załącznik nr 5.48 - specyfikacja techniczna

Transkrypt

9.3.4.3.Odbiór końcowy
Odbiór końcowy terenów zielonych:
sprawdzenie zgodności wykonania terenów zielonych z dokumentacją projektową, umową, niniejszą
specyfikacją itp., sprawdzenia naleŜy dokonać na podstawie oględzin i pomiarów oraz na podstawie
protokołów odbiorów międzyfazowych. i zapisów w dzienniku budowy,
sprawdzenie jakości i prawidłowości uŜytych roślin i nasion do wysiewu i nasadzeń na podstawie
protokołów odbioru po ich zakupie,
sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót na podstawie zapisów w dzienniku
budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych.
53
9.2.2. MATERIAŁ
10.2.2.1. Kostka betonowa grubości 6 cm.
10.2.2.2. ObrzeŜe betonowe o wymiarach 8x30xl00cm.
9.2.3.TECHNOLOGIA WYKONANIA
Wokół modernizowanego budynku wykonać chodniki z kostki betonowej oraz plac utwardzony od strony frontowej
budynku równieŜ z kostki betonowej. Chodniki wykonać z kostki betonowej POLBRUKU grubości 6 cm, na
podsypce z piasku stabilizowanego cementem grubości 10cm. Projektowane chodniki i place obramować
krawęŜnikiem
drogowym
betonowym
15x30x
100
na
ławie
betonowej
z
betonu
B - 15 oraz obrzeŜem wymiarach 8x30x100 posadowionej na podsypce piaskowej grubości 10 cm, Chodniki
wykonać ze spadkiem poprzecznym 0,5 - 2 % od budynku na zewnętrz, celem odprowadzenia wód opadowych na
zewnątrz budynku w kierunku powierzchni utwardzonych lub terenów zielonych istniejących.
9.2.4. ODBIÓR ROBÓT
9.2.4.1. Odbiór materiałów
Odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę, Odbiór materiałów
powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie wymaganiami odpowiednich norm
przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia.
9.2.4.2. Odbiory międzyfazowe (częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu)
Odbiór międzyfazowy robót powinien obejmować wydzielone fazy prac remontowych przy wymianie chodników i
powinien obejmować:
sprawdzenie przygotowania podłoŜa piaskowego pod chodniki,
sprawdzenie sposobu ułoŜenia płytek chodnikowych,
sprawdzenie wykonania gotowych chodników w tym,: prawidłowości przylegania płyt chodnikowych
do podłoŜa piaskowego, prawidłowości ułoŜenia płyt, prawidłowości i równości ułoŜenia powierzchni,
spadków, wizualna ocena szerokości styków i prawidłowości ich wypełnienia.
Z wszystkich czynności wykonanych i przeprowadzonych na etapie odbiorów fazowych naleŜy sporządzić protokół.
9.2.4.3. Odbiór końcowy
Odbiór końcowy robót elewacyjnych obejmuje:
sprawdzenie zgodności wykonania z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp.,
sprawdzenia naleŜy dokonać na podstawie oględzin i pomiarów oraz na podstawie protokołów odbiorów
międzyfazowych i zapisów w dzienniku budowy,
sprawdzenie jakości i prawidłowości uŜytych materiałów na podstawie protokołów odbioru materiałów,
sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót na podstawie zapisów w dzienniku
budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
sprawdzenia prawidłowości wykonania prac remontowych na podstawie zapisów w dzienniku budowy i
protokołów odbiorów międzyfazowych.
9.3. ZIELEŃ
9.3.1. WSTĘP
Projekt przewiduje wykonanie trawników wzdłuŜ budynku od strony głównego wejścia oraz równolegle do budynku
do strony tylnej obiektu.
9.3.2. MATERIAŁY
trawa,
humus.
9.3.3. TECHNOLOGIA WYKONANIA
Po wykonaniu wszystkich robót modernizacyjnych związanych z remontem budynku naleŜy wymienić warstwę
ziemi leŜącą równolegle do budynku na warstwę humusu grubości około 20-30 cm, a następnie wysiać
trawę.Zwrócić naleŜy szczególną uwagę na właściwe zagospodarowanie terenu zielonego przy wejściu głównym do
budynku. Projekt przewiduje wykonanie trawników.
|Odbiór sadzonek oraz trawy i humusu powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę
poprzez ocenę wizualną.
9.3.4.2. Odbiory terenów zielonych
Odbiór międzyfazowy robót powinien obejmować fazy:
sprawdzenie przygotowania podłoŜa pod tereny zielone,
sprawdzenie nasadzeń oraz sposobu wysiewu trawy oraz pielęgnacji do chwili przyjęcia się nasadzeń i
wyrośnięcia trawy,
52
8.1.3.10 MontaŜ Ŝaluzji elewacyjnych np. firmy Hunter Douglas – SL84R lub inne o podobnych parametrach.
Odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. odbiór materiałów
powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm
przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów musi
być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i stosowania w budownictwie,
którymi są:
• certyfikat na znak bezpieczeństwa,
• certyfikat zgodności lub deklaracja zgodności z dokumentem odniesienia (PN, aprobata techniczna, itp.).
Odbiór międzyfazowy robót powinien obejmować:
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa ścian w tym: czystości, gładkości, wytrzymałości, równości i stanu
zawilgocenia,
• sprawdzenie dokładności obrobienia naroŜy budynku oraz naroŜników wokół otworów okiennych i
drzwiowych,
• sprawdzenie wykonania grubości, barwy, jakości tynków, w tym dopuszczalnego odchylenia powierzchni
tynków,
• sprawdzenie wykonania kolorystyki zgodnie z projektem kolorystyki
Odbiór końcowy robót elewacyjnych obejmuje:
• sprawdzenie zgodności wykonania z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp.,
• sprawdzenie jakości i prawidłowości uŜytych materiałów na podstawie protokołów odbioru materiałów
• sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót na podstawie zapisów w dzienniku budowy i
protokołów odbiorów międzyfazowych,
• sprawdzenia
prawidłowości
wykonania
podkładów
i
warstw
termoizolacyjnych
naleŜy
przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
9. ZAGOSPODAROWANIE TERENU
9.1 DROGI
WzdłuŜ istniejącego budynku szkoły projekt przewiduje budowę nowej drogi poŜarowej z placem manewrowym dla
samochodów gaśniczych.
9.1.1. Roboty pomiarowe.
W ramach robót pomiarowych Wykonawca zobowiązany jest do wytyczenia drogi, przeniesienia punktów
geodezyjnych kolidujących z prowadzonymi robotami, sporządzenia inwentaryzacji powykonawczej przez
uprawnionego geodetę w 3 egzemplarzach oraz wykonanie pomiarów kontrolnych.
9.1.2. Roboty ziemne.
Roboty ziemne naleŜy wykonać zgodnie z normą PN-S-02205
9.1.3. Warstwa odsączająca.
Podsypkę z piasku wykonać wg normy PN-B-11113
9.1.4. Podbudowa z kruszywa stabilizowanego mechaniczne (mieszanka optymalna).
Podbudowę naleŜy wykonać z kruszywa 0/63mm i 0/31,5mm o uziarnieniu ciągłym, mieszczącym się pomiędzy
krzywymi granicznymi podanymi w normie PN-S-06102/97. Stosowane materiały powinny spełniać wymagania
w/w normy. Zagęszczenie naleŜy wykonać najpierw walcem ogumionym, a następnie wibracyjnym. Wykonanie
podbudowy i ułoŜona podbudowa winna spełniać wymagania normy PN-S-06102/97. Przed przystąpieniem do robót
receptura podlega odbiorowi.
9.1.5. KrawęŜniki.
Stosowane krawęŜniki wibroprasowane winny spełniać wymagania normy BN-80/6775-04. KrawęŜniki naleŜy
ustawić na ławie betonowej B-15. Ławę naleŜy ułoŜyć na podsypce piaskowej. Do ustawienia krawęŜników
Wykonawca moŜe przystąpić po zatwierdzeniu przez Zamawiającego.
9.1.6. Nawierzchnia z kostki betonowej wibroprasowanej.
Nawierzchnię naleŜy wykonać z kostki betonowej wibroprasowanej grubości 8cm zgodnie z zagospodarowaniem
tereny, na podsypce cementowo – piaskowej grubości 3cm. Stosowana kostka winna spełniać wymagania normy
BN-80/6775-03/01.
9.2. CHODNIKI
9.2.1. WSTĘP
W miejscu istniejącego chodnika, który naleŜy rozebrać naleŜy wykonać nowe chodniki z kostki betonowej
POLBRUKU zgodnie z zagospodarowaniem terenu.
51
naleŜy zatopić i zaszpachlować na gładko siatkę zbrojeniową. Poszczególne pasma siatki układać pionowo
lub poziomo z zakładem szerokości min. 5 cm. Minimalne otulenie siatki wynosi 1 mm. Niedopuszczalne
jest pozostawienie, nawet miejscami siatki bez otulenia.
Nie wolno wykonywać warstwy zbrojeniowej metodą zaszpachlowania klejem uprzednio rozmieszczanej na
ociepleniu siatki.
Partie budynku szczególnie naraŜone na uszkodzenia mechaniczne, a więc ściany parteru do wysokości 2 m
powyŜej terenu powinny być wzmocnione dodatkową warstwą siatki, czyli tzw. warstwą podwójnie
zbrojoną. Na naroŜnikach budynku siatka powinna być wywinięta po 15 cm poza naroŜnik z kaŜdej strony.
Dla lepszego zabezpieczenia przed uszkodzeniami mechanicznymi naleŜy w naroŜnikach budynku na
parterze i naroŜnikach ościeŜy drzwi wejściowych, przed przyklejeniem tkaniny wkleić perforowane
naroŜniki aluminiowe.
Szerokość tkaniny powinna być tak dobrana, aby było moŜliwe oklejenie ościeŜy okiennych i drzwiowych
na całej głębokości. NaroŜniki otworów okiennych
i drzwiowych powinny być wzmocnione przez
naklejenie bezpośrednio na styropianie kawałków tkaniny o wymiarach 20 x 35 cm.
Po całkowitym wyschnięciu warstwy zbrojeniowej, tj. nie wcześniej niŜ po dwóch dniach, moŜna przystąpić
do wykonania podkładu tynkarskiego.
8.1.3.5.5. Wykonanie podkładu tynkarskiego
Podkład tynkarski jest materiałem o konsystencji gęstej śmietany. NaleŜy go stosować bez rozcieńczenia, w
temperaturach do + 5oC do 25oC. Nakładać w jednej warstwie, przy pomocy pędzla lub wałka malarskiego.
Czas wysychania zaleŜnie od warunków atmosferycznych wynosi od 4 do 12 godzin. Podkład moŜe słuŜyć
jako tymczasowa warstwa ochronna przez okres 6-ciu miesięcy, w sytuacji gdy np. w skutek
niekorzystnych warunków atmosferycznych (zima) nie jest moŜliwe nałoŜenie tynków.
8.1.3.5.6. Nakładanie tynku szlachetnego
Projektuje się wykonanie zewnętrznej warstwy wyprawy tynkiem akrylowym.
Przygotowanie materiału polega na wsypaniu całej zawartości worka do odmierzonej kaŜdorazowo tej samej
ilości wody (około 5 – 5,2 l) i dokładnym wymieszaniu mieszadłem wolnoobrotowym do jednolitej
konsystencji. Materiał jest gotowy do uŜycia po około 5 - 10 minutach i ponownym przemieszaniu.
Czynności nakładania i strukturowania mogą być prowadzone w temperaturach od + 5oC do 25oC przy
unikaniu bezpośredniego nasłonecznienia, silnego wiatru lub deszczu.
Materiał naleŜy naciągać na podłoŜe rozprowadzając go równomiernie w cienkiej warstwie przy pomocy
pacy stalowej gładkiej. Nadmiar tynku ściągnąć równieŜ pacą stalową gładką do warstwy o grubości ziarna.
Zdejmowany materiał odkładać do pojemnika roboczego. Po przemieszaniu nadaje się on do dalszego
uŜycia. Wydobycie Ŝądanej struktury tynku odbywa się przy pomocy płaskiej pacy z tworzywa sztucznego
poprzez zatarcie lub zagładzenie świeŜo nałoŜonego materiału. Tynki o strukturze drobnego baranka
wystarczy tylko zagładzić ruchami okręŜnymi. Tynki o strukturze rowkowej naleŜy zacierać ruchami
okręŜnymi lub podłuŜnymi – pionowymi albo poziomymi (zaleŜnie od oczekiwanego rysunku). Czas otwarty
pracy (od naciągnięcia do zafakturowania) dla cienkowarstwowych, strukturalnych wypraw tynkarskich jest
ograniczony i wynosi z reguły od 5 do 30 minut. ZaleŜy głównie od temperatury powietrza i podłoŜa,
wilgotności, nasłonecznienia oraz wiatru. Aby uniknąć powstawania widocznych cieni naleŜy zwrócić uwagę
na zakup towaru z jednakową datą produkcji. Istotną cechą tynków cienkowarstwowych jest ich sposób
wykonania z zastosowaniem „mokre na mokre”. Oznacza to, Ŝe wszystkie nanoszone na ścianę partie tynku
muszą być zatarte wówczas, kiedy poprzednie jeszcze nie związały. Nie wolno dopuścić do pozostawienia
przysychającego na krawędziach, nałoŜonego na ścianę tynku.
8.1.3.6. Wykonanie obróbek blacharskich
Wykonując nowe obróbki blacharskie z blachy stalowej powlekanej, naleŜy je dostosować do grubości
ocieplonych ścian. Obróbki te powinny wystawać poza lico ściany co najmniej 40 mm i powinny być
wykonane w taki sposób, aby zabezpieczały elewację przed zaciekami wody deszczowej. Obróbki naleŜy
mocować do kołków drewnianych, osadzonych w trakcie przyklejania płyt styropianowych
w dokładnie
dopasowanych wycięciach w styropianie lub w inny sposób, zabezpieczający trwałe i szczelne zamocowanie
do ścian.
8.1.3.7. Uwagi dodatkowe
OścieŜnice okienne w miarę moŜliwości ocieplić z zastosowaniem płyt styropianowych gr. 2 cm.
Styropian w styku z płytą naleŜy sfazować lub wyciąć w nim bruzdę, którą po przyklejeniu tkaniny
zbrojącej trzeba wypełnić kitem elastycznym. Wszystkie prace naleŜy wykonać w oparciu o instrukcję ITB
334/96 „Ocieplenie ścian zewnętrznych budynków metodą lekką” oraz z zachowaniem warunków
bezpieczeństwa i zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, pod uprawnionym nadzorem technicznym.
Wykonanie ocieplenia powierzyć wyspecjalizowanej firmie.
8.1.3.8. Docieplenie stropodachu metodą wdmuchiwania, np. Thermocel lub o podobnych parametrach.
8.1.3.9. Opis wykonania kolorystyki elewacji
• Cokół budynku – Tynk mineralny wg. jednej technologii w kolorystyce wg. rysunków elewacji.
• Elewacje – Tynk akrylowy wg jednej technologii. Palety barw wg. rysunków elewacji.
50
materiałów a przede wszystkim styropianu i zapraw tynkarskich i klejących.
Płyty styropianowe naleŜy stosować rodzaju FS samogasnące o gęstości objętościowej nie mniejszej niŜ 15
kg/m3 i nie większej niŜ 20 kg/m3, odpowiadające podstawowym wymogom:
• wymiary nie większe niŜ 600 x 1200 mm ± 0,3 %, grubość zgodna z projektem technicznym
ocieplenia
• struktura styropianu zwarta, niedopuszczalne są luźno związane granulki
• powierzchnia płyt szorstka po krojeniu z płyt
• krawędzie płyt proste z ostrymi kantami, bez wyszczerbień i wyłamań
• wytrzymałość na rozciąganie siłą prostopadłą do powierzchni nie mniej niŜ
8 N/cm2
• styropian frezowany na zakład
Płyt styropianowych nie moŜna stosować do ocieplania ścian bezpośrednio po wyprodukowaniu lecz dopiero
po okresie sezonowania wynoszącym około 8 tygodni. KaŜda partia płyt styropianowych dostarczana na
budowę powinna być zgodna z podanymi wyŜej wymaganiami oraz podaną datą produkcji.
Płyty grubości w zaleŜności od potrzeb.
Tkanina tynkarska odpowiadająca wymaganiom PN-92/P-85010. Zaprawa klejąca i tynkarska powinna
stanowić jednolity pod względem zabarwienia proszek bez zbryleń i obcych wtrąceń, łatwy do wymieszania
z wodą.
Wymagana przyczepność do styropianu:
• w stanie powietrzno suchym nie mniej niŜ 0,1 N/mm2
• po 24 godzinach działania wody nie mniej niŜ 0,1 N/mm2 (zarówno w stanie powietrzno suchym
jak i po zawilgoceniu zerwanie powinno nastąpić w styropianie).
Następną czynnością po sprawdzeniu jakości materiałów jest zamontowanie rusztowań.
8.1.3.5.3. Mocowanie płyt izolacji termicznej
Płyty styropianowe naleŜ przyklejać przy pogodzie bezdeszczowej w temperaturze nie mniejszej niŜ 5oC.
Elementem mocującym płyty jest zaprawa klejowa. Przygotowanie zaprawy ściśle wg. wskazań producenta.
W przypadku bardzo równego podłoŜa moŜna nakładać na całą powierzchnię płyty przy pomocy stalowej
pacy zębatej.
W przypadku podłoŜa niezbyt równego, chropowatego lub wykazującego odchyłki od pionu klej naleŜy
nakładać tzw. metodą punktowo – krawędziową. Ilość powinna być kaŜdorazowo tak dobrana, Ŝe po
dociśnięciu płyty do podłoŜa powinien on pokryć minimum
60 % powierzchni.
Płytę z nałoŜonym klejem naleŜy kaŜdorazowo przyłoŜyć do ściany w wybranym miejscu i docisnąć (dobić)
do podłoŜa. Boczne krawędzie płyt ocieplających powinny do siebie szczelnie przylegać a masa klejąca nie
powinna między nie wnikać. Płyty naleŜy układać z przewiązaniem zarówno na powierzchni ścian jak i
na naroŜach. Grubość warstwy klejowo powietrznej moŜe przy większych wklęsłościach podłoŜa wynosić do
25 – 30 mm z zachowaniem minimum 60 % przyklejonej powierzchni netto. Przy większych odchyłkach
celowe jest niwelowanie przez uŜycie styropianu o róŜnej grubości.
Operacja wyrównywania nierówności warstwy wyrównującej jest bardzo waŜną czynnością w technologii
ocieplania metodą „lekką – mokrą” odpowiedzialną za końcowy efekt zmierzający do uzyskania elewacji
gładkiej, bez zagłębień i wypukłości. Czynności późniejsze nie dają zgodnej z technologią skutecznej
moŜliwości poprawienia niestaranności tego typu prac. Łącza klejowe naleŜy dodatkowo wzmocnić deblami
z tworzywa sztucznego (kołkami) w ilości 4 szt.
Na m2, a w miejscach szczególnie naraŜonych np.
naroŜach budynku w ilości zwiększonej do max. 8 szt. na m2.
Otwory na kołki moŜna wykonywać po całkowitym związaniu kleju pod styropianem tj. co najmniej po
dwóch dniach od przyklejenia płyt. Głębokość otworu powinna być o 1 cm większa od długości kołka,
która powinna być tak dobrana, aby długość zakotwienia w warstwie muru wynosiła minimum 6 cm nie
licząc tynku.
Główki łączników nie mogą wystawać poza płaszczyznę styropianu, lecz powinny być z nią dokładnie
zlicowane.
Przed wykonaniem warstwy zbrojeniowej uszczelnić trzeba styki styropianu ze stolarką i obróbkami
blacharskimi przy pomocy elastycznej masy, najlepiej akrylowej.
8.1.3.5.4. Wykonanie warstwy zbrojeniowej
Warstwa zbrojeniowa na powierzchni styropianu wykonana jest jako min. 3 mm grubości gładź z kleju, w
którym zatopiona jest specjalnie przeznaczona do tego celu atestowana siatka zbrojeniowa z włókien
szklanych.
Siatka jest zabezpieczona powierzchniowo, przez kąpiel ochronną przed agresywnymi alkaliami zawartymi w
masie szpachlowej.
Wykonanie warstwy zbrojeniowej rozpocząć nie wcześniej niŜ po 3 dniach od chwili przyklejenia
styropianu, przy bezdeszczowej pogodzie i temperaturze powyŜej 5oC. JeŜeli jest zapowiadany spadek
temperatury poniŜej 0oC w ciągu 24 godzin, wówczas nie naleŜy przyklejać siatki zbrojeniowej, nawet
jeŜeli temperatura podczas pracy jest wyŜsza niŜ 5oC. Przygotowany materiał naleŜy naciągać na ścianę z
jednoczesnym formowaniem jego powierzchni pacą zębatą 10/12 mm w bruzdy. NałoŜony klej zachowuje
odpowiednią plastyczność przez około 10 – 30 minut w zaleŜności od temperatury i wilgotności powietrza.
Dlatego naleŜy unikać pracy przy bezpośrednim nasłonecznieniu i silnym wietrze. W tak naniesionym kleju
49
• sprawdzenie jakości i prawidłowości uŜytych materiałów na podstawie protokołów odbioru materiałów,
• sprawdzenie balustrad polega na stwierdzeniu zgodności z wymaganiami wysokości, wymiarów, rozstawu i
wykonania połączeń elementów konstrukcyjnych balustrady oraz ich poszczególnych odcinków (przekroju,
spawania lub lutowania, gładkości elementów itp.),
• naleŜy sprawdzić rozmieszczenie elementów pionowych i poziomych balustrady oraz wykonania
pochwytów,
• sprawdzenie prawidłowości zakotwienia elementów nośnych balustrady w konstrukcji klatki schodowej,
• sprawdzenie moŜliwości zachowania warunków bhp podczas eksploatacji obiektu,
Balustrady wykonane niezgodnie z warunkami specyfikacji technicznej nie mogą być przyjęte, muszą być
poprawione i przedstawione do ponownego odbioru.
8. ELEWACJE
8.1. ELEWACJE ŚCIAN
8.1.1. WSTĘP
Przedmiotem niniejszego punktu opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót elewacyjnych
W niniejszym punkcie przedstawiono prace związane z wykonaniem tynków akrylowych na ścianach zewnętrznych.
Projektowane są następujące prace elewacyjne:
• wykonanie tynków akrylowych gruboziarnistych gr. 3 mm o fakturze baranek,
• wykonanie kolorystyki elewacji zgodnie z projektem,
• wyłoŜenie cokołu tynkiem mozaikowym.
8.1.2. MATERIAŁY
8.1.2.1. Wyprawa elewacyjna
• wyprawą elewacyjna - tynk akrylowy cienkowarstwowy grubości 3 mm, spoiwo mineralne z dodatkiem
polimeru, postać ciekła masa gotowa do uŜycia lub sucha mieszanka do zarobienia wodą, wygląd zewnętrzny
jednorodna masa po zmieszaniu, odporność na rysy - brak rys w grubości równej 2- krotnej grubości zalecane
w systemie lub grubości wynikającej w technologu wykonania,
• kolor elewacji wg projektu kolorystyki w projekcie budowlanym - malowanie farbami systemowymi lub tynk
barwiony w masie, tynki strukturalne malowane farbami RAL
• podkład tynkarski - ciecz o konsystencji gęstej śmietany, ma za zadanie izolowanie od podłoŜa warstwy
tynku pod względem chemicznym oraz dobre połączenie pod względem mechanicznym,
8.1.3.1. Technologia wykonania
• prace dociepleniowe wykonać według jednego systemu ociepleń ścian zewnętrznych .
