich środków technicznych – umożliwi wykonanie różnorodnych (pod względem skali i treści) opracowań graficznych, a także będzie mógł być poddawany wielu operacjom wyszukiwania, sortowania i dobierania informacji oraz obliczania określonych
wielkości.
Mapa numeryczna nadleśnictwa – graficzno-opisowa baza danych, zaopatrzona w oprogramowanie umożliwiające jej aktualizację, tworzenie
map tematycznych, raportów i analiz.
Mapa obrazowa – mapa rastrowa będąca jedynie niezarejestrowanym
zdjęciem lotniczym lub obrazem satelitarnym, nadającym się do dalszej
obróbki.
Mapa perswazyjna – mapa przekazująca czytelnikowi określoną ideę
bądź przesłanie. Poszczególne obiekty i zjawiska znajdą się na takiej mapie tylko wtedy, gdy ich obecność będzie świadczyć na korzyść nadrzędnej myśli komunikowanej przez autora mapy. Mapy takie w znacznie
większym stopniu niż typowe mapy informacyjne oddziałują na uczucia,
na podświadomość jej odbiorców. Mapy perswazyjne charakteryzują się
daleko idącym uproszczeniem treści i nieskomplikowanymi metodami
prezentacji oraz prezentują zawsze tylko jeden punkt widzenia.
Mapa podstawowa zob. Podkład kartograficzny.
Mapa rastrowa zob. Model rastrowy; Obraz rastrowy; Raster.
165
Mapa stanu posiadania nadleśnictwa – mapa powszechnej ewidencji
gruntów wykonywana przez uprawnione jednostki wykonawstwa geodezyjnego na podstawie danych znajdujących się w państwowym zasobie
geodezyjno-kartograficznym i zawierająca dane dotyczące punktów
osnowy geodezyjnej, elementów ewidencji gruntów i budynków oraz
elementów sieci uzbrojenia terenu.
Mapa tematyczna – mapa przedstawiająca wybrane zagadnienie na tle
podkładu kartograficznego. Główny temat (np.: siedliska leśne – mapa
siedliskowa, czy rozmieszczenie powierzchni związanych z leśną genetyką stosowaną – mapa nasiennictwa) dominuje, a pozostałe elementy (topograficzne, administracyjne lub inne) są przedstawione jedynie jako tło
mające pełnić funkcję orientacyjną.
Mapa topograficzna – mapa ogólnogeograficzna (nie tematyczna), wykonana na podstawie bezpośrednich pomiarów topograficznych w terenie lub za pomocą metod fotogrametrycznych (pomiary na zdjęciach
lotniczych). Mapa topograficzna przedstawia szczegółowy obraz terenu:
rzeźbę, hydrografię, zabudowę itp., za pomocą ujednoliconych, standardowych oznaczeń. Mapa topograficzna różni się od innych map ogólnogeograficznych skalą, od 1:5000 do 1:200 000.
Mapa wektorowa zob. Model wektorowy.
Mapa wielkoskalowa – bardzo dokładna mapa „geodezyjna”, zwykle
w skalach 1:5000 i większych, używana najczęściej w SIT. Także leśna
mapa gospodarcza.
Mapa wynikowa – mapa powstała jako wynik procesu analiz przestrzennych.
Mapa zasadnicza
– wielkoskalowe opracowanie kartograficzne zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólnogeograficznych oraz o elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci
uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych. (USTAWA PRAWO GEODEZYJNE I KARTOGRAFICZNE, ART. 2, P. 7)
– mapa powszechnej ewidencji gruntów dla gruntów posiadających pełną dokumentację, w skalach 1:5000 (dla terenów wiejskich i lasów)
oraz większych (dla terenów miejskich), posiadająca wszystkie elementy przewidziane instrukcją K-1, wykonywana w systemie analogowym na planszach kreślarskich z wkładką aluminiową, na folii lub
w formie numerycznej. (K. OKŁA)
Merging zob. Nakładanie obrazów cyfrowych.
166
Merkator, Mercator, właściwie Gerhard Kremer (1512–1594) – flamandzki kartograf, twórca nowoczesnej kartografii. W 1569 r. wydał
mapę świata w opracowanym przez siebie rzucie, zwanym rzutem Merkatora (wszystkie południki i równoleżniki odwzorowują się jako linie
proste). Wprowadził pojęcie atlasu – nazwał tak zbiór map, który wydał
w latach 1585–1595.
Metoda chorochromatyczna – jakościowa metoda prezentacji kartograficznej polegająca na wyróżnieniu określonej cechy dla całego prezentowanego na mapie obszaru i wyróżnieniu, na podstawie tej cechy, odmiennych pod względem jakościowym jednostek przestrzennych.
Metoda kropkowa – ilościowa metoda prezentacji kartograficznej polegająca na oznaczeniu obszaru na mapie kropkami, przy czym każdej
kropce przypisana jest określona liczba obiektów, możliwie dokładnie
sugerujących ich rzeczywiste położenie. Prawidłowe określenie liczby
obiektów przypadających na jedną „kropkę” (tzw. wagi kropki) jest kluczową czynnością przy stosowaniu tej metody.
Metoda sygnaturowa – jakościowa metoda prezentacji kartograficznej
polegająca na oznaczeniu na mapie pozycji obiektów obserwowanych
w rzeczywistości za pomocą sygnatur (znaków punktowych lub liniowych) w sposób odpowiedni do charakterystyki cech jakościowych tych
obiektów. Położenie znaków na mapie określa jednoznacznie i precyzyjnie rozmieszczenie obiektów w rzeczywistości.
Metoda zasięgów – jakościowa metoda prezentacji kartograficznej polegająca na oznaczeniu na mapie obszaru występowania danego zjawiska jednym z czterech sposobów:
– zasięgu liniowego – oznaczenie granicy obszaru występowania zjawiska
linią;
– zasięgu plamowego – wypełnienie obszaru występowania zjawiska
barwą lub deseniem;
– zasięgu sygnaturowego – oznaczenie obszaru występowania zjawiska
regularnie rozmieszczonymi znakami punktowymi przypominającymi
sygnatury;
– zasięgu opisowego – wypełnienie obszaru występowania zjawiska odpowiednio sformatowanym tekstem.
Metody prezentacji kartograficznej zob. Prezentacje kartograficzne.
Model – algorytm definiujący strukturę, kryteria i sposób działania modelowanego obiektu bądź zjawiska.
167
Model rastrowy – położenie i kształt obiektów są w nim określane przez
regularne pola podstawowe.
Model wektorowy (mapa wektorowa) – każdy punkt mapy określają
współrzędne oraz sposoby ich połączeń w obiekty liniowe i powierzchniowe – jest to prosty model wektorowy; po zdefiniowaniu związków
międzyobiektowych – otrzymuje się topologiczny model danych wektorowych. Istnieje możliwość konwersji jednego modelu danych na drugi.
W systemie wektorowym zapis punktów, linii i wieloboków (poligonów)
może być wykonany z pełną dokładnością wyrażoną w określonym układzie współrzędnych. Przy zapisie wektorowym istnieje możliwość dokładnego przedstawienia granic elementarnych jednostek przestrzennych, którym przyporządkowane są określone atrybuty tematyczne.
Moduły (rozszerzenia) pakietu GIS – dodatkowe części programu GIS,
uzupełniające i poszerzające jego podstawowe funkcje.
Monoploting – fotogrametryczne opracowanie pojedynczego zdjęcia lotniczego. W stosowaniu tej metody wymagana jest znajomość numerycznego
modelu terenu i elementów orientacji zewnętrznej zdjęć lotniczych.
Mozaikowanie obrazów cyfrowych – procedura przetwarzania teledetekcyjnych obrazów cyfrowych, zmierzająca do utworzenia jednego obrazu ze zbioru kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu obrazów składowych. Jest wykorzystywane w sporządzaniu map obrazowych obejmujących obszar większy niż pojedyncze zdjęcie lotnicze, czy obraz satelitarny. Charakterystyczną cechą mozaikowania jest nałożenie cyfrowe zachodzących częściowo na siebie obrazów, które mogą pochodzić z różnych systemów teledetekcyjnych. W mozaikowaniu obraz górny pokrywa obraz dolny w sposób, który w obrazie wynikowym umożliwia obserwację tylko obrazu górnego. Procedury mozaikowania będą wykorzystywane przed integracją danych teledetekcyjnych z SIP wtedy, kiedy założony system informacji przestrzennej swoim zasięgiem przekracza zasięg jednego obrazu teledetekcyjnego.
