ŚW. JUSTYNA

14 kwietnia 2016r.
ŚW. JUSTYNA
(Męczennika)
S. Justini Martyris – III Classis
Tempora:Feria Quinta infra Hebdomadam II post Octavam Paschae
14kwietnia 2016r. [ kolor szat czerwone ] Czwartek – Św. Justyna, Męczennika. ( 3. kl.)
Msza wł., Gloria, w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie świętych Tyburcjusza, Waleriana
i Maksyma, Męczenników, bez Credo, prefacja wielkanocna.
Justyn to najważniejszy apologeta chrześcijaństwa w II wieku. Wykorzystując autorytet,
jaki sobie zdobył prawością charakteru i posiadaną wiedzą, zgromadził koło siebie uczniów i
chętnie prowadził z nimi dyskusje na tematy filozoficzne, etyczne i religijne. Sam przekonany o
tym, że tylko w chrześcijaństwie jest pełna prawda, dążył do tego, by i jego uczniowie byli o tym
przekonani. Jednym z jego uczniów był Tacjan, późniejszy apologeta. Chętnie też spotykał się z
filozofami pogańskimi i żydowskimi, aby żarliwie z nimi dyskutować na wspomniane tematy. W
roku 135 spotkał się w Efezie z pewnym rabinem żydowskim, Tryfonem, i odbył z nim
wielogodzinną dyskusję. Pamiątką tej rozmowy jest dzieło św. Justyna pod tytułem Dialog z
Żydem Tryfonem.
W tym czasie Justyn wydał też dwie apologie. Pierwszą z nich skierował do Rzymian,
drugą zaś - formalnie do senatu rzymskiego. Wykazywał w nich odważnie, jak mylne poglądy mieli
poganie o chrześcijanach i obalał zarzuty, stawiane wyznawcom Chrystusa przez pogan. Była to
niemała odwaga. Od 100 lat wiara w Chrystusa była na państwowym indeksie. Od czasów Nerona
chrześcijanie byli uważani za głównego wroga cesarstwa; należało ich tępić wszelkimi dostępnymi
środkami. Nie odwołano krwawych edyktów, wydanych przez Nerona (54-68) i Domicjana (81-96).
Za czasów Justyna panował wprawdzie raczej łagodny cesarz Antoninus Pius (138-161), wszakże
za panowania cesarza-filozofa, Marka Aureliusza, prześladowanie wybuchło ponownie (161-180).
Ofiarą właśnie tego prześladowania padł Justyn.
Justyn kilkakrotnie toczył dysputy z filozofem Krescensem, zwalczając jego błędne teorie.
Z tego powodu został oskarżony przez Krescensa wraz z sześcioma uczniami Charitonem, jego
żoną Charytą, Euelpistem, Hieraksem, Peonem i Walerianem o wyznawanie chrześcijaństwa.
Został aresztowany. Akta sądowe, które Rzymianie bardzo skrupulatnie prowadzili, zaginęły.
Według podania wyrokiem sędziego Juniusza Rustyka został Justyn - jako obywatel rzymski skazany na śmierć przez ścięcie głowy mieczem. Wyrok wykonano ok. 165 r. w Rzymie.
Nie wiadomo, gdzie znajdują się relikwie Męczennika. Te, które są w Rzymie (w bazylice św.
Wawrzyńca za Murami), w Kolonii oraz w Namur wydają się niepewne.
3klasy
Szaty czerwone
INTROITUS:
Św. Justyn _ szukał prawdy w rozmaitych
kierunkach filozoficznych, znalazł ją dopiero w
Objawieniu Bożym.
Bezbożni opowiadali mi baśnie, lecz one są
niczym wobec Twojego Prawa. Ja zaś
świadczyłem o prawdzie Twojej wobec
królów, a nie wstydziłem się. Alleluja,
alleluja.
Ps. Błogosławieni, których droga jest
niepokalana, którzy postępują zgodnie z
prawem Pana. V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Boże, który przez szaleństwo Krzyża
udzieliłeś św. Męczennikowi Justynowi
wzniosłej znajomości Jezusa Chrystusa;
spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy
odrzuciwszy otaczające nas błędy osiągnęli
stałość w wierze. Przez tegoż Pana.
Ps 118,85.46
Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes,
sed non ut lex tua: ego autem
loquébar de testimóniis tuis in
conspéctu
regum,
et
non
confundébar. Alleluia, alleluia.