• wykończenie elewacji – w technologii lekkiej mokrej tynk akrylowy barwiony w masie, (uziarnienie
wypełniacza 2,0 mm)
8.1.3.2. Grubość docieplenia
• ściany – 14,0 cm
• ościeŜa okien i drzwi – min. 2,0 cm
• ściany fundamentowe – 8cm
8.1.3.3. Roboty przygotowawcze
• oczyszczenie z brudu, wyrównanie ubytków zaprawą cementową
8.1.3.4. Roboty towarzyszące
• przystosowanie do nowych warunków instalacji odgromowej (zwody pionowe – drut stalowy
ocynkowany min. ø 8 mm) ułoŜonej w rurkach PCV, skrytej pod styropianem, złącza kontrolne w
puszkach hermetycznych - widoczne;
• wymiana obróbek podokienników zewnętrznych na nowe z blachy ocynkowanej powlekanej grub.
0,7 mm i szer. w rozwinięciu ok. 40 cm (kapinos 5 cm);
• po zdemontowaniu rusztowań teren wokół budynku doprowadzić do naleŜytego wyglądu
8.1.3.5. Opis technologii wykonania docieplenia systemowego.
8.1.3.5.1. Kolejność wykonywania robót
• prace przygotowawcze obejmujące skompletowanie materiałów, sprzętu i urządzeń oraz montaŜu
rusztowań i zdjęcie obróbek blacharskich
• przygotowanie masy klejowej
• przyklejanie płyt styropianowych
• nakładanie na styropian warstwy z masy klejącej i zbrojenie jej tkaniną szklaną
• wykonanie warstwy tynkarskiej z masy lub zaprawy tynkarskiej
• wykonanie nowych obróbek blacharskich
• demontaŜ rusztowań i uporządkowanie terenu wokół budynku
8.1.3.5.2. Prace przygotowawcze.
Przed przystąpieniem do ocieplenia naleŜy przygotować materiały, narzędzia i sprzęt oraz sprawdzić jakość
48
Odbiór ten powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami odpowiednich
norm przedmiotowych, sprawdzenie ich wymiarów, kształtu gotowego elementu, dopuszczalnych odchyłek w
wymiarach, zabezpieczenia elementu przed korozją, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów
odniesienia. Jakość materiałów musi być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do
obrotu i stosowania w budownictwie, którymi są:
6.3.4.2. Odbiory elementów po wbudowaniu i wykończeniu
Odbiór robót powinien obejmować wydzielone fazy robót remontowych, odbiór powinien obejmować:
• prawidłowość osadzenia elementu w konstrukcji budowlanej,
• dokładność uszczelnienia ościeŜnic,
• zgodność wbudowanego elementu z projektem,
• inne które komisja odbioru uzna za niezbędne dla jakości wykonanych robót.
Z wszystkich czynności wykonanych i przeprowadzonych naleŜy sporządzić protokół.
Odbiór końcowy robót obejmuje:
• sprawdzenie zgodności wykonania z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp..
sprawdzenia naleŜy dokonać na podstawie oględzin i pomiarów oraz na podstawie protokołów odbiorów ww.
i zapisów w dzienniku budowy,
7. ELEMENTY KOWALSKO - ŚLUSARSKIE
7.1. BALUSTRADY
7.1.1. WSTĘP
Przedmiotem niniejszego punktu specyfikacji jest opis wykonania i odbioru robót związanych z wymianą balustrad.
7.1.2. MATERIAŁY
Rury ze stali malowane proszkowe, elementy gotowe typowe wg systemu wykonywania balustrad i barier
ochronnych.
W budynku naleŜy wykonać balustrady schodów oraz widowni spełniających wymagania bezpieczeństwa, wg niŜej
wymienionych zasad:
1) Balustrady klatek schodowych oraz pochylni od strony nie ograniczonej ścianą powinny być:
• o wysokości od krawędzi poziomej stopnia do wierzchu balustrady - 1100 mm,
• o odstępie w świetle między pionowymi prętami - 120 mm, dopuszcza się odstęp 150 mm w budynkach
produkcyjnych lub magazynowych.
2) Balustrady powinny mieć konstrukcję zapobiegającą moŜliwości wypadnięcia dziecka. Zaleca się, aby
konstrukcja uniemoŜliwiała wspinanie się dzieci po balustradzie.
3) Balustrady odgraniczające poziomy widowni hal sportowych, stadionów, teatrów i kin nie powinny ograniczać
widoczności dostosowanej do istniejących potrzeb.
4) Pochwyty poręczy naleŜy ze wszystkich stron pozbawić rąbków, a na spawach w miejscach styków
zeszlifować. Poręczy nie naleŜy łączyć śrubami od góry na zewnętrznym obrysie.
5) Poręcze balustrad powinny przenosić siłę poziomą 500N/m, jeŜeli w dokumentacji nie określono inaczej.
6) Pochwyty poręczy - zaleca się zakładać wykładziny z PCV wg PN-75/B-89020.
Projekt przewiduje wymianę istniejącej balustrady na balustradę stalową z rur ө 50 mm malowanych proszkowe,
zaleca się-zastosować kolor szary.
Odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. Odbiór materiałów
przedmiotowych, aprobat technicznych dokumentacji i innych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów musi
którymi są:
• certyfikat zgodności lub deklaracja zgodności z dokumentem odniesienia (PN, aprobata techniczna)
7.1.4.2. Odbiór balustrad
Odbiór balustrad obejmuje:
• sprawdzenie z dokumentacją projektową, mniejszą specyfikacją, sprawdzenia naleŜy dokonać na podstawie
oględzin,
47
właściwości techniczno-uŜytkowych.
6.3. OŚCIEśNICE
6.3.1. WSTĘP
Przedmiotem niniejszego punktu opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót związanych z
wykonaniem ościeŜnic związanych z wymianą drzwi zewnętrznych i wewnętrznych.
6.3.2. MATERIAŁY
6.3.2.1. OścieŜnice stalowe wewnętrzne
• do drzwi wewnętrznych zastosować ościeŜnice stalowe ocynkowane, wykonane z blachy stalowej
ocynkowanej grubości 1,2 mm , malowane farbą proszkowe na kolor , akcesoria: zawiasy czopowe,
uszczelka gumowa na obwodzie ościeŜnicy w kolorze popielatym, kotwy montaŜowe,
6.3.2.2. OścieŜnica aluminiowe i metalowe do drzwi zewnętrznych
• aluminiowa i metalowa systemowa w kolorze drzwi zewnętrznych, z profilem uszczelniającym, akcesoria:
trzy zawiasy czopowe, uszczelka gumowa w kolorze, dybie montaŜowe, próg ze stali nierdzewnej.
MontaŜ ościeŜnic metalowych i aluminiowych - osadzania ościeŜnic naleŜy wykonać zgodnie z warunkami
technicznymi wykonania i odbioru robót, jak niŜej:
1) OścieŜnice drzwiowe w ścianach działowych murowanych powinny być osadzone w trakcie ich
murowania przez wpuszczenie płytek w kształtownik stojaków ościeŜnic oraz powiązanie kotwami
wpuszczonymi w spoinę muru.
2) W murach do 24 cm grubości ościeŜnice powinny być osadzone w trakcie murowania przez wpuszczenie
cegieł w kształtownik stojaków ościeŜnic i związanie ich z murem kotwami wpuszczonymi w spoinę
poziomą muru na głębokość co najmniej 150 mm.
3) Przy osadzaniu ościeŜnic stalowych w czasie murowania ścianki naleŜy dokładnie podeprzeć rozporka, a
po wypionowaniu stojaków usztywnić je za pomocą desek lub w inny sposób zaleŜnie od rodzaju
ościeŜnicy.
4) Kotwy ościeŜnic naleŜy odgiąć do poziomego połoŜenia, tak aby umieszczone w gnieździe moŜna było je
obmurować lub osadzić w zaprawie cementowej.
5) Kotwy w ościeŜnicach powinny być tak rozmieszczone aby ich odstęp od progu i nadproŜa nie był
większy niŜ 240 mm, a ich rozstaw nie przekraczał 800 mm.
6) OścieŜnice naleŜy osadzać tak, aby środek ościeŜnicy dokładnie pokrywał się z osią otworu drzwiowego w
ścianie (ościeŜa).
7) Ustawienie ościeŜnicy w wysokości otworu naleŜy dokonać z uwzględnieniem głębokości wpuszczenia
ościeŜnicy poniŜej poziomu podłogi.
8) Zewnętrzne płaszczyzny ościeŜnicy stalowej powinny być oddalone od zewnętrznej płaszczyzny ścianek
surowych o 25 mm, a połączenia ościeŜnicy z samą ścianką powinno być tak wykonane, aby profil
ościeŜnicy był całkowicie wypełniony ścianką i zaprawą.
9) Odległość między czołem ścianki działowej a stojakiem ościeŜnicy powinna wynosić co najmniej 15 mm,
a wolna przestrzeń powinna być wypełniona zaprawą murarską.
10) Osadzenia ościeŜnicy dokonuje się tak, aby półki stojaków i nadproŜa ościeŜnicy po strome skrzydła
drzwiowego tworzyły jedną płaszczyznę.
11) OścieŜnice w trakcie osadzania powinny być zabezpieczone przed odkształceniami pod wpływem
bocznego nacisku muru i zaprawy przez odpowiednie rozparcie.
12) Po ustawieniu ościeŜnicy i skontrolowaniu pionowego i niezwichrowanego ustawienia ościeŜnicę
obmurowuje się.
13) Obmurowania ościeŜnicy dokonuje się równolegle z murowaniem wewnętrznych ścianek działowych oraz
ścian lub murów nośnych i obwodowych.
14) Kotwy powinny być zalewane zaprawą cementową.
15) Podczas obmurowywania naleŜy sprawdzać połoŜenie ościeŜnicy czy nie odchyliła się od pionu.
16) Po zabudowaniu ościeŜnicy przestrzeń między ościeŜnicą a murem powinna być wypełniona całkowicie
zaprawą murarską, a w razie moŜności równieŜ kawałkami cegieł.
17) Końcową fazę osadzania ościeŜnicy stanowi podmurowanie lub. podbetonowanie listy progowej.
18) Przy osadzaniu ościeŜnic stalowych w ścianach uprzednio wykonanych naleŜy wykuć
gniazda na kotwy, a następnie po ustawieniu i wypionowaniu stojaków ościeŜnicy oraz wpuszczeniu
kotew zaklinować ościeŜnicę silnie w murze. Zalewanie kotew - od góry przez płaskie lejki.
19) OścieŜnice składane mogą być osadzane tylko w pomieszczeniach wewnątrz lokalowych. W ścianie
zewnętrznej jest zabronione.
20) Do osadzania ościeŜnic mogą być stosowane oddzielne kotwy zaczepne, odporne na drgania.
Odbiór ościeŜnic przed ich wbudowaniem powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę.
46
Drzwi typowe drewniane, drzwi płycinowe, pełne, wzmocnione z okładziną ze sklejki w kolorze, akcesoria: trzy
zawiasy czopowe, zamek na klucz zwykły, klamka z szyldem, skrzydło pokryte ekologicznym lakierem wodnym.
6.2.2.1.1. Drzwi aluminiowe
Drzwi systemowe dwuskrzydłowe, aluminiowe, drzwi przeszklone szkłem bezpiecznym, powlekane w kolorze.
6.2.2.1.2. Drzwi p-poŜ
Drzwi systemowe, aluminiowe, przeciwpoŜarowe o odporności ogniowej 30 i 60 minut.
6.2.2.2. Drzwi zewnętrzne
Drzwi systemowe, aluminiowe, dwuskrzydłowe, drzwi główne wejściowe do budynku, drzwi przeszklone szkłem
bezpiecznym o K = 1,1.
6.2.3.1. Osadzanie drzwi metalowych:
1) Drzwi naleŜy osadzić w ościeŜu ściany i przymocować do budynku za pomocą kotew, które powinny
przenieść wymagane obciąŜenia.
2) Drzwi stalowe wewnętrzne korytarzowe powinny posiadać kotwy umoŜliwiające ich przyspawanie do
marek stalowych znajdujących się w ścianie budynku.
3) Przed przyspawaniem kotew drzwi lub ich ościeŜnice naleŜy odpowiednio ustawić i wypoziomować.
4) Przy stosowaniu innych sposobów mocowania naleŜy dostosować się do aktualnych instrukcji
technicznych.
5) Drzwi wejściowe do budynku powinny być dostosowane do potrzeb uŜytkowników i ewakuacyjnych oraz
umoŜliwiać dogodny transport urządzeń do pomieszczeń technicznych.
6) Drzwi zewnętrzne powinny być otwierane na zewnątrz.
7) Drzwi do wyjść ewakuacyjnych powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczeń.
8) Drzwi powinny się lekko otwierać i zamykać, zamknięte skrzydła powinny dobrze przylegać do ościeŜnicy.
6.2.3.2. Wbudowywanie stolarki drzwiowej
1) Wbudowywanie drzwi klepkowych i deskowych powinno być wykonane zgodnie z dokumentacją
projektową (kierunki otwierania, szerokość, wysokość, wentylacja, rodzaj materiału itp.).
2) Przed trwałym zamocowanie ościeŜnic naleŜy sprawdzić ich ustawienie w pionie i w poziomie, a w
przypadku drzwi bezościeŜnicowych - takŜe osiowe ustawienie trzpieni haków zawias kotwionych w
ościeŜu.
3) Po zamocowaniu ościeŜnic naleŜy sprawdzić działanie skrzydeł i okuć zamykających.
4) Drzwi po wbudowaniu naleŜy dokładnie zamknąć, po zamknięciu muszą dokładnie przylegać do
ościeŜnicy.
Odbiór drzwi przed ich wbudowaniem powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. Odbiór
ten powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości= technicznych zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm
przedmiotowych, sprawdzenie ich wymiarów, kształtu gotowego elementu, dopuszczalnych odchyłek w wymiarach,
zabezpieczenia
elementu
przed
korozją
dla
drzwi
stalowych,
aprobat
technicznych,
dokumentacji i innych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów musi być potwierdzona właściwymi
dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i stosowania w budownictwie, którymi są:
Odbiór robót powinien obejmować wydzielone fazy robót remontowych, odbiór powinien obejmować:
• prawidłowość osadzenia elementu w konstrukcji budowlanej,
• dokładność uszczelnienia ościeŜnic,
• prawidłowość działania elementów ruchomych i urządzeń zamykających,
• inne które komisja odbioru uzna za niezbędne dla jakości wykonanych robót.
• sprawdzenia prawidłowości wykonania wymiany okien naleŜy dokonać po uzyskaniu przez nie pełnych
45
trwały ich elementy kotwiące w ościeŜach.
3) W ościeŜach z węgarkami uszczelnienie styku z oknem przed przenikaniem wody i powietrza moŜe być
dokonane następującymi sposobami:
• w trakcie osadzania okna - ułoŜyć na powierzchni węgarka warstwę kitu trwale plastycznego i
docisnąć ościeŜnicę do węgarka,
• przybicie do nadproŜa i stojaków ościeŜnicy listew dystansowych o wymiarach 20x8 do 10 mm
wzdłuŜ krawędzi gabarytowych, a szczelinę o grubości 8-10 mm powstałą po dociśnięciu ościeŜnicy
do węgarka i jego umocowaniu do ościeŜa naleŜy wypełnić kitem trwale plastycznym.
4) Uszczelnienie okna w styku progu betonowego z progiem ościeŜnicy moŜe być dokonane przez ułoŜenie na
progu warstwy kitu trwale plastycznego i ustawienie na nim okna.
5) W ościeŜach bezwęgarkowych styk ościeŜnicy z ościeŜem naleŜy po zewnętrznej strome okna wypełnić
kitem trwale plastycznym, a na pozostałej szerokości ościeŜnicy szczeliwem termoizolacyjnym.
6) Ustawienie okna naleŜy sprawdzić w pionie i poziomie i porównać z dopuszczalnymi odchyłkami (nie
mogą ich przekroczyć) oraz dokonać pomiaru przekątnych.
7) Po ustawieniu okna naleŜy sprawdzić sprawność działania skrzydeł przy otwieraniu i zamykaniu.
Sprawdzić działanie okuć.
8) Zamocowanie ościeŜnic naleŜy dokonać za pomocą kołków montaŜowych.
9) Zamocowane okno naleŜy uszczelnić pod względem termicznym materiałem izolacyjnym nie zawierającym
szkodliwych związków dla zdrowia ludzi oraz przed przenikaniem wód opadowych.
10) Osadzenie parapetów naleŜy wykonywać po osadzeniu i zamocowaniu okna.
11) Po osadzeniu okna naleŜy odpowiednio wyrównać zaprawą cementową ze spadkiem na zewnętrz fragment
ściany pod oknem i wykonać obróbki blacharskie dokładnie umocowane we wrębie ościeŜnicy.
12) Osadzone okno po wykonaniu wszystkich prac związanych z jego osadzeniem naleŜy dokładnie zamknąć.
Odbiór okien przed ich wbudowaniem powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. Odbiór
ten powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm
przedmiotowych, sprawdzenie ich wymiarów, kształtu gotowego elementu, dopuszczalnych odchyłek w wymiarach,
aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów musi być potwierdzona
właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i stosowania w budownictwie, którymi są:
Odbiór okien i ich montaŜ powinien obejmować wydzielone fazy robót montaŜowych, odbiór powinien obejmować:
• sprawdzenie stanu i wyglądu ościeŜy pod względem równości, pionowości i spoziomowania,
• sprawdzenie rozmieszczenia miejsc zamocowania i sposobu osadzenia elementu,
• sprawdzenie dokładności uszczelnienia ościeŜnic elementu z ościeŜami otworów lub ścianami,
• sprawdzenie uszczelnienia przestrzeni między ościeŜami i wbudowanym elementem pod względem cieplnym
i przed przenikaniem w ód opadowych,
• prawidłowość działania elementów ruchomych i urządzeń zamykających,
• inne, które komisja odbioru uzna za niezbędne dla jakości wykonanych robót.
• sprawdzenia prawidłowości wykonania montaŜu okien naleŜy dokonać po uzyskaniu przez nie pełnych
właściwości techniczno-uŜytkowych.
6.2. DRZWI WEWNĘTRZNE I ZEWNĘTRZNE
6.2.1. WSTĘP
Przedmiotem niniejszego punktu opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót związanych z
wykonaniem nowych drzwi zewnętrznych i wewnętrznych.
6.2.2. MATERIAŁY
6.2.2.1. Drzwi wewnętrzne
44
• sprawdzenia prawidłowości przygotowania podłoŜy i wykonania powłok malarskich naleŜy przeprowadzić na
podstawie zapisów w dzienniku budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
• badania powłok malarskich przeprowadzić naleŜy nie wcześniej niŜ po 14 dniach po ich zakończeniu.
6. STOLARKA OKIENNA l DRZWIOWA
6.1. OKNA
6.1.1. WSTĘP
Przedmiotem niniejszego punktu opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru okien, m.
6.1.2. MATERIAŁY
6.1.2.1. Okna
W całym budynku - okna z kształtowników wysokoudarowego z PCV U= min 1,6W//m2K, w kolorze białym,
wykonane indywidualnie na zamówienie, z szybami termoizolacyjnymi (szyby zespolone niskoemisyjne Uk = min
1,1 W/m2 x K, okucia obwiedniowe, rozwieralno - uchylne, w oknach zamontować nawiewnik higrosterowany.)
• Okucia dla okien z szybą zewnętrzną P4 – kompletne z dodatkowymi elementami tj. min. 3 antywywaŜeniowe
rolki grzybkowe na jednym skrzydle kotwiące się w antywywaŜeniowych zaczepach na oseŜnicy i z wkładką
zabezpieczającą rozwiercenie klamki,
• Szyba dla okien z szybą zewnętrzną P4 – zestaw szybowy jednokomorowy o współczynniku przenikania ciepła
Uk = min 1,1 W/m2 x K,
• Nawiewniki higrosterowane o parametrach nie niŜszych niŜ aereco EHA 20-50 po 1 szt. na okno montowane w
górnej części skrzydła, tłumienie akustyczne min. 37dB, wyposaŜone w blokadę minimalizującą przepływ.
6.1.2.1.1. Wbudowywanie stolarki okiennej
6.1.2.1.1.1. Przygotowanie ościeŜy
1) Stolarka okienna moŜe być osadzana w ościeŜu.
2) OścieŜa bezwęgarkowe występujące w ścianach murowanych komórkowych lub betonów lekkich scalanych
wielkowymiarowych powinny być tak wykonane aby spełnione były wymagania z punktu widzenia
zamocowanie okna oraz umoŜliwione uszczelnienie przestrzeni między ościeŜom i ościeŜnicą.
3) Przed osadzeniem stolarki naleŜy sprawdzić dokładność wykonania ościeŜa i stan powierzchni węgarków, do
których ma przylegać ościeŜnica,
4) Sprawdzić naleŜy dopuszczalne odchyłki wymiarów otworów okiennych oraz wymiary okien podanych w
projekcie technicznym.
6.1.2.1.1.2. Rozmieszczenie punktów zamocowania stolarki okiennej:
1) Stolarkę okienną naleŜy zamocowywać w punktach rozmieszczonych w ościeŜu zgodnie z wymaganiami
podanymi w tabeli A)
2) Odległość punktów zamocowania i wymiary otworów mierzymy od krawędzi przecięcia się płaszczyzny
węgarka i płaszczyzny ościeŜa.
3) Przy wbudowywaniu okien w zestawach w ścianach pasmowych punkty łączenia ościeŜnic sąsiadujących ze
sobą okien naleŜy rozmieszczać w sposób podany w tabeli A), a płaszczyznę połączenia ościeŜnic traktować
jak krawędź ościeŜa. Zestawione stojaki ościeŜnic naleŜy łączyć za pomocą wkrętaków do drewna.
Tabela A) Rozmieszczenie punktów zamocowania stolarki okiennej.
Wymiary zewnętrzne
stolarki (cm)
wysokość
szerokość
do 150
150-200
Liczba
punktów
zamocowania
4
6
do 150
powyŜej
200
powyŜej
150
8
do 150
4
150-200
8
powyŜej
200
10
Rozmieszczenie punktów zamocowania
w nadproŜu i progu
na stojaku
nie mocuje się
kaŜdy stojak w 2 punktach w:
po l punkcie w nadproŜu i progu w 1/2 • odległości około 33 cm od
szerokości okna
nadproŜa
• około 35 cm od progu
po 2 punkty w nadproŜu i progu,
rozmieszczone
symetrycznie
w
odległościach od pionowej krawędzi
ościeŜa, równej 1/3 szerokości okna
nie mocuje się
kaŜdy stojak w 3 punktach:
po l punkcie w nadproŜu i progu w1/2 • w odległości 33 cm od
nadproŜa,
szerokości okna
po 2 punkty w nadproŜu i progu, • w 1/2 wysokości,
rozmieszczone
symetrycznie
w • w odległości 33 cm od dolnej
części ościeŜa
odległościach od pionowych krawędzi
ościeŜa, równych 1/3 wysokości
6.1.2.1.1.3. Osadzanie i uszczelnianie stolarki okiennej w ościeŜu:
1) W sprawdzone i przygotowane ościeŜe naleŜy wstawić stolarkę okienną na podkładkach lub listwach.
