Zamki samoligaturujące

Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
Zamki samoligaturujące
– przegląd piśmiennictwa
Self-ligating brackets
– a review of the literature
Katarzyna Raftowicz-Wójcik1 A
Wkład autorów
A – Plan badań
B – Zbieranie danych
C – Analiza statystyczna
D – Interpretacja danych
E – Redagowanie pracy
F – Wyszukiwanie piśmiennictwa
1
B D E F
Authors’ Contribution
A – Study design
B – Data Collection
C – Statistical Analysis
D – Data Interpretation
E – Manuscript Preparation
F – Literature Search
Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji we Wrocławiu
Streszczenie
Abstract
Cel: przedstawienie wyników badań in vivo oraz in vitro
na temat zamków samoligaturujących. W badaniach in vivo
koncentrowano się na zagadnieniach czasu leczenia, czasu
ligaturowania, efektywności w zapewnianiu torku oraz częstości awarii, podczas gdy w badaniach in vitro oceniano
siłę zrywania zamka, a także wpływ wzoru zamka na moment sił podczas osiowej rotacji oraz siły tarcia. Materiał
i metody: przegląd piśmiennictwa z zastosowaniem słów
kluczowych przeprowadzono za pomocą PubMed-Medline
i wybrano 27 artykułów. Wykorzystano następujące słowa
kluczowe: Damon, tarcie, zamki samoligaturujące. W dostępnym polskim piśmiennictwie (Polska Bibliografia Lekarska) nie znaleziono takich badań. Wyniki: niektóre badania in vivo ujawniły krótszy czas leczenia i pracy przy
fotelu przy użyciu zamków samoligaturujących. Wydają się
one także być tak samo efektywne w zapewnianiu torku dla
górnych zębów siecznych jak zamki konwencjonalne
w przypadkach ekstrakcyjnych i nieekstrakcyjnych. Badania in vitro koncentrowały się głównie na zagadnieniu opo-
Aim: to present the results of in vivo and in vitro investigations, concerning self-ligating brackets. In vivo studies
concentrated on the issue of time of treatment, ligation
time, efficiency in delivering torque and failure rate, while
in studies in vitro shear bond strength and also influence of
bracket design on moment production during axial rotation
and frictional forces were assessed. Material and methods: a review of the literature using key-words was performed by means of PubMed-Medline and 27 articles were
selected. The following key words were used: Damon, friction, self-ligating brackets. In available Polish literature
(Polska Bibliografia Lekarska) such studies were not found.
Results: some in vivo studies revealed shorter treatment
and chairside time and efficiency in delivering torque,
when using self-ligating brackets systems. They seem also
to be equally efficient in delivering torque to maxillary incisors comparing with conventional brackets in extraction
and non-extraction cases. In vitro studies concentrated
mainly on the issue of frictional resistance and most authors
dr n. med., rezydentura z ortodoncji, PhD, resident in orthodontics
Adres do korespondencji, correspondence address:
Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji
ul. Krakowska 26
50-425 Wrocław
tel./fax (071) 7840299
e-mail: [email protected]
1
FORUM
ORTODONTYCZNE
65
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
ru tarcia i większość autorów stwierdziła, że zamki samoligaturujące wykazywały mniejsze tarcie w porównaniu
z zamkami ligaturowanymi konwencjonalnie. Wnioski: na
podstawie przedstawionego przeglądu piśmiennictwa można wywnioskować, że systemy zamków samoligaturujących wydają się być obiecującym rozwiązaniem, redukującym opór tarcia, co jest szczególnie istotne w początkowych fazach leczenia i w przypadkach ekstrakcyjnych,
gdzie jest wykorzystywana mechanika ślizgowa. Jednakże
ich implikacje kliniczne nie są całkowicie jasne, dlatego
wymagane są dalsze badania. (Forum Ortod. 2008; 4: 65 71 ).