Nachylenie stoku, spadek – kąt płaski zawarty pomiędzy powierzchnią
terenu a poziomem. Nachylenie stoku określane jest najczęściej w stopniach, od 0° (obszar całkowicie płaski, równinny) do 90° (pionowa ściana skalna). Niekiedy określa się nachylenie stoku przez stosunek różnicy wysokości do odległości w poziomie, wyrażony w procentach lub promilach (np. 4,5% oznacza, że na odległości 100 m różnica wysokości wynosi 4,5 m). Wartość kąta nachylenia stoku (miejscową lub średnią)
można określić na podstawie mapy poziomicowej lub też zmierzyć za
pomocą prostych przyrządów topograficznych (np. klizymetru) bezpo168
średnio w terenie. Wielkość nachylenia stoku wpływa, niekiedy w sposób decydujący, na rodzaj i intensywność procesów fizycznogeograficznych, przede wszystkim morfologicznych, a także na gospodarkę człowieka, zwłaszcza na budownictwo, rolnictwo, leśnictwo i komunikację.
Nakładanie – tworzenie nowych warstw mapy z elementów pobranych
z innych warstw.
Nakładanie obrazów cyfrowych, merging – procedury teledetekcyjne powodujące nałożenie dwóch różnych obrazów cyfrowych na siebie. Efekt
nałożenia, odmiennie niż w przypadku mozaikowania, jest widoczny w postaci obrazu wynikowego, który zachowuje informację z obydwu nakładanych obrazów. Procedury mergingu są powszechnie wykorzystywane w celu połączenia obrazów teledetekcyjnych o różnej rozdzielczości terenowej.
Nakładka – rodzaj przeglądarki; aplikacja działająca na podstawie standardowego programu GIS, umożliwiająca aktualizację geometrycznej bazy
danych oraz wykonująca wiele specjalistycznych funkcji wykraczających
poza możliwości przeglądarek. Aplikacja powinna rozszerzać możliwości
standardowego pakietu GIS, umożliwiać kontrolę i bezpieczeństwo na
etapie dokonywania zmian w graficznej bazie danych.
Napisy – geometryczne obiekty tekstowe powstałe w wyniku przekształcenia etykiet lub wprowadzenia odrębnego tekstu.
Narzędzia GIS – rodzaj oprogramowania przeznaczonego do budowy
i eksploatacji map numerycznych.
NMT zob. Numeryczny model terenu.
Numeryczna mapa analityczna – rodzaj numerycznej mapy tematycznej
pozwalający na przeprowadzanie różnorodnych analiz przestrzennych
i symulacji przestrzennych, często posiłkujący się dodatkowymi aplikacjami lub programami eksperckimi (także poza GIS-owskimi).
Numeryczna mapa tematyczna – mapa numeryczna zbudowana z dowolnie wybranych elementów występujących w zintegrowanych tabelach
relacyjnych baz danych. W numerycznej mapie tematycznej, na podkład
kartograficzny składają się zwykle podstawowe warstwy informacyjne,
a warstwy tematyczne najczęściej generowane są z bazy opisowej na
podstawie jednej lub większej liczby informacji.
Numeryczny model powierzchni drzewostanów – rodzaj numerycznego
modelu terenu odtwarzający kształt powierzchni koron drzewostanów.
169
Numeryczny model powierzchni terenowej zob. Numeryczny model terenu.
Numeryczny model terenu – NMT, numeryczny model powierzchni terenowej (DTM – ang. Digital Terrain Model)
– zbiór odpowiednio wybranych punktów powierzchni o znanych współrzędnych x, y, z oraz algorytmów interpolacyjnych umożliwiających odtworzenie jej kształtu dla określonego obszaru. Metody zapisu modeli to:
nieregularna siatka trójkątów, sieć regularna (zwykle sieć kwadratów)
i model hybrydowy (rozwiązanie najlepsze). Podstawowe zadanie NMT
polega na określeniu trzeciej współrzędnej wysokościowej (Z) punktu,
którego współrzędne płaskie (X, Y) są znane. (D. KORPETTA)
– prezentacja powierzchni terenu oparta na współrzędnych płaskich x, y
oraz uwzględniająca wysokość punktów terenowych z. (K. OKŁA)
Obiektowa baza danych – model bazy danych, którego zasadniczym
składnikiem jest „obiekt”, będący podstawową jednostką reprezentującą informację. Obiekty mają właściwości (odpowiednik pól). Pola obiektu mogą się zmieniać. W skład obiektu wchodzą także możliwe do wykonania na polach funkcje. Noszą one nazwę metod. Projektem obiektu jest klasa. Każdy pojedynczy obiekt jest tzw. instancją (wystąpieniem)
swojej klasy. Systemy obiektowe dysponują mechanizmem dziedziczenia. Polega on na możliwości wyodrębnienia podklas z dowolnej klasy.
Podklasy przejmują (dziedziczą) właściwości i metody klasy macierzystej. Mogą też otrzymać nowe właściwości i metody. Każda z podklas będzie posiadać zestaw właściwości i metod z klasy macierzystej oraz dodatkowo charakterystyczny dla danej podklasy. Bazy obiektowe to systemy sterowane za pomocą zdarzeń. Zapytania do bazy są żądaniem wykonania określonej metody. Wykonanie przygotowanego zestawu metod spowoduje wyekstrahowanie określonej informacji ze zbiorów danych.
Obiekty mapy numerycznej, elementy graficzne – elementy punktowe, liniowe, powierzchniowe i tekstowe narysowane na mapie numerycznej, mające oprócz określonych współrzędnych definiujących ich lokalizację, cechy
opisowe, jakościowe i ilościowe. Identyfikacja pojedynczych obiektów możliwa jest przez zdefiniowane związki przestrzenne i atrybutowe.
Obiekty przestrzenne – obiekty naturalne i sztuczne związane z powierzchnią Ziemi oraz różne zjawiska (przyrodnicze, społeczne, ekonomiczne), które mogą być rozpatrywane w odniesieniu do Ziemi.
Obiekty wektorowe zob. Wektory.
Obiekty złożone zob. Systemy obiektowe.
170
Obraz rastrowy, mapa rastrowa, bitmapa, raster – obraz zeskanowanej mapy, zdjęcia lotniczego, zobrazowania satelitarnego lub zeskanowanego obrazu przedstawiony w postaci regularnej siatki pikseli.
Obraz satelitarny zob. Zobrazowanie satelitarne.
Obraz teledetekcyjny zob. Cyfrowy obraz teledetekcyjny.
Oczko rastra zob. Piksel.
ODBC (ang. Open Database Conectivity) – standard pozwalający na łączenie danych pochodzących z różnych baz danych i pracujących pod kontrolą różnych systemów operacyjnych.
Odwzorowanie kartograficzne
– sposoby przedstawienia globu ziemskiego w taki sposób, aby każdemu
punktowi na kuli ziemskiej odpowiadał określony punkt na płaszczyźnie (mapie). Konstrukcja rzutów opiera się na równaniach matematycznych określających zależności między współrzędnymi geograficznymi
punktów na powierzchni Ziemi (traktowanej jako obrotowa elipsoida)
a współrzędnymi płaskimi x, y obrazu tego punktu w przyjętym odwzorowaniu (czyli na mapie). Każde odwzorowanie cechuje się zniekształceniem długości bądź kątów lub powierzchni, przy czym nie ma odwzorowania, w którym jednocześnie byłyby wyeliminowane wszystkie zniekształcenia. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– zestaw formuł matematycznych opisujących kartometryczność oraz wiążący układy współrzędnych geodezyjnych elipsoidalnych i płaskich. Postać odwzorowania jest uzależniona od wielkości, kształtu, położenia na
powierzchni Ziemi oraz skali opracowania kartograficznego fragmentu
rzeczywistości geograficznej. Przekształcenie powierzchni elipsoidy na
płaszczyznę mapy powoduje zmianę relacji geometrycznych odwzorowywanego obrazu. Zmianom mogą ulegać: kąty, kierunki, odległości, powierzchnie. Różne rodzaje odwzorowań kartograficznych zachowują
w niezmienionej postaci wymienione wielkości. (W. KARASZKIEWICZ)
Operacje międzykanałowe obrazów cyfrowych – procedury teledetekcyjne wykorzystujące informację o jasnościach radiometrycznych pikseli pochodzących z różnych kanałów wielospektralnego cyfrowego obrazu teledetekcyjnego.