2) W zaleŜności od rodzaju łączników zastosowanych do zamocowania stolarki naleŜy osadzić w sposób
43
Metody i parametry nakładania
Pędzel, wałek
Natrysk pneumatyczny
Natrysk hydrodynamiczny
Warunki malowania
Wysychanie w dobrze wentylowanych
(wietrzonych) pomieszczeniach o temp.
pokojowej
Powtórne malowanie
Wydajność
Mycie narzędzi
Opakowania
Dodatek
rozcieńczalnika
[%]
5÷10
Max. 5
Lepkość
4(mm) [sęk]
Średnica
dyszy [mm]
Ciśnienie
kPa
Zalecana
ilość warstw
Forma handlowa
25÷33
60÷110
1,5÷2
0,35÷0,45
300÷500
250÷400
l
2
l
Temperatura powyŜej 5°C, pomieszczenia dobrze wentylowane
(wietrzone)
• nadaje się do manipulacji - 18 h
• własności uŜytkowe - 72 h
Po 10 dniach lub mokro na mokro max. 3 h
Ok. 7 m2/l
Nobiles - Rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych ogólnego
stosowania
1 l; 5 l; 12 l
5.4.3.1. Malowanie elementów stalowych
Elementy stalowe przed malowanie naleŜy oczyścić z rdzy, resztek powłok malarskich itp. do III - go stopnia
czystości i odtłuścić. Stopień III przygotowania powierzchni uzyskuje się poprzez oczyszczenie ręczne mechaniczne przy uŜyciu młotków pneumatycznych, szczotek drucianych, szlifierek lub poprzez oczyszczenie
płomieniowe gdzie powierzchnię stali poddaje się działaniu płomienia palnika gazowego - acetylenowe powietrznego lub acetylenowe - tlenowego, a następnie przy pomocy szczotek usuwa się luźno przywarte
zanieczyszczenia. Elementy oczyścić naleŜy równieŜ za pomocą piaskowania. NaleŜy równieŜ przed malowaniem
poddać powierzchnie odtłuszczeniu. Odtłuszczenie wykonać poprzez zmycie zatłuszczonych miejsc nasyconym
rozpuszczalnikiem organicznym. Po dokładnym oczyszczeniu elementów stalowych naleŜy zabezpieczyć
oczyszczone powierzchnie przez korozją. NaleŜy powierzchnię zagruntować jedną warstwą środka gruntującego, a
następnie pomalować dwukrotnie warstwą nawierzchniową ftalową tworzącą powłokę antykorozyjną odporną na
działanie czynników zewnętrznych i mechaniczne uderzenia. Średnia grubość powłoki antykorozyjnej powinna
wynosić od 20 ÷ 40 µn.
5.4.3.1.a. Dodatkowe zalecenia dotyczące stosowania Nobiles - Chlorokauczuk – Emalią
• MALOWANIE NOWYCH PODŁOśY: PodłoŜe przed malowaniem powinno być suche odtłuszczone i
czyste oraz zagruntowane podkładem Nobiles - Chlorokauczuk - Podkład. Warstwę podkładową najlepiej
przeszlifować i usunąć powstały pył. Tak przygotowane podłoŜe pomalować Nobiles - Chlorokauczuk Emalią. Zaleca się nakładanie dwóch warstw emalii metodą mokro na mokro w odstępach max. do 3 godzin.
Powtórne malowanie powinno być minimum po 10 dniach.
• MALOWANIE RENOWACYJNE: W razie potrzeby usunąć resztki starej, łuszczącej się powłoki. Odkryte
podłoŜe stalowe lub Ŝeliwne pomalować podkładem Nobiles - Chlorokauczuk - Podkład. Po wyschnięciu
przeszlifować i usunąć powstały pył. Tak przygotowane podłoŜe pomalować Nobiles - Chlorokauczuk Emalią w sposób podany jak dla nowych podłoŜy.
Odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. Jakość materiałów musi
być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i stosowania w budownictwie.
Dla farb i lakierów naleŜy szczególnie zwrócić uwagę by zastosowane materiały były nieszkodliwe dla ludzi i
środowiska.
Odbiór międzyfazowy robót powinien obejmować wydzielone fazy prac malarskich, odbiór międzyfazowy powinien
obejmować:
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa metali do malowania,
• sprawdzenie powłok malarskich; grubości powłok, jednolitości i równomierności barwy, gładkości,
przyczepności do podkładu, odporności na uderzenia, ścieranie, zmywanie, jakości połysku, twardości
powłoki itp.,
Odbiór końcowy robót malarskich obejmuje:
42
powłoki itp.,
• badania końcowe powłok malarskich z farb emulsyjnych naleŜy przeprowadzać nie wcześniej niŜ po 7 dniach
od zakończenia prac,
• badania olejnych powłok malarskich przeprowadzić naleŜy nie wcześniej niŜ po 14 dniach po ich
zakończeniu.
5.4. MALOWANIE ELEMENTÓW STALOWYCH (ŚLUSARSKO - KOWALSKICH)
5.4.1. WSTĘP
W niniejszym punkcie specyfikacji omówiono sposób wykonania i odbioru robót malarskich dotyczących
elementów stalowych. Punkt ten dotyczy malowania balustrad.
Elementy stalowe naleŜy malować farbami ftalowymi do metalu, dwukrotnie.
5.4.2. MATERIAŁY
Farby ftalowe do metalu
• farba ftalowa gruntująca, zabezpieczająca elementy wewnętrzne i zewnętrzne z metali, o zawartości
aktywnych substancji antykorozyjnych, bez zawartości ołowiu i chromu, nieszkodliwa dla środowiska,
istnieje duŜa dostępność na rynku środków gruntujących uniwersalnych spełniających te wymagania,
• farba ftalowa zewnętrzna na zagruntowany metal, moŜna zastosować farbę chlorokauczukową, farba
powinna spełniająca następujące wymagania; dobra przyczepność, bez zawartości ołowiu, nieszkodliwa
dla środowiska, wysokoelastyczna, odporna chemicznie, o dobrym i równomiernym kryciu powierzchni i
krawędzi, odporna na uderzenia.
Informacja techniczna CHLOROKAUCZUK - EMALIA
•
•
•
wydajna,
szybkoschnąca,
elastyczna.
ISO 9001
Norma: WT-87/90
Nobiles - Chlorokauczuk - Emalia to doskonały produkt do dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych
Ŝeliwnych, urządzeń eksploatowanych w warunkach atmosfery przemysłowej, miejskiej i wiejskiej. Emalie te mogą
być równieŜ stosowane do malowania betonu i tynków. Powłoki emalii charakteryzują się równieŜ elastycznością i
odpornością na inne czynniki mechaniczne.
I. CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU
Emalia chlorokauczukowa modyfikowana
Dekoracyjne i ochronne malowanie urządzeń i konstrukcji stalowych,
Ŝeliwnych, rur kanalizacyjnych i gazowych.
Kolory
Wg karty RAL oraz kolorów obowiązujących w Nobilesie
Efekt dekoracyjny
Połysk
Gęstość
Ok. 1,5 g/cm3
Rozcieńczalnik
Nobiles - Rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych ogólnego
stosowania
Temperatura zapłonu
PowyŜej 21°C
Atesty, Certyfikaty
PZH
Przechowywanie, Transport
Temp. 5-25°C, miejsca osłonięte przed słońcem i z dala od źródeł
ciepła
Termin waŜności
15 miesięcy
II. SPOSÓB UśYCIA
Przygotowanie produktu do stosowania
Emalię dobrze wymieszać, w razie potrzeby rozcieńczyć Nobiles –
rozcieńczalnikiem do wyrobów chlorokauczukowych ogólnego
stosowania
Typ wyrobu
Przeznaczenie
41
• MALOWANIE NOWYCH PODŁOśY: PodłoŜe przed malowaniem powinno być suche, odtłuszczone i czyste.
PodłoŜe drewniane, betonowe i cementowo - wapienne właściwie wysezonowane. Drewno zaimpregnować
Nobiles - Pokostem lub Nobiles – Impregnatem lub zagruntować farbą Nobiles - Ftalit. Powierzchnie stalowe
i Ŝeliwne zagruntować podkładem Nobiles - Nobikor W ten sposób przygotowane podłoŜe pomalować farbą
Nobiles - Nobilux. Następną warstwę emalii nanieść po 24 godzinach.
• MALOWANIE RENOWACYJNE: W razie potrzeby usunąć resztki starej, łuszczącej się powłoki, oczyścić,
odtłuścić przeszlifować i usunąć powstały pył. Miejsca z odkrytym podłoŜem w przypadku powierzchni
stalowych i Ŝeliwnych zagruntować podkładem Nobiles - Nobikor. Tak przygotowane podłoŜe pomalować
emalią Nobiles - Nobilux w sposób podany jak dla nowych podłoŜy.
5.2.4. ODBIÓR ROBÓT:
środowiska.
obejmować:
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa (tynków, metali, drewna, betonu) do malowania,
powłoki itp.
od zakończenia prac,
• badania powłok malarskich olejnych przeprowadzić naleŜy nie wcześniej niŜ po 14 dniach po ich
zakończeniu.
5.3. MALOWANIE ŚCIAN W KORYTARZACH I NA KLATCE SCHODOWEJ
5.3.1. WSTĘP
W niniejszym punkcie specyfikacji technicznej zawarty jest opis wykonania i odbioru robót związanych z
wykonaniem powłok malarskich na korytarzach, klatkach schodowych oraz w magazynach. Ściany i sufity w tych
pomieszczeniach malować farbami emulsyjnymi
5.3.2. MATERIAŁ
5.3.2.1. Farby emulsyjne wg pkt. 5.2.2.
5.3.2.2. Farby olejne wg pkt. 5.2.2.
obejmować:
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa do malowania,
40
Mycie narzędzi
Natychmiast po uŜyciu - obficie wodą, zaschniętą farbę
rozcieńczalnikiem nitro
Opakowania
Warunki malowania
1 l; 3 l; 5 l; 10 l; 20 l
Temperatura powyŜej 5°C, pomieszczenia dobrze wentylowane
(wietrzone)
pokojowej
Powtórne malowanie
Wydajność
Mycie narzędzi
24 h
Ok. 10 m2/l
Nobiles – rozcieńczalnik do farb i emalii olejnych i ftalowych ogólnego
stosowania
C) np. SUPERMAL farba olejna do malowania powierzchni cementowo - wapiennych
Opis produktu - farby olejnej SUPREMAL
Emalia olejno-ftalowa SUPERMAL produkowana z wysokiej jakości Ŝywicy ftalowej modyfikowanej olejami
roślinnymi z dodatkiem sykatyw, środków pomocniczych i pigmentów. Stosowana jest do dekoracyjnego i
ochronnego malowania powierzchni drewnianych, drewnopochodnych: okien, drzwi, mebli itp., tynków i metali,
uŜytkowanych wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń. Uzyskane powłoki charakteryzuje wysoki połysk, odporność
na wodę i zmienne czynniki atmosferyczne. Jest doskonale przyczepna do podłoŜa i powłok farb podkładowych.
•
•
•
•
EMALIA OLEJNO-FTALOWA
idealna śnieŜna biel
trwałe Ŝywe kolory
doskonale przyczepna do podłoŜa
nie zawiera szkodliwych związków ołowiu i chromu
okres gwarancji:
• 18 miesięcy od daty
produkcji
opakowania:
• puszki metalowe: 0,2 l,
0,4 l, 0,75 l, 1 l, 2,5 l. 4,5 l
i 10 l
wydajność:
• do 12 m2/l przy jednokrotnym malowaniu
WŁAŚCIWOŚCI WYROBU
• lepkość (kubek Forda f4mm), 200C s 80-130
• gęstość, najwyŜej [g/cm3] 1,5
• czas schnięcia warstwy l-2mm, w temp. 20±20C przy
wilgotności wzg. powietrza 55±5%
• stopień 3, najwyŜej [h] 12 zawarcie substancji lotnych,
najwyŜej [%] 40
• wygląd powłoki połysk
• Atest PZH: HK/B/0997/02/97, HK/B/0743/03/2000,
HK/B/0264/02/2001 PN-C: 81607:1998
dostępne kolory:
• biały + kolory wg karty kolorów, dostępna takŜe jako baza
w systemie kolorowania ŚNIEśKA kolor, kolory biały i
czarny dostępne takŜe w wersji matowej
5.2.3.1. Malowanie ścian i sufitów
Ściany i sufity we wszystkich pomieszczeniach naleŜy pomalować farbami emulsyjnymi trzykrotnie. Malowanie
naleŜy wykonywać po całkowitym zakończeniu wszystkich robót poprzedzających; tj. ukończeniu robót
instalacyjnych, wykonaniu posadzek i podłóg, wykonaniu białego montaŜu, wymianie stolarki itp. Technologia
wykonywania powłok malarskich emulsyjnych jest prosta i nie wymaga szczegółowego omówienia. Stosowanie farb
emulsyjnych wg opisu na opakowaniu farby. W projekcie nie podano kolorystyki wewnętrznej obiektu, zaleca się
zastosowanie jasnych kolorów na ścianach. Wskazane jest stosowanie farb olejnych przygotowanych przez
producenta. Uzyskane powłoki (tatarskie emulsyjne i olejne powinny być niezmywalne przy stosowaniu środków
myjących i dezynfekujących oraz odporne na tarcie na sucho i na szorowanie. Powinny dawać aksamitne - matowy
wygląd pomalowanej powierzchni.
PoniŜej podano przykładowe technologie wykonywania powłok malarskich zalecane przez producenta farb
emulsyjnych.
5.2.3.1.a. Technologia wykonania - malowanie farbami emulsyjnymi NOBILES
• MATOWANIE NOWYCH PODŁOśY: PodłoŜe przed malowaniem powinno być odtłuszczone i czyste oraz
odpowiednio wysezonowane. PodłoŜa cementowo - wapienne i betonowe powinny być sezonowane
minimum 4 tygodnie. Płyty kartonowe - gipsowe naleŜy wstępnie zagruntować podkładem Nobiles - Podkład
do Płyt Kartonowe - Gipsowych. Zaleca się nakładanie 2 ÷ 3 warstw farby Nobiles - Pokój w odstępach 2
godzinnych.
• MALOWANIE RENOWACYJNE: Usunąć skredowane i złoszczone powłoki. Ubytki i spękania oraz rysy
uzupełnić zgodnie ze sztuką budowlaną. PodłoŜe oczyścić od pyłu i kurzu oraz odtłuścić. Na tak
przygotowane podłoŜe nałoŜyć farbę Nobiles - Pokój w sposób podany jak dla nowych podłoŜy.
5.2.3.1.b. Technologia - zalecenia dotyczące stosowania - emalia olejna
39
od zakończenia prac.
5.2. MALOWANIE ŚCIAN
5.2.1. WSTĘP
wykonaniem powłok malarskich. W projekcie przewidziano malowanie ścian w tych pomieszczeniach farbami
emulsyjnymi trzykrotnie
5.2.2. MATERIAŁ
5.2.2.1. Farby emulsyjne
Farby emulsyjne wytworzone na spoiwie polimerowym, do malowania ścian i sufitów we wszystkich
pomieszczeniach ściany naleŜy pomalować w pastelowych kolorach
B) np. Farba emulsyjna Nobiles – farba emulsyjna do zastosowań wewnątrz
•
•
•
bezzapachowa
ekonomiczna
wydajna
ISO 9001
Norma: WT – 558/98
Nobiles - Pokój to ekonomiczna farba emulsyjna do malowania wewnętrznych powierzchni cementowo wapiennych, betonowych, gipsowych i kartonowe - gipsowych. Zastosowanie specjalnych surowców pozwoliło na
osiągnięcie konsystencji farby, która pozwala na jej łatwe naniesienie nawet grubymi warstwami na powierzchniach
pionowych. Zapewnia to duŜą wydajność farby oraz ułatwia równomierne pokrycie podłoŜa.
Bp wyrobu
Przeznaczenie
Kolory
Efekt dekoracyjny
Gęstość
Rozcieńczalnik
Temperatura zapłonu
Atesty, Certyfikaty
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU
Farba emulsyjna na bazie polioctanu winylu
Dekoracyjne malowanie podłoŜy budowlanych wewnętrznych typu
cementowo - wapiennych, betonowych, gipsowych i kartonowe gipsowych
Biały
Mat
Ok. 1,5 g/cm3
Woda pitna
Produkt niepalny
PZH
Przechowywanie, Transport
Termin waŜności
Przygotowanie produktu do stosowania
Metody i parametry nakładania
Temp. 5-25°C, miejsca osłonięte przed słońcem i z dala od źródeł
ciepła
12 miesięcy
II. SPOSÓB UśYCIA
Farbę dobrze wymieszać, w razie potrzeby rozcieńczyć wodą pitną.
Dodatek
rozcieńczalnika
[%]
Lepkość
(6mm) [sek.]
Średnica dyszy
[mm]
Forma handlowa
Pędzel, wałek
Warunki malowania
Temperatura powyŜej 5°C
pokojowej
Powtórne malowanie
Wydajność
2h
Ok. 8 m2/l
Ciśnienie
kPa
Zalecana ilość
warstw
2÷3
38
Dane techniczne:
Stopień przyczepności (wg PN-80/C-81531)
1 lub 2
Temperatura podłoŜa
od +5°C do +30°C
Gęstość wyrobu
ok. 1,55 g/cm3
Wyrób posiada Atest Higieniczny Państwowego Zakładu Higieny nr B-644/96.
Wyrób zgodny z PN-C-81914.
5.1.3.1. Malowanie ścian i sufitów w pomieszczeniach sanitarnych.
Ściany i sufity we wszystkich pomieszczeniach sanitarnych naleŜy pomalować farbami emulsyjnymi dwukrotnie, z
wyjątkiem ścian w miejscach pokrytych glazurą. Malowanie naleŜy wykonywać po całkowitym zakończeniu
wszystkich robót poprzedzających; tj. ukończeniu robót instalacyjnych, wykonaniu posadzek i podłóg, wykonaniu
białego montaŜu, wymianie stolarki itp. Technologia wykonywania powłok malarskich emulsyjnych jest prosta i nie
wymaga szczegółowego omówienia. Na rynku są szeroko dostępne wszystkie niezbędne proste narzędzia (wałki,
pędzle, drabiny itp.), i róŜnego rodzaju farby malarskie, a stosowanie ich jest bardzo proste. W projekcie nie podano
kolorystyki wewnętrznej obiektu, zaleca się zastosowanie jasnych kolorów na ścianach dostosowanych do koloru
glazury, na sufitach zaleca się kolor biały (uzgodnić z uŜytkownikiem). Powłoki malarskie będą wykonywane na
odnowionych tynkach poddanych wcześniej odbiorowi i ocenie ich jakości. Nie zaleca się zatem gruntowania tych
powierzchni o ile świadectwo dopuszczenia przyjętej do malowania farby nie podaje inaczej. NaleŜy stosować się
zawsze do wymagań podanych w świadectwie opuszczenia materiału do stosowania w budownictwie. Powierzchnie
powłok nie powinny mieć uszkodzeń, nie powinny zawierać substancji szkodliwych dla zdrowia. Barwy powłok
powinny być jednolite i równomierne, bez smug i plam. Zaleca się stosowanie farb przygotowanych przez
producenta. Uzyskane powłoki malarskie powinny być niezmywalne przy stosowaniu środków myjących i
dezynfekujących oraz odporne na tarcie na sucho i na szorowanie. Powinny dawać aksamitne - matowy wygląd
pomalowanej powierzchni.
5.1.3.2. Zastosowanie farb ATLAS ARKOL
• PRZYGOTOWANIE PODŁOśA: podłoŜe powinno być równe, gładkie, bez spękań, oczyszczone z brudu i kurzu,
wolne od tłuszczu. Stare powłoki farby klejowej naleŜy dokładnie usunąć, drobne uszkodzenia i spękania
naprawić i zaszpachlować. PodłoŜa o duŜej nasiąkliwości i chłonności zagruntować rozcieńczoną farbą.
• SPOSÓB UśYCIA: przed przystąpieniem do malowania farbę dokładnie wymieszać w celu wyrównania
konsystencji. Farbę moŜna nanosić wałkiem, pędzlem lub metodą natryskową. Malowanie naleŜy
przeprowadzić dwukrotnie, przy czym drugą warstwę nakłada się po wyschnięciu pierwszej, tj. najwcześniej
po upływie 2 godzin. ŚwieŜe, nowe tynki malować po upływie 3-4 tygodni. Czas wysychania farby zaleŜnie
od podłoŜa, temperatury i wilgotności względnej powietrza wynosi od ok. 2 godziny. Farbę moŜna barwić
przy uŜyciu past pigmentowych.
• ZUśYCIE: przy jednokrotnym malowaniu, średnio zuŜywa się 1 l farby na ok. 7 ÷ 8 m2. W praktyce zuŜycie
zaleŜne jest od stopnia chłonności podłoŜa.
• NARZĘDZIA: Wałek, pędzel lub agregat malarski. Narzędzia naleŜy czyścić czystą wodą, bezpośrednio po
uŜyciu.
• OPAKOWANIA: wiadra plastikowe 20 l, 10 l, 5 l, 3 l, 1 l. Paleta: 320 l w wiadrach 20 l, 360 l, w wiadrach
10 l, 225 l, w wiadrach 5 l, 216 l, w wiadrach 31, 120 l, w wiadrach 1l.
• PRZECHOWYWANIE I TRANSPORT: farbę naleŜy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych
wiaderkach, w suchych warunkach, w temperaturze dodatniej (najlepiej na paletach). Chronić przed
przegrzaniem. Okres przydatności do uŜycia farby wynosi 12 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na
opakowaniu.
przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i danych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów musi
środowiska.
obejmować:
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa do malowania,
powłoki itp.,
37
pomieszczeniu, a w przypadku pomieszczeń o powierzchni ponad 40 m2 co najmniej 3 i po l na kaŜde
50 m powierzchni),
Wyniki badań temperatury, wilgotności względnej powietrza oraz wilgotności podkładu powinny być wpisane do
dziennika budowy, ponadto z czynności tych naleŜy sporządzić protokół.
Odbiór końcowy robót posadzkowych obejmuje:
1) sprawdzenie z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp. sprawdzenia naleŜy dokonać
na podstawie oględzin i pomiarów a w odniesieniu do konstrukcji podłogi na podstawie protokołów
odbiorów międzyfazowych i zapisów w dzienniku budowy,
2) sprawdzenie jakości i prawidłowości uŜytych materiałów na podstawie protokołów odbioru materiałów
3) sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót (cieplnych i wilgotnościowych) na
4) sprawdzenia prawidłowości wykonania podkładu i warstw izolacyjnych naleŜy przeprowadzić na
5) sprawdzenie prawidłowości wykonania posadzki powinno być dokonane po uzyskaniu przez posadzkę
pełnych właściwości techniczno-uŜytkowych i powinno obejmować:
• sprawdzenie wyglądu zewnętrznego; badanie naleŜy wykonać przez ocenę wzrokową,
• sprawdzenie prawidłowości ukształtowania powierzchni posadzki; badania naleŜy przeprowadzić
analogicznie jak badania podkładu,
• sprawdzenie połączenia posadzki z podkładem; badania naleŜy przeprowadzić w zaleŜności od
rodzaju posadzki przez oględziny, naciskanie lub opukiwanie,
• sprawdzenie grubości podkładu lub posadzki monolitycznej naleŜy przeprowadzić na podstawie
zapisów w dzienniku budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
• sprawdzenie wytrzymałości podkładu lub posadzki monolitycznej naleŜy przeprowadzić na
• sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce kratek ściekowych, wkładek dylatacyjnych, itp.;
badania naleŜy wykonać przez oględziny,
• sprawdzenie prawidłowości wykonania styków materiałów posadzkowych; badania prostoliniowości
naleŜy wykonać za pomocą naciągniętego drutu lub sznurka i pomiaru odchyleń z dokładnością do l
mm, a szerokości spoin za pomocą szczelinomierza lub suwmiarki,
• sprawdzenia wykończenia posadzki i prawidłowości zamocowania listew podłogowych lub cokołów;
Odrębnemu odbiorowi lub próbie podlega element lub jego część zanikająca lub ulegająca zakryciu. Z kaŜdego
odbioru i próby ma być sporządzony protokół, który jest ewidencjonowany i przechowywany wraz z dokumentacją
budowy. Odbiór końcowy dokonywany jest między innymi na podstawie protokołów odbiorów częściowych
elementów zanikających lub ulegających zakryciu oraz prób.
4.4.5. NORMY, PRZEPISY I OPRACOWANIA POMOCNICZE
(zasadnicze, dotyczące podstawowych materiałów budowlanych)
1. AT-15-2812/97 Zaprawa klejowa Atlas.
2. PN-65/B-14504 Zaprawa cementowa.
3. PN-58/C-96177 Lepiki asfaltowe bez wypełniaczy stosowane na gorąco.
5. MALOWANIE
5.1. MALOWANIE ŚCIAN W POMIESZCZENIACH SANITARNYCH
5.1.1. WSTĘP
wykonaniem powłok malarskich w pomieszczeniach mokrych - sanitarnych. Projekt przewiduje malowanie ścian
powyŜej glazury oraz sufitów farbami emulsyjnymi.
5.1.2. MATERIAŁ
5.1.2.1. Farby emulsyjne
Farby emulsyjne wytworzone na spoiwie polimerowym, do malowania ścian i sufitów we wszystkich
pomieszczeniach sanitarnych budynku, ściany naleŜy pomalować w pastelowych kolorach takich samych jak
glazura, sufity pomalować kolorem białym.
