Przemysl chemiczny w Norwegii

PoniŜsze tłumaczenie norweskiego rozporządzniea Forskrift om merking mv av
næringsmidler ma charakter roboczy i nie moŜe stanowić źródła prawa. Tekst
oryginalny dostępny jest na stronie internetowej - http://www.lovdata.no/for/sf/ho/xo19931221-1385.html
Rozporządzenie o znakowaniu środków spoŜywczych
SPIS TREŚCI
Rozporządzenie o znakowaniu środków spoŜywczych
Rozdział I. Zakres i definicje
§ 1. Zakres
§ 2. Cel
§ 3. Definicje
Rozdział II. Ogólne przepisy dotyczące znakowania
§ 4. Obowiązek znakowania
§ 4a. Obowiązek umieszczania informacji w obrocie środkami spoŜywczymi bez
opakowań
§ 5. Zasady znakowania, prezentacji i reklamy.
§ 6. Język
§ 7. Umieszczenie oznakowań
§ 8. Ograniczone wymogi znakowania
Rozdział III. Elementy znakowania
§ 9. Nazwa towaru
§ 10. Dodatkowe informacje w nazwie środków spoŜywczych poddanych
szczególnym procesom technologicznym
§ 10a. Znakowanie napromienianych środków spoŜywczych przeznaczonych do
obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego
§ 10b. Znakowanie napromienianych środków spoŜywczych nie przeznaczonych do
obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego
§ 10c. Znakowanie środków spoŜywczych modyfikowanych genetycznie
§ 11. Wykaz składników
§ 12. Składniki złoŜone i mieszanki składników
§ 13. Substancje dodatkowe
§ 13a. PrzedłuŜona trwałość
§ 14. Wyjątki od obowiązku umieszczania wykazu składników
§ 15. Znakowanie ilościowej zawartości składników
§ 15a. Wyjątki od obowiązku podawania ilościowej zawartości składników
§ 15b. Wyjątki od obowiązku określania w procentach ilościowej zawartości
składników na etapie produkcji (sposób wyliczania)
§ 16. Masa netto
§ 17. Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto
§ 18. Data minimalnej trwałości dla łatwo psujących się środków spoŜywczych
§ 19. Data minimalnej trwałości dla nie psujących się łatwo środków spoŜywczych
§ 20. Wyjątki od obowiązku umieszczania daty minimalnej trwałości
§ 21. Nazwa, adres, pochodzenie
§ 22. Sposób uŜycia
§ 23. Zawartość alkoholu
§ 24. Oznakowanie fitosteroli
Rozdział IV Postanowienia administracyjne
§ 25. Nadzór i uchwały
§ 26. Zwolnienia
§ 27. Kary
§ 28. (Zniesiony w rozporządzeniu z 22 października 1998 nr 997, wcześniej § 27.)...
§ 29. Wejście rozporządzenia w Ŝycie
Załącznik I. Określenia zbiorcze, których moŜna uŜywać przy podawaniu składników
Załącznik II. Klasyfikacja substancji dodatkowych
Załącznik III. Zasady oznaczania zawartości alkoholu
Załącznik IV. Wykaz składników, których oznakowanie jest konieczne
Rozdział I. Zakres i definicje
§ 1. Zakres
Rozporządzenie obejmuje swym zakresem przepisy o znakowaniu środków
spoŜywczych przeznaczonych do obrotu handlowego, a takŜe precyzuje pewne aspekty
prezentacji i reklamy tychŜe.
Rozporządzenie to obowiązuje do momentu wprowadzenia zmian w ustawie bądź
nowych regulacji do ustawy.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 2. Cel
Celem rozporządzenia jest zapewnienie konsumentom wyczerpującej i precyzyjnej
informacji odnośnie rodzajów środków spoŜywczych, ich składu i właściwości.
§ 3. Definicje
UŜyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1. oznakowanie: wszelkie informacje w postaci znaku handlowego, znaku
towarowego, elementu graficznego lub symboli odnoszących się do środka
spoŜywczego umieszczone na opakowaniu, w dokumentach, na szyldach, etykietach
lub wywieszkach wszelkiego rodzaju, które są dołączone do danego środka
spoŜywczego lub teŜ go dotyczą.
2. obrót handlowy: posiadanie środków spoŜywczych przeznaczonych na sprzedaŜ, w
tym kaŜda oferta sprzedaŜy lub udostępnienie za odpłatą bądź nieodpłatnie środków
spoŜywczych, sama sprzedaŜ, rozpowszechnianie i inne formy przekazywania.
3. zakład Ŝywienia zbiorowego: restauracje, szpitale, kantyny i tym podobne placówki,
które przygotowują i/lub sprzedają Ŝywność.
4. środek spoŜywczy w opakowaniu jednostkowym: środek spoŜywczy przeznaczony
do obrotu umieszczony przed wprowadzeniem go do obrotu w opakowaniu
osłaniającym go w całości lub w części, ale w taki sposób, Ŝe uniemoŜliwia zmianę
zawartości bez otwierania lub zmiany opakowania.
5. Składnik: kaŜda część całości, łącznie z substancjami dodatkowymi uŜywanymi w
produkcji lub przygotowaniu środka spoŜywczego, które nie zanikają w gotowym
produkcie, choć moŜe zmienić się ich forma. Jeśli składnik środka spoŜywczego
składa się z wielu składników, naleŜy jej traktować jako składniki środka
spoŜywczego.
Za składniki nie uznaje się:
a) części składowych składnika, które zostały czasowo oddzielone w procesie
produkcyjnym, a później ponownie dodane w pierwotnej ilości,
b/ substancji dodatkowych, których obecność w danym środku spoŜywczym wynika z
tego, Ŝe były one zawarte w jednym lub większej ilości składników tego środka
spoŜywczego, pod warunkiem Ŝe nie pełnią one funkcji technologicznej w gotowym
produkcie,
c/ substancji wspomagających przetwarzanie,
d/ substancji uŜytych w procesie produkcji, w ilości ściśle niezbędnej, jako
rozpuszczalniki albo jako nośniki substancji dodatkowych lub aromatów,
e/ substancji uŜywanych jako technologiczne środki wspomagające, znajdujących się
w gotowym produkcie w tej samej bądź zmienionej formie.
0 zmienione w rozporządzeniach z 15 stycznia 2004 nr 236, 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 1004, patrz
przypis 2 do § 29).
Rozdział II. Ogólne przepisy dotyczące znakowania
§ 4. Obowiązek znakowania
Środki spoŜywcze przeznaczone do obrotu znakuje się, podając:
1. nazwę towaru, zgodnie z § 9, § 10, § 10a i § 10b;
2. wykaz składników, zgodnie z § 11, § 12, § 13, § 14 i § 15 oraz w Załącznikach I, II,
III i IV;
3. masę netto, zgodnie z § 16 i § 17;
4. termin przydatności do spoŜycia, zgodnie z §18, §19 i §20;
5. szczególne warunki przechowywania i uŜytkowania, zgodnie z § 18 ustęp trzeci i §19
ustęp czwarty i piąty;
6. nazwisko producenta lub nazwę firmy, adres i kraj pochodzenia, zgodnie z § 21;
7. sposób uŜycia, zgodnie z § 22;
8. zawartość alkoholu, zgodnie z § 23.
O ile rozporządzenie nie stanowi inaczej, obowiązek znakowania z ust. 1 nie dotyczy
środków spoŜywczych wprowadzonych bez opakowań do obrotu dla konsumentów. Jeśli
jednak zostałyby oznakowane dobrowolnie, to oznakowanie musi spełniać wymogi
uregulowane w niniejszym rozporządzeniu.