Nadesłano: 4.04.2008
Przyjęto do druku: 17.06.2008
found, that self-ligating brackets exhibited lower friction in
comparison to conventionally ligated brackets. Conclusion: on the basis of the presented literature review it may
be concluded, that self-ligating brackets systems seem to be
a promising solution, reducing a frictional resistance, which
is specially important in the initial stages of treatment and
in extraction cases, where the sliding mechanics is used.
However their clinical implications are not totally clear,
thus further studies are required. (Orthod. Forum 2008; 4:
65 - 71).
Received: 4.04.2008
Accepted: 17.06.2008
Key words:
Damon
friction
self-ligating brackets
Słowa kluczowe:
Damon
tarcie
zamki samoligaturujące
Wstęp
Introduction
Pierwszy zamek samoligaturujący – Russell Lock – został
opisany w 1935 roku. Od tego czasu ciągle pojawiały się
nowe wzory, wprowadzone przez różnych producentów, od
Ormco Edgelock w 1972, Forestadent Mobil-Lock i Orec
Speed w 1980, `A` Company Activa w 1986, Adenta Time
w 1994, Ormco Twin Lock w 1998, Ormco/`A` Co Damon
2 i GAC In-Ovation w 2000, GAC In-Ovation R i Adenta
Evolution LT w 2002 roku (1, 2). Ostatnio dołączyły zamki
SmartClip I Damon 3, które pojawiły się w 2004 roku (3).
Zamki samoligaturujące mają wbudowaną metalową powierzchnię do slotu zamka, która jest określana jako klapka
albo zasuwka. Dzielą się na aktywne – z klapką, która
może być dociskana do łuku i pasywne z zasuwką (1, 2).
Przykładami w grupie aktywnej jest zamek In-Ovation „R”
oraz Time, a przykładami zamków pasywnych są Damon
i SmartClip (4).
Celem tej pracy było przedstawienie wyników badań in
vivo oraz in vitro, dotyczących zamków samoligaturujących. W badaniach in vivo koncentrowano się na zagadnieniach czasu leczenia, czasu ligaturowania, efektywności
w zapewnianiu torku oraz częstości awarii, podczas gdy
w badaniach in vitro oceniano siłę zrywania zamka, a także
wpływ wzoru zamka na moment sił podczas osiowej rotacji
oraz siły tarcia.
The first self-ligating bracket – the Russell Lock edgewise attachment – was described in 1935. From this time
new designs have continued to appear, introduced by different manufacturers, including the Ormco Edgelock in
1972, Forestadent Mobil-Lock and Orec Speed in 1980,
`A` Company Activa in 1986, Adenta Time in 1994, Ormco Twin Lock in 1998, Ormco/`A` Co Damon 2 and
GAC In-Ovation in 2000, GAC In-Ovation R and Adenta
Evolution LT in 2002 (1, 2). The most recent additions are
the SmartClip and Damon 3 brackets, which appeared in
2004 (3).
Self-ligating brackets have an inbuilt labial face to the
bracket slot, which is referred to as a clip or slide. They can
be divided into active – with a spring clip, that can press
against the archwire and passive with a slide (1, 2). Examples in the active group are the In-Ovation „R” bracket and
Time bracket and examples of passive brackets are Damon
and SmartClip (4).
The aim of the study was to present the results of in vivo
and in vitro investigations, concerning self-ligating brackets. In vivo studies concentrated on the issue of time of
treatment, ligation time, efficiency in delivering torque and
failure rate, while in studies in vitro shear bond strength
and also influence of bracket design on moment production
during axial rotation and frictional forces were assessed.
Badania in vivo
In vivo studies
Czas leczenia przy użyciu zamków samoligaturujących
był badany w kilku publikacjach (2, 5-7). Wyniki Ebertinga
i wsp. (5) pokazały, że pacjenci leczeni zamkami Damon
(108 pacjentów) mieli znacząco krótszy czas leczenia i wymagali znacząco mniej wizyt niż pacjenci leczeni konwen-
FORUM
ORTODONTYCZNE
Time of treatment using self-ligating brackets was investigated in several publications (2, 5-7). The results of
Eberting et al. (5) showed, that patients treated with Damon brackets (108 patients) had significantly shorter
66
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
cjonalnie ligaturowanymi zamkami (107 pacjentów). Dodatkowo rozesłano do pacjentów kwestionariusz, by poznać ich
odczucia dotyczące postępów leczenia i jego zakończenia.