A) np. Farba emulsyjna biała Atlas - silnie kryjąca, wodorozcieńczalna, farba emulsyjna
do zastosowań wewnątrz
Zastosowanie: Farba emulsyjna ATLAS ARKOL przeznaczona jest do wymalowań powierzchni i podłoŜy z
betonu, cegły, tynku, kamienia, drewna i materiałów drewnopodobnych, tynków gipsowych i płyt gipsowokartonowych oraz tapet.
Właściwości: Ze względu na bardzo dobrą przyczepność farba ARKOL moŜe być stosowana do malowania
pierwotnego i renowacyjnego. Tworzy powłokę matową, bez zmarszczeń i spękań, przepuszczalną dla powietrza,
odporną na zmywanie wodą i przecieranie na sucho.
36
Zgrzewaj gorącym powietrzem przy uŜyciu końcówki do zgrzewania sznurowego.
UWAGA: wszystkie zgrzewy muszą ostygnąć przed odcięciem nadmiaru zgrzewu.
Odcinanie rozpocznij w miejscu, gdzie rozpocząłeś zgrzewanie. Zaleca się dwuetapową obróbkę zgrzewu: wstępną i
wygładzającą. NóŜ do odcinania nadmiaru zgrzewu zapewnia wykonanie obu etapów pracy. Po jednej stronie noŜa
znajduje się ostrze do obróbki
wstępnej, a po drugiej ostrze do wygładzania
4.4.4.1. Odbiór materiałów.
którymi są:
1) certyfikat na znak bezpieczeństwa,
2) certyfikat zgodności lub deklaracja zgodności z dokumentem odniesienia (PN, aprobata techniczna, itp.).
Materiały dostarczone na budowę muszą być właściwie oznakowane, odpowiednio znakiem bezpieczeństwa,
znakiem budowlanym lub znakiem zgodności z PN. Ponadto na materiałach lub opakowaniach muszą znajdować się
inne informacje, w tym instrukcja określająca zakres stosowania i sposób stosowania. Szczególną uwagę naleŜy
zwrócić na termin przydatności. sprawdzić naleŜy typ, klasę, markę itp. dostarczonego materiału.
4.4.4.2. Odbiory międzyfazowe
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu).
Odbiór między fazowy powinien obejmować wydzielone części posadzek i dotyczyć wszystkich elementów
posadzki w zaleŜności od jej rodzaju. Odbiór międzyfazowy powinien obejmować:
1) sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości i stanu wilgotności podłoŜa lub podkładu,
2) sprawdzenie spadków podłoŜa lub podkładu, rozmieszczenia i uszczelnienia wpustów podłogowych,
3) sprawdzenie ciągłości i szczelności warstwy izolacyjnej oraz dokładności jej połączenia z podkładem
(dokonać próby wodnej),
4) sprawdzenie dokładności obrobienia naroŜy, miejsc przebicia izolacji przez rury, wpusty, itp.
5) sprawdzenie grubości i ciągłości warstwy izolacji cieplnej lub przeciwdźwiękowej,
6) sprawdzenie w czasie wykonywania podkładu jego grubości w 3-ch miejscach w kaŜdym pomieszczeniu
(badania naleŜy przeprowadzić metodą przekłuwania z dokładnością do 1 mm),
7) sprawdzenie wytrzymałości podkładu (przez ocenę laboratoryjną próbek pobranych w czasie wykonywania
podkładu i pozostawionych na czas dojrzewania w miejscu wbudowania, młotkiem Schmita lub innymi
dostępnymi i wiarygodnymi przyrządami), sprawdzenia wytrzymałości podkładu naleŜy dokonać w
kaŜdym pomieszczeniu, a w przypadku pomieszczeń o powierzchni ponad 40 m2 co najmniej 3 i po 1 na
kaŜde 50 m2 powierzchni,
8) sprawdzenie równości podkładu przez przykładanie w dowolnych miejscach i kierunkach łaty o długości
2m,
9) sprawdzenie odchyleń od płaszczyzny poziomej lub określonej wyznaczonym spadkiem za pomocą
dwumetrowej łaty i poziomicy,
10) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w podkładzie róŜnych elementów (wpustów podłogowych,
płaskowników lub kątowników itp.), badanie naleŜy przeprowadzić przez oględziny,
11) sprawdzenie prawidłowości wykonania i uszczelnienia szczelin dylatacyjnych,
12) sprawdzenie prawidłowości pielęgnacji podkładów,
13) sprawdzenie warunków przystąpienia do robót posadzkowych:
• temperaturę powietrza (termometrem umieszczonym 10 cm od podkładu, w miejscu najdalej
oddalonym od źródła ciepła,
• wilgotność powietrza (hygrometrem umieszczonym 10 cm od podkładu),
• wilgotność podkładu (aparatem elektrycznym lub karbidowym, pomiaru naleŜy dokonać w kaŜdym
35
B) Osłony prefabrykowane - zamontuj wg wskazań producenta.
Dla dodatkowego uszczelnienia wokół rur moŜna uŜyć odpowiedniego uszczelniacza do zgrzewów, bądź masy
uszczelniającej (np. silikon, Aquatät lub podobne).
Uszczelniacz naleŜy stosować pomiędzy podłoŜem, a arkuszem winylowym.
W przypadku rur ściekowych zegnij arkusz przy rurze i zaznacz na nim punkt odpowiadający środkowi rury. Wytnij
w wykładzinie otwór o średnicy ok. 25 mm mniejszej ni. średnica rury. Otwór wycinaj zaczynając od zgięcia - tak
jak pokazano na rysunku. Ogrzej arkusz winylowy i wciśnij go w rurę. Odetnij nadmiar materiału noŜem hakowym.
4.4.3.7. Zgrzewanie.
Otwory ściekowe, leŜące w tej samej płaszczyźnie co podłoga. Ogrzej arkusz i zaznacz usytuowanie otworu przy
pomocy pierścienia zaciskowego. Następnie wytnij niewielki otwór pośrodku oznaczonego otworu ściekowego.
Ogrzej wykładzinę i wciśnij pierścień w otwór. JeŜeli posłuŜyłeś się pierścieniem nastawnym, upewnij się, czy
przylega on ściśle do krawędzi otworu.
W celu dodatkowego uszczelnienia rozprowadza się warstwę silikonu pomiędzy arkuszem, a krawędzią pierścienia.
Do frezowania wszystkich złącz stosuje się frezarkę ręczną z ostrzem ze stopu twardego.
DuŜe powierzchnie moŜna frezować przy pomocy frezarki elektrycznej. Spawanie termiczne wykonujemy przy
pomocy zgrzewarki termicznej wyposaŜonej w końcówkę do zgrzewania sznurowego (speed welding nozzle).
34
W naroŜnikach zewnętrznych wykładzinę naleŜy odgiąć i naciąć, rozpoczynając na wysokości ok. 5 mm nad
podłoŜem. (Linie na rysunku pokazują zarys naroŜnika na arkuszu i pozycję przecięcia pod kątem 45o). Następnie
naleŜy wykonać cięcie po przekątnej, tak jak pokazano na rysunku.
Powstała luka musi zostać uzupełniona trójkątem wyciętym z wykładziny.
Aby ułatwić przyklejanie trójkąta, wykonaj Ŝłobek na odwrotnej stronie materiału za pomocą noŜa okrągłego.
Głębokość Ŝłobka nie powinna przekraczać połowy grubości arkusza.
Teraz moŜesz zagiąć trójkąt i docisnąć go do naroŜnika. JeŜeli trójkąt będzie zachodzi na część ścienną wykładziny,
przytnij nadmiar materiału tak, aby krawędzie dokładnie do siebie pasowały. Przetnij zachodzący materiał, aby
ściśle przylegał. Frezowanie i spawanie połączeń naleŜy wykonać po dokładnym wyschnięciu kleju.
W naroŜnikach wewnętrznych i zewnętrznych uŜyj do spawania zgrzewarki termicznej. Końcówka do zgrzewania
sznurowego jest specjalnie przystosowana do zgrzewania podłóg winylowych. Doskonały rezultat zapewnia
stosowanie końcówki reparacyjnej, którą ostatecznie uszczelnia się wszystkie zgrzewy wzdłuŜ ścian i podłóg.
4.4.3.6. Dopasowanie wykładziny wokół rur i podłogowych otworów ściekowych.
W przypadku rur usytuowanych w pobliŜu ścian wykonaj nacięcie w arkuszu i dociśnij wokół rury tak, by powstał
kołnierz.. JeŜeli rura znajduje się blisko ściany, cięcie naleŜy wykonać tak, jak pokazano na rysunku (linia
przerywana). JeŜeli osłona rury wykonywana jest:
A) z wykładziny podłogowej:
• przygotowaną osłonę naleŜy dopasować do rury, następnie uŜywając kleju kontaktowego przykleić i ostatecznie
zespawać brzegi wykładziny, uŜywając w tym celu końcówki typu (szyja łabędzia).
33
Przy pomocy rolki naroŜnikowej dociśnij wykładzinę tak, aby przylegała ściśle do linii zetknięcia ściany z podłogą.
W pomieszczeniach, gdzie arkusz wykładziny wystarcza dla zakrycia całego podłoŜa, klej moŜna rozprowadzić na
całej powierzchni przed połoŜeniem arkusza. Metoda ta wymaga doświadczenia, lecz jest najszybsza.
W narodnikach wewnętrznych naleŜy przeciąć fałdę materiału rozpoczynając na wysokości ok. 5 mm nad podłoŜem.
JeŜeli przed dopasowaniem materiału zachodzi potrzeba jego podgrzania (uplastycznienia), podgrzej takŜe
przestrzeń pomiędzy ścianą a materiałem. Dzięki temu wykładzina będzie lepiej przylegała do pokrytej klejem
ściany.
Dociśnij starannie wykładzinę rolką naroŜnikową.
Połączenie naroŜnikowe powinno być umieszczone na jednej ze ścian, pod kątem ok. 45o.
Wybierz najmniej widoczną (słabo oświetloną) ścianę.
32
Arkusze wykadzony naleŜy łączyć termicznie przy pomocy sznura spawalniczego.
4.4.3.5. Dopasowanie. Cokoliki i naroŜniki.
Przy uŜyciu przymiaru i ołówka zaznacz linie na wszystkich ścianach pomieszczenia na wysokości ok. 10 cm. Przy
pomocy drobnoząbkowanej pacy nałóŜ warstwę kleju na ściany do poziomu linii. Rozprowadź część kleju na
podłoŜe (tak jak to pokazano na rysunku).
Podczas gdy klej nabiera ciągliwej konsystencji, przytnij wykładzinę według projektu. Długość arkuszy powinna
przewyŜszać długość pomieszczenia, oznacz środek arkusza oraz środek podłoŜa prostopadłymi osiami. Ułatwi to
ułoŜenie arkusza we właściwej pozycji. Punkty przecięcia osi na wykładzinie i na podłoŜu powinny zachodzić na
siebie.
Jeśli szerokość pomieszczenia przekracza szerokość wykładziny (tzn. jeśli dla przykrycia podłoŜa potrzeba więcej
niŜ jednego arkusza), zaznacz na podłoŜu linię równoległą do ściany wzdłuŜnej w odległości 12 cm od miejsca,
gdzie sięga arkusz wykładziny. Na tej linii zaznacz środek pomieszczenia. Na odwrotnej stronie wszystkich arkuszy
zaznacz ich środek prostopadłymi osiami. Punkty przecięcia osi na podłoŜu i na arkuszach powinny zachodzić na
siebie.
Zwiń arkusze z połowy długości pomieszczenia. Rozprowadź klej na podłoŜu pacą zębatą. Wokół¸ otworów
ściekowych i w miejscach trudno dostępnych uŜyj pędzla z miękkiego włosia. Wokół i wewnątrz otworów
ściekowych zastosuj klej kontaktowy. Stosuj się do zaleceń producenta kleju, który wybrałeś
31
1. PN-EN 176 Płytki i płyty ceramiczne prasowane na sucho o małej nasiąkliwości wodnej, nieszkliwione.
3. ITB-55/1998 Płyty styropianowe.
4. PN-65/B-14504 Zaprawa cementowa.
5. BN-80/6751-03 Papa asfaltowa na welonie z włókna szklanego.
6. PN-58/C-96177 Lepiki asfaltowe bez wypełniaczy stosowane na gorąco.
7. PN-74/B-24622 Roztwory asfaltowe, (abizole).
4.4. PODŁOGI PCV
4.4.1. WSTĘP
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru podłóg PCV.
4.4.2. MATERIAŁY
Wszystkie materiały uŜyte do wykonania podłóg muszą mieć dokumenty potwierdzające ich dopuszczenie do obrotu
i powszechnego stosowania w budownictwie, ponadto muszą być właściwie oznakowane. Materiały zastosowane do
wykonania posadzek i warstw podposadzkowych, izolacji i klejenia mają spełniać niŜej określone wymagania
techniczne i estetyczne:
• Po przygotowaniu i zagruntowaniu podłoŜa wykonać warstwę wyrównawczą gr. 20mm. z gotowej suchej
mieszanki słuŜącej do tego celu,
• następnie po przeszlifowaniu podłoŜa wykonać ewentualne szpachlowanie masami wygładzającymi,
• tak przygotowane podłoŜe zagruntować środkiem gruntującym,
• następnym etapem jest klejenie wykładziny do podłoŜa, a następnie jej zgrzewanie,
• wykładzina o strukturze jednorodnej grubości min. 2mm np. TARKET GRANIT lub równowaŜne,
• odporność na ścieranie – Grupa P,
• klasa twardości – K-5,
• odporność ogniowa – trudnozapalna,
• atest dopuszczający do stosowania w obiektach szkolnych i uŜyteczności publicznej,
• certyfikat zgodności dla wykładziny.
4.4.3 TECHNOLOGIA I OGÓLNE WYMAGANIA WYKONANIA PODŁÓG
4.4.3.1. Przygotowanie podłoŜa.
PodłoŜe powinno być gładkie, odpowiedniej wytrzymałości, równe, suche, oczyszczone z wszelkich zanieczyszczeń
i przygotowane zgodnie z miejscowymi przepisami budowlanymi.
Uwaga: NaleŜy pamiętać, Ŝe resztki asfaltu, tłuszczy, środków impregnujących, atrament z długopisów itp. mogą
powodować odbarwienia wykładziny. Przy podkładach cementowych zaleca się stosowanie mas wygładzających
(samopoziomujących) przeznaczonych do stosowania pod wykładziny elastyczne.
Wszelkie oznaczenia mogą być dokonywane jedynie ołówkami grafitowymi. NaleŜy pamiętać, Ŝe wszelkie
oznaczenia flamastrami, markerami, długopisami, piórami kulkowymi itp. spowodować mogą odbarwienia na
skutek dyfuzji tuszu w strukturę wykładziny. Do przygotowania podłoŜa uŜywaj tylko mas wodoodpornych.
Wilgotność podłoŜa nie powinna być wyŜsza niŜ 2% dla cementu i 0,5% dla anhydrytu (gipsu).
W razie jakichkolwiek wątpliwości skontaktuj się z naszym biurem.
4.4.3.2. Przygotowanie materiału.
Przed instalacją naleŜy sprawdzić rolki wykładziny pod kątem numerów fabrycznych. Zachowaj etykiety fabryczne
wszystkich rolek, aŜ do chwili zakończenia instalacji.
Uwaga: W celu uniknięcia róŜnicy w odcieniach, do jednego pomieszczenia naleŜy dobrać wykładzinę pochodzącą z
tej samej serii produkcyjnej. Zaleca się równieŜ układanie wykładziny kolejno sąsiednimi numerami rolek.
W miarę moŜliwości rolki naleŜy przewijać przed instalacją. Rolki naleŜy przechowywać w pozycji pionowej lub
poziomo w jednej warstwie.
4.4.3.4. Instalowanie wykładzin elastycznych.
JeŜeli lokalne normy i standardy budowlane precyzują zakres stosowania i sposób układania tego rodzaju wykładzin,
który róŜni się od przedstawionych w niniejszej instrukcji, to naleŜy stosować się do tych zaleceń.
Przed instalacją wykładzina powinna przyjąć temperaturę pomieszczenia (nie niŜszą niŜ 18ºC). Dopiero wtedy
przytnij arkusze wykładziny. W miarę moŜliwości rozłóŜ. je na płaskim podłoŜu, by materiał pozbył się napręŜeń i
przyjął temperatur pomieszczenia. Jest to szczególnie istotne w przypadku dłuŜszych arkuszy.
NaleŜy unikać marszczenia i zaginania materiału, gdyŜ moŜe to doprowadzić do nieodwracalnych zmian.
UŜywaj tylko klejów przeznaczonych do wykładzin winylowych, stosuj się do wskazań producenta klejów.
30
zwrócić na termin przydatności. sprawdzić naleŜy typ, klasę, markę itp. dostarczonego materiału.
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu).
1) sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości i stanu wilgotności podłoŜa lub podkładu,
2) sprawdzenie spadków podłoŜa lub podkładu, rozmieszczenia i uszczelnienia wpustów podłogowych,
5) sprawdzenie grubości i ciągłości warstwy izolacji cieplnej lub przeciwdźwiękowej,
6) sprawdzenie w czasie wykonywania podkładu jego grubości w 3-ch miejscach w kaŜdym pomieszczeniu
(badania naleŜy przeprowadzić metodą przekłuwania z dokładnością do 1 mm),
7) sprawdzenie wytrzymałości podkładu (przez ocenę laboratoryjną próbek pobranych w czasie wykonywania
podkładu i pozostawionych na czas dojrzewania w miejscu wbudowania, młotkiem Schmita lub innymi
dostępnymi i wiarygodnymi przyrządami), sprawdzenia wytrzymałości podkładu naleŜy dokonać w
kaŜdym pomieszczeniu, a w przypadku pomieszczeń o powierzchni ponad 40 m2 co najmniej 3 i po 1 na
kaŜde 50 m2 powierzchni,
8) sprawdzenie równości podkładu przez przykładanie w dowolnych miejscach i kierunkach łaty o długości
2m,
10) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w podkładzie róŜnych elementów (wpustów podłogowych,
płaskowników lub kątowników itp.), badanie naleŜy przeprowadzić przez oględziny,
12) sprawdzenie prawidłowości pielęgnacji podkładów,
• wilgotność podkładu (aparatem elektrycznym lub karbidowym, pomiaru naleŜy dokonać w kaŜdym
pomieszczeniu, a w przypadku pomieszczeń o powierzchni ponad 40 m2 co najmniej 3 i po l na kaŜde
50 m powierzchni),
4) sprawdzenia prawidłowości wykonania podkładu i warstw izolacyjnych naleŜy przeprowadzić na
• sprawdzenie połączenia posadzki z podkładem; badania naleŜy przeprowadzić w zaleŜności od
rodzaju posadzki przez oględziny, naciskanie lub opukiwanie,
• sprawdzenie wytrzymałości podkładu lub posadzki monolitycznej naleŜy przeprowadzić na
• sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce kratek ściekowych, wkładek dylatacyjnych, itp.;
naleŜy wykonać za pomocą naciągniętego drutu lub sznurka i pomiaru odchyleń z dokładnością do l
• sprawdzenia wykończenia posadzki i prawidłowości zamocowania listew podłogowych lub cokołów;
29
4.3.3.4. Podkład pod izolację przeciwwodną.
Podkład pod izolację przeciwwodną naleŜy wykonać po zamontowaniu wszystkich urządzeń do odprowadzenia
wody z posadzki (kratki ściekowe, itp.) oraz po wykonaniu wszystkich przepustów itp. Podkład pod izolację
przeciwwodną ma być wykonany z zaprawy cementowej marki M-8, zgodnie z projektem. Podkład ma być
dylatowany na pola o maksymalnych wymiarach 6 x 6 m, ponadto dylatacje naleŜy wykonać w miejscach dylatacji
konstrukcji budynku, oddzielających fragmenty powierzchni o róŜniących się wymiarach, oddzielenia podłogi od
innych elementów konstrukcji budynku np. ścian, słupów, schodów, itp. Szczeliny dylatacyjne powinny występować
równieŜ w miejscach zmiany grubości podkładu oraz w miejscach styku róŜnych konstrukcji podłóg. Szczeliny
dylatacyjne o szerokości co najmniej 3 mm i wysokości co najmniej 30mm naleŜy wypełnić asfaltowym kitem
trwaleplastycznym. Podkład powinien mieć powierzchnię równą, stanowiącą płaszczyznę poziomą lub pochyloną
zgodnie z ustalonym spadkiem. Minimalny spadek podłoŜa w kierunku kratek ściekowych powinien wynosić 1%.
Dopuszczalne odchylenie, 1 przy sprawdzaniu łatą o długości 2 m nie powinno wykazywać prześwitów większych
niŜ 5 mm, a odchylenie od poziomu lub projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,2% i 5 mm na całej
długości lub szerokości pomieszczenia. W podkładzie nie moŜe być Ŝadnych pęknięć ani wykruszeń. Podkład ma
cechować się matą szorstkością. Podkład z zaprawy cementowej naleŜy pielęgnować przez okres co najmniej 7 dni.
Pielęgnacja podkładu polega na utrzymaniu jego powierzchni, ciągle w stanie wilgotnym przez polewanie wodą lub
pokrycie wilgotnymi trocinami albo matami słomianymi i polewaniu wodą.
4.3.3.5. Izolacja przeciwwodna.
Izolację przeciwwilgociową naleŜy wykonać z 3 warstw papy asfaltowej na welonie szklanym P/64/1200 na lepiku
asfaltowym bez wypełniaczy stosowanym na gorąco. Przed ułoŜeniem izolacji naleŜy zagruntować podłoŜe
abizolem. Papę (2 warstwy) naleŜy wywinąć na ścianę na wysokość co najmniej 20 cm. Styk ścian z podłoŜem musi
posiadać fasetę (zaokrąglenie) wykonane np. z zaprawy klejowej lub cementowej. PodłoŜe pod izolację
przeciwwilgociową w pomieszczeniach mokrych musi być równe, czyste i mocne. Izolację naleŜy ułoŜyć ze
spadkiem do urządzeń odpływowych. Spadek warstwy izolacyjnej, podkładu oraz posadzki w kierunku kratki
ściekowej powinien wynosić co najmniej 1%. Izolacja wodoszczelna powinna być wywinięta na ścianę na wysokość
co najmniej 20 cm oraz połączona z urządzeniem odpływowym w taki sposób, aby woda gromadząca się na niej
spływała do kanalizacji. W urządzeniach odpływowych naleŜy stosować specjalne sztucery z blachy cynkowej lub z
tworzywa. Sztucery te powinny mieć szczelny kołnierz o szerokości co najmniej 10 cm.
4.3.3.6. Podkład pod posadzkę.
Podkład pod posadzki ma być wykonany z zaprawy cementowej marki M-8, zbrojony siatką zgrzewaną z drutu,
zgodnie z projektem. Podkład ma być dyktowany na pola o maksymalnych wymiarach 6 x 6 m, dylatacje podkładu
pod posadzkę powinny pokrywać się z dylatacjami podkładu pod izolację przeciwwodną. Szczeliny dylatacyjne o
szerokości co najmniej 3 mm i wysokości co najmniej 30mm naleŜy wypełnić asfaltowym kitem trwaleplastycznym.
Podkład powinien mieć powierzchnię równą, stanowiącą płaszczyznę poziomą lub pochyloną zgodnie z ustalonym
spadkiem. Dopuszczalne odchylenie, przy sprawdzaniu łatą o długości 2 m nie powinno wykazywać prześwitów
większych niŜ 5 mm, a odchylenie od poziomu lub projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,2% i 5
mm na całej długości lub szerokości pomieszczenia. W podkładzie nie moŜe być Ŝadnych pęknięć ani wykruszeń.
Podkład z zaprawy cementowej naleŜy pielęgnować przez okres co najmniej 7 dni. Pielęgnacja podkładu polega na
utrzymaniu jego powierzchni, ciągle w stanie wilgotnym przez polewanie wodą lub pokrycie wilgotnymi trocinami
albo matami słomianymi i polewaniu wodą.