Oprogramowanie, software – program lub zbiór programów, umożliwiający korzystanie z komputera oraz ewentualnie ze sprzętu peryferyjnego (modemu, skanera itp.) bądź pozwalający rozwiązywać konkretne
problemy użytkownika.
171
Oprogramowanie do budowy mapy numerycznej – pakiet profesjonalnego oprogramowania GIS, które powinno się charakteryzować funkcjami mającymi możliwość m.in.: wykonywania obliczeń geodezyjnych
i geometrycznych, wykonywania kalibracji rastra i analiz rastrowych,
przetwarzania i obróbki danych skanowanych, wykonywania wektoryzacji topologicznej, konwersji „do” i „z” wielu popularnych formatów danych przestrzennych i opisowych, zarządzania relacyjną bazą danych,
tworzenia własnych aplikacji (albo przynajmniej makropoleceń), budowania numerycznego modelu terenu.
Oprogramowanie eksploatacyjne mapy numerycznej – pakiet profesjonalnego oprogramowania GIS, które powinno charakteryzować się
funkcjami mającymi możliwość m.in.: zarządzania relacyjną bazą danych, szerokiej prezentacji danych kartograficznych i graficznych, wykonywania analiz przestrzennych, wektoryzacji materiału skanowanego,
konwersji danych z innymi formatami, tworzenia własnych aplikacji,
edycji bazy graficznej i opisowej.
Oprogramowanie podstawowe – oprogramowanie, na bazie którego
eksploatowana jest mapa numeryczna. Często do oprogramowania podstawowego dołączane są nakładki ułatwiające pracę z systemem informacji przestrzennej.
Orientacja mapy – określenie stron świata na mapie. W dzisiejszej kartografii przyjmuje się, że górna część ramki mapy znajduje się od strony
północnej (dawniej był to wschód, a u Arabów południe). Kierunek północy może wskazywać na mapie specjalna strzałka, siatka kartograficzna lub domyślnie ramka mapy.
Ortofotomapa
– cyfrowy obraz teledetekcyjny, skorygowany geometrycznie, z usuniętymi zniekształceniami geometrycznymi, powstającymi z powodu istnienia zróżnicowanej rzeźby terenu. (J. MOZGAWA)
– rastrowo zapisany obraz powierzchni terenu przetworzony do postaci
kartometrycznej z obrazów źródłowych. (E. PIEKARSKI)
– mapa w postaci obrazu powstała przez przekształcenie zdjęcia lotniczego. (D. KORPETTA)
– mapa utworzona ze zdjęć lotniczych lub zobrazowań satelitarnych,
przetworzona kartometrycznie (transformowana za pomocą rzutu
prostokątnego), pozbawiona zniekształceń geometrycznych, z dołączonymi elementami typowymi dla map wektorowych (siatką kartograficzną, podziałką i innymi elementami legendy mapy) oraz
uwzględniająca hipsometrię. (K. OKŁA)
172
Osnowa geodezyjna
– pozioma i wysokościowa – usystematyzowany zbiór punktów geodezyjnych (ustabilizowanych w terenie, fizycznie utrwalonych, „zmaterializowanych”), których wzajemne położenie jest matematycznie określone. (H. OLENDEREK)
– zespół odpowiednio wybranych i utrwalonych w terenie punktów, tworzący układ odniesienia dla pomiarów geodezyjnych. (D. KORPETTA)
– punkty w terenie o precyzyjnie wyznaczonym położeniu (długość i szerokość geograficzna, wysokość n.p.m.), trwale oznaczone (najczęściej
za pomocą guza metalowego wmurowanego w betonowy słupek), będące podstawą do wykonania mapy topograficznej danego obszaru.
Punkty te jako pierwsze są nanoszone na powstający plan i według nich
prowadzi się dalsze pomiary. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
Piksel, oczko rastra – najmniejszy rozróżnialny element rastra. Jest to
pole podstawowe w formie regularnych figur geometrycznych (najczęściej kwadratów lub trójkątów równobocznych), które tworzą elementy
obiektów mapy rastrowej lub zeskanowanego obrazu.
Plan – rysunek na płaszczyźnie poziomej w bardzo dużej skali (nie mniejszej niż 1:10 000), obrazujący niewielki obszar (np. od planu pomieszczenia po plan miasta) i nie uwzględniający kartometryczności, tzn. pomijający deformację obrazu wynikającą z kulistości Ziemi, gdyż niewielki fragment przedstawianego terenu jest praktycznie powierzchnią płaską (to różni go od mapy).
Ploter – rodzaj drukarki wielkoformatowej do drukowania (plotowania) arkuszy (map) w dużych formatach (najczęściej A1 i A0) o wysokiej jakości.
Podkład kartograficzny, mapa podstawowa, mapa bazowa – mapa
ilustrująca ogólny zarys topografii danego terenu, przedstawiająca pierwotną (bazową) informację, na którą nałożona jest treść mapy tematycznej.
Podziałka mapy – graficzny obraz skali mapy. Jest to odcinek podzielony na mniejsze części i opisany zgodnie ze skalą mapy. Podziałka mapy
umożliwia bezpośrednie odczytanie z mapy rzeczywistych odległości
(np. za pomocą kroczka), bez konieczności przeliczania. Czasami pojęcie podziałki mapy używane jest jako synonim skali mapy.
Podziałka transwersalna – odmiana podziałki mapy zbudowana na bazie prostokąta i wykorzystująca efekt noniusza – umożliwia odczytanie
dziesiętnych części wartości odcinka elementarnego. Używana bywa na
mapach gospodarczych i w planach.
173
Pole, kolumna tabeli – osobny zapis informacji w bazie danych w postaci kolumny tabeli, mający przypisany format danych (np. tekst, liczba,
data), wielkość (np. znak, liczba, bajt, %) i unikalną wśród pól tabeli
nazwę.
Poligony, wieloboki, powierzchnie – obiekty geometryczne dwuwymiarowe, charakteryzujące się powierzchnią i obwodem.
Polilinie zob. Linie.
Położenie geograficzne – usytuowanie dowolnego obiektu geograficznego, określone współrzędnymi geograficznymi, wysokością n.p.m., lokalizacją na tle jednostek fizycznogeograficznych.
Położenie topograficzne – położenie dowolnego obiektu geograficznego
względem form terenu i wód, np. stokowe, przylądkowe, nadrzeczne.
Południe – nazwa jednego z głównych kierunków świata, zazwyczaj oznaczana w kartografii jako S (ang. South).
Południk geograficzny – linia łącząca punkty na powierzchni Ziemi, dla
których w tym samym czasie występuje południe (górowanie Słońca).
Wszystkie południki geograficzne zbiegają się w biegunach i razem
z równoleżnikami tworzą siatkę geograficzną. Południki geograficzne
oznacza się w stopniach, minutach i sekundach długości geograficznej
wschodniej lub zachodniej.
Południk zerowy – południk geograficzny umownie przyjęty za zerowy,
tzn. taki, od którego mierzy się długość geograficzną wschodnią (na
wschód od południka zerowego) i zachodnią (na zachód od południka
zerowego). Od XVI w. był to południk wyspy Ferro na Atlantyku, od
1911 r. zaś uchwałą Międzynarodowej Unii Geograficznej za południk
zerowy przyjęto południk obserwatorium astronomicznego Greenwich
Observatory pod Londynem.
Powierzchnie zob. Poligony.
Poziom morza – powierzchnia prostopadła do siły ciężkości, wyznaczona
przez średnie położenie wód morskich między przypływem i odpływem,
przyjmowana w kartografii za poziom odniesienia dla wysokości obiektów na lądzie. Linia brzegowa wyznacza poziomicę 0 m n.p.m. Wahania poziomu morza rejestruje się za pomocą mareografu, działającego
na zasadzie naczyń połączonych. Wysokość poziomu morza jest nieco
zróżnicowana, w przeszłości za poziom zerowy przyjmowano wskazania
174
mareografu w Trieście lub Amsterdamie, obecnie poziom morza oznaczany jest według wskazań w Kronsztadzie.