Odpowiedzi pacjentów pokazały, że grupa leczona zamkami
samoligaturującymi postrzegała czas leczenia jako krótszy
niż oczekiwali. Harradine (2) zaprojektował badanie, by porównać efektywność i czas leczenia u 30 osób wyleczonych
zamkami o niskim tarciu, do których dopasowano 30 przypadków wyleczonych zamkami standardowymi. Pacjenci leczeni zamkami Damon wymagali średnio 4 miesięcy mniej
i 4 wizyt mniej, by wyleczyć się, osiągając podobny poziom
regularności zgryzu z porównywaną grupą, mierzony wskaźnikami PAR. Jednakże Miles (6) nie znalazł znaczących różnic w tempie zamykania luk en-masse przy wykorzystaniu
mechaniki ślizgowej pomiędzy pasywnymi zamkami SmartClip a zamkami konwencjonalnymi ze stalowymi ligaturami. W badaniu tym uczestniczyło 19 pacjentów z ekstrakcjami pierwszych zębów przedtrzonowych w przynajmniej
1 łuku, u których przyklejono po jednej stronie zamki samoligaturujące, a po drugiej konwencjonalne. Pandis i wsp. (7)
także nie odnotowali całościowo różnic w czasie, potrzebnym do skorygowania stłoczenia w łuku dolnym pomiędzy
zamkami samoligaturującymi Damon 2 a zamkami konwencjonalnymi. Jedynie dla umiarkowanych stłoczeń z indeksem
nieregularności <5, grupa leczona zamkami Damon miała
2,7 razy szybszą korektę.
W kilku badaniach pokazano, że systemy zamków samoligaturujących wymagały mniej czasu przy zdejmowaniu
i zakładaniu łuku i znacząco redukowały potrzebę asysty
przy fotelu (2, 8, 9). Turnbull i Birnie (8) oceniali relatywną prędkość zmian łuku, porównując samoligaturujące
zamki Damon 2 z konwencjonalnymi metodami ligaturowania elastomerami w zależności do fazy leczenia ortodontycznego u 131 pacjentów. Okazało się, że ligaturowanie
łuku było około 2 razy szybsze przy użyciu zamków samoligaturujących, otwarcie zasuwki Damon było 1 sekundę
szybsze niż usunięcie ligatury elastycznej, a zamykanie zasuwki było 2 sekundy szybsze. Ta różnica w czasie ligaturowania stawała się wyraźniejsza dla łuków, stosowanych
w późniejszych fazach leczenia.
Pandis i wsp. (10) zaprojektowali prospektywne badanie
kliniczne dla oceny torku zębów siecznych górnych u 54
osób leczonych bez ekstrakcji i 51 z ekstrakcjami górnych
zębów przedtrzonowych. Te dwie grupy zostały dalej podzielone na 2 podgrupy, w zależności od użytego systemu
zamków. Autorzy nie znaleźli różnic dla 2 badanych grup
zamków i wyciągnęli wniosek, że zamki samoligaturujące
wydają się być tak samo efektywne w zapewnianiu torku
dla górnych zębów siecznych jak zamki konwencjonalne
w przypadkach ekstrakcyjnych i nieekstrakcyjnych.