0 zmienione w rozporządzeniach z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001) i z 15 stycznia 2004 nr 236, z 26 października
2004 nr 1424 (obowiązującej od 25 listopada 2004, patrz przypis 2 § 29)
§ 4a. Obowiązek umieszczania informacji w obrocie środkami spoŜywczymi bez opakowań
W obrocie środkami spoŜywczymi bez opakowań obowiązuje co następuje:
1. świeŜe owoce, jagody, warzywa i ziemniaki powinny posiadać informacje o
nazwie towaru i kraju pochodzenia. W przypadku jabłek, gruszek, śliwek, czereśni
i truskawek naleŜy dodatkowo podać gatunek.
2. Wszystkie środki spoŜywcze powinny posiadać informacje o substancjach
dodatkowych zgodnie z § 13.
3. Napromienione środki spoŜywcze powinny posiadać informacje zgodnie z § 10c.
0 dodane do rozporządzenia z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003). Zmienione w rozporządzeniach z 15 stycznia 2004 nr
2004 nr 236, 9 września 2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005).
§ 5. Zasady znakowania, prezentacji i reklamy
Oznakowanie nie powinno wprowadzać konsumentów w błąd co do właściwości
środka spoŜywczego, szczególnie odnośnie jego rodzaju, toŜsamości, jakości, składu,
ilości, trwałości, pochodzenia, sposobu produkcji.
Niedozwolone jest:
1. przypisywanie środkowi spoŜywczemu działania lub właściwości, których nie
posiada.
2. sugerowanie, Ŝe środek spoŜywczy ma jakieś szczególne właściwości, gdy wszystkie
inne podobne mają identyczne właściwości.
3. twierdzenie albo sugerowanie, Ŝe środek spoŜywczy zapobiega chorobom, leczy ich
symptomy lub łagodzi bóle.
4. uŜywanie określenia „dietetyczny” itp. samodzielnie lub w połączeniu z innymi
wyrazami, o ile nie zezwala na to rozporządzenie o środkach spoŜywczych
przeznaczonych do uŜytku przy szczególnych potrzebach Ŝywieniowych lub
rozporządzenie dotyczące pozyskiwania i obrotu naturalnej wody mineralnej.
Przepisy w tym paragrafie dotyczą takŜe reklamy i prezentacji środków spoŜywczych,
kształtu, wyglądu środków spoŜywczych lub ich opakowań, materiałów zastosowanych w
opakowaniach i sposobu eksponowania środków spoŜywczych.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 6. Język
Oznakowanie powinno być wykonane w języku norweskim bądź podobnym w
pisowni do norweskiego. Tego wymogu moŜna uniknąć, o ile w inny sposób zapewni się
konsumentowi niezbędną informację.
Przepisy z ust. pierwszego nie stanowią przeszkody, by wprowadzić oznakowanie w
kilku językach.
§ 7. Umieszczenie oznakowań
Środki spoŜywcze powinny posiadać oznakowanie na opakowaniu lub na etykiecie
umieszczonej na opakowaniu. Oznakowanie musi być dobrze widoczne, łatwe do odczytania i
nieusuwalne. Napisy nie mogą być ukryte, zasłonięte lub przesłonięte innymi nadrukami
bądź obrazkami.
Oznaczenia powinny być podane w miarę moŜliwości w zwartej formie. Nazwa
towaru, masa netto, data trwałości i zawartość alkoholu powinny się znajdować w jednym
widocznym miejscu.
Informacje w dokumentach handlowych uwaŜa się wystarczające, o ile dokumenty zostają
dostarczone kupującemu najpóźniej równocześnie z dostawą towarów, a dodatkowo
oznakowania znajdują się zgodnie z § 4 pkt 1, 4, i 6 na zewnętrznym opakowaniu, w którym
oferuje się towar, dla następujących:
1. Środki spoŜywcze przeznaczone dla konsumenta, ale wprowadzone do obrotu
wcześniejszego niŜ detaliczny.
2. Środki spoŜywcze przeznaczone dla zakładów Ŝywienia zbiorowego, w których
zostaną poddane dalszemu przetwarzaniu.
3. Surowce i półprodukty, nie przeznaczone dla konsumenta.
Informacje zgodnie z § 4a pkt 1, 2 i 4 zamieszcza się na szyldzie, wywieszce itp. We
wcześniejszym obrocie niŜ detaliczny informacje moŜna zamieszczać w dokumentach
handlowych lub na zewnętrznym opakowaniu, w którym sprzedaje się środek spoŜywczy.
0 zmienione w rozporządzeniach z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003), z 15 stycznia 2004 nr 2004 nr 236 , z 9 września
2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005)
§ 8. ObniŜone wymogi znakowania
Na opakowaniach pozbawionych etykiety, obwoluty, itp, których największa
powierzchnia nie przekracza 10 cm2 oraz na butelkach szklanych zwrotnych posiadających
oznaczenia nieusuwalne, dopuszcza się znakowanie środka spoŜywczego poprzez podanie
nazwy towaru, masy netto i terminu przydatności do spoŜycia. Produkty zawierające składniki
objęte wykazem z załącznika IV powinny dodatkowo posiadać informacje o tych składnikach.
Na butelkach szklanych informacje te niekoniecznie muszą być umieszczone w formie
zwartej.
0 zmienione w rozporządzeniu z 14 listopada 2005 nr 1283
Rozdział III. Elementy oznakowania
§ 9. Nazwa towaru
Nazwa środka spoŜywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego
rodzaju środków spoŜywczych w przepisach ustawy, albo gdy nie ma takich przepisów,
powinna być ogólnie stosowaną nazwą zwyczajową środka spoŜywczego lub składać się z
opisu tego środka spoŜywczego lub sposobu jego uŜycia, na tyle dokładnego, by konsument
mógł rozpoznać właściwości towaru i odróŜnić go od innych.
W przypadku jabłek, gruszek, śliwek, czereśni i truskawek naleŜy ponadto podać
gatunek.
Znak handlowy, znak towarowy lub nazwa wymyślona nie moŜe zastąpić nazwy
produktu.
W krajach EFTA prawo zezwala na uŜycie dowolnej nazwy dla środków spoŜywczych
wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu w granicach tych krajów, pod warunkiem, Ŝe
nazwa ta nie wprowadza konsumenta w błąd. Jeśli jednak istnieje takie prawdopodobieństwo,
obok nazwy naleŜy umieścić opis, zgodnie z ust. pierwszym.
W krajach EFTA prawo nie zezwala na uŜycie dowolnej nazwy dla środków
spoŜywczych, jeśli środek spoŜywczy oznakowany tą nazwą na tyle róŜni się pod względem
składu i sposobu produkcji od środka spoŜywczego znanego pod taką samą nazwą, Ŝe opis
zgodnie z ust. pierwszym nie wystarczy, by zapobiec pomyłce.
0 zmienione w rozporządzeniach z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz nota 1 do § 29), z 28 stycznia 2003 nr 74 ( obow. od 15 lutego
2003), z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 10. Dodatkowe informacje w nazwie środków spoŜywczych poddanych szczególnym
procesom technologicznym.
W skład nazwy powinny wchodzić lub jej towarzyszyć informacje dotyczące postaci
środka spoŜywczego lub procesów technologicznych, którym ów środek spoŜywczy został
poddany. (np. „w proszku”, „ liofilizowany”, „koncentrat”, „wędzony”) , jeśli brak takiej
informacji mógłby wzbudzić wątpliwości u klienta.