Poziomica zob. Warstwica.
Północ – nazwa jednego z głównych kierunków świata, zazwyczaj oznaczana w kartografii jako N (ang. North).
Prezentacje kartograficzne – zastosowanie na mapie odpowiednio dobranych znaków kartograficznych, których cechy graficzne są ściśle skorelowane z cechami prezentowanych danych. Pozwala to przypisać znakom kartograficznym znaczenie nominalne i ilościowe, wzajemne zaś
ich rozmieszczenie na arkuszu mapy oddaje relacje przestrzenne zachodzące pomiędzy prezentowanymi obiektami i zjawiskami. Rozróżniamy
metody jakościowe (najpopularniejsze to: metoda zasięgów, metoda
chorochromatyczna, metoda sygnaturowa) i ilościowe (metoda kropkowa, kartogram, kartodiagram, metoda izolinii).
Procedury teledetekcyjne – typy przetworzeń cyfrowych obrazów teledetekcyjnych. Najczęściej wykorzystywane z punktu widzenia potencjalnych zastosowań teledetekcji w leśnictwie wielofunkcyjnym to: rektyfikacje obrazów, mozaikowanie, wzmocnienia, zmiany jasności i kontrastu, filtracje cyfrowe, nakładanie obrazów, operacje międzykanałowe,
klasyfikacje obrazów cyfrowych.
Program – lista instrukcji zapisana w jednym z języków programowania,
określająca kolejne operacje, które musi wykonać komputer, aby zrealizować postawione przed nim zadanie.
Prosty model wektorowy – zbiór niepowiązanych ze sobą obiektów
punktowych, liniowych i powierzchniowych.
Przecinanie – pojęcie z zakresu analizy przestrzennej, mówiące, że jeden
obiekt częściowo pokrywa się (przecina) z obszarem zajmowanym przez
obiekt drugi.
Przedziały klasowe – efekt grupowania danych statystycznych w celu ich
prezentacji kartograficznej metodami kartogramu, kartodiagramu, izolinii.
Przeglądarka – prosty program typu GIS bez możliwości edycji (aktualizacji) geometrycznej bazy danych. Przeglądarka powinna umożliwiać typowe operacje na warstwach bazy geometrycznej (dodanie nowej, usunięcie, sortowanie), połączenie się z dowolną bazą opisową, wykonywanie
175
podstawowych operacji analitycznych (zapytania, mapy tematyczne) oraz
wydruk map.
Przetwarzanie danych – wszelkie operacje wykonywane na danych wejściowych powodujące wygenerowanie nowych danych, niosących ze sobą żądaną, nową informację, lub powodujące zmianę sposobu ich prezentacji.
Przetwarzanie informacji obrazowej
– zastosowanie środków technicznych w celu uzyskania najlepszego
przygotowania obrazów teledetekcyjnych do interpretacji tematycznej
lub bezpośrednio na potrzeby kartograficzne. Do etapu przetwarzania mogą być zaliczane wszelkie działania przygotowujące teledetekcyjne obrazy analogowe lub cyfrowe do interpretacji na modelu stereoskopowym (3D) lub na płaskim obrazie (2D), jak i działania zmierzające do wydrukowania różnego rodzaju map obrazowych, przy założeniu, że interpretacja tematyczna może odbywać się na tych mapach. (J. MOZGAWA)
– etap metody teledetekcji, w którym zarejestrowane obrazy teledetekcyjne z pułapu satelitarnego lub samolotowego są w różny sposób
zmieniane, co do formy i treści. (J. MOZGAWA)
Punkt – obiekt geometryczny zerowymiarowy, który nie ma długości ani powierzchni, ma tylko jedną parę współrzędnych x, y. Punktami są również
wierzchołki (węzły) elementów graficznych (punkty pośrednie).
Punkt pośredni zob. Węzeł.
Raport – wyciąg z danych, odpowiednio zaprojektowany i sformatowany,
służący do prezentowania wybranych z bazy danych informacji w najdogodniejszej formie.
Raster, rysunek rastrowy – popularne określenie zeskanowanego obrazu mapy, zdjęcia lotniczego lub jakiegokolwiek innego materiału analogowego.
Rejestracja zob. Kalibracja rastra.
Rekord – osobny zapis informacji w bazie danych w postaci wiersza tabeli, który można odczytywać i przetwarzać. Rekord składa się z pełnego
zestawu pól tabeli, niezależnie od tego, czy pola te zawierają jakieś wartości, czy nie.
Rektyfikacja obrazu cyfrowego – procedura teledetekcyjna przetwarzania
geometrycznie i radiometrycznie zniekształconych obrazów oryginalnych,
176
w kierunku uzyskania najbardziej wiarygodnej geometrycznie i spektralnie sytuacji terenowej. Dotyczy to przede wszystkim problemów usunięcia zniekształceń geometrycznych, ważących na kartometryczności obrazów teledetekcyjnych, niezmiernie istotnej przy procesach integracyjnych w systemach informacji przestrzennej.
Relacja – powiązanie pomiędzy parą tabel. Relacja istnieje wtedy, gdy
dwie tabele są połączone przez klucz podstawowy i klucz obcy.
Relacyjny model danych – model bazy danych, w którym dane przechowuje się w tabelach, składających się z rekordów i pól. Fizyczna kolejność pól i rekordów w tabeli jest całkowicie bez znaczenia. Każdy rekord
jest wyróżniany przez pole zawierające unikatową wartość. Ta cecha
umożliwia utrzymanie danych niezależnie od sposobu, w jaki przechowuje je komputer. Tabela w relacyjnej bazie danych ma strukturę stałą,
tzn. każdy wiersz tabeli (rekord) ma taki sam zestaw pól.
Reprodukcja kartograficzna – dział kartografii zajmujący się technikami służącymi do masowego powielania map w procesach wydawniczych.
Obejmuje m.in. fotoreprodukcję i fotoskład.
RGB (ang. Red, Green, Blue) – sposób opisu barwy obrazów cyfrowych wyświetlanych na ekranie komputera, polegający na podaniu liczbowego
natężenia, czystej barwy czerwonej (R – Red), zielonej (G – Green) i niebieskiej (B – Blue), zgodnie z zasadą przyporządkowania liczbowej wartości piksela do jasności jednego z tych trzech kolorów podstawowych.
Wartości poszczególnych składowych są znormalizowane i przypisywane
do odcieni danej barwy na zasadzie kombinacji.
Rodzaje odwzorowań kartograficznych – do zachowania w niezmienionej postaci przekształceń powierzchni elipsoidy na płaszczyznę mapy
bez zmiany relacji geometrycznych odwzorowywanego obrazu stosuje
się m.in. następujące rodzaje odwzorowań kartograficznych: konforemne, równopolowe, równoodległościowe, azymutalne.
Rozdzielczość – określenie poziomu dokładności danych. W informatyce
– maksymalna liczba optycznie rozpoznawalnych punktów przedstawionych na wydruku lub ekranie monitora.
Rozdzielczość czasowa – typ rozdzielczości cyfrowych obrazów teledetekcyjnych, określający, jak często w systemach teledetekcyjnych czujnik
systemu teledetekcyjnego może otrzymać energię z tego samego fragmentu terenu.
177
Rozdzielczość przestrzenna
– typ rozdzielczości cyfrowych obrazów teledetekcyjnych, charakteryzujący terenowy wymiar piksela w obrazie teledetekcyjnym. (J. MOZGAWA)
– powierzchnia terenu lub zeskanowanego obrazu reprezentowana
przez każdy piksel. (K. OKŁA)
Rozdzielczość radiometryczna – typ rozdzielczości cyfrowych obrazów
teledetekcyjnych, precyzujący liczbę poziomów, na które jest podzielony zakres sygnału odbieranego przez czujnik. Rozdzielczość radiometryczna podawana jest w liczbie bitów (np. rozdzielczość 8-bitowa sygnalizuje możliwość zapisania przez czujnik 256 poziomów sygnału).
Rozdzielczość spektralna – typ rozdzielczości cyfrowych obrazów teledetekcyjnych, podający specyficzny zakres długości fali promieniowania elektromagnetycznego, które może zapisać czujnik promieniowania. Rozdzielczość spektralna podawana jest dla konkretnego systemu
teledetekcyjnego przez wyszczególnienie, często specyficznych dla danego systemu, nazw kanałów i zakresów rejestrowanego w nich promieniowania.