4.3.3.7. Posadzki.
Posadzkę naleŜy wykonać z płytek gresowych 30 x 30 x 1cm układane na zaprawie klejowej Atlas. Spoiny między
płytkami o szerokości 4,5 mm naleŜy wypełnić zaprawą do fugowania. Po obwodzie posadzki, na ścianach naleŜy
wykonać cokolik o wysokości 10 cm z płytek tego samego rodzaju jak na posadzce. W powierzchni posadzki naleŜy
wykonać dylatacje, które powinny pokrywać się z dylatacjami podłoŜa. Dylatacje naleŜy wykonać z typowych
profili wypełnionych materiałem trwaleplastycznym. JeŜeli powyŜej cokolika nie jest wykonana wykładzina z
glazury -nad cokolikiem naleŜy stosować listwę wykończeniową. Wszystkie połączenia z innymi rodzajami
posadzki (progi) naleŜy zabezpieczyć odpowiednimi, metalowymi profilami.
którymi są:
28
4.3. PODŁOGI W SANITARIATACH
4.3.1. WSTĘP
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru podłóg z posadzką z płytek gresowych
układanych w pomieszczeniach sanitarnych.
4.3.2. MATERIAŁY
• Płytki gresowe; o wymiarach 30 x 30 x 1cm, w kolorze ustalonym z Inwestorem; płytki muszą spełniać
następujące wymagania: nasiąkliwość ≤ 3%; wytrzymałość na zginanie ≥270 MPa; twardość powierzchni (w
skali Mohsa) ≥5, mrozoodpome, odporne na działanie chemikaliów domowych oraz kwasów i zasad.
• Zaprawa klejowa: zaprawa klejowa Atlas, mrozoodpoma, przyczepność min. 0.5 MPa, odporna na
temperaturę od -20°C do +60°C.
• Zaprawa do fugowania: odporna na temperaturę od -20°C do +100°C, odporna na kwasy, zasady, oleje i
rozpuszczalniki.
• Styropian na izolacje akustyczne i termiczne: styropian PS-E-FS-20.
• Beton (klasa betonu zgodna z projektem), stosować odpowiedni cement, kruszywo, wodę i dodatki
uplastyczniające, proporcje składników ustalić laboratoryjnie.
• Zaprawa cementowa na warstwy wyrównawcze pod posadzki marki nie niŜszej niŜ M-8, stosować
odpowiedni cement, kruszywo, wodę i dodatki uplastyczniające, proporcje składników ustalić laboratoryjnie.
• Papa asfaltowa na welonie z włókna szklanego, podkładowa P/64/1200.
• Lepik asfaltowy bez wypełniaczy stosowany na gorąco.
• Abizol R i abizol P.
• Siatka stalowa do zbrojenia posadzki ma być zgrzewana z drutu ф3 o oczkach 10x10cm.
4.3.3 TECHNOLOGIA I OGÓLNE WYMAGANIA WYKONANIA PODŁÓG
4.3.3.1. PodłoŜe.
W pomieszczeniach sanitarnych, które są zlokalizowane na parterze podłoŜe pod podłogę będzie stanowił grunt. Po
ułoŜeniu rurociągów kanalizacji podposadzkowej i innych projektowanych przewodów grunt istniejący naleŜy
zagęszczać warstwami nie grubszymi niŜ 15 cm do osiągnięcia stopnia zagęszczenia ID = 0,60. Na tak zagęszczonym
gruncie naleŜy wykonać podsypkę piaskową o grubości 4 cm.
4.3.3.2. Podkład na gruncie.
Na gruncie naleŜy wykonać podkład z betonu B-7,5. Dylatacje naleŜy wykonać w miejscach dylatacji konstrukcji
budynku, oddzielających fragmenty powierzchni o róŜniących się wymiarach, oddzielenia podłogi od innych
elementów konstrukcji budynku np. ścian, słupów, chodów, itp. Szczeliny dylatacyjne powinny występować
równieŜ w miejscach zmiany grubości podkładu oraz w miejscach styku róŜnych konstrukcji podłóg. Szczeliny
dylatacyjne
o szerokości co najmniej 5 mm i wysokości równej grubości podkładu naleŜy wypełnić asfaltowym kitem
trwaleplastycznym. Podkład powinien mieć powierzchnię równą, stanowiącą płaszczyznę poziomą lub pochyloną
zgodnie z ustalonym spadkiem. Dopuszczalne odchylenie, przy sprawdzaniu łatą o długości 2 m nie powinno
wykazywać prześwitów większych niŜ 5 mm, a odchylenie od poziomu lub projektowanego nachylenia
nie powinno przekraczać 0,2% i 5 mm na całej długości lub szerokości pomieszczenia. W podkładzie nie moŜe być
Ŝadnych pęknięć ani wykruszeń. WzdłuŜ ścian zewnętrznych w podkładzie naleŜy wykonać bruzdę - obniŜenie o
szerokości 100 cm i głębokości 5 cm dla ułoŜenia grubszej izolacji termicznej. Podkład z betonu naleŜy pielęgnować
przez okres co najmniej 7 dni. Pielęgnacja podkładu polega na utrzymaniu jego powierzchni, ciągle w stanie
wilgotnym przez polewanie wodą lub pokrycie wilgotnymi trocinami albo matami słomianymi i polewaniu wodą.
4.3.3.3. Izolacja termiczna.
Izolacje termiczną w konstrukcji podłóg naleŜy wykonać z twardego styropianu M-20, grubości zgodnej z projektem
i co najmniej 30 mm. Izolację naleŜy ułoŜyć szczelnie oraz w taki sposób aby zapobiec tworzeniu się mostków
termicznych i akustycznych. W przypadku stosowania grubszych warstw izolacji naleŜy stosować płyty układane
mijankowe. TakŜe w poziomie płyty powinny być ułoŜone mijankowo. Płyty styropianowe naleŜy kleić do podłoŜa
lepikiem asfaltowym bez wypełniaczy stosowanym na gorąco. PodłoŜe naleŜy zagruntować abizolem R+P.
27
którymi są:
inne informacje, w tym instrukcja określająca zakres stosowania i sposób Stosowania. Szczególną uwagę naleŜy
zwrócić na termin przydatności. Sprawdzić naleŜy typ, klasę, markę itp. dostarczonego materiału.
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu):
1) sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości i stanu wilgotności podłoŜa,
2) sprawdzenie wytrzymałości podłoŜa (młotkiem Schmita lub innymi dostępnymi i wiarygodnymi
przyrządami), sprawdzenia wytrzymałości podkładu naleŜy dokonać co najmniej w 1 miejscu, na kaŜdym
biegu i spoczniku).
3) sprawdzenie równości podłoŜa przez przykładanie w dowolnych miejscach i kierunkach łaty o długości 2m,
5) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w podkładzie róŜnych elementów (płaskowników lub kątowników
itp.), badanie naleŜy przeprowadzić przez oględziny,
• temperaturę powietrza (termometrem umieszczonym 10 cm od podkładu, w miejscu
najdalej oddalonym od źródła ciepła,
• wilgotność podkładu (aparatem elektrycznym lub karbidowym, pomiaru naleŜy dokonać co najmniej po
1 na kaŜdym biegu i spoczniku),
1) sprawdzenie z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp., sprawdzenia
naleŜy dokonać na podstawie oględzin i pomiarów a w odniesieniu do konstrukcji podłogi
na podstawie protokołów odbiorów międzyfazowych i zapisów w dzienniku budowy,
2) sprawdzenie
jakości
i
prawidłowości
uŜytych
materiałów
na
podstawie
protokołów
odbioru materiałów,
3) sprawdzenie
dotrzymania
warunków
ogólnych
wykonania
robót
(cieplnych
i
wilgotnościowych) na podstawie zapisów w dzienniku budowy i protokołów odbiorów
międzyfazowych,
4) sprawdzenie prawidłowości wykonania posadzki powinno być dokonane po uzyskaniu
przez posadzkę pełnych właściwości techniczno-uŜytkowych i powinno obejmować:
• sprawdzenie połączenia posadzki z podłoŜem; badania naleŜy przeprowadzić przez oględziny,
naciskanie lub opukiwanie,
• sprawdzenie wytrzymałości podłoŜa naleŜy przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy
i protokołów odbiorów międzyfazowych,
• sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce wkładek dylatacyjnych, itp.; badania naleŜy
wykonać przez oględziny,
naleŜy wykonać za pomocą naciągniętego drutu lub sznurka i pomiaru odchyleń z dokładnością do
1mm, a szerokości spoin za pomocą szczelinomierza lub suwmiarki,
• sprawdzenia wykończenia posadzki i prawidłowości wykonania cokołów; badania naleŜy wykonać
przez oględziny,
26
4.2. POSADZKA KLATEK SCHODOWYCH
4.2.1. WSTĘP
W podrozdziale opisano wymagania techniczne i warunki odbioru podłogi spoczników i stopni klatek schodowych.
Posadzki spoczników naleŜy wykonać z płytek gresowych układanych na zaprawie klejowej. Posadzkę stopni
schodowych naleŜy wykonać z płytek ceramicznych częściowo ryflowanych układanych na zaprawie klejowej.
Podstopnice i cokoliki naleŜy wykonać z płytek gresowych.
4.2.2. MATERIAŁY
• Płytki gresowe: o wymiarach 30 x 30 x 1cm, w kolorze wskazanym przez Inwestora; płytki muszą spełniać
następujące wymagania: nasiąkliwość ≤3%; wytrzymałość na zginanie ≥270 MPa; twardość powierzchni (w
skali Mohsa) ≥5, mrozoodporne, odporne na działanie chemikaliów domowych oraz kwasów i zasad.
• Płytki ceramiczne na nastopnice schodów: płytki ceramiczne o długości 30cm i szerokości co najmniej 10cm;
płytki z ryflowanymi rowkami (co najmniej 4) przy jednym końcu; kolor jasno zielony; płytki muszą spełniać
następujące wymagania: nasiąkliwość ≤3%; wytrzymałość na zginanie ≥270 MPa; twardość powierzchni (w
skali Mohsa) ≥5, mrozoodpome, odporne na działanie chemikaliów domowych oraz kwasów i zasad.
• Zaprawa klejowa: zaprawa klejowa Atlas, mrozoodpoma, przyczepność min. 0,5 MPa, odporna na
• Zaprawa do fugowania: odporna na temperaturę od -20°C do +100°C, odporna na kwasy, zasady, oleje i
rozpuszczalniki.
• Listwy wykańczające z tworzywa sztucznego,
• Systemowe listwy mosięŜne na progi i miejsca zmiany rodzaju posadzki.
4.2.3. TECHNOLOGIA l OGÓLNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA.
4.2.3.1. Spoczniki.
Warstwa wierzchnia istniejącej posadzki, która stanowi podłoŜe pod posadzkę musi być równa, mocna i
wystarczająco gładka. Wszystkie pęknięcia i nierówności podłoŜa naleŜy zlikwidować przez nałoŜenie warstwy
wyrównującej z zaprawy szpachlowej, a występy skuć i wyrównać w podobny sposób. Dopuszczalne odchylenie,
przy sprawdzaniu łatą o długości 2m nie powinno wykazywać prześwitów większych niŜ 5 mm, a odchylenie od
poziomu lub projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,2% i 5 mm na całej długości lub
szerokości pomieszczenia
płytkami o szerokości 4,5 mm naleŜy wypełnić zaprawą do fugowania. Po obwodzie posadzki, na ścianach naleŜy
wykonać cokolik o wysokości 10 cm z płytek tego samego rodzaju- jak na posadzce. Posadzkę naleŜy wykonać z
płytek w kolorze ciemnozielonym z prostym wzorem ułoŜenia. Dopuszczalne odchylenie, przy sprawdzaniu łatą o
długości 2 m nie powinno wykazywać prześwitów większych niŜ 2 mm, a odchylenie poziomu lub projektowanego
nachylenia nie powinno przekraczać 0,1% i 5 mm na całej długości oraz 2 mm na szerokości korytarza.
Na ścianach, na styku z posadzką spoczników naleŜy wykonać cokolik. Cokolik naleŜy wykonać z płytek
gresowych, posadzkowych, ciętych. Nad cokolikiem naleŜy stosować listwę wykończeniową z tworzywa
sztucznego. Wszystkie połączenia z innymi rodzajami posadzki (progi) naleŜy zabezpieczyć odpowiednimi,
metalowymi profilami.
4.2.3.2. Stopnie schodów (biegi).
przy sprawdzaniu łatą o długości 2 m (cała szerokość schodów) nie powinno wykazywać prześwitów większych niŜ
5 mm, a odchylenie od poziomu lub projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,2%.
Posadzkę naleŜy wykonać z płytek ceramicznych na nastopnice schodów. Płytki ceramiczne powinny być o długości
30 cm i szerokości co najmniej 10cm. Płytki koniecznie muszą mieć ryflowane rowki (co najmniej 4) przy jednym
końcu. Kolor płytek powinien być jasno zielony. Płytki naleŜy układać na zaprawie klejowej Atlas. Spoiny między
płytkami o szerokości 3 mm naleŜy wypełnić zaprawą do fugowania. Podstopnice naleŜy obłoŜyć płytkami
gresowymi, podłogowymi. Na ścianach, na styku z posadzką schodów naleŜy wykonać cokolik o wysokości 10cm.
Cokolik naleŜy wykonać z płytek gresowych, posadzkowych, ciętych. Nad cokolikiem naleŜy stosować listwę
wykończeniową z tworzywa sztucznego. Wszystkie połączenia z innymi rodzajami posadzki (progi) naleŜy
zabezpieczyć odpowiednimi, metalowymi profilami.
25
którymi są:
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu)
1) sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości i stanu wilgotności podłoŜa,
2) sprawdzenie wytrzymałości podłoŜa (młotkiem Schmita lub innymi dostępnymi i wiarygodnymi
przyrządami), sprawdzenia wytrzymałości podkładu naleŜy dokonać co najmniej w 5 miejscach,
3) sprawdzenie równości podłoŜa przez przykładanie w dowolnych miejscach i kierunkach
łaty o długości 2m,
5) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w podkładzie róŜnych elementów (płaskowników
lub kątowników itp.), badanie naleŜy przeprowadzić przez oględziny,
• wilgotność podkładu (aparatem elektrycznym lub karbidowym, pomiaru naleŜy dokonać po 1
pomiarze na kaŜde 50 m2 powierzchni i nie mniej niŜ 3 pomiary na odbieranej części podłogi),
1) sprawdzenie z dokumentacją projektową, umową, niniejszą specyfikacją itp., sprawdzenia naleŜy dokonać
• sprawdzenie połączenia posadzki z podłoŜem; badania naleŜy przeprowadzić przez
oględziny, naciskanie lub opukiwanie,
• sprawdzenie wytrzymałości podłoŜa naleŜy przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy
i protokołów odbiorów międzyfazowych,
• sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce wkładek dylatacyjnych, itp.; badania naleŜy
wykonać przez oględziny,
naleŜy wykonać za pomocą naciągniętego drutu lub sznurka i pomiaru odchyleń z dokładnością do 1
• sprawdzenia wykończenia posadzki i prawidłowości wykonania cokołów; badania naleŜy wykonać
przez oględziny,
4.1.5. NORMY, PRZEPISY l OPRACOWANIA POMOCNICZE
24
• sprawdzenie wykonania grubości warstw, barwy, jakości, gładkości, przyczepności, itp.,
• sprawdzenie prawidłowości zabezpieczenia naroŜników oraz prawidłowości i bezpieczeństwa wykonania
zabezpieczeń.
Odbiór końcowy robót tynkarskich:
protokołów odbiorów międzyfazowych, sprawdzenia prawidłowości wykonania podkładów i warstw tynków
naleŜy przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
4. PODŁOśA I POSADZKI
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót podłogowych i posadzkowych.
4.1. PODŁOGA
4.1.1. WSTĘP
W podrozdziale opisano wymagania techniczne i warunki odbioru podłogi komunikacji z posadzką z płytek
gresowych układanych na zaprawie klejowej .
4.1.2. MATERIAŁY
• Płytki gresowe: o wymiarach 30 x 30 x 1cm, w kolorze wskazanym przez Inwestora; płytki
muszą spełniać następujące wymagania: nasiąkliwość ≤3%; wytrzymałość na zginanie ≥270 MPa; twardość
powierzchni (w skali Mohsa) ≥5, mrozoodporne, odporne na działanie chemikaliów domowych oraz kwasów
i zasad.
• Zaprawa klejowa: zaprawa klejowa Atlas, mrozoodpoma, przyczepność min. 0,5 MPa, odporna na
• Zaprawa do rugowania: odporna na temperaturę od -20°C do +100°C, odporna na kwasy, zasady, oleje i
rozpuszczalniki.
• Systemowe listwy dylatacyjne z profili metalowych wypełnionych gumą,
• Listwy wykańczające z tworzywa sztucznego,
• Systemowe listwy mosięŜne na progi i miejsca zmiany rodzaju posadzki.
4.1.3. TECHNOLOGIA l OGÓLNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA.
przy sprawdzaniu łatą o długości 2m nie powinno wykazywać prześwitów większych niŜ 5 mm, a odchylenie od
poziomu lub projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,2% i 5 mm na całej długości lub
szerokości pomieszczenia
płytkami o szerokości 4,5 mm naleŜy wypełnić zaprawą do ługowania, i obwodzie posadzki, na ścianach naleŜy
wykonać cokolik o wysokości 10 cm z płytek tego samego rodzaju jak na posadzce. Posadzkę naleŜy wykonać z
płytek w kolorze ciemnozielonym z prostym wzorem ułoŜenia. Dopuszczalne odchylenie, przy sprawdzaniu
łatą o długości 2 m nie powinno wykazywać prześwitów większych niŜ 2 mm, a odchylenie od poziomu lub
projektowanego nachylenia nie powinno przekraczać 0,1% i 5 mm na całej długości oraz 2 mm na szerokości
korytarza.
W powierzchni posadzki naleŜy wykonać dylatacje, które powinny pokrywać się z dylatacjami podłoŜa. Dylatacje
na długości korytarza naleŜy wykonywać w odstępach nie większych niŜ 20m. Dylatacje naleŜy wykonać z
typowych profili wypełnionych materiałem trwaleplastycznym. Nad cokolikiem naleŜy stosować listwę
wykończeniową z tworzywa sztucznego. Wszystkie połączenia z innymi rodzajami posadzki (progi) naleŜy
zabezpieczyć odpowiednimi, metalowymi profilami.
23
zawilgocenia przed wykonaniem tynków,
• sprawdzenie odchylenia wykonanych powierzchni tynków od płaszczyzny i odchylenia krawędzi od linii
prostej, dla tynku kategorii ni nie większe niŜ 3 mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości łaty
kontrolnej 2 metrowej,
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego nie większe niŜ 2 mm na 1 m i nie
więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości oraz nie więcej niŜ 6 mm powyŜej 3,5 m
wysokości,
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego nie większe niŜ 3 mm na 1 m i nie
więcej niŜ 6 mm na całej powierzchni między przegrodami pionowymi (ściany, belki itp.),
Odbiór końcowy robót tynkarskich:
• sprawdzenia prawidłowości wykonania podkładów i warstw tynków naleŜy przeprowadzić na podstawie
3.3. TYNKI I OKŁADZINY ŚCIAN NA KORYTARZACH
3.3.1. WSTĘP
wykonanie tynków wewnętrznych w korytarzach We wszystkich tych pomieszczeniach naleŜy wykonać tynki takie
jak opisane w pkt. 3.2.
3.3.2. MATERIAŁ
3.3.2.1. Tynk cementowo - wapienny kategorii III.
Tynk wewnętrzny wykonany na spoiwie mineralnym zwany tradycyjnym lub zwykłym cementowo - wapienny,
mieszanina piasku, wody i spoiwa czyli wapna i cementu, tynk kategorii III - dwuwarstwowy, gładki (obrzutka,
narzut) na istniejącym podłoŜu.
3.3.3.1. Tynki cementowo - wapienne.
Na korytarzach i klatkach schodowych wykonać tynki wewnętrzne gładkie cementowo - wapienne kategorii III
tradycyjne, dwuwarstwowe, gładkie. Tynki te wykonać na ścianach i sufitach. Technologia wykonania tynków wg
pkt.3.2.3.1. niniejszego opracowania. Wszystkie naroŜniki na ciągach komunikacyjnych tj. na korytarzach i klatkach
schodowych zabezpieczyć kątownikami aluminiowymi 40 x 40 mm do wysokości 1,5 m.
Odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami
odpowiednich norm przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia.
Jakość materiałów musi być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i
stosowania w budownictwie.
3.3.4.2. Odbiory międzyfazowe (częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu).
Odbiór międzyfazowy robót powinien obejmować wydzielone fazy prac remontowych, odbiór międzyfazowy
prostej, dla tynku kategorii III nie większe niŜ 3 mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości łaty
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego nie większe niŜ 2 mm na l m i nie
więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości oraz nie więcej niŜ 6 mm powyŜej 3,5 m
wysokości,
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego nie większe niŜ 3 mm na l m i nie
więcej niŜ 6 mm na całej powierzchni między przegrodami pionowymi (ściany, belki itp.),
22
wysokości oraz nie więcej niŜ 6 mm powyŜej 3,5 m wysokości,
dla tynku kategorii II nie większe niŜ 3 mm na 1 m,
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego
- dla tynku kategorii III nie większe niŜ 3 mm na 1 m i nie więcej niŜ 6 mm na całej powierzchni między
przegrodami pionowymi (ściany, belki itp.),
- dla tynku kategorii n nie większe niŜ 4 mm na 1 m i ogółem nie więcej niŜ 10 mm na całej powierzchni
między przegrodami pionowymi,
• sprawdzenie przygotowania podłoŜa pod płytki ceramiczne,
• sprawdzenie wykonania gotowej glazury w tym,: prawidłowości przylegania płytek do podkładu,
prawidłowości przebiegu spoin, prawidłowości ukształtowania powierzchni, wizualna ocena szerokości
styków i prawidłowości ich wypełnienia, jednolitości barwy płytek i spoin,
Odbiór końcowy robót tynkarskich i wykonania glazury obejmuje:
• sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych' wykonania robót na podstawie zapisów w dzienniku budowy i
• sprawdzenia prawidłowości wykonania podkładów i warstw technologicznych naleŜy przeprowadzić na
• sprawdzenia prawidłowości wykonania tynków i glazury naleŜy dokonać po uzyskaniu
przez fasadę pełnych właściwości techniczno-uŜytkowych.
3.2. TYNKI I OKŁADZINY ŚCIAN
3.2.1. WSTĘP
W niniejszym punkcie specyfikacji technicznej zawarty jest opis wykonania i odbioru robót wiązanych z wykonanie
tynków wewnętrznych .
3.2.2. MATERIAŁ
Tynk wewnętrzny wykonany na spoiwie mineralnym zwany tradycyjnym lub zwykłym cementowo - wapienny,
mieszanina piasku, wody i spoiwa czyli wapna i cementu, tynk kategorii III - dwuwarstwowy, gładki (obrzutka,
narzut) o grubości do 18 mm na istniejącym podłoŜu.