Głęboko mroŜone środki spoŜywcze, z wyjątkiem lodów, naleŜy oznakować
dodatkowo informacją: „produkt głęboko mroŜony”.
Środki spoŜywcze zawierające dodatek jednej lub wielu substancji słodzących, naleŜy
oznakować dodatkowo informacją „zawiera substancje słodzące”. 1
Środki spoŜywcze zawierające dodatek cukru w jednej lub więcej substancji
słodzących, naleŜy oznakować dodatkowo informacją „zawierają cukier/cukry i oraz
substancje słodzące”. 1
Środki spoŜywcze zawierające aspartam (E951) naleŜy oznakować dodatkowo
informacją: „ zawierają źródło fenyloalaniny”. 1
Nazwy słodzików stołowych naleŜy oznakować informacją „ słodzik stołowy na
bazie...” uzupełnioną nazwą substancji słodzącej.
Środki spoŜywcze, w których zawartość polioli (alkoholi cukrowych) przekracza 10%
naleŜy oznakować informacją „spoŜycie w nadmiernych ilościach moŜe mieć efekt
przeczyszczający”. 1
JeŜeli zawartość kofeiny w napojach gotowych do spoŜycia lub po rozpuszczeniu
koncentratu lub proszku, przekracza 150 mg/l w ich oznakowaniu, w tym samym polu
widzenia co nazwa, naleŜy umieścić informację „wysoka zawartość kofeiny” wraz z
określeniem w nawiasach rzeczywistej zawartości wyraŜonej w mg/100ml.
Przepisu w ust. powyŜej nie stosuje się do produktów na bazie kawy, herbaty czy
ekstraktów kawy lub herbaty, o ile w ich nazwie występuje określenie „kawa” lub „herbata”.
0 zmienione w rozporządzeniach z 17 sierpnia 1998 nr 844, z 23 kwietnia 2001 nr 431 ( obow. od 1 maja 2001), z 22 marca 2002
nr 300, zmienione w rozporządzeniu z 10 października 2002 nr 1147 (obow. od 1 listopada 2002).
1 Opakowanie oznakowane niezgodnie z ust. czwartym, piątym, szóstym i siódmym zamówione przed 17 sierpnia 1998 moŜna
wykorzystywać do wyczerpania zapasu.
§ 10a. Znakowanie napromienianych środków spoŜywczych przeznaczonych do obrotu dla
konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego.
Do znakowania środków spoŜywczych poddanych napromienianiu promieniowaniem
jonizującym lub zawierających składniki poddane takiemu napromienianiu, przeznaczonych
bezpośrednio dla konsumenta lub do zakładów Ŝywienia zbiorowego, do nazwy naleŜy
dołączyć informację "napromieniony" albo "poddany działaniu promieniowania
jonizującego".
JeŜeli napromienianiu promieniowaniem jonizującym poddane zostały składniki
środka spoŜywczego, informacja wymieniona w ust. pierwszym powinna zostać umieszczona
przy nazwie składników w wykazie składników środka spoŜywczego.
Wprowadzone do obrotu nieopakowane środki spoŜywcze poddane napromienianiu
powinny być opatrzone w miejscu sprzedaŜy informacją z ust. pierwszego umieszczoną na
szyldzie, wywieszce itp.
Wprowadzone do obrotu nieopakowane środki spoŜywcze zawierające składniki
poddane napromienianiu powinny być opatrzone informacją z ust. pierwszego umieszczoną
obok nazwy tych składników. Ust. trzeci dotyczy tego samego.
Jeśli napromieniony składnik wchodzi w skład jako składnik złoŜony, to naleŜy podać
w/w informację nawet jeśli ów składnik złoŜony stanowi poniŜej 25% gotowego produktu.
0 Dodano do rozporządzenia z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001). Zmienione w rozporządzeniu z 22 marca 2002 nr
300, i następnie w rozporządzeniu z 10 października 2002 nr 1147 (obow. od 1 listopada 2002), z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 10b. Znakowanie napromienianych środków spoŜywczych nie przeznaczonych do obrotu dla
konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego
Napromienione środki spoŜywcze i napromienione składniki nie przeznaczone do
sprzedaŜy dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego naleŜy znakować zgodnie z
przepisami z § 10a ust. pierwszy. Dodatkowo naleŜy umieścić nazwę i adres zakładu
dokonującego napromieniania środków spoŜywczych lub jego numer regonu.
Informacje o dokonanym napromienianiu naleŜy ponadto zawsze zamieścić w
dokumentach towarzyszących środkom spoŜywczym lub dokumentach odnoszących się do
tych środków spoŜywczych albo składników.
0 dodano do rozporządzenia z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001), zmieniono w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004
nr 236.
§ 10c. Znakowanie środków spoŜywczych modyfikowanych genetycznie.
W przypadku genetycznie modyfikowanych środków spoŜywczych w tym substancji
dodatkowych i aromatów naleŜy w nazwie środka spoŜywczego lub w wykazie składników
obok nazwy substancji dodatkowej zamieścić informację „genetycznie zmodyfikowane” bądź
„wyprodukowany z genetycznie zmodyfikowanego/ej (tu: nazwa) kiedy:
1. środek spoŜywczy składa się bądź zawiera organizmy modyfikowane genetycznie
2. środek spoŜywczy jest wyprodukowany z modyfikowanych genetycznie organizmów
lecz ich nie zawiera. Obowiązek znakowania dotyczy takŜe modyfikowanych
genetycznie środków spoŜywczych, substancji dodatkowych lub aromatów, w których
nie moŜna wykazać obecności DNA i białek pochodzących z modyfikowania genów.
Obowiązek znakowania zgodnie z ust. pierwszym nie dotyczy:
1. produktów jeśli obecność materiału genetycznie zmodyfikowanego w ilości poniŜej
0,9% jest niezamierzona lub technologicznie nieunikniona.
2. produktów wytworzonych przy pomocy zmodyfikowanych genetycznie organizmów,
gdy produkt finalny nie zawiera pierwotnego materiału genetycznego, w tym
zmodyfikowanych genetycznie substancji pomagających w przetwarzaniu i środków
spoŜywczych poddanych w procesie technologicznym działaniu zmodyfikowanych
genetycznie substancji pomagających w przetwarzaniu.
0 dodane w rozporządzeniu z 9 września 2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005).
§ 11. Wykaz składników
1. W wykazie składników naleŜy wyszczególnić wszystkie składniki środka
spoŜywczego w porządku malejącym według ich masy uŜytej do jego
wyprodukowania. Wykaz składników poprzedza się nagłówkiem zawierającym wyraz
„składniki”.
2. Składniki naleŜy podać zgodnie z nazwą określoną w § 9, z uwzględnieniem
wyjątków określonych w § 12 i § 13.
3. Jeśli zawartość wody lub innych płynów przekracza 5% masy gotowego produktu
naleŜy wyszczególnić ją w wykazie składników zgodnie z masą w gotowym
produkcie.
Masę wody będącej składnikiem środka spoŜywczego stanowi róŜnica całkowitej
masy netto tego środka spoŜywczego i całkowitej masy pozostałych składników.
4. Składniki środka spoŜywczego uŜyte w formie skoncentrowanej lub sproszkowanej,
odtworzonej w czasie produkcji, mogą być wymienione w wykazie składników
według masy przed ich skoncentrowaniem lub sproszkowaniem, w porządku
malejącym.