Ps118,1
Beáti immaculáti in via, qui ámbulant
in lege Dómini. V. Glória Patri.
Deus, qui per stultítiam Crucis
eminéntem Iesu Christi sciéntiam
beátum
Iustínum
Mártyrem
mirabíliter
docuísti:
eius
nobis
intercessióne concéde; ut, errórum
circumventióne
depúlsa,
fídei
firmitátem consequámur.
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, spraw,
abyśmy
czcząc
uroczyście
świętych
Męczenników
Twoich
Tyburcjusza,
Waleriana
i
Maksyma,
naśladowali
również ich cnoty. Przez Pana.
LECTIO:
Præsta,
quaesumus,
omnípotens
Deus: ut, qui sanctórum Mártyrum
tuórum Tibúrtii, Valeriáni et Máximi
sollémnia cólimus; eórum étiam
virtútes imitémur. Per Dominum.
1Kor 1,18-25.30
Św. Justyn, podobnie jak św. Paweł, bronił wiary przed żydami i poganami, którzy nie chcieli
uznać ukrzyżowanego Zbawiciela.
Bracia: Nauka o krzyżu dla tych, którzy
giną, jest głupstwem, lecz dla tych, którzy
dostępują zbawienia, to jest dla nas, jest
mocą Bożą. Napisane jest bowiem: Zniszczę
mądrość
uczonych,
a
roztropność
przezornych odrzucę. Gdzież mędrzec?
Gdzież uczony? Gdzież badacz tego świata?
Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości
tego świata? Bo ponieważ zrządzeniem
mądrości Bożej świat nie poznał Boga przez
mądrość, podobało się Bogu przez głupstwo
przepowiadania zbawić tych, którzy
uwierzą. Albowiem gdy żydzi domagają się
cudów, a Grecy szukają mądrości, my
głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, bodącego
zgorszeniem
dla
żydów
a
głupstwem dla pogan. Dla tych jednak,
którzy są wezwani, tak Żydów jak i Greków, Chrystusa — moc Bożą i mądrość
Bożą. Bo to, co jest głupstwem u Boga, jest
mędrsze nad ludzi, a co słabe jest u Boga,
mocniejsze jest nad ludzi. Ale z Niego wy
jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał
się
nam
mądrością
od
Boga,
sprawiedliwością,
uświęceniem
i
odkupieniem.
GRADUALE:
Mądrość tego świata głupstwem jest u
Boga. Bo napisane jest: Pan zna
zamierzenia mędrców, że są daremne. V.
Zniszczę mądrość uczonych, a roztropność
przezornych odrzucę. Alleluja, alleluja. V.
Mądrość świata tego głupstwem jest u
Boga. Bo napisane jest: Pan zna
zamierzenia mędrców, że są daremne.
Alleluja. V. Owszem, uznam wszystko za
szkodę wobec wzniosłego poznania Jezusa
Chrystusa, Pana mojego. Alleluja.
Fratres: Verbum crueis pereúntibus
quidem stultítia est: iis autem, qui
salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est.
Scriptum
est
enim:
Perdam
sapiéntiam sapiéntium et prudéntiam
prudéntium reprobábo. Ubi sápiens?
ubi scriba? ubi conquisítor huius
saeculi? Nonne stultam fecit Deus
sapiéntiam huius mundi? Nam quia in
Dei sapiéntia non cognóvit mundus
per sapiéntiam Deum: placuit Deo per
stultítiam prædicatiónis salvos fácere
credéntes. Quóniam et Iudaei signa
petunt, et Græci sapiéntiam quærunt:
nos autem prædicámus Christum
crucifíxum:
Iudaeis
quidem
scándalum, géntibus autem stultítiam,
ipsis autem vocátis Iudaeis, atque
Græcis. Christum Dei virtútem et Dei
sapiéntiam: quia, quod stultum est
Dei, sapiéníius est homínibus: et, quod
infírmum
est
Dei,
fórtius
est
homínibus. Ex ipso autem vos estis in
Christo Iesu, qui factus est nobis
sapiéntia a Deo et iustítia ei
sanctificátio et redémptio.
1Kor 3,19.20
Sapiéntia huius mundi stultítia est
apud Deum, scriptum est enim:
Dóminus
novit
cogitatiónes
sapiéntium, quóniam vanæ sunt
1Kor 1,19
Perdam sapiéntiam sapiéntium et
prudentiam prudéntium reprobábo.