We wszystkich pomieszczeniach w których przekucia, wyburzenia lub zamurowania, skuć wykonać tynki
wewnętrzne gładkie cementowo - wapienne kategorii III tradycyjne, dwuwarstwowe, gładkie. Tynki te wykonać na
ścianach i sufitach. Przed przystąpieniem do wykonywania tynków naleŜy skuć wszystkie zniszczone tynki, w
miejscach zawilgoconych ściany osuszyć, ubytki ścian i sufitów uzupełnić, oczyścić ze starych powłok malarskich,
wyrównać podłoŜe i na przygotowanym podłoŜu moŜna przystąpić do robót tynkarskich. Tynki moŜna wykonywać
poprzez nanoszenie na podłoŜe zaprawy tynkarskiej ręcznie lub mechanicznie. Tynki dwuwarstwowe
przygotowujemy w ten sposób, Ŝe wykonujemy warstwę dolną obrzutkę imającą na celu stworzenie przyczepności
tynku do podłoŜa. Rodzaj obrzutki zaleŜy od rodzaju podłoŜa, a marka zaprawy na obrzutkę powinna być wyŜsza niŜ
narzut. Na warstwie obrzutki wykonujemy narzut wierzchni po związaniu zaprawy obrzutki, lecz przed jej
stwardnieniem. Na narzut naleŜy stosować zaprawę cementowo - wapienną. Zaprawa powinna mieć konsystencję
odpowiadającą 7 - 10 cm zanurzenia stoŜka pomiarowego. Na rzut moŜna wykonywać bez pasów lub listew,
ściągając go pacą, a następnie zacierając packą. Grubość narzutu powinna wynosić od 8 - 15 mm. Narzut powinien
być wyrównany i zatarty na gładko. Gładką fakturę tynków uzyskujemy przez zatarcie powierzchni świeŜego tynku
twardą packą i usunięcie nadmiaru spoiwa za pomocą pędzla. Przy wykonywaniu tynków naleŜy zwrócić szczególną
uwagę na dokładną recepturę zaprawy i kaŜdorazowo sprawdzać partię składników do zaprawy, szczególnie ich
wilgotność.
Odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami
odpowiednich norm przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia.
Jakość materiałów musi być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i
3.2.4.2. Odbiory międzyfazowe (częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu).
21
• płytki ceramiczne ścienne - typowa glazura o wymiarach 25 x 35 cm, powierzchnia gładka, wodoszczelna,
płytki o równych bokach, średniej klasy, do stosowania w pomieszczeniach mokrych, w kolorze ściany,
• zaprawa klejowa do glazury, wodoodporna i mrozoodporna, nietoksyczna,
• zaprawa wyrównująca do wyrównywania powierzchni ścian przed połoŜeniem płytek ceramicznych,
• listwy wykończeniowe do zabezpieczenia naroŜników z PCV - „niŜówki".
• tynk wewnętrzny wykonany na spoiwie mineralnym zwany tradycyjnym lub zwykłym cementowo wapienny, mieszanina piasku, wody i spoiwa czyli wapna i cementu, tynk kategorii III - dwuwarstwowy,
zatarty na gładko (obrzutka, narzut) o grubości do 18 mm na istniejącym podłoŜu, marka zaprawy na narzut
powinna być niŜsza niŜ na obrzutkę, stosowany w miejscach gdzie ściany nie są pokryte glazurą (powyŜej
glazury) oraz na sufity.
3.1.2.3. Tynk cementowo - wapienny kategorii II.
• tynk wewnętrzny wykonany na spoiwie mineralnym zwykły cementowo - wapienny, mieszanina piasku,
wody i spoiwa czyli wapna i cementu, tynk kategorii II - dwuwarstwowy, zatarty na ostro (obrzutka, narzut)
na istniejącym podłoŜu, marka zaprawy na narzut powinna być niŜsza niŜ na obrzutkę, stosowany pod
glazurę.
We wszystkich pomieszczeniach mokrych (sanitarnych) w miejscach gdzie nie ma glazury wykonać tynki
wewnętrzne gładkie cementowo - wapienne kategorii DI tradycyjne, dwuwarstwowe, gładkie (na ścianach
wewnętrznych powyŜej glazury i na sufitach), natomiast pod okładziny ścienne tynki kategorii n zatarte na ostro.
Przed przystąpieniem do wykonywania tynków naleŜy skuć wszystkie zniszczone tynki, w miejscach zawilgoconych
ściany osuszyć, ubytki ścian i sufitów uzupełnić, wyrównać podłoŜe i na przygotowanym podłoŜu moŜna przystąpić
do robót tynkarskich. Tynki moŜna wykonywać poprzez nanoszenie na podłoŜe zaprawy tynkarskiej ręcznie lub
mechanicznie. Tynki dwuwarstwowe przygotowujemy w ten sposób, Ŝe wykonujemy warstwę dolną obrzutkę
mającą na celu stworzenie przyczepności tynku do podłoŜa. Rodzaj obrzutki zaleŜy od rodzaju podłoŜa, a marka
zaprawy
na
obrzutkę
powinna
być
wyŜsza
niŜ
narzut.
Na
warstwie
obrzutki
wykonujemy narzut wierzchni po związaniu zaprawy obrzutki, lecz przed jej stwardnieniem. Na narzut naleŜy
stosować zaprawę cementowo - wapienną. Narzut powinien być wyrównany i zatarty na gładko. Gładką fakturę
tynków uzyskujemy przez zatarcie powierzchni świeŜego tynku twardą packą i usunięcie nadmiaru spoiwa za
pomocą pędzla. Przy wykonywaniu tynków naleŜy zwrócić szczególną uwagę na dokładną recepturę zaprawy i
kaŜdorazowo sprawdzać partię składników do zaprawy, szczególnie ich wilgotność.
3.1.3.2. Glazura.
W węzłach sanitarnych i umywalniach na ścianach do wysokości 2,10 m. od powierzchni podłogi wykonać glazurę.
Płytki ceramiczne przykleić do ścian za pomocą zaprawy klejącej do glazury, po uprzednim wyrównaniu
powierzchni ścian zaprawą wyrównującą stosowaną do wyrównywania ścian przed połoŜeniem płytek ceramicznych
i zabezpieczeniu tynków płynną folią uszczelniającą Saniflex. Przy obecnej wysokiej jakości i szerokiej gamie
kolorystycznej glazury wykonanie zabezpieczenia ścian glazurą w pomieszczeniach mokrych jest stosunkowo łatwe,
wymagana więc będzie wysoka jakość wykonania prac. Spoiny naleŜy wypełnić zaprawą do fugowania w kolorze
płytek ceramicznych. NaroŜniki otworów okiennych, półek, obwodów pryszniców itp. zabezpieczyć za pomocą
listew wykończeniowych z tworzyw sztucznych tzw. „flizówek" w kolorze płytek.
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu):
prostej,
- dla tynku kategorii III nie większe niŜ 3 mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości łaty
- dla tynku kategorii II nie większe niŜ 4 mm na długości łaty kontrolnej 2 m,
• sprawdzenie odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego
dla tynku kategorii III nie większe niŜ 2 mm na 1 m i nie więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3.5 m
20
6) Podczas robót izolacyjnych naleŜy chronić układane warstwy izolacji przed uszkodzeniami mechanicznymi
oraz moŜliwością zawilgocenia i zalania wodą.
2.3.3. Podkład (podłoŜe) pod izolacje.
Podkład pod izolacje wodochronne powinien spełniać następujące wymagania:
1) Musi być trwały i powinien przenosić wszystkie działające na niego obciąŜenia.
2) Powierzchnia podkładu pod izolacje przyklejane lub powłokowe
czysta, odtłuszczona i odpylona.
powinna
być
równa,
2.4. ODBIÓR ROBÓT
2.4.1. Odbiór materiałów.
którymi są:
2) certyfikat zgodności lub deklaracja-zgodności z dokumentem odniesienia (PN, aprobata techniczna, itp.).
2.4.2. Odbiór izolacji przeciwwilgociowych
(częściowe i elementów zanikających lub ulegających zakryciu): odbiór między fazowy powinien obejmować
wydzielone części izolacji i dotyczyć wszystkich elementów izolacji w zaleŜności od jej rodzaju. Odbiór izolacji
przeciwwilgociowych powinien obejmować wydzielone części izolacji i dotyczyć wszystkich elementów izolacji w
zaleŜności od jej rodzaju. Odbiór międzyfazowy powinien obejmować:
1) sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości podkładu,
5) sprawdzenie warunków przystąpienia do robót izolacyjnych w tym temperatury otoczenia,
Odbiór końcowy robót izolacyjnych obejmuje:
na podstawie oględzin i pomiarów oraz na podstawie protokołów odbiorów międzyfazowych i zapisów w
dzienniku budowy,
3) sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót na podstawie zapisów w dzienniku
budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych,
4) sprawdzenia prawidłowości wykonania warstw izolacyjnych naleŜy przeprowadzić na podstawie zapisów
w dzienniku budowy i protokołów odbiorów międzyfazowych.
Odrębnemu odbiorowi lub próbie podlega element lub jego część zanikająca lub ulegająca
zakryciu. Z kaŜdego odbioru i próby ma być sporządzony protokół, który jest ewidencjonowany i przechowywany
wraz z dokumentacją budowy. Odbiór końcowy dokonywany jest między innymi na podstawie protokołów
odbiorów częściowych elementów zanikających lub ulegających zakryciu oraz prób.
1) BN-80/6751-03 Papa asfaltowa na welonie z włókna szklanego.
2) PN-58/C-96177 Lepiki asfaltowe bez wypełniaczy stosowane na gorąco.
3. TYNKI, OKŁADZINY ŚCIAN l SUFITY PODWIESZONE
3.1. TYNKI l OKŁADZINY ŚCIAN W POMIESZCZENIACH MOKRYCH (SANITARNYCH)
3.1.1. WSTĘP
wykonanie tynków wewnętrznych i okładzin - licowanie ścian płytkami ceramicznymi w pomieszczeniach mokrych
(sanitarnych) w remontowanym obiekcie.
3.1.2. MATERIAŁ
3.1.2.1. Płytki ścienne
19
• sprawdzenie prawidłowości i jakości wykonanych robót wg wymagań opisanych powyŜej,
• sporządzenie protokołu odbioru elementu z oceną jakości.
2. IZOLACJE PRZECIWWILGOCIOWE
2.1. WSTĘP
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru izolacji przeciwwilgociowej; poziomej
w pomieszczeniach mokrych oraz pionowej ścian fundamentowych i ścian w pomieszczeniach sanitarno higienicznych.
2.2. MATERIAŁY
Wszystkie materiały uŜyte do wykonania izolacji muszą mieć dokumenty potwierdzające ich dopuszczenie do
obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie, ponadto muszą być właściwie oznakowane. Materiały
zastosowane do wykonania izolacji:
1. izolacja pozioma posadzek,
2. folią izolacyjną PCV grubości 0,2 mm,
3. izolacja pionowa ścian piwnic wg projektu budowlanego zalecane jest zastosowanie masy izolacyjnej
DYSPERBIT (w tabeli przedstawiono opis właściwości i przeznaczenia dysperbitu)
Przeznaczenie
Właściwości
• renowacja i konserwacja asfaltowych pokryć
• doskonała przyczepność do wszelkich
dachowych;
materiałów budowlanych;
• wykonywanie bezspoinowych pokryć
• wysoka odporność na zmienne warunki
dachowych;
atmosferyczne w zakresie temp. -30 stop. C do
+100 stop. C;
• gruntowanie podłoŜa;
• materiał bez zapachu, niepalny,
• wykonywanie izolacji przeciwwodnych i
nietoksyczny;
przeciwwilgociowych wszystkich typów;
• materiał dopuszczony do stosowania w
• wykonywanie izolacji wodoszczelnych
pomieszczeniach przeznaczonych na stały
(tarasów, łazienek, fundamentów, itp.).
pobyt ludzi.
4.
izolacja ścian w pomieszczeniach sanitarno - higienicznych - płynna folia uszczelniająca (zalecana przez
projektanta np. SANIFLEX firmy Schomburg)
• Saniflex - gotowy do uŜycia, bezrozpuszczalnikowy, gęsty materiał uszczelniający; po związaniu:
elastyczny, wodoszczelny, dyfuzyjny, zawierający spoiwa uszlachetnione polimerami. Po aplikacji
uzyskuje się bezszwowe i bezszczelinowe uszczelnienie pod płytkami w pomieszczeniach nie
obciąŜonych wodą w sposób ciągły.
• Dla powierzchni stale obciąŜonych wodą moŜna stosować Aquafin 2K, Opakowania: 5kg, kg, 12 kg,
20 kg. ZuŜycie: min 1,2 kg/m2.
2.3. TECHNOLOGIA I OGÓLNE WYMAGANIA WYKONANIA IZOLACJI
PRZECIWWILGOCIOWYCH
2.3.1. Izolacja przeciwwilgociowa z folii
Na podłoŜu, które musi być równe, czyste i gładkie naleŜy ułoŜyć izolację przeciwwilgociową z jednej warstwy folii
polietylenowej grubości 0,2 mm. Folię naleŜy wywinąć na ścianę na wysokość co najmniej 15cm. Styk ścian z
podłoŜem musi posiadać fasetę (zaokrąglenie) wykonane np. z zaprawy klejowej lub cementowej. Styki folii naleŜy
zgrzewać mijankowe, z przesunięciem linii łączenia co najmniej o 30cm. Izolację z folii naleŜy wykonywać
bezpośrednio przed wykonaniem kolejnych warstw podłogowych. Po dokonaniu odbiorów uzgodnionej części
izolacji z folii naleŜy bezpośrednio przystąpić do wykonywania kolejnych warstw podłogowych. Na ułoŜonej folii
roboty prowadzić bardzo starannie, aby nie dopuścić do uszkodzenia izolacji. NaleŜy stosować róŜne moŜliwe
zabezpieczenia izolacji przed uszkodzeniem np. płyty pilśniowe miękkie, stare wykładziny PCV itp. Wykonana
izolacja ma przede wszystkim spełniać warunek ciągłości
2.3.2. Uwagi ogólne wykonywania izolacji przeciwwilgociowych.
1) Izolacje powinny stanowić ciągły i szczelny układ jedno- lub wielowarstwowy oddzielający budowlę lub jej
część od wody lub pary wodnej.
2) Izolacje powinny ściśle przylegać do izolowanego podkładu. Nie powinny pękać, a ich powierzchnia
powinna być gładka bez lokalnych wgłębień lub wybrzuszeń.
3) Nie dopuszcza się łączenia izolacji poziomych i pionowych, odrębnego rodzaju pod względem
materiałowym oraz róŜnej klasy odporności
4) Miejsca przechodzenia przez warstwy izolacyjne wszelkich przewodów instalacyjnych i elementów
konstrukcyjnych powinny być uszczelnione w sposób wykluczający przeciekanie wody między tymi
przewodami lub elementami i izolacją.
5) Izolacje wodochronne powinny być wykonywane w warunkach umoŜliwiających prawidłową realizację.
Temperatura otoczenia nie moŜe być niŜsza niŜ: 5°C - dla izolacji z materiałów bitumicznych przy
stosowaniu lepiku na gorąco,
18
1.5. WYKONANIE ŚCIAN KABIN WC.
1.5.1. WSTĘP
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót. Element dotyczy wykonania
kabin WC.
1.5.2. MATERIAŁY - WYMAGANIA
Wszystkie materiały uŜyte do wykonania konstrukcji muszą mieć dokumenty potwierdzające ich dopuszczenie do
zastosowane do wykonania robót powinny spełniać wymagania techniczne i estetyczne.
Podstawowymi materiałami wykorzystywanymi do wykonania ścianek są profile aluminiowe, odpowiednie
akcesoria i twarde płyty wiórowe o grubości 18 mm, laminowane trwałą, odporną na wilgoć i zarysowania Ŝywicą
melaminową. Krawędzie płyt tworzących ścianki oprawione na głębokość 20 mm anodowanymi lub lakierowanymi
profilami aluminiowymi, przez co konstrukcja charakteryzuje się wysoką sztywnością, lekkością i odpornością na
wilgoć przy zachowaniu wysokich walorów estetycznych.
1.5.3. TECHNOLOGIA WYKONANIA ROBÓT
Kabiny WC w układzie projektowanym i o wymiarach uzyskanych z pomiaru przestrzeni przeznaczonej do
zabudowy. Tolerancja wymiarowa kabin wynosi do 2 mm dlatego pomiary powinny być przeprowadzone po
zakończeniu wszystkich prac budowlanych. Pobrane wymiary muszą uwzględniać ewntualne błędy pionu i płaskości
ścian.
Wszystkie kabiny powinny montowane być na
regulowanych wspornikach o wysokości 170 mm za pomocą
których moŜna je łatwo wypoziomować z uwzględnieniem
spadków podłogi.
Drzwi kabin osadzić na trzech zawiasach i wyposaŜyć
standardowo w pochwyt i zamek ze wskaźnikiem zajętości.
Kabinę naleŜy dodatkowo wyposaŜyć :
•
zamek drzwi z klamką
•
wieszak na ubrania
•
wieszak papieru toaletowego
Odbiór robót obejmuje:
• odbiór materiałów,
• odbiory częściowe i międzyfazowe,
• obiór końcowy elementu.
Odbiór materiałów: odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę. Odbiór
materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami odpowiednich
norm przedmiotowych, aprobat technicznych, dokumentacji i innych dokumentów odniesienia. Jakość materiałów
musi być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i
stosowania w budownictwie, którymi są;
1.5.4.2. Odbiór końcowy.
Odbiór końcowy obejmuje:
• sprawdzenie zapisów w dzienniku budowy i zrealizowania zawartych tam zaleceń,
• sprawdzenie odbioru materiałów,
• sprawdzenie odbiorów częściowych i międzyfazowych,
• sprawdzenie
zgodności
wykonania
robót
z
projektem
budowlanym
techniczną,
i
dokumentacją
17
wykonywanej ściany.
1.4.3.8.Otwory drzwiowe
• Płyty gipsowo-kartonowe przycinamy tak, aby powyŜej otworów drzwiowych ich styki pionowe nie
przebiegały w linii ościeŜy bocznych. Przesunięcie względem ich linii musi wynosić nad nadproŜem min. 400
mm.
• Osadzanie ościeŜnic stalowych w profilach UA montowanych do podłoŜa poprzez kątowniki przyłączeniowe
do profili UA dozwolone jest przy zachowaniu poniŜszych warunków:
− grubość profilu UA: ≤ 2,0 mm
− wysokość pomieszczenia: dowolna
− szerokość otworu drzwiowego: ≤ 1200 mm
− cięŜar skrzydła drzwiowego z okuciami: ≤ 150 kg
• Osadzanie ościeŜnic stalowych w profilach C poprzez kątowniki przyłączeniowe do profili UA dozwolone jest
przy zachowaniu poniŜszych warunków:
− grubość profia C: min. 0,55 mm
− wysokość pomieszczenia: ≤ 2600 mm
− szerokość otworu drzwiowego: ≤ 885 mm
− cięŜar skrzydła drzwiowego z okuciami: ≤ 25 kg
• Profile C moŜna takŜe w prosty sposób wzmocnić łatami drewnianymi.
• Bez względu na cięŜar drzwi zaleca się osadzanie stalowych ościeŜnic drzwiowych wyłącznie na profilach UA
zamocowanych do stropu i podłoŜa za pomocą kątowników do profili UA. Stosowanie profili UA gwarantuje
bezusterkowe uŜywanie drzwi, bez powstawania pęknięć przy ościeŜnicy.
MontaŜ ościeŜnicy z profilami UA
• obiór końcowy elementu.
stosowania w budownictwie, którymi są;
• sprawdzenie
zgodności
wykonania
robót
z
projektem
budowlanym
i
techniczną,
dokumentacją
16
aby przewody nie uległy uszkodzeniu o ich ostre krawędzie. Maksymalna średnica otworu pod przewody
elektryczne nie moŜe być większa niŜ szerokość profila minus 10 mm. Otwory naleŜy umieszczać centralnie w
osi profila.
Ściana działowa z wbudowaną puszką elektryczną.
1. Płyta gipsowo-kartonowa
2. Materiał izolacyjny
3. Gips szpachlowy NIDA Start
4. Puszka elektryczna
1.4.3.6.3.Suchy tynk
Przy układaniu suchego tynku instalacje elektryczne mocuje się do ścian za pomocą gipsu budowlanego.
1.4.3.7.MontaŜ ścianki o pojedynczej konstrukcji nośnej i pojedynczej okładzinie z płyt g-k (Typ: A 0, 100A , 12
A100)
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Profile poziome U (1) oraz skrajne słupki pionowe C (2) naleŜy mocować do podłoŜa w odstępach nie
większych niŜ 1000 mm. Skrajne słupki pionowe muszą być przymocowane do ścian bocznych przynajmniej w
3 punktach.
Konieczne jest stosowanie obwodowej taśmy izolacji akustycznej (4) (pod profile przyłączeniowe U oraz
skrajne słupki pionowe C mocowane do ścian poprzecznych).
Taśma uszczelniająca musi wypełniać wszystkie nierówności podłoŜa na całej ich szerokości. W przypadku
większych nierówności moŜna zastosować paski z wełny mineralnej o grubości do 10 mm.
Połączenia z otaczającymi elementami budowlanymi wypełniamy masą szpachlową.
Ścianki działowe z płyt g-k mocujemy do wszystkich graniczących elementów budowlanych.
Następnie wstawiamy profile C w profile U w odległości 600 mm. Pionowe słupki C oraz poziome profile U
tworzą szkieletową konstrukcję aŜurową. Nie naleŜy łączyć za pomocą blachowkrętów profili U i C pomiędzy
sobą. Profil C powinien być przycięty na długość około 15 mm krótszą niŜ wynosi wysokość pomieszczenia w
świetle. Łączenie profili U i C dopuszczalne jest wyłącznie za pomocą zaciskarki.
Mocowanie płyt rozpoczynamy płytą o pełnej szerokości (1200 mm) od jednej ze stron konstrukcji nośnej i
dowolnej ściany bocznej.
Płyty o gr. 12,5 mm (3) naleŜy mocować blachowkrętami 3,5 x 25 mm. Do płyt o większych grubościach
naleŜy stosować dłuŜsze blachowkręty tak, aby ich głębokość w wiercenia w profil metalowy nie była mniejsza
niŜ 10 mm. Pomiędzy wkrętami naleŜy zachować odstępy maksymalnie 250 mm.
Na przeciwnej stronie konstrukcji nośnej ścianki układanie płyt naleŜy rozpocząć od płyt o połowie szerokości
(600 mm) i od tej samej ściany bocznej, od której rozpoczęto montaŜ okładziny z pierwszej strony
15
Przesuniecie spoin pionowych na przeciwległych stronach ściany
Nieprawidłowe przesuniecie spoin
Przy jednowarstwowym pokryciu ścianek pionowe styki płyt gipsowo – kartonowych powinny być po obu stronach
ścianki wzajemnie przesunięte o wielkość równą odległości pomiędzy osiami sąsiednich słupków pionowych (z
reguły jest to 600 mm).
Nie wolno wykonywać spoin krzyŜowych.
Płyty g-k naleŜy mocować pozostawiając szczelinę około 10 mm między podłoŜem a dolną krawędzią płyty (przy
montaŜu ustawić płyty na paskach z płyt g-k). Szczelinę tę naleŜy wypełnić masą szpachlową lub zamaskować
listwą przypodłogową.
JeŜeli wysokość pomieszczenia jest większa od długości płyty, to konieczne będzie wykonanie styków poziomych
płyt. Styki poziome sąsiadujących płyt naleŜy przesunąć względem siebie o min. 400 mm.
Przy okładzinach jednowarstwowych ścianek działowych naleŜy wzmocnić styki poziome szpachlując je z uŜyciem
taśmy zbrojącej (najlepiej papierowej). W przypadku, gdy budowana ściana będzie ulegała duŜemu obciąŜeniu,
zaleca się umieszczenie pod spoiną profilu metalowego U.
1.4.3.6.INSTALACJE ELEKTRYCZNE
1.4.3.6.1.Przewody, przełączniki, puszki instalacyjne
• Instalacje elektryczne w ściankach działowych i sufitach podwieszanych powinny spełniać wymagania
odpowiednich norm i przepisów branŜowych.
• Puszki gniazdek, rozgałęziaczy, przełączników itp. nie zaleca się umieszczać naprzeciw siebie po obu stronach
ścianki, gdyŜ spowoduje to utratę izolacyjności akustycznej ściany. Puszki naleŜy przesunąć o min. 600 mm w
stosunku do siebie, minięcie o jeden słupek pionowy C.
• Przed zamocowaniem płyt gipsowo – kartonowych naleŜy zaznaczyć na nich miejsca, w których mocowane
będą gniazdka i puszki elektryczne.
•
•
•
Dopuszczalne jest mocowanie puszek elektrycznych zarówno przed jak i po przykręceniu płyty g-k do ściany.
Puszki elektryczne naleŜy uszczelnić za pomocą masy szpachlowej lub kleju gipsowego.