Równik ziemski – linia powstała wskutek przecięcia powierzchni Ziemi
przez płaszczyznę prostopadłą do jej osi i przechodzącą przez środek
Ziemi. Najdłuższy równoleżnik ziemski, dzielący Ziemię na półkulę północną i południową. Od równika ziemskiego liczy się szerokość geograficzną; on sam ma szerokość geograficzną 0°.
Równoleżniki ziemskie – linie na powierzchni Ziemi powstałe wskutek
przecięcia jej przez płaszczyzny prostopadłe do osi Ziemi. Służą do
określania szerokości geograficznej i przyjmują wartości od 0° (równik)
do 90° (biegun). Równoleżniki o szczególnym znaczeniu mają własne
nazwy, a są to zwrotniki i koła podbiegunowe.
Rysunek rastrowy zob. Raster.
Satelita (sztuczny) – urządzenie poruszające się ruchem bezwładnym
po orbicie wokół Ziemi. Satelity służą m.in. do wykonywania cyfrowych
obrazów teledetekcyjnych oraz do zapewnienia łączności dla systemu
GPS.
Scena satelitarna zob. Zobrazowanie satelitarne.
Sferoida ziemska zob. Elipsoida obrotowa.
178
Siatka geograficzna
– układ rzeczywistych południków i równoleżników na kuli ziemskiej
lub ich model na globusie, niezmodyfikowany przez żadne odwzorowanie. (ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA)
– linie stałych wartości B i L na elipsoidzie obrotowej. (W. KARASZKIEWICZ)
Siatka kartograficzna – obraz siatki geograficznej na płaszczyźnie mapy,
przedstawiony z reguły liniami krzywymi.
Siatka topograficzna (kilometrowa) – linie stałych współrzędnych X i Y
umiejscowione na arkuszu mapy obok siatki kartograficznej w celu ułatwienia posługiwania się mapami.
Sieciowe funkcje – funkcje analizy przestrzennej operujące na obiektach
liniowych, pozwalające monitorować, prognozować i optymalizować obciążenie sieci. W leśnictwie najczęściej będą używane do modelowania
spływu surowca drzewnego i w akcjach gaśniczych.
Sieciowy model danych – model bazy danych, mający rozwiniętą strukturę hierarchicznego modelu danych. Relacje w modelu sieciowym są
realizowane przez kolekcje (konstrukcje), które łączą dwie tabele przez
przypisanie jednej z nich roli właściciela, a drugiej członka. Zaletą tego
modelu jest możliwość zdefiniowania dowolnej liczby powiązań między
dwoma tabelami, a każda tabela może uczestniczyć w wielu różnych kolekcjach. Wadą jest to, że baza danych nie może funkcjonować bez obsługujących ją programów, gdyż wspomniane kolekcje są strukturami
niejawnymi – definiowanymi wewnątrz aplikacji.
Sieć triangulacyjna – w geodezji sieć trójkątów w terenie (o bokach
20–40 km), których wierzchołkami są punkty triangulacyjne (z każdego powinny być widoczne sąsiednie punkty, aby umożliwić pomiar kątów między nimi). Sieć triangulacyjną konstruuje się w celu wykonania
triangulacji terenu.
SILP zob. System informatyczny Lasów Państwowych.
SIP zob. System informacji przestrzennej.
SIT zob. System informacji terenowej.
Skala mapy – stosunek liczbowy przedstawiający wielkość zmniejszenia
odległości na mapie względem rzeczywistych odległości w terenie. Skalę mapy zapisuje się w postaci ułamka, np. 1:10 000 oznacza, że odle179
głość pomierzona na mapie jest w terenie 10 000 razy większa (skala
mapy jest tym większa, im mianownik ułamka jest mniejszy). Skalę mapy można przedstawić za pomocą podziałki mapy lub w postaci skali
mianowanej, np. 1 cm na mapie – 10 km w terenie.
Skaner – urządzenie służące do zamiany postaci analogowej materiału
źródłowego (najczęściej dokumentu na papierze, zdjęcia bądź slajdu) do
postaci cyfrowej, a następnie wprowadzenia go do komputera jako zbioru danych rastrowych. Informacja graficzna jest odczytywana przez
optyczny układ światłoczuły, a następnie jest zamieniana na postać cyfrową. Podstawowe typy skanerów to: ręczny, stołowy (tablicowy) i bębnowy (rolkowy). Parametrem decydującym o jakości skanera jest jego
rozdzielczość (w skanerach stołowych 600–1200 dpi). Skanowanie map
na potrzeby budowy geometrycznej bazy danych nadleśnictwa powinno
być wykonane na skanerach tablicowych. W innych typach skanerów
możliwe są jałowe poślizgi rolek prowadzących dochodzące do 1–2 mm,
czyli wielkości wielokrotnie przekraczających dokładność kreślenia
map.
Skanowanie – przekształcenie obrazu mapy analogowej, zdjęcia lotniczego lub zobrazowania satelitarnego do postaci rastra, czyli zamianie linii
mapy na uporządkowany zbiór pikseli, który może zostać zapisany w pamięci komputera.
Snapowanie – dociąganie elementów jednego obiektu do charakterystycznych cech (najczęściej punktów załamań lub linii) innych obiektów.
Software zob. Oprogramowanie.
Spadek zob. Nachylenie stoku.
SQL (ang. Structured Query Language) – standardowy język używany do
wprowadzania, modyfikowania oraz odczytywania informacji z bazy
danych.
Standard – własności wyrobu odpowiadające ustalonym cechom: jakości,
miary, wagi, składu itp., czyli opracowywanie i wprowadzanie jednolitych
norm, które upraszczają produkcję i zapewniają wymienność części.
Standard leśnej mapy numerycznej – ujednolicenie struktury leśnej
mapy numerycznej oraz narzędzi do eksploatacji tej mapy na wszystkich
szczeblach zarządzania Lasów Państwowych, wynikające z utrzymania
jednolitości wymiany informacji (zwłaszcza przy generalizacji danych
z różnych nadleśnictw do wyższych poziomów zarządzania), kompatybil180
ności programowej, zapewnienia możliwości analitycznych, konieczności zachowania jednolitości działania aplikacji użytkowych oraz z korzyści ekonomicznych i edukacyjnych. Standard ten jest spójny wewnętrznie, otwarty na możliwość współpracy z innymi systemami oraz na modernizację wewnętrzną.
Stereopara – zestaw dwóch zdjęć lotniczych lub scen satelitarnych pokrywających w części ten sam teren. Oglądane w stereoskopie dają wrażenie plastycznego modelu terenu.
Stereoskop – przyrząd fotogrametryczny do obserwacji stereoskopowego
modelu. Składa się z dwu soczewek wklęsło-wypukłych (soczewki
optyczne) umieszczonych w oprawie w odległości tzw. bazy ocznej (przeciętna odległość między źrenicami oczu). Z boku zamocowane są dwie
pary luster, które dwukrotnie załamują promienie biegnące od zdjęć do
oczu. Po odpowiednim ustawieniu odległości między zdjęciami stereopary i ustawieniu ostrości można obserwować stereoskopowy model terenu.
Stereoskopowy model, stereomodel – model terenu widziany w stereoskopie na podstawie stereopary. Obraz daje złudzenie plastyczności terenu
i pozwala na uzyskanie lepszych informacji niż samo zdjęcie lotnicze.
Stół digitizerski zob. Digitizer.
Struktura bazy geometrycznej – zdefiniowane pod względem kartograficznym, geograficznym, bazodanowym i informatycznym szczegóły
składające się na bazę geometryczną.
Struktura danych – forma organizacji informacji, zwykle uwypuklająca
jakiś jej aspekt i ułatwiająca lub przyspieszająca jej przetwarzanie.
Stykanie – pojęcie z zakresu analizy przestrzennej, mówiące, że jeden
obiekt sąsiaduje bezpośrednio (styka się) z obszarem zajmowanym
przez obiekt drugi.
SWING (Standard Wymiany Informacji Geodezyjnej) – określony instrukcją K-1 format danych, który pozwala na reprezentację w pliku tekstowym obiektów przestrzennych i opisowych. Umożliwia przekazanie
opisu modelu danych użytego do transferu oraz informacji o utworzeniu
i przeznaczeniu danych zawartych w pliku, co pozwala na korzystanie
z tych samych danych przez różnych użytkowników, dysponujących odmiennymi aplikacjami.