Dla zamków samoligaturujących oceniano także częstość
awarii (2, 3, 11). Harradine (2) zaobserwował, że zamki Damon 2 wykazywały znaczący poziom technicznych uszkodzeń zasuwek do ligaturowania. Miles i wsp. (3) w badaniu
split mouth u 60 pacjentów po jednej stronie łuku dolnego
FORUM
ORTODONTYCZNE
treatment times and required significantly fewer appointments than those treated with conventionally ligated edgewise brackets (107 patients). Additionally, a survey was
sent to the patients, to know theirs feelings regarding their
orthodontic treatment progress and finish. Patient responses showed, that the group treated with self-ligating brackets perceived treatment time as being shorter than expected. Harradine (2) designed a study to compare treatment
efficiency and time with 30 people treated with low-friction brackets matched with 30 cases treated with standard brackets. The Damon patients required an average of
4 fewer months and 4 fewer visits to be treated to an equivalent level of occlusal regularity with compared group,
as measured by the PAR scores. However Miles (6) found
no significant difference in the rate of en-masse space closure with sliding mechanics between passive SmartClip
brackets and conventional twin brackets with stainless steel ligatures. 19 patients with first premolar extractions in
at least 1 arch participated in this study with self-ligating
brackets bonded on one side and conventional twin brackets on the other. Pandis et al. (7) also noted overall no
difference in the time required to correct mandibular
crowding between self-ligating Damon 2 and conventional edgewise brackets. Only for moderate crowding with
irregularity index <5 the Damon group had 2,7 times faster correction.
Several studies showed, that self-ligating brackets systems displayed less time for arch wire removal and insertion and greatly reduced need for chairside assistance (2, 8,
9). Turnbull and Birnie (8) assessed the relative speed of archwire changes, comparing Damon 2 self-ligating brackets
with conventional elastomeric ligation methods in relation
to the stage of orthodontic treatment for 131 patients. It turned out that ligation of an archwire was approximately twice as quick with self-ligating brackets, opening a Damon
slide was 1 second quicker than removing an elastic and
closing a slide was 2 seconds faster. This difference in ligation time became more marked for wires used in later treatment stages.
Pandis et al. (10) designed a prospective clinical study
to assesss maxillary incisor torque in 54 persons treated
without extractions and 51 with the extraction of the maxillary premolars. The two groups were subdivaded into
two samples each, depending on the brackets system used.
Authors found no difference for the two bracket groups
studied and concluded, that self-ligating brackets seem to
be equally efficient in delivering torque to maxillary incisors as conventional brackets in extraction and non-extraction cases.
Failure rate was also assessed for self-ligating brackets (2, 3, 11). Harradine (2) observed, that Damon
2 brackets exhibited significant levels of technical failures of the ligation slides. Miles et al. (3) in a split mouth
design in 60 patients bonded one side of the mandibular
arch with the Damon 2 bracket and the other with a con-
67
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
przykleili zamki Damon 2, a po drugiej standardowe i stwierdzili, że podczas ich badań odkleiło się więcej (9,2%) zamków Damon 2 w porównaniu z zamkami konwencjonalnymi
(1,8%). Pandis i wsp. (11) oceniali zakres awarii zamków samoligaturujących i konwencjonalnych, klejonych z użyciem
systemu samowytrawiającego oraz konwencjonalnego kwasu
fosforowego u 62 pacjentów z całkowitym uzębieniem stałym, podobnymi planami leczenia i mechanoterapią i nie odnotowali żadnych różnic, więc wyciągnęli wniosek, że klejenie zamków samoligaturujących z SEP (samowytrawiający
primer) nie powoduje większego prawdopodobieństwa awarii w porównaniu do standardowych procedur klejenia i zamków konwencjonalnych.
ventional twin bracket and found, that more Damon
2 brackets debonded during theirs study (9,2%) compared with conventional brackets (1,8%). Pandis et al. (11)
assessed the failure rate of self-ligating and edgewise
brackets bonded with a self-etching adhesive and conventional phosphoric acid in 62 patients with complete
permanent dentitions, similar treatment plans and mechanotherapy and noted no difference, so they concluded, that bonding of self-ligating brackets with SEP
(self-etching primer) did not cause larger probability for
failure in comparison with standard bonding procedures
and conventional brackets.
In vitro studies
Badania in vitro
Northrup et al. (12) evaluated and compared the shear
bond strengths of two adhesives (Transbond XT and
Blugloo) using conventional brackets and Damon 2. The
brackets were bonded to 60 extracted premolars, stored
in distilled water at 37 C for 40 2 hours, after which they
were debonded with Instron and inspected for Adhesive
Remnant Index (ARI) scoring. Damon 2 brackets with
Transbond XT and with Blugloo had greater bond
strength than conventional brackets with Transbond XT,
but despite this statistically significant difference all
three groups produced clinically acceptable mean shear
bond strenghts in vitro. ARI scores were not significantly different.