5. Składniki w skoncentrowanych lub sproszkowanych środkach spoŜywczych, do
których naleŜy dodać wodę , moŜna podawać w kolejności zawartości w produkcie
przywróconym do stanu pierwotnego, pod warunkiem, Ŝe w wykazie składników
zostanie umieszczona informacja „ składniki odtworzonego produktu” lub „składniki
produktu gotowego spoŜycia”.
6. Wyszczególnienie wody w wykazie składników nie jest obowiązkowe, jeŜeli woda
jest stosowana podczas produkcji wyłącznie do odtworzenia składników uŜywanych w
formie skoncentrowanej lub sproszkowanej, bądź w przypadku roztworów wodnych,
które normalnie nie są spoŜywane.
7. Jeśli w produkcji bądź przyrządzeniu środków spoŜywczych została uŜyta jako aromat
chinina i/lub kofeina, w wykazie składników bezpośrednio po określeniu aromaty
podaje się ich nazwę.
8. Składniki, z których kaŜdy stanowi mniej niŜ 2 % gotowego środka spoŜywczego,
mogą być wymieniane w wykazie składników w dowolnej kolejności po pozostałych
składnikach.
9. Składniki, które moŜna stosować wymiennie nie zmieniając podstawowego składu,
gatunku bądź wartości środka spoŜywczego moŜna podać w wykazie składników po
określeniu „zawiera... i/lub...”.
Dotyczy to tylko składników stanowiących mniej niŜ 2% gotowego produktu,
jeŜeli przynajmniej jeden z nie więcej niŜ dwóch składników jest obecny w gotowym
środku spoŜywczym.
Ten przepis nie dotyczy substancji dodatkowych czy składników uwzględnionych
w Załączniku IV.
10. Wszystkie składniki i substancje wchodzące w skład gotowego produktu w tej samej
bądź zmienionej formie, uwzględnione w Załączniku IV, naleŜy wyszczególnić w
wykazie składników z dokładnym podaniem składnika, bądź składnika z którego
powstał.
Produkty wymienione w § 14 zawierające składniki uwzględnione w
Załączniku IV muszą posiadać informację o tych składnikach. Informacja powinna
być umieszczona po wyrazie „zawiera” , po którym wymienione zostają składniki
bądź elementy składowe, z których zostały wyprodukowane.
Informacja zgodnie z ust. pierwszym i drugim nie jest konieczna jeśli w nazwie
środka spoŜywczego występuje nazwa składnika.
11. Wyroby cukiernicze i napoje zawierające kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową,
które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich przez dodanie
lukrecji Glycyrrhiza glabra naleŜy oznakować w sposób następujący w zaleŜności od
rodzaju środka spoŜywczego i uŜytych ilości:
W oznakowaniu wyrobów cukierniczych i napoi zawierających 100 mg/kg lub
10 ml/l i więcej naleŜy umieścić informację: „ zawiera lukrecję”. Informacja ta nie
jest konieczna, gdy wyraz „lukrecja” występuje juŜ w nazwie środka spoŜywczego lub
w wykazie składników.
W oznakowaniu wyrobów cukierniczych zawierające 4g/kg i więcej naleŜy
umieścić informację: „zawiera lukrecję, osoby cierpiące na nadciśnienie powinny
unikać spoŜywania w nadmiernych ilościach”.
W oznakowaniu napoi zawierających 50 mg/l i więcej naleŜy umieścić
informację: „ zawiera lukrecję, osoby cierpiące na nadciśnienie powinny unikać
spoŜywania w nadmiernych ilościach”.
W oznakowaniu napoi zawierających alkohol w ilości powyŜej 1,2%
objętościowego naleŜy umieścić informację jak w ust. poprzednich, jeśli ilość kwasu
glicyryzynowego lub soli amoniakowych przekracza 300 mg/l gotowego napoju.
„Masę wylicza się na podstawie gotowego do spoŜycia produktu”.
Informację tę naleŜy umieścić obok nazwy środka spoŜywczego, jeśli brak wykazu
składników.
0 Zmienione w rozporządzeniach z dnia 22 marca 2003 nr 424 i z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 2004,
patrz przypis 2 do § 29), z 18 lutego 2005 nr 186 (obow. od 20 maja 2005. Do 20 maja 2006 dopuszczony jest obrót handlowy
produktami zgodnie z § 11 w brzmieniu przed dodaniem nowego pkt 11. Zezwala się na obrót produktami oznakowanymi przed
20 maja 2006 do czasu wyczerpania zapasów.)
§ 12. Składniki złoŜone i mieszanki składników
1. Nazwa składnika złoŜonego moŜe być podana w wykazie składników, jeśli została
określona w przepisach dotyczących poszczególnych artykułów rolno-spoŜywczych
lub jest nazwą zwyczajową.
Składnik złoŜony podaje się w kolejności zgodnej z jego całkowitą masą, a
bezpośrednio po jego nazwie wymienia się składniki składnika złoŜonego.
Wyszczególnianie składników składnika złoŜonego zgodnie z ust. drugim nie
jest wymagane w przypadku:
a) gdy skład składnika złoŜonego jest określony w przepisach, pod warunkiem
Ŝe składnik ten stanowi mniej niŜ 2 % gotowego środka spoŜywczego.
b) składnika złoŜonego z mieszanki przypraw lub ziół, które stanowią mniej
niŜ 2 % gotowego środka spoŜywczego.
c) gdy składnik złoŜony jest środkiem spoŜywczym, dla którego wykaz
składników nie jest wymagany.
Wyjątki te nie obejmują substancji dodatkowych czy składników
uwzględnionych w Załączniku IV.
2. W przypadku mieszanek owoców, warzyw albo grzybów, składniki takich
mieszanek mogą być wymieniane w wykazie składników po uŜyciu odpowiednio
określenia: "owoce", "warzywa" albo "grzyby", pod warunkiem Ŝe Ŝaden ze
składników takiej mieszanki nie występuje w ilości dominującej.
Bezpośrednio po tych określeniach naleŜy umieścić informację „w róŜnych
proporcjach”.
Mieszankę w takich przypadkach umieszcza się w wykazie składników w
kolejności uwzględniającej łączną masę owoców, warzyw czy grzybów.
3. W przypadku mieszanek przypraw i ziół, w których Ŝaden ze składników nie
występuje w ilości dominującej, moŜna zrezygnować z wymieniania składników w
wykazie składników w kolejności malejącej, pod warunkiem Ŝe wykaz składników
będzie uzupełniony określeniem "w róŜnych proporcjach”.
4. Składniki podlegające określeniu zbiorczemu podanemu w Załączniku I moŜna
podawać zgodnie z tym określeniem. Jeśli uŜywa się określenia zbiorczego „skrobia”,
a składnik moŜe zawierać gluten, naleŜy podać pochodzenie roślinne tego składnika.
0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (p. przypis do § 19), z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25
listopada 2004, p. przypis do § 29).
§ 13. Substancje dodatkowe
Substancje dodatkowe naleŜy podać według klasyfikacji podanej w Załączniku II
łącznie ze specyfikacją nazw lub symbolu E wraz z numeracją. Jeśli substancje dodatkowe da
się przyporządkować do wielu kategorii w klasyfikacji, to wówczas wybrać naleŜy kategorię,
która odpowiada głównej funkcji jaką spełnia substancja dodatkowa w konkretnym środku
spoŜywczym.