Alleluia, alleluia
Sapiéntia huius mundi stultítia est
apud Deum, scriptum est enim:
Dóminus
novit
cogitatiónes
sapiéntium, quóniam vanæ sunt,
alleluia
Flp 3,8
Verúmtamen
exístimo
ómnia
detriméntum esse propter eminéntem
sciéntiam Iesu Christi, Dómini mei.
Allelúia.
EVANGELIUM:
Łk 12,2-8
Sw. Justyn mężnie wyznając Chrystusa wobec ludzi zasłużył na chwałę w niebie.
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim:
«Nie masz nic ukrytego, co by nie miało być
ujawnione, ani też tajemnego, o czym by
się dowiedzieć nie miano. Albowiem co
mówiliście w mroku, w świetle powiedziane
będzie, i coście do ucha szeptali w
komorach, na dachach ogłoszone będzie. A
powiadam wam, przyjaciołom moim: Nie
lękajcie się tych, którzy zabijają ciało, a
potem nic więcej uczynić nie mogą. Ale
wskażę wam, kogo się lękać macie: lękajcie
się Tego, który po śmierci ma moc wrzucić
do piekła. Zaiste, mówię wam, Tego się
lękajcie. Czyż nie sprzedaje się pięciu
wróbli za dwa pieniążki, a ani jeden z nich
nie jest w zapomnieniu u Boga? Ale i włosy
na głowie waszej wszystkie są policzone.
Nie lękajcie się tedy, więcej znaczycie
przecież niż wiele wróbli. A powiadam
wam: Ktobykolwiek wyznał mię przed
ludźmi, i Syn Człowieczy wyzna go przed
Aniołami Bożymi».
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis
suis: Nihil opértum csi, quod non
revelétur, neque abscónditum, quod
non sciátur. Quóniam quæ in ténebris
dixístis, in lúmine dicántur: et quod in
aurem locúti estis in cubículis,
prædicábitur in tectis. Dico autem
vobis amícis meis: Ne terreámini ab
his, qui occidunt corpus et post hæc
non habent ámplius, quid fáciant.
Osténdam autem vobis, quem timeátis:
timéte eum, qui, postquam occídent,
habet
potestátem
míttere
in
gehénnam; ita dico vobis, hunc timéte.
Nonne quinque pásseres véneunt
dipóndio, et unus ex illis non est in
oblivióne coram Deo? Sed et capílli
capitis vestri omnes numeráti sunt.
Nolíte ergo timére: multis passéribus
pluris estis vos. Dico autem vobis:
Omnis, quicúmque conféssus fúerit me
coram homínibus, et Fílius hóminis
confitébitur illum coram Angelis Dei.
OFFERTORIUM:
1Kor2,2
Nie mniemałem, żebym miał co umieć Non enim iudicávi me scire áliquid
między wami prócz Jezusa Chrystusa, i to inter vos, nisi Iesum Christum, et
ukrzyżowanego. Alleluja.
hunc crucifíxum. Alleluia.
SECRETA:
Panie Boże, przyjmij łaskawie nasze ofiary, Múnera
nostra,
Dómine
Deus,
których przedziwnej tajemnicy św. Justyn benígnus súscipe: quorum mirábile
Męczennik tak mężnie bronił przeciw mystérium
advérsum
impiórum
oszczerstwom pogan. Przez Pana.
calúmnias strénue deféndit. Per
Dominum.
Prosimy Cię, Panie, niech ta ofiara, którą Hæc hóstia, quaesumus, Dómine,
składamy wspominając narodziny dla quam sanctórum Mártyrum tuórum
nieba świętych Męczenników Twoich, natalítia recenséntes offérimus: et
oswobodzi nas z więzów naszych nałogów i víncula nostræ pravitátis absolvat, et
wyjedna nam dary Twego miłosierdzia. tuæ
nobis
misericórdiæ
dona
Przez Pana.
concíliet. Per Dominum.
PRAEFATIO PASCHALIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne Vere dignum et iustum est, æquum et
i zbawienne, abyśmy Ciebie, Panie, zawsze, salutáre: Te quidem, Dómine, omni
a zwłaszcza w tym dniu uroczyściej sławili, témpore, sed in hac potíssimum die
gdy jako nasza Pascha został ofiarowany gloriósius prædicáre, cum Pascha
Chrystus. On bowiem jest prawdziwym nostrum immolátus est Christus. Ipse
Barankiem, który zgładził grzechy świata; enim verus est Agnus, qui ábstulit
On umierając zniweczył naszą śmierć i peccáta mundi. Qui mortem nostram
zmartwychwstając przywrócił nam życie. moriéndo
destrúxit
et
vitam
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z
Tronami i Państwami oraz ze wszystkimi
hufcami wojska niebieskiego śpiewamy
hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
resurgéndo reparávit. Et ídeo cum
Angelis et Archángelis, cum Thronis et
Dominatiónibus cumque omni milítia
coeléstis exércitus hymnum glóriæ
tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
2Tm 4,8
COMMUNIO:.