Bednar and Gruendeman (13) investigated the influence
of bracket design on moment production during axial rotation and found, that the self-ligated spring clip bracket –
Speed needed the least force over the greatest range of axial
rotation.
Frictional forces related to self-ligating brackets were
most commonly investigated. Results of these studies are
presented in Table 1 (14-27). Overall studies on friction can
be divided into four groups:
Northrup i wsp. (12) oceniali i porównywali siłę zrywania zamka przy użyciu dwóch systemów wiążących (Transbond XT i Blugloo) dla zamków konwencjonalnych i Damon 2. Zamki zostały przyklejone do 60 usuniętych zębów przedtrzonowych, a następnie przechowywane w destylowanej wodzie w temperaturze 37ºC przez 40±2 godziny, po czym były zrywane przy użyciu aparatu Instron
i badane w celu oceny Adhesive Remnant Index (ARI).
Zamki Damon 2 z Transbond XT oraz Blugloo miały
większą siłę wiązania niż zamki konwencjonalne z Transbond XT, ale pomimo tej różnicy istotnej statystycznie
wszystkie trzy grupy dawały klinicznie akceptowalną średnią siłę zrywania in vitro. Wyniki ARI nie były istotne
statystycznie.
Bednar i Gruendeman (13) badali wpływ rodzaju zamka
na moment sił podczas osiowej rotacji i stwierdzili, że zamki samoligaturujące - Speed potrzebowały najmniejszej siły
do największego zakresu osiowej rotacji.
Najczęściej badano siły tarcia związane z zamkami samoligaturującymi. Wyniki badań przedstawiono w Tabeli
1 (14-27). Ogólnie badania nad tarciem można podzielić na
4 grupy:
1. Archwires sliding through contact flats, limiting the
studies to the influence of materials only
2. Archwires sliding through brackets parallel to bracket
slot, allowing the analysis of the influence of material,
bracket design and wire dimension in addition to impact of saliva and different types of ligation (14-16,
18, 20, 22, 26,27)
3. Archwires sliding through brackets with different second and third order angulations allowed the study of
the influence of the variation in interbracket configuration (17, 19, 21, 23, 24, 26)
4. Study designs in which the brackets submitted to
a force were allowed a certain freedom of tipping
resulting in a `retarding` of the applied force and
has attempted to simulate the impact of the biological resisstance to tooth movement (25) (cit.
26).
1. Łuki ślizgające się przez płaszczyzny kontaktu, co
ogranicza badania tylko do wpływu materiałów
2. Łuki ślizgające się przez zamki równolegle do ich slotu, co pozwala na analizę wpływu materiału, projektu
zamka i rozmiaru łuku, w dodatku do wpływu śliny
i różnych typów ligaturowania (14-16, 18, 20, 22,
26,27)
3. Łuki ślizgające się przez zamki z różnymi drugoi trzeciorzędowymi angulacjami, co pozwalało na badania wpływu wariacji w konfiguracji między zamkami (17, 19, 21, 23, 24, 26)
4. Projekty badań, w których zamki poddawane działaniu siły miały określony zakres ruchu, co skutkowało
„opóźnieniem” zastosowanej siły i miało za zadanie
symulowania wpływu biologicznego oporu na ruch
zęba (25) (cyt. za 26).