Jeśli stosuje się określenie kat. „skrobia modyfikowana”, a substancja dodatkowa
moŜe zawierać gluten, naleŜy podać roślinne pochodzenie substancji dodatkowej.
0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (p. przypis 1 do § 29).
§ 13a. PrzedłuŜona trwałość
Środki spoŜywcze, które zyskały przedłuŜoną trwałość dzięki uŜyciu przy pakowaniu
gazu obojętnego przedłuŜającego okres trwałości, zgodnie z załącznikiem II do
rozporządzenia z 21 grudnia 1993 nr 1378 o substancjach dodatkowych środków
spoŜywczych, naleŜy oznakować określeniem” pakowany w atmosferze ochronnej"1.
1 Produkty znakowane przed 1 stycznia 1997 nie posiadające informacji „pakowany w atmosferze ochronnej" moŜna oferować w
sprzedaŜy do czasu wyczerpania zapasów.
0 Dodane do rozporządzenia z 17 sierpnia 1998 nr 844, zmienione w rozporządzeniu z 22 października 1998 nr 997).
§ 14. Wyjątki od obowiązku umieszczania wykazu składników
Produkty wymienione w pkt. 1-6 są zwolnione z obowiązku umieszczania wykazu
składników. Wyjątek ten nie dotyczy produktów zawierających składniki uwzględnione w
Załączniku IV.
Zwolnione z obowiązku umieszczania wykazu składników są następujące produkty:
1. ŚwieŜe owoce, świeŜe warzywa i ziemniaki nieobrane, niepokrojone itp.
2. Woda gazowana, jeśli w jej nazwie jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla.
3. Ocet wytworzony metodą fermentacji, na bazie jednego surowca bez dodatku innych
składników.
4. Ser, masło, fermentowane mleko lub śmietana, jeśli do ich wytworzenia uŜyto
wyłącznie produktów mlecznych i niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów
i drobnoustrojów koniecznych do produkcji serów innych niŜ twarogowe czy topione.
5. Produkty jednoskładnikowe jeśli ich nazwa jest identyczna z nazwą składnika, lub
umoŜliwia identyfikację rodzaju składnika.
6. napoje zawierające ponad 1,2% objętościowych alkoholu. Kwas glicyryznowy naleŜy
oznaczyć zgodnie z § 11 pkt. 11 ust. piąty.
0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz nota 1 do § 29) , z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25
listopada, patrz przypis 2 do § 29), z 18 lutego 2005 nr 186 ( obow. od 20 maja 2005. Do 20 maja 2006 dopuszczony jest obrót
handlowy tymi produktami zgodnie z § 14 pkt 6 w takim brzmieniu, jaki obowiązywał przed dodaniem nowego punktu. Zezwala się na
obrót produktami oznakowanymi przed 20 maja 2006 do czasu wyczerpania zapasów.)
§ 15. Znakowanie ilościowej zawartości składników
Masę składników lub kategorii składników wykorzystanych do produkcji lub
przyrządzenia środka spoŜywczego naleŜy podać, jeśli:
1. nazwa składnika/ów występuje w nazwie środka spoŜywczego lub nazwa tego środka
spoŜywczego jest zazwyczaj kojarzona z zawartością składnika.
2. nazwa składnika jest podkreślona w oznakowaniu środka spoŜywczego w formie
pisemnej, przy uŜyciu obrazków lub grafiki.
3. składnik jest istotny dla scharakteryzowania środka spoŜywczego i odróŜnienia go od
innych środków spoŜywczych, z którymi moŜe być mylony ze względu na
podobieństwo nazwy lub wyglądu.
Informację o ilościowej zawartości składników naleŜy określić w procentach, podając
ilość składnika/ów w momencie ich uŜycia w procesie produkcyjnym i umieszczając w
nazwie środka spoŜywczego, obok tej nazwy lub w wykazie składników obok
konkretnego składnika.
0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis 1 do § 29).
§ 15a. Wyjątki od obowiązku podawania zawartości ilościowej składników
Przepisów z § 15 nie stosuje się :
1. gdy dla tego składnika w oznakowaniu podano masę netto po odsączeniu zgodnie z
§ 16 punkt 2,
2. gdy składnika dodano w małych ilościach w celach aromatycznych,
3. gdy składnika lub kategorii składników, które występują w nazwie środka
spoŜywczego, ale nie wpływają na wybór konsumenta ze względu na fakt, Ŝe ich
zawartość w środku spoŜywczym nie jest istotna dla scharakteryzowania tego środka
spoŜywczego lub nie wpływa na odróŜnienie go od podobnych środków spoŜywczych,
4. dla mieszanek owoców, warzyw, grzybów, przypraw oraz ziół, z których Ŝaden pod
względem masy nie występuje w ilości dominującej,
5. gdy z przepisów szczególnych wynika obowiązek podawania zawartości
składników lub ich kategorii w środku spoŜywczym,
6. gdy z przepisów szczególnych, określających dokładną zawartość tych składników
lub kategorii składników, nie wynika obowiązek podawania w oznakowaniu ich
ilościowej zawartości.
Przepisów z § 15 ust. pierwszy pkt1 i 2 nie stosuje się w przypadku:
1. Gdy informacja „zawiera substancje słodzące” albo „zawiera jeden lub więcej
typów cukrów oraz substancje słodzące” jest podana w nazwie środka spoŜywczego,
por. z § 10 ust. czwarty i piąty.
2. produktów z zawartością witamin i składników mineralnych oznakowanych zgodnie
z obowiązującymi przepisami o oświadczeniu Ŝywieniowym .
0 dodano w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis 1 do § 29)
§ 15b. Wyjątki od obowiązku określania w procentach ilościowej zawartości składników na
etapie produkcji (sposób wyliczania)
Przepisów § 15 ust. drugi nie stosuje się:
1. W przypadku środków spoŜywczych, które tracą wilgotność w wyniku wysokiej
temperatury itp obróbki podczas procesu produkcyjnego informacja o ilościowej
zawartości składnika/ów powinna odpowiadać procentowej zawartości składnika/ów
w gotowym środku spoŜywczym.
Jeśli ilość składnika lub całkowita ilość wszystkich składników przekracza
100 %, informację o ilościowej zawartości tego składnika podaje się nie w procentach
lecz poprzez określenie masy tego składnika uŜytego do przygotowania 100 g
gotowego środka spoŜywczego.
2. Informację o ilościowej zawartości składników lotnych podaje się według masy w
gotowym środku spoŜywczym.
3. Informację o ilościowej zawartości składników skoncentrowanych i sproszkowanych
środków spoŜywczych, które odtwarza się podczas przyrządzania, moŜna podać
według wagi zanim środek został skoncentrowany lub sproszkowany.
4. Składniki w koncentratach lub sproszkowanych środkach spoŜywczych, do których
naleŜy dodać wody, podaje się w ilości jaką zawiera odtworzony produkt.
0 dodane w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis do § 29).
§ 16. Masa netto
1. W oznakowaniu środka spoŜywczego zawartość netto tego środka spoŜywczego
podaje się w jednostkach objętości, litr, centylitr lub mililitr w przypadku środków
spoŜywczych w postaci płynnej, i w jednostkach masy, w kilogramach lub gramach
dla pozostałych środków spoŜywczych.
2. W oznakowaniu środków spoŜywczych w stanie stałym, znajdujących się w
roztworze, naleŜy podać masę netto środka spoŜywczego po odsączeniu, jeŜeli
roztwór nie jest czynnikiem decydującym o wyborze konsumentów. Za roztwór uwaŜa
się następujące produkty lub ich mieszanki: woda, wodne roztwory soli, solanka,
wodne roztwory kwasów spoŜywczych, ocet, zalewa cukrowa, wodne roztwory
cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, soki owocowe lub warzywne
w przypadku owoców lub warzyw.