Odłożony mi jest wieniec sprawiedliwości, Repósita est mihi coróna iustítiæ,
który mi wręczy Pan, sędzia sprawiedliwy quam reddet mihi Dóminus in illa die
w on dzień. Alleluja.
iustus iudex. Alleluia
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni niebieskim pokarmem, komie
błagamy Cię, Panie, abyśmy według
wskazań św. Justyna, Twego Męczennika,
zawsze trwali w dziękczynieniu za
otrzymane dary. Przez Pana.
Darem świętym nasyceni, kornie błagamy
Cię, Panic, abyśmy składając przez tę
ofiarę należny Ci hołd, otrzymali obfitsze
owoce Twojego Odkupienia. Przez Pana.
Coelésti alimónia refécti, súpplices te,
Dómine, deprecámur: ut, beáti Iustíni
Mártyris tui mónitis, de accéptis donis
semper
in
gratiárum
actióne
maneámus. Per Dominum.
Sacro múnere satiáti, súpplices te,
Dómine, deprecámur: ut, quod débitæ
servitútis
celebrámus
offício,
salvatiónis
tuæ
sentiámus
augméntum. Per Dominum.
BIBLIA PAULISTÓW:
LECTIO:
1Kor 1,18-25.30
Bracia: Nauka o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy są na drodze do zagłady,
ale dla nas, będących na drodze do zbawienia, jest mocą Bożą. Jest napisane: Wyniszczę
mądrość mędrców i udaremnię roztropność roztropnych. Gdzie jest mądry? Gdzie
uczony? Gdzie ten, co wnika w sprawy świata? Czyż Bóg nie uczynił głupstwem mądrości
świata? Skoro bowiem świat przeniknięty mądrością Bożą nie poznał Boga za pomocą tej
mądrości, spodobało się Bogu zbawić tych, którzy wierzą, przez głupstwo głoszenia
nauki. I tak, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa
ukrzyżowanego. On jest dla Żydów powodem upadku, a dla pogan głupstwem, jednakże
dla powołanych, tak Żydów, jak i Greków, jest Chrystusem – mocą i mądrością Bożą. Bo
to, co głupie u Boga, mądrzejsze jest od ludzi, a co uchodzi za słabe u Boga, mocniejsze
jest od ludzi.
EVANGELIUM:
Łk 12,2-8
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Bo wszystko, co jest zakryte, będzie
ujawnione, a o tym, co tajemne, wszyscy się dowiedzą. Dlatego wszystko, co mówiliście w
ciemności, będzie słyszane w świetle; a co w domu szeptaliście na ucho, będzie
rozgłaszane publicznie. Mówię wam, moi przyjaciele, nie bójcie się tych, którzy zabijają
ciało, a potem nic więcej nie mogą uczynić. Wskażę wam, kogo macie się bać. Bójcie się
Tego, kto po zabiciu ma moc posłać na potępienie. Tak, mówię wam, Tego się bójcie. Czyż
nie sprzedaje się pięciu wróbli za dwie drobne monety? A żaden z nich nie jest
zapomniany przez Boga. A u was nawet wszystkie włosy na głowie są policzone. Nie
bójcie się! Jesteście warci więcej niż wiele wróbli. Mówię wam też: Do każdego, kto
przyzna się do Mnie przed ludźmi, przyzna się i Syn Człowieczy przed aniołami Bożymi.
Święty Justyn, męczennik
Justyn urodził się na początku II w. we Flavia Neapolis (dzisiejszy Nablus w Samarii), w
pogańskiej rodzinie. Po upadku Jerozolimy w 70 r. miasto było jednym z ważniejszych centrów
kultury greckiej i rzymskiej na terenie Palestyny. Od młodości pasjonował się filozofią i
problemami
ogólnoludzkimi.