W ścianach, które muszą spełniać wymagania odporności ogniowej, a w których nie ma wełny mineralnej lub
skalnej, puszki powinny być obłoŜone od wewnątrz warstwą masy szpachlowej o grubości nie mniejszej niŜ
grubość okładziny z płyt g-k z jednej strony ścianki. Dodatkowo puszki po dwóch stronach ściany powinny być
przesunięte względem siebie o min. 600 mm.
• W przypadku, gdy w ścianie znajduje się warstwa wełny skalnej a grubość wełny pomiędzy puszkami z dwóch
stron jest większa niŜ 30 mm, puszek nie trzeba oklejać z tylnej strony masą szpachlową.
1.4.3.6.2.Prowadzenie przewodów w ściance działowej
• Instalację elektryczną naleŜy prowadzić po zbudowaniu konstrukcji nośnej ściany i zamocowaniu na niej z
jednej strony płyt gipsowo-kartonowych.
• Instalację elektryczną naleŜy prowadzić przez specjalne, fabrycznie wykonane otwory w profilach pionowych
C. JeŜeli zachodzi konieczność robienia w profilach otworów pod instalację elektryczną, naleŜy obrobić je tak,
14
Ściana: płyty mocowane pionowo
Płyt g-k nie wolno przyklejać klejem gipsowym do powierzchni innych niŜ pionowe, czyli do powierzchni skośnych
(na poddaszach) lub poziomych.
Wkręty systemowe powinny być oddalone:
a) od krawędzi wzdłuŜnych (pokrytych kartonem) – co najmniej 10 mm,
b) od krawędzi ciętych (bez powłoki kartonowej) – co najmniej 15 mm.
Wkręty mocujemy prostopadle do lica płyty tak głęboko, aby łeb wkręta nie przebił powierzchni kartonu i
jednocześnie nie wystawał ponad lico płyty. NaleŜy unikać powstawania deformacji i wybrzuszeń płyt.
Wkręty muszą przenikać profile metalowe na głębokość większą niŜ 10 mm.
Długość elementów mocujących zaleŜy od sumarycznej grubości mocowanych okładzin.
Maksymalne dopuszczalne rozstawy pomiędzy wkrętami przy konstrukcji nośnej z profili metalowych [mm]:
. ścianka 250*
. sufit 170**
• Przy okładzinach wielokrotnych (kilkuwarstwowych) rozstawy pomiędzy elementami mocującymi w
warstwach wewnętrznych mogą być zwiększone:
– w wypadku ścianek - trzykrotnie,
– w wypadku sufitów - dwukrotnie.
• Przy wymaganiach ogniowych maksymalne rozstawy wynoszą 150 mm.
Minimalna głębokość osadzenia wkrętów w metalową konstrukcję nośną wynosi 10 mm.
1.4.3.5.Poziome i pionowe styki płyt g-k w systemach ściennych
Przesuniecie spoin nad ościeŜnica drzwiowa
Przesuniecie spoin pionowych na przeciwległych stronach ściany
13
Wszystkie materiały uŜyte do wykonania konstrukcji muszą mieć dokumenty potwierdzające ich dopuszczenie do
zastosowane do wykonania robót powinny spełniać wymagania techniczne i estetyczne.
System obejmuje ścianki działowe, które są alternatywą dla masywnych, nienośnych ścian wewnętrznych. Ścianki
działowe montuje się szybko i bez znacznych nakładów finansowych. Gładkie powierzchnie ścianek z płyt gipsowokartonowych po zagruntowaniu mogą być natychmiast wykańczane poprzez malowanie, tapetowanie lub nakładanie
tynków dekoracyjnych. W przypadku zmiany przeznaczenia pomieszczenia, moŜna je łatwo zdemontować bez
uszkadzania innych elementów budynku. Wewnętrzne wolne przestrzenie w ściankach stanowią doskonałe miejsce
do prowadzenia instalacji bez konieczności wykonywania dodatkowych bruzd i nacięć. Ścianki działowe o cięŜarze
nie przekraczającym 50 kg/m2 mogą być umieszczane na stropach kaŜdej konstrukcji – nawet z belek drewnianych,
powszechnie stosowanych w starym budownictwie. Ścianki działowe z płyt gipsowo-kartonowych ze względu na
zastosowanie mają róŜne typy konstrukcji. RozróŜniamy następujące rodzaje ścian działowych:
• Pojedyncza konstrukcja nośna, okładzina pojedyncza – podstawowy typ ściany, słuŜy do dzielenia
pomieszczeń w prosty i szybki sposób. Ściany o niewielkim cięŜarze i małej grubości umoŜliwiają dowolne
kształtowanie wnętrz.
• Pojedyncza konstrukcja nośna, okładzina podwójna – zalecane są do pomieszczeń, w których stawiane są
wysokie wymagania dotyczące izolacyjności akustycznej oraz ochrony przeciwpoŜarowej.
• Podwójna konstrukcja nośna, okładzina podwójna – zalecane są wszędzie tam, gdzie stawiane są szczególnie
wysokie wymagania dotyczące izolacyjności akustycznej. We wnętrzu ścianki moŜna prowadzić instalacje
sanitarne.
• Ściana instalacyjna – podwójna konstrukcja nośna powiązana przewiązkami z pasków płyt g-k, podwójna
okładzina – specjalna konstrukcja zalecana tam, gdzie mocowane będą urządzenia sanitarne.
1.4.3.1.Warstwa izolacyjna
Połączenie płyt gipsowo-kartonowych z konstrukcją nośną i warstwą materiału izolacyjnego umieszczoną w wolnej
przestrzeni konstrukcyjnej doskonale spełnia wymagania przeciwpoŜarowe, akustyczne oraz cieplne.
Jako materiał izolacyjny ścian zalecamy stosowanie płyt z wełny mineralnej (skalnej lub szklanej) o gęstości od 15
do 70 kg/m3. W ścianach o konstrukcji z profili C 50 i C 75 zalecamy stosowanie wełny o grubości 50 mm a w
konstrukcji z profili C 100 o grubości 50, 80 lub 100 mm. Warstwa izolacyjna powinna być układana tak, aby nie
było szczelin pomiędzy płytami lub matami izolacji. Zalecamy stosowanie pełnych kawałków płyt. Nie naleŜy
stosować ścinków czy teŜ pasków materiału izolacyjnego. Materiał izolacyjny powinien być zabezpieczony przed
osuwaniem się pod własnym cięŜarem. W tym celu moŜna stosować poziome poprzeczki z profili C lub U
mocowane do okładziny ściany (podobnie jak przy podpieraniu poziomych spoin płyt).
1.4.3.2.Okładzina
Rodzaj i grubość płyt oraz sposób ich mocowania zaleŜą od wymagań technicznych stawianych ścianie i
przeznaczenia pomieszczenia, w których są montowane. W pomieszczeniach bez wymagań odporności ogniowej, a
takŜe izolacyjności akustycznej, o niskim ryzyku uszkodzenia ściany i wilgotności powietrza nie przekraczającej
70% moŜna stosować płyty zwykła o grubości 12,5 mm. W przypadku wymagań odporności ogniowej wymagane
jest stosowanie płyt typu Ogień. Do pomieszczeń łazienkowych lub innych o podwyŜszonej wilgotności naleŜy
stosować płyty Woda. Zastosowanie płyt typu Woda, Ogień pozwala spełnić wymagania podwyŜszonej odporności
ogniowej w pomieszczeniu o zwiększonej wilgotności powietrza.
1.4.3.3.Konstrukcja nośna
Konstrukcje nośne ścianek działowych naleŜy wykonywać z ocynkowanych profili stalowych o nominalnej grubości
blachy 0,55 mm, a po uwzględnieniu ujemnej tolerancji – 0,3 mm, nie cieńszych niŜ 0,52 mm. Zastosowanie profili
wykonanych z cieńszej blachy moŜe spowodować negatywne skutki (pękanie spoin, wypaczanie płyt). Stosowanie
oryginalnych profili zapewni odpowiednią grubość blachy oraz bezusterkowe uŜytkowanie ścian z płyt g-k.
W przypadku konstrukcji szkieletowych budynku dopuszcza się stosowanie rusztu i łat drewnianych. Standardowe
odległości pomiędzy słupkami pionowymi wynoszą 600mm. Ze względów konstrukcyjnych moŜna je rozmieszczać
gęściej (300 lub 400 mm), np. przy ściankach o większej wysokości.
Profile stalowe powinny być przycinane za pomocą noŜyc do blachy. Cięcie profili za pomocą narzędzi
mechanicznych (piły, szlifierki kątowe) jest niedozwolone ze względu na występowanie wysokich temperatur, które
uszkadzają warstwę ocynku na powierzchni profila wywołując jego późniejszą korozję.
1.4.3.4.Mocowanie płyt gipsowo-kartonowych
Płyty gipsowo-kartonowe mogą być mocowane na konstrukcjach nośnych metalowych lub drewnianych, bądź teŜ
przyklejane do pionowych elementów budowlanych za pomocą klejów gipsowych, np. NIDA Ansetzgips 60.
12
1.3.4.2. Odbiory częściowe i międzyfazowe.
Odbiór częściowy i międzyfazowy obejmuje sprawdzenie zachowania technologii wykonania robót murowych.
Ponadto naleŜy sprawdzić zachowanie projektowanych wymiarów, pionu i poziomu oraz wytrzymałości uŜytej
zaprawy. Największe dopuszczalne odchyłki wykonanych ścianek działowych nie mogą przekraczać wartości
określonych w poniŜszej tabeli:
Lp.
Rodzaj odchyłek
Dopuszczalne odchyłki
[mm]
Zwichrowania i skrzywienia murów:
l.
6
- na długości l m
20
- na całej powierzchni ściany pomieszczenia
Odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi:
- na wysokości Im
6
2.
10
- na wysokości l kondygnacji
30
- na całej wysokości ściany
3.
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni kaŜdej warstwy muru:
- na długości l m
- na całej długości muru
2
30
4.
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni ostatniej warstwy
muru pod stropem:
-na długości Im
- na całej długości ściany
2
20
Odchylenia przecinających się powierzchni muru od kątu przewidzianego
w projekcie:
- na długości l m
6
-
5.
6.
Odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeŜy dla otworów o
wymiarach do 100 cm:
- szerokość
- wysokość
+6,-3
+15, -10
wymiarach powyŜej 100 cm:
- szerokość
+10,-5
+15,-10
- wysokość
Odbioru naleŜy dokonać przez pomiary, sprawdzenia i oględziny.
Markę zaprawy naleŜy ustalić laboratoryjnie, przez poddanie badaniom 3 próbek wykonanych w trakcie murowania
i pozostawionych na czas dojrzewania w miejscu murowanych ścian.
7.
• sprawdzenie odbiorów częściowych i międzyfazowych
• sprawdzenie zgodności wykonania robót z projektem budowlanym i dokumentacją techniczną,
1. PN-87/B-03002 Konstrukcje murowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
2. PN-68/B-10024 Roboty murowe. Mury z drobnowymiarowych elementów z autoklawizowanych betonów
komórkowych. Wymagania i badania przy odbiorze.
3. BN-84/6746-01 Prefabrykaty budowlane z autoklawizowanego betonu komórkowego. Bloczki i płytki.
4. PN-88/B-30000 Cement portlandzki.
5. PN-88/B-30001 Cement portlandzki z dodatkami.
6. PN-79/B-06711 Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
7. PN-65/B-14503 Zaprawy budowlane cementowo-wapienne.
8. FN-65/B-14504 Zaprawy budowlane cementowe.
1.4. WYKONANIE ŚCIAN GIPSOWO – KARTONOWYCH.
1.4.1. WSTĘP
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót. Element dotyczy wykonania
ścian gipsowo – kartonowych.
11
• sprawdzenie zgodności wykonania robót z projektem budowlanym i dokumentacją techniczną,
1. PN-87/B-03 002 Konstrukcje murowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
2. PN-68/B-10024 Roboty murowe. Mury z drobnowymiarowych elementów z autoklawizowanych betonów
komórkowych. Wymagania i badania przy odbiorze.
3. BN-84/6746-01 Prefabrykaty budowlane z autoklawizowanego betonu komórkowego. Bloczki i płytki.
4. PN-88/B-30000 Cement portlandzki.
5. PN-88/B-30001 Cement portlandzki z dodatkami
6. PN-79/B-06711 Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
7. PN-65/B-14503 Zaprawy budowlane cementowo-wapienne.
8. PN-65/B-14504 Zaprawy budowlane cementowe.
1.3. WYKONANIE ŚCIANEK DZIAŁOWYCH, MUROWANYCH
1.3.1. WSTĘP
Element obejmuje wymagania techniczne dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem nowych
ścianek działowych, murowanych.
Wszystkie materiały uŜyte do wykonania ścian muszą mieć dokumenty potwierdzające ich dopuszczenie do obrotu i
powszechnego stosowania w budownictwie, ponadto muszą być właściwie oznakowane. Materiały zastosowane do
wykonania robót opisanych w niniejszym elemencie powinny spełniać niŜej określone wymagania techniczne i
estetyczne:
• Płytki z autoklawizowanego betonu komórkowego odmiany M600, klasy B4,0 lub wyŜszej. Płytki naleŜy
sezonować przed wbudowaniem przez okres co najmniej 3 miesięcy, a ich wilgotność nie moŜe być większa
niŜ 25%.
• Zaprawa cementowo-wapienna marki M-5, stosować odpowiedni cement, wapno hydratyzowane, kruszywo,
wodę i dodatki uplastyczniające, proporcje składników ustalić laboratoryjnie.
• Papa asfaltowa na welonie z włókna szklanego, podkładowa P/64/1200.
Projektowane ścianki działowe naleŜy murować na zbrojonym podkładzie betonowym pod posadzki. Wszystkie
ścianki naleŜy murować na izolacji przeciwwilgociowej wykonanej z 2-ch warstw papy układanej na sucho.
Murowane ścianki naleŜy kotwić do ścian konstrukcyjnych w kaŜdej warstwie. Do kotwienia naleŜy wykorzystać
odcinki bednarki ocynkowanej o długości 100cm. Bednarkę naleŜy mocować do ścian nośnych kołkami
rozporowymi lub kotkami wstrzeliwanymi. Ścianki działowe naleŜy wznosić moŜliwie równomiernie na całej ich
długości. Spoiny w murach powinny spełniać następujące wymagania:
• grubość spoin poziomych 15 mm (± 3 mm),
• grubość spoin pionowych 10 mm (± 3 mm),
• przy zewnętrznych licach, na głębokość 5-10 mm spoiny nie powinny być wypełnione zaprawą (murowanie
na tzw. puste spoiny).
• odbiór końcowy elementu.
stosowania w budownictwie, którymi są:
10
• odbiór końcowy elementu.
musi być potwierdzona właściwymi dokumentami dopuszczającymi materiały do obrotu i stosowania w
budownictwie, którymi są:
1.2.4.2. Odbiory częściowe i międzyfazowe.
Odbiór częściowy i międzyfazowy obejmuje sprawdzenie zachowania technologii wykonania robót murowych.
Ponadto naleŜy sprawdzić zachowanie projektowanych wymiarów, pionu i poziomu oraz wytrzymałości uŜytej
zaprawy. Największe dopuszczalne odchyłki wykonanych ścianek działowych nie mogą przekraczać wartości
określonych w poniŜszej tabeli.
Lp.
Rodzaj odchyłek
Dopuszczalne odchyłki [mm]
l.
2.
3.
4.
5.
6.
Zwichrowania i skrzywienia murów:
- na długości Im
- na całej powierzchni ściany pomieszczenia
Odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi:
- na wysokości l m
- na wysokości l kondygnacji
- na całej wysokości ściany
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni kaŜdej warstwy
muru:
- na długości l m
- na całej długości muru
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni ostatniej warstwy
muru pod stropem:
- na długości l m
Odchylenia przecinających się powierzchni muru od kątu przewidzianego
w projekcie:
- na długości l m
wymiarach do 100 cm:
- szerokość
- wysokość
6
20
6
10
30
2
30
2
20
6
-
+6, -3
+15,-10
7. wymiarach powyŜej 100 cm:
- szerokość
+10,-5
- wysokość
+15,-10
Odbioru naleŜy dokonać przez pomiary, sprawdzenia i oględziny.
Markę zaprawy naleŜy ustalić laboratoryjnie, przez poddanie badaniom 3 próbek wykonanych w trakcie murowania
i pozostawionych na czas dojrzewania w miejscu murowanych ścian.
9
Wykopy naleŜy zasypywać warstwami grubości nie większej niŜ 20 cm zagęszczając grunt przy uŜyciu wibratora.
Warstwy gruntu naleŜy układać ze spadkiem od budynku. Na odcinku co najmniej 20 cm od ściany budynku naleŜy
stosować piasek, a na pozostałej części wykopu moŜna stosować grunt rodzimy. Nie naleŜy stosować gruntu
zanieczyszczonego gruzem.
którymi są:
1.1.3.2. Odbiór fundamentów.
Odbiór fundamentów obejmuje: odbiór robót ziemnych i podłoŜa gruntowego polega na sprawdzeniu właściwego
wytyczenia i wykonania wykopów, w których zostaną wykonane fundamenty wylewane bezpośrednio w wykopie
lub w szalunku. Dopuszczalne odchyłki od projektowanych wymiarów wynoszą: paziom spodu fundamentów ±50
mm, a wierzchu ±15 mm; wymiary boczne sprawdzane łatą o długości 2 m dla fundamentów betonowanych
bezpośrednio w wykopie ± 40 mm, a dla fundamentów betonowanych w szalunkach ±10 mm. RóŜnica wymiarów
odpowiednich długości w rzucie tzn. boków prostokątów i przekątnych nie mogą przekraczać 20 mm. Oprócz
wymiarów sprawdzić naleŜy sposób przygotowania podłoŜa, zgodność parametrów gruntu z załoŜonymi w
projekcie, klasę betonu i faktycznie osiągniętą wytrzymałość betonu w fundamencie, właściwą pielęgnację betonu.
Klasę betonu naleŜy ustalić laboratoryjnie, przez poddanie badaniom 3 próbek wykonanych w trakcie betonowania i
pozostawionych na czas dojrzewania w miejscu betonowanych fundamentów.
1.2. WYKONANIE ŚCIAN KONSTRUKCYJNYCH
1.2.1. WSTĘP
Element obejmuje wymagania techniczne dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem nowych
ścianek działowych, murowanych.
estetyczne:
1.2.2.1. ŚCIANY NADZIEMIA
Ściana gr. 24cm nośna, ocieplona styropianem o gr. 14cm.
Ściany wewnętrzne działowe o grubości 12cm, z gazobetonu lub cegły ceramicznej.
W polach skrajnych ścian podłuŜnych hali sportowej naleŜy wykonać usztywniającą ramę Ŝelbetową – słupy w
rozstawie 2m, rygle co 2,5m (zbrojenie podłuŜne prętów ramy
to 4 ∅ 16 ze stali A-IIIN, strzemiona ∅ 6 ze stali A-0).
SŁUPY Ŝelbetowe
Główne słupy nośne o przekroju 35x60cm zaprojektowano z betonu B30, zbrojone prętami podłuŜnymi ∅ 20 ze
stali A-IIIN i strzemionami ∅ 6 ze stali A-0.
TRZPIENIE Ŝelbetowe ścian nadziemia
Projektuje się wylewane z betonu B25, trzpienie te będą stanowić oparcie dla belek Ŝelbetowych. Zbrojenie 4#12
(A-IIIN).
Wieńce
Projektuje się wylewane z betonu B 25 w poziomie stropu. Zbrojenie 4 # 12 (A-IIIN) strzemiona ∅ 6 co
20 cm ( A-0 ).
Projektowane ścianki naleŜy murować na zbrojonym podkładzie betonowym. Wszystkie ścianki naleŜy murować na
izolacji przeciwwilgociowej wykonanej z papy termozgrzewalne. PodłoŜe pod ściany naleŜy idealnie
wypoziomować. Murowanie rozpoczyna się naroŜy, bloczki układamy na cienką poziomą zaprawę. Ścianki naleŜy
wznosić moŜliwie równomiernie na całej ich długości. Spoiny w murach powinny spełniać następujące wymagania:
• grubość spoin poziomych ± 3 mm;
• przy zewnętrznych licach, na głębokość 5-10 mm spoiny nie powinny być wypełnione zaprawą (murowanie
na tzw. puste spoiny).
8
2.5. OCHRONA ISTNIEJĄCEGO ZAGOSPODAROWANIA TERENU
Istniejące zagospodarowanie w granicach placu budowy podlega ochronie od uszkodzeń, zanieczyszczeń i skaŜeń.
Koszty związane z przywróceniem terenu do stanu zastanego przy rozpoczynaniu budowy ponosi wykonawca robót.
Wyjątek stanowią tereny, na których zaprojektowano nowe zagospodarowanie. JeŜeli istniejące zagospodarowanie
terenu, tj. drogi, chodniki, zieleń i inne elementy małej architektury są uszkodzone to wykonawca robót
zobowiązany
jest
w
czasie
przekazywania
placu
budowy
sporządzić
inwentaryzację
uszkodzeń wraz z dokumentacją fotograficzną i l egzemplarz tej dokumentacji przekazać dla Inwestora. Naprawa
tych, zinwentaryzowanych uszkodzeń nie wchodzi w zakres zamówienia.
BRANśA BUDOWLANA
1. ROBOTY MUROWE l KONSTRUKCYJNE
Przedmiotem opracowania jest specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót murowych i konstrukcyjnych
związanych z modernizacją budynku. W rozdziale opisano wymagania dotyczące następujących robót i elementów
budynku:
1.1. Wykonanie fundamentów.
1.2. Wykonanie ścian konstrukcyjnych.
1.3. Wykonanie ścianek działowych, murowanych.
1.4. Wykonanie ścianek gipsowo – kartonowych.
1.5. Wykonanie ścian kabin WC
1.1 WYKONANIE FUNDAMENTÓW
1.1.1. WSTĘP
Element obejmuje wymagania techniczne dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem
fundamentów.
estetyczne:
1.1.2.1 Fundamenty
Posadowienie budynku przewidziano w sposób bezpośredni. Wykonywane wykopy naleŜy zabezpieczyć przed
wpływem wody. Po ich wykonaniu naleŜy przeprowadzić odbiór geotechniczny. Grubość otuliny zbrojenia nie
moŜe być mniejsza od 5,0 cm.
Ponadto fundamenty winny być odizolowane od chudego betonu 2xpapą asfaltową ,,500” na lepiku asfaltowym.
Powierzchnie boczne , stykające się z gruntem zabezpieczyć poprzez smarowane Abizolem 2xR+P.
Fundamenty w postaci ław i stóp wykonanych z betonu wibrowanego B20 ( dla zwiększenia szczelności).
Fundamenty powinny być posadowione na warstwie chudego betonu B7,5 grubości minimum 10 cm.
Zbrojenie fundamentów stalą A-IIIN i A-0. Dla kontynuacji zbrojenia pionowych elementów Ŝelbetowych w
ławach zabetonować pręty stalowe stanowiące startery dla zbrojenia trzpieni i słupów. Zbrojenie obwodowe ław
powinno być łączone w obwód zamknięty dla celów odgromowych poprzez spawanie. Elektrody ER-1.46.
W ławach zabetonować bednarkę FeZn 25x4 mm uprzednio przyspawaną do zbrojenia obwodowego fundamentów
w miejscach wskazanych w dokumentacji dotyczącej instalacji elektrycznej. Przed zabetonowaniem sprawdzić
skuteczność połączeń.
Fundamenty w okresie zimowym winny być zabezpieczone przed podmarznięciem
ze względu na wysadzinowość gruntu.
Poziom posadowienia zaprojektowano na poziomie 1,10m p.p.t. Ławę fundamentową przy budynku istniejącym
naleŜy posadowić w poziomie ław istniejących (nie posadawiać poniŜej poziomu fundamentów istniejących). W
miejscach występowania istniejących stóp fundamentowych, naleŜy wykonać przejście nowej ławy ponad istniejącą
stopą za pomocą wieńca Ŝelbetowego. Przestrzeń dylatacyjną naleŜy wypełnić styropianem.