3. JeŜeli opakowanie środka spoŜywczego zawiera dwie albo więcej pojedynczych
porcji, w opakowaniach zawierających taką samą ilość tego samego środka
spoŜywczego w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto łącznie wszystkich
porcji oraz masę netto pojedynczej porcji.
Przepis ten nie obowiązuje, gdy w zbiorczym opakowaniu jest dokładnie widoczna
liczba porcji oraz informacja o masie netto pojedynczej opakowanej porcji.
4. JeŜeli opakowanie środka spoŜywczego zawiera dwie albo więcej oddzielnie
opakowanych porcji (sztuk) tego samego środka spoŜywczego, które nie są
przeznaczone do wprowadzania do obrotu pojedynczo, w oznakowaniu tego środka
podaje się masę netto ogółem oraz liczbę porcji (sztuk).
§ 17. Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto
Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto:
1. w przypadku preparatów witaminowych, związków mineralnych i podobnych
produktów, które są sprzedawane w formie tabletek, kapsułek itp, jeśli liczba tabletek,
kapsułek itp. jest podana.
2. w przypadku środków spoŜywczych charakteryzujących się znacznym ubytkiem masy
lub objętości podczas magazynowania, jeśli są sprzedawane na sztuki lub na wagę w
obecności konsumenta.
3. w przypadku środków spoŜywczych, których masa netto jest niŜsza niŜ 5 g lub 5 ml, z
wyjątkiem przypraw i ziół.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 18. Data minimalnej trwałości dla łatwo psujących się środków spoŜywczych
Środki spoŜywcze łatwo psujące się z mikrobiologicznego punktu widzenia, które po
krótkim czasie stanowić mogą bezpośrednie zagroŜenie dla zdrowia ludzi, naleŜy oznakować
informacją: SpoŜyć przed...” dodając datę , albo podać, w którym miejscu na opakowaniu
umieszczona jest data.
Datę naleŜy podać w kolejności: dzień, miesiąc i ewentualnie rok.
Oprócz daty naleŜy umieścić informację o sposobie przechowywania.
§ 19. Data minimalnej trwałości dla nie psujących się łatwo środków spoŜywczych
Środki spoŜywcze, które nie psują się łatwo, naleŜy oznakować datą, do której zachowują
swe szczególne właściwości, pod warunkiem prawidłowego przechowywania, wyraŜeniem
"najlepiej spoŜyć przed ...", jeŜeli jest określona datą dzienną, albo wyraŜeniem "najlepiej
spoŜyć przed końcem ..." w innych przypadkach.
Datę, zgodnie z ust. pierwszym podaje się w kolejności dzień, miesiąc i rok z wyjątkiem:
1. gdy środki spoŜywcze mają trwałość krótszą niŜ trzy miesiące, wystarczy podać dzień
i miesiąc.
2. w przypadku środków spoŜywczych o trwałości ponad trzy miesiące wystarczy podać
miesiąc i rok.
3. w przypadku środków spoŜywczych o trwałości ponad 18 miesięcy wystarczy podać
rok.
Oprócz daty naleŜy umieścić informację o warunkach przechowywania środka Ŝywności,
jeśli mają one wpływ na trwałość produktu.
śywność głęboko mroŜona, z wyjątkiem lodów, która w załoŜeniu powinna trafić w
niezmienionej formie do konsumenta lub zakładów zbiorowego Ŝywienia oznacza się
informacją o zalecanym czasie przechowywania przy innych/ zmienionych temperaturach
przechowywania.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236
§ 20. Wyjątki od obowiązku umieszczania daty minimalnej trwałości.
Następujące produkty są zwolnione z obowiązku oznaczania terminu przydatności do
spoŜycia:
1. ŚwieŜe owoce, świeŜe warzywa i ziemniaki, nie obrane, nie krojone itp. Zwolnienie to
nie dotyczy kiełków i tym podobnych, np. kiełków roślin strączkowych.
2. Wina, wina mocne, musujące, deserowe itp produkty, które powstały z innych
owoców aniŜeli winogrona, jak równieŜ napoje zaklasyfikowane na pozycji 22.06 w
we wspólnym wykazie taryfy celnej, które powstały z winogron i soku
winogronowego.
3. Napoje o zawartości powyŜej 10 % objętościowych alkoholu.
4. Napoje chłodzące bezalkoholowe, soki owocowe, nektary owocowe i napoje
alkoholowe przeznaczone do zakładów zbiorowego Ŝywienia w zbiornikach powyŜej
5 litrów.
5. Wyroby piekarnicze i cukiernicze, które z racji ich właściwości naleŜy spoŜyć w ciągu
24 godzin po ich wytworzeniu.
6. Ocet.
7. Sól kuchenna.
8. Cukier w kostkach.
9. Wyroby cukiernicze, w których skład wchodzą niemal wyłącznie aromatyzowane i/lub
barwione gatunki cukru.
10. Guma do Ŝucia i podobne.
11. Lody w wybranych porcjach.
§ 21. Nazwa, adres i pochodzenie
NaleŜy umieścić dane identyfikujące: nazwisko, nazwę firmy i adres
producenta, jednostki paczkującej lub wprowadzającej do obrotu środki spoŜywcze,
zarejestrowanej na terytorium państwa członkowskiego EFTA.
Miejsce albo źródło pochodzenia naleŜy podać, w przypadku gdy brak tej
informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd odnośnie prawdziwego
pochodzenia środka spoŜywczego.
W przypadku świeŜych owoców, jagód, warzyw i ziemniaków naleŜy oprócz
nazwy podać kraj pochodzenia.
0 zmienione w rozporządzeniu z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003).
§ 22. Sposób uŜycia
Sposób uŜycia środka spoŜywczego naleŜy podać w oznakowaniu, jeŜeli brak tej
informacji mógłby spowodować niewłaściwe z nim postępowanie.
Produkty głęboko mroŜone, poza lodami, sprzedawane konsumentom lub zakładom
zbiorowego Ŝywienia naleŜy oznakować informacją: „Po rozmroŜeniu nie naleŜy
zamraŜać powtórnie”.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236.
§ 23. Zawartość alkoholu
Napoje alkoholowe, zawierające powyŜej 1,2 % objętościowych alkoholu, naleŜy
opatrzyć informacją o faktycznej mocy tego napoju wyraŜonej w procentach
objętościowych.
Zawartość alkoholu naleŜy podawać z dokładnością nie większą niŜ do jednego
miejsca po przecinku. Po wartości liczbowej naleŜy dodać symbol "% obj." , a przed
wartością liczbową określenie „alkohol” lub skrót „alk.”. Dopuszczalne tolerancje podane
zostały w załączniku III.
§ 24. Oznakowanie fitosteroli
Umowa krajów EFTA załącznik II rozporządzenia (EF) nr 608/2004 z 31 marca 2004
o znakowaniu środków spoŜywczych i składników środków spoŜywczych zawierających
fitosterole, estry fitosteroli, fitostanole i/lub estry fitostanoli , odnosząca się do
rozporządzenia w sprawie zbliŜenia ustawodawstw, załącznik II, protokół 1 do umowy i
pozostałej umowy.
0 dodane do rozporządzenia z 18 lutego 2005 nr 185.