181
Sygnatury – znaki kartograficzne stosowane do przedstawiania na mapach tematycznych obiektów i zjawisk w miejscu ich występowania, np.
skrzyżowane kilofy oznaczają kopalnię. Sygnatury dzieli się na: geometryczne, literowe, symboliczne i obrazowe.
Symulacje przestrzenne – takie analizy przestrzenne informacji, na podstawie których można odpowiedzieć na pytanie, co będzie za jakiś czas
lub w jakim kierunku mogą zmierzać określone procesy.
System globalnego wyznaczania pozycji GPS – nowa technika pomiaru współrzędnych. Na podstawie 24 sztucznych satelitów Ziemi, dysponując odpowiednim odbiornikiem określa się pozycję (3 współrzędne)
miejsca pomiaru. Ze względu na sposób pomiaru, zniekształcenie sygnału przekazywanego przez satelity (zniekształcenie jest celowo wprowadzane przez właściciela satelitów – Departament Obrony USA), dokładność takiego wyznaczenia jest niewielka – ok. ±100 m. Zastosowanie 2 odbiorników oraz odpowiednich metod pomiarowych zapewnia
uzyskanie dokładności wyznaczenia położenia punktu względem osnowy od ±5 mm (dla tzw. odbiorników geodezyjnych) do ±20 cm – ±5 m
(dla odbiorników popularnych). Odbiorniki GPS umożliwiają kodowanie informacji opisowych dotyczących mierzonych obiektów. Odpowiednie oprogramowanie zapewnia transfer danych pomiarowych do postaci bazy SIP.
System informacji geograficznej – GIS (z ang. Geographic Information
System) – system informacji przestrzennej, który funkcjonuje w środowisku geografów i odnosi się w zasadzie do skal małych.
System informacji o terenie zob. System informacji terenowej.
System informacji przestrzennej – SIP (ang. Spatial Information System)
– system pozyskiwania, przetwarzania i udostępniania danych, w których zawarte są informacje przestrzenne oraz towarzyszące im informacje opisowe o obiektach wyróżnionych w części przestrzeni objętej
działaniem systemu. (J. GAŹDZICKI) Obiekty zarejestrowane i analizowane w systemach mają określone położenie (w przestrzeni dwulub trójwymiarowej) oraz zdefiniowany rodzaj i zakres informacji opisowych. Dodatkowym wymiarem, niezbędnym do oceny zmienności
obiektów, jest czas. (D. KORPETTA)
– forma manipulowania danymi zorientowanymi w trójwymiarowej
przestrzeni (współrzędne x, y, z) z uwzględnieniem czwartego elementu, jakim jest czas. Kiedy dokładność danych źródłowych odpowiada małym skalom map, mówimy o GIS – systemie informacji geograficznej, natomiast wśród geodetów funkcjonuje pojęcie system in182
formacji terenowej SIT i odnosi się do przetwarzania danych odpowiadających dokładności map wielkoskalowych. (H. OLENDEREK,
D. KORPETTA)
– komputerowe systemy gromadzenia, analizowania i prezentowania
danych o położeniu i relacjach pomiędzy obiektami i zjawiskami zlokalizowanymi przestrzennie. (J. MOZGAWA)
– operowanie na obiektach mających lokalizację w przestrzeni i usytuowanych w czasie. (K. OKŁA)
System informacji terenowej, System informacji o terenie – SIT
(ang. LIS – Land Information System)
– środek do podejmowania decyzji o charakterze prawnym, administracyjnym i gospodarczym oraz pomoc w planowaniu i rozwoju. Składa
się on z bazy danych przestrzennych utworzonej dla określonego obszaru oraz z metod i technik systematycznego zbierania, aktualizowania i dostarczania danych. (MIĘDZYNARODOWA FEDERACJA GEODETÓW)
– jest w skali państwa formą organizacyjną kontrolowanego przepływu,
lokalizowanej przestrzennie, standaryzowanej informacji o właściwościach terenu, jego podziałach, sposobie wykorzystania oraz uprawnieniach osób władających składnikami jego zagospodarowania.
(GŁÓWNY GEODETA KRAJU – ZA PIOTROWSKIM, 1992)
– system informacji przestrzennej funkcjonujący wśród geodetów i odnoszący się do skal dużych. (J. GAŹDZICKI)
– prowadzenie SIT jest przypisane prawnie administracji rządowej.
W ustawie Prawo geodezyjne i kartograficzne (1983) zapisano, że „dane
zawarte w ewidencji gruntów i budynków, ewidencji sieci uzbrojenia
terenu oraz w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym
stanowią podstawę do założenia krajowego systemu informacji o terenie”. (H. OLENDEREK)
System informatyczny Lasów Państwowych (SILP) – opisowa baza
danych, obejmująca całą działalność nadleśnictwa, w tym działalność
gospodarczą w pododdziałach i wydzieleniach (podstawowych jednostkach adresowych) – mających pełny opis elementów taksacyjnych oraz
planowanych i wykonanych zadań gospodarczych. Zadaniem systemu
jest zagwarantowanie jednolitego uporządkowanego zbioru aktualnych
informacji przyrodniczoleśnych i techniczno-ekonomicznych, niezbędnych do prawidłowego prowadzenia i zarządzania gospodarką leśną na
szczeblu nadleśnictwa, regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych i Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych.
Systemy obiektowe – programy GIS, które nie wymagają tworzenia
warstw, ale posiadają możliwość wyświetlania poszczególnego rodzaju
183
obiektów. Umożliwiają one prezentację na ekranie wszystkich obiektów,
bez ich warstwowania, z jednoczesną możliwością manipulowania każdym obiektem z osobna lub grupą dowolnie wybranych obiektów, nazywanych obiektami złożonymi.
Szerokość geodezyjna – kąt zawarty pomiędzy płaszczyzną równika elipsoidy a normalną (prostopadłą) do powierzchni elipsoidy.
Szerokość geograficzna – kąt między kierunkiem pionu w danym punkcie na Ziemi a płaszczyzną równika, oznaczany symbolem ϕ.
Szrafura, deseń, kreskowanie – kreski równoległe lub przecinające się,
albo dowolny inny deseń, stosowane w kartografii do wyróżnienia elementów powierzchniowych na mapach tematycznych.
Tabela – element większości baz opisowych, przedstawiony w formie arkusza, zawierający – w określonym porządku: w pola i rekordy – opis poszczególnych danych liczbowych.
Tabela atrybutów – element bazy geometrycznej zawierający – uporządkowany w pola i rekordy – opis poszczególnych obiektów geometrycznych.
Tekst – napisy przypisane do obiektów graficznych lub będące osobnymi
obiektami, o treści niezależnej od atrybutowej informacji opisowej.
Teledetekcja – jedna z technologii geomatyki, zajmująca się pozyskaniem, przetwarzaniem i interpretowaniem danych przestrzennych w postaci informacji obrazowej, otrzymywanej w rezultacie rejestracji promieniowania elektromagnetycznego odbitego lub emitowanego przez
różnego rodzaju obiekty środowiskowe.
Topografia – dział geodezji zajmujący się pomiarami rzeźby terenu i rozmieszczeniem różnych obiektów na powierzchni Ziemi w celu sporządzania map topograficznych i ich uaktualniania. Obejmuje podstawowe wiadomości o terenie, mapie, zdjęciach lotniczych i fotointerpretacji, opisy
przyrządów i sposoby ich stosowania przy pomiarach terenowych, metody wykonywania i unowocześniania map topograficznych. Topografia korzysta z metod takich jak triangulacja czy niwelacja. Efektem końcowym
jest mapa topograficzna, wykorzystywana w różnych działach gospodarki
(m.in. jako podkład kartograficzny leśnych map numerycznych).
Topologia – informacja o obiektach wektorowych i ich sąsiedztwie, wynikająca z matematycznego zdefiniowania właściwości obiektów przestrzennych i zależności między nimi.