FORUM
ORTODONTYCZNE
68
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
Tabela 1. Ocena tarcia różnych metod ligaturowania łuków w latach 1998 - 2006
Table 1. Frictional evaluations of different methods of archwire ligation from 1998 to 2006
Wyniki/Wnioski
Results/Conclusions
Typ zamków
Type of brackets
Rok
Year
Speed, Damon 2, Victory
2006
Damon 2 nie wytwarzał żadnego tarcia
Damon 2 produced no friction of ligation
Damon 2, Time Plus,
Victory
2005
Time Plus – najmniejsze tarcie
Damon 2 – najmniejsze tarcie przy testowaniu z okrągłymi łukami i wyższe niż Time Plus
z krawężnymi
Wszystkie zamki wykazywały wyższy opór tarcia (FR) w miarę wzrostu rozmiaru łuku
Time Plus – the lowest friction
Damon 2 – the lowest friction when tested with round wires and higher than Time Plus
with rectangular ones
All brackets showed higher FR as the wire size increased
Damon 2, Inspire
2005
Damon 2 zapewniał najmniejszy opór na ślizganie
Damon 2 provided the least resistance to sliding
Speed, Time, In-Ovation,
Damon 2, Mini Diamond
2005
Opór zamków samoligaturujących był skorelowany ze sztywnością łuków, co było bezpośrednio powiązane z modułami elastyczności i nominalnymi wymiarami łuków
The frictional behavior of self-ligating brackets correlated with the bending stiffness of archwires, which were directly related to the elastic moduli and nominal dimensions of the archwires
Damon 2, conventional
SS brackets
2004
Użycie pasywnych zamków samoligaturujących jest jedyną metodą prawie całkowitego
wyeliminowania tarcia
The use of passive self-ligating brackets is the only method of almost eliminating friction
Damon 2, In-Ovation,
SPEED, Time,
conventional brackets
2004
Zamki samoligaturujące miały niższy opór tarcia niż konwencjonalne w połączeniu z małymi rozmiarami łuków
Self-ligating brackets had lower FR than conventional brackets, when coupled with
a small archwires
SPEED, Clarity, Minitwin
2003
Luźno przywiązane ligatury stalowe zapewniały najniższe tarcie
Loosely tied stainless steel ligatures offered the lowest FR
NuEdge, Discovery,
Synergy, Friction Free,
Time, Omni Arch
Damon 2, Oyster, Victory
2003
Zamki Friction Free wykazywały najniższy, a zamki Time najwyższy opór tarcia
Friction Free brackets showed the lowest and Time brackets the highest FR
2003
Damon 2 generowały znacząco niższy statyczny i kinetyczny opór tarcia
Damon 2 generated significantly lower static and kinetic FR
Activa, Damon,
Twinlock, In-Ovation,
SPEED, Time
2002
Zamki z pasywnymi zasuwkami wykazywały najmniejszy opór na ślizganie, ale reprezentowały one kompromis pomiędzy tarciem a kontrolą 3D
Brackets with passive slides exhibited the lowest resistance to sliding, but they represented
a compromise between friction and 3D control
Damon, Mini Diamond
Twin
2001
Opór na ślizganie zamkniętych zamków samoligaturujących był niższy niż zamków konwencjonalnych
The resistance to sliding of the closed self-ligating brackets were lower than those of the
conventional brackets
Damon, Victory,
Transcend, Clarity
1999
Różnica pomiędzy zamkami nie była istotna statystycznie
The difference between these brackets were not statistically significant
Damon, SPEED,
conventional
1998
Zamki samoligaturujące miały mniejsze tarcie niż konwencjonalne przy wszystkich badanych dogięciach
Self-ligating brackets had lower friction than conventional at all studied angulations
Damon SL, Time,
Tip-Edge, Standard Twin
1998
Zamki Damon demonstrowały najniższe tarcie
Damon brackets demonstrated the lowest friction
FORUM
ORTODONTYCZNE
69
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
Przyszłość systemów zamków samoligaturujących
The future of self-ligating bracket systems
Rinchuse and Miles (4) shared with theirs ideas about
the ideal designs:
- a bracket, that could be a combination bracket with
both a spring clip and a passive slide with a possibility
to be tied conventionally. For example the passive slide to reduce friction could be used in the initial stages
of treatment, and the spring clip or conventional ligatures later in treatment for better 3D control
- a hybrid system, in which various combinations of conventional brackets and ligation, self-ligating brackests
with spring clip and passive slide with the same slot
for all teeth (or .018-in slot for anterior and .022 for
posterior brackets) are used. For instance in the extraction cases the anterior teeth could be bonded with
conventional brackets or self-ligating brackets with
active clip for 3D control, whereas the posterior teeth
could have passive self-ligating brackets to reduce frictional resistance for space closure in sliding mechanics.