Rozdział IV. Postanowienia administracyjne
§ 25. Nadzór i uchwały
Nadzór i podejmowanie decyzji sankcjonujących egzekwowanie postanowień
niniejszego rozporządzenia wraz z załącznikami, przypada wydziałowi kontroli
artykułów Ŝywnościowych (Mattilsynet).
0 zmienione w rozporządzeniu z 4 kwietnia 1995, nr 329, z 18 lutego 1996 nr 202, z 15 stycznia 2004 nr 236, z 18 lutego 2005 nr
185 (wcześniej § 24).
§ 26. Zwolnienia
W szczególnych przypadkach wydział kontroli artykułów Ŝywnościowych
moŜe udzielić zwolnienia od postanowień tego rozporządzenia, pod warunkiem, Ŝe nie
jest to sprzeczne z międzynarodowymi zobowiązaniami Norwegii, w tym umowy
EFTA.
0 zmienione w rozporządzeniach z 4 kwietnia 1995, nr 329, z 15 stycznia 1997 nr 76, z 15 stycznia 2004 236, 18 lutego 2005 nr
185 (wcześniej § 25).
§ 27. Kary
Celowe lub niezamierzone z łamanie tego rozporządzenia, oraz postanowień i
decyzji do niego, będzie karane zgodnie z ustawą o Ŝywności § 28.
0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236, z 18 lutego 2005 nr 185 (wcześniej § 26).
§ 28. (Zniesiony w rozporządzeniu z 22 października 1998 nr 997, wcześniej § 27.)...
§ 29. Wejście rozporządzenia w Ŝycie
Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie w Norwegii równocześnie z umową EFTA.
Równocześnie traci moc ogólne rozporządzenie z 25 września 1986 nr 1917
dotyczące znakowania opakowanych środków Ŝywności.
0 zmienione w rozporządzeniu z 18 lutego 2005 nr 185 wcześniej §28)
1 Do 1 stycznia 2001 dopuszczony jest obrót produktami zgodnie z rozporządzeniem z 21 grudnia 1993 nr 1385 w brzmieniu
przed wejściem w Ŝycie zmian w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496. Dopuszczony jest obrót handlowy produktami
oznakowanymi przed podaną datą do czasu wyczerpania zapasów (dotyczy § 9, § 12, §13, §14, §15, §15a i §15b.)
2 Do 25 listopada 2005 dopuszczony jest obrót produktami zgodnie z rozporządzeniem z 21 grudnia 1993 nr 1385 w brzmieniu
przed wejściem w Ŝycie zmian w rozporządzeniu z 26 października 2004 nr 1424 (dotyczy § 3 pkt.5e, § 4 pkt.2, § 11 pkt.8, 9, 10,
§ 12 pkt.1 i 2 oraz § 14 pkt.6). Dopuszczony jest obrót handlowy produktami oznakowanymi przed 25 listopada 2005 do czasu
wyczerpania zapasów.
Załącznik I. Określenia zbiorcze, których moŜna uŜywać przy podawaniu składników
Składnik
Określenie zbiorcze
Oleje rafinowane z wyjątkiem oliwy z oliwek
„Olej” z określeniem „roślinny”
lub „zwierzęcy”, bądź z podaniem
konkretnego pochodzenia
roślinnego lub zwierzęcego. Przy
uŜyciu oleju utwardzonego naleŜy
podać określenie „utwardzony”
Tłuszcz rafinowany
„tłuszcz” wraz z określeniem
„roślinny” lub „zwierzęcy” lub z
podaniem konkretnego
pochodzenia roślinnego bądź
zwierzęcego. W przypadku uŜycia
jako składnika tłuszczu
utwardzonego , naleŜy podać w
określenie „utwardzony”
Mieszanina mąki uzyskanej z dwóch lub kilku rodzajów
określenie „mąka”, po którym
następuje wyliczenie rodzajów
zbóŜ, z których ją uzyskano,
podane w porządku malejącym
według masy
Skrobie i skrobie modyfikowane w procesach
skrobia
fizycznych lub przy uŜyciu enzymów
Wszystkie gatunki ryb, gdy ryba stanowi składnik
Ryba
innego środka spoŜywczego, pod warunkiem Ŝe
określenie i wygląd tego środka spoŜywczego
nie wskazuje na konkretny gatunek ryby
Wszystkie rodzaje sera w przypadku gdy ser lub
Ser
mieszanka serowa stanowią składnik innego
Środka spoŜywczego, pod warunkiem Ŝe nazwa
i wygląd produktu nie wskazuje na konkretny
gatunek sera
Przyprawy jeśli nie przekraczają 2% masy środka
Przyprawy albo mieszanki
spoŜywczego
przypraw
Zioła lub części ziół jeśli nie przekraczają 2% masy
Zioła albo mieszanki ziół
środka spoŜywczego
Wszystkie produkty uŜywane do produkcji bazy
Baza gumowa
gumy do Ŝucia
Rozdrobnione pieczywo róŜnego gatunku
Bułka tarta
Wszystkie rodzaje sacharozy
Cukier
Glukoza bezwodna lub jednowodna
Glukoza
Wszystkie rodzaje białek mleka (kazeina, kazeiniany,
Białka mleka
kazeina podpuszczkowa) i ich mieszanki
Prasowany, tłoczony lub rafinowany tłuszcz kakaowy
Tłuszcz kakaowy
Wszystkie rodzaje win zdefiniowane w
Wino
rozporządzeniu (EÓF) Nr 822/87 2
Mięśnie szkieletowe 1 wraz z naturalnie zawartą lub
„mięso...” z nazwą/ami**
przynaleŜną tkanką (mięso ssaków i ptaków) nadające
gatunku zwierzęcia,
się jako środek spoŜywczy, w którym ogólna zawartość
tłuszczu i tkanki łącznej nie przekracza podanych poniŜej
wartości***, w przypadku gdy mięso stanowi składnik
innego środka spoŜywczego.
Składniki powstałe w wyniku mechanicznego oddzielenia
mięsa pozostałego na kościach lub po skrojeniu nie są
ujęte w tej definicji.
* Przepona i Ŝwacze wchodzą w skład mięśni szkieletowych,
zaś serce, język, mięśnie głowy (inne niŜ Ŝwacze), mięśnie
kolana, stępu i ogona nie.
** Przy znakowaniu w j. angielskim określenie to moŜna
zastąpić nazwą rodzajową konkretnego gatunku zwierzęcia
*** Maksymalnie dopuszczalna zawartość tłuszczu i tkanki
łącznej w mięsie:
Gatunek:
% Tłuszczu
% tkanki łącznej****
Ssaki, z wyjątkiem królików
i świń, a takŜe mieszanki
mięsa z przewagą mięsa
ssaków
25
25
Świnie
30
25
Ptaki i króliki
15
10
Gdy maksymalne poziomy zawartości zostaną przekroczone
zawartość mięsa musi być zmniejszona, a w wykazie składników
określenie „mięso” uzupełnia się informacją dotyczącą obecności
tłuszczu i/lub tkanki łącznej.
**** zawartość tkanki łącznej wyraŜa się stosunkiem zawartości
kolagenu do zawartości białek mięsa, w proporcji 8:1.
0 zmienione w rozporządzeniach z 6 kwietnia 1995 nr 356, z 27 sierpnia 2002 nr 940 ( zmienionego w rozporządzeniu z 20 stycznia 2003 nr
48), z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 2004).