184
Topologiczny model danych wektorowych – oprócz położenia obiektu
definiowany jest jego związek z innymi obiektami. Do opisu przestrzeni
trzeba więc: podać położenie punktów węzłowych (współrzędne); określić przebieg linii między węzłami; opisać powierzchnie znajdujące się
po obu stronach linii; dla linii, które pomiędzy węzłami mają dodatkowe punkty załamania, należy podać położenie tych punktów. W modelu
topologicznym definiowany jest zwrot linii, zmiana zwrotu powoduje konieczność zmiany definicji obszarów położonych po jej lewej i prawej
stronie.
Transformacja – operacja przekształcania danych przestrzennych do żądanego odwzorowania kartograficznego lub formatu GIS. Rozróżniamy
trzy warianty transformacji: Helmerta, afiniczną i wielomianową.
Układ współrzędnych – zespół obiektów geometrycznych, względem których określa się jednoznacznie położenie punktu lub zbioru punktów.
Układ współrzędnych „GUGiK 1965”; (układ 1965, układ 65) – układ
współrzędnych geodezyjnych wprowadzony w Polsce w latach siedemdziesiątych na potrzeby cywilne (mapy układu współrzędnych „Pułkowo
1942” były tajne) w celu udostępnienia map topograficznych użytkownikom gospodarki narodowej, w tym na potrzeby geodezji powszechnej. Za
powierzchnię odniesienia obliczeń geodezyjnych przyjęto elipsoidę Krasowskiego. W celu zminimalizowania zniekształceń odwzorowawczych
terytorium Polski zostało podzielone na pięć niezależnych stref.
Układ współrzędnych „Pułkowo 1942”; (układ 1942, układ 42) –
układ współrzędnych geodezyjnych wprowadzony w 1952 r. we wszystkich krajach socjalistycznych jako podstawa do wszystkich prac geodezyjnych i kartograficznych. Za matematyczną powierzchnię odniesienia
przyjęto elipsoidę obrotową Krasowskiego z punktem przyłożenia do
geoidy w obserwatorium astronomicznym w Pułkowie (dzielnica Leningradu). W celu odwzorowania powierzchni elipsoidy na płaszczyznę mapy przyjęto metodę Gaussa-Krügera. Na obszarze Polski mieszczą się
dwie strefy o południkach osiowych 15° i 21° oraz mały fragment wschodnich krańców państwa w strefie o południku osiowym 27°.
Układ współrzędnych „PUWG 1992”; (układ 1992, układ 92) – układ
współrzędnych geodezyjnych wprowadzany do użytku cywilnego w 1992 r.
Powierzchnią odniesienia jest geocentryczna, globalna elipsoida
GRS’80, przyjęta przez podkomisję EUREF (IAG) w 1992 roku na
sympozjum w Bernie, do stosowania w pracach geodezyjnych i kartograficznych. Parametry elipsoidy zostały wyznaczone za pomocą technik
satelitarnych (pomiary dopplerowskie i GPS). Nowy układ ma dwa wa185
rianty: 1) dla map wielkoskalowych (skale od 1:500 do 1:5000) – cztery
strefy odwzorowawcze, 2) dla map drobnoskalowych (skale 1:10 000
i mniejsze) jedna strefa odwzorowawcza.
Video Stereo Digitizer (VSD) – narzędzie służące do fotointerpretacji
zdjęć lotniczych. Wyświetlane na ekranie jednocześnie dwa obrazy, uzyskane przez skanowanie odpowiednich fragmentów zdjęć lotniczych,
obserwuje się przez stereoskop lustrzany. W polu widzenia modelu stereoskopowego umieszczony jest znaczek pomiarowy, który jest sterowany za pomocą myszy lub klawiatury. Po zorientowaniu modelu położenie znaczka pomiarowego może być zarejestrowane w układzie trzech
współrzędnych terenowych (x, y, z). Wyniki opracowania są zapisywane
w pliku zawierającym elementy punktowe i liniowe. Wyniki fotointerpretacji w postaci warstwy wektorowej mogą być wczytane na odpowiednią warstwę leśnej mapy numerycznej. Zebrane dane mogą być wymieniane z innymi systemami.
Warstwa mapy numerycznej – zdigitalizowany lub – stosowany jako podkład – rastrowy obraz jednego rodzaju informacji, ułatwiający orientację
i poruszanie się w strukturze mapy. Rozróżnia się warstwy informacyjne –
będące warstwami bazy geometrycznej i warstwy tematyczne – powstałe
przez wygenerowanie wyselekcjonowanych informacji z bazy opisowej.
Istotną cechą warstw jest możliwość ich edycji.
Warstwica, poziomica, izohipsa – linia krzywa na mapie, łącząca sąsiadujące punkty o jednakowej wysokości względem przyjętego poziomu
odniesienia, najczęściej względem poziomu morza.
Wektory, obiekty wektorowe – popularne określenie obiektów mapy numerycznej, nie będących obrazem rastrowym i mających określone
współrzędne definiujące ich lokalizację.
Wektoryzacja – zamiana danych rastrowych na obiekty wektorowe.
Wektoryzacja automatyczna – realizowana jest w jednym procesie obliczeniowym, w którym wszystkie elementy rastra zamieniane są automatycznie
na obiekty wektorowe. Automatyczna wektoryzacja nie zapewnia jeszcze
zadowalających rezultatów. Dotyczy to zwłaszcza leśnej mapy gospodarczej,
której ręczny opis w praktyce uniemożliwia automatyczną filtrację tekstu.
Wektoryzacja manualna, ręczna, digitalizacja ekranowa
– odmiana digitalizacji wykonywana interaktywnie (myszką) na ekranie
komputera z wyświetlonym w tle zeskanowanym obrazem rastrowym
mapy analogowej. (R. SMOLIŃSKI, K. OKŁA)
186
– digitalizacja na ekranie komputera podkładu rastrowego w sposób
analogiczny do digitalizacji realizowanej za pomocą klasycznego digimetru. (D. KORPETTA)
Wektoryzacja półautomatyczna – wspomaganie manualnej digitalizacji
przez proponowanie przebiegu linii.
Węzeł, werteks, punkt pośredni – graficzne zobrazowanie wartości
współrzędnych tworzących kolejne załamania obiektów jedno- i dwuwymiarowych. Kolejność węzłów decyduje o kierunku linii i kierunku obwodnicy poligonu.
Wideografia lotnicza – technika teledetekcji, wykorzystująca magnetyczny
zapis obrazu. Wideografia lotnicza jest stosowana w wielu różnych wariantach, wykorzystujących zarówno zakresy widzialne, jak i zakres podczerwieni. Najpopularniejsza w zastosowaniach praktycznych jest wersja techniki wideo w barwach naturalnych, traktowana jako substytut filmów barwnych w barwach naturalnych. Wadą techniki wideo jest niestabilność kolorystyczna zapisu magnetycznego oraz brak możliwości pogodzenia ze sobą
sprzecznych postulatów pokrycia pełnym zobrazowaniem dużego obszaru,
przy konieczności zachowania odpowiedniej geometrycznej rozdzielczości
obrazu. Wideografia lotnicza jest powszechnie wykorzystywana w teledetekcji lasów w Stanach Zjednoczonych.
Wieloboki zob. Poligony.
Wiersz tabeli zob. Rekord.
Wschód – nazwa jednego z głównych kierunków świata, zazwyczaj oznaczanego w kartografii jako E (ang. East).
Współrzędne geodezyjne – miary kątowe na elipsoidzie obrotowej (B, L):
L (długość geodezyjna) – kąt zawarty pomiędzy płaszczyzną zawierającą
południk zerowy L0 a płaszczyzną zawierającą południk wyznaczanego
punktu P – LP, B (szerokość geodezyjna) – kąt zawarty pomiędzy płaszczyzną równika elipsoidy, normalną (prostopadłą) do powierzchni elipsoidy w punkcie P. Ponieważ posługiwanie się współrzędnymi elipsoidalnymi jest niewygodne ze względu na skomplikowane algorytmy obliczeniowe miar charakteryzujących kształt i rozmieszczenie prezentowanych zjawisk i obiektów, w praktyce używa się współrzędnych płaskich X, Y rzutowanych na płaszczyznę arkusza mapy.
Współrzędne geograficzne – sferyczne współrzędne punktów na Ziemi,
opisane długością i szerokością geograficzną.
187
Wybór SQL zob. Zapytanie SQL.
Wykres – forma graficznej prezentacji wzajemnych zależności danych ilościowych.
Wyplot (wyrażenie potoczne) – wydruk zawartości pliku komputerowego (w rozumieniu SIP – mapy numerycznej lub mapy komputerowej) na
ploterze.
Wysokość bezwzględna – wysokość danego punktu w terenie mierzona
w metrach od średniego poziomu morza.
Wysokość lotu fotogrametrycznego – wysokość, z jakiej wykonywane są
zdjęcia lotnicze, mająca istotny wpływ na wielkość różnicy paralaks podłużnych, a w związku z tym i na plastyczność modelu stereoskopowego.
Dla celów taksacji leśnej zdjęcia nie powinny być wykonywane z wysokości większej niż 2000 m.
Wysokość względna – wysokość danego punktu w terenie mierzona w metrach od przyjętego poziomu odniesienia, najczęściej od dna doliny.
Wystawa terenu, ekspozycja – kierunek nachylenia zbocza, określony
stronami świata.
Wzmocnienia obrazów cyfrowych – procedury teledetekcyjne zmierzające do optymalnego przygotowania obrazów do interpretacji tematycznych lub uzyskania danych liczbowych istotnych dla użytkownika. Ten
typ przetworzeń jest często utożsamiany z całym procesem cyfrowego
przetwarzania obrazów teledetekcyjnych. Wyróżnia się tu następujące
grupy przetworzeń: zmiany jasności i kontrastu, filtracje cyfrowe, nakładanie obrazów (tzw. merging), operacje międzykanałowe.
Zachód – nazwa jednego z głównych kierunków świata, zazwyczaj oznaczana w kartografii jako W (ang. West).
Zapytanie SQL, wybór SQL – najczęściej używana instrukcja języka
SQL. Proste zapytanie składa się z trzech podstawowych składników: wyrażenia SELECT... FROM, klauzuli WHERE oraz klauzuli ORDER BY. Nazwy pól, jakie zapytanie ma zwracać, są wpisane po słowie kluczowym
SELECT, a tabele, do których pola te należą – po słowie FROM. Następnie, do jednego lub większej liczby pól, możemy zastosować kryteria wyboru wpisane w klauzuli WHERE, a wyniki posortować według zawartości dowolnego pola (lub pól) stosując klauzulę ORDER BY.
188
Zasadnicza mapa numeryczna nadleśnictwa (mapa gruntów i budynków nadleśnictwa) – mapa, która gwarantuje zapisanie informacji
geometrycznych z dokładnością wynikającą z zasad budowy systemów
informacji terenowej na potrzeby numerycznej mapy zasadniczej kraju,
z uwzględnieniem aspektu ewidencyjno-prawnego.
Zawieranie – pojęcie z zakresu analizy przestrzennej, mówiące, że jeden
obiekt w całości znajduje się (zawiera) w obszarze zajmowanym przez
obiekt drugi.
Zbiór – uporządkowane nagromadzenie danych jednorodnych pod względem reprezentowanej struktury bazodanowej.
Zdjęcia barwne w barwach naturalnych zob. Zdjęcia panchromatyczne.
Zdjęcia barwne z zakresem podczerwieni zob. Zdjęcia spektrostrefowe.
Zdjęcia czarno-białe zob. Zdjęcia panchromatyczne.
Zdjęcia lotnicze, fotografia lotnicza – obraz fragmentu powierzchni
Ziemi, zarejestrowany z pokładu statku powietrznego na emulsji fotograficznej. Zdjęcia lotnicze w leśnictwie wykorzystywane są głównie
w trzech podstawowych kierunkach: w kartografii leśnej, taksacji wraz
z inwentaryzacją zapasu i w ocenie stanu sanitarnego lasu. Uzyskane ze
zdjęć informacje, uzupełnione informacjami uzyskanymi na gruncie,
ułatwiają i zwiększają dokładność opracowań. Informacje ze zdjęć lotniczych uzyskujemy w procesie fotointerpretacji. Zdjęcia spektrostrefowe
do celów taksacji leśnej należy wykonywać w przybliżonej skali ok.
1:8000 w pełni sezonu wegetacyjnego. Do zdjęć wykonanych w tym terminie najłatwiej jest opracować klucz fotointerpretacyjny.
Zdjęcia panchromatyczne – zdjęcia lotnicze czarno-białe lub barwne, powszechnie obecnie stosowane we wszelkich pracach fotogrametrycznych.
Do początku lat dziewięćdziesiątych XX w. zdjęcia czarno-białe były
główną techniką fotograficzną, stosowaną do celów topograficznych.
Czarno-białe zdjęcia panchromatyczne są obecnie wyjątkowo rzadko stosowane do rejestracji stanu środowiska. Zostały zastąpione filmami
barwnymi w barwach naturalnych i barwach umownych, ale stanowią
cenny materiał archiwalny, możliwy do wykorzystania w analizach retrospektywnych. Zdjęcia barwne w barwach naturalnych są obecnie najczęściej wykonywanymi zdjęciami lotniczymi, wykorzystującymi do rejestracji odbitego od obiektów terenowych promieniowania elektromagnetycznego wielowarstwowe materiały filmowe negatywowe lub diapozytywowe.
Warstwy emulsji filmów barwnych rejestrują zakresy promieniowania
189
w przybliżeniu odpowiadające zakresom, na które uczulony jest wzrok
człowieka. Istotną wadą filmów barwnych jest rejestracja promieniowania z zakresu niebieskiego, które jest silnie rozpraszane przez atmosferę.
Zjawisko to powoduje, że przy fotografowaniu obiektów z dużej wysokości, na filmach barwnych występuje efekt niebieskawego zabarwienia
obiektów.
Zdjęcia spektrostrefowe, zdjęcia barwne z zakresem podczerwieni –
zdjęcia barwne w barwach umownych – nienaturalnych, często stosowane na potrzeby inwentaryzacji obiektów o dużej przestrzennej zmienności przyrodniczej. Rejestrują z reguły dwa lub jeden z zakresów widzialnych promieniowania i zawsze rejestrują zakres promieniowania podczerwonego, do długości fal rzędu 0,8–0,9 mikrometra. Zielone części
roślin na filmach spektrostrefowych są odwzorowywane w barwach czerwonych na silne odbicie promieniowania podczerwonego od organów
asymilacyjnych.
Zmiany jasności i kontrastu obrazów cyfrowych – procedury teledetekcyjne cyfrowego przetwarzania obrazów w poszczególnych kanałach rejestrowanego promieniowania. Stosowane są wtedy, kiedy w oryginalnych
obrazach, po ich wizualizacji, stwierdza się niewielki zakres radiometrycznej jasności pikseli. Zmiany jasności i kontrastu przetransformowują zakres jasności pikseli obrazu oryginalnego na inne zakresy jasności
w wizualizowanym obrazie na ekranie komputera.
Znaki kartograficzne – umowne graficzne oznaczenia stosowane na mapach w celu przedstawienia rzeźby terenu (warstwice, szrafury itp.), tzw.
szczegółów sytuacyjnych (sygnatury) i innych. Wyróżnia się znaki kartograficzne: punktowe (np. punkty wysokościowe), liniowe (np. rzeki, drogi),
powierzchniowe (np. lasy).
Zobrazowanie satelitarne, scena satelitarna – cyfrowy obraz teledetekcyjny powstały w wyniku pozyskania fotografii fragmentu powierzchni
Ziemi przez wykonanie satelitarnych zdjęć spektrostrefowych lub zdjęć
panchromatycznych.
Do książki dołączona jest płyta CD
„Materiały uzupełniające do instrukcji urządzania lasu”
oraz
„Standard leśnej mapy numerycznej”
Skład i łamanie
C&C Poligrafia DTP Druk
ul. Marka Hłaski 10a
01-689 Warszawa
tel.: (+48 22) 832 40 22, 832 40 33
fax (+48 22) 832 20 00
e-mail: [email protected]
www.pracowniacc.pl
Druk

MATERIAŁY UZUPEŁNIAJĄCE DO INSTRUKCJI URZĄDZANIA LASU

Transkrypt

Podobne dokumenty

Slowniczek cz A - metody dydaktyczne

Uniwersytet we współczesnym świecie techniki i konsumpcji

zasady redakcyjne 1. Autorska postać tekstu i załączników

O.zasadniczej.odmiennosci

Wpływ perski na biblijną koncepcję złego ducha