Przebadał
systemy
Platona,
Arystotelesa,
Pitagorasa,
epikurejczyków i modnych wówczas stoików. Jeszcze bardziej nurtowały go problemy religijne. W
ten sposób zainteresował się judaizmem i chrześcijaństwem. Czytał Pismo św. i przyglądał się
życiu chrześcijan. Badał ich naukę, obserwował ich obyczaje. Około roku 130 przyjął chrzest w
Efezie. Stał się gorliwym wyznawcą.
Justyn to najważniejszy apologeta chrześcijaństwa w II wieku. Wykorzystując autorytet,
jaki sobie zdobył prawością charakteru i posiadaną wiedzą, zgromadził koło siebie uczniów i
chętnie prowadził z nimi dyskusje na tematy filozoficzne, etyczne i religijne. Sam przekonany o
tym, że tylko w chrześcijaństwie jest pełna prawda, dążył do tego, by i jego uczniowie byli o tym
przekonani. Jednym z jego uczniów był Tacjan, późniejszy apologeta. Chętnie też spotykał się z
filozofami pogańskimi i żydowskimi, aby żarliwie z nimi dyskutować na wspomniane tematy. W
roku 135 spotkał się w Efezie z pewnym rabinem żydowskim, Tryfonem, i odbył z nim
wielogodzinną dyskusję. Pamiątką tej rozmowy jest dzieło św. Justyna pod tytułem Dialog z
Żydem Tryfonem.
W tym czasie Justyn wydał też dwie apologie. Pierwszą z nich skierował do Rzymian,
drugą zaś - formalnie do senatu rzymskiego. Wykazywał w nich odważnie, jak mylne poglądy mieli
poganie o chrześcijanach i obalał zarzuty, stawiane wyznawcom Chrystusa przez pogan. Była to
niemała odwaga. Od 100 lat wiara w Chrystusa była na państwowym indeksie. Od czasów Nerona
chrześcijanie byli uważani za głównego wroga cesarstwa; należało ich tępić wszelkimi dostępnymi
środkami. Nie odwołano krwawych edyktów, wydanych przez Nerona (54-68) i Domicjana (81-96).
Za czasów Justyna panował wprawdzie raczej łagodny cesarz Antoninus Pius (138-161), wszakże
za panowania cesarza-filozofa, Marka Aureliusza, prześladowanie wybuchło ponownie (161-180).
Ofiarą właśnie tego prześladowania padł Justyn.
Justyn kilkakrotnie toczył dysputy z filozofem Krescensem, zwalczając jego błędne teorie.
Z tego powodu został oskarżony przez Krescensa wraz z sześcioma uczniami Charitonem, jego
żoną Charytą, Euelpistem, Hieraksem, Peonem i Walerianem o wyznawanie chrześcijaństwa.
Został aresztowany. Akta sądowe, które Rzymianie bardzo skrupulatnie prowadzili, zaginęły.
Według podania wyrokiem sędziego Juniusza Rustyka został Justyn - jako obywatel rzymski skazany na śmierć przez ścięcie głowy mieczem. Wyrok wykonano ok. 165 r. w Rzymie.
Nie wiadomo, gdzie znajdują się relikwie Męczennika. Te, które są w Rzymie (w bazylice św.
Wawrzyńca za Murami), w Kolonii oraz w Namur wydają się niepewne.
Na Soborze Watykańskim I biskupi wnieśli prośbę, aby papież wprowadził Mszę świętą i
teksty brewiarzowe na dzień święta św. Justyna, które obchodzono wówczas (do roku 1969) 14
kwietnia. Papież Pius IX przychylił się do ich prośby. Leon XIII w roku 1874 rozszerzył święto na
cały Kościół. Kościół grecki obchodzi jego pamiątkę 1 czerwca. Tak jest i dzisiaj w Kościele
łacińskim.
W swoich pismach św. Justyn podjął pierwsze próby zbliżenia nauki chrześcijańskiej i filozofii
greckiej. Justyn żył zaledwie ok. 100 lat po śmierci świętych Apostołów Piotra i Pawła, dlatego też
jego dzieła są fundamentalnymi źródłami dla zapoznania się z ówczesną sytuacją Kościoła, jego
organizacją i wewnętrzną strukturą, z obrzędami i liturgią. Warto podkreślić, że Justyn był
człowiekiem świeckim, który wykorzystał swoją wiedzę dla obrony wiary chrześcijańskiej.
W ikonografii Święty przedstawiany jest w chwili, gdy wręcza swoją "Apologię" cesarzowi
Hadrianowi.