1 Do 1 lipca 2003 dopuszcza się obrót tymi środkami spoŜywczymi zgodnie z ustawą w brzmieniu sprzed wprowadzeniem zmian 27
sierpnia 2002 nr 940. Dopuszczony jest obrót handlowy produktami oznakowanymi przed wspomnianą datą do czasu wyczerpania
zapasów. (dotyczy § 15, § 15a i § 15b).
2 EFT nr L.84 z 27.3.1987 s. 1
Załącznik II. Klasyfikacja substancji dodatkowych
Środek przeciwzbrylający
Przeciwutleniacz
Substancja wzmacniająca smak
Emulgator
Barwnik
Zagęstnik
Substancja spulchniająca
Substancja konserwująca/konserwant
Substancja przeciwpianotwórcza
Stabilizator
Substancja do stosowania na powierzchnię (substancja glazerująca)
Regulator kwasowości
Substancja Ŝelująca
Kwas
Skrobia modyfikowana 3
Sól rozpuszczalna (sole emulgujące) 4
Środek do przetwarzania mąki
Substancja stabilizująca (sekwestrant)
Substancja utrzymująca wilgotność
Substancja wypełniająca
Gaz nośny
Masa tabl. 5
3 nie jest wymagana specyfikacja nazw lub symboli E z numeracją
4 wyłącznie gdy dotyczy serów topionych i produktów wyprodukowanych z sera topionego
5 tę pozycję klasyfikacji podaje się wyłącznie w przypadku, gdy nie mieści się w Ŝadnej innej
Aromaty oznacza się wyrazem „aromat/y” lub bardziej szczegółową nazwą lub
opisem.
Określenie „naturalny” lub inne określenia o podobnym znaczeniu moŜna stosować
dla aromatów, pod warunkiem Ŝe składnik odpowiedzialny za aromat zawiera substancje
zdefiniowane w rozporządzeniu o aromatach do uŜytku w środkach spoŜywczych.
Jeśli nazwa aromatu zawiera odniesienie do wykorzystanych substancji o pochodzeniu
roślinnym i zwierzęcym określenie „naturalny” lub inne określenia o podobnym znaczeniu
naleŜy stosować, jeśli składniki aromatyczne są wyłącznie lub prawie wyłącznie ekstraktami
z odpowiednich środków spoŜywczych lub odpowiednich źródeł aromatycznych uzyskanymi
w procesach enzymatycznych, mikrobiologicznych lub zwyczajowo stosowanymi procesami
wytwarzania środków spoŜywczych.
0 zmienione w rozporządzeniach z 6 kwietnia 1995 nr 356, z 26 lutego 1996, nr 219, z 17 sierpnia 1998, nr 844.
Załącznik III. Zasady oznaczania zawartości alkoholu
Z wyjątkiem napojów zaklasyfikowanych wg wspólnej taryfy celnej na pozycji 22.04,
obowiązują następujące zasady oznaczania zawartości alkoholu:
Zawartość alkoholu oznacza się w temperaturze 20 stopni Celsjusza.
Przy znakowaniu mocy alkoholu dopuszcza się następujące tolerancje:
1. 0,5 % objętościowych w przypadku piwa o mocy do 5,5 % objętościowych i w przypadku
napojów alkoholowych produkowanych z winogron, klasyfikowanych na pozycji 22.07 B II
wg wspólnej taryfy celnej.
2. 1,0 % objętościowego w przypadku piwa o mocy przekraczającej 5,5 % objętościowych,
napojów alkoholowych produkowanych z winogron, klasyfikowanych na pozycji 2207 B I wg
wspólnej taryfy celnej, cydrów (nastawów) jabłkowych, gruszkowych i podobnych
fermentowanych napojów winiarskich produkowanych z innych owoców niŜ winogrona, a
takŜe napojów bąbelkowych lub musujących i fermentowanych napojów miodowych.
3. 1,5 % objętościowych w przypadku napojów zawierających owoce lub macerowane części
roślin.
4. 0,3 % objętościowych dla wszystkich pozostałych napojów.
Załącznik IV. Wykaz składników, których oznakowanie jest konieczne
Składniki odnoszące się do § 11 pkt. 9 i 10, § 12 pkt.1 i § 14
Z wyjątkiem produktów wytworzonych ze składników z
lewej kolumny
ZboŜa zawierające gluten ( pszenica, Ŝyto, jęczmień, owies, pszenica orkisz, kamut/egipska
pszenica oraz produkty pochodne.
- syropy glukozowe na bazie pszenicy, w tym glukoza i
- maltodekstryny na bazie pszenicy i
- syropy glukozowe na bazie jęczmienia.
- zboŜa wykorzystywane w destylatach stosowanych w
napojach spirytusowych.
Skorupiaki i produkty pochodne.
Jaja i produkty pochodne.
- lisozyma dodawana do win
- albumina stosowana jako środek klarujący w winach i
cydrach.
Ryby i produkty pochodne.
- Ŝelatyna rybna stosowana jako nośnik witamin,
karotenoidów i aromatów.
- Ŝelatyna rybna lub karuk stosowane jako środki
klarujące do piwa, cydrów i win.
Orzeszki ziemne i produkty pochodne.
Soja i produkty pochodne.
- całkowicie rafinowany olej sojowy i tłuszcz sojowy. i
- ekstrakt bogaty w tokoferole (E 306), D-alfatokoferol,
D-alfa-tokoferolacefat, D-alfatokoferol pochodzenia
sojowego.
- fitosterole i estry fitosteroli otrzymane z olejów
sojowych.
- estry fitostanoli produkowanych ze steroli olejów
sojowych.
Mleko i produkty pochodne (łącznie z laktozą).
- serwatka wykorzystywana do produkcji destylatów
stosowanych w napojach spirytusowych.
- laktitol
- kazeina wykorzystywana jako substancja klarująca do
cydrów i win.
Orzechy ( migdały, orzechy laskowe, orzechy włoskie,
orzechy nerkowca, orzechy pekan, orzechy brazylijskie,
orzechy pistacjowy orzechy makadamia/australijskie
i produkty pochodne.
- orzechy wykorzystywane do produkcji destylatów
stosowanych w napojach spirytusowych.
- migdały i orzechy wykorzystywane jako aromat w
napojach spirytusowych.
Seler i produkty pochodne.
- olej z liści selera i nasion selera.
- oleoŜywica z nasion selera
Gorczyca i produkty pochodne.
- olej gorczycowy.
- olej z ziarna gorczycy
- oleoŜywica z nasion gorczycy.
Nasiona sezamu i produkty pochodne.
Dwutlenek siarki i siarczyny w stęŜeniach powyŜej 10 mg/kg oznaczone jako SO2.
Łubin i produkty pochodne.
Mięczaki i produkty pochodne.
i - oraz produkty pochodne, o ile obróbka, jakiej je poddano, nie wpłynie na zwiększenie alergenności, w stosunku do oceny, na podstawie
której zakwalifikowano je do wykazu wyjątków.
0 Dodane do rozporządzenia z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 2004). Zmienione w rozporządzeniach z 14 listopada
2005 nr 1283, z 11 maja 2006 nr 505, z 6 listopada 2007 nr 1224 (obow. od 23 grudnia 2007. Zezwala się do 23 grudnia 2008 na obrót
handlowy produktami zgodnie z rozporządzeniem z 21 grudnia 1993, nr 1385 w brzmieniu sprzed wprowadzeniem zmian. Dopuszczony jest
obrót handlowy produktami oznakowanymi przed 23 grudnia 2008 do czasu wyczerpania zapasów), z 28 października 2008, nr 1144).