Self-ligating brackets could be also used selectively, for
example bonded to first molars to facilitate threading a wire
when it is necessary to have second molars banded.
Rinchuse i Miles (4) podzielili się swoimi ideami odnośnie idealnego projektu:
- zamek, który mógłby być kombinacją zamka zarówno
z klapką jak i zasuwką z możliwością konwencjonalnego
ligaturowania. Na przykład pasywna zasuwka do redukowania tarcia mogłaby być użyta w początkowych fazach
leczenia, a aktywna klapka lub konwencjonalne ligatury
w późniejszym okresie leczenia do lepszej kontroli 3D
- system hybrydowy, w którym wykorzystywane są różne
kombinacje zamków konwencjonalnych i ligaturowania,
zamków samoligaturujących z klapką i pasywną zasuwką o tym samym slocie dla wszystkich zębów (albo
o slocie .018 dla zamków przednich i .022 dla tylnych).
Na przykład w przypadkach ekstrakcyjnych do przednich zębów można byłoby kleić zamki konwencjonalne
albo samoligaturujące z aktywną klapką dla kontroli 3D,
podczas gdy zęby tylne mogłyby mieć pasywne zamki
samoligaturujące, by zredukować opór tarcia w przypadku zamykania luk w mechanice ślizgowej.
Zamki samoligaturujące mogłyby także być używane selektywnie, na przykład klejone do pierwszych zębów trzonowych, by ułatwić zakładania łuku, kiedy istnieje konieczność zakładania pierścieni na drugie zęby trzonowe.
Conclusions
On the basis of the presented literature review it may be
concluded, that self-ligating brackets systems seem to be
a promising solution, reducing a frictional force, which is
specially important in the initial stages of treatment and in
extraction cases, where the sliding mechanics is used. However their clinical implications are not clear, thus further
studies are required.
Wnioski
Na podstawie przedstawionego przeglądu piśmiennictwa
można wywnioskować, że systemy zamków samoligaturujących wydają się być obiecującym rozwiązaniem, redukującym siłę tarcia, co jest szczególnie istotne w początkowych fazach leczenia i w przypadkach ekstrakcyjnych,
gdzie jest wykorzystywana mechanika ślizgowa. Jednakże
ich implikacje kliniczne nie są całkowicie jasne, dlatego
wymagane są dalsze badania.
Piśmiennictwo:
References:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Harradine NW. Self-ligating brackets: where are we now? J Orthod 2003; 30: 262-73
Harradine NW. Self-ligating brackets and treatment efficiency. Clin Orthod Res 2001; 4: 220-7
Miles PG, Weyant RJ, Rustveld L. A clinical trial of Damon 2™ vs conventional twin brackets during initial alignment. Angle Orthod
2006; 76: 480-5
Rinchuse DJ, Miles PG. Self-ligating brackets: present and future. Am J Orthod Dentofac Orthop 2007; 132: 216-22
Miles PG. Self-ligating vs conventional twin brackets during en-masse space closure with sliding mechanics. Am J Orthod Dentofac
Orthop 2007; 132: 223-5
Pandis N, Polychronopoulou A, Eliades T. Self-ligating vs conventional brackets in the treatment of mandibular crowding: a prospective
clinical trial of treatment duration and dental effects. Am J Orthod Dentofac Orthop 2007; 132: 208-15
Eberting JJ, Straja SR, Tuncay OC. Treatment time, outcome, and patient satisfaction comparisons of Damon and conventional brackets.