Przy prowadzeniu robót ziemnych grunty naleŜy chronić przed zmianą stanu, konsystencji i przemarzaniem. Ze
względu na poziom wódy gruntowej przy prowadzeniu robót ziemnych prawdopodobnie konieczne będzie
odwodnienie wykopu.
W rejonie otworu nr 1 (wg dokumentacji geotechnicznej) występują grunty średnio nośne, zaliczone do warstwy
geotechnicznej IIIa, tj, gliny piaszczyste. Jest to region przy istniejącym budynku. W miejscach występowania tej
przed wykonaniem fundamentów naleŜy wzmocnić grunt (np. metodą JET GROUNTING). Projekt i wykonanie
wzmocnienia powinna wykonać firma specjalistyczna.
Po wykonaniu fundamentów terennaleŜy zabezpieczyć przed napływem wody gruntowej.
NaleŜy wykonać szczelną izolację zabezpieczjącą bydunek przed wodą gruntową. Po wykonaniu fundamentów,
naleŜy je obsypać gliną w celu zabezpieczenia przed napływem wody.
1.1.2.2 ŚCIANY FUNDAMENTOWE
Zaprojektowano ściany fundamentowe budynku z bloczków betonowych gr. 25cm, ocieplone styropianem 5cm.
Ściany fundamentowe izolowane Abizolem R+P plastycznym.
7
Obiekty sanitarno - higieniczne, które koniecznie naleŜy urządzić na zapleczu budowy obejmują:
1) ustępy (l oczko i l pisuar na 30 robotników),
2) umywalnie (l umywalka lub l punkt mycia na 15 robotników).
2.3.4. Punkt poboru wody.
Punkt poboru wody dla potrzeb budowy powinien być zlokalizowany co najmniej 10 m od budynku. Punkt poboru
wody powinien być wyposaŜony w armaturę umoŜliwiającą podłączenie węŜa oraz pobór wody do wiader i
pojemników. Teren przy punkcie poboru wody naleŜy utwardzić i wyprofilować w stronę od budynku.
Odprowadzenie wody z utwardzonego placu naleŜy zorganizować do kanalizacji lub studzienki chłonnej. Pobór
wody dla potrzeb budowy naleŜy opomiarować. Instalację wodociągową stanowiącą punkt poboru wody naleŜy
zabezpieczyć w okresie zimowym przed zamarznięciem. Miejsce poboru wody do picia naleŜy odpowiednio
oznakować.
2.3.5. Punkt poboru energii elektrycznej.
Punktem poboru energii elektrycznej na potrzeby budowy powinna być rozdzielnia budowlana wyposaŜona w
licznik energii elektrycznej.
2.3.6. Wytwórnie i warsztaty.
Wytwórnie betonów i zapraw, ciesielnie, zbrojarnie i inne warsztaty tymczasowe, które mają być urządzone na placu
budowy wymagają właściwego zabezpieczenia podłoŜa gruntowego od zanieczyszczeń. Chronić naleŜy
w szczególności grunt urodzajny i wody gruntowe. Wytwórnie i warsztaty wymagają zadaszenia oraz
doprowadzenia energii elektrycznej.
2.3.7. Place składowe.
Place składowe przeznaczone do składowania materiałów budowlanych przeznaczonych do wbudowania, a takŜe
materiałów i urządzeń uzyskanych z demontaŜu naleŜy lokalizować zgodnie z ogólnymi zasadami składowania tych
materiałów oraz w zaleŜności od planowanej organizacji robót budowlanych. Miejsca, gdzie wyznaczono place
składowe wymagają właściwego zabezpieczenia podłoŜa gruntowego od zanieczyszczeń. Chronić naleŜy w
szczególności grunt urodzajny i wody gruntowe. Place składowe wymagają przygotowania powierzchni przez
ułoŜenie tymczasowych nawierzchni lub wykorzystania nawierzchni istniejących. Nawierzchnie tymczasowe mogą
być wykonane z płyt lub elementów prefabrykowanych. PodłoŜe gruntowe moŜe teŜ być zabezpieczone warstwą
Ŝwiru lub pospółki.
2.3.8. Drogi.
Na placu budowy naleŜy wytyczyć i odpowiednio utwardzić drogi słuŜące do transportu materiałów budowlanych na
plac budowy i w obrębie placu budowy. W pierwszej kolejności naleŜy wykorzystywać drogi istniejące, ale nie
mogą one być przeciąŜane przez dopuszczenie wjazdu na nie pojazdów, których nacisk osi przekracza nośność
nawierzchni drogi. Trasę dróg w obrębie placu budowy zaleca się tak wytyczyć, aby moŜna było wyjechać z placu
budowy bez zawracania i bez cofania (trasa przelotowa). Nawierzchnię dróg naleŜy utwardzić w zaleŜności od
wielkości przewidywanego obciąŜenia pojazdami. Nawierzchnię dróg moŜna wykonać z płyt lub elementów
prefabrykowanych, tłucznia lub ŜuŜlu.
2.3.9. Oświetlenie placu budowy.
Plac budowy naleŜy oświetlić stypizowanym sprzętem do oświetlenia placów budów. Na placu budowy naleŜy
zainstalować co najmniej 3 oprawy rtęciowe.
2.3.10. WyposaŜenie przeciwpoŜarowe.
KaŜdy obiekt kubaturowy powinien być wyposaŜony w gaśnicę o masie 2 kg środka gaśniczego. NiezaleŜnie od
tego naleŜy urządzić punkt przeciwpoŜarowy wyposaŜony w następujący sprzęt gaśniczy:
2.
agregat proszkowy 25 kg - l szt.
3.
gaśnice proszkowe lub śniegowe - 2 szt.
4.
koce gaśnicze - 2 szt.
5.
beczkę z wodą o pojemności 200 dm3 - l szt.
6.
wiadra - 2 szt.
7.
łopaty - 2 szt.
Sprzęt gaśniczy powinien być poddawany badaniom technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie z
zasadami określonymi w przepisach szczególnych.
2.4. ODBIÓR ZAGOSPODAROWANIA PLACU BUDOWY
Odbiór zagospodarowania placu budowy stanowi warunek konieczny do rozpoczęcia wykonywania robót
budowlanych. Z odbioru elementów placu budowy naleŜy sporządzić protokół. Odbiór urządzeń i instalacji
elektrycznych musi być poprzedzony wykonaniem pomiarów wraz z protokołami w zakresie skuteczności zerowania
oraz rezystancji izolacji. Odbiór instalacji wodociągowej zabezpieczającą w wodę dla potrzeb budowy wymaga
wcześniejszego pobrania próbki wody i sprawdzenia w odpowiednim laboratorium, czy woda jest zdatna do picia.
6
zostanie wydłuŜony o 3 lata,
• zostanie wniesione zabezpieczenie właściwego wykonania robót w kwocie równej 10% wartości elementów
lub obiektów, na które został wydłuŜony okres gwarancji,
1.9.3. Potwierdzenie odbioru wykonanych elementów lub obiektów.
Z odbioru elementów robót lub obiektu komisja sporządza protokół, który po zatwierdzeniu przez Zamawiającego
stanowi podstawę do rozliczenia robót.
W składzie komisji zawsze występuje właściwy Inspektor nadzoru inwestorskiego, kierownik robót oraz właściwy
kierownik robót.
2. ZAGOSPODAROWANIE PLACU BUDOWY
2.1. WSTĘP
W rozdziale opisano wymagania ogólne dotyczące zagospodarowania placu budowy. Wymagania dotyczące
elementów placu budowy, które opisano w rozdziale naleŜy traktować jako wymagania minimalne.
Zagospodarowanie placu budowy obejmuje:
1. Ogrodzenie placu budowy.
2. Obiekty kubaturowe (barakowozy lub kontenery).
3. Obiekty sanitarno - higieniczne.
4. Punkt poboru wody.
5. Punkt poboru energii elektrycznej.
6. Wytwórnie i warsztaty.
7. Place składowe.
8. Drogi.
9. Oświetlenie placu budowy.
10. WyposaŜenie przeciwpoŜarowe.
2.2. PLAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU
Rozpoczęcie budowy i zagospodarowania placu budowy poprzedzić naleŜy opracowaniem, „planu
zagospodarowania placu budowy”. Plan ten powinien opracować Wykonawca robót, który uwzględnia własne
moŜliwości techniczne w zakresie posiadanych elementów zaplecza budowy, wymagania niniejszej specyfikacji
oraz przepisów szczególnych. Plan wymaga uzgodnienia z Inwestorem w zakresie zgodności z wymaganiami
określonymi w specyfikacji.
Plan zagospodarowania placu budowy powinien zawierać:
1) opis techniczny obejmujący zestawienie elementów zagospodarowania placu budowy, ich powierzchni
uŜytkowych i krótkiej charakterystyki. Opis techniczny powinien takŜe zawierać sposób zabezpieczenia
przeciwpoŜarowego placu budowy.
2) plan zagospodarowania sporządzony na kopii projektu zagospodarowania terenu (mapie); na planie naleŜy
zaznaczyć wszystkie elementy zaplecza budowy łącznie z projektowanymi przyłączami energii
elektrycznej, wody i kanalizacji.
3) schemat podłączenia rozdzielni budowlanej i licznika energii elektrycznej.
4) schemat punktu poboru wody z wodomierzem.
2.3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ELEMENTÓW ZAPLECZA BUDOWY
2.3.1. Ogrodzenie placu budowy.
Plac budowy wymaga ogrodzenia na powierzchni, na której prowadzone będą roboty budowlane, a takŜe na
powierzchni, na której znajdą się elementy zaplecza budowy. Ogrodzenie powinno być trwałe i szczelne. Wysokość
ogrodzenia nie powinna być mniejsza niŜ 1,5 m. Od strony dróg i innych miejsc publicznych ogrodzenie powinno
być pełne, a od strony lasów lub terenów przemysłowych dopuszcza się stosowanie ogrodzenia aŜurowego, w tym z
siatki. W ogrodzeniu naleŜy zamontować bramy wjazdowe i furtki. Miejsce lokalizacji bram i furtek powinno
wynikać z układu komunikacyjnego dróg i chodników znajdujących się poza placem budowy oraz planowanego
układu komunikacyjnego w obrębie placu budowy. Bramy i furtki powinny otwierać się do wewnątrz placu budowy,
a ich konstrukcja powinna zapewniać bezpieczeństwo uŜytkowania.
2.3.2. Obiekty kubaturowe.
Obiekty kubaturowe obejmują barakowozy lub obiekty kontenerowe przeznaczone na:
1) biuro budowy (l obiekt lub pomieszczenie),
2) szatnie i jadalnie (2 obiekty lub pomieszczenia),
3) magazyn narzędziowy i materiałów drobnych (l obiekt lub pomieszczenie),
4) magazyn ogólny (obudowana wiatą).
Obiekty przeznaczone na biuro budowy, szatnie i jadalnie powinny być wyposaŜone w instalację elektryczną,
a
w okresie zimowym dodatkowo w instalację grzewczą. Liczba i wielkość obiektów kubaturowych powinna wynikać
z przewidywanej liczby zatrudnionych pracowników umysłowych i fizycznych w przypadku biura, szatni i jadalni, a
w przypadku magazynów z planowanej liczby i wielkości składowanych materiałów, narzędzi i urządzeń.
2.3.3. Obiekty sanitarno - higieniczne.
5
do wniosku naleŜy dołączyć próbkę proponowanego materiału. Do wniosku naleŜy koniecznie dołączyć dokument
potwierdzający, Ŝe wyrób jest dopuszczony do obrotu i stosowania w budownictwie. W trakcie realizacji robót
Zamawiający nie dopuszcza wprowadzania zmian poza następującymi przypadkami:
• wyrób został wycofany z obrotu i stosowania w budownictwie;
• producent lub dystrybutor wyrobu stosuje praktyki monopolistyczne;
• zaprojektowane rozwiązanie materiałowe posiada istotne wady (w tym przypadku Zamawiający zastrzega
sobie prawo wprowadzenia rozwiązania zamiennego bez skutków finansowych).
Decyzje o wprowadzonych zmianach powinny być kaŜdorazowo potwierdzone wpisem inspektora nadzoru
do dziennika budowy, a w przypadkach uznanych przez niego za konieczne, równieŜ potwierdzone przez
projektanta.
Wszystkie wskazane w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót znaki towarowe, nazwy producentów i
dystrybutorów zostały wskazane w celu właściwego (precyzyjnego) opisania przedmiotu
zamówienia.
Zamawiający dopuszcza stosowanie wyrobów równowaŜnych. NaleŜy stosować wyroby określone w niniejszej
specyfikacji lub równowaŜne [Art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 10.08.1994 r. o zamówieniach publicznych].
Warunki zaakceptowania przez Zamawiającego wyrobu jako równowaŜny zostały opisane w pkt. 1.4. niniejszej
specyfikacji.
1.7. DOKUMENTACJA PROJEKTOWA, PRZEPISY, POLSKIE NORMY I INNE WYMAGANIA
Obiekt ma spełniać wymagania określone w:
• dokumentacji technicznej;
• przepisach techniczno - budowlanych (wg Art. 7, pkt. l Prawa Budowlanego);
• ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. z dnia 15
czerwca 2002 r.)
zm. Dz.U.02.75.690
zm. Dz.U.03.33.270§ 1
zm. Dz.U.04.109.1156 § 1
zm. Dz.U.08.201.1238 § 1
• aprobatach technicznych i innych dokumentach normujących wprowadzenie wyrobów do obrotu
i
1.8. ZAKRES PRAC, KTÓRE OBEJMUJĄ POSZCZEGÓLNE POZYCJE PRZEDMIARU
Przedmiary robót zostały opracowane na podstawie katalogów nakładów rzeczowych powszechnie
stosowanych przy kosztorysowaniu robót budowlanych oraz dokumentacji projektowej . Wszystkie pozycje
przedmiarowe oprócz zakresu prac opisanego w danej pozycji obejmują nakłady i czynności towarzyszące opisane
w załoŜeniach ogólnych i załoŜeniach szczegółowych dotyczących odpowiednich rozdziałów. Opisane w tych
załoŜeniach warunki techniczne wykonania robót, załoŜenia kalkulacyjne, zasady przedmiarowania i zakres robót są
ściśle związane z określoną pozycją przedmiaru.
1.9. ODBIÓR ROBÓT BUDOWLANYCH
1.9.1. Podstawa odbioru robót budowlanych.
Podstawa odbioru robót budowlanych będą stanowiły następujące dokumenty:
1) umowa z załącznikami:
• specyfikacja istotnych warunków zamówienia,
• specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót,
• harmonogram rzeczowo - finansowy,
• formularz cenowy,
• przedmiary robót (ślepe kosztorysy),
• kosztorys ofertowy,
• wykaz urządzeń,
• odpowiedzi na zapytanie oferentów itp.
2) wymagane odrębnymi przepisami protokoły pomiarów, prób i sprawdzeń,
3) projekt budowlany,
4) przepisy techniczno - budowlane i Polskie Normy,
5) zapisy w dzienniku budowy.
1.9.2. Postępowanie w przypadku stwierdzenia wad lub niezgodności.
W przypadku stwierdzenia wad lub niezgodności wykonania robót i zastosowanych materiałów z dokumentami
wymiennymi w pkt. 5.1. (podstawa odbioru robót budowlanych) jako podstawową zasadę przyjmuje się
doprowadzenie wykonanego elementu lub obiektu do stanu zgodności z wymaganiem. JeŜeli wady nie są istotne,
nie obniŜają wartości uŜytkowej i nie zwiększają kosztów eksploatacji obiektu moŜliwe jest dokonanie
odbioru elementu na następujących warunkach:
• wynagrodzenie za wykonanie elementu lub obiektu zostanie obniŜone o 10%,
• okres gwarancji na przedmiotowy element i elementy lub obiekty bezpośrednio związane z tym elementem
4
WSTĘP
1. ZAGADNIENIA OGÓLNE
1.1. WPROWADZENIE
Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót, rozbudowy i przebudowy istniejącego budynku na salę
gimnastyczną określa wymagania w zakresie:
• właściwości materiałów;
• sposobu i jakości wykonania robót;
• oceny prawidłowości wykonania robót oraz próby sprawdzenia i odbioru robót.
1.2. PODSTAWA OPRACOWANIA
Specyfikację techniczną wykonania i odbioru robót opracowano na podstawie:
• projektu budowlano;
• przedmiaru robót;
• wizji w terenie.
1.3. WYMAGANIA OGÓLNE DOTYCZĄCE REALIZACJI ROBÓT
Realizacja robót budowlanych musi zawsze odpowiadać wszystkim przepisom techniczno - budowlanym
i prawnym, dotyczących danego obiektu i technologii wykonania robót. Szczególną uwagę naleŜy
zwrócić na przepisy dotyczące ochrony przeciwpoŜarowej, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska,
ochrony sanitarnej.
Wykonawca jest zobowiązany do zapewnienia na własny koszt przestrzegania obowiązujących przepisów
oraz spełnienia ewentualnych późniejszych, w trakcie budowy, wymogów władz administracyjnych.
1.4. WYMAGANIA OGÓLNE WYNIKAJĄCE Z PRAWA BUDOWLANEGO
Wykonywanie robót budowlanych zgodnie z wymogami Prawa Budowlanego naleŜy do obowiązków Wykonawcy.
Zamawiający zapewnia na budowie jedynie nadzór inwestorski.
Do obowiązków Wykonawcy w tym zakresie, naleŜy w szczególności:
• zatrudnienie kierownika budowy i kierowników robót w wymaganych specjalnościach,
• realizacja zadań wynikających z obowiązków kierownika budowy określonych w Art. 22 i Art. 42 pkt. 2
Prawa Budowlanego.
1.5. DOKUMENTACJA TECHNICZNA
Dokumentacja techniczna, dostarczona przez Zamawiającego, przed jej przekazaniem na budowę powinna
być sprawdzona przez Wykonawcę, w szczególności pod kątem moŜliwości technicznych realizacji
zgodnie z przepisami BHP, rodzajem stosowanych materiałów, urządzeń i rozwiązań konstrukcyjnych.
Zamawiający dysponuje dokumentacją techniczną opracowaną w następującym zakresie:
1. Projekt budowlany wielobranŜowy z planem zagospodarowania:
Lp.
Temat:
Ilość
1.
Projekt architektoniczno – budowlany budynku Szkoły Podstawowej im.
Prymasa Tysiąclecia zlokalizowanej w Nadmie przy ul. Szkolnej na
działkach nr: 1355; 1399/4.
4 szt.
2.
Projekt konstrukcyjny
4 szt.
3.
Projekt instalacji grzewczej, wentylacyjnej i klimatyzacji
4 szt.
4.
Projekt instalacji wod – kan.
4 szt.
5.
Projekt instalacji elektrycznej
4 szt.
6.
Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych
1 szt.
1.6. ZMIANY ROZWIĄZAŃ PROJEKTOWYCH I MATERIAŁOWYCH
Wszelkie zmiany i odstępstwa od w/w dokumentacji technicznej nie mogą powodować obniŜenia wartości
funkcjonalnych i uŜytkowych obiektów, a zmiany dotyczące zmiany projektowanych rozwiązań materiałowych
i
urządzeń nie mogą powodować zmniejszenia trwałości eksploatacyjnej i zwiększenia kosztów eksploatacji.
Wprowadzenie zmiany do w/w dokumentacji jest moŜliwe wyłącznie przed złoŜeniem oferty, po zaakceptowaniu
proponowanej zmiany przez Zamawiającego w formie odpowiedzi na zapytanie ofertowe. Wniosek - zapytanie
ofertowe Wykonawca powinien złoŜyć do Zamawiającego przed upływem terminu do składania ofert (zapytań do
SIWZ). Wniosek w tej sprawie powinien zawierać precyzyjnie opisane proponowane rozwiązanie zamienne oraz
porównanie parametrów technicznych z rozwiązaniem zawartym w dokumentacji technicznej. JeŜeli jest to moŜliwe
3
SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ROZBUDOWY
SZKOŁY PODSTAWOWEJ
IM. PRYMASA TYSIĄCLECIA ZLOKALIZOWANEJ W NADMIE
PRZY UL. SZKOLNEJ NA DZIAŁKACH NR: 1355; 1399/4.
SPIS TREŚCI
WSTĘP
1. Zagadnienia ogólne.
1.1. Wprowadzenie.
1.2. Podstawa opracowania.
1.3. Wymagania ogólne dotyczące realizacji robót.
1.4. Wymagania ogólne wynikające z Prawa Budowlanego.
1.5. Dokumentacja techniczna.
1.6. Zmiany rozwiązań projektowych i materiałowych.
1.7. Dokumentacja projektowa, przepisy, polskie Normy i inne wymagania.
1.8. Zakres prac, które obejmują poszczególne pozycje przedmiaru.
1.9. Odbiór robót budowlanych
2. Zagospodarowanie placu budowy.
2.1. Wstęp.
2.2. Plan zagospodarowania terenu.
2.3. Wymagania dotyczące elementów zaplecza budowy.
2.4. Odbiór zagospodarowania placu budowy.
2.5. Ochrona istniejącego zagospodarowania terenu.
BRANśA BUDOWLANA
1. Roboty murowe i konstrukcyjne. CPV 4562410-8
1.1. Wykonanie fundamentów.
1.2. Wykonanie ścian konstrukcyjnych.
1.3. Wykonanie ścianek działowych, murowanych.
1.4. Wykonanie ścian gipsowo – kartonowych.
1.5. Wykonanie ścian kabin WC.
2. Izolacje przeciwwilgociowe. CPV 45320000-6
3. Tynki i okładziny ścian.
3.1. Tynki i okładziny ścian w pomieszczeniach mokrych (sanitarnych).
3.2. Tynki i okładziny ścian.
3.3. Tynki i okładziny ścian na korytarzach.
4. PodłoŜa i posadzki. CPV 45432100-5
4.1. Podłoga.
4.2. Posadzka klatek schodowych.
4.3. Podłogi w sanitariatach.
4.4. Podłogi PCV.
5. Malowanie. CPV 45442100-8
5.1. Malowanie ścian w pomieszczeniach sanitarnych.
5.2. Malowanie ścian.
5.4. Malowanie ścian w korytarzach i na klatkach schodowych.
5.5. Malowanie elementów stalowych (ślusarsko - kowalskich).
6. Stolarka okienna i drzwiowa. CPV 45440000-3
6.1. Okna.
6.2. Drzwi wewnętrzne i zewnętrzne.
6.3. OścieŜnice.
7. Elementy kowalsko - ślusarskie. CPV 45421160-3
7. 1. Balustrady.
8. Elewacja. CPV 45262521-9
8.1. Elewacja ścian.
8.2. Ściany wewnętrzne docieplone.
9. Zagospodarowanie terenu. CPV 45111291-4
9.1. Drogi.
9.2. Chodniki.
9.3. Zieleń.
2
Przedsiębiorstwo „EMBI-INWEST”
Biwojno Marek
26-600 Radom, ul. Ptasia 14
tel/fax (048) 383 66 90
NIP 796 153 59 58
Konto Nr: 34912900010060060018920001
SPECYFIKACJA TECHNICZNA
WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH
ROZBUDOWY SZKOŁY PODSTAWOWEJ
IM. PRYMASA TYSIĄCLECIA ZLOKALIZOWANEJ W NADMIE
PRZY UL. SZKOLNEJ NA DZIAŁKACH NR: 1355; 1399/4.
Adres inwestycji:
05-261 Nadma,
ul Szkolna 7
Inwestor:
Gmina Radzymin
Plac Kościuszki 2
05-250 Radzymin
Autor:
mgr inŜ. arch. Sylwester Piętak nr upr. MA/014/07
Jednostka projektowa:
EMBI-Inwest Marek Biwojno
26-600 Radom, ul. Ptasia 14
1

załącznik nr 5.48 - specyfikacja techniczna

Transkrypt

Podobne dokumenty

Inżynier robót elektrycznych

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU I ROBÓT BUDOWLANYCH

RAPORT BIEŻĽCY NR 70- Zaw znacz um_Warszawa Arkuszowa

Scenariusz akademii poświęconej rocznicy wprowadzenia stanu

Zadanie Nr 2 – Remont Domu Ludowego w miejscowości Lipa