Clin Orthod Res 2001; 4: 228-34
Turnbull NR, Birnie DJ. Treatment efficiency of conventional vs self-ligating brackets: effects of archwire size and material. Am J Orthod
Dentofacial Orthop 2007; 131: 395-9
FORUM
ORTODONTYCZNE
70
ORTHODONTIC
FORUM
Prace oryginalne
Original papers
Tom 4 nr 3 2008
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
Volume 4 no 3 2008
Shivapuja PK, Berger J. A comparative study of conventional ligation and self-ligation bracket systems. Am J Orthod Dentofac Orthop
1994; 106: 472-80
Pandis N, Strigou S, Eliades T. Maxillary incisor torque with conventional and self-ligating brackets: a prospective clinical trial. Orthod
Craniofac Res 2006; 9: 193-8
Pandis N, Polychronopoulou A, Eliades T. Failure rate of self-ligating and edgewise brackets bonded with conventional acid etching and a
self-etching primer: a prospective in vivo study. Angle Orthod 2006; 76: 119-22
Northrup RG, Berzins DW, Bradley T G, Schuckit W. Shear bond strength comparison between two orthodontic adhesives and
self-ligating and conventional brackets. Angle Orthod 2007; 77: 701-6
Bednar JR, Gruendeman GW. The influence of bracket design on moment production during axial rotation. Am J Orthod Dentofac Orthop
1993; 104: 254-61
Hain M, Dhopatkar A, Rock P. A comparison of different ligation methods on friction. Am J Orthod Dentofac Orthop 2006; 130: 666-70
Tecco S, Festa F, Caputi S, Traini T, Di Iorio D, D`Attilio M. Friction of conventional and self-ligating brackets using a 10 bracket model.
Angle Orthod 2005; 75: 1041-5
Griffiths HS, Sherriff M, Ireland AJ. Resistance to sliding with 3 types of elastomeric modules. Am J Orthod Dentofac Orthop 2005; 127:
670-5
Henao SP, Kusy RP. Frictional evaluations of dental typodont models using four self-ligating designs and a conventional design. Angle
Orthod 2005; 75: 75-85
Khambay B, Millett D, McHugh S. Evaluation of methods of archwire ligation on frictional resistance. Eur J Orthod 2004; 26: 327-32
Henao SP, Kusy RP. Evaluation of the frictional resistance of conventional and self-ligating bracket designs using standardized archwires
and dental typodonts. Angle Orthod 2004; 74: 202-11
Hain M, Dhopatkar A, Rock P. The effect of ligation method on friction in sliding mechanics. Am J Orthod Dentofac Orthop 2003; 123:
416-22
Redlich M, Mayer Y, Harari D, Lewinstein I. In vitro study of frictional forces during sliding mechanics of “reduced-friction” brackets.
Am J Orthod Dentofac Orthop 2003; 124: 69-73
Cacciafesta V, Sfondrini MF, Ricciardi A, Scribante A, Klersy C, Auricchio F. Evaluation of friction of stainless steel and esthetic
self-ligating brackets in various bracket-archwire combinations. Am J Orthod Dentofac Orthop 2003; 124: 395-402
Thorstenson GA, Kusy RP. Comparison of resistance to sliding between different self-ligating brackets with second-order angulation in the
dry and saliva states. Am J Orthod Dentofac Orthop 2002; 121: 472-82
Thorstenson GA, Kusy RP. Resistance to sliding of self-ligating brackets versus conventional stainless steel twin brackets with
second-order angulation in the dry and wet (saliva) states. Am J Orthod Dentofac Orthop 2001; 120: 361-70
Loftus BP, Artun J, Nicholls JI, Alonzo TA, Stoner JA. Evaluations of friction during sliding tooth movement in various bracket-arch wire
combinations. Am J Orthod Dentofac Orthop 1999; 116: 336-45
Pizzoni L, Ravnholt G, Melsen B. Frictional forces related to self-ligating brackets. Eur J Orthod 1998; 20: 283-91
Thomas S, Sherriff M, Birnie D. A comparative in vitro study of the frictional characteristics of two types of self-ligating brackets and two
types of pre-adjusted edgewise brackets tied with elastomeric ligatures. Eur J Orthod 1998; 20: 589-96
FORUM
ORTODONTYCZNE
71
ORTHODONTIC
